kilka miesięcy temu uchwalony został, przy wsparciu wielu polskich europosłów z opozycji, tzw. Raport Matica.

To, jak być może Państwo pamiętają, prawdopodobnie najbardziej agresywny ideologicznie projekt, jaki kiedykolwiek został przedstawiony w Parlamencie Europejskim.

Jego najpoważniejszym aspektem jest to, że uznaje on aborcję za tzw”. prawo człowieka” i opowiada się za dostępem do niej w krajach UE bez żadnych ograniczeń.

Dziś możemy obserwować już pierwsze efekty jego uchwalenia.

Parlament Holandii przyjął w zeszłym tygodniu uchwałę umożliwiającą współfinansowanie z budżetu państwa zabiegów przerywania ciąży obywatelkom Polski.

Pomysłodawca tej uchwały, holenderski poseł Sjoerd Sjoerdsma, jest też autorem przyjętej przez tamtejszy parlament jeszcze w październiku, uchwały wzywającej holenderski rząd do zablokowania środków unijnych dla Polski za rzekome łamanie przez polskie władze praworządności.

Aborcja – podobnie jak opieka zdrowotna – jest kwestią wyłącznej jurysdykcji poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Uchwała holenderskiego parlamentu jest z tej perspektywy rażącą ingerencją w suwerenność Polski, oraz próbą udostępnienia, wbrew polskiemu prawu, aborcji na żądanie polskim kobietom.

Holandia to kraj gdzie niedawno miała miejsce debata nad ustawą, która miałaby dawać prawo do złożenia wniosku o legalne wspomagane samobójstwo każdej osobie po 75. roku życia mającej silne pragnienie śmierci, „uważającej swoje życie za spełnione”.

Ostatecznie nie została ona uchwalona, ale jej pomysł powstał w centrowej partii Demokraci 66, z której pochodzi poseł Sjoerdsma, po tym jak opublikowano raport wskazujący, że ponad 10 tys. osób w wieku 55+ w Holandii pragnie śmierci.

Wyobraźcie sobie Państwo co by się działo, gdyby w tamtym czasie polski sejm podjął uchwałę, w której np. wzywałby polski rząd o pomoc w rozwiązaniu problemów społecznych i samotności starszych ludzi w Holandii.

Gdyby wychodząc naprzeciw setkom bezbronnych starszych ludzi w tym kraju zachęcał, by dołożyć wszelkich starań, aby ponownie znaleźli oni sens życia, a zamiast dystrybucji samobójczych pigułek, władze Holandii zobowiązały się do lepszej opieki nad osobami starszymi.

Łatwo sobie uzmysłowić tę falę protestów i nienawiści, która spadłaby na nasz kraj.

W przypadku aborcji jest inaczej. To Holandia jest dziś w światowych mediach pozytywnym bohaterem, a Polska złoczyńcą, choć opisana wyżej analogia ilustruje absurd tej sytuacji.

Od czasu pamiętnej międzynarodowej Konferencji w Kairze w 1994 r. państwa zobowiązały się do „ograniczenia uciekania się do aborcji” oraz do „podjęcia odpowiednich kroków, aby pomóc kobietom uniknąć aborcji”.

Niestety jak pokazują kolejne lata z tamtych zobowiązań niewiele już pozostało, a Polska jest dziś jednym z ostatnich krajów, który traktuje je na poważnie.