PILNE! Skrajny polityczny atak na wRealu24! Dziś MY, jutro przyjdą po Was? SPECJALNE WYDANIE!
WSZYSTKIEMU ZŁU W POLSCE SĄ WINNI HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY KOŚCIOŁEM I RELIGĄ KATOLIKCĄ, BO NIE SĄ POSŁUSZNI PANU BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU. JEST TYLKO JEDNO WYTŁUMACZENIE ICH DEMONICZNEJ DECYZJI NIENAWIŚĆ DO BOGA I DO BLIŹNIEGO CZYLI DO NAS POLAKÓW. BÓG JEST MIŁOŚCIĄ A ONI NIENAWIDZĄ TEJ MIŁOŚCI I DLATEGO NIE CHCĄ UZNAĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLEM POLSKI I PCHAJĄ NAS DO WOJNY I DO ZNISZCZENIA. Z nienawiści do Boga nie chcą zatwierdzić jednej niedzieli w roku dla uczczenia Boga Ojca Stworzyciela Świata oraz nie chcą zatwierdzić jednego dnia w m-cu Święta dla Boga Ducha Świętego. Akceptują decyzje Rządu w Polsce przeciw Polakom. Zgadzają się na podwyżki wszystkiego. TYM SAMYM AKCEPTUJĄ CORAZ WIĘKSZE ZŁO W POLSCE. NIKT NIE ROZUMIE TYCH HIERARCHÓW – TO ONI POWINNI BŁAGAĆ BOGA, ABY CHCIAŁ BYĆ KRÓLEM POLSKI. JEST TYLKO JEDNO WYTŁUMACZENIE ICH CZYNÓW – SĄ POSŁUSZNI MASONERII DIABELSKIEJ, KTÓRĄ WPUŚCILI DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, A KTÓRA OBJĘŁA NAJWYŻSZE STANOWISKA W EPISKOPACIE I PRZEŚLADUJE BOŻYCH KAPŁANÓW I USUWA ICH.
PILNE! Skrajny polityczny atak na wRealu24! Dziś MY, jutro przyjdą po Was? SPECJALNE WYDANIE!
Dlaczego hierarchowie rządzący Episkopatem w Polsce nie głoszą ZWYCIĘSTWA MARYI KRÓLOWEJ POLSKI – 15.08.1920 r.?
Dlaczego grzesznicy politycy wywyższają obcokrajowca, zdrajcę udającego Polaka i wychwalają jego czyny a nie wspominają o CUDACH MARYI, KTÓRA ZWYCIĘŻYŁA WROGÓW NAPASTNIKÓW NA POLSKĘ – 15.08.1920 r.?
film „Cud nad Wisłą pokrzyżował plany Lucyfera! Zaufajmy i dziś Matce Bożej” w YouTube
PILNE! Skrajny polityczny atak na wRealu24! Dziś MY, jutro przyjdą po Was? SPECJALNE WYDANIE!
WSZYSTKIEMU ZŁU W POLSCE SĄ WINNI HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY KOŚCIOŁEM I RELIGĄ KATOLIKCĄ, BO NIE SĄ POSŁUSZNI PANU BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU. JEST TYLKO JEDNO WYTŁUMACZENIE ICH DEMONICZNEJ DECYZJI NIENAWIŚĆ DO BOGA I DO BLIŹNIEGO CZYLI DO NAS POLAKÓW. BÓG JEST MIŁOŚCIĄ A ONI NIENAWIDZĄ TEJ MIŁOŚCI I DLATEGO NIE CHCĄ UZNAĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLEM POLSKI I PCHAJĄ NAS DO WOJNY I DO ZNISZCZENIA. Z nienawiści do Boga nie chcą zatwierdzić jednej niedzieli w roku dla uczczenia Boga Ojca Stworzyciela Świata oraz nie chcą zatwierdzić jednego dnia w m-cu Święta dla Boga Ducha Świętego. Akceptują decyzje Rządu w Polsce przeciw Polakom. Zgadzają się na podwyżki wszystkiego. TYM SAMYM AKCEPTUJĄ CORAZ WIĘKSZE ZŁO W POLSCE. NIKT NIE ROZUMIE TYCH HIERARCHÓW – TO ONI POWINNI BŁAGAĆ BOGA ABY CHCIAŁ BYĆ KRÓLEM POLSKI. JEST TYLKO JEDNO WYTŁUMACZENIE ICH CZYNÓW – SĄ POSŁUSZNI MASONERII DIABELSKIEJ, KTÓRĄ WPUŚCILI DO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, A KTÓRA OBJĘŁA NAJWYŻSZE STANOWISKA W EPISKOPACIE I PRZEŚLADUJE BOŻYCH KAPŁANÓW I USUWA ICH.
PILNE! Skrajny polityczny atak na wRealu24! Dziś MY, jutro przyjdą po Was? SPECJALNE WYDANIE!
UJAWNIAMY PRZERAŻAJĄCY scenariusz dla Polski – co wymyśli Morawiecki?
Święto flagi! Polskiej czy Ukraińskiej? Mariusz Piotrowski OSTRO odpowiada wszystkim „fajnopolakom”?
W OBRONIE BIAŁO-CZERWONEJ! E. Szakalicka MOCNO odpowiada na znieważanie polskiej flagi!
