Dr Martyka mówi „DOŚĆ”. Będą pozwy za oszczerstwa rzucane pod jego adresem, także przez „ekspertów”
TYLKO W POLSCE RZĄDZĄCY OBCOKRAJOWCY WYŻYWAJĄ SIĘ NA PATRIOTACH POLSKICH BO NIENAWIDZĄ ICH, ŻE SĄ KATOLIKAMI ORAZ BARDZO DOBRYMI FACHOWCAMI I SPECJALISTAMI. TO KIEDY WYRZUCĄ WRESZCIE „MINISTRA ZDROWIA” NIEDZIELSKIEGO, KTÓRY JEST TYLKO EKONOMISTĄ I UMIE TYLKO KASĘ LICZYĆ ZA SZCZEPIONKI MORDUJĄCE POLAKÓW, A TERAZ CHCE MORDOWAć NASZE NIEWINNE DZIECI ZAMIAST ICH LECZYĆ I RATOWAĆ – ALE ON NIE UMIE, BO NIE JEST LEKARZEM.

Dr Martyka mówi „DOŚĆ”. Będą pozwy za oszczerstwa rzucane pod jego adresem, także przez „ekspertów”

Miarka się przebrała. Dr n. med. Zbigniew Martyka uznał, że czas zakończyć z falę oszczerstw jaka jest kierowana w jego stronę i zapowiada pozwy. Na pierwszy rzut idzie medialny „ekspert kowidowy” oraz stacja TVN.

„Przez ostatnie 2 lata przekazywałem Państwu rzetelne, poparte badaniami najwyższej jakości informacje medyczne, szczególnie na najbardziej aktualny w obecnym czasie temat. Starałem się nie zwracać uwagi na oszczerstwa rzucane pod moim adresem. Dzisiaj nadszedł czas, kiedy mówię DOSYĆ” – napisał dr Martyka na swoim profilu na Facebooku.

„Nie mogę dłużej pozwolić na podważanie zaufania moich pacjentów. Nie będę więcej tolerował absurdalnych i nie popartych żadna wiedzą medyczną zarzutów, które ostatnio są kierowane pod moim adresem. Nie pozwolę, by pediatra kwestionował moją wiedzę i doświadczenie, jako specjalisty chorób zakaźnych oraz specjalisty chorób wewnętrznych” – podkreślił.

Dr Martyka poinformował, że postanowił zabezpieczyć ochronę swojego dobrego imienia na drodze postępowania sądowego. „Od dra Pawła Grzesiowskiego zażądałem przeprosin oraz sprostowania nieprawdziwych informacji, które na mój temat rozpowszechniał za pomocą środków masowego przekazu. Wystąpiłem również o zadośćuczynienie. Nie będzie dłużej bezkarnego chowania się za plecami instytucji branżowych. Najwyższy czas, by osoby rozsiewające fałszywe przekazy w celu dyskredytacji mojego dobrego imienia oraz kompetencji jako lekarza – poniosły odpowiedzialność za swoje czyny” – napisał dr Martyka.

Jak dodał, analogiczne żądanie sprostowania zostało wystosowane do TVN. „Podobne pozwy będą skierowane przeciw każdej osobie, która będzie upubliczniała nieprawdziwe informacje na temat mojej osoby oraz moich wypowiedzi. Najwyższy czas przenieść dyskusję na poziom medycyny opartej na dowodach. Skończył się czas wymyślonych zarzutów” – dodał.

Dr Martyka mówi „DOŚĆ”. Będą pozwy za oszczerstwa rzucane pod jego adresem, także przez „ekspertów” – PCH24.pl

PODPISZ PETYCJĘ:

Dajcie leczyć – Wyraź sprzeciw i zaapeluj do Ministra Zdrowia ws. dra Martyki! (dajcieleczyc.pl)

 Papież Benedykt XVI nie żyje! Papież senior miał 95 lat

 

„Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak jak słyszeliście, antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina. Wyszli oni spośród nas, lecz nie byli z nas, bo gdyby byli z nas, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są z nas.
Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą. Ja wam nie pisałem, jakbyście nie znali prawdy, lecz że ją znacie i że żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi.
Oto słowo Boże.” 1J,18-21. – Dzisiejsze pierwsze czytanie
 
Benedykt XVI nie żyje. Papież senior miał 95 lat

Zmarł papież senior Benedykt XVI. Odszedł o godz. 9.34 do Pana w klasztorze „Mater ecclesiae” w Watykanie, gdzie mieszkał od czasu swojej niespodziewanej abdykacji w 2013 roku. Jako bezpośredni następca papieża św. Jana Pawła II kierował Kościołem katolickim przez osiem lat. Papież senior zmarł w wieku 95 lat.

Benedykt XVI był 265. papieżem Kościoła katolickiego i pierwszym Niemcem na tym urzędzie od czasów Wiktora II (1055-57).

Przed wyborem na następcę św. Piotra w latach 1983-2005 pełniąc jeden z najwyższych urzędów watykańskich prefekta Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger był najbliższym współpracownikiem Jana Pawła II.

Przybrał imię Benedykta nawiązując do „papieża pokoju” Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów, św. Benedykta z Nursji, żyjącego na przełomie V i VI wieku.

Benedykt XVI nie żyje. Papież senior miał 95 lat – PCH24.pl

Orędzie Maryi – KIEDY PAPIEŻ UMRZE, CIEMNOŚĆ NASTANIE W ŚWIĘTEJ ŚWIĄTYNI BOGA. Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=QG2dlIj-EHI&t=1s
Papież Benedykt XVI nie żyje! | Modlitwa za zmarłego Biskupa Rzymu
https://www.youtube.com/watch?v=uNt8nRYY4Qc
PILNE! Jak zmieni się Kościół PO ŚMIERCI BENEDYKTA XVI?
Papież Benedykt XVI POKORNY
https://www.youtube.com/watch?v=wRH9D6ZQuQ4
PRZEGAPIONE PROROCTWO BENEDYKTA XVI
https://www.youtube.com/watch?v=9ijk40ZMVFU
Teraz należałoby zmienić (Czy BXVI powstrzymywał przyjście Antychrysta)
Czy Benedykt XVI powstrzymuje przyjście Antychrysta? I ks. Robert Skrzypczak
https://www.youtube.com/watch?v=yOZ7kkrTuUk&t=2s
 
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Orędzie z 25 grudnia 2022
„Drogie dzieci! Dzisiaj przynoszę wam mojego Syna Jezusa, abyście byli Jego pokojem i odbiciem pogody i radości Nieba. Módlcie się, kochane dzieci, abyście byli otwarci na przyjęcie pokoju, bo wiele serc jest zamkniętych na wezwanie światła, które zmienia serca. Jestem z wami i modlę się za was, byście się otworzyli, aby przyjąć Króla Pokoju, który wypełnia wasze serca ciepłem i błogosławieństwem. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”.

COROCZNE OBJAWIENIE DLA JAKOVA ĆOLO – 25 GRUDNIA 2022R.
W czasie ostatniego codziennego objawienia w dniu 12 września 1998 r. Matka Boża powiedziała Jakovowi Čolo, że będzie miał objawienia raz w roku w dniu Bożego Narodzenia – 25 grudnia. Tak też było w tym roku. Objawienie rozpoczęło się o 14:18 i trwało 8 minut. Matka Boża przyszła z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Matka Boża przekazała następujące orędzie przez Jakova:
„Drogie dzieci! Dziś kiedy światło narodzenia Jezusa rozświetla cały świat, z Jezusem na rękach w szczególny sposób modlę się, aby każde serce stało się betlejemską grotą, w której narodzi się mój Syn, by wasze życie stało się światłem Jego narodzin. Kochane dzieci, żyjecie w niepokoju i strachu. Dlatego, kochane dzieci, dziś w tym dniu łaski proście Jezusa, by umocnił waszą wiarę i stał się władcą waszego życia, gdyż dzieci moje tylko z Jezusem w waszym życiu nie będziecie widzieć niepokoju, ale będziecie się modlić o pokój i żyć w pokoju, i nie będziecie widzieć strachu, ale Jezusa, który wyzwala nas ze wszelkiego strachu. Jestem waszą matką, która nieustannie czuwa nad wami i błogosławię was moim macierzyńskim błogosławieństwem”.

Nie żyje papież Benedykt XVI – przypomnijmy sobie Jego proroctwo z 1969 roku i nie wypuszczajmy różańca z rąk

W klasztorze „Mater ecclesiae” w Watykanie dzisiaj o godz. 9.34 zmarł papież senior Benedykt XVI. J Urodził się 95. lat temu, 16 kwietnia 1927 r., w Wielką Sobotę i został ochrzczony.

Benedykt XVI jako następca papieża św. Jana Pawła II kierował Kościołem katolickim od 19 kwietnia 2005 aż do swojego zaskakującego ustąpienia w lutym 2013.
Przed wyborem na następcę św. Piotra w latach 1983-2005, jako kard. Joseph Ratzinger, pełniąc jeden z najwyższych urzędów watykańskich prefekta Kongregacji Nauki Wiary był najbliższym współpracownikiem papieża Polaka

 

Papież z Niemiec w Auschwitz

Podczas swojej podróży apostolskiej do Polski w 2006 r. Benedykt XVI przebywał na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W niedzielne popołudnie 28 maja przez bramę ze słynnym napisem „Arbeit macht frei” („Praca czyni wolnym”) papież przeszedł samotnie, w milczeniu. Następnie, także sam, udał się pieszo do bloku nr 11, tzw. „Bloku Śmierci”, gdzie na dziedzińcu przywitał się z 32 byłymi więźniami KL Auschwitz. Każdemu z osobna uścisnął dłoń i przez chwilę rozmawiał. Okazał każdemu wielką serdeczność – całował w policzki, głaskał po głowach, niektórzy z b. więźniów płakali ze wzruszenia.

Następnie wszedł do celi śmierci św. Maksymiliana Kolbego, gdzie paliła się świeca, ofiarowana w 1979 r. przez Jana Pawła II. Papież modlił się przez chwilę w ciszy, następnie głośno po łacinie powiedział: „Święty Maksymilianie Kolbe, módl się za nami, wszyscy święci męczennicy, módlcie się za nami”. Potem przyjechał pod Międzynarodowy Pomnik Męczeństwa Narodów na terenie byłego obozu Birkenau. W zupełnej ciszy przy padającym deszczu przeszedł wzdłuż umieszczonych przed pomnikiem 22 tablic upamiętniających w różnych językach ofiary obozu, zatrzymując się przy kilku z nich. W tym momencie przestał padać deszcz, a nad obozem pojawiła się tęcza.

– Przybywam, aby o łaskę pojednania prosić Boga, ale i ludzi, którzy tu cierpieli – powiedział Benedykt XVI. Przyznał, że mówić w miejscu największej kaźni w dziejach „jest rzeczą prawie niemożliwą, a szczególnie trudną i przygnębiającą dla chrześcijanina, dla papieża, który pochodzi z Niemiec”. Przestrzegł też przed współczesnymi zagrożeniami dla świata: przemocą czynioną w imię Boga oraz cynizmem, który nie uznaje Boga i szydzi z Niego.

W przemówieniu trzykrotnie nawiązał do swojego niemieckiego pochodzenia i stwierdził, że wizyta na terenie b. obozu była jego obowiązkiem wobec prawdy, wobec tych, którzy tu cierpieli i wobec Boga. Dodał, że przybywa do Auschwitz „jako syn tego narodu, nad którym grupa zbrodniarzy zdobyła władzę przez zwodnicze obietnice wielkości, przywrócenia honoru i znaczenia narodowi, roztaczając perspektywy dobrobytu, ale też stosując terror i zastraszenie, by posłużyć się narodem jako narzędziem swojej żądzy zniszczenia i panowania”.

Papież przyznał, że w miejscu takim jak Auschwitz brakuje słów i rodzą się pytania: „Panie, dlaczego milczałeś? Dlaczego na to przyzwoliłeś?” oraz „Gdzie był Bóg w tamtych dniach? Dlaczego milczał? Jak mógł pozwolić na tak wielkie zniszczenie, na ten tryumf zła?”. Ojciec Święty powiedział, że człowiek nie jest w stanie przeniknąć tajemnicy Boga, powinien jednak wytrwale, pokornie, ale i natarczywie wołać do Boga: „Przebudź się! Nie zapominaj o człowieku, którego stworzyłeś”.

Wizyta Benedykta XVI w Polsce przebiegała pod hasłem „Trwajcie mocni w wierze” i odbywała się szlakiem jego poprzednika Jana Pawła II, choć już na początku wizyty papież zapowiedział, że nie będzie to jedynie podróż sentymentalna, ale wędrówka wiary, wpisana w misję, jaką powierzył mu Bóg. Oprócz Auschwitz-Birkenau Ojciec Święty odwiedził Warszawę, Częstochowę, Kraków, Wadowice, Kalwarię Zebrzydowską i Łagiewniki

Proroctwo kardynała Josepha Ratzingera z 1969 roku:
Kościół czeka poważny kryzys, odrodzony będzie niewielką, ale bardziej uduchowioną wspólnotą

Kościół czeka poważny kryzys, który drastycznie ograniczy liczbę wiernych i jego wpływy. Odrodzony będzie niewielką, ale bardziej uduchowioną wspólnotą – brzmi proroctwo Josepha Ratzingera

Wizja przyszłości Kościoła zamykała cykl wypowiedzi, jakie ksiądz Ratzinger wygłosił w rozgłośni Hesji jeszcze w 1969 roku. W ostatnim odcinku, wyemitowanym na Boże Narodzenie, znany już wówczas teolog, mówił, że wspólnotę kościelną czeka poważny wstrząs, w wyniku którego Kościół odzyska bardziej duchowy wymiar, nie będzie flirtować – jak się wyraził prelegent – z żadną opcją polityczną; będzie ubogi i stanie się Kościołem najbiedniejszych.

W tym momencie, przestrzegał przyszły papież, ludzie uświadomią sobie, ze ich egzystencja oznacza “nieopisaną samotność”, a zdając sobie sprawę z utraty z pola widzenia Boga, odczują grozę własnej nędzy”. Wtedy – i dopiero wtedy – “w małej owczarni wierzących odkryją coś zupełnie nowego: nadzieję dla siebie, odpowiedź, której zawsze szukali”, prorokował wówczas Joseph Ratzinger
 
01 STYCZNIA 2023
Niedziela
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
 
 01.01. Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – Nowy Rok – Kazania i Homilie

(Łk 2,16-21)
Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

 

                                            Błogosławionego roku 2021! - WJM

 

Trwajcie mocni w wierze z Maryją, ks. Kazimierz Nawrocki

W kościele Franciszkanów w Sanoku można oglądać w bocznym ołtarzu obraz Matki Bożej, która czuwa nad śpiącym Dzieciątkiem. Maryja ma ręce złożone do modlitwy, a wzrok utkwiony w twarzy śpiącego Jezusa. Z całej postaci modlącej się Matki Bożej bije jakaś moc wiary. Ona wierzy niezłomnie, że śpiące Dziecię to obiecany Zbawiciel, prawdziwy Syn Najwyższego, którego urodziła z woli Bożej ogłoszonej Jej przez Gabriela Archanioła. Teraz swoje powołanie pragnie urzeczywistnić wśród radości, ale i trudności, niedostatków w Betlejem i w Nazarecie, dlatego modli się o potrzebne dla siebie łaski.
„O Dziewico Najświętsza – woła św. Alfons – dla zasług Twojej wielkiej wiary wyjednaj mi łaskę żywej wiary: O Pani, przymnóż nam wiary” (św. Alfons, Uwielbienia Maryi II, 3, 4). W dwudziestym pierwszym wieku to błaganie jest nadal aktualne, bo my, biedne dzieci Maryi, po omacku błąkamy się po zwodniczych ścieżkach pychy, materializmu praktycznego i intensywnych doznań zmysłowych – wielu do Matki, w której można znaleźć prawdziwe szczęście, dotrzeć nie może. „Trwajcie mocni w wierze z Maryją” – wołał papież Benedykt XVI. Maryjo, przymnóż nam wiary – prosimy – byśmy prawdziwą drogą wiary do Ciebie dążyli i nigdy nie zbłądzili.
Benedykt XVI na Jasnej Górze powiedział: „Maryja podtrzymywała wiarę Piotra i apostołów w Wieczerniku, a dziś podtrzymuje Ona moją i waszą wiarę. […] Przez wiarę możemy «dotknąć» Boga żywego, a gdy już Go dotkniemy, natychmiast udziela nam swej mocy, […] wtedy przenika nas wewnątrz jakby niewidoczny strumień życia Bożego”. Uczmy się więc wiary i modlitwy od Matki Bożej.
„Wiara to piękna rzecz, ale i trudna rzecz” – zauważył jeden z profesorów KUL-u. Dlaczego tak jest? Jest tak, ponieważ – jak zaznaczył Benedykt XVI w Częstochowie – „wiara jest bardzo osobistym aktem człowieka, który realizuje się w dwóch wymiarach”. Pierwszym wymiarem, czyli pierwszą częścią w naszej wewnętrznej czynności uwierzenia Bogu, jest poznanie całego objawienia Bożego. Trzeba przyjąć to, co Bóg nam objawił o sobie, o nas samych i o otaczającej nas rzeczywistości, niepojętej i niewyobrażalnej do końca. Sama znajomość słowa Bożego nie wystarczy.
Potrzeba jeszcze do pełnego aktu wiary dodać drugą część, a mianowicie serce, które rozpalone ogniem miłości do Chrystusa, aktem swej woli oddaje się Mu według słów: „Boże, choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję, nad wszystko, co jest stworzone, boś Ty dobro nieskończone”. To Boże światło wiary, które rozpala nasze serca przy poznawaniu objawienia Bożego, jest teraz poparte osobistym aktem woli ludzkiej. „Ufam Tobie, boś Ty wierny, wszechmocny i miłosierny; dasz mi grzechów odpuszczenie, łaskę i wieczne zbawienie”.
Benedykt XVI podkreśla, że „wiara nie oznacza jedynie przyjęcia określonego zbioru prawd objawionych”, ale przylgnięcie do Chrystusa na całe życie, na dobre i na złe chwile. Niestety, nie zawsze wola ludzka da się łatwo przychylić do Chrystusa na zawsze. Ma czasem swoje „ale”, budzi wątpliwości i wywołuje kryzysy wiary, a to dlatego, że tych prawd wiary nie widzimy oczami ciała, jak tę rzeczywistość, która nas otacza, ale na podstawie przekazanych przez Kościół Chrystusowy wiadomości. Stąd mamy tylko pewność moralną, jaką ma dowódca frontu na podstawie meldunków wojskowych, a te mogą czasem budzić pewne wątpliwości co do ich prawdziwości. W takim wypadku człowiek pragnący uwierzyć winien się modlić o światło wiary, które da mu całkowitą pewność, że stoi blisko Boga i całej rzeczywistości Bożej. Apostołowie też prosili Jezusa: „Panie, przymnóż nam wiary”. I tę wiarę otrzymali.
Jeden z ważnych przywódców Świadków Jehowy modlił się, aby mógł uznać w Jezusie prawdziwego Syna Bożego. W wydanej później publikacji Prorocy z Brooklynu napisał:
Przez całą noc modliłem się ze łzami i mocowałem się ze sobą. Kiedy nad ranem zostałem już przez Pana uleczony z mojej choroby i wątpliwości w wierze chrześcijańskiej, […] poznałem smak duchowego życia w Chrystusie, i kiedy osobiście po raz pierwszy w życiu pomodliłem się bezpośrednio do Jezusa, szloch targnął mą piersią. Odczułem ogromny duchowy spokój i moc, która mnie umacnia. Było to duchowe zrodzenie, o czym mówił Jezus do Nikodema.
Na innym miejscu swej publikacji Ryszard Solak zaznacza: „Droga członków Towarzystwa Biblijnego prowadzi donikąd, na manowce. To Szatan ukazuje się, udając anioła światłości”.
Nie zapominajmy i my prosić często o łaskę mocnej wiary w codziennej modlitwie, w Mszy św. i Komunii św., czytaniu książek religijnych. Korzystajmy z ciągłego oczyszczania się z grzechów w sakramencie pokuty, bo inaczej nasza dusza, „oblepiona” ciężkimi grzechami, nie przepuszcza promieni łaski wiary, którą mamy od chrztu, i zostajemy w ciemnościach niewiary i religijnej obojętności. „O Dziewico Najświętsza, dla zasług Twojej wielkiej wiary wyjednaj mi łaskę żywej wiary” (św. Alfons).

 

 

 

 

Bogarodzica Maryja

Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. Według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał być tego dnia obrzezany. W oktawę Bożego Narodzenia, dziękując Bogu za przyjście na świat Chrystusa, Kościół obchodzi uroczystość Maryi jako Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice dane całej ludzkości, związane z tajemnicą Odkupienia. Tego dnia z wszystkich przymiotów Maryi czcimy szczególnie Jej macierzyństwo. Dziękujemy Jej także za to, że swą macierzyńską opieką otacza cały Lud Boży.

Poświęcenie Maryi pierwszego dnia rozpoczynającego się roku ma także inne znaczenie. Matka Jezusa zostaje ukazana ludziom jako najdoskonalsze stworzenie, a zarazem jako pierwsza z tych, którzy skorzystali z darów Chrystusa. Pragnienie zaakcentowania specjalnego wspomnienia Matki Bożej zrodziło się już w starożytności chrześcijańskiej. Kościół zachodni już w VII wieku wyznaczył w tym celu dzień 1 stycznia.

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi to najstarsze maryjne święto. Do liturgii Kościoła wprowadził je dość późno papież Pius XI w roku 1931 na pamiątkę 1500. rocznicy soboru w Efezie (431). Pius XI wyznaczył na coroczną pamiątkę tego święta dzień 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła tego święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia.

Maryja - Święta Boża Rodzicielka
W Starym Testamencie jest wiele szczegółowych proroctw, zapowiadających Zbawiciela świata. Pośrednio dotyczą one także osoby Jego Matki. Niektóre z nich są nawet wyraźną aluzją do Rodzicielki Zbawiciela, np. zapowiedź dotycząca Niewiasty, która zetrze głowę węża-szatana (Rdz 3, 15). Jeszcze wyraźniej o Matce Mesjasza wspomina prorok Micheasz (Mi 5, 1-2). Jako proroctwo dotyczące Maryi traktuje się także zapowiedź Izajasza:

Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie Go imieniem Emmanuel (Iz 7, 14).

Poza tymi tekstami tradycja chrześcijańska uznaje wiele innych w znaczeniu typicznym (stanowiącym wzór, pra-obraz), jak np. królowa stojąca po prawicy króla (Ps 45, 10), oblubienica z Pieśni nad Pieśniami, zwycięska Judyta czy ratująca swój naród od niechybnej zguby bohaterska Estera.

Maryja była córką świętych Joachima i Anny (tak przekazuje nam apokryf Protoewangelia Jakuba, pochodzący z roku ok. 150). To oni oddali ją do Świątyni (to także przekaz apokryficzny – wspomnienie tego wydarzenia obchodzimy w liturgii 21 listopada). Przez Boga została wybrana na Matkę Jezusa Chrystusa. Jej postać jest obecna na kartach Nowego Testamentu od chwili Zwiastowania po Zesłanie Ducha Świętego.
Anioł Gabriel zwiastuje Jej narodzenie Syna, który będzie „Synem Najwyższego” (Łk 1, 26-38). Od tej chwili Maryja całkowicie oddaje się Bogu. Za wskazaniem anioła odwiedza swoją krewną, św. Elżbietę, matkę Jana Chrzciciela (Łk 1, 39-56). Wraz ze swym oblubieńcem, św. Józefem, w związku ze spisem ludności udaje się do Betlejem, miasta, z którego wywodzi się Jej ród (a także ród Józefa, Jej męża). Tutaj przychodzi na świat Jezus (Łk 2, 1-20). Zgodnie z żydowskim obyczajem ofiarowuje Syna w świątyni (Łk 2, 21-38). Wobec zagrożenia ze strony Heroda ucieka z Jezusem i św. Józefem do Egiptu (Mt 2, 13-18). Po śmierci króla wraca do Nazaretu (Mt 2, 19-23). Podczas pobytu w Jerozolimie przeżywa niepokój z powodu zagubienia swego Syna (Łk 2, 41-49). Na godach weselnych w Kanie poprzez Jej wstawiennictwo Jezus czyni swój pierwszy cud (J 2, 1-11).
Synoptycy (św. Mateusz, św. Łukasz i św. Marek) wspominają, że Maryja towarzyszyła Panu Jezusowi w Jego wędrówkach apostolskich (Mt 12, 46-50; Mk 3, 31-35; Łk 8, 19-21). Maryja jest także świadkiem śmierci Chrystusa. Stoi pod krzyżem Jezusa, gdy Ten powierza Ją opiece swego umiłowanego ucznia Jana (J 19, 25-27). Pod krzyżem zostaje Matką Kościoła i ludzkości. Po ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu pozostaje wśród Apostołów w Jerozolimie.
Maryja niewątpliwie jest osobą najbliższą Jezusowi ze względu na szczególną rolę w dziele zbawienia. Jej niezwykłe posłannictwo i miejsce w chrześcijaństwie odsłania tekst Apokalipsy.
Według tradycji po wniebowstąpieniu Jezusa żyła jeszcze 12 lat. Niektóre dokumenty mówią, że mieszkała ze św. Janem w Efezie, inne – że nie opuszczała Jerozolimy. Pusty grób Maryi znajduje się obok Ogrodu Oliwnego w dolinie Cedron. Fakty z Jej życia, tytuły i wezwania modlitewne oraz cudowne wydarzenia, które miały miejsce za Jej przyczyną, Kościół rozważa w ciągu wielu świąt podczas całego roku liturgicznego.

