Oświadczenie pod przysięgą laureata Nagrody Nobla Luca A. Montagniera złożone do Międzynarodowego Trybunału Karnego, zarzucające rządom współudział w ludobójstwie i zbrodniach przeciwko ludzkowci
Biskupi rządzący Episkopatem oraz politycy rządzący Polską są z jednej Partii – Watahy.
Św. Katarzyna Emmerich: „Chcą wprowadzić na urzędy złych biskupów. Na tym samym miejscu chcą przekształcić katolicki Kościół w luterański zbór” (s. 299). „Kiedy ujrzałam Bazylikę Św. Piotra w stanie ruiny i tylu duchownych uwijających się, potajemnie, nad zniszczeniem Kościoła, byłam tak załamana, że bardzo płakałam błagając żarliwie Jezusa o zmiłowanie” (s. 300).
Prymas Polski: aktem miłości jest przyczynianie się do tego, aby większość ludzi się zaszczepiła
Za papieżem Franciszkiem Kościół powtarza dziś, że w obliczu trwającego wciąż zagrożenia epidemiologicznego zaszczepienie się jest aktem miłości. I aktem miłości jest przyczynianie się do tego, aby większość ludzi się zaszczepiła – oznajmił w homilii wygłoszonej z okazji święta Matki Boskiej Częstochowskiej abp Wojciech Polak, Prymas Polski.
Uroczystą sumę koncelebrowali przedstawiciele Konferencji Episkopatu Polski, którzy wczoraj obradowali na Jasnej Górze w ramach Rady Biskupów Diecezjalnych. Na wałach jasnogórskich zgromadziły się setki pielgrzymów, którzy jak co roku przybyli w ostatnich dniach z całej Polski na uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej.
W Mszy św. uczestniczyli też przedstawiciele władz rządowych i samorządowych, działacze społeczni, członkowie organizacji kościelnych i państwowych.
Na początku homilii abp Wojciech Polak nawiązał do zbliżającej się beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego i Matki Róży Elżbiety Czackiej. – Przygotowując się duchowo do zbliżającej się beatyfikacji pragniemy i my, tu zgromadzeni, za Prymasem Tysiąclecia jeszcze raz powtórzyć, że to szczególne i umiłowane przez nas maryjne sanktuarium jest niczym latarnia morska pośród naszych wzburzonych dziejów, niczym przewodni słup światła wśród ciemności, niczym bezpieczny port, w którym zawsze jesteśmy wolni – powiedział.
Dalej zaznaczył, że Kościół jest „naznaczony dziś kryzysami i doświadczany grzechem ludzi”, ale jednocześnie „przekonany, że jedyną drogą jest nasze bycie przy Chrystusie, jedyną pewnością nasza wiara, która pozwala iść dalej mimo burz i ciemności”. Podziękował przy tym wszystkim, którzy „mają taką wiarę i ufność, którzy wobec zwątpienia zachowali nadzieję i potrafią dawać ją innym”.
– Dziękuję za wasze zaangażowanie, za to, że chcecie odważnie i twórczo kształtować życie Kościoła, że się za Kościół modlicie. Dziękuję również tym wszystkim, którzy doświadczywszy zranień, zawiedzenia, zgorszenia czy zwykłego ludzkiego rozczarowania potrafią nadal kochać i wybaczać. To wiara i miłość umacniają i odbudowują Kościół. To wiara i miłość go ocalają. To wiara i miłość go kształtują – podkreślił Prymas Polski.
„Maryja – kontynuował abp Polak – jest naszą Matką i Kościół jest naszą Matką. Wpatrując się dziś w Jej naznaczone cierpieniem rysy, możemy odkryć najpiękniejsze i najbardziej czułe oblicze Kościoła. Przywołał słowa Prymasa Tysiąclecia wypowiedziane przed Jasnogórskim Wizerunkiem, że „jeżeli jesteśmy, istniejemy, żyjemy, wierzymy, miłujemy i ufamy, Tobie to zawdzięczamy, Najlepsza Matko, bo Ty stojąc pod krzyżem Twojego Syna i Jego Kościoła czerpiesz dlań nieustanne moce istnienia i wytrwania”. – Tych mocy wytrwania bardzo dziś Kościołowi potrzeba – dodał Prymas.
Podkreślił też, że za papieżem Franciszkiem Kościół powtarza dziś, że w obliczu trwającego wciąż zagrożenia epidemiologicznego zaszczepienie się jest aktem miłości. – I aktem miłości jest przyczynianie się do tego, aby większość ludzi się zaszczepiła – zaznaczył abp Polak.
Prymas odniósł się także szeroko do „wzmagającego się kryzysu migracyjnego i ujawniających się w jego wyniku tak wielu napięć”. Podkreślił, że Kościół w tym czasie „jeszcze raz prosi i wzywa przedstawicieli wszystkich sił politycznych, aby wspólnie i solidarnie szukając właściwych rozwiązań skomplikowanych problemów migracyjnych, kierowali się nade wszystko postawami gościnności, szacunku wobec przybyszów i dobra wspólnego wszystkich Polaków”.