Fakty mówią, że papież Franciszek nie jest katolikiem lecz innowiercom, bo akceptuje wszystkie różne religie, które nie są zgodne z Wolą Bożą i nawet żąda od katolików tego samego. Dlatego nie nazywajcie nigdy nikogo „ojcem świętym”, bo nikt na Ziemi nie jest święty. W Niebie każda zmarła dusza jest Święta i Błogosławiona a papież posyła dusze do Nieba jako Błogosławione, a na „Świętość” muszą długo czekać – nie pytają Pana Boga żyjącego a sami rządzą i Bogiem także. Sami decydują i do Nieba wpychają morderców, innowierców i także tych którzy nienawidzili Boga, bo z nienawiści nie chcieli uznać Pana Jezusa KRÓLEM POLSKI np.A.Hlonda i innych przez których była II wojna światowa, a mogło jej nie być. Jaką szkołę Franciszek ukończył, bo Pan Jezus powiedział do Apostołów – „Idźcie na cały świat i nauczajcie o Bogu Wszechmogącym w Trójcy Przenajświętszym Jedynym i o Jezusie Chrystusie Zbawicielu” i on powinien wszystkich innowierców tak nauczać. Fakty mówią, że on jest masonem bo jego wybrała masoneria służąca lucyferowi, skoro głosi bezbożne teorie i narzeka na panujące ZŁO a nie chce wiedzieć, że JEDYNYM RATUNKIEM na POKÓJ na ŚWIECIE JEST TYLKO CUDOWNY BÓG JEZUS CHRYSTUS KRÓL KAŻDEGO NARODU.
FILM O EUCHARYSTII
Czwartek, 5 maja 2022
ŚW. STANISŁAWA KAZIMIERCZYKA, PREZBITERA
Z homilii papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji Stanisława Kazimierczyka
Dar Bożej Opatrzności dla Kościoła w Polsce
Kościół zrodzony do „żywej nadziei” dziękuje za dziedzictwo niezniszczalne, które jest zachowane dla nas w niebie. Lud chrześcijański wyraża radość wielkanocną przez te swoje córki i synów, którzy to Boże dziedzictwo, zachowane dla nas w niebie, w sposób szczególny potwierdzają.
Pozdrawiam cię, Stanisławie Kazimierczyku, kapłanie Kanoników Regularnych Laterańskich. Twe życie związane było nierozerwalnie z Krakowem, z jego sławną Akademią oraz z klasztorem przy kościele Bożego Ciała na Kazimierzu, gdzie dojrzewało i rozwijało się twoje powołanie.
Sługa Boży Stanisław żył w XV wieku, a więc w czasach bardzo odległych. W dziejach Krakowa był to wiek wyjątkowy – wiek świętych, epoka szczególnego rozkwitu życia duchowego i religijnego. W tym właśnie wieku Kraków wydał postacie tego formatu co św. Jan Kanty oraz błogosławieni: Szymon z Lipnicy, Michał Giedroyć, Izajasz Boner i Świętosław ze Sławkowa. Błogosławiony wiek! Jego duchowe oblicze tworzyli święci i błogosławieni, a wśród nich Stanisław z Kazimierza: żarliwy czciciel Eucharystii, nauczyciel i obrońca prawdy ewangelicznej, wychowawca, przewodnik na drogach życia duchowego, opiekun ubogich.
Pamięć o świętości sługi Bożego żyje i owocuje do dzisiaj. Tej pamięci lud Krakowa, a zwłaszcza lud Kazimierza, dawał wyraz przez modlitwę u jego relikwii nieprzerwanie aż do naszych czasów. Jako arcybiskup krakowski nieraz tym modlitwom przewodniczyłem. Dzisiaj Kościół święty uroczyście potwierdza jego kult, wynosząc go do chwały ołtarzy.
W dzisiejszych czasach tego orędownictwa świętych i błogosławionych tak bardzo nam potrzeba! Oto szczególny dar Bożej Opatrzności dla Kościoła w Polsce – dar dla naszej Ojczyzny.
Raduj się więc, Kościele Polski!
Jakże bardzo człowiekowi wszystkich czasów potrzebne jest spotkanie z Tobą, Chryste – spotkanie przez wiarę, którą próbuje się w ogniu doświadczeń, a która owocuje radością – radością paschalną. Wiara owocuje radością „niewymowną i pełną chwały”.
Stanisław Sołtys urodził się 27 września 1433 r. w Kazimierzu, wówczas miasteczku pod Krakowem. Jego ojciec, Maciej, był tkaczem, a zarazem rajcą miejskim. Stanisław ukończył teologię na Akademii Krakowskiej. W 1456 r. wstąpił do klasztoru Kanoników Regularnych Laterańskich przy kościele Bożego Ciała w Krakowie. Klasztor ów został założony na specjalne życzenie świętej królowej Jadwigi. Po przyjęciu święceń kapłańskich (prawdopodobnie ok. 1458 r., można też spotkać datę 1462/1463), przełożeni zlecili mu pełnienie urzędu oficjalnego kaznodziei i spowiednika, a w klasztorze – funkcji mistrza nowicjatu, lektora i zastępcy przełożonego. Powierzonym obowiązkom poświęcił się bez reszty. Był przy tym wierny regule i przepisom zakonnym. „Dla wielu był przewodnikiem na drogach życia duchowego” – powiedział o nim św. Jan Paweł II. Prowadził intensywne życie kontemplacyjne, a zarazem jako znakomity kaznodzieja skutecznie oddziaływał na swoich słuchaczy. Zbliżał ich do Pana Boga nie tylko słowami prawdy, ale również przykładem życia i miłosierdziem wobec bliźnich. Bardzo troszczył się o chorych i biednych, usługiwał im z miłością. Często oddawał część własnego pożywienia potrzebującym. Wiele czasu spędzał na modlitwie, żywił gorące nabożeństwo do Męki Pana Jezusa, czcił Matkę Najświętszą i uważał się za Jej „wybranego” syna. Szczególną pobożnością otaczał swojego patrona, pielgrzymował do jego grobu w katedrze wawelskiej raz w tygodniu.
W klasztorze przeżył 33 lata. Zmarł 3 maja 1489 r. w opinii świętości. Pochowano go pod posadzką kościoła Bożego Ciała, zgodnie z jego pokorną prośbą, aby wszyscy go deptali. Już w rok po śmierci Stanisława sporządzono spis 176 nadzwyczajnych łask uzyskanych dzięki jego orędownictwu. Elewacja relikwii odbyła się w 1632 r. 18 kwietnia 1993 roku podczas uroczystej Mszy świętej beatyfikacyjnej na placu św. Piotra w Rzymie św. Jan Paweł II dokonał potwierdzenia kultu księdza Stanisława Kazimierczyka i zaliczył go do grona błogosławionych. Także w Rzymie 17 października 2010 r. papież Benedykt XVI wpisał go do katalogu świętych.