Spośród szczególnych przywilejów Maryi na pierwszym miejscu trzeba wymienić Jej Boskie macierzyństwo, które w dzisiejszej uroczystości czcimy. Kiedy Nestoriusz, patriarcha Konstantynopola, odważył się odróżniać w Jezusie Chrystusie dwie natury i dwie osoby, wtedy Maryję zaczął nazywać Matką Chrystusa-Człowieka i odmówił Jej przywileju Boskiego macierzyństwa. Jednak biskupi zebrani na soborze w Efezie (431) stanowczo odrzucili i potępili naukę Nestoriusza, wykazując, że Jezus miał tylko jedną osobę, której własnością były dwie natury: Boska i ludzka. Dlatego Maryja była Matką Osoby Jezusa Chrystusa w Jego ludzkiej naturze – była więc Matką Bożą. Prawda ta została ogłoszona jako dogmat. Zebrani na tym soborze biskupi Kościoła pod przewodnictwem legatów papieskich orzekli jednogłośnie, że nie tylko można, ale należy Maryję nazywać Matką Bożą, Bogurodzicą (greckie Theotokos). Maryja nie zrodziła Bóstwa, nie dała Panu Jezusowi natury Boskiej, którą On już posiadał odwiecznie od Ojca. Dała Chrystusowi Panu w czasie naturę ludzką – ciało ludzkie. Ale dała je Boskiej Osobie Pana Jezusa. Jest więc Matką Syna Bożego według ciała i w czasie, jak według natury Bożej i odwiecznie Pan Jezus jest Synem Bożym. Ta godność i ten przywilej wynosi Maryję ponad wszystkie stworzenia i jest źródłem wszystkich innych Jej przywilejów.
Prawdę o Boskim macierzyństwie Maryi potwierdzono na soborach w Chalcedonie (451) i w Konstantynopolu (553 i 680), w konstytucji Pawła IV przeciwko arianom (socynianom) w roku 1555, w wyznaniu wiary Benedykta XIV (1743) oraz w encyklice Piusa XI Lux veritatis w 1931 roku.
Kościół właściwie przez cały rok wysławia ten wielki przywilej Maryi. W codziennej Komplecie w antyfonie końcowej spotykamy słowa: „Witaj, Matko Zbawiciela!”, „Witaj, Królowo nieba, Pani aniołów!”, „Witaj korzeniu i bramo święta, z której Światło zeszło na ziemię!”, „Królowo nieba, wesel się, alleluja, albowiem, którego zasłużyłaś nosić, zmartwychwstał, jak przepowiedział, alleluja!”, „Witaj, Królowo… a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż”.

Macierzyństwo Maryi wobec Jezusa jest wyjątkowe, ponieważ jest dziewicze. Maryja była Dziewicą zawsze: przed porodzeniem Jezusa i po Jego urodzeniu, aż do śmierci. Kościół nie ustanowił osobnego święta dla podkreślenia tego tytułu. Łączy go jednak bezpośrednio z Boskim macierzyństwem. Prawdę o dziewiczym macierzyństwie ogłosił jako dogmat na Soborze Laterańskim I w roku 649. Jednak wiarę w tę prawdę Kościół wyraził również na soborach poprzednich, np. w Chalcedonie (451) i w Konstantynopolu (553). Nadto prawdę tę akcentuje w wyznaniach wiary, w orzeczeniach papieży, w pismach Ojców Kościoła i w liturgii.

Pan Bóg godnością przewyższa wszystko, co tylko istnieje. Dlatego kult najwyższy, tak prywatny, jak i publiczny, należy się Panu Bogu. Maryja jest tylko stworzeniem, ale wśród stworzeń wyróżniona została najwyższą godnością. Dlatego Kościół oddaje Jej cześć szczególną, większą niż innym Świętym, co w liturgii nazywa się kultem hyperduliae – czcią wyjątkową. Kult Świętych jest zawsze względny i pośredni. Czcimy ich bowiem, ponieważ są przyjaciółmi Boga, a całą swoją godność i chwałę zawdzięczają Panu Bogu. To samo odnosi się również do Matki Bożej.
W swoich początkach chrześcijaństwo na pierwszy plan wysuwało kult Pana Jezusa jako Wcielonego Słowa i Zbawiciela świata. W miarę jednak, jak nauka Chrystusa ogarniała coraz to nowe obszary, powiększało się też zainteresowanie osobą Matki Zbawiciela. Dlatego wspomnienie o Niej spotykamy u pierwszych Ojców Kościoła oraz w apokryfach. Kiedy zaczął rozwijać się kult męczenników, a zaraz potem wyznawców, kult Matki Bożej zyskiwał na znaczeniu. Od wieku IV można już mówić o powszechnym kulcie Maryi w Kościele. Wzrósł on po Soborze Efeskim (431), kiedy zaczęto stawiać ku czci Matki Bożej kościoły, otaczać kultem Jej obrazy, układać modlitwy, wygłaszać homilie i obchodzić Jej święta. Dzisiaj kult Matki Bożej w Kościele katolickim jest tak powszechny i żywy, że stanowi jedną z jego cech charakterystycznych. Do jego najważniejszych elementów należą:

  1. Dni i święta Maryi. W roku liturgicznym mamy kilkanaście obchodów maryjnych, co jest sytuacją wyjątkową – nikt inny nie jest tak często w liturgii wspominany. Niektórym z tych obchodów Kościół nadaje rangę najwyższą – uroczystości: Boskiego macierzyństwa Maryi (1 stycznia), Jej Wniebowzięcia (15 sierpnia) i Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia). Dwa miesiące: maj i październik są miesiącami Maryi, w których Maryja odbiera szczególną cześć u wiernych. Są także święta lokalne, np. w Polsce – Królowej Polski (3 maja) czy Matki Bożej Częstochowskiej (26 sierpnia). Także poszczególne miejscowości czy zakony mają swoje święta. Sobota każdego tygodnia już od wczesnego średniowiecza była obchodzona jako dzień Maryi. W Okresie Zwykłym Kościół dozwala na odprawianie w soboty Mszy św. według specjalnego formularza o Matce Bożej.
  2. Świątynie pod wezwaniem Matki Bożej. Zaczęto je stawiać już od wieku IV. Dzisiaj są ich tysiące na całym świecie. Najdostojnieszą z nich jest bazylika Matki Bożej Większej w Rzymie.
  3. Obrazy i rzeźby Matki Bożej. Ikonografia w tej dziedzinie jest niezmiernie bogata. Obejmuje setki tysięcy obrazów i rzeźb. Pierwsze wizerunki Maryi spotykamy już w katakumbach w II w. – w katakumbach Pryscylli w Rzymie umieszczono literę M z krzyżem. Nadto na suficie jednej z krypt tych katakumb widzimy Maryję siedzącą na wysokim krześle niby na tronie albo na katedrze biskupiej. Jest ubrana w białą tunikę i ma welon dziewiczy na głowie. Na kolanach trzyma Dziecię Jezus. Powstały całe szkoły ikonografii maryjnej. Wiele obrazów i figur zasłynęło niezwykłymi łaskami, tak że zostały uznane za cudowne (jest ich ok. 3000, w tym kilkaset koronowano koronami papieskimi). Do sanktuariów maryjnych podążają milionowe rzesze pielgrzymów.
  4. Figury Maryi, stawiane na placach. W samym Awinionie we Francji jest ich 158. Wiele z nich przedstawia wysoką wartość artystyczną. W Rzymie znana jest kolumna Matki Bożej Niepokalanej na Placu Hiszpańskim, przed którą papież co roku zwyczajowo w każde święto Niepokalanej (8 grudnia) składa wiązankę kwiatów.
  5. Pisma teologów. Nie było pisarza kościelnego, który by nie podejmował tematyki maryjnej. Rocznie wychodzi kilkaset prac na temat Matki Bożej. Istnieją specjalne biblioteki, czasopisma i encyklopedie mariologiczne.
  6. Kongresy mariologiczne: miejscowe, diecezjalne, prowincjalne, krajowe, międzynarodowe. Rocznie przypada ich w różnych krajach kilka do dziesięciu, z okazji specjalnych – więcej. Pierwszy międzynarodowy kongres mariologiczny odbył się w Lyonie w dniach 5-8 września 1900 roku.
  7. Rozmaite nabożeństwa. Wystarczy wymienić najgłośniejsze: nabożeństwo 3 Zdrowaś Maryjo, koronki, różaniec, szkaplerze, medaliki, małe oficjum brewiarzowe (czyli Godzinki), nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, nowenny, pielgrzymki, peregrynacje obrazów i figur Matki Bożej, prywatne i publiczne akty poświęcenia się Matce Bożej, Święte Niewolnictwo, Dzieło Pomocników Maryi.

Maryja jest patronką Kościoła powszechnego, wielu diecezji, zakonów, krajów, miast oraz asysty kościelnej, lotników, matek, motocyklistów, panien, piekarzy, prządek, studentów i szkół katolickich.

Maryja - Święta Boża Rodzicielka

W ikonografii Najświętsza Maryja Panna jest – obok Jezusa – najczęściej występującą postacią. Sztuka chrześcijańska rozwinęła szereg typów Madonny: z Dzieciątkiem, Matki Bożej tkliwej, majestatycznej (w sztuce bizantyjskiej), tronującej, opiekuńczej, orędującej, dziewczęcej, surowej władczyni, królowej, mieszczki, wieśniaczki, wytwornej damy. Ukazywana jest jako Bogurodzica, Niepokalana, Bolesna, Wniebowzięta, Niewiasta z Apokalipsy, Różańcowa, Wspomożycielka, Królowa, Matka Kościoła.
Jej atrybutami są m.in.: gołąb – symbol Ducha Świętego, siedem gołębi – oznaczających siedem darów Ducha Świętego, jagnię, jaskółka, jednorożec; ciała niebieskie: gwiazdy, księżyc, półksiężyc, słońce i gwiazdy; kwiaty: anemon, fiołek, irys, lilia, lilia w ręku – symbol Niepokalanej, róża, różany szpaler; drzewa: cedr, dąb, drzewo figowe; owoce: cytryna – znak cierpienia, goździk, jabłko – symbol Odkupienia, truskawka, winorośl, winogrono jako symbol Jezusa zrodzonego ze szlachetnego winnego szczepu; ciernie, łza, mały krzyż, krucyfiks, miecz, miecz w piersi, siedem mieczów, narzędzia męki w dłoniach anioła; Boskie Miasto, kielich, kielich z hostią, korona, księga, otwarta księga, naszyjnik, naszyjnik z korali, perła, różaniec, smok u stóp, studnia.

 

                                                      BANER - ŚWIĘTA RODZINA (rodzina_03) - Hurtownia Misericordia

 

Litania do Najswietszej Maryi Panny odmawiana w utrapieniach (dominikanska)
Kyrie eleison
Chryste eleison. Kyrie eleison
Chryste, usłysz nas
Chryste, wysłuchaj nas
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, jedyny Boże
Święta Maryjo, nieszczęśliwych nadziejo i utrapionych słodkie pocieszenie, módl się za nami
Najświętsza Matko Chrystusa
Bogurodzico Dziewico
Najczystsza z Matek
Matko nienaruszona
Ze wszystkich dziewic najpierwsza
Zawsze Dziewico
Łaski Bożej pełna
Córo Króla wiekuistego
Matko i Oblubienico Chrystusa
Świątynio Ducha Świętego
Święta Maryjo, niebios Królowo
Pani Aniołów
Drabino do Boga
Bramo Raju
Matko nasza i Pani
Prawdziwa nadziejo nasza
Matko nasza
Zaufanie wszystkich wierzących
Święta Maryjo, pełna miłości Boga
Władczyni nasza
Źródło słodyczy
Matko miłosierdzia
Matko Księcia nad wiekami
Matko rządząca najszczerzej
Matko głęboko wierząca
Zmartwychwstanie nasze
Święta Maryjo, wszelkiego stworzenia odnowienie
Światła wiekuistego Rodzico
Któraś nosiła Stwórcę wszechświata
W której Słowo Ciałem się stało
Komnato skarbu Bożego
Rodzicielko Sprawcy wszechrzeczy
Tajemnic Bożych Powiernico
Wybawicielko nasza prawdziwa
Święta Maryjo, skarbie wierzących
Najpiękniejsza Pani
Tęczo pełna radości
Matko prawdziwego wesela
Drogo nasza do Pana
Orędowniczko nasza
Święta Maryjo, Gwiazdo na niebie najjaśniejsza
Nad księżyc światlejsza
Blaskiem słońce przyćmiewająca
Matko Boga wiekuistego
Święta Maryjo, która rozpraszasz ciemności wiecznej nocy
Która niweczysz wyrok naszego potępienia
Źródło prawdziwej mądrości
Światło rzetelnej nauki
Radości nasza bezcenna
Upragniona nagrodo
Pożądanie wzgórz wiekuistych
Zwierciadło, w którym Boga oglądamy
Nad wszystkich świętych święta
Wszelkiej chwały najgodniejsza
Święta Maryjo, najłaskawsza Pani
Pocieszycielko szukających u Ciebie schronienia
Dobroci pełna
We wszelką słodycz obfitująca
Wspaniałości Aniołów
Kwiecie Patriarchów
Pokoro Proroków
Skarbie Apostołów
Chwało Męczenników
Chlubo kapłanów
Ozdobo dziewic
Lilio czystości
Święta Maryjo, między niewiastami błogosławiona
Ratunku zagubionych
Sławo sprawiedliwych
W Boże zamysły wtajemniczona
Ze wszystkich kobiet najświętsza
Najjaśniejsza Pani
Perło Boskiego Oblubieńca
Święta Maryjo, Pałacu Chrystusowy
Panno niepokalana
Świątynio Pańska
Chwało Jerozolimy
Radości Izraela
Córo Boża
Najukochańsza Oblubienico Chrystusa
Gwiazdo morza
Święta Maryjo, wyciągnij rękę Twoją i dotknij serc naszych, aby oświecić i wybawić nas grzeszników
Diademie na głowie Najwyższego Króla
Czci najgodniejsza
Pełna wszelkiej słodyczy
Zasługo na życie wieczne
Bramo Królestwa Bożego
Bramo zamknięta, a dla nas otwarta, przez którą wchodzimy do Pana
Różo, która wiecznie kwitniesz
Kosztowniejsza od całego świata
Ponad skarb wszelki upragniona
Nad niebo wyższa
Od Aniołów czystsza
Wesele Archaniołów
Wszystkich świętych rozradowanie
Czci i chwało, sławo i ufność nasza
Maryjo, Córo Boża, wejrzyj na nas
Maryjo, Córo Joachima, kochaj nas
Maryjo, Córo Anny, daj nam spocząć po smutkach wygnania
Módlmy się:  Prosimy Cię, Panie Boże, za przyczyną Błogosławionej i Chwalebnej Bożej Rodzicielki Maryi wraz ze wszystkimi świętymi, ochraniaj nasz dom i nasz zakon od wszelkich przeciwności oraz osłaniaj łaskawie od zasadzek wrogów. Przez Chrystusa Pana naszego.  Amen.
 

                                                             GŁOS ALI NA PUSTYNI...: KOCHAM DZIŚ- BŁOGOSŁAW NAM.

 

BRACTWO SŁOWA BOŻEGO
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Formuła kapłańskiego błogosławieństwa, które opisuje dzisiejsze pierwsze czytanie, posiada przepiękną formę poetycką. W tekście hebrajskim pierwsze wezwanie składa się z piętnastu liter, drugie z dwudziestu, a ostatnie z dwudziestu pięciu, pokazując symbolicznie jak łaska Boga rozlewa się niczym rzeka na Jego lud. Obfite błogosławieństwo składa się z trzech wezwań, z których pierwsze zawiera w sobie obietnicę pomyślności i ochrony, które zapewniają podstawowe potrzeby człowieka jak bezpieczeństwo czy pożywienie. Drugie wezwanie zapewnia o przyjaźni i łaskawości Boga, zaś trzecie o zwróceniu przez Boga Jego oblicza, a więc wręcz umiłowaniu i obdarzeniu pokojem. Te dość enigmatyczne sformułowania zostają skonkretyzowane w Nowym Testamencie przez Osobę Maryi, która przynosi nam pełnię błogosławieństwa, jakim jest Jezus Chrystus. Tak jak kapłani starotestamentalni wzywali imienia Boga nad Izraelem, aby spoczęło ono na każdym, tak samo przez zrodzenie z Maryi przychodzi na świat Ten, który jest wszelkim błogosławieństwem i pełnią, ponieważ to On utrzymuje nas w istnieniu. Ludzkość nie zna większej przyjaźni i łaskawości niż ta, w której Syn Boży oddał życie za nas i to właśnie w Chrystusie Bóg najpełniej zwrócił na nas swoje oblicze, ponieważ stał się Bogiem tak bliskim. Stał się jednym z nas, aby Ten, który jest pokojem, przyniósł nam już nie tylko obietnicę, ale całego siebie.
Komentarz do psalmu
Psalm 67 odnosi się wyraźnie do kapłańskiego błogosławieństwa z Księgi Liczb, używając podobnych sformułowań jak chociażby obietnicy „rozjaśnienia oblicza Boga”. W swojej treści rozszerza jednak rozumienie błogosławieństwa, ponieważ nie mówi tylko o relacji Boga i Jego ludu, ale także o zachwycie, jaki wzbudza ono wśród innych narodów. Ogromna moc działania Boga w życiu ludzi jest więc dla wszystkich przedmiotem podziwu i źródłem zdrowej bojaźni Bożej.
Komentarz do drugiego czytania
Święty Paweł pisze do Galatów o tajemnicy zrodzenia dojrzałych dzieci Bożych. Mówi bowiem, że narodzenie Jezusa z Maryi dało nam wolność spod Prawa, które było dla ludzkości „wychowawcą” danym na czas dorastania. W Liście do Rzymian św. Paweł pisze, że Prawo było duchowe, a więc jego przepisy są nieosiągalne dla tego, kto jest tylko cielesny. Jest to ponad jego siły, bo jest w niewoli grzechu przez to, że jest w stanie upadku i śmierci. Nowe prawo Ducha uwolniło od grzechu tych, którzy żyją w Chrystusie. Teraz ci, którzy przyjęli do serca Ducha, a więc wszyscy ochrzczeni, mogą razem z Nim nazywać Boga Ojcem. Są więc dziedzicami, spadkobiercami obietnic związanych z Przymierzem Boga z ludźmi.
Komentarz do Ewangelii
Pasterze wielbili Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli. Zobaczyli bowiem na własne oczy to, co zapowiedział im anioł, ale to co ujrzeli nie byłoby nadzwyczajne, gdyby nie owa zapowiedź. W Betlejem zobaczyli przecież zwyczajną scenę – nowonarodzone Dziecię i Rodziców. Dlatego tak ważne jest nie tylko to, co widzieli, ale także to, co usłyszeli. Podobnie Maryja zasłuchuje się w to wszystko, co zostało Jej objawione zarówno przez Archanioła Gabriela, jak i przez pasterzy i rozważa w sercu. Prowadzi rozmyślanie nie tylko na poziomie analizy faktów zaobserwowanych empirycznie, ale głębiej – tam, gdzie to, co się widzi i słyszy, spotyka się z wiarą i ufnością wobec Boga. Tam Ta, przez którą Bóg przyszedł na świat, rodzi swoją wyjątkową relację z Nim.
Komentarze zostały przygotowane przez Rafała Mińkowskiego diakona WMSD w Warszawie

 

Światowy Dzień Pokoju

 

Światowy Dzień Pokoju

Światowy Dzień Pokoju ustanowił św. Paweł VI listem z dnia 8 grudnia 1967 r., skierowanym do wszystkich ludzi dobrej woli, nie tylko katolików. Papież zaproponował, aby na całym świecie początek nowego roku kalendarzowego uczczono jako Dzień Pokoju: „Pragnęlibyśmy, by na początku rachuby kalendarzowej, która mierzy i opisuje wędrówkę życia ludzkiego w czasie, obchody te powtarzały się co roku jako życzenie i obietnica, że pokój ze swą słuszną i dobroczynną równowagą będzie panował nad rozwojem nadchodzących dziejów”. Chociaż inicjatywę papieską poparło wielu polityków, działaczy społecznych, intelektualistów, nie mówiąc o hierarchii i wiernych Kościoła katolickiego, to jednak nie udało się nadać jej charakteru ponadreligjnego i pozostała ona przede wszystkim działaniem wewnątrzkatolickim.

Nie była to zresztą pierwsza inicjatywa pokojowa Kościoła katolickiego i papieży w dziejach. Można wspomnieć m.in. ustanowienie w 1095 r. przez Urbana II (1088-99) tzw. Pokoju Bożego, mającego na celu powstrzymanie ówczesnych władców i rycerstwa, choćby na kilka dni czy tygodni, od nieustannego wojowania. Papież zażądał wówczas, aby nie walczyć w niektóre okresy roku kościelnego (w czasie Adwentu, Wielkiego Postu i w Okresie Wielkanocnym) oraz w niektóre dni tygodnia (od środy do poniedziałku). Z bliższej nam przeszłości należy przypomnieć działania papieży św. Piusa X (1903-1914) i Benedykta XV (1914-1922), aby nie dopuścić do wybuchu I wojny światowej w 1914 r., a gdy już do tego doszło – apele o jak najszybsze jej zakończenie i o ulżenie doli ofiar.
Doniosłym wydarzeniem było ogłoszenie przez św. Jana XXIII w dniu 11 kwietnia 1963 r. encykliki Pacem in terris (Pokój na ziemi) – był to pierwszy oficjalny dokument papieski, skierowany do wszystkich ludzi dobrej woli, niezależnie od ich światopoglądu.

Światowy Dzień Pokoju ma co roku swój temat, który wybiera papież. Ojciec Święty kieruje też z tej okazji specjalne orędzie na tematy związane z zagadnieniem pokoju. Poniżej podajemy wykaz tematów wszystkich dotychczasowych Światowych Dni Pokoju:

 •  w 1968 r. – Dzień Pokoju
 •  w 1969 r. – Obrona praw człowieka drogą ku pokojowi
 •  w 1970 r. – Pojednanie wychowuje do pokoju
 •  w 1971 r. – Każdy człowiek jest moim bratem
 •  w 1972 r. – Jeżeli pragniesz pokoju, pracuj dla sprawiedliwości
 •  w 1973 r. – Pokój jest możliwy
 •  w 1974 r. – Pokój zależy także od ciebie
 •  w 1975 r. – Pojednanie drogą do pokoju
 •  w 1976 r. – Prawdziwa broń pokoju
 •  w 1977 r. – Jeżeli pragniesz pokoju, broń życia
 •  w 1978 r. – Nie – przemocy, tak – pokojowi
 •  w 1979 r. – Osiągniemy pokój, wychowując do pokoju
 •  w 1980 r. – Prawda siłą pokoju
 •  w 1981 r. – Chcesz służyć sprawie pokoju – szanuj wolność
 •  w 1982 r. – Pokój – dar Boga powierzony ludziom
 •  w 1983 r. – Dialog na rzecz pokoju – wyzwaniem dla naszych czasów
 •  w 1984 r. – Pokój rodzi się z serca nowego
 •  w 1985 r. – Pokój i młodzi idą razem
 •  w 1986 r. – Pokój jest wartością, która nie zna podziałów
 •  w 1987 r. – Rozwój i solidarność: dwie drogi wiodące do pokoju
 •  w 1988 r. – Wolność religijna warunkiem pokojowego współżycia
 •  w 1989 r. – Poszanowanie mniejszości warunkiem pokoju
 •  w 1990 r. – Pokój z Bogiem Stwórcą, pokój z całym stworzeniem
 •  w 1991 r. – Poszanowanie sumienia każdego człowieka warunkiem pokoju
 •  w 1992 r. – Wierzący zjednoczeni w budowaniu pokoju
 •  w 1993 r. – Jeśli pragniesz pokoju, wyjdź naprzeciw ubogim
 •  w 1994 r. – Rodzina źródłem pokoju dla ludzkości
 •  w 1995 r. – Kobieta wychowawczynią do życia w pokoju
 •  w 1996 r. – Zapewnijmy dzieciom przyszłość w pokoju
 •  w 1997 r. – Przebacz, a zaznasz pokoju
 •  w 1998 r. – Dziełem sprawiedliwości będzie pokój
 •  w 1999 r. – Poszanowanie praw człowieka warunkiem prawdziwego pokoju
 •  w 2000 r. – Na ziemi pokój ludziom, których Bóg miłuje!
 •  w 2001 r. – Dialog między kulturami drogą do cywilizacji miłości i pokoju
 •  w 2002 r. – Nie ma pokoju bez sprawiedliwości
 •  w 2003 r. – Encyklika Pacem in terris: nieustanne zobowiązanie
 •  w 2004 r. – Zawsze aktualne zadanie: wychowywać do pokoju
 •  w 2005 r. – Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj
 •  w 2006 r. – Pokój w prawdzie
 •  w 2007 r. – Osoba ludzka sercem pokoju
 •  w 2008 r. – Rodzina wspólnotą pokoju
 •  w 2009 r. – Zwalczanie ubóstwa drogą do pokoju
 •  w 2010 r. – Jeśli chcesz krzewić pokój, strzeż dzieła stworzenia
 •  w 2011 r. – Wolność religijna drogą do pokoju
 •  w 2012 r. – Wychowanie młodzieży do sprawiedliwości i pokoju
 •  w 2013 r. – Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój
 •  w 2014 r. – Braterstwo podstawą i drogą do pokoju
 •  w 2015 r. – Wspólnie przeciw niewolnictwu
 •  w 2016 r. – Przezwycięż obojętność i zyskaj pokój
 •  w 2017 r. – Wyrzeczenie się przemocy: styl polityki na rzecz pokoju
 •  w 2018 r. – Migranci i uchodźcy: mężczyźni i kobiety w poszukiwaniu pokoju
 •  w 2019 r. – Dobra polityka służy pokojowi
 •  w 2020 r. – Pokój jako droga nadziei: dialog, pojednanie i nawrócenie ekologiczne
 •  w 2021 r. – Kultura troskliwości jako droga do pokoju
 •  w 2022 r. – Dialog międzypokoleniwowy, edukacja, praca – narzędziami budowania trwałego pokoju

 

Modlitwa o Pokój na Świecie
O Mój Jezu, błagam o miłosierdzie
dla dotkniętych strasznymi wojnami.
Błagam o zaszczepienie pokoju tym umęczonym narodom,
które są ślepe na prawdę Twojego istnienia.
Proszę o udzielenie tym narodom mocy Ducha Świętego,
aby powstrzymały się od pogoni za władzą nad niewinnymi duszami.
Zmiłuj się nad wszystkimi krajami,
które są bezsilne wobec okropnych zbrodni,
ogarniających cały świat.
Amen.