– Trzeba nam dziś uspokajać i studzić emocje społeczne, a nie wykorzystywać tę trudną sytuację do pogłębiania istniejących już podziałów i niechęci – mówił dalej abp Polak. – Żaden człowiek, niezależnie od wyznawanej religii, czy pochodzenia, nie może być nigdy instrumentem walki politycznej – podkreślił Prymas Polski.
Jak dodał, życie migranta, podobnie jak życie każdego innego człowieka, jest święte i ma niezbywalną godność. – Powtórzę: każde ludzkie życie jest święte i od tej ewangelicznej prawdy nie ma żadnego wyjątku – święte jest życie nienarodzonego dziecka i święte jest życie starca doświadczonego chorobą. Święte jest życie człowieka zmagającego się z ubóstwem i bezdomnością, uciekającego przed głodem i wojną – powiedział.
Podkreślił, że przypominanie tej prawdy jest powinnością Kościoła wynikającą z Ewangelii, a powinnością wszystkich polityków – rządu, parlamentarzystów, opozycji – jest szukanie takich rozwiązań, które będą miały na uwadze dobro państwa bez krzywdzenia człowieka.
Św. Katarzyna Emmerich: „Chcą wprowadzić na urzędy złych biskupów. Na tym samym miejscu chcą przekształcić katolicki Kościół w luterański zbór” (s. 299). „Kiedy ujrzałam Bazylikę Św. Piotra w stanie ruiny i tylu duchownych uwijających się, potajemnie, nad zniszczeniem Kościoła, byłam tak załamana, że bardzo płakałam błagając żarliwie Jezusa o zmiłowanie” (s. 300).
– YouTube
Pod wpływem lektury klasyków rzymskich Augustyn wpadł w sceptycyzm racjonalistyczny. Zaczął szukać prawdy. Biblia wydawała mu się prostacka, bo jej łacińskie tłumaczenia były wówczas nie zawsze udane. Za problemami filozoficznymi poszły i wątpliwości religijne. W tym czasie wstąpił do sekty manichejskiej, do której wciągnął go tamtejszy biskup, imponując mu wymową i oczytaniem.
W 391 r. Augustyn wraz z przyjaciółmi udał się do Hippony, gdzie postanowił założyć klasztor i tam spędzić resztę swego życia. Niebawem dał się poznać wszystkim jako człowiek bardzo pobożny. Dlatego, gdy biskup Waleriusz zwrócił się pewnego dnia do ludu, by mu wskazano kandydata na kapłana, gdyż potrzebował jego pomocy, wszyscy w katedrze zwrócili się do Augustyna, wołając: „Augustyn kapłanem!” Ten, zalany łzami, przyjął propozycję biskupa i ludu. Po przyjęciu święceń nie zmienił jednak trybu życia, ale nadal prowadził życie wspólne w klasztorze. Zaczął nawet przyjmować nowych kandydatów. W ten sposób powstało jakby seminarium, z którego wyszło wielu biskupów afrykańskich: św. Alipiusz, biskup Tagasty, bezpośredni przyjaciel Augustyna; Profuturus, biskup Syrty; Ewodiusz, biskup Uzalis, przyjaciel Augustyna; Sewer, biskup Milewy; Urban, biskup Sicea; Peregrinus, biskup Thehac, i Bonifacy. Biskup Waleriusz konsekrował wkrótce Augustyna na swojego sufragana w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego 394 r. ku ogromnej radości ludu. W dwa lata potem przeniósł się do wieczności (396) i Augustyn został jego następcą, biskupem Hippony.
️
ks. Dominik opowiada Młodzieży o spotkaniu z MARYJĄ!!!
Monika urodziła się ok. 332 r. w Tagaście (północna Afryka), w rodzinie rzymskiej, ale głęboko chrześcijańskiej. Jako młodą dziewczynę wydano ją za pogańskiego urzędnika, Patrycjusza, członka rady miejskiej w Tagaście. Małżeństwo nie było dobrane. Mąż miał charakter niezrównoważony i popędliwy. Monika jednak swoją dobrocią, łagodnością i troską umiała pozyskać jego serce, a nawet doprowadziła go do przyjęcia chrztu. W wieku 22 lat urodziła syna – Augustyna. Po nim miała jeszcze syna Nawigiusza i córkę, której imienia historia nam nie przekazała. Nie znamy także imion innych dzieci.
Ciało Moniki złożono w Ostii w kościele św. Aurei. Na jej grobowcu umieszczono napis w sześciu wierszach nieznanego autora. W 1162 r. augustianie mieli zabrać święte szczątki Moniki do Francji i umieścić je w Arouaise pod Arras. W 1430 r. przeniesiono je do Rzymu i umieszczono w kościele św. Tryfona, który potem otrzymał nazwę św. Augustyna. Św. Monika jest patronką kościelnych stowarzyszeń matek oraz wdów.