W klasztorze przeżył 33 lata. Zmarł 3 maja 1489 r. w opinii świętości. Pochowano go pod posadzką kościoła Bożego Ciała, zgodnie z jego pokorną prośbą, aby wszyscy go deptali. Już w rok po śmierci Stanisława sporządzono spis 176 nadzwyczajnych łask uzyskanych dzięki jego orędownictwu. Elewacja relikwii odbyła się w 1632 r. 18 kwietnia 1993 roku podczas uroczystej Mszy świętej beatyfikacyjnej na placu św. Piotra w Rzymie św. Jan Paweł II dokonał potwierdzenia kultu księdza Stanisława Kazimierczyka i zaliczył go do grona błogosławionych. Także w Rzymie 17 października 2010 r. papież Benedykt XVI wpisał go do katalogu świętych.
Módlmy się. Boże, Ty napełniłeś świętego Stanisława, prezbitera, szczególną pobożnością do Najświętszego Sakramentu Eucharystii i ogromną miłością pasterską, † spraw, abyśmy wsparci jego wstawiennictwem i pociągnięci przykładem, * gorliwie dążyli do tego, co jedynie jest konieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
|
|
|
Środa, 4 maja 2022
ŚW. FLORIANA, MĘCZENNIKA
MODLITWA DO ŚW. FLORIANA
Męczenniku, Święty Florianie, od wieków czczony na polskiej ziemi,
bądź i dziś naszym patronem, orędownikiem i obrońcą przed Bogiem.
Uproś nam u Boga żywą wiarę, byśmy oparli się laicyzacji życia
i wszędzie słowem i czynami miłości umieli mężnie ją wyznawać.
Tak jak dawniej chroń nas od wojny, ognia, powodzi i wszelkich klęsk żywiołowych.
Czuwaj nad ludźmi ciężkiej i niebezpiecznej pracy: strażakami, hutnikami i kominiarzami.
Strażaków ucz poświęcenia i ofiarnej służby w czasie klęsk żywiołowych, w ratowaniu ludzkiego życia i mienia.
Ucz nas poszanowania środowiska naturalnego.
Wypraszaj nam u Boga łaskę i cnotę męstwa,
abyśmy kiedyś przez miłosierdzie Boże zasłużyli na wieczną nagrodę w niebie. Amen.
Z Roczników Królestwa Polskiego Jana Długosza
Za zmiłowaniem Bożym przybył Polsce nowy orędownik i opiekun
Papież Lucjusz III, chcąc się przychylić do ciągłych próśb księcia i monarchy polskiego, Kazimierza, których już łaskawie wysłuchał jego poprzednik, Aleksander III, postanawia dać wymienionemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika, świętego Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny, Idziego. Ten przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedeona, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil.
Wszyscy cieszyli się, że Polakom za zmiłowaniem Bożym przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Do niej bowiem wniesiono w tłumnej procesji ludu wymienione ciało i tam je złożono, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jej chwała.
Na cześć zaś świętego męczennika biskup krakowski Gedeon zbudował dla niego poza murami Krakowa z wielkim nakładem kosztów kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny, Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedeona odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię swoim synom.
Według żywotu z VIII w., Florian z Lauriacum urodził się ok. 250 roku w Zeiselmauer (Dolna Austria). W młodym wieku został dowódcą wojsk rzymskich, stacjonujących w Mantem, w pobliżu Krems (obecnie w północno-wschodniej Austrii). Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom. Wobec stanowczej odmowy wychłostano go i poddano torturom. Przywiedziono go do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. Namiestnik prowincji, Akwilin, starał się groźbami i obietnicami zmusić oficera rzymskiego do odstępstwa od wiary. Kiedy jednak te zawiodły, kazał go biczować, potem szarpać jego ciało żelaznymi hakami, wreszcie uwiązano kamień u jego szyi i zatopiono go w rzece Enns. Miało się to stać 4 maja 304 roku. Jego ciało odnalazła Waleria i ze czcią je pochowała. Nad jego grobem wystawiono z czasem klasztor i kościół benedyktynów, objęty potem przez kanoników laterańskich. Do dnia dzisiejszego St. Florian jest ośrodkiem życia religijnego w Górnej Austrii. Św. Florian jest patronem archidiecezji wiedeńskiej.
W roku 1184 na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, syna Bolesława Krzywoustego, Kraków otrzymał znaczną część relikwii św. Floriana. W delegacji odbierającej relikwie miał się znajdować także bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski. Ku ich czci wystawiono w dzielnicy miasta, zwanej Kleparzem, okazałą świątynię. Kiedy w 1528 r. pożar strawił tę część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto św. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów. Kraków jeszcze dzisiaj obchodzi pamiątkę św. Floriana jako święto. Florian jest patronem Austrii i Bolonii oraz Chorzowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy. W Warszawie pod wezwaniem św. Floriana jest katedra warszawsko-praska.
W roku 1184 na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, syna Bolesława Krzywoustego, Kraków otrzymał znaczną część relikwii św. Floriana. W delegacji odbierającej relikwie miał się znajdować także bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski. Ku ich czci wystawiono w dzielnicy miasta, zwanej Kleparzem, okazałą świątynię. Kiedy w 1528 r. pożar strawił tę część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto św. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów. Kraków jeszcze dzisiaj obchodzi pamiątkę św. Floriana jako święto. Florian jest patronem Austrii i Bolonii oraz Chorzowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy. W Warszawie pod wezwaniem św. Floriana jest katedra warszawsko-praska.