Modlitwa o pokój Tomasza Mertona
Wszechmogący i miłosierny Boże, Ojcze wszystkiego,
Stworzycielu i Władco Wszechświata, Panie Dziejów,
którego dzieła są bez skazy,
którego współczucie dla błędów ludzkich jest niewyczerpane,
w Twojej woli nasz pokój.
Wysłuchaj miłosiernie tej modlitwy,
która wznosi się do Ciebie spośród zgiełku i rozpaczy świata,
w którym zapomniano o Tobie,
w którym nie wzywa się Twojego imienia,
w którym drwi się z Twoich praw i ignoruje Twoją obecność.
Albowiem nie znając Ciebie, nie żyjemy w pokoju.

Pomóż nam zapanować nad orężem, który grozi, że zapanuje nad nami.
Pomóż nam wykorzystać naukę dla pokoju i bogactwa, nie dla wojny i zniszczenia.
Pokaż nam, jak wykorzystać energię nuklearną dla dobra, nie dla zguby naszych dzieci.
Rozwiąż wewnętrzne sprzeczności, które rosną w nas niewiarygodnie i nieznośnie.
Są one zarazem udręką i błogosławieństwem:
gdybyś, bowiem nie zostawił nam światła sumienia, nie musielibyśmy cierpieć.
Naucz nas wytrwałości w bólu, męce i niepewności.
Naucz nas jak czekać i jak ufać.
Obdarz światłem, obdarz siłą i cierpliwością wszystkich, którzy pracują na rzecz pokoju.
Modlitwa o pokój
Boże, od którego pochodzą święte pragnienia, prawe zamiary i cnotliwe czyny,
użycz swoim sługom pokoju, jakiego świat dać nie może;
niech serca nasze będą poddane Twojej woli,
a czasy, w których żyjemy, niech za łaską Twoją będą spokojne
i wolne od grozy nieprzyjaciół.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

 

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój na świecie
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń. Usłysz krzyk wszystkich Twoich dzieci, udręczone błaganie całej ludzkości. Niech już nie będzie więcej wojny – złej przygody, z której nie ma odwrotu, niech już nie będzie więcej wojny – kłębowiska walki i przemocy. Spraw, niech ustanie wojna (…), która zagraża Twoim stworzeniom na niebie, na ziemi i w morzu. Z Maryją, Matką Jezusa i naszą, błagamy Cię, przemów do serc ludzi odpowiedzialnych za losy narodów. Zniszcz logikę odwetów i zemsty, a poddaj przez Ducha Świętego nowe rozwiązania wielkoduszne i szlachetne, w dialogu i cierpliwym wyczekiwaniu – bardziej owocne niż gwałtowne działania wojenne. Ojcze, obdarz nasze czasy dniami pokoju. Niech już nie będzie więcej wojny. Amen.

 

Nabożeństwo na zakończenie roku kalendarzowego
Msza św. i nabożeństwo dziękczynne na zakończenie roku kalendarzowego -  YouTube
Z kazania św. Leona Wielkiego, papieża

Narodziny Pana to narodziny pokoju
Okres dziecięctwa, którego nie zawahał się przyjąć majestat Syna Bożego, z biegiem lat przeszedł w pełną dojrzałość, a wraz z męką i chwalebnym zmartwychwstaniem minęło i Jego życie, którego poniżenie przyjął dla nas. Jednakże dzisiejsza uroczystość uobecnia nam świętą tajemnicę przyjścia na świat Jezusa zrodzonego z Maryi Dziewicy; czcząc zaś narodziny naszego Zbawiciela, obchodzimy też i nasze narodzenie się do nowego życia.
Przyjście Chrystusa daje bowiem początek ludowi chrześcijańskiemu, a narodziny Tego, który jest głową tego ludu, są też i narodzinami ciała.
Wprawdzie każdy z powołanych ma swoje odrębne miejsce w tym ciele, a z biegiem czasu powstają ciągle nowe pokolenia dzieci Kościoła, to jednak wszyscy wierni, jako całość, wywodzą się z jednego źródła chrzcielnego: wszyscy oni są współukrzyżowani z Chrystusem w Jego męce; z Nim w zmartwychwstaniu razem wskrzeszeni, a we wniebowstąpieniu umieszczeni po prawicy Ojca; tak też i w tych narodzinach są w Nim wespół zrodzeni.
Ktokolwiek bowiem z wierzących w jakiejkolwiek części świata zostaje odrodzony w Chrystusie, w tymże narodzeniu staje się nowym człowiekiem i dla niego zerwane są więzy łączące go dotychczas ze skażonym pokoleniem, z którego się wywodził. Jego pochodzenie nie jest już ziemskie, z ziemskiego ojca, lecz jest wszczepiony w Zbawiciela. On stał się Synem Człowieczym, abyśmy mogli stać się synami Bożymi. Gdyby się bowiem nie uniżył i nie zstąpił do nas, nikt z nas nie byłby w stanie wznieść się ku Niemu o własnej mocy.
Już sama wielkość i wspaniałość udzielonego nam daru wymaga od nas godnego jej uczczenia. Apostoł nas poucza, że otrzymaliśmy nie ducha tego świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy poznali dobra, jakimi Bóg nas obdarzył. Tylko ten, kto ofiaruje Bogu to, co sam od Niego otrzymał, oddaje należną Mu chwałę.
A dla uczczenia dzisiejszego święta cóż bardziej odpowiedniego moglibyśmy wydobyć ze skarbca hojności Pańskiej – jak pokój – pierwszy dar zwiastowany przez chór anielski przy narodzeniu Pana? Albowiem to pokój rodzi synów Boga, ożywia miłość i stwarza jedność. On jest odpocznieniem świętych i zaciszem wieczności. Jego dobroczynne działanie odrywa ludzi od świata, a łączy ich z Bogiem.
Ci więc, „którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili”, niech złożą Ojcu w darze zgodę właściwą dla synów wprowadzających pokój. Wszyscy, którzy zostali uznani za synów i stali się Jego członkami, niech zjednoczą się w Tym, który jest Pierworodnym wszelkiego stworzenia. Przyszedł On na świat nie po to, aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Go posłał. Bo łaską Ojca zostali przyjęci do dziedzictwa nie skłóceni i poróżnieni między sobą, ale jedno czujący i jedno miłujący. Ci, którzy zostali odrodzeni na obraz Chrystusa, powinni być jednego ducha.
Narodziny Pana to narodziny pokoju. Bo tak mówi Apostoł: „On jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością”; bo czy to Żydzi, czy poganie, „przez Niego w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca”.
Dziękczynienie za rok 2020 - Parafia św. Stanisława Kostki w Wasilkowie
SŁOWO WSTĘPNE:
Drodzy siostry i bracia! Wskazówki wszystkich zegarów nieubłaganie zbliżają się do cyfry oznaczającej północ. Liczymy już godziny, minuty, sekundy. Kończymy rok
Pański 2022, liczony od przyjścia Syna Bożego na ziemię. Lata kalendarza odmierzają nasze życie do­czesne, a więc czas pielgrzymki ku życiu wiecznemu. Tego wieczoru łatwiej możemy sobie uzmysłowić nasze przemijanie.
Dlatego gromadzimy się dzisiaj w naszej  wspólno­cie, przy ołtarzu Pańskim. Razem z Chrystusem złożyliśmy naszemu najlepsze­mu Ojcu w niebie Ofiarę dziękczynną za wszystkie dobrodziejstwa minio­nego roku, dziękując szczególnie za wydarzenia zbawcze w na­szej rodzinie parafialnej. W dzisiejszy wieczór pragniemy również uświadomić sobie, co miniony rok wniósł w nasze życie osobiste, rodzin­ne, społeczne i religijne. Mamy także świadomość, że przeżyte dni odchodzącego roku nie były wolne od naszych większych lub mniejszych win i zaniedbań, pragnie­my więc Boga za to przeprosić. Chcemy także przed wystawionym Najświętszym Sakramentem prosić o potrzebne łaski i Boże błogosławieństwo w nowym 2023 roku.
MODLITWY PRZEBŁAGALNE
Panie Jezu Chryste! W ten wieczór kończącego się roku pragniemy Cię najpierw przeprosić za grzechy popełnione w tym roku wobec Boga i wobec naszych sióstr i braci. Dlatego, w poczuciu winy i z głębokim żalem, powtarzamy:
Śpiew: Okaż nam Panie, miłosierdzie swoje.
–     za zło popełnione w różnych częściach świata: za wojny i akty terroru, za wszystkie zbrodnie, niena­wiść i krzywdy, za obojętność bogatych na los biednych;
–     za zło popełnione w naszym narodzie: za zgorszenia i korupcję w ży­ciu publicznym, za pijaństwo i kradzieże, za zaniedbywanie obowiąz­ków wobec swego narodu;
–     za zło popełnione w życiu społecznym: za niesolidność i nieuczciwość w pracy, za niesprawiedliwość i wykorzystywanie innych, za brak pomocy wobec słabych, potrzebujących i bezrobotnych;
–     za grzechy popełniane we wspólnocie wierzących: za lekceważenie przykazań Bożych i kościelnych, szczególnie za opuszczanie Mszy świętej w niedzielę i święta, za zaniedbywanie sakramentu pokuty;
–     za grzechy popełnione w naszych rodzinach: za rozwody i zaniedby­wanie obowiązków rodzicielskich, za niewierności i kłótnie w życiu małżeńskim, za ludzi żyjących w związkach niesakramentalnych, za zaniedbywanie modlitwy osobistej i rodzinnej;
W chwili ciszy przeprośmy Boga za grzechy nasze, osobiste i naszych najbliż­szych.
Chwila osobistej modlitwy w ciszy, a po niej modlitwa kapłana:
Boże, którego znieważa zło, a przejednywa pokuta, daj wszystkim ludziom łaskę szczerego nawrócenia i przywróć im radość Twoich dzieci: zgromadź rozproszonych przy Twoim stole i spraw, abyśmy w Nowym Roku godnie Tobie służyli. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W: Amen.
Święty Boże, Święty mocny, Święty a nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami./X3
Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie./X3
Od nagłej a niespodziewanej śmierci, zachowaj nas Panie./X3
Abyś nieprzyjaciół Kościoła świętego poniżyć raczył, wysłuchaj nas Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, przepuść nam Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, wysłuchaj nas Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, zmiłuj się nad nami.
Jezu przepuść! Jezu wysłuchaj! O Jezu, zmiłuj się nad nami,
Matko uproś! Matko ubłagaj! O Matko, przyczyń się za nami.
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.
MODLITWY DZIĘKCZYNIENIA
Ojcze niebieski! Niezliczone są Twoje dary, które w minio­nym roku na nas zesłałeś. Nasze serca przepełnione są wdzięcz­nością, dlatego wołamy:
Śpiew: Dzięki, o Panie, składamy dzięki, o Wszechmogący nasz Królu, w niebie!
–     Za  dzieci z naszej parafii, które przez przyjęcie chrztu zostały oczyszczone z grzechu pierworodnego, otrzymały dar uczestnictwa w Twoim Bo­skim życiu i zostały włączone we wspólnotę Kościoła;
–     za dzieci, które w tym roku przygotowują się do I spowiedzi i Komunii świętej realizując przez to nowy etap wzrastania w świę­tości;
–     za  młodych ludzi, którzy przyjęli w tym roku sakrament bierzmowania i umocnieni Duchem Świętym zostali posłani, aby świad­czyć o Chrystusie pośród świata;
–     za ponad 200 chorych, którzy przyjmując sakrament namaszczenia jeszcze ściślej złączyli się z Tobą w cierpieniu i otrzymali od Ciebie umocnienie w cho­robie;
–     za  nowych małżeństw, które dzięki łasce sakramentalnej rozpoczęły budowanie swego życia rodzinnego na fundamencie wiary i miłości;
–     za powołanych do kapłaństwa i życia konsekrowanego, którzy mają być szczególnymi świadkami Chrystusa w świecie;
–     za  zmarłych, którzy tworzyli naszą społeczność przez wiarę i czynione dobro, a których Bóg powołał w tym roku do wieczności;
–     za wszystkich, którzy wytrwali na drodze prawdy i dobra, nie dając się zwieść pokusie pieniądza, przyjemności lub innych dóbr ziemskich;

W chwili ciszy dziękujmy także Bogu za osobiste dary, jakie każdy z nas otrzymał w mi­nionym roku.
Chwila osobistej modlitwy dziękczynnej w ciszy, a po niej modlitwa kapłana:
Wszechmogący Boże, Ojcze miłosierdzia i wszelkiego do­bra, składamy Ci dziękczynienie za wszystkie dobrodziejstwa Twoje, którymi tak hojnie obdarzyłeś nas w minionym roku. Spraw, abyśmy nieustannie wzrastali w Twojej łasce i posta­wie służby wobec braci. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Ciebie Boga wysławiamy
Tobie Panu wieczna chwała
Ciebie Ojca niebios bramy
Ciebie wielbi ziemia cała
Tobie wszyscy Aniołowie
Tobie Moce i Niebiosy
Cheruby Serafinowie
Ślą wieczystej pieśni głosy

Święty Święty nad Świętymi
Bóg Zastępów Król łaskawy
Pełne niebo z kręgiem ziemi
Majestatu Twojej sławy
Apostołów Tobie rzesza
Chór Proroków pełen chwały
Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały
Ciebie poprzez okrąg ziemi
Z głębi serca ile zdoła

Głosy ludów zgodzonymi
Wielbi święta pieśń Kościoła
Niezmierzonej Ojca chwały
Syna Słowo wiekuiste
Z Duchem wszechświat wielbi cały
Królem chwały Tyś o Chryste
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka
By świat zbawić swoim zgonem
Przyoblókłszy się w człowieka
Nie wzgardziłeś Panny łonem
Tyś pokruszył śmierci wrota

Starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
Otworzyłeś wiernym sobie
Po prawicy siedzisz Boga
W chwale Ojca Syn Jedyny
Lecz gdy zagrzmi trąba sroga
Przyjdziesz sądzić ludzkie czyny
Prosim słudzy łask niegodni
Wspomóż obmyj grzech co plami
Gdyś odkupił nas od zbrodni
Drogiej swojej Krwi strugami

Ze Świętymi w blaskach mocy
Wiecznej chwały zlej nam zdroje
Zbaw o Panie lud sierocy
Błogosław dziedzictwo swoje
Rządź je broń po wszystkie lata
Prowadź w niebios błogie bramy
My w dzień każdy Władco świata
Imię Twoje wysławiamy
Po wiek wieków nie ustanie
Pieśń co sławi Twoje czyny

O w dniu onym racz nas Panie
Od wszelakiej ustrzec winy
Zjaw swą litość w życiu całym
Tym co żebrzą Twej opieki
W Tobie Panie zaufałem
Nie zawstydzę się na wieki
 
Nowy Rok 2023 - Darmowy obraz na Pixabay
PROŚBY O BŁOGOSŁAWIEŃSTWO NA NADCHODZĄCY ROK
Panie Jezu Chryste! Stojąc wobec niewiadomej nowego roku naszego życia, nie chcemy ulegać lękowi ani złym przeczuciom. Dlatego z ufnością zwracamy się ku Tobie i do Ojca naszego, który wie, czego nam potrzeba, i z żywą wiarą wołamy:  Ciebie prosimy!
Śpiew: Wysłuchaj nas, Panie!
–     abyś całą ludzkość zachował od nienawiści, wojny i klęsk wszelkich;
–     abyś Kościół święty, , naszą diecezję i jej Pasterzy, oraz  parafię prowadził coraz bardziej drogami Ewangelii;
–     abyś naszej Ojczyźnie udzielił bezpieczeństwa, a wszystkim mieszkańcom wolności i równości w przestrzeganiu słusznych praw człowieka;
–     abyś naszą parafię i każdą rodzinę zachował w nadchodzącym roku od wszel­kich przeciwności i niezgody, abyś rodzicom dał zdrowie i dobre dzieci, szkołom – ofiarnych wychowawców, chorym – oddanych lekarzy i pielęgniarki, poszukującym – apostołów prawdy, grzesznikom – troskliwych spowiedników, a nam wszystkim – spełnienie planów zgodnie z Twoją świętą wolą;
–     abyś wszystkim gromadzącym się przy tym ołtarzu pozwalał doznać Twego miłosierdzia, uczył przyjmować Twoją wolę i dozwolił, abyśmy wewnętrzny pokój pochodzący od Ciebie zanosili tym, którzy do Ciebie nie przychodzą, o Tobie zapomnieli albo Ciebie nie znają;
W chwili ciszy zanośmy do Boga nasze osobiste prośby; …. Ciebie prosimy!

Śpiew: Ojcze nasz …

Następnie kapłan odmawia modlitwę:
Boże, Twoje dni trwają bez końca, a Twoje miłosierdzie jest bez granic; spraw, abyśmy zawsze pamiętali, że nasze życie jest krótkie, a godzina śmierci przed nami zakryta. Niech Duch Święty prowadzi nas przez ten świat w świętości i sprawiedliwości, abyś­my służyli Tobie w społeczności Twojego Kościoła, z mocną wiarą, z pełną pociechy nadzieją oraz w doskonałej miłości ze wszystkimi ludźmi i doszli szczęśliwie do Twojego Królestwa. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.: Amen.

 

Nabożeństwo na zakończenie roku kalendarzowego
Msza św. i nabożeństwo dziękczynne na zakończenie roku kalendarzowego -  YouTube
Z kazania św. Leona Wielkiego, papieża

Narodziny Pana to narodziny pokoju
Okres dziecięctwa, którego nie zawahał się przyjąć majestat Syna Bożego, z biegiem lat przeszedł w pełną dojrzałość, a wraz z męką i chwalebnym zmartwychwstaniem minęło i Jego życie, którego poniżenie przyjął dla nas. Jednakże dzisiejsza uroczystość uobecnia nam świętą tajemnicę przyjścia na świat Jezusa zrodzonego z Maryi Dziewicy; czcząc zaś narodziny naszego Zbawiciela, obchodzimy też i nasze narodzenie się do nowego życia.
Przyjście Chrystusa daje bowiem początek ludowi chrześcijańskiemu, a narodziny Tego, który jest głową tego ludu, są też i narodzinami ciała.
Wprawdzie każdy z powołanych ma swoje odrębne miejsce w tym ciele, a z biegiem czasu powstają ciągle nowe pokolenia dzieci Kościoła, to jednak wszyscy wierni, jako całość, wywodzą się z jednego źródła chrzcielnego: wszyscy oni są współukrzyżowani z Chrystusem w Jego męce; z Nim w zmartwychwstaniu razem wskrzeszeni, a we wniebowstąpieniu umieszczeni po prawicy Ojca; tak też i w tych narodzinach są w Nim wespół zrodzeni.
Ktokolwiek bowiem z wierzących w jakiejkolwiek części świata zostaje odrodzony w Chrystusie, w tymże narodzeniu staje się nowym człowiekiem i dla niego zerwane są więzy łączące go dotychczas ze skażonym pokoleniem, z którego się wywodził. Jego pochodzenie nie jest już ziemskie, z ziemskiego ojca, lecz jest wszczepiony w Zbawiciela. On stał się Synem Człowieczym, abyśmy mogli stać się synami Bożymi. Gdyby się bowiem nie uniżył i nie zstąpił do nas, nikt z nas nie byłby w stanie wznieść się ku Niemu o własnej mocy.
Już sama wielkość i wspaniałość udzielonego nam daru wymaga od nas godnego jej uczczenia. Apostoł nas poucza, że otrzymaliśmy nie ducha tego świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy poznali dobra, jakimi Bóg nas obdarzył. Tylko ten, kto ofiaruje Bogu to, co sam od Niego otrzymał, oddaje należną Mu chwałę.
A dla uczczenia dzisiejszego święta cóż bardziej odpowiedniego moglibyśmy wydobyć ze skarbca hojności Pańskiej – jak pokój – pierwszy dar zwiastowany przez chór anielski przy narodzeniu Pana? Albowiem to pokój rodzi synów Boga, ożywia miłość i stwarza jedność. On jest odpocznieniem świętych i zaciszem wieczności. Jego dobroczynne działanie odrywa ludzi od świata, a łączy ich z Bogiem.
Ci więc, „którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili”, niech złożą Ojcu w darze zgodę właściwą dla synów wprowadzających pokój. Wszyscy, którzy zostali uznani za synów i stali się Jego członkami, niech zjednoczą się w Tym, który jest Pierworodnym wszelkiego stworzenia. Przyszedł On na świat nie po to, aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Go posłał. Bo łaską Ojca zostali przyjęci do dziedzictwa nie skłóceni i poróżnieni między sobą, ale jedno czujący i jedno miłujący. Ci, którzy zostali odrodzeni na obraz Chrystusa, powinni być jednego ducha.
Narodziny Pana to narodziny pokoju. Bo tak mówi Apostoł: „On jest naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością”; bo czy to Żydzi, czy poganie, „przez Niego w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca”.
Dziękczynienie za rok 2020 - Parafia św. Stanisława Kostki w Wasilkowie
SŁOWO WSTĘPNE:
Drodzy siostry i bracia! Wskazówki wszystkich zegarów nieubłaganie zbliżają się do cyfry oznaczającej północ. Liczymy już godziny, minuty, sekundy. Kończymy rok
Pański 2022, liczony od przyjścia Syna Bożego na ziemię. Lata kalendarza odmierzają nasze życie do­czesne, a więc czas pielgrzymki ku życiu wiecznemu. Tego wieczoru łatwiej możemy sobie uzmysłowić nasze przemijanie.
Dlatego gromadzimy się dzisiaj w naszej  wspólno­cie, przy ołtarzu Pańskim. Razem z Chrystusem złożyliśmy naszemu najlepsze­mu Ojcu w niebie Ofiarę dziękczynną za wszystkie dobrodziejstwa minio­nego roku, dziękując szczególnie za wydarzenia zbawcze w na­szej rodzinie parafialnej. W dzisiejszy wieczór pragniemy również uświadomić sobie, co miniony rok wniósł w nasze życie osobiste, rodzin­ne, społeczne i religijne. Mamy także świadomość, że przeżyte dni odchodzącego roku nie były wolne od naszych większych lub mniejszych win i zaniedbań, pragnie­my więc Boga za to przeprosić. Chcemy także przed wystawionym Najświętszym Sakramentem prosić o potrzebne łaski i Boże błogosławieństwo w nowym 2023 roku.
MODLITWY PRZEBŁAGALNE
Panie Jezu Chryste! W ten wieczór kończącego się roku pragniemy Cię najpierw przeprosić za grzechy popełnione w tym roku wobec Boga i wobec naszych sióstr i braci. Dlatego, w poczuciu winy i z głębokim żalem, powtarzamy:
Śpiew: Okaż nam Panie, miłosierdzie swoje.
–     za zło popełnione w różnych częściach świata: za wojny i akty terroru, za wszystkie zbrodnie, niena­wiść i krzywdy, za obojętność bogatych na los biednych;
–     za zło popełnione w naszym narodzie: za zgorszenia i korupcję w ży­ciu publicznym, za pijaństwo i kradzieże, za zaniedbywanie obowiąz­ków wobec swego narodu;
–     za zło popełnione w życiu społecznym: za niesolidność i nieuczciwość w pracy, za niesprawiedliwość i wykorzystywanie innych, za brak pomocy wobec słabych, potrzebujących i bezrobotnych;
–     za grzechy popełniane we wspólnocie wierzących: za lekceważenie przykazań Bożych i kościelnych, szczególnie za opuszczanie Mszy świętej w niedzielę i święta, za zaniedbywanie sakramentu pokuty;
–     za grzechy popełnione w naszych rodzinach: za rozwody i zaniedby­wanie obowiązków rodzicielskich, za niewierności i kłótnie w życiu małżeńskim, za ludzi żyjących w związkach niesakramentalnych, za zaniedbywanie modlitwy osobistej i rodzinnej;
W chwili ciszy przeprośmy Boga za grzechy nasze, osobiste i naszych najbliż­szych.
Chwila osobistej modlitwy w ciszy, a po niej modlitwa kapłana:
Boże, którego znieważa zło, a przejednywa pokuta, daj wszystkim ludziom łaskę szczerego nawrócenia i przywróć im radość Twoich dzieci: zgromadź rozproszonych przy Twoim stole i spraw, abyśmy w Nowym Roku godnie Tobie służyli. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W: Amen.
Święty Boże, Święty mocny, Święty a nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami./X3
Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie./X3
Od nagłej a niespodziewanej śmierci, zachowaj nas Panie./X3
Abyś nieprzyjaciół Kościoła świętego poniżyć raczył, wysłuchaj nas Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, przepuść nam Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, wysłuchaj nas Panie.
My grzeszni, Ciebie Boże, prosimy, zmiłuj się nad nami.
Jezu przepuść! Jezu wysłuchaj! O Jezu, zmiłuj się nad nami,
Matko uproś! Matko ubłagaj! O Matko, przyczyń się za nami.
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami.
MODLITWY DZIĘKCZYNIENIA
Ojcze niebieski! Niezliczone są Twoje dary, które w minio­nym roku na nas zesłałeś. Nasze serca przepełnione są wdzięcz­nością, dlatego wołamy:
Śpiew: Dzięki, o Panie, składamy dzięki, o Wszechmogący nasz Królu, w niebie!
–     Za  dzieci z naszej parafii, które przez przyjęcie chrztu zostały oczyszczone z grzechu pierworodnego, otrzymały dar uczestnictwa w Twoim Bo­skim życiu i zostały włączone we wspólnotę Kościoła;
–     za dzieci, które w tym roku przygotowują się do I spowiedzi i Komunii świętej realizując przez to nowy etap wzrastania w świę­tości;
–     za  młodych ludzi, którzy przyjęli w tym roku sakrament bierzmowania i umocnieni Duchem Świętym zostali posłani, aby świad­czyć o Chrystusie pośród świata;
–     za ponad 200 chorych, którzy przyjmując sakrament namaszczenia jeszcze ściślej złączyli się z Tobą w cierpieniu i otrzymali od Ciebie umocnienie w cho­robie;
–     za  nowych małżeństw, które dzięki łasce sakramentalnej rozpoczęły budowanie swego życia rodzinnego na fundamencie wiary i miłości;
–     za powołanych do kapłaństwa i życia konsekrowanego, którzy mają być szczególnymi świadkami Chrystusa w świecie;
–     za  zmarłych, którzy tworzyli naszą społeczność przez wiarę i czynione dobro, a których Bóg powołał w tym roku do wieczności;
–     za wszystkich, którzy wytrwali na drodze prawdy i dobra, nie dając się zwieść pokusie pieniądza, przyjemności lub innych dóbr ziemskich;
W chwili ciszy dziękujmy także Bogu za osobiste dary, jakie każdy z nas otrzymał w mi­nionym roku.
Chwila osobistej modlitwy dziękczynnej w ciszy, a po niej modlitwa kapłana:
Wszechmogący Boże, Ojcze miłosierdzia i wszelkiego do­bra, składamy Ci dziękczynienie za wszystkie dobrodziejstwa Twoje, którymi tak hojnie obdarzyłeś nas w minionym roku. Spraw, abyśmy nieustannie wzrastali w Twojej łasce i posta­wie służby wobec braci. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Ciebie Boga wysławiamy
Tobie Panu wieczna chwała
Ciebie Ojca niebios bramy
Ciebie wielbi ziemia cała
Tobie wszyscy Aniołowie
Tobie Moce i Niebiosy
Cheruby Serafinowie
Ślą wieczystej pieśni głosy
Święty Święty nad Świętymi
Bóg Zastępów Król łaskawy
Pełne niebo z kręgiem ziemi
Majestatu Twojej sławy
Apostołów Tobie rzesza
Chór Proroków pełen chwały
Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały
Ciebie poprzez okrąg ziemi
Z głębi serca ile zdoła
Głosy ludów zgodzonymi
Wielbi święta pieśń Kościoła
Niezmierzonej Ojca chwały
Syna Słowo wiekuiste
Z Duchem wszechświat wielbi cały
Królem chwały Tyś o Chryste
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka
By świat zbawić swoim zgonem
Przyoblókłszy się w człowieka
Nie wzgardziłeś Panny łonem
Tyś pokruszył śmierci wrota
Starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
Otworzyłeś wiernym sobie
Po prawicy siedzisz Boga
W chwale Ojca Syn Jedyny
Lecz gdy zagrzmi trąba sroga
Przyjdziesz sądzić ludzkie czyny
Prosim słudzy łask niegodni
Wspomóż obmyj grzech co plami
Gdyś odkupił nas od zbrodni
Drogiej swojej Krwi strugami
Ze Świętymi w blaskach mocy
Wiecznej chwały zlej nam zdroje
Zbaw o Panie lud sierocy
Błogosław dziedzictwo swoje
Rządź je broń po wszystkie lata
Prowadź w niebios błogie bramy
My w dzień każdy Władco świata
Imię Twoje wysławiamy
Po wiek wieków nie ustanie
Pieśń co sławi Twoje czyny
O w dniu onym racz nas Panie
Od wszelakiej ustrzec winy
Zjaw swą litość w życiu całym
Tym co żebrzą Twej opieki
W Tobie Panie zaufałem
Nie zawstydzę się na wieki
Nowy Rok 2023 - Darmowy obraz na Pixabay
PROŚBY O BŁOGOSŁAWIEŃSTWO NA NADCHODZĄCY ROK
Panie Jezu Chryste! Stojąc wobec niewiadomej nowego roku naszego życia, nie chcemy ulegać lękowi ani złym przeczuciom. Dlatego z ufnością zwracamy się ku Tobie i do Ojca naszego, który wie, czego nam potrzeba, i z żywą wiarą wołamy:  Ciebie prosimy!
Śpiew: Wysłuchaj nas, Panie!
–     abyś całą ludzkość zachował od nienawiści, wojny i klęsk wszelkich;
–     abyś Kościół święty, , naszą diecezję i jej Pasterzy, oraz  parafię prowadził coraz bardziej drogami Ewangelii;
–     abyś naszej Ojczyźnie udzielił bezpieczeństwa, a wszystkim mieszkańcom wolności i równości w przestrzeganiu słusznych praw człowieka;
–     abyś naszą parafię i każdą rodzinę zachował w nadchodzącym roku od wszel­kich przeciwności i niezgody, abyś rodzicom dał zdrowie i dobre dzieci, szkołom – ofiarnych wychowawców, chorym – oddanych lekarzy i pielęgniarki, poszukującym – apostołów prawdy, grzesznikom – troskliwych spowiedników, a nam wszystkim – spełnienie planów zgodnie z Twoją świętą wolą;
–     abyś wszystkim gromadzącym się przy tym ołtarzu pozwalał doznać Twego miłosierdzia, uczył przyjmować Twoją wolę i dozwolił, abyśmy wewnętrzny pokój pochodzący od Ciebie zanosili tym, którzy do Ciebie nie przychodzą, o Tobie zapomnieli albo Ciebie nie znają;
W chwili ciszy zanośmy do Boga nasze osobiste prośby; …. Ciebie prosimy!
Śpiew: Ojcze nasz …
Następnie kapłan odmawia modlitwę:
Boże, Twoje dni trwają bez końca, a Twoje miłosierdzie jest bez granic; spraw, abyśmy zawsze pamiętali, że nasze życie jest krótkie, a godzina śmierci przed nami zakryta. Niech Duch Święty prowadzi nas przez ten świat w świętości i sprawiedliwości, abyś­my służyli Tobie w społeczności Twojego Kościoła, z mocną wiarą, z pełną pociechy nadzieją oraz w doskonałej miłości ze wszystkimi ludźmi i doszli szczęśliwie do Twojego Królestwa. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.: Amen.

 

MODLITWA DO ŚWIĘTEJ RODZINY ŚW. JANA PAWŁA II
Inne religijne - Święta Rodzina - 66x76 cm - G102637 | Twoja-sztuka.pl
 
Święta Rodzino z Nazaretu, Wspólnoto Jezusa, Maryi i Józefa, wzorze i ideale każdej chrześcijańskiej rodziny,Tobie nasze rodziny powierzamy.
Otwórz serce każdego domu na wiarę, na przyjęcie Słowa Bożego, na chrześcijańskie świadectwo, aby mógł się on stać źródłem nowych 
i świętych powołań. Przygotuj umysły rodziców, aby z pilnym miłosierdziem, mądrą troską i pełną miłości pobożnością mogli pewnie skierować swoje dzieci ku dobrom duchowym i wiecznym. Napełnij dusze młodych prawym sumieniem i wolną wolą, aby wzrastając w mądrości, latach 
i łasce, wielkodusznie przyjmowali dar Bożego powołania.
Święta Rodzino z Nazaretu, spraw, abyśmy byli w stanie wprowadzić w życie wolę Boga, rozważając i naśladując żarliwą modlitwę, wielkoduszne posłuszeństwo, pełne godności ubóstwo i dziewiczą czystość przeżyte przez Ciebie. Abyśmy umieli towarzyszyć z przewidująca delikatnością tym wszystkim, którzy są wezwani do naśladowania Pana Jezusa bardziej z bliska, który za nas wydał samego siebie. Amen.

Wyraź swój sprzeciw i zaapeluj do Ministra Zdrowia

Oddajmy sprawiedliwość dr. Zbigniewowi Martyce! Nie ma naszej zgody na prześladowania uczciwych lekarzy przez organy, które mają dbać o interes polskiej służby zdrowia!

Nie zgadzamy się na dyktaturę jednej narracji!

Zwracamy się do Ministra Zdrowia z żądaniem natychmiastowej interwencji i dokładnego monitorowania dalszego przebiegu sprawy. 

Ks.S.Koczwara: O duchową zmianę klimatu i duchową migrację

 

Tajemnice Józefa i Maryi z przedsoborowych ksiąg. Wiedzieli o męce Syna.
PRZERAŻAJĄCE PROROCTWO KATARZYNY SZYMON TYLKO JEDEN
WROGOWIE POLSKI UPADNĄ. PRZETRWA POD OPIEKĄ MARYI-BĘDZIE POTĘGOM W. MALCZEWSKA
https://www.youtube.com/watch?v=EVEYxeOdPt8
Z dziennika duchowego ojca Łukasza
Podczas dzisiejszej nocy ze środy na czwartek 28/29.12.2022 Pan Jezus pozwolił mi być obecnym w darze bilokacji przy chorym Papieżu Ratzingerze.
Podczas spotkania, mogłem dostrzec jak bardzo męczy się Papież Ratzinger i jak niesamowicie cierpi.
Pobłogosławiłem Papieża i pomodliłem się nad nim otaczając braterską miłością i współczuciem w chorobie i cierpieniu.
o. Łukasz
Może być zdjęciem przedstawiającym 2 osoby i tekst „z dziennika duchowego ojca Łukasza Podczas dzisiejszej nocy ze Årody na czwartek 28/29.12.2022 Pan Jezus pozwolił mi być obecnym w darze bilokacji przy chorym Papieżu Ratzingerze. Podczas spotkania, mogłem dostrzec jak bardzo mę™czy się Papież Ratzinger jak niesamowicie cierpi. Pobłogosławiłem Papieża i pomodliłem się nad nim otaczając braterską miłością i współczuciem w chorobie i cierpieniu. o. Łukasz Łukasz modlitwa o uzdrowienie suwolnienie”

 

ks. Dominik Chmielewski – Bóg ma czas

 

ks. Dominik Chmielewski – Nowy poziom Bożej ochrony

 

Czasy, które idą są czasami Apokaliptycznymi! – ks. Dominik Chmielewski

 

59. «BÓL BYŁ ICH WIERNYM PRZYJACIELEM 

I PRZYBIERAŁ NAJROZMAITSZE 

FORMY I IMIONA»

W dalszym ciągu tego samego dnia. A, 2817-2830

Mówi Jezus: 

«Również i ta seria wizji kończy się. Dla pożytku i uspokojenia wymagających uczonych pokazywaliśmy ci wydarzenia, które poprzedzały Moje przyjście [na świat], towarzyszyły mu i następowały po nim. [Uczyniliśmy to] jednak nie tylko z ich powodu. [Zrobiliśmy to też] dlatego, że choć są [to wydarzenia] bardzo znane, to jednak ludzki sposób widzenia zniekształcił je różnymi elementami dorzuconymi w ciągu wieków. Zostało to jednak wybaczone, gdyż postępowano tak z chęci oddania Bogu większej chwały. Czyni to jednak nierealnym to, co jest tak piękne, gdy jest przedstawiane takim, jakim było naprawdę. W tych wizjach rzeczywistości ani Moja ludzka natura, ani człowieczeństwo Maryi nie jest umniejszone. Nie jest też znieważone Moje Bóstwo i Majestat Ojca oraz Miłość Trójcy Przenajświętszej. Dzięki tym [wizjom] raczej jeszcze bardziej jaśnieją zasługi Mojej Matki i Moja doskonała pokora. Dzięki nim jaśnieje dobroć wszechmocnego wiecznego Pana. Ukazaliśmy ci te wydarzenia, aby tobie oraz innym umożliwić zastosowanie [w życiu] tego, co jest w nich nadprzyrodzone, i dać wam je jako wzór życia. 

Dekalog to Prawo. Moja Ewangelia jest nauką, która czyni to Prawo jaśniejszym dla was, a podążanie za nim – droższym. To Prawo i ta Nauka wystarczyłyby dla waszego uświęcenia. Jednakże wszystko, co ludzkie, zbytnio przytłacza w was ducha. Dlatego też nie umiecie już podążać tymi drogami. Upadacie albo też zatrzymujecie się, zniechęceni. A jeśli ktoś chce was poprowadzić, przytaczając wam przykłady z Ewangelii, mówicie mu: “Ale Jezus, ale Maryja, ale Józef (i także wszyscy święci) nie byli tacy, jak my. Oni byli mocni. Natychmiast doznawali pociechy w swym cierpieniu. Nie odczuwali żadnych pokus. Byli istotami ponadziemskimi.” 

Mało cierpieli?! Nie doznawali pokus?!

Przeciwnie, ból był ich wiernym przyjacielem i przybierał najrozmaitsze formy i imiona. A co do pokus…

Nie posługujcie się niewłaściwym określeniem, nazywając “pokusami” [lub drobnymi uchybieniami] grzechy, które sprowadzają was na złą drogę. Nazywajcie je jasno grzechami i to jeszcze – głównymi.

A gdzie jest powiedziane, że nie byliśmy kuszeni? Mieliśmy oczy i uszy, które mogły widzieć i słyszeć. Szatan więc przesuwał przed nami i wokół nas te grzechy… ukazywał brud ich działania, [usiłował] skusić nas swymi podejrzeniami. Jednak naszą wolą dążyliśmy usilnie do tego, aby być miłymi w oczach Bożych. Dlatego też ta obrzydliwość i podejrzliwe [myśli wzbudzane przez szatana], zamiast doprowadzić do celu zamierzonego przez niego, prowadziły do czegoś przeciwnego. I tak im bardziej on się trudził [żeby nas zwieść], tym bardziej My uciekaliśmy się do światła Bożego. Czyniliśmy to z powodu odrazy do błotnistej ciemności, którą nam stawiał przed oczyma ciała lub ducha.

Silne uczucia w znaczeniu filozoficznym nie były nam obce. Miłowaliśmy więc ojczyznę. Lubiliśmy nasz mały Nazaret bardziej niż każdą inną miejscowość Palestyny. Uczucie wiązało nas z domem, krewnymi, przyjaciółmi. Dlaczego nie mielibyśmy żywić do nich uczuć? 

Nie pozwoliliśmy się jednak zniewolić tymi uczuciami, bo nic oprócz Boga nie może się stać panem [człowieka]. Uczucia uczyniliśmy sobie naszymi dobrymi towarzyszami. 

[por. Mt 2,23Łk 2,39] I tak Moja Matka wydała okrzyk radości kiedy, po upływie około czterech lat, powróciła do Nazaretu i postawiła stopę w Swoim domu. Ucałowała ściany, w których wypowiedziane przez Nią “tak” otworzyło Jej łono na przyjęcie Kiełka Bożego. Józef pozdrowił z radością krewnych i bratanków, których liczba wzrosła i którzy podrośli. Uradował się widząc, że współmieszkańcy go pamiętali i zaraz zaczęli poszukiwać, z powodu jego uzdolnień. Ja byłem wrażliwy na przyjaźń i cierpiałem jakby duchowe ukrzyżowanie z powodu zdrady Judasza. I czy wynikło z tego jakieś zło? Nie, ponieważ ani Moja Matka, ani Józef nie postawili miłości do domu lub do krewnych ponad wolę Bożą.

[I Ja nie byłem zniewolony przez jakieś uczucia]. Dlatego, jeśli to było konieczne, nie powstrzymywałem się od słów mogących ściągnąć na Mnie nienawiść Hebrajczyków i niechęć Judasza. A wiedziałem, jak można było go pozyskać i potrafiłbym to uczynić. Wystarczyłyby pieniądze, aby go Sobie podporządkować. Podporządkowałbym go jednak nie Mnie – Zbawicielowi, lecz Mnie – bogaczowi. Gdybym chciał, mógłbym rozmnażać pieniądze. Przecież rozmnożyłem chleby. Nie przyszedłem jednak, żeby dostarczać ludzkich radości – nikomu, nawet Moim wybranym. Głosiłem ofiarę, wyrzeczenie, życie czyste, [zajmowanie] niskich stanowisk. Czy byłbym [dobrym] Nauczycielem, czy byłbym Sprawiedliwym, gdybym jednemu – tylko dlatego, że byłoby to środkiem zatrzymania go – dał pieniądze dla zaspokajania żądz duchowych i fizycznych?

Wielkimi w Moim Królestwie stają się ci, którzy czynią się “małymi”. [por. Mt, 20,24-28Mk 10,41-45]. Kto chce być “wielki” w oczach świata, ten nie jest zdatny do królowania w Moim królestwie. Jest to słoma na posłania dla demonów. Wielkość bowiem świata kłóci się z Prawem Bożym. 

Świat nazywa “wielkimi” tych, którzy prawie zawsze nieuczciwymi środkami potrafią objąć lepsze stanowiska. Aby to osiągnąć, czynią z bliźnich podnóżek, na który wchodzą miażdżąc ich. “Wielkimi” nazywa się tych, którzy potrafią zabijać – moralnie lub materialnie zabijać – aby panować. Wymuszają stanowiska, zagarniają ziemie i zdobywają je dla siebie, ogołacając drugiego z bogactw osobistych lub społecznych. Świat często przestępców nazywa “wielkimi”. Nie, nie ma “wielkości” w przestępstwie. Wielkość tkwi w dobroci, w uczciwości, w miłości, w sprawiedliwości. Zobaczcie waszych “wielkich”, jakie zatrute podają wam owoce, zebrane w swym okrutnym demonicznym ogrodzie wewnętrznym! 

Chcę jednak [teraz] mówić o ostatniej wizji, a nie o czymś innym, co jest tak bezużyteczne, bo świat nie chce słuchać prawdy, która go dotyczy. 

[Ostatnia wizja] rzuca światło na szczególne zdanie, dwa razy przytoczone w Ewangelii Mateusza: “Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i udaj się do Egiptu” [por. Mt 2,13], oraz: “Wstań, weź Dziecię i Matkę Jego i wracaj do ziemi Izraela” [por. Mt 2,20]. Widziałaś też, że Maryja mieszkała sama w Swojej izbie, tylko z Dzieckiem. 

Bardzo zwalcza się [prawdę o] dziewictwie Maryi po urodzeniu [Jezusa] i o czystości Józefa. [Walczą z nią ci], którzy sami są zepsuci. Nie dopuszczają więc, żeby ktoś – będący [człowiekiem] jak oni – mógł być uskrzydlony i posiadać światłość. To nieszczęśnicy. Mają bowiem dusze bardzo zepsute, a umysł – bardzo zaprzedany ciału. Nie są więc zdolni pomyśleć, żeby ktoś im podobny mógł uszanować niewiastę, widząc w niej duszę, a nie ciało. Nie rozumieją, że ktoś może wznieść samego siebie do życia w klimacie nadprzyrodzonym i pragnąć [w życiu] nie ciała, lecz Boga.

Otóż tym osobom – które przeczą temu, co najpiękniejsze, tym gąsienicom niezdolnym stać się motylami, tym gadom, pokrytym śliną swej rozwiązłości, tym niezdolnym do zrozumienia piękna lilii – powiadam: Maryja była i pozostała Dziewicą. Jedynie Jej dusza została poślubiona Józefowi, jak duch Jej był złączony tylko z Duchem Bożym. Dzięki Jego działaniu poczęła Jedynego Syna, jakiego nosiła – Mnie: Jezusa Chrystusa, Jednorodzonego Syna Boga i Maryi. 

To nie jest jakaś tradycja, upiększona później przez pełen miłości szacunek dla Błogosławionej, która Mi była Matką. Jest to prawda, która była znana od pierwszych lat [chrześcijaństwa]. 

Mateusz nie urodził się po upływie wielu stuleci. Żył w czasach Maryi. Mateusz nie był też naiwnym, żyjącym w lasach ignorantem, skłonnym do uwierzenia w każdą bajkę. Pracował jako poborca podatków, jak powiedzielibyście dzisiaj. My zaś nazywaliśmy go “celnikiem”. Umiał patrzeć, słuchać, rozumieć, odróżniać to, co prawdziwe, od tego, co nieprawdziwe. Mateusz nie usłyszał o tych sprawach od osób trzecich. Zebrał je z ust Maryi, bo miłość do Nauczyciela i do prawdy skłoniła go do postawienia Jej pytań. 

Nie sądzę, żeby nawet współcześni wrogowie Maryi posądzali Ją o okłamywanie. Zresztą sami Moi krewni zaprzeczyliby Jej, gdyby miała więcej dzieci. Przecież [Moi kuzyni:] Jakub, Juda, Szymon i Józef byli współuczniami Mateusza. Łatwo byłoby więc sprawdzić różne wersje, gdyby było ich więcej.

Mateusz nie mówi nigdy: “Wstań i weź swoją małżonkę”, lecz: “Weź Jego Matkę”. Wcześniej mówi: “Dziewica poślubiona Józefowi” (por. Mt 1,18Łk 1,27); “Józef, Jej mąż”… (por. Mt 1,19

Niech nikt nie mówi, że taki był sposób wyrażania się Hebrajczyków, jakby powiedzieć: “żona” było czymś niestosownym. Nie, przeciwnicy Czystości. Już w pierwszych słowach Pisma czytamy: “i łączy się ze swoją małżonką”. [Niewiasta] nazywana jest “towarzyszką” aż do chwili zmysłowego dopełnienia małżeństwa, a potem jest nazywana “żoną” – wielokrotnie i w wielu rozdziałach. I tak na przykład [mówi się o] żonach synów Adama. O Sarze, zwanej “żoną” Abrama, [powiedziane jest]: “Sara, twoja żona”. I: “Weź twoją małżonkę i dwie twoje córki” – jest powiedziane do Lota. A w Księdze Rut pisze: “Moabitka, żona Machlona.” W Księdze Samuela powiedziano: “Elkana miał dwie żony; a dalej: “Potem Elkana zbliżył się do swojej żony Anny; i jeszcze raz: “Eliasz błogosławił Elkanę i jego małżonkę”; i dalej, w drugiej Księdze Samuela, czytamy: “Batszeba, żona Uriasza Hetyty, stała się małżonką Dawida i urodziła mu syna”. A co czytacie u Tobiasza, w tej lazurowej Księdze? Śpiewając z niej w czasie zaślubin Kościół doradza wam świętość w małżeństwie. Czytacie: “Otóż kiedy Tobiasz ze swoją żoną i z synem przybył…”; i jeszcze: “Tobiasz zdołał uciec wraz z synem i żoną”.

W samej Ewangelii jest powiedziane, i to właśnie przez Mateusza, w rozdziale 22: “…i pierwszy, pojąwszy małżonkę, umarł i zostawił małżonkę swojemu bratu”. Marek w rozdziale dziesiątym [mówi]: “Kto oddala swoją małżonkę…”. Łukasz nazywa Elżbietę małżonką Zachariasza cztery razy z rzędu, a w rozdziale ósmym: Joannę – małżonką Chuzy. Piszący w czasach współczesnych Chrystusowi posługiwali się językiem, którego wtedy używano. Nie trzeba podejrzewać, że w Ewangeliach są błędne [zmiany] wynikłe z przepisywania. 

Jak więc widzicie, określenie [“małżonka”] nie było słowem zakazanym dla tego, kto szedł drogą Pana. [Nie było] słowem nieczystym, którego nie godziło się wypowiadać, a jeszcze mniej – pisać tam, gdzie się rozprawia o Bogu i o Jego cudownych dziełach. Słowa anioła mówiącego: “Dziecko i Jego Matkę”, wskazują wam, że Maryja była prawdziwą Matką Dziecka, ale nie była żoną Józefa. Była zawsze Dziewicą, poślubioną Józefowi.

I to jest ostatnie pouczenie [dotyczące] tych wizji. To aureola jaśniejąca nad głową Maryi i Józefa: Dziewicy Nienaruszonej oraz męża sprawiedliwego i czystego. To dwie lilie, między którymi wzrastałem, odczuwając tylko woń czystości. 

Tobie, [Mario], mały Janie, mógłbym mówić o boleści Maryi z powodu Jej podwójnego wyrwania: z domu i z ojczyzny. Ale nie trzeba słów. Ty rozumiesz, czym to było i umierasz z tego powodu. Ofiaruj Mi swoją boleść. Tylko tego chcę. To więcej niż coś innego, co mogłabyś Mi dać. Jest piątek, Mario. Myśl o Moim bólu i o cierpieniu Maryi na Golgocie, aby móc znosić własny krzyż. Nasz Pokój i miłość pozostają z tobą.»
 
 

60. ŚWIĘTA RODZINA W EGIPCIE

(por. Mt 2,14-15)

 

Ewangelia wed�ug �w. Mateusza (2)

 
 

 

Napisane 25 stycznia 1944, o godz. 24. A, 1595-1607

Słodkie widzenie Świętej Rodziny. To Egipt. Nie mam co do tego wątpliwości, bo widzę pustynię i piramidę. 

Widzę jednopoziomowy, mały domek, parterowy, całkiem biały. To nędzny domek bardzo biednych ludzi. Ściany są słabo otynkowane i skąpo pobielone wapnem. Domek posiada dwoje drzwi. Znajdują się one jedne przy drugich i prowadzą do dwóch jedynych pomieszczeń, do których nie wchodzę. Stoi pośrodku niewielkiego piaszczystego kawałka gruntu, który jest ogrodzony wbitą w ziemię osłoną z trzciny. Stanowi ona bardzo wątpliwą ochronę przed złodziejami, a może służyć jedynie jako zabezpieczenie przed wałęsającym się psem lub kotem. Któż jednak chciałby kraść tam, gdzie nie widać nawet cienia bogactwa? 

Niewielki kawałek gruntu, otoczony płotem z trzciny, jest cierpliwie uprawiany, choć gleba w ogródku jest sucha i jałowa. Pod ogrodzeniem, ażeby uczynić je mniej nędznym i gęstszym, posadzono pnącza, które wyglądają jak skromny powój. Tylko z jednej strony znajduje się krzew jaśminu, cały w kwiatach, i zwykły krzak róży. Spostrzegam skromniutkie warzywa posadzone na niewielkich, ciągnących się pośrodku ogrodu grządkach, pod wysokim pniem drzewa, którego nazwy nie znam. Rzuca ono nieco cienia na nasłonecznioną ziemię i na domek. Do tego drzewa jest przywiązana biało-czarna kózka. Skubie ona i przeżuwa liście paru gałązek rzuconych przed nią na ziemię.