W ikonografii św. Florian przedstawiany jest jako gaszący pożar oficer rzymski z naczyniem. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, czerwony i biały krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, † za wstawiennictwem świętego Floriana, męczennika, daj nam stłumić płomienie naszych namiętności * i zachowaj nas od pożarów. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
![Straż Pożarna - Modlitwa Strażaka [+Tekst] - YouTube](https://ci3.googleusercontent.com/proxy/usvBlrj8hssIQ5k6q7pBLe3xZx6d6L7wgH25XOW8Pu-u_sk2YUpJ56oJqB0FnchlXSE62mpDmwI477JpdZiIVEVgPA=s0-d-e1-ft#https://i.ytimg.com/vi/eK4YcZmkKiA/hqdefault.jpg)
MODLITWA STRAŻAKA
Gdy obowiązek wezwie mnie
Tam wszędzie, gdzie się pali,
Ty mi, o Panie siłę daj,
Bym życie ludzkie ocalił.
Pozwól, niech dziecko póki czas
Z płomieni cało wyniosę,
Przerażonego starca daj
Ustrzec przed strasznym losem.
Daj, Panie, czujność, abym mógł
Najsłabszy słyszeć krzyk,
Daj sprawność i przytomność, bym
Ugasił pożar w mig.
Swe powołanie pełnić chcę
I wszystko z siebie dać:
Sąsiadów, bliźnich w biedzie strzec
I o ich mienie dbać.
A jeśli taka wola Twa,
Bym życie dał w ofierze,
Ty bliskich mych w opiece miej.
O to Cię proszę szczerze…
PRZYJDŹ DUCHU ŚWIĘTY, UTWIERDZAJ W NAS WIARĘ, POMNAŻAJ NADZIEJĘ. OGNIEM SWEJ MIŁOŚCI ROZPAL SERCA NASZE, ABYŚMY OCHOTNIE CZYNILI TO, CO SIĘ TOBIE PODOBA. SWOJĄ MĄDROŚCIĄ OŚWIECAJ UMYSŁY NASZE, ŻEBYŚMY WIEDZIELI, JAK SIĘ PRZYPODOBAĆ TOBIE. BROŃ OD GRZECHU KAŻDEGO, W UTRAPIENIACH POCIESZAJ, W NIEBEZPIECZEŃSTWACH WSPIERAJ, A W WĄTPLIWOŚCIACH OŚWIECAJ. RZĄDŹ NAMI WEDŁUG SWOJEJ MĄDROŚCI I DOPROWADŹ NAS DO WIECZNEJ CHWAŁY PRZEZ JEZUSA CHRYSTUSA, PANA NASZEGO, KTÓRY Z OJCEM I TYMŻE DUCHEM ŻYJE I KRÓLUJE NA WIEKI WIEKÓW. AMEN.
Dziękujemy całej PRZENAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY oraz TOBIE nasza KRÓLOWO POLSKI MARYJO – MATKO BOŻA
i nasza, że w tych trudnych czasach wirusów i różnych morderczych nakazów szczepiennych oraz nasłanych chorób, których wrogowie ludzi zakazują leczyć – doczekaliśmy dnia dzisiejszego 3 maja 2022 r. i dziękujemy za obronę ludzi.
Błagamy o dalszą opiekę oraz o Błogosławieństwo Narodu Polskiego, bo tylko Pan Bóg jest naszym Ratunkiem.
MARYJA KRÓLOWA POLSKI.
Mój Polski Narodzie umiłowany coraz bardziej przez rządzących polityków oszukiwany i prześladowany – nie macie obrońców nawet wśród hierarchów Kościoła Jezusowego Episkopatem rządzących. Oni nie są Bogu oddani i razem z Rządem w różnych sprawach przeciwnych wam – pojednani. My w Niebie ubolewamy, a Ja łzy leję w różnych miejscach Polski a najbardziej w Częstochowie w Moim Klasztorze.
Takie bardzo oficjalne jest Moich wrogów przeciw Mnie i wam działanie że gdy nie uznacie Boga Jezusa Zbawiciela KRÓLEM POLSKI, to mówię od długiego czasu oficjalnie, że nie tylko Polska, ale wszystko dookoła upadnie. Wrogowie Boga i całego Nieba są waszymi Polaków wrogami i taka sama walka była w owym czasie z Sanhedrynem, faryzeuszami i panującymi Żydami. Tacy uczeni w Piśmie, tacy wykształceni, tacy nieustannie przez swoją pychę, zarozumiałość i nieposłuszeństwo Bogu Ojcu doświadczani klęskami, a nadal walczą z Nami. Dlatego proszę was Polacy nie bierzcie z nich buntowników przykładu i nie dopuszczajcie do działania Nowego fałszywego Ładu. My bardzo się dziwimy, dlaczego politycy i duchowni chociaż są Żydami wybierają wojny, kłótnie, nieszczęścia
i niezgodę a przecież mogą zaprzyjaźnić się z Nami. W Polsce będzie panował Bóg Miłosierny Bożymi Łaskami pełnymi miłości i sprawiedliwości. Nigdy nie będzie grzesznik rządził sprawiedliwie, bo jest przekupny i obłudny. Tylko w Bogu jest Nadzieja, a My mówimy do Polaków już od lat wielu, że Żydzi rządzący Polską są uparci i słuchają lucyfera, chociaż wiedzą, że po śmierci spadają na wieczność do piekła. Ja na ten czas nie mam dla was słów pociechy, bo ludzie rządzący wami walczą i z Nami. Ja mogę ochraniać was Polacy a Duch Święty natchnieniami drogę wam prawdziwą i zwycięską znaczy. Dlatego wsłuchujcie się w Nasze podpowiedzi i nie pozwólcie zniewolić się demonicznej gawiedzi. Tak dużo razy wam się Objawiałam, tak dużo razy Aniołów do Episkopatu posyłałam, tak dużo razy łzami grzeszników rządzących błagałam, wiele razy was ratowałam i na wasze posłuszeństwo Bogu Ojcu czekałam. Syn Jezus Chrystus nadal cierpi obrażany i opluwany czeka na nawrócenie rządzących wami, ale Bóg Ojciec Wszechmogący już nie może patrzeć jak jesteśmy przez demonicznych polityków
i duchownych targani i oszukiwani. To jest bardzo przykre że żadnym politykom ani duchownym Polską rządzącym nie zadrży serce, a wiedzą że wszyscy Polacy i ci rządzący będą w wojennej poniewierce. Nam trudno jest zrozumieć, że faryzeusze żydowscy rządzący Episkopatem nadal nie rozumieją, że spadają i będą spadać do piekła, gdzie lucyfer jest dla nich wiecznym katem.