W pobliżu, na rozesłanej na ziemi macie, siedzi Dziecię Jezus. Może mieć dwa lata, najwyżej dwa i pół roku. Bawi się kawałkami rzeźbionego drewna, podobnymi do owieczek albo koników, i kilkoma wiórami z jasnego drewna, mniej pozwijanymi niż jego złote loki. Pulchnymi rączkami usiłuje założyć naszyjniki z wiórów na szyje Swoich zwierzątek. 

Jest grzeczny i uśmiechnięty. Bardzo piękny. Główkę ma całą w gęstwinie złotych loczków, lekko różową, jasną cerę i mocno lazurowe, żywe, błyszczące oczęta. Oczywiście ich wygląd jest teraz odmienny, ale poznaję barwę oczu mojego Jezusa: dwa przepiękne, ciemne szafiry. Jest ubrany w rodzaj długiego, białego kaftanika, który jest pewnie Jego tuniką. Rękawy sięgają łokcia. Nic nie ma teraz na nogach. Maleńkie sandały znajdują się na macie, służąc Dziecku także za zabawkę. Jezus umieszcza zwierzątka na podeszwie i ciągnie sandałek za rzemień, jakby to był wózek. Są to bardzo zwyczajne sandałki: tylko podeszwa i dwa rzemyki, wychodzące od czubka palców jako jeden pasek. Na pewnej wysokości rozwidla się on na dwa oddzielne paski, po czym jeden z nich, po przewleczeniu przez znajdującą się od strony pięty pętelkę, zawiązuje się z drugim wokół kostki jak obrączkę. 

Nieco dalej, z drugiej strony, ale także w cieniu drzewa, znajduje się Matka Boża. Tka na prostych krosnach i pilnuje Dzieciątka. Widzę, jak Jej białe smukłe dłonie przesuwają się tam i z powrotem, przerzucając czółenko nad wątkiem, a obutą w sandał stopą porusza pedał. Nosi suknię w kolorze kwiatu malwy. Jest to różowawy fiolet, taki jak niektóre ametysty. Ma odkrytą głowę. Mogę więc zobaczyć, że jasne włosy są rozdzielone przedziałkiem i uczesane w dwa proste warkocze, tworzące na karku piękny kok. Rękawy – długie i raczej wąskie. Nie ma żadnej ozdoby poza Swoim pięknym i najsłodszym wyglądem. Kolor oblicza, włosów, oczu i kształt twarzy są takie same jak zawsze, kiedy Ją widzę. Tu wydaje się młodziutka. Nie dałabym Jej nawet dwudziestu lat. 

W pewnej chwili wstaje i pochyla się nad Dzieckiem. Zakłada Mu sandałki, zawiązując je starannie. Potem pieści Jezusa. Całuje główkę i oczka. Dziecię szczebiocze, a Maryja Mu odpowiada, nie rozumiem jednak Jej słów. Potem Maryja wraca do Swego narzędzia tkackiego, okrywa materiałem [tkane] płótno i wątek, zabiera stołek, na którym siedziała, i zanosi go do domu. Dziecko wodzi za Nią wzrokiem, nie przeszkadzając Jej, gdy zostaje samo. Chyba praca przewidziana na dzisiaj jest zakończona. Zbliża się wieczór. Słońce pochyla się nad ogołoconymi piaskami, a całe niebo za odległą piramidą obejmuje istny pożar.

Maryja wraca. Bierze Jezusa za rękę i podnosi Go z maty. Dziecko wstaje bez sprzeciwu. Mama zbiera zabawki i matę i zanosi wszystko do domu. Jezus zaś, drepcząc nóżkami, podbiega do kózki i kładzie jej ręce na kark. Kózka beczy i ociera pyszczek o ramiona Jezusa. 

Maryja wraca. Na głowie ma teraz długi welon, a w ręku – amforę. Ujmuje Jezusa za rączkę i razem obchodzą dom dookoła, przechodząc na drugą stronę.

Idę za nimi, podziwiając scenę pełną wdzięku. Matka Boża dostosowuje krok do drobnych kroczków Dziecka, a Ono drepce u Jej boku. Widzę, jak unoszą się i opuszczają na piasek ścieżki Jego różowe piętki, ze szczególnym, właściwym dziecięcym krokom urokiem. Spostrzegam także, że Jego koszulka nie sięga stóp, tylko dochodzi do połowy łydek. Jest czyściutka i skromna, przewiązana w pasie śnieżnobiałym sznurkiem.

Widzę, że w płocie przed frontem domu jest mała prosta brama, którą Maryja otwiera, żeby wyjść na drogę. To skromna droga za miastem lub osadą. Kończy się ona w polach, tam gdzie jest piasek i jakiś inny domek, ubogi jak ten, z podobnie mizernym ogródkiem. Nie widzę nikogo. Maryja spogląda w stronę osady, a nie w kierunku piasków, jakby na kogoś czekała. Potem rusza w stronę studni, a może zbiornika, który znajduje się kilkadziesiąt metrów dalej, gdzie palmowe drzewa tworzą ocieniony krąg. Widzę, że ziemia jest tam pokryta zieloną trawą. 

Stąd spostrzegam zbliżającego się drogą niezbyt wysokiego, lecz krzepkiego mężczyznę. Rozpoznaję Józefa. Uśmiecha się. Jest młodszy niż wtedy, gdy oglądałam go w widzeniu przedstawiającym Raj. Może mieć najwyżej czterdzieści lat. Ma gęste czarne włosy i taką samą brodę, cerę raczej opaloną i ciemne oczy. To twarz uczciwa i ujmująca, oblicze budzące zaufanie. Widząc Jezusa i Maryję, przyspiesza kroku. Na lewym ramieniu niesie rodzaj piły i narzędzie przypominające hebel. W ręku trzyma inne, potrzebne w jego rzemiośle narzędzia. Nie są one zupełnie takie same jak obecnie, jednak bardzo podobne. Józef z pewnością wraca po wykonaniu jakiejś pracy poza domem. 

Ma na sobie szatę w kolorze orzechowym i kasztanowym, niezbyt długą – sięgającą sporo powyżej kostek – z krótkimi, dochodzącymi do łokcia rękawami. Przepasany jest paskiem, który wygląda na skórzany. Prawdziwe robocze ubranie. Na nogach ma zaplecione wokół kostek sandały.

Maryja uśmiecha się, a Dziecko, unosząc wolną rączkę, wydaje radosne okrzyki. Gdy ci troje się spotykają, Józef pochyla się, żeby podać Dziecku owoc, przypominający kształtem i kolorem jabłko. Potem wyciąga ku niemu ręce, a Dziecko puszcza Mamę i pada w ramiona Józefa, tuląc główkę do jego szyi. Jego pocałunki są odwzajemniane gestami pełnymi czułości i wdzięku. 

Zapomniałam powiedzieć, że Maryja pośpiesznie zabrała Józefowi narzędzia, żeby mógł swobodnie wziąć Dziecko na ręce. 

Później Józef – który przykucnął na ziemi, ażeby być na wysokości Jezusa – podnosi się. Odbiera lewą ręką narzędzia, prawą trzyma mocno małego Jezusa przy swej silnej piersi. Rusza w stronę domu. Maryja natomiast idzie do studni, aby napełnić amforę. 

Wewnątrz ogrodzenia Józef stawia Dziecko na ziemi, bierze krosna Maryi i wnosi je do domu, następnie doi kózkę. Jezus wszystkiemu przygląda się uważnie. Patrzy, jak Józef zamyka kózkę w małej komórce, umieszczonej przy bocznej ścianie domu.

Zapada wieczór. Widzę, jak czerwień zachodu przechodzi w fiolet, nad zdającymi się drgać od upału piaskami. Piramida wydaje się ciemniejsza.

Józef wchodzi do domu, do jednej ze znajdujących się w nim izb, która jest równocześnie pracownią, kuchnią i jadalnią. Drugie pomieszczenie jest chyba przeznaczone do wypoczynku. Tam jednak nie wchodzę. Jest tu niskie, rozpalone palenisko, warsztat stolarski, stolik, stołki, a pod ścianą – wąskie stoliki na nieliczne naczynia i dwie lampy oliwne. W kącie stoją krosna Maryi. Wszystko jest uporządkowane i lśni. Jest to bardzo ubogie, ale wyjątkowo czyste mieszkanie. 

Dlatego czynię następujące spostrzeżenie: we wszystkich widzeniach, ukazujących ludzkie życie Jezusa, zauważyłam, że On sam, Maryja, Józef i Jan są zawsze czyści i staranni w ubiorze i uczesaniu. Ubierają się skromnie i są zwyczajnie uczesani, wyróżnia ich jednak wielka schludność i wyglądają wytwornie.

Wraca Maryja z amforą i zamyka drzwi. Zmierzch szybko zapada. Izbę oświetla lampa, którą Józef zapalił i postawił na swoim stole, przy którym kończy jeszcze, pochylony, jakąś drobną pracę. Maryja zaś przygotowuje wieczerzę. Także ogień oświetla izbę. Jezus stoi z rączkami opartymi o blat stołu i z zadartą główką przygląda się temu, co robi Józef. 

Po modlitwie zasiadają do posiłku. Oczywiście nie czynią przy tym znaku krzyża, ale się modlą. Józef wypowiada modlitewne wezwania, a Maryja odpowiada. Niczego jednak nie rozumiem. Jest to chyba jakiś psalm. Odmawiają go jednak w nie znanym mi języku. 

Siadają do stołu. Lampa stoi teraz na stole. Maryja trzyma Jezusa na kolanach i daje Mu do picia kozie mleko. Macza w nim kawałeczki chleba, oderwane od okrągłego bochenka o ciemnej skórce i o ciemnym również środku. Wygląda jak chleb z żyta lub z jęczmienia. Zawiera z pewnością dużo otrębów, bo jest czarny. Józef je chleb i ser: kawałek sera i więcej chleba. Następnie Maryja sadza Jezusa obok Siebie na stołeczku i przynosi na stół ugotowane jarzyny. Wyglądają na ugotowane i przyprawione w taki sposób, jak my to robimy. Maryja je dopiero po obsłużeniu Józefa. Jezus obgryza spokojnie jabłko i uśmiecha się, odsłaniając białe ząbki. Wieczerza kończy się spożywaniem oliwek czy daktyli. Nie wiem dobrze, bo są zbyt jasne jak na oliwki, a na daktyle – zbyt twarde. Wina nie ma. To wieczerza biednych ludzi. Jednak pokój, jakim się w tej izbie oddycha, jest tak wielki, że oglądanie w wizji nawet najokazalszego królewskiego dworu, nie przyniosłoby mi podobnego uspokojenia. A jaka harmonia! 

Dziś wieczór Jezus nie mówi. Nie tłumaczy tej sceny. Poucza mnie darem widzenia i to wszystko. Niech będzie zawsze tak samo błogosławiony.
PRZECIEŻ POLITYCY RZĄDZĄCY POLSKĄ ORAZ HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY EPISKOPATEM TAKŻE BOGIEM JEZUSEM CHRYSTUSEM DOKŁADNIE WIEDZĄ, ŻE DOKONUJĄ ZDRADY POLSKI I PANA BOGA
I ŻE BĘDĄ NA WIECZNOŚĆ W PIEKLE NA UCIECHĘ SWEGO PANA LUCYFERA KTÓRY TYLKO MORDUJE.

ZDRADA POLSKI na rzecz banderowskiej Ukrainy.

BANDEROWSKI ZEW KRWI !!!
Duda – członek złodziejskiej szajki?

Kto jest WŁAŚCICIELEM ŚWIATA?                                                                                                                                          Monopol kilku firm! MOCNY film, który PRZEBUDZI wielu!

TO PRZYKRO NAWET MYŚLEĆ, ŻE LUDZIE NIE CHCĄ PRZYJĄĆ DOBRA I ZBAWIENIA 
I NAWET NIE CHCĄ ZROZUMIEĆ CO TRACĄ NIE MODLĄC SIĘ  
 „Ludu Naszego Króla i Pana Jezusa Chrystusa, musicie utrzymywać się w nieustannym przygotowaniu na nadejście głodu i na bardzo silną zmianę klimatu”
25 gru 2022    …..   -46°C w USA! W Nowym Jorku wszystko zamarza

Orędzie Jezusa – NADCHODZI ZIMNO PRZENIKLIWE DO KOŚCI Luz de Maria de Bonilla Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=xWnYdqqzVR8
Orędzie św. Michała Archanioła: EKSTREMALNA ZIMA W EUROPIE i Ameryce.
Luz de Maria de Bonilla 16.12.2022
 „Ludu Naszego Króla i Pana Jezusa Chrystusa, musicie utrzymywać się w nieustannym przygotowaniu na nadejście głodu i na bardzo silną zmianę klimatu”
„Już nie 40 milionów, a niemal połowa Amerykanów znalazła się w strefie zagrożenia potężnymi mrozami i zamieciami śnieżnymi w związku z tak zwanym „bombowym cyklonem” – informuje agencja AP. Meteorolodzy zza oceanu ostrzegają przed niebezpiecznymi zjawiskami pogodowymi, a lotniska i stacje kolejowe odwołują swoje przedświąteczne połączenia. „To najbardziej zdradliwy sezon od dekad” – stwierdzają amerykańskie media.”
„Ludu Naszego Króla i Pana Jezusa Chrystusa, musicie utrzymywać się w nieustannym przygotowaniu na nadejście głodu i na bardzo silną zmianę klimatu, nade wszystko europejskiego.(…).
Europa przejdzie ten czas z ekstremalnymi opadami śniegu i mrozami nigdy wcześniej nie odczuwanymi. Ameryka doświadczy zmiany swojego klimatu, temperatury spadną i będziecie odczuwać zimno, ale nie skrajne.” Luz de Maria 16/12/22
To co przyjdzie🤷‍♂️ na Europę???

Orędzie przekazane przez Luz de Marię wypełnia się…

„Prezydent Serbii zarządził, aby serbska armia była na najwyższym poziomie gotowości bojowej, czyli na poziomie użycia siły zbrojnej – powiedział serbski minister obrony Milos Vucevic.”
„W poniedziałek wieczorem prezydent Serbii Aleksandar Vucić miał powiedzieć, że prędzej zginie jako pierwszy, niż zawiedzie swoich rodaków.” – co dla mnie brzmi dosyć niefortunnie, w kontekście orędzia które znamy:
„Nie spuszczają oczu z dwóch krajów w stanie wojny, a jest to środek, dzięki któremu odwracają uwagę, umniejszając znaczenie innych krajów w konflikcie. Bądźcie świadomi, że na Bałkanach nastąpi śmierć przywódcy, co natychmiast przeniesie się do wojny między narodami.
Dzieci Naszej Królowej i Matki nie analizują, co kryje się za tym, co dzieje się w tym czasie: scena jest ustawiona na III wojnę światową.” Luz de Maria 03/11/22
Kryzys w Kosowie. Prezydent Serbii gotowy „zginąć jako pierwszy”
GDYBY POLITYCY DOPUSZCZAJĄCY ABORCJĘ CHCIELI BYĆ POLAKAMI I KATOLIKAMI, TO NIE ZGODZILI BY SIĘ NA ZABIJANIE POLSKICH DZIECI. DRUGĄ WOJNĘ ŚWIATOWĄ BÓG DOPUŚCIŁ, BO W POLSCE A SZCZEGÓLNIE 
W WARSZAWIE BYŁO NAJWIĘCEJ DOKONYWANYCH ABORCJI – ZABIJANIA NIENARODZONYCH DZIECI.

 

USTAWA GODEK W SEJMIE! Będą surowe kary za nawoływanie do aborcji?
https://www.youtube.com/watch?v=pB6obCS1bW4

Szanowna Pani, Droga Obrończyni Życia Dzieci!

To nasz wspólny wielki sukces!

Blisko 150 tysięcy podpisów pod projektem ustawy „Aborcja to Zabójstwo” jest już w parlamencie. 28 grudnia 2022 w Święto Świętych Młodzianków Męczenników zanieśliśmy je do Biura Podawczego Sejmu. Dzieci zabite na polityczne zlecenie – 2 tysiące lat temu w Palestynie, ale i dziś w naszej Ojczyźnie – historia powtarza się, a my wiemy, że trzeba ratować niewinnych ludzi przed okrutną śmiercią.

 

W Polsce rozwinęło się i prężnie działa systemowe pomocnictwo w aborcji. Bezkarnie kolportowane są materiały, w których znajdziemy instruktaż, jak zabić nienarodzone dziecko. Istnieje dedykowana linia telefoniczna, gdzie kobiety znajdują doradztwo w zabijaniu w chwili, gdy są w kryzysie i łatwo je zmanipulować. Środowiska aborterów nawet nie ukrywają, że chodzi im o to, aby zamordować jak najwięcej ludzi. Chwalą się, że organizują aborcję nawet na dzieciach w 9-tym miesiącu ciąży. Liczne zgłoszenia do prokuratur najczęściej kończą się umorzeniami, gdyż brak jest przepisów, na mocy których można by pociągnąć do odpowiedzialności osoby, które oferują aborcyjny instruktaż.

Niechlubnym przykładem, jak działa obecne prawo, jest proces Justyny W. z jednej z organizacji feministycznych. Aborcjonistka, która dostarczyła środki poronne, by zabić dziecko, wychodzi po rozprawach i w dalszym ciągu publicznie reklamuje swoje mordercze usługi oraz udziela porad, jak zabijać poczęte dzieci.

Ustawa „Aborcja to zabójstwo” daje nowe narzędzia, przy pomocy których będzie można stawiać zarzuty nie tylko pojedynczym osobom, które zostaną nakryte na pomocnictwie w aborcji, ale i tym, którzy organizują zaplecze dla szeroko zakrojonej działalności aborterów.

Szanowna Pani!

Z serca dziękuję każdemu, kto zaangażował się w zbiórkę podpisów. Wiem, że zbiórki były organizowane w całej Polsce – w domach, wśród znajomych, pod kościołami, w zakładach pracy. Docierały do mnie relacje o zbiorkach cyklicznych, czasem nawet kilkunastogodzinnych. Jestem pełen podziwu dla wszystkich, którzy wzruszyli się losem nienarodzonych dzieci i mężnie stanęli w ich obronie.

Teraz wszystko w rękach posłów. Będę Panią informował, co zrobią z projektem „Aborcja to zabójstwo”. W tej chwili czekamy na przeliczenie podpisów przez pracowników Sejmu, a następnie na skierowanie projektu do I czytania. Powinno się ono odbyć nie później niż w ciągu trzech miesięcy od daty złożenia podpisów.

Zachęcam Panią do zajrzenia w link: https://www.zycierodzina.pl/aborcja-to-zabojstwo-obywatele-zlozyli-ustawe-do-sejmu/ – znajdzie Pani tam galerię ze złożenia podpisów w Sejmie.

Raz jeszcze dziękuję, że stanęła Pani w obronie nienarodzonych.

Pozdrawiam Panią serdecznie!

Krzysztof Kasprzak

Podpis

Krzysztof Kasprzak
Inicjatywa #AborcjaToZabójstwo
Inicjatywa #STOPLGBT
Fundacja Życie i Rodzina
zycierodzina.pl

 

PS – Proszę przekazać tego emaila swoim Znajomym, żeby wiedzieli, że wczoraj w polskim parlamencie zatriumfowało życie i żeby mogli ucieszyć się wspólnie z nami.

Akcje Fundacji są możliwe dzięki hojności Darczyńców. Dziękujemy za wszelkie wsparcie!

 

NUMER RACHUNKU BANKOWEGO: 47 1160 2202 0000 0004 7838 2230
NAZWA ODBIORCY: FUNDACJA ŻYCIE I RODZINA
TYTUŁEM: DAROWIZNA NA CELE STATUTOWE

 

DLA PRZELEWÓW Z ZAGRANICY:

IBAN:PL 47 1160 2202 0000 0004 7838 2230
KOD SWIFT: BIGBPLPW

 

 

MOŻESZ TEŻ SKORZYSTAĆ Z SZYBKICH PRZELEWÓW ONLINE:

Wspieram Fundację Życie i Rodzina

LUB SKORZYSTAĆ Z PŁATNOŚCI KARTĄ:

#ZatrzymajAborcję

Piątek, 30 grudnia 2022
ŚWIĘTEJ RODZINY JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Święto
See the source image
(Mt 2, 13-15. 19-23)
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „z Egiptu wezwałem Syna mego”. A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie dziecięcia”. On więc wstał, wziął dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”.
Święta RodzinaŚwięto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”. Zatwierdził je papież Leon XIII (+ 1903). W swoich pismach, m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca 1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: „Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia – jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom”. Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Papież Benedykt XV (+ 1922) rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół.

Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny. W Polsce od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św. Józefa w Kaliszu, gdzie jest cała Święta Rodzina, w Studziannie, gdzie jest Święta Rodzina przy stole, i podobny obraz cudowny Matki Bożej w Miedniewicach w pobliżu Niepokalanowa.
Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on nowego do liturgii Kościoła nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na wszystkie diecezje i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968 roku czytamy: „Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny – ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi”.

Ewangelie podają następujące wydarzenia z życia Najświętszej Rodziny:

  1. Zwiastowanie narodzenia Pana Jezusa (Łk 1, 26-38)
  2. Nawiedzenie św. Elżbiety (Łk 1, 39-56)
  3. Objawienie św. Józefowi przez Anioła tajemnicy wcielenia (Mt 1, 18-25)
  4. Narodzenie Pana Jezusa (Łk 2, 1-20)
  5. Nadanie imienia Jezusowi (Łk 2, 21)
  6. Oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa (Łk 2, 22-38)
  7. Pokłon mędrców (Mt 2, 1-12)
  8. Ucieczka do Egiptu (Mt 2, 13-15)
  9. Powrót z Egiptu (Mt 2, 19-21; Łk 2, 39-40)
  10. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni (Łk 2, 41-50)
  11. Życie ukryte w Nazarecie (Łk 2, 51-52)

Święta RodzinaW kilkunastu miejscach Nowego Testamentu jest mowa o „braciach” i „siostrach” Jezusa (np. Mt 12, 46. 50; Mt 28, 10; Mk 3, 21. 32; Mk 6, 3; Łk 1, 36; Łk 8, 19-21; J 2, 12; J 7, 3. 5. 10; J 20, 17; Ga 1, 19; 1 Kor 9, 5 itp). Niektórzy z nich są wskazywani z imienia: św. Jakub, św. Szymon i św. Juda – Apostołowie, oraz Józef. O siostrach jest mowa jedynie ogólnie. Zdaniem Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Euzebiusza, św. Epifaniusza, Tytusa z Bosco, św. Grzegorza z Nyssy, a na Zachodzie św. Hilarego i niektórych apokryfów, Najświętsza Maryja Panna miała poślubić Józefa jako wdowca. W takim wypadku „bracia” i „siostry” Chrystusa byliby synami i córkami św. Józefa, a wobec Pana Jezusa – Jego braćmi i siostrami przyrodnimi. Jednak już św. Hieronim tę hipotezę stanowczo odrzuca. Powszechna jest dziś opinia, że „bracia” i „siostry” Pana Jezusa – to synowie i córki braci i sióstr św. Józefa, mieszkający w Nazarecie. Chodziłoby więc o kuzynów Pana Jezusa. Jeszcze dzisiaj w krajach arabskich krewnych zwykło nazywać się „braćmi” i „siostrami”. Przykładów możemy przytaczać wiele również z Biblii (np. Rdz 13, 8; Rdz 14, 11-16; Rdz 29, 15; 1 Krn 23, 21n; 2 Krn 36, 10 itp.). Pan Jezus jednak występuje w Ewangeliach zawsze jako jedyny syn Maryi. Dlatego to oddał przy swojej śmierci swoją Matkę w opiekę nie rodzinie czy też swojemu rodzeństwu, ale jednemu z Apostołów.

Św. Elżbieta jest wymieniana jako krewna Maryi (Łk 1, 36). Przypuszcza się, że była jej ciotką. Tak więc i św. Jan Chrzciciel byłby bratem ciotecznym Pana Jezusa. Zachariasz, kapłan, byłby powinowatym Najświętszej Maryi Panny.
Maria Kleofasowa (Alfeuszowa) jest wymieniana w Ewangeliach jako siostra Najświętszej Maryi Panny (J 19, 25) i jako matka św. Jakuba i Józefa (Mt 27, 56; Mk 15, 40; Łk 24, 10; J 19, 25). Skądinąd dowiadujemy się, że św. Juda był bratem św. Jakuba (Jdt 1). Z tego by wynikało, że również św. Juda Tadeusz był synem Marii Kleofasowej. Dzisiaj panuje przekonanie, że Maria Kleofasowa mogła być siostrą św. Józefa i dlatego była nazywana w Ewangeliach siostrą Najświętszej Maryi Panny. Według bardzo dawnej tradycji Kościoła (Hegezyp, Klemens Aleksandryjski i Euzebiusz) Apostołowie Szymon, Juda i Jakub mieli być synami Kleofasa. Tak więc i Szymon byłby synem Marii Kleofasowej.
Do kręgu dalszej rodziny Pana Jezusa należeliby zatem: Zachariasz, Elżbieta, Szymon, Juda, Jakub i Józef oraz bliżej nieznane „siostry”, Maria Kleofasowa i Kleofas (Alfeusz). Nadto tradycja podaje imiona zmarłych wcześnie rodziców Maryi – Joachima i Anny.
Pan Jezus umarł na krzyżu mając ok. 33 lat. Św. Józef opuścił tę ziemię przed publicznym wystąpieniem Pana Jezusa, gdyż w tym czasie nie wspominają już o nim Ewangelie. Maryja miała dożyć według podania ponad 60 lat. Ostatni raz wspominają o Niej Dzieje Apostolskie: była obecna przy Zesłaniu Ducha Świętego na Apostołów. Wiek krewnych Pana Jezusa jest nam nieznany.

Teksty liturgiczne na święto Najświętszej Rodziny ułożył papież Leon XIII (+ 1903). Jego dziełem również są przepiękne hymny kościelne, przeznaczone na ten dzień. Czytania tak są dobrane, by wyakcentować sceny, w których występuje rodzina. Teksty Pisma świętego podkreślają równocześnie obowiązki członków rodziny.

                                 See the source image
Z przemówienia papieża Pawła VI
(Nazaret, dnia 5 stycznia 1964 r.)
Przykład Nazaretu
Nazaret jest szkołą, w której zaczyna się pojmować życie Jezusa: jest to szkoła Ewangelii.
Tutaj przede wszystkim uczymy się patrzeć, słuchać, rozważać i przenikać głębokie i tajemne znaczenie tego bardzo prostego, pokornego i jakże pięknego objawienia się Syna Bożego. Może też i całkiem nieświadomie uczymy się Go naśladować.
Tutaj jest nam dane zrozumieć w pełni, kim jest Chrystus. Tu pojmujemy konieczność rozważenia tego, co stanowiło ramy Jego pobytu wśród nas: miejsca, czasu, zwyczajów, języka, praktyk religijnych, słowem, tego wszystkiego, czym się posłużył Jezus, żeby objawić się światu. Wszystko tutaj przemawia, wszystko nabiera znaczenia. Tu, w tej szkole widzimy potrzebę duchowego wyrobienia, jeśli chcemy iść za nauką Ewangelii i być uczniami Chrystusa.
O, jak bardzo pragnęlibyśmy powrócić na nowo do lat dziecinnych i poddać się tej pokornej, a wzniosłej szkole nazaretańskiej! Jakbyśmy chcieli pod okiem Maryi uczyć się na nowo prawdziwej wiedzy o życiu i najwyższej mądrości praw Bożych!
Ale tylko przechodzimy tędy. Musimy się wyrzec tego pragnienia, aby tu się uczyć rozumienia Ewangelii, tej nauki, której właściwie nigdy nie ma końca. Zanim jednak stąd odejdziemy, musimy pośpiesznie i jak gdyby ukradkiem przyswoić sobie kilka krótkich pouczeń Nazaretu.
Najpierw lekcja milczenia. Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, wśród jego zamętu, zgiełku i wrzawy. O milczenie Nazaretu, naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa nauczycieli prawdy; naucz nas potrzeby i wartości przygotowania, studium, rozważania, osobistego życia wewnętrznego i modlitwy, której Bóg wysłuchuje w skrytości.
Jest jeszcze i lekcja życia rodzinnego. Niech Nazaret nauczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter. Uczmy się od Nazaretu, że wychowanie rodzinne jest cenne i niezastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie.
Wreszcie przykład pracy. O Nazaret, „domu Syna cieśli”, tu właśnie chcielibyśmy zrozumieć i umocnić surowe, a przynoszące zbawienie prawo ludzkiej pracy, przywrócić świadomość jej wartości, przypomnieć, że praca nie może być sama w sobie celem, ale że jej wartość i wolność, którą daje, płyną bardziej z wartości celu, jakiemu ona służy, niż z korzyści ekonomicznych, jakie przynosi. Jakżebyśmy chcieli pozdrowić stąd wszystkich pracujących całego świata i ukazać im wielki wzór ich Boskiego Brata, Proroka wszystkich słusznych ich praw – Chrystusa, naszego Pana!
See the source image
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Mądrościowe księgi Pierwszego Testamentu – jak przekonują literackie badania porównawcze – w ogromnej mierze czerpią z mądrości innych, otaczających Izrael narodów, żeby wymienić tylko Egipt czy Mezopotamię. Niekiedy księgi te, a w tym Księga Syracha, zawierają bardzo ludzkie wskazania dotyczące życia społecznego i relacji międzyludzkich, w tym rodzinnych.
Również wskazania z dzisiejszego pierwszego czytania moglibyśmy odczytać tylko po ludzku – czcij ojca, byś mógł cieszyć się szacunkiem swoich dzieci; szanuj matkę, by dać jej wytchnienie; bądź miłosierny względem ojca, by złagodzić swój charakter. Ale wtedy czytalibyśmy tylko starożytny kodeks etyczny i pouczenia dla dobrych relacji w rodzinie. A tu jest coś więcej niż starożytny tekst – tu jest, jak wierzymy, tekst natchniony, który mówi przede wszystkim o Bogu i o Jego relacji do człowieka, o człowieku i jego relacji do Boga.
Dlatego, nie warto patrzeć na podobne teksty jedynie w ludzkiej optyce, a zawsze widzieć w nich odniesienie do relacji z Bogiem. Miłość okazywana rodzicom przez dzieci ma – jak całe nasze życie – ostatecznie prowadzić nas ku Bogu. Inaczej zawęzimy nasze patrzenie i perspektywę wiary uczynimy jedynie perspektywą utylitarnych relacji międzyludzkich.

Komentarz do psalmu
Formuła wprowadzająca do Psalmu 128, jaką znajdziemy w Biblii, a która w liturgii nie jest śpiewana, stwierdzi: „pieśń stopni”. Uwaga ta, pozornie nieistotna dla treści, potrafi rzucić tym wyraźniejsze światło na czytany przez nas hymn.
Grupa psalmów, które stanowią pieśni stopni, to teksty wyśpiewywane przez pielgrzymów w drodze do Jerozolimy – do miasta położonego na wzgórzu, a zatem do którego trzeba wstępować. Pielgrzymi, a znamy to choćby z ewangelicznego opisu Łukasza, ciągnęli do miasta Świątyni całymi rodzinami oraz w towarzystwie znajomych. W tym kontekście – radosnego pielgrzymowania, które stawało się świętowaniem poprzedzającym samo święto w Jerozolimie, na które zdążano – inaczej brzmią słowa dotyczące rodziny, jakie słyszymy w Psalmie 128.
Co zrobić, by osiągnąć szczęście? By żyć w pokoju w otoczeniu małżonki i dzieci stanowiących konieczną pomoc, a ponadto – zważmy, że mówimy o świecie starożytnym – gwarantujących możliwość przeżycia na starość? To proste pytania, które każdy sobie zadawał. Również i odpowiedź jest prosta – służyć Panu. Takie jest wskazanie wyśpiewywane przez pielgrzymów zdążających do Jerozolimy, wypełniając tym samym religijny obowiązek. Takie jest wskazanie, które również my wyśpiewujemy w święto Świętej Rodziny.
Komentarz do drugiego czytania
Czytany dzisiaj fragment Listu do Kolosan zawiera tzw. tablicę domową lub też kodeks domowy (niem. Haustafel). Koncepcja ta najprawdopodobniej została zapożyczona z grecko–rzymskiej literatury etycznej, której celem było przekazanie wskazówek dotyczących życia i relacji społecznych.
Tablica domowa z Listu do Kolosan, której fragment znajdziemy w ostatnim fragmencie dzisiejszego czytania, bywa uznawana za najstarszy podobny tekst chrześcijański, jaki został zachowany. Są to bezpośrednie polecenia i wskazania, którymi mają się kierować żony, mężowie i dzieci. I choć mogą wydać się zbyt świeckie, jak na tekst natchniony, to nie sposób nie zauważyć w nich fundamentu chrześcijańskiego. To dlatego św. Paweł rozpocznie od wskazania na powód i motyw naszego zachowania: „jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani”. To godność, jaką otrzymaliśmy w Chrystusie nie tylko uzdalnia nas, ale i przynagla, by kierować się katalogiem cnót, jaki Apostoł Narodów przedstawia.
W tablicach domowych chodzi o dobre relacje społeczne. W chrześcijańskich tablicach domowych chodzi również, a może przede wszystkim o to, co sprawia, że możemy i chcemy przywdziać miłość zamiast złości.
Komentarz do Ewangelii
Ewangelia według św. Mateusza przybliża nam kolejny epizod z dzieciństwa Jezusa. Tylko dwaj ewangeliści – Mateusz i Łukasz – przekażą nam informacje o tym, co działo się, gdy Jezus był mały. Stąd znajdziemy w literaturze apokryficznej niemało tekstów, które odpowiedzą na naszą ciekawość o Jezusie-Dziecku.
Zaspokojenie ciekawości i tekst natchniony to jednak dwie różne rzeczywistości. Ewangelie zawrą wszystko, co potrzebne, by w ramach każdej z nich, jako dzieła literackiego, właściwie odczytać życie Jezusa. Dla Mateusza – inaczej niż dla Łukasza – narracje dotyczące dzieciństwa będą sposobem wyrażenia, że Jezus z Nazaretu rzeczywiście jest zapowiedzianym przez Pierwszy Testament Mesjaszem. Dlatego powoła się na proroka Ozeasza, który pisał: „Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu” (Oz 11,1). Ponadto ewangelista odwoła się do enigmatycznego dla nas słowa proroka: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”. Nie wiemy, o jaki tekst dokładnie chodzi, być może o Iz 11,1 lub Iz 49,6. Mielibyśmy jednak wtedy do czynienia z niedokładnym odczytaniem tekstu hebrajskiego lub z jego specyficzną interpretacją. Jedno dla Mateusza pozostaje pewne – Jezus, narodzone Dziecko, jest Mesjaszem.
Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka
See the source image
Litania do Świętej Rodziny
 
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.
Jezu, Synu Boga żywego, który stając się człowiekiem z miłości ku nam, uświęciłeś więzy rodzinne – zmiłuj się nad nami.
Najświętsza Rodzino, obrazie Trójcy Przenajświętszej na ziemi, wspomagaj nas.
Najświętsza Rodzino, doskonały wzorze wszelkich cnót,
Najświętsza Rodzino, wzgardzona w Betlejem od ludzi, ale uczczona śpiewem aniołów,
Najświętsza Rodzino, odbierająca hołd pasterzy i mędrców,
Najświętsza Rodzino, wysławiona przez starca Symeona,
Najświętsza Rodzino, prześladowana i wygnana do obcej ziemi,
Najświętsza Rodzino, żyjąca w ukryciu i nieznana,
Najświętsza Rodzino, wierna przepisom prawa Pańskiego,
Najświętsza Rodzino, której Opiekun jest wzorem miłości ojcowskiej,
Najświętsza Rodzino, której Matka jest wzorem miłości macierzyńskiej,
Najświętsza Rodzino, której Dziecię jest wzorem posłuszeństwa i miłości synowskiej,
Najświętsza Rodzino, patronko i opiekunko wszystkich rodzin,
Najświętsza Rodzino, ucieczko nasza w życiu i nadziejo w godzinę śmierci,
Od wszystkiego, co by mogło zakłócać spokój i jedność serc, zachowaj nas Najświętsza Rodzino
Od rozproszenie umysłu i serca,
Od oziębłości w służbie Bożej,
Od szukania przyjemności i wygód światowych,
Od przywiązania do dóbr ziemskich,
Od pragnienia próżnej chwały,
Od złej śmierci,
Przez najdoskonalsze zjednoczenie serc Waszych, zachowaj nas Najświętsza Rodzino.
Przez Wasze ubóstwo i pokorę,
Przez Wasze doskonałe posłuszeństwo,
Przez smutki i bolesne przejścia Wasze,
Przez prace i trudy Wasze,
Przez modlitwy i milczenie Wasze,
Przez doskonałość czynów Waszych,
JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K.: Rodzino Święta i czcigodna, uciekamy się do Ciebie z miłością i nadzieją.
W.: Daj nam poznać skutki Twej zbawiennej opieki.
Akt zawierzenia rodzin Świętej Rodzinie z Nazaretu
Jezu, Maryjo, Józefie zawierzamy Wam naszą rodzinę. W Wasze ręce i Waszym sercom oddajemy siebie i wszystkich naszych bliskich. Święty Józefie, Mężu sprawiedliwy, niestrudzony pracowniku, nieskazitelny opiekunie Jezusa i Maryi, strzeż i opiekuj się naszą rodziną. Najświętsza Maryjo Panno, Matko Kościoła, bądź również Matką naszego „Kościoła domowego”, ażeby dzięki Twej macierzyńskiej pomocy rodzina nasza stawała się „małym Kościołem”, w którym będzie odzwierciedlać się i żyć tajemnica Kościoła Chrystusowego. Służebnico Pańska, bądź dla nas przykładem pokornego i wielkodusznego przyjęcie woli Bożej. A rodzinom które cierpią z powodu trudności, prosimy Ciebie, Bolesna Matko u stóp krzyża, ulżyj w cierpieniu i osusz łzy.
Jezu Chryste, Królu wszechświata, Królu rodzin, tak jak byłeś obecny w czasie radosnego wydarzenia w Kanie, gdzie rodziła się nowa rodzina, tak bądź wśród nas, aby dać nam światło, radość, pogodę i męstwo. Najświętsza Rodzino, strzeż naszą rodzinę. Zachowaj ją złączoną nierozerwalnym węzłem miłości, wierną otrzymanym łaskom i obowiązkom powołania. Spraw, abyśmy żyli według prawa i przykazań Bożych, aby nasze życie było odbiciem Twego życia na ziemi i pozwoliło nam kiedyś cieszyć się Twoim szczęściem w niebie. Amen.
Jezu, Maryjo, Józefie oświecajcie nas, dopomagajcie nam, ratujcie nas!
 

 

Piątek, 30 grudnia 2022
ŚWIĘTEJ RODZINY JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Święto
See the source image
(Mt 2, 13-15. 19-23)
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „z Egiptu wezwałem Syna mego”. A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie dziecięcia”. On więc wstał, wziął dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”.
Święta RodzinaŚwięto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący „kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej”. Zatwierdził je papież Leon XIII (+ 1903). W swoich pismach, m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca 1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: „Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia – jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom”. Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Papież Benedykt XV (+ 1922) rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół.

Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny. W Polsce od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św. Józefa w Kaliszu, gdzie jest cała Święta Rodzina, w Studziannie, gdzie jest Święta Rodzina przy stole, i podobny obraz cudowny Matki Bożej w Miedniewicach w pobliżu Niepokalanowa.
Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on nowego do liturgii Kościoła nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na wszystkie diecezje i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968 roku czytamy: „Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny – ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi”.

Ewangelie podają następujące wydarzenia z życia Najświętszej Rodziny:

  1. Zwiastowanie narodzenia Pana Jezusa (Łk 1, 26-38)
  2. Nawiedzenie św. Elżbiety (Łk 1, 39-56)
  3. Objawienie św. Józefowi przez Anioła tajemnicy wcielenia (Mt 1, 18-25)
  4. Narodzenie Pana Jezusa (Łk 2, 1-20)
  5. Nadanie imienia Jezusowi (Łk 2, 21)
  6. Oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa (Łk 2, 22-38)
  7. Pokłon mędrców (Mt 2, 1-12)
  8. Ucieczka do Egiptu (Mt 2, 13-15)
  9. Powrót z Egiptu (Mt 2, 19-21; Łk 2, 39-40)
  10. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni (Łk 2, 41-50)
  11. Życie ukryte w Nazarecie (Łk 2, 51-52)

Święta RodzinaW kilkunastu miejscach Nowego Testamentu jest mowa o „braciach” i „siostrach” Jezusa (np. Mt 12, 46. 50; Mt 28, 10; Mk 3, 21. 32; Mk 6, 3; Łk 1, 36; Łk 8, 19-21; J 2, 12; J 7, 3. 5. 10; J 20, 17; Ga 1, 19; 1 Kor 9, 5 itp). Niektórzy z nich są wskazywani z imienia: św. Jakub, św. Szymon i św. Juda – Apostołowie, oraz Józef. O siostrach jest mowa jedynie ogólnie. Zdaniem Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Euzebiusza, św. Epifaniusza, Tytusa z Bosco, św. Grzegorza z Nyssy, a na Zachodzie św. Hilarego i niektórych apokryfów, Najświętsza Maryja Panna miała poślubić Józefa jako wdowca. W takim wypadku „bracia” i „siostry” Chrystusa byliby synami i córkami św. Józefa, a wobec Pana Jezusa – Jego braćmi i siostrami przyrodnimi. Jednak już św. Hieronim tę hipotezę stanowczo odrzuca. Powszechna jest dziś opinia, że „bracia” i „siostry” Pana Jezusa – to synowie i córki braci i sióstr św. Józefa, mieszkający w Nazarecie. Chodziłoby więc o kuzynów Pana Jezusa. Jeszcze dzisiaj w krajach arabskich krewnych zwykło nazywać się „braćmi” i „siostrami”. Przykładów możemy przytaczać wiele również z Biblii (np. Rdz 13, 8; Rdz 14, 11-16; Rdz 29, 15; 1 Krn 23, 21n; 2 Krn 36, 10 itp.). Pan Jezus jednak występuje w Ewangeliach zawsze jako jedyny syn Maryi. Dlatego to oddał przy swojej śmierci swoją Matkę w opiekę nie rodzinie czy też swojemu rodzeństwu, ale jednemu z Apostołów.

Św. Elżbieta jest wymieniana jako krewna Maryi (Łk 1, 36). Przypuszcza się, że była jej ciotką. Tak więc i św. Jan Chrzciciel byłby bratem ciotecznym Pana Jezusa. Zachariasz, kapłan, byłby powinowatym Najświętszej Maryi Panny.
Maria Kleofasowa (Alfeuszowa) jest wymieniana w Ewangeliach jako siostra Najświętszej Maryi Panny (J 19, 25) i jako matka św. Jakuba i Józefa (Mt 27, 56; Mk 15, 40; Łk 24, 10; J 19, 25). Skądinąd dowiadujemy się, że św. Juda był bratem św. Jakuba (Jdt 1). Z tego by wynikało, że również św. Juda Tadeusz był synem Marii Kleofasowej. Dzisiaj panuje przekonanie, że Maria Kleofasowa mogła być siostrą św. Józefa i dlatego była nazywana w Ewangeliach siostrą Najświętszej Maryi Panny. Według bardzo dawnej tradycji Kościoła (Hegezyp, Klemens Aleksandryjski i Euzebiusz) Apostołowie Szymon, Juda i Jakub mieli być synami Kleofasa. Tak więc i Szymon byłby synem Marii Kleofasowej.
Do kręgu dalszej rodziny Pana Jezusa należeliby zatem: Zachariasz, Elżbieta, Szymon, Juda, Jakub i Józef oraz bliżej nieznane „siostry”, Maria Kleofasowa i Kleofas (Alfeusz). Nadto tradycja podaje imiona zmarłych wcześnie rodziców Maryi – Joachima i Anny.
Pan Jezus umarł na krzyżu mając ok. 33 lat. Św. Józef opuścił tę ziemię przed publicznym wystąpieniem Pana Jezusa, gdyż w tym czasie nie wspominają już o nim Ewangelie. Maryja miała dożyć według podania ponad 60 lat. Ostatni raz wspominają o Niej Dzieje Apostolskie: była obecna przy Zesłaniu Ducha Świętego na Apostołów. Wiek krewnych Pana Jezusa jest nam nieznany.

Teksty liturgiczne na święto Najświętszej Rodziny ułożył papież Leon XIII (+ 1903). Jego dziełem również są przepiękne hymny kościelne, przeznaczone na ten dzień. Czytania tak są dobrane, by wyakcentować sceny, w których występuje rodzina. Teksty Pisma świętego podkreślają równocześnie obowiązki członków rodziny.

                                 See the source image
Z przemówienia papieża Pawła VI
(Nazaret, dnia 5 stycznia 1964 r.)
Przykład Nazaretu
Nazaret jest szkołą, w której zaczyna się pojmować życie Jezusa: jest to szkoła Ewangelii.
Tutaj przede wszystkim uczymy się patrzeć, słuchać, rozważać i przenikać głębokie i tajemne znaczenie tego bardzo prostego, pokornego i jakże pięknego objawienia się Syna Bożego. Może też i całkiem nieświadomie uczymy się Go naśladować.
Tutaj jest nam dane zrozumieć w pełni, kim jest Chrystus. Tu pojmujemy konieczność rozważenia tego, co stanowiło ramy Jego pobytu wśród nas: miejsca, czasu, zwyczajów, języka, praktyk religijnych, słowem, tego wszystkiego, czym się posłużył Jezus, żeby objawić się światu. Wszystko tutaj przemawia, wszystko nabiera znaczenia. Tu, w tej szkole widzimy potrzebę duchowego wyrobienia, jeśli chcemy iść za nauką Ewangelii i być uczniami Chrystusa.
O, jak bardzo pragnęlibyśmy powrócić na nowo do lat dziecinnych i poddać się tej pokornej, a wzniosłej szkole nazaretańskiej! Jakbyśmy chcieli pod okiem Maryi uczyć się na nowo prawdziwej wiedzy o życiu i najwyższej mądrości praw Bożych!
Ale tylko przechodzimy tędy. Musimy się wyrzec tego pragnienia, aby tu się uczyć rozumienia Ewangelii, tej nauki, której właściwie nigdy nie ma końca. Zanim jednak stąd odejdziemy, musimy pośpiesznie i jak gdyby ukradkiem przyswoić sobie kilka krótkich pouczeń Nazaretu.
Najpierw lekcja milczenia. Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, wśród jego zamętu, zgiełku i wrzawy. O milczenie Nazaretu, naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa nauczycieli prawdy; naucz nas potrzeby i wartości przygotowania, studium, rozważania, osobistego życia wewnętrznego i modlitwy, której Bóg wysłuchuje w skrytości.
Jest jeszcze i lekcja życia rodzinnego. Niech Nazaret nauczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter. Uczmy się od Nazaretu, że wychowanie rodzinne jest cenne i niezastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie.
Wreszcie przykład pracy. O Nazaret, „domu Syna cieśli”, tu właśnie chcielibyśmy zrozumieć i umocnić surowe, a przynoszące zbawienie prawo ludzkiej pracy, przywrócić świadomość jej wartości, przypomnieć, że praca nie może być sama w sobie celem, ale że jej wartość i wolność, którą daje, płyną bardziej z wartości celu, jakiemu ona służy, niż z korzyści ekonomicznych, jakie przynosi. Jakżebyśmy chcieli pozdrowić stąd wszystkich pracujących całego świata i ukazać im wielki wzór ich Boskiego Brata, Proroka wszystkich słusznych ich praw – Chrystusa, naszego Pana!
See the source image
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Mądrościowe księgi Pierwszego Testamentu – jak przekonują literackie badania porównawcze – w ogromnej mierze czerpią z mądrości innych, otaczających Izrael narodów, żeby wymienić tylko Egipt czy Mezopotamię. Niekiedy księgi te, a w tym Księga Syracha, zawierają bardzo ludzkie wskazania dotyczące życia społecznego i relacji międzyludzkich, w tym rodzinnych.
Również wskazania z dzisiejszego pierwszego czytania moglibyśmy odczytać tylko po ludzku – czcij ojca, byś mógł cieszyć się szacunkiem swoich dzieci; szanuj matkę, by dać jej wytchnienie; bądź miłosierny względem ojca, by złagodzić swój charakter. Ale wtedy czytalibyśmy tylko starożytny kodeks etyczny i pouczenia dla dobrych relacji w rodzinie. A tu jest coś więcej niż starożytny tekst – tu jest, jak wierzymy, tekst natchniony, który mówi przede wszystkim o Bogu i o Jego relacji do człowieka, o człowieku i jego relacji do Boga.
Dlatego, nie warto patrzeć na podobne teksty jedynie w ludzkiej optyce, a zawsze widzieć w nich odniesienie do relacji z Bogiem. Miłość okazywana rodzicom przez dzieci ma – jak całe nasze życie – ostatecznie prowadzić nas ku Bogu. Inaczej zawęzimy nasze patrzenie i perspektywę wiary uczynimy jedynie perspektywą utylitarnych relacji międzyludzkich.
Komentarz do psalmu
Formuła wprowadzająca do Psalmu 128, jaką znajdziemy w Biblii, a która w liturgii nie jest śpiewana, stwierdzi: „pieśń stopni”. Uwaga ta, pozornie nieistotna dla treści, potrafi rzucić tym wyraźniejsze światło na czytany przez nas hymn.
Grupa psalmów, które stanowią pieśni stopni, to teksty wyśpiewywane przez pielgrzymów w drodze do Jerozolimy – do miasta położonego na wzgórzu, a zatem do którego trzeba wstępować. Pielgrzymi, a znamy to choćby z ewangelicznego opisu Łukasza, ciągnęli do miasta Świątyni całymi rodzinami oraz w towarzystwie znajomych. W tym kontekście – radosnego pielgrzymowania, które stawało się świętowaniem poprzedzającym samo święto w Jerozolimie, na które zdążano – inaczej brzmią słowa dotyczące rodziny, jakie słyszymy w Psalmie 128.
Co zrobić, by osiągnąć szczęście? By żyć w pokoju w otoczeniu małżonki i dzieci stanowiących konieczną pomoc, a ponadto – zważmy, że mówimy o świecie starożytnym – gwarantujących możliwość przeżycia na starość? To proste pytania, które każdy sobie zadawał. Również i odpowiedź jest prosta – służyć Panu. Takie jest wskazanie wyśpiewywane przez pielgrzymów zdążających do Jerozolimy, wypełniając tym samym religijny obowiązek. Takie jest wskazanie, które również my wyśpiewujemy w święto Świętej Rodziny.
Komentarz do drugiego czytania
Czytany dzisiaj fragment Listu do Kolosan zawiera tzw. tablicę domową lub też kodeks domowy (niem. Haustafel). Koncepcja ta najprawdopodobniej została zapożyczona z grecko–rzymskiej literatury etycznej, której celem było przekazanie wskazówek dotyczących życia i relacji społecznych.
Tablica domowa z Listu do Kolosan, której fragment znajdziemy w ostatnim fragmencie dzisiejszego czytania, bywa uznawana za najstarszy podobny tekst chrześcijański, jaki został zachowany. Są to bezpośrednie polecenia i wskazania, którymi mają się kierować żony, mężowie i dzieci. I choć mogą wydać się zbyt świeckie, jak na tekst natchniony, to nie sposób nie zauważyć w nich fundamentu chrześcijańskiego. To dlatego św. Paweł rozpocznie od wskazania na powód i motyw naszego zachowania: „jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani”. To godność, jaką otrzymaliśmy w Chrystusie nie tylko uzdalnia nas, ale i przynagla, by kierować się katalogiem cnót, jaki Apostoł Narodów przedstawia.
W tablicach domowych chodzi o dobre relacje społeczne. W chrześcijańskich tablicach domowych chodzi również, a może przede wszystkim o to, co sprawia, że możemy i chcemy przywdziać miłość zamiast złości.
Komentarz do Ewangelii
Ewangelia według św. Mateusza przybliża nam kolejny epizod z dzieciństwa Jezusa. Tylko dwaj ewangeliści – Mateusz i Łukasz – przekażą nam informacje o tym, co działo się, gdy Jezus był mały. Stąd znajdziemy w literaturze apokryficznej niemało tekstów, które odpowiedzą na naszą ciekawość o Jezusie-Dziecku.
Zaspokojenie ciekawości i tekst natchniony to jednak dwie różne rzeczywistości. Ewangelie zawrą wszystko, co potrzebne, by w ramach każdej z nich, jako dzieła literackiego, właściwie odczytać życie Jezusa. Dla Mateusza – inaczej niż dla Łukasza – narracje dotyczące dzieciństwa będą sposobem wyrażenia, że Jezus z Nazaretu rzeczywiście jest zapowiedzianym przez Pierwszy Testament Mesjaszem. Dlatego powoła się na proroka Ozeasza, który pisał: „Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu” (Oz 11,1). Ponadto ewangelista odwoła się do enigmatycznego dla nas słowa proroka: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”. Nie wiemy, o jaki tekst dokładnie chodzi, być może o Iz 11,1 lub Iz 49,6. Mielibyśmy jednak wtedy do czynienia z niedokładnym odczytaniem tekstu hebrajskiego lub z jego specyficzną interpretacją. Jedno dla Mateusza pozostaje pewne – Jezus, narodzone Dziecko, jest Mesjaszem.
Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka
See the source image
Litania do Świętej Rodziny
 