Jednak nie ustawajcie w Modlitwie – znacie Jej sposób i zasady, a My w Niebie was wysłuchujemy, Aniołów posyłamy i bardzo pomagamy, bo Bóg Wszechmogący stworzył Ziemię a ludzi na podobieństwo Swoje i pragnie abyście mogli żyć i trwać bez niepokojów. Ja KRÓLOWA POLSKI bardzo pragnę POKOJU dla Polski i życia w miłości. Błogosławię was Moi ukochani Polacy a wy kochajcie i pomagajcie szczególnie Moim kapłanom, aby chcieli być narzędziami w nawracaniu grzeszników i Pokojową przyszłość omadlać. Tylko Jezus Chrystus KRÓL POLSKI jest dla Polski i Świata Ratunkiem uznany AKTAMI przez Rząd i Episkopat oficjalnie, a wtedy POKÓJ i Miłość między ludźmi i na Świecie zapadnie. Amen.
MARYJA KRÓLOWA POLSKI URATUJE MIASTA I WIOSKI RAZEM Z JEZUSEM KRÓLEM POLSKI”.
——————————
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie i Maryją Królową Polski.
O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za tymi,
którzy się do Ciebie nie uciekają, a szczególnie za masonami i poleconymi Tobie. Amen.
BARDZO PROSIMY RZĄD I EPISKOPAT O UROCZYSTE ODNOWIENE ŚLUBÓW JASNOGÓRSKICH I UZNANIE OFICJALNE PANA BOGA JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLEM POLSKI AKTAMI W CELU PANOWANIA POKOJU –
SZCZĘŚLIWEGO I SPRAWIEDLIWEGO ROWOJU ŻYCIA LUDZI NA ZIEMI Z SERCAMI MIŁOSIERNYMI
NA PODSTAWIE MIŁOŚCI BOŻEJ Z HASŁEM: BÓG – RODZINA – OJCZYZNA Z NIEBEM ZAPRZYJAŹNIONYMI.
Odnowienie Jasnogórskich Ślubów Narodu
Jasna Góra, 26 sierpnia 1956 r.
Wielka Boga – Człowieka Matko! Bogarodzico – Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo!
Królowo świata i Polski Królowo!
Gdy upływają trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski,oto my, dzieci Narodu polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości, wierności i nadziei, jakie ożywiały ongiś ojców naszych.
Królowo Polski – przyrzekamy!
My, biskupi polscy i królewskie kapłaństwo, lud nabyty zbawczą krwią Syna Twojego, przychodzimy, Maryjo, znów do tronu Twego, Pośredniczko łask wszelkich, Matko miłosierdzia i wszelkiego pocieszenia. Przynosimy do stóp Twoich niepokalanych całe wieki naszej wierności Bogu i Kościołowi Chrystusowemu – wieki wierności szczytnemu posłannictwu Narodu, omytego w wodach Chrztu świętego.
Składamy u stóp Twoich siebie samych i wszystko, co mamy: rodziny nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi, młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy woli. Stajemy przed Tobą pełni wdzięczności, żeś była nam Dziewicą Wspomożycielką wśród chwały i wśród straszliwych klęsk tylu potopów.
Stajemy przed Tobą pełni skruchy, w poczuciu winy, że dotąd nie wykonaliśmy Ślubów i przyrzeczeń ojców naszych.
Spojrzyj na nas, Pani Łaskawa, okiem Miłosierdzia Twego i wysłuchaj potężnych głosów, które zgodnym chórem rwą się ku Tobie z głębi serc wielomilionowych zastępów oddanego Ci Ludu Bożego.
KRÓLOWO POLSKI! ODNAWIAMY DZIŚ ŚLUBY PRZODKÓW NASZYCH I CIEBIE ZA PATRONKĘ NASZĄ I ZA KRÓLOWĄ NARODU POLSKIEGO UZNAJEMY.
Zarówno siebie samych, jak wszystkie ziemie polskie i wszystek Lud polecamy Twojej szczególnej opiece i obronie. Wzywamy pokornie Twojej pomocy i miłosierdzia w walce o dochowanie wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi świętemu i jego Pasterzom, Ojczyźnie naszej świętej, Chrześcijańskiej Przedniej Straży, poświęconej Twojemu Sercu Niepokalanemu i Sercu Syna Twego. Pomnij, Matko, Dziewico, przed obliczem Boga na oddany Tobie Naród, który pragnie nadal pozostać Królestwem Twoim pod opieką Najlepszego Ojca wszystkich narodów ziemi.
Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym i społecznym.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Matko Łaski Bożej! Przyrzekamy Ci strzec w każdej duszy polskiej daru łaski jako źródła Bożego życia. Pragniemy, aby każdy z nas żył w łasce uświęcającej i był świątynią Boga, aby cały Naród żył bez grzechu ciężkiego, aby stał się Domem Bożym i Bramą niebios dla pokoleń wędrujących poprzez polską ziemię pod przewodem Kościoła katolickiego –do Ojczyzny wiecznej.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady! Przyrzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek Betlejemski, że odtąd wszyscy staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność Narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca Wszelkiego Życia i za najcenniejszy skarb Narodu.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Matko Chrystusowa i Domie złoty! Przyrzekamy Ci stać na straży nierozerwalności małżeństwa, bronić godności kobiety, czuwać na progu ogniska domowego, aby przy nim życie Polaków było bezpieczne. Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego Jezusa Chrystusa, bronić czci imienia Bożego, wszczepiać w umysły i serca dzieci ducha Ewangelii i miłości ku Tobie, strzec prawa Bożego, obyczajów chrześcijańskich i ojczystych. Przyrzekamy Ci wychować młode pokolenie w wierności Chrystusowi, bronić je przed bezbożnictwem i zepsuciem i otoczyć czujną opieką rodzicielską.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Zwierciadło Sprawiedliwości! Wsłuchując się w odwieczne tęsknoty Narodu, przyrzekamy Ci kroczyć za Słońcem sprawiedliwości, Chrystusem, Bogiem naszym. Przyrzekamy usilnie pracować nad tym, aby w Ojczyźnie naszej wszystkie dzieci Narodu żyły w miłości i sprawiedliwości, w zgodzie i pokoju, aby wśród nas nie było nienawiści, przemocy i wyzysku. Przyrzekamy dzielić się między sobą ochotnie plonami ziemi i owocami pracy, aby pod wspólnym dachem domostwa naszego nie było głodnych, bezdomnych i płaczących.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Zwycięska Pani Jasnogórska! Przyrzekamy stoczyć pod Twoim sztandarem najświętszy i najcięższy bój z naszymi wadami narodowymi. Przyrzekamy wypowiedzieć walkę lenistwu i lekkomyślności, marnotrawstwu, pijaństwu i rozwiązłości. Przyrzekamy zdobywać cnoty wierności i sumienności, pracowitości i oszczędności, wyrzeczenia się siebie i wzajemnego poszanowania, miłości i sprawiedliwości społecznej.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
Królowo Polski! Ponawiamy Śluby Ojców naszych i przyrzekamy, że z wszelką usilnością umacniać i szerzyć będziemy w sercach naszych i w polskiej ziemi cześć Twoją i nabożeństwo do Ciebie. Bogarodzico – Dziewico, wsławiona w tylu świątyniach naszych, a szczególnie w Twej Jasnogórskiej Stolicy. Oddajemy Tobie szczególnym aktem miłości każdy polski dom i każde polskie serce, aby chwała Twoja nie ustawała w ustach naszych dnia każdego, a zwłaszcza w dni Twoich świąt.
Przyrzekamy Ci iść w ślady Twoich cnót, Matko Dziewico i Panno Wierna, i z Twoją pomocą wprowadzać w życie nasze przyrzeczenia.
[Lud mówi:] Królowo Polski – przyrzekamy!
W wykonaniu tych przyrzeczeń widzimy żywe wotum Narodu, milsze Ci od granitów i brązów. Niech nas zobowiązują do godnego przygotowania serc naszych na Tysiąclecie Chrześcijaństwa Polski.
W przededniu Tysiąclecia Chrztu Narodu naszego chcemy pamiętać o tym, że Ty pierwsza wyśpiewałaś narodom hymn wyzwolenia z niewoli i grzechu; że Ty pierwsza stanęłaś w obronie maluczkich i łaknących i okazałaś światu Słońce sprawiedliwości, Chrystusa, Boga naszego. Chcemy pamiętać o tym, że Ty jesteś Matką naszej Drogi, Prawdy i Życia, że w Twoim Obliczu Macierzyńskim najpewniej rozpoznajemy Syna Twego, ku któremu nas wiedziesz niezawodną dłonią.
Przyjm nasze przyrzeczenia, umocnij je w sercach naszych i złóż przed oblicze Boga w Trójcy Świętej Jedynego. W Twoje dłonie składamy naszą przeszłość i przyszłość, całe nasze życie narodowe i społeczne, Kościół Syna Twego i wszystko, co miłujemy w Bogu. Prowadź nas poprzez poddaną Ci ziemię polską do bram Ojczyzny niebieskiej. A na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa, błogosławiony Owoc żywota Twojego. Amen.
Najświętsze Serce Jezusa, w naszej Ojczyźnie przyjdź Królestwo Twoje. Zapanuj duchem Twej sprawiedliwości i miłości w umysłach i sercach rządzących i rządzonych. W najgłębszej czci i dziękczynieniu, w modlitwie błagalnej Polska korzy się przed Tobą. Wskrzesiłeś Jej ciało, odrodź ducha, Chryste. Daj Narodowi światło, męstwo, dobrą wolę. Daj zwycięstwo nad złem w naszym Narodzie, nawróć błądzących, spraw, abyśmy przejrzeli i przebacz nam, bo tylu z nas nie wie, co czyni. Przemów do naszych serc, daj się poznać Panie, a wszyscy pójdziemy za Tobą.
Przebacz nam, którzy Cię kochać pragniemy, a tak Ci źle służymy. Przebacz niewdzięczność, nakłoń ucha Twego i wysłuchaj. Polska woła do Ciebie w niemocy własnej i błaga miłosierdzia Twego. Wzbudź moc Twoją, Panie, przyjdź i króluj. Najświętsze Serce Jezusa, w Tobie ufność pokładamy, a nie będziemy zawstydzeni na wieki. Pani nasza Częstochowska, Królowo Polski, strzeż Królestwa Twego.
Wszyscy święci i święte Polskie, módlcie się za nami.
Ksiądz prof. dr hab. Tadeusz Guz: TO PAN JEZUS JEST NAJWYŻSZYM WŁADCĄ W POLSCE. – YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
PAN JEZUS DO NARODU POLSKIEGO
NIECH BĘDZIE UWIELBIONA TRÓJCA PRZENAJŚWIĘTSZA I MARYJA NIEPOKALANIE POCZĘTA.
TRZEBA BARDZIEJ SŁUCHAĆ BOGA NIŻ LUDZI – Pismo Święte zna Episkopat, więc pytajcie Boga.
ALLELUJA, ALLELUJA, ALLELUJA.
SŁOWO WCIELONE WŚRÓD NAS ZAMIESZKAŁO. ZIEMIA UJRZAŁA SWEGO ZBAWICIELA. KOŚCIELE ŚWIĘTY CHWAL SWOJEGO PANA.
CHRYSTUS ZOSTAŁ OGŁOSZONY NARODOM, ZNALAZŁ WIARĘ W ŚWIECIE, JEMU CHWAŁA NA WIEKI. WIELOKROTNIE PRZEMAWIAŁ NIEGDYŚ BÓG DO OJCÓW PRZEZ PROROKÓW, A W TYCH OSTATECZNYCH DNIACH PRZEMÓWIŁ PRZEZ SYNA. NIEBO I ZIEMIA NIECHAJ SIĘ RADUJĄ.
Panie Jezu nasz ukochany KRÓLU POLSKI bardzo prosimy o Błogosławieństwo na rok 2020 dla naszej Ojczyzny.
PAN JEZUS
„Och Ty Moja Polsko ukochana –
płaczę za wami od rana, bo już jesteś bardzo, tak bardzo grzechami zbryzgana.
ŻYCZĘ WAM W ROKU 2020
– PRZESTRZEGAJCIE PRZYKAZANIA BOŻE I KOŚCIELNE I BĄDŹCIE BOGU WIERNI.
Wasze życie na tej pięknej Ziemi od was zależy i nie bądźcie od atakujących Żydów zależni, gdyż to Kraj grożący Bogu Ojcu Wszechmogącemu i Mnie Jezusowi przez nich zabitemu. Nie wierzcie więcej w obiecanki waszych wrogów, gdyż już widać jak lucyfer zaopatruje ich w mnóstwo rogów. Przykład jest już dawno, ale ostatnio to minister finansów chce pozbawić was majątków, waluty polskiej a nawet życia, bo obecny rząd „Polski” do tego prowadzi i szczegółów unika. MÓDLCIE SIĘ O NAWRÓCENIE RZĄDZĄCYCH POLITYKÓW I OSÓB DUCHOWNYCH W EPISKOPACIE, gdyż teraz to KATÓW waszych w Rządzie dużo macie. To widzicie jak rządzą po diabelsku, choć opowiadają wam gawędy miłe i sielskie.
NIESTETY – NIE PYTACIE MNIE POLACY CO OBECNY RZĄD DLA WAS ZNACZY.
Przecież właśnie będzie kolejna WOJNA, gdyż ich politycy nie są Bogobojni. Oni nienawidzą Nas w Niebie, bo ich bóg lucyfer pomaga im decydować w każdej potrzebie. Nie słuchajcie ich kłamstw, bo BÓG rządzi z miłością i z wielką szczodrością – obsypuje ludzi Swoimi Łaskami i posyła Aniołów, przez których oświeca was Moimi światłami.
BŁOGOSŁAWĘ WAS MOI KRÓLEWSCY POLSCY PATRIOCI I NIGDY NIE ZDRADZAJCIE MNIE, LECZ KOCHAJCIE I MÓDLCIE SIĘ O UZNANIE MNIE KRÓLEM POLSKI I RÓŻAŃCAMI WYPRASZAJCIE, BO RZĄD WAS – A NIE WASZ – ZE WSZYSTKIEGO OGOŁOCI. JEZUS WASZ OBROŃCA I KRÓL”.
—————————–
BOŻE PRZEKAŻ TWÓJ SĄD KRÓLOWI, A TWOJĄ SPRAWIEDLIWOŚĆ SYNOWI KRÓLEWSKIEMU, ABY TWOIM LUDEM RZĄDZIŁ SPRAWIEDLIWIE I UBOGIMI WEDŁUG PRAWA. ZA DNI JEGO ZAKWITNIE SPRAWIEDLIWOŚĆ I WIELKI POKÓJ ZANIM KSIĘŻYC ZGAŚNIE BĘDZIE PANOWAŁ OD MORZA DO MORZA, OD RZEKI AŻ PO KRAŃCE ZIEMI.
MÓDLMY SIĘ
– prosimy o odnowienie ducha gorliwości i poświęcenia dla pasterzy Kościoła, aby świecąc przykładem przyciągali do niego wątpliwych.
– za polityków odrzucających Osobę Jezusa jako Syna Bożego, aby nie stanowili Praw niezgodnych z Prawem naturalnym.
– prosimy o mądrość wiary dla podejmujących noworoczne postanowienia, aby czynili to z zaufaniem w moc Łaski Bożej.
– prosimy chroń Narody przed agresją i niegodziwością rządzących.
– ludzi mediów, aby służyli prawdzie i miłości świadomi, że za każde słowo trzeba będzie kiedyś odpowiedzieć.
——————————
Orędzie Maryi „NADEJDZIE ZARAZA” Gisella Cardia (Trevignano Romano, Włochy) 21.04.2022
Uratowała kapłanów przed potępieniem. Proroctwa s.Marii Natalii Magdolnej i
33 obietnice Jezusa.
Piotr M. o Maryi która zwycięży zło doprowadzi nas do Jezusa
do oczyszczenia kościoła
Ksiądz Marek Bąk: OBUDŹMY SIĘ! MAMY ZBYT WIELE DO STRACENIA! –
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
Módlcie się, ponieważ susza będzie wielka z powodu braku wody
Trevignano Romano, 30 kwietnia 2022 r.
Moje dzieci, dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie w waszym sercu. Drogie dzieci, znam wasze serca i mówię wam: przyjdźcie tutaj, do tego błogosławionego miejsca, gdzie wezmę wasze ręce, aby wstać, gdy upadniecie, otrę wasze łzy, gdy będziecie cierpieć i pocieszę was, gdy będziecie są zdesperowani. Jestem tutaj, twoja najczulsza Matka, aby ci pomóc i nadal jestem tutaj jako nauczyciel na twojej drodze. Postępuj zgodnie z przykazaniami, które zostały ci pozostawione i spożywaj sakramenty. Moje dzieci, wojna będzie postępowała. Módlcie się, ponieważ susza będzie wielka z powodu braku wody. Módlcie się za kapłanów i za dusze, które giną, bo niestety zło weszło do domu Bożego. Teraz zostawiam was z moim matczynym błogosławieństwem w imię Ojca, syna i Ducha Świętego, Amen.
Orędzie Maryi – SUSZA BĘDZIE WIELKA. BRAK WODY
Gisella Cardia (Trevignano Romano) 30.04.2022
News
This e-mail contains graphics, if you don’t see them » view it online. (
http://www.gazetawarszawska.
Gazeta Warszawska
This issue will present the 5 last articles.