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.
Jezu, Synu Boga żywego, który stając się człowiekiem z miłości ku nam, uświęciłeś więzy rodzinne – zmiłuj się nad nami.
Najświętsza Rodzino, obrazie Trójcy Przenajświętszej na ziemi, wspomagaj nas.
Najświętsza Rodzino, doskonały wzorze wszelkich cnót,
Najświętsza Rodzino, wzgardzona w Betlejem od ludzi, ale uczczona śpiewem aniołów,
Najświętsza Rodzino, odbierająca hołd pasterzy i mędrców,
Najświętsza Rodzino, wysławiona przez starca Symeona,
Najświętsza Rodzino, prześladowana i wygnana do obcej ziemi,
Najświętsza Rodzino, żyjąca w ukryciu i nieznana,
Najświętsza Rodzino, wierna przepisom prawa Pańskiego,
Najświętsza Rodzino, której Opiekun jest wzorem miłości ojcowskiej,
Najświętsza Rodzino, której Matka jest wzorem miłości macierzyńskiej,
Najświętsza Rodzino, której Dziecię jest wzorem posłuszeństwa i miłości synowskiej,
Najświętsza Rodzino, patronko i opiekunko wszystkich rodzin,
Najświętsza Rodzino, ucieczko nasza w życiu i nadziejo w godzinę śmierci,
Od wszystkiego, co by mogło zakłócać spokój i jedność serc, zachowaj nas Najświętsza Rodzino
Od rozproszenie umysłu i serca,
Od oziębłości w służbie Bożej,
Od szukania przyjemności i wygód światowych,
Od przywiązania do dóbr ziemskich,
Od pragnienia próżnej chwały,
Od złej śmierci,
Przez najdoskonalsze zjednoczenie serc Waszych, zachowaj nas Najświętsza Rodzino.
Przez Wasze ubóstwo i pokorę,
Przez Wasze doskonałe posłuszeństwo,
Przez smutki i bolesne przejścia Wasze,
Przez prace i trudy Wasze,
Przez modlitwy i milczenie Wasze,
Przez doskonałość czynów Waszych,
JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K.: Rodzino Święta i czcigodna, uciekamy się do Ciebie z miłością i nadzieją.
W.: Daj nam poznać skutki Twej zbawiennej opieki.
Akt zawierzenia rodzin Świętej Rodzinie z Nazaretu

Jezu, Maryjo, Józefie zawierzamy Wam naszą rodzinę. W Wasze ręce i Waszym sercom oddajemy siebie i wszystkich naszych bliskich. Święty Józefie, Mężu sprawiedliwy, niestrudzony pracowniku, nieskazitelny opiekunie Jezusa i Maryi, strzeż i opiekuj się naszą rodziną. Najświętsza Maryjo Panno, Matko Kościoła, bądź również Matką naszego „Kościoła domowego”, ażeby dzięki Twej macierzyńskiej pomocy rodzina nasza stawała się „małym Kościołem”, w którym będzie odzwierciedlać się i żyć tajemnica Kościoła Chrystusowego. Służebnico Pańska, bądź dla nas przykładem pokornego i wielkodusznego przyjęcie woli Bożej. A rodzinom które cierpią z powodu trudności, prosimy Ciebie, Bolesna Matko u stóp krzyża, ulżyj w cierpieniu i osusz łzy.

Jezu Chryste, Królu wszechświata, Królu rodzin, tak jak byłeś obecny w czasie radosnego wydarzenia w Kanie, gdzie rodziła się nowa rodzina, tak bądź wśród nas, aby dać nam światło, radość, pogodę i męstwo. Najświętsza Rodzino, strzeż naszą rodzinę. Zachowaj ją złączoną nierozerwalnym węzłem miłości, wierną otrzymanym łaskom i obowiązkom powołania. Spraw, abyśmy żyli według prawa i przykazań Bożych, aby nasze życie było odbiciem Twego życia na ziemi i pozwoliło nam kiedyś cieszyć się Twoim szczęściem w niebie. Amen.
Jezu, Maryjo, Józefie oświecajcie nas, dopomagajcie nam, ratujcie nas!

 

 
DRODZY RODACY ZAWSZE OMADLAJCIE GDY KOGOŚ NA PREZYDENTA POLSKI WYBIERACIE.
PYTAJCIE SAMI DUCHA ŚWIĘTEGO A PODPOWIE WAM NATCHNIENIAMI CZŁOWIEKA POLSKIEGO.
WTEDY ROZEZNACIE – KTO PRZYJACIEL A KTO WRÓG I MÓWCIE PIĘNIE: KTÓŻ JAK BÓG. 

 

Grzegorz Braun: Jako zorganizowana grupa przestępcza polityków –
zablokowaliście system lecznictwa
 
Grzegorz Braun: Nie pytaliście narodu polskiego czy życzy sobie
utrzymywać drugi naród
Pomóż dotrzeć z petycją w obronie dra Martyki do jak największej liczby Polaków!

 

POLACY DOPŁACAJĄ JESZCZE DRUGI MILIARD UKRAIŃCOM ZA TO, ŻE PRZYJECHAŁO ICH DO POLSKI KILKA MILIONÓW I MAJĄ ZA DARMO ŻYCIE, MIESZKANIE, DODATEK DLA DZIECI ORAZ WIELE, WIELE POMOCY FINANSOWEJ KTÓREJ NAWET NIE CHCEMY ZNAĆ. TAK TRZEBA TO TŁUMACZYĆ, ŻE POLACY PŁACĄ UKRAIŃCOM ZA ZABICIE MILIONÓW POLAKÓW W CZASIE WOJNY.

Blisko miliard złotych. Taka suma pomocy trafiła do Ukraińców w województwie mazowieckim

Blisko miliard złotych oficjalnie, a faktyczne może być ile….. ?

 

Razem uratujmy sześcioro rodzeństwa

Ordo Iuris
Instytut na rzecz Kultury Prawnej

Szanowna Pani,

niedawno siedzieliśmy przy rodzinnym stole i składaliśmy życzenia najbliższym, łamaliśmy się opłatkiem i śpiewaliśmy kolędy. Niestety nie wszystkie rodziny mogły z pełnym spokojem cieszyć się szczególnym czasem Bożego Narodzenia

Gdy piszę do Pani tę wiadomość, pani Ewelina Szmidt żegna się z sześciorgiem swoich dzieci, które po świątecznej przerwie zostaną ponownie zabrane do trzech różnych domów dziecka. Najmłodsza córeczka ma jedynie półtora roku!

Dzieci pani Eweliny zostały jej odebrane przez lekkomyślność siedemnastoletniego syna i dziesięcioletniej córki, którzy w złości na matkę, naopowiadali, że są źle traktowani w domu. Urzędnicy, zobowiązani do weryfikowania takich doniesień, poszli na skróty i doprowadzili sprawę do sądu. Dziś rodzeństwo ze łzami w oczach przyznaje się do kłamstwa i ogromnie żałuje, że ich fałszywe oskarżenia doprowadziły do rozdzielenia ich własnej rodziny. Dzieci spędziły święta w domu tylko dlatego, że sąd uwzględnił wniosek o urlopowanie z placówek opiekuńczo-wychowawczych.

Ale zrozpaczona matka i sześcioro jej dzieci są już w dobrych rękach. Zapewniam Panią, że nasi prawnicy doprowadzą do tego, że dzieci wrócą do matki na stałe. Musimy też pociągnąć do odpowiedzialności urzędników, którzy niedostatecznie zweryfikowali sprawę i doprowadzili do pochopnego odebrania dzieci ich matce.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

W podobnej sytuacji znaleźli się rodzice z Kalisza. Posiadając trójkę biologicznych dzieci, otworzyli swoje serca i zostali rodziną zastępczą dla trójki rodzeństwa, które zmaga się z niepełnosprawnością spowodowaną nadużywaniem alkoholu w okresie ciąży przez ich biologiczną matkę. Niestety tu także lekkomyślność dzieci doprowadziła do ich odebrania rodzicom zastępczym. Co więcej, cierpiący rodzice obawiają się nawet utraty swoich biologicznych dzieci.

Od początku istnienia Ordo Iuris, poza zaangażowaniem w wielkie tematy obrony cywilizacji przed radykalnymi ideologiami, znaczna część naszych wysiłków to pomoc bardzo konkretnym rodzinom, które reprezentujemy w sporach z urzędnikami i na salach sądowych. Po pomoc do naszego biura przychodzą rodzice z dziećmi, czasem z całą gromadą, a czasem sami, płacząc, bo dzieci zostały im odebrane. Często słyszymy, że przed zwróceniem się do naszych prawników, cierpiącym rodzicom wielokrotnie odmawiano wsparcia gdzie indziej. Pomoc rodzinom to codzienność zespołu Interwencji Procesowej Ordo Iuris.

Jednocześnie nieustannie dążymy do poprawy polskiego prawa tak, aby broniło rodziny. Doprowadziliśmy między innymi do tego, że w 2016 roku Sejm przyjął ustawę, która zabroniła odbierania dzieci rodzicom z powodu trudnych warunków materialnych. Obecnie staramy się, aby z polskiego systemu prawnego usunąć termin „przemoc w rodzinie”, który sugeruje, że źródłem problemów jest sama instytucja rodziny. Naszym zdaniem, termin ten należy zastąpić określeniem „przemoc domowa”.

Wiemy jednak, że nawet najlepsze prawo nie rozwiąże wszystkich problemów, bo odrębną kwestią jest troska o właściwe stosowanie tego prawa. Dlatego na salach sądowych bronimy konkretnych rodzin, rozdzielanych przez pochopne i nieodpowiedzialne decyzje urzędników. W ostatnich tygodniach nasze interwencje doprowadziły do szczęśliwego zakończenia dwóch postępowań przed sądami rodzinnymi.

Pierwsze z nich dotyczyło rodziców dziesięcioletniego chłopca. Ich problemy zaczęły się od tego, że nauczyciele mylnie uznali, iż doznane w trakcie zajęć sportowych otarcia na nogach dziecka świadczą o stosowaniu przez jego rodziców przemocy. Choć rodzice wyjaśnili sprawę, a badania lekarskie potwierdziły, że mówią prawdę, to rodzina musiała przez trzy lata udowadniać w sądzie, że chłopcu nie dzieje się krzywda. W drugiej sprawie reprezentowaliśmy matkę nastolatki, która upozorowała próbę samobójczą, bo nie mogła sobie poradzić ze stresem spowodowanym izolacją od rówieśników po przejściu jej szkoły w tryb nauczania zdalnego w okresie pandemii Covid‑19.

Obecnie pomagamy między innymi rodzicom czternastolatka z objawami autyzmu. Ich problemy rozpoczęły się tym, że szkoła błędnie uznała symptomy dolegliwości chłopca za przejawy złej opieki rodziców. Opieką prawną otoczyliśmy także rodziców sześciolatka z Warszawy, których dyrektor przedszkola – prawdopodobnie w akcie zemsty za skierowanie do kuratorium wniosku o przeprowadzenie w placówce kontroli – oskarżyła o stosowanie wobec dziecka przemocy.

Wierzę, że dzięki Pani pomocy zakończymy wyżej opisane postępowania zwycięstwami i będziemy w stanie przyjmować kolejne zgłaszające się po pomoc rodziny.

Każdy, kto ma dzieci, wie doskonale, że problemy wychowawcze są zupełnie normalne – zwłaszcza w okresie dojrzewania dziecka. Dlatego nawet jeśli niektóre rodziny potrzebują pomocy specjalistów, by poradzić sobie z wyzwaniami wychowania, to rozdzielanie rodzin powinno być ostatecznością. Pochopne decyzje urzędników mogą często prowadzić do doświadczeń, które będą dla dzieci traumą na całe życie.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

Przywracamy uśmiech na twarzach dzieci

Pomoc rodzinom z dziećmi, którym zagraża rozdzielenie, leży w samym sercu misji Ordo Iuris. Dlatego działamy wielopoziomowo, inicjując i promując prorodzinne zmiany prawne, ale przede wszystkim niosąc bezpłatną pomoc prawną konkretnym rodzinom.

W ostatnim miesiącu zwycięsko zakończyliśmy dwie sprawy rodzinne. Pierwsza dotyczyła rodziców dziesięciolatka z Warszawy, którzy przeszli trzyletnią gehennę, w trakcie której musieli udowodniać, że nie krzywdzą własnego syna. Dramat rodziny zaczął się w październiku 2019 roku, gdy szkoła złożyła przeciwko rodzicom zawiadomienie o możliwości stosowania przemocy wobec dziecka. Nauczycieli zaniepokoiło to, że chłopiec przyszedł do szkoły z otarciami na nogach.

Rany nie były jednak efektem przemocy w domu. Powstały w trakcie zajęć sportowych, na które uczęszczał chłopiec. Co więcej, rodzice poinformowali wychowawczynię dziecka o przyczynie jego otarć na dwa dni przed złożeniem przez szkołę zawiadomienia na policję. Niestety zamiast spróbować wyjaśnić sprawę, kierownictwo placówki, bez kontaktu z wychowawczynią chłopca, zgłosiło sprawę policji. Postępując w ten sposób, władze szkoły złamały własne procedury ustanowione na wypadek podobnych zdarzeń.

Choć przeprowadzone przez biegłego lekarza badania potwierdziły słowa rodziców, a policja, prokuratura i kurator nie znaleźli podstaw do prowadzenia postępowania karnego, które zostało umorzone, to pochopne zawiadomienie szkoły doprowadziło do wszczęcia postępowania przed sądem rodzinnym. W rezultacie rodzice przez trzy lata żyli w strachu, lękając się odebrania dziecka.

W trakcie postępowania prawidłowe wykonywanie władzy rodzicielskiej przez rodziców chłopca potwierdzili lekarze, psychologowie, sąsiedzi, członkowie rodziny i instruktorzy zajęć sportowych dziecka. Rozstrzygając sprawę, sąd przychylił się do stanowiska prawników Ordo Iuris i stwierdził, że nie ma żadnych podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej.

Sukcesem zakończyło się również postępowanie w sprawie nastolatki z Radomia, które wszczęto z urzędu po tym, jak dziewczyna upozorowała podjęcie próby samobójczej, udając, że przedawkowała leki. Reprezentując przed sądem matkę dziewczyny, dowiedliśmy, że przyczyną zachowania nastolatki nie była trudna sytuacja rodzinna, a długotrwała izolacja od koleżanek i kolegów, spowodowana wprowadzeniem restrykcji sanitarnych w związku z epidemią Covid-19 oraz przejściem szkoły w tryb nauczania zdalnego, a następnie problemy z przystosowaniem się po powrocie do normalnego uczęszczania do szkoły.

Wykazaliśmy, że matka ze wszystkich sił starała się zadbać o zdrowie psychiczne córki, zapewniając jej szeroką opiekę psychologów i psychiatrów oraz dobrze współpracując ze szkołą nastolatki. Ostatecznie Sąd Rejonowy w Radomiu przychylił się do stanowiska prawników Ordo Iuris i uznał, że w tej sprawie nie ma podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej, uchylając tym samym wcześniejsze postanowienie o ustanowieniu nadzoru kuratorskiego nad rodziną.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

Kolejni rodzice otrzymują pomoc Ordo Iuris

Na skuteczne wsparcie prawników Ordo Iuris liczą także inne rodziny. Interweniujemy w Grodzisku Mazowieckim, broniąc rodziców wychowujących czternastoletniego syna zmagającego się z objawami zaburzeń ze spektrum autyzmu. W ich przypadku postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej zostało zainicjowane przez nauczycieli, którzy błędnie uznali, że symptomy zaburzeń u dziecka świadczą o tym, że rodzice źle się nim opiekują, a nawet go biją.

Podobnie jak w przypadku nastolatki z Radomia, negatywny wpływ na stan dziecka miała izolacja i przejście szkoły w tryb nauczania zdalnego w okresie pandemii Covid-19. Chłopiec źle znosił zwłaszcza to, że nauczyciele nie byli w stanie zapanować nad lekcjami prowadzonymi za pośrednictwem internetu, które nieustannie były zakłócane przez niektóre dzieci. W rezultacie wzrostu zdenerwowania objawy zaburzeń dziecka nasiliły się. Chłopiec drapał się po głowie, a nawet zaczął wyrywać sobie włosy. W związku z tą sytuacją kilku innych uczniów zaczęło naśmiewać się z nastolatka, co w takim wieku jest szczególnie bolesne, bo akceptacja rówieśników jest dla młodzieży niezwykle ważna.

Niestety szkoła, zamiast pomóc rodzinie w rozwiązaniu problemu, pogorszyła sytuację, rozpoczynając postępowanie przed sądem rodzinnym. Przysporzyło to tylko dziecku niepotrzebnego stresu, gdyż chłopiec źle znosi wizyty urzędników, którzy kontrolują rodzinę.

Kierując się dobrem syna, rodzice przenieśli go do innej szkoły. Dzięki temu atmosfera została oczyszczona i stan zdrowia chłopca uległ poprawie. Współpraca pomiędzy rodzicami a nowymi nauczycielami, którzy rozumieją potrzeby autystycznego dziecka, przebiega bardzo dobrze. Nastolatek nie jest już obiektem drwin. Uczestniczy w zajęciach integracyjnych i rehabilitacyjnych, a jego rodzice podnoszą swoje kompetencje wychowawcze związane z jego przypadłością. Liczymy na to, że sąd weźmie te okoliczności pod uwagę i stwierdzi, że nie ma podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej.

Opieką prawną otaczamy również rodziców sześciolatka z Warszawy, którzy zostali bezpodstawnie oskarżeni o stosowanie przemocy wobec dziecka przez dyrektorkę przedszkola. Powodem fałszywego oskarżenia jest prawdopodobnie chęć odwetu ze strony kobiety za to, że rodzice złożyli wniosek do kuratorium o przeprowadzenie kontroli w przedszkolu. Personel placówki miał nie reagować należycie na to, że jedno z dzieci przejawiało zachowania o podtekście seksualnym, co było wielokrotnie zgłaszane opiekunkom i dyrekcji.

Donos dyrektorki przedszkola spowodował wszczęcie procedury Niebieskiej Karty, w ramach której sytuację w rodzinie oceniała między innymi… ta sama pani dyrektor, która złożyła donos. W rezultacie zostało zainicjowane postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej, które sąd umorzył, nie dopatrując się przemocy. Z powodu konfliktu z władzami placówki, rodzice podjęli decyzję o umieszczeniu dziecka w innym przedszkolu.

Niestety procedura Niebieskiej Karty nie została zamknięta, a rodzice musieli się tłumaczyć z tego, że rzekomo zaniechali diagnozowania dziecka w poradni psychologicznej. W rzeczywistości rodzice wraz z dzieckiem stawili się na badania psychologiczne, ale poradnia nie przesłała w terminie wyników badań. W rezultacie, zespół oceniający rodzinę w ramach procedury Niebieskiej Karty otrzymał informację, że rodzice nadal nie podjęli współpracy z poradnią psychologiczną i zainicjowali kolejne postępowanie sądowe. W tym czasie rodzice z własnej inicjatywy próbują ustalić medyczne przyczyny zmiany zachowania u syna, który w 2021 r. bardzo ciężko przeszedł Covid-19. Jego stan wymagał wówczas całonocnej asysty pogotowia ratunkowego w domu chorego dziecka. Dziecko jest obecnie diagnozowane przez lekarzy, którzy sprawdzają, czy jego obecny stan nie jest skutkiem przebytej choroby. Na skutek donosu dyrektorki, która miała osobisty uraz do rodziców dziecka, rodzina jest już kolejny rok pod stałym monitoringiem Zespołu Interdyscyplinarnego Niebieskiej Karty – mimo że rodzice od samego początku należycie opiekowali się swoim synem.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

Rodziny ponoszą konsekwencje lekkomyślności dzieci

Wszyscy rodzice wiedzą, że okres dojrzewania przynosi różne trudności. Niekiedy zdarza się, że dzieci obrażone na rodziców robią czy mówią coś, czego potem żałują. Niestety w niektórych przypadkach prowadzi to do tragedii. Tak stało się w opisywanej na początku tej wiadomości sprawie pani Eweliny i jej sześciorga dzieci.

Siedemnastoletni syn kobiety, w złości na matkę, która nie pozwalała mu siedzieć całymi nocami przed telefonem, naopowiadał w szkole, że matka kazała mu sprzątać dom do trzeciej nad ranem. Z kolei jego dziesięcioletnia siostra, kierując się gniewem, oskarżyła matkę o bicie i głodzenie. Gdy pani Ewelina dowiedziała się o oskarżeniach córki, zawiozła dziesięciolatkę do lekarza na badania. Ich wynik nie potwierdził oskarżeń dziecka.

Mimo tego, fałszywe oskarżenia doprowadziły do wszczęcia postępowania o ograniczenie władzy rodzicielskiej, w efekcie którego sześcioro rodzeństwa trafiło do trzech różnych domów dziecka. Dziś siedemnastolatek i dziesięciolatka ogromnie żałują swoich nieprzemyślanych słów, ze łzami w oczach przyznają się do kłamstwa i mówią, że chcą wrócić do domu.

Co istotne dla sprawy, zastrzeżenia budzi tu zachowanie jednej z pracownic socjalnych, która została przydzielona rodzinie. Kobieta zamiast pomagać swoim podopiecznym w rozwiązywaniu problemów tak, aby rodzina funkcjonowała samodzielnie, uzależniała rodzinę pani Eweliny od swojej pomocy. Matka sześciorga dzieci uważa, że kobieta chce odebrać jej dzieci. Dla poparcia swoich zarzutów przywołuje słowa urzędniczki, która w jednej z rozmów miała powiedzieć jej, że bardzo przywiązała się do dzieci i jeśli matka utraci władzę rodzicielską, to… chętnie je adoptuje.

Broniąc rodziny, złożyliśmy zastrzeżenia do opinii Opiniodawczego Zespołu Sądowych Specjalistów. Na bieżąco udzielamy też porad prawnych matce dzieci.

Opieką prawną otaczamy również rodzinę z Kalisza. Rodzice, którzy mają trójkę biologicznych dzieci, od kilku lat są jednocześnie kochającą rodziną zastępczą dla trójki rodzeństwa, które choruje na Alkoholowy Zespół Płodowy (FAS). Przyczyną ich problemów jest nieporozumienie wynikłe przy okazji organizacji wakacji.

Ze względów logistycznych rodzice zdecydowali się rozłożyć wakacje dzieci na dwie tury. Najpierw matka miała pojechać na nie z trójką biologicznych dzieci, a ojciec miał zostać w domu z pozostałymi dziećmi. Następnie matka miała jechać z pozostałą trójką dzieci w to samo miejsce i na taki sam okres czasu. Choć rodzice starannie wyjaśnili dzieciom powody takiego rozwiązania, to po wyjeździe matki z biologicznymi dziećmi na wakacje, jeden z niebiologicznych synów poczuł się skrzywdzony sytuacją i namówił piętnastoletniego brata, aby razem udali się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Niestety sąd, zamiast dokładnie zbadać sytuację rodziny, nie tylko zdecydował o umieszczeniu chłopców w pieczy zastępczej, ale też odebrał rodzicom najmłodszą spośród rodzeństwa dziewczynkę, która przebywała w rodzinie naszych beneficjentów niemal od urodzenia. Obecnie zrozpaczeni rodzice obawiają się, że odebrane zostaną im także ich biologiczne dzieci.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

Rodzinom trzeba pomagać, a nie je rozdzielać!

Interweniujemy w Bolesławcu, gdzie jedenastoletnia córka naszych beneficjentów paliła papierosa i… próbowała przebić sobie cyrklem nos, żeby móc założyć kolczyk. Przerażony tą sytuacją ojciec dał jej klapsa. Gdy dziewczynka opowiedziała o tym koleżance, ta namawiała ją, by poszła do szkolnego pedagoga i powiedziała, że jest regularnie bita przez ojca.

Niestety personel szkoły zamiast wyjaśnić sytuację, dając rodzicom możliwość wytłumaczenia, zawiadomił o sprawie policję, co uruchomiło procedurę Niebieskiej Karty i wszczęcie przez sąd postępowania o ograniczenie władzy rodzicielskiej. Wbrew pochopnym oskarżeniom nauczycieli, opinie biegłych wykazały, że rodzina jest w pełni prawidłowa i nie występuje w niej przemoc. Biegli podkreślili, że córki są przywiązane do rodziców, którzy darzą je miłością i troską.