Ksiądz prof. dr hab. Tadeusz Guz: TO PAN JEZUS JEST NAJWYŻSZYM WŁADCĄ W POLSCE. (
http://www.gazetawarszawska.
https://www.youtube.com/watch?
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy, PROCES SĄDOWY Z UDZIAŁEM WOJTKA (
http://www.gazetawarszawska.
5.05.2022 godz. 9:30 Sąd Okręgowy w Bydgoszczy ul. Wały Jagiellońskie 2 PROCES SĄDOWY Z UDZIAŁEM WOJTKA
Mobilizacja! 05.05.2022 BYDGOSZCZ (
http://www.gazetawarszawska.
https://www.youtube.com/watch?
OCIEKAJĄCY KRWIĄ UKRAIŃSKĄ. (
http://www.gazetawarszawska.
https://www.youtube.com/watch?
Read More ( http://www.gazetawarszawska.
„Systematyczna” wojna na Ukrainie (
http://www.gazetawarszawska.
Wojna na Ukrainie a interesy geopolityczne Rosji, USA i UE.
Wojna na Ukrainie jest widziana z różnych perspektyw, także kulturowych i teologicznych. Stefano Fontana, dyrektor Międzynarodowego Obserwatorium
Kardynała Van Thuana ds. Nauki Społecznej Kościoła i redaktor naczelny gazety kościelnej archidiecezji w Trieście, rozmawiał z Gianfranco
Battisti ( https://katholisches.info/
Uniwersytecie w Trieście, skupiając się na o geografii finansowej i geopolityce, o geopolitycznych aspektach konfliktu na Ukrainie.
Stefano Fontana : Kraje, które sprzeciwiają się Rosji – nie nazywam ich zachodnimi, bo Rosja historycznie i kulturowo jest częścią Zachodu,
czyli europejską – bo wydaje się, że nie warto brać pod uwagę geopolitycznych motywów Rosji. Zadaję sobie pytanie: jak można rozpocząć
negocjacje pokojowe, jeśli nie bierze się nawet pod uwagę powodów i interesów kraju, z którym chce się negocjować – jakiekolwiek by one nie
były?
Gianfranco Battisti : Ponieważ faktem jest, że geopolityka nie jest ani gałęzią etyki, ani dziennikarskim ćwiczeniem, ale dokładną i
nieskazitelną analizą rzeczywistości, powiedziałbym, że pytanie już implikuje odpowiedź.
If you’re not interested any more » unsubscribe (
http://www.gazetawarszawska.
LUCYFEROWI PRZYBYWA PACHOŁKÓW, DLATEGO NIE JEST MI ŻAL ŻADNYCH WINOWAJCÓW – NIECH SIĘ PALĄ WIECZNIE, SZCZEGÓLNIE BISKUPÓW WINNYCH ZAGŁADZIE LUDZI I CAŁEJ ZIEMI, BO ONI BARDZO DOBRZE ZNAJĄ ZASADY DZIAŁANIA BOGA ŻYWEGO A NIE SĄ POSŁUSZNI BOGU MIŁOSIERNEMU. PRZEZ NICH BYŁA II WOJNA ŚWIATOWA I PRZEZ NICH BĘDZIE III WOJNA ŚWIATOWA, WIĘC NIECH SIĘ PALĄ, A Z BOGIEM TYLKO IDIOCI WALCZĄ. ONI WIEDZĄ OD 100 LAT, ŻE BÓG JEZUS CHRYSTUS KRÓL POLSKI JEST JEDYNYM RATUNKIEM NA POKÓJ MIĘDZY LUDŹMI,NARODAMI I NA PLANECIE ZIEMI. FAKTY MÓWIĄ, ŻE W POLSCĄ RZĄDZĄ ŻYDZI, BO ONI ZAWSZE Z BOGIEM SIĘ KŁÓCILI I WALCZYLI I NADAL WALCZĄ NA UCIECHĘ LUCYFERA. POLACY BŁAGAJĄ FARYZEUSZY – ŻYDOWSKICH ODSZCZEPIEŃCÓW, ABY SIĘ NAWRÓCLILI I BOGA UZNALI KRÓLEM POLSKI, ALE ONI WYBIERAJĄ WOJNY I PIEKŁO WIECZNE I NIE CHCĄ OPUŚCIĆ KATOLICKIEJ POLSKI.
DLACZEGO RZĄDZĄCY KOŚCIOŁEM KATOLICKIM NA UKRAINIE NIE CHCĄ UZNAĆ BOGA JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLEM UKRAINY? ŻADEN CZŁOWIEK A TYM BARDIEJ ŻYDZI, KTÓRZY RZĄDZĄ UKRAINĄ NIE CZYNIĄ CUDÓW
I DLATEGO DO WOJNY DOPUŚCILI.
Ukraina – O co chodzi w tej wojnie?
Biały Dom ogłasza drugi globalny szczyt COVID 12 maja, którego celem jest „przyniesienie rozwiązań do szczepienia świata dla wszystkich i wszędzie”.
Przerażająca broń masowego rażenia Rosyjskiej armii
obudźmy się bo będzie za późno !
To nie unia to ZDRADA
OTO CO NAPRAWDĘ DZIEJE SIĘ W CHINACH! SZOKUJĄCA PRAWDA. Ciekawy film o życiu.
Za długo było trochę spokoju? Media straszą nowym koronawirusem, na który nie ma zastrzyku
Wtorek, 3 maja 2022
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ POLSKI
GŁÓWNEJ PATRONKI POLSKI
GŁÓWNEJ PATRONKI POLSKI
Uroczystość
(J 19,25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XVI wieku. Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta, nazywa Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu „Królowej” pojawi się w XVII wieku po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry, które przypisywano wstawiennictwu Maryi.
Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie. W czasie podniesienia król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając swoją modlitwę od słów: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico”, ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”.
Warto dodać, że Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w szczególną opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski, Ludwik XIII, osobiście i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Wniebowziętą Patronką Francji, a Jej święto 15 sierpnia ustanowił świętem narodowym.
Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, to jednak szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja obrazu papieskimi