Pochopna decyzja nauczycieli odbiła się negatywnie na całej rodzinie, której opinia wśród lokalnej społeczności została zszargana. Matka dziewczynek musiała nawet znosić upokarzające pytania o to, czy jest ofiarą przemocy domowej. Na sprawie najbardziej ucierpiały jednak dzieci, które bardzo silnie przeżywają zamieszanie wokół rodziny. Liczymy na to, że sąd na najbliższej rozprawie, która została wyznaczona na styczeń, zakończy postępowanie, oddalając zarzuty, dzięki czemu rodzina będzie mogła wrócić do normalnego funkcjonowania.

Pomoc niesiemy także ojcu trzech dziewczynek z okolic Szczecina, wobec którego toczy się postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej. Przedłożyliśmy już sądowi nasze zastrzeżenia do opinii Opiniodawczego Zespołu Sądowych Specjalistów, w której wytknęliśmy biegłym liczne zaniechania w zakresie ustalania aktualnej sytuacji rodziny.

Aby wesprzeć działania Instytutu Ordo Iuris, proszę kliknąć w poniższy przycisk

Wspieram działania Ordo Iuris

Pomóżmy dzieciom wrócić do domu

Z doświadczenia zdobytego w wielu sprawach, w których z sukcesem broniliśmy rozdzielanych rodzin, wiemy, że do odbierania dzieci rodzicom często wystarczy niewiele – lekkomyślne zachowanie dziecka, zbieg okoliczności, losowe zdarzenie, na którego wystąpienie nie ma się wpływu, nieporozumienie rodziców z nauczycielami, a nawet uprzedzenie czy zła wola urzędników. W rezultacie rodzice trafiają w tryby bezdusznego systemu i muszą udowadniać, że nie krzywdzą własnych dzieci. Podobne postępowania ciągną się nawet kilka lat i zostawiają olbrzymie piętno na psychice dzieci.

Pomoc naszych prawników okazuje się w takich przypadkach nieoceniona. Reprezentując rodziców, doprowadzamy do wyczekiwanych z utęsknieniem powrotów dzieci do domów. Każda interwencja wiąże się jednak z poniesieniem określonych kosztów.

Rozpoczęcie postępowania w obronie bezpodstawnie rozdzielanych rodzin oznacza dla naszych prawników dziesiątki godzin wytężonej pracy. Konieczność odbycia związanych ze sprawą podróży, przygotowania pism procesowych, zorganizowania konsultacji z pedagogami i psychologami, a w niektórych przypadkach również zapewnienie rodzicom możliwości odbycia wymaganych przez sąd kursów podwyższających ich kompetencje wychowawcze, wiąże się każdorazowo z wydatkami nie mniejszymi niż 8 000 zł.

Interwencja w sprawie pani Eweliny i sześciorga jej dzieci, to konieczność wydania co najmniej 12 000 zł. Jeśli nie pomożemy, kochającej się rodzinie, to dzieci mogą na stałe pozostać rozdzielone w trzech domach dziecka, spędzając kolejne Boże Narodzenie osobno.

Pomoc rodzinie chłopca zmagającego się z zaburzeniami ze spektrum autyzmu generuje koszty rzędu 10 000 zł. Podobne środki musimy przeznaczyć na wsparcie rodziców innego autystycznego dziecka, których dyrektor przedszkola fałszywie oskarżyła o stosowanie przemocy.

Łącznie prowadzimy obecnie 7 takich postępowań, co oznacza, że musimy na nie zgromadzić co najmniej 60 000 zł.

Dlatego bardzo Panią proszę o wsparcie Instytutu kwotą 30 zł, 50 zł, 100 zł lub dowolną inną, dzięki czemu będziemy mogli otaczać opieką prawną polskie rodziny, którym urzędnicy odbierają dzieci.

Wspieram działania Ordo Iuris

Z wyrazami szacunku

Adw. Magdalena Majkowska - Członek Zarządu Instytutu na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris

P.S. Bardzo często odebranie dzieci stanowi dla rodziców tak poważny cios, że nie są w stanie samodzielnie odnaleźć się w tej trudnej sytuacji i zawalczyć o prawa swoje i swoich dzieci. Jeśli nie uzyskają pomocy profesjonalnych prawników, ich rodziny mogą się bezpowrotnie rozpaść. Dzieci, zamiast cieszyć się ciepłem rodzinnego domu, muszą się wychowywać z dala od kochających rodziców, a nawet braci czy sióstr, którzy trafiają do innych placówek wychowawczych. Liczę na to, że dzięki Pani wsparciu będziemy mogli udzielić należytej pomocy prawnej każdej zgłaszającej się do nas rodzinie.

P.P.S. Pragnę też przypomnieć o możliwości odliczenia darowizny przekazanej na Instytut Ordo Iuris, od dochodu w rozliczeniu PIT za rok 2022. Istnieje możliwość otrzymania od nas zaświadczenia o wpłatach dokonanych na rzecz Instytutu, które przyda się przy rozliczeniu. Aby je otrzymać, proszę wypełnić formularz na stronie pit.ordoiuris.pl.


Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris jest fundacją i prowadzi działalność tylko dzięki hojności swoich Darczyńców.


Facebook Twitter

Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris
ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa
(22) 404 38 50
www.ordoiuris.pl

DLATEGO RZĄD POLITYCZNY I HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY EPISKOPATEM NIE CHCĄ WSPÓŁPRACY Z BOGIEM WSZECHMOGĄCYM, BO BY NIE POZWOLIŁ IM GRZESZYĆ I MORDOWAĆ DZIECI POLSKICH.
 Tysiące okaleczonych dzieci. Ta „moda” dotarła do Polski

Fundacja Pro-Prawo do życia

Szanowni Państwo,

 

parlament Hiszpanii przyjął ustawę o tzw. „zmianie płci”, wedle której już nawet 12 letnie dzieci będą mogły wpisywać do urzędowych dokumentów dowolną płeć. Prace nad podobnymi lub jeszcze dalej idącymi przepisami trwają już m.in. w Niemczech, Danii, Portugalii, Szwajcarii, Norwegii czy Irlandii.

 

Jednak oczy międzynarodowych aktywistów LGBT zwrócone są obecnie przede wszystkim na Polskę – to właśnie w naszym kraju niezwykle intensywnie oswaja się dzieci za pomocą mediów z tzw. „zmianą płci”. Co więcej, równolegle zachęca się młodych Polaków do samookaleczania i podejmowania bardzo niebezpiecznych „kuracji hormonalnych”, które blokują proces dojrzewania. Ideolodzy gender i LGBT przyznają przy tym otwarcie, że główną przeszkodą na drodze do ich celów są rodzice. Dlatego starają się trafić bezpośrednio do dzieci, przede wszystkim poprzez ekrany ich smartfonów. Proszę przeczytać na czym polega ich strategia.

Chcą okaleczać polskie dzieci

Przyjęta przez niższą izbę hiszpańskiego parlamentu ustawa przewiduje, że osoby mające ukończone 16 lat będą mogły rejestrować inną płeć w dokumentach urzędu stanu cywilnego na życzenie. Wymagana będzie jedynie deklaracja wnioskodawcy. Z kolei w przypadku dzieci w wieku 12-14 lat o „zmianie płci” w dokumentach decydować będzie sąd, przy czym będzie mógł przychylić się do wniosku nawet w przypadku sprzeciwu rodziców dziecka.

 

Ustawę o „zmianie płci” popiera m.in. hiszpańska minister ds. równouprawnienia Irene Montero, która jakiś czas temu powiedziała publicznie, że „dzieci mogą mieć relacje seksualne z kimkolwiek im się podoba.” Do zmiany prawa przymierzają się także Niemcy, którzy chcą uprościć procedurę „zmiany płci” w dokumentach dla dzieci i młodzieży. Za naszą zachodnią granicą ma do tego wystarczyć jedynie oświadczenie w urzędzie stanu cywilnego

 

Cały proces tzw. „zmiany płci” nie kończy się jednak na formalnej zmianie w urzędowych dokumentach. Jego najważniejszą częścią jest namówienie na tzw. „tranzycję”, czyli zablokowanie procesu dojrzewania za pomocą substancji hormonalnych hamujących proces dorastania, lub chirurgiczną „zmianę płci” poprzez okaleczenie. Jak wygląda to drugie?

 

Możemy się tego dowiedzieć ze strony internetowej jednej z polskich klinik, która w swojej ofercie ma „korektę płci”. Jak wynika z udostępnionych informacji, jest to bardzo skomplikowana operacja, która może trwać nawet 8 godzin. Polega m.in. na usunięciu jąder, usunięciu macicy lub amputacji piersi. Innymi słowy – na niezwykle niebezpiecznym dla życia i zdrowia okaleczaniu człowieka.

 

Na Zachodzie moda na „zmianę płci” lawinowo rośnie wśród dzieci i młodzieży. W latach 2018-2019 tylko do jednej kliniki w Londynie, która zajmuje się tzw. „zmianami płci” u dzieci, zgłosiło się aż 2 590 maluchów! 4 lata wcześniej było ich ponad 3 razy mniej. Zgodę na hormonalną zmianę płci do niedawna otrzymywały tam nawet kilkuletnie dzieci. Duży wzrost „zmian płci” notuje się także w innych krajach, szczególnie w Skandynawii.

 

Wiedzą Państwo skąd się to bierze?

 

Jest to forsowana przez aktywistów LGBT moda, którą można się „społecznie zarazić” poprzez internet i media społecznościowe. Głównym powodem „zmiany płci” u dzieci jest medialna propaganda i przebywanie w grupach rówieśniczych, w których w podobnym czasie jeszcze jedna lub dwie osoby wykazywały podobne skłonności.

 

„Zmiana płci” przez dzieci jest bardzo mocno promowana w internecie. Szczególnie forsowany jest wizerunek tzw. „drag kids”, czyli małych dzieci przebierających się i uważających za płeć przeciwną. Na Youtube możemy zobaczyć m .in. wywiad z 8 letnim chłopcem przebranym za dziewczynkę (tzw. drag queen), który dobrze obrazuje przerażające skutki propagandy. Chłopiec mówi na nagraniu, że:

 

„Nikt nie może układać komuś życia. Nieważne co ktoś o tym myśli. Jeśli chcesz być drag queen, a rodzice cię takiej nie lubią – potrzebujesz nowych rodziców. Jeśli chcesz być drag queen, a przyjaciele cię takiej nie lubią – potrzebujesz nowych przyjaciół.”

 

Oprócz fizycznej, psychicznej i duchowej krzywdy wyrządzanej dzieciom przez tzw. „zmianę płci”, celem propagandy LGBT jest rozbijanie rodzin i niszczenie relacji międzypokoleniowych. Widać to wyraźnie na przykładzie uruchomionego w polskim internecie portalu, który zachęca młodzież do „zmiany płci”. Oprócz porad dotyczących samookaleczania i przyjmowania niebezpiecznych substancji hormonalnych, znajdują się tam m.in. porady na temat tego, w jaki sposób postawić własnych rodziców przed sądem!

 

Jak możemy przeczytać w poradniku rozpowszechnianym wśród polskich dzieci i młodzieży, oznaczenie własnej płci w dokumentach można zrobić w naszym kraju poprzez proces cywilny o ustalenie płci, w którym formalnie pozywa się swoich rodziców. Jak piszą aktywiści LGBT:

 

„Jeśli wiesz, że Twoi rodzice będą sprawiać problemy w czasie procesu lub po pierwszej rozprawie widzisz, że sędzia jest w jakiś sposób Tobie nieprzychylny, to nie wahaj się zwrócić na któryś z wyżej podanych adresów.”

 

Wspomniane adresy to dane kontaktowe do organizacji LGBT oraz współpracujących z nimi kancelarii prawnych, które udzielają wsparcia procesowego.

 

W Polsce za pomocą internetu oswaja się dzieci z tym procederem na coraz większą skalę. Dzięki smartfonom z nieograniczonym dostępem do sieci, które dzisiaj ma niemal każde dziecko i nastolatek, propaganda LGBT trafia bezpośrednio na ekrany młodych Polaków, niezależnie od ich miejsca zamieszkania. Nawet w małych miejscowościach i na wsiach, gdzie nie ma organizacji LGBT, nie odbywają się uliczne „parady równości” i nie ma „edukacji seksualnej” w szkołach, młode umysły zatruwane są treściami podważającymi tożsamość człowieka. Na czym to w praktyce polega?

 

Punktem wyjścia jest przekonanie młodego człowieka, że nie możne być pewnym swojej płci oraz „orientacji seksualnej”, dlatego warto eksperymentować, przebierać się w ubrania przeciwnej płci, wchodzić intymne relacje z rówieśnikami tej samej płci itp. Ideolodzy LGBT wmawiają dzieciom, że jeżeli ktoś np. urodził się chłopcem to nie znaczy, że jest chłopcem – być może jest dziewczynką, lub jakąś inną, bliżej nie określoną płcią. Ostatecznie, celem życia w ideologii LGBT jest nieustanna „ekspresja seksualna”, która polega na wielokrotnych „zmianach płci” w zależności od nastroju i upodobania, oraz licznych eksperymentach seksualnych z przedstawicielami różnych płci.

 

Proszę Państwa, Polska jest obecnie jednym z głównych celów międzynarodowych ideologów LGBT. W ostatnich latach w naszym kraju podejmowano już nieudane próby forsowania przez Sejm projektów ustaw, podobnych do tych z Zachodu, których celem miało być ułatwienie „zmiany płci”. W związku z tym, aktywiści LGBT skupiają się obecnie na oswojeniu polskiego społeczeństwa ze swoimi żądaniami, w szczególności dzieci i młodzieży. Ich działaniom sprzyjają największe media, które otwarcie promują ideologię LGBT, oraz brak świadomości rodziców, którzy bezrefleksyjnie dają swoim dzieciom komputery i smartony z nieograniczonym dostępem do internetu.

Akcja uliczna ostrzegająca Polaków

Aby ratować przyszłość naszego narodu, Fundacja Pro-Prawo do Życia organizuje w całej Polsce akcje informacyjne, za pomocą których głosimy prawdę, kształtujemy świadomość oraz mobilizujemy innych do działania w obronie dzieci. Za pomocą akcji ulicznych, pikiet, przejazdów furgonetek, wielkoformatowych billboardów i wystaw, możemy w sposób niezależny docierać do Polaków. Wywołuje to furię aktywistów LGBT i deprawatorów oraz sprzyjających im polityków i urzędników. W czasie gdy rozmaici „edukatorzy seksualni” swobodnie rozpowszechniają wśród polskiej młodzieży treści zachęcające do samookaleczania, organy ścigania skupiają się na wolontariuszach naszej Fundacji.

 

Wyrok 1 000 zł grzywny usłyszał niedawno nasz 75 letni wolontariusz pan Mikołaj, który był członkiem legalnego zgromadzenia publicznego zorganizowanego przez naszą Fundację w trakcie tzw. „parady równości” LGBT w Częstochowie w lipcu tego roku. Sąd skazał go za to, że w trakcie „parady” prezentował treści odmienne (!) od propagandowych haseł wygłaszanych na ulicy przez aktywistów LGBT. Razem z panem Mikołajem skazana została nasza wolontariuszka Anna, która usłyszała wyrok 500 zł grzywny za udział w tym samym, legalnym zgromadzeniu.

 

Prześladowania trwają, ale my nie zamierzamy się poddać. Musimy dotrzeć do kolejnych Polaków, gdyż to jedyna szansa na zmianę świadomości naszego społeczeństwa i obronę dzieci przed kalectwem, które szykują dla najmłodszych aktywiści LGBT. W najbliższym czasie zamierzamy zorganizować akcje m.in. w: Warszawie, Krakowie, Toruniu, Wrocławiu, Szczecinie, Gdańsku, Sopocie, Elblągu, Olsztynie, Ełku, Radomiu, Lublinie, Bydgoszczy, Siedlcach i Białymstoku. Aby zrealizować te plany potrzebujemy ok. 12 000 zł.

 

Dlatego zwracam się do Państwa z prośbą o przekazanie 35 zł, 70 zł, 140 zł, lub dowolnej innej kwoty, aby umożliwić organizację niezależnych akcji informacyjnych i dotarcie do Polaków z ostrzeżeniem przed tym, co aktywiści LGBT chcą zrobić ich dzieciom.

 

Numer konta: 79 1050 1025 1000 0022 9191 4667
Fundacja Pro – Prawo do życia
ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków
Dla przelewów zagranicznych – Kod BIC Swift: INGBPLPW

Przelewy online i Blik

Na Zachodzie zainteresowanie dzieci i młodzieży „zmianą płci” rośnie lawinowo. To efekt propagandy LGBT, którą młodzi ludzie bombardowani są w mediach, szkołach, instytucjach publicznych i prywatnych.

 

W Polsce oswajanie dzieci z tym zjawiskiem dokonuje się przede wszystkim za pomocą smartfonów, do których młodzież ma najczęściej nielimitowany dostęp. To dlatego ideologia LGBT zbiera żniwo nie tylko w dużych miastach, ale również w małych miejscowościach i na wsi, gdzie deprawatorzy seksualni nie mają żadnych struktur. Korzystają jednak z tego, że dzieci i młodzież godzinami wpatrują się w smartfony, gdzie ich umysły i dusze infekowane są propagandą. Im więcej rodziców, nauczycieli i wychowawców będzie świadomych tej sytuacji, tym więcej osób będzie mogło podjąć działania służące ochronie dzieci. Dlatego musimy organizować kolejne akcje, o wsparcie których bardzo Państwa proszę.

Serdecznie Państwa pozdrawiam,

Mariusz Dzierżawski

PS: Do powodzenia naszych akcji w sposób szczególny przyczyniają się Patroni naszej Fundacji, czyli osoby regularnie wspierające nas finansowo. Więcej o naszym programie patronackim w linku.

Fundacja Pro – Prawo do życia
ul. J. I. Kraszewskiego 27/22, 05-800 Pruszków

stronazycia.pl

Benedykt XVI jest poważnie chory. Papież Franciszek prosi o modlitwę

Modlitwa Krucjaty 23O bezpieczeństwo dla papieża Benedykta
Modlitwa otrzymana w Orędziu z 28.01.2012, 21:00

O mój Ojcze Przedwieczny, przez wzgląd na Twojego Syna umiłowanego, Jezusa Chrystusa, i przez cierpienie, które zniósł, by zbawić świat od grzechu, modlę się teraz, abyś chronił Twojego świętego Wikariusza, papieża Benedykta, Głowę Twojego Kościoła na ziemi. Aby także on mógł pomóc ratować Twoje dzieci i wszystkie Twoje wyświęcone sługi od dręczenia przez szatana i od jego królestwa upadłych aniołów, którzy krążą po ziemi, kradnąc dusze. O Ojcze, chroń Twojego papieża, aby Twoje dzieci mogły być prowadzone właściwą drogą do Twojego Nowego Raju na ziemi. Amen.
http://paruzja.info/modlitwy.php
Środa, 28 grudnia 2022
ŚWIĘTYCH MŁODZIANKÓW, MĘCZENNIKÓW
Święto
Święci Młodziankowie, męczennicy - kosciol.wiara.pl
Z kazania św. Kwodwultdeusa, biskupa

Nawet niemowlęta wyznają Chrystusa
Rodzi się małe Dziecię, a jest Ono wielkim Królem. Z dalekich stron przybywają mędrcy, aby pokłonić się Temu, który jeszcze spoczywa w żłóbku, ale panuje w niebie i na ziemi. Trwoży się Herod, kiedy mędrcy zwiastują mu narodziny Króla, i by nie utracić królestwa, chce zgładzić Dziecię; a przecież gdyby w Nie uwierzył, nie potrzebowałby się lękać na ziemi i życie wieczne stałoby się dla niego wiecznym panowaniem.
Czemu więc trwożysz się, Herodzie, słysząc o narodzinach Króla? Nie przychodzi On, by cię pozbawić panowania, lecz by pokonać szatana. Ale tego nie rozumiesz, więc się lękasz i srożysz. Chcesz zgładzić Tego jednego, którego poszukujesz, i stajesz się okrutnym mordercą wielu dzieci.
Nie powstrzymuje cię płacz matek ani ból ojców z utraty synów, ani też jęk i kwilenie niemowląt. Zabijasz maleństwa, bo strach zabija twe serce, i łudzisz się, sądząc, że zgładziwszy Tego, który jest Życiem, zapewnisz sobie długie lata na tej ziemi.
On jednak, źródło łaski, tak mały, a tak wielki, spoczywa wprawdzie w żłóbku, a przecież wstrząsa twoim tronem, i ty sam, bezwiednie, służysz Jego planom. Oto bowiem dusze zostają wyzwolone z niewoli diabła i dzieci wrogów Dziecięcia stają się dziećmi przybrania.
Te niemowlęta, choć o tym nie wiedzą, umierają za Chrystusa, ich zaś rodzice opłakują śmierć męczenników, a one, nie umiejąc jeszcze mówić, świadczą o Zbawicielu. Oto panowanie Tego, który przez śmierć przyszedł panować. Oto już wybawia Ten, który jest Wybawicielem; oto już zbawia Ten, który przynosi zbawienie.
Ale ty, Herodzie, nic o tym nie wiesz, więc lękasz się i srożysz, a srożąc się przeciw Dziecięciu, bezwiednie już Mu hołd oddajesz.
O jakże to wielki dar łaski! Jakież to zasługi tych dzieci zgotowały im tak wielkie zwycięstwo? Jeszcze nie potrafią mówić, a już wyznają Chrystusa. Ich słabe ciałka nie są jeszcze zdolne do walki, a już zdobywają palmę zwycięstwa.
Rzeź świętych Młodzianków
Dwuletnim, a nawet młodszym chłopcom zamordowanym w Betlejem i okolicy na rozkaz króla Heroda św. Ireneusz, św. Cyprian, św. Augustyn i inni ojcowie Kościoła nadali tytuł męczenników. Ich kult datuje się od I wieku po narodzinach Chrystusa. W Kościele zachodnim Msza za świętych Młodzianków jest celebrowana – tak jak Msze święte Wielkiego Postu – bez radosnych śpiewów; kolor liturgiczny – czerwony.
Wśród Ewangelistów jedynie św. Mateusz przekazał nam informację o tym wydarzeniu (Mt 2, 1-16). Dekret śmierci dla niemowląt wydał Herod Wielki, król żydowski, kiedy dowiedział się od mędrców, że narodził się Mesjasz, oczekiwany przez naród żydowski. W obawie, by Jezus nie odebrał jemu i jego potomkom panowania, chciał w podstępny sposób pozbyć się Pana Jezusa.
Za czasów Heroda panowało przekonanie, że wszystko w państwie jest własnością władcy, także ludzie, nad którymi władca ma prawo życia i śmierci. Jeśli mu stoją na przeszkodzie, zagrażają jego życiu lub panowaniu, może bez skrupułów w sposób gwałtowny się ich pozbyć. Historia potwierdza, że Herod był wyjątkowo ambitny, żądny władzy i podejrzliwy. Sam bowiem doszedł do tronu po trupach i tylko dzięki terrorowi utrzymywał się u władzy. Był synem Antypatra, wodza Idumei. Za cel postawił sobie panowanie. Dlatego oddał się w całkowitą służbę Rzymianom. Dzięki nim jako poganin otrzymał panowanie nad Ziemią Świętą i narodem żydowskim z tytułem króla. Wymordował żydowską rodzinę królewską, która panowała nad narodem przed nim: Hirkana II, swojego teścia; Józefa, swojego szwagra; Mariam, swoją żonę; ponadto trzech swoich synów – Aleksandra, Arystobula i Antypatra; arcykapłana Arystobula; Aleksandrę, matkę Mariamme i wielu innych, jak to szczegółowo opisuje żyjący ok. 70 lat po nim historyk żydowski, Józef Flawiusz (Dawne dzieje Izraela). Jeszcze przed samą swoją śmiercią, by nie dać Żydom powodu do radości, ale by wycisnąć łzy z ich oczu i w ten sposób „upamiętnić” swój zgon, rozkazał dowódcy wojska zebrać na stadionie sportowym w Jerychu najprzedniejszych obywateli żydowskich i na wiadomość o jego śmierci wszystkich zgładzić. Na szczęście nie wykonano tego polecenia. Te i wiele innych faktów wskazuje, kim był Herod i czym było dla takiego okrutnika pozbawienie życia kilkudziesięciu niemowląt.
Bibliści zastanawiają się nad tym, ile mogło być tych niemowląt? Betlejem w owych czasach mogło liczyć ok. 1000 mieszkańców. Niemowląt do dwóch lat w takiej sytuacji mogło być najwyżej ok. 100; chłopców zatem ok. 50. Jest to liczba raczej maksymalna i trzeba ją prawdopodobnie zaniżyć. Szczegół, że Herod oznaczył wiek niemowląt skazanych na śmierć, jest dla nas o tyle cenny, że pozwala nam w przybliżeniu określić czas narodzenia Pana Jezusa. Pan Jezus mógł mieć już ok. roku. Herod wolał dla „swego bezpieczeństwa” wiek ofiar zawyżyć.
Czczeni jako flores martyrum – pierwiosnki męczeństwa, Młodziankowie nie złożyli świadomie swojego życia za Chrystusa, ale niewątpliwie oddali je z Jego powodu. Zatriumfowali nad światem i zyskali koronę męczeństwa nie doświadczywszy zła tego świata, pokus ciała i podszeptów szatana.
Ikonografia podejmowała często ten tak dramatyczny temat dający wiele możliwości artystom. Dlatego wśród malarzy i rzeźbiarzy, którzy wykonali obrazy przedstawiające „Rzeź Niewiniątek”, figurują m.in.: Giovanni Francesco Baroto, Mikołaj Poussin, Guido Reni, Dürer, Romanino, Piotr Brueghel, Bartolomeo Schedoni, Rubens i wielu innych. W Padwie, w bazylice św. Justyny, a także w kilkunastu innych kościołach, można oglądać „relikwie” Młodzianków. Są one oczywiście nieprawdziwe, ale dowodzą, jak wielki w historii Kościoła był kult Świętych Młodzianków.
Święci Młodziankowie są uważani za patronów chórów kościelnych.
Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, w dniu dzisiejszym święci Młodziankowie, męczennicy, obwieścili Twoją chwałę nie słowami, lecz śmiercią,  spraw, abyśmy całym życiem wyznawali wiarę w Ciebie, * którą głosimy ustami. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,  który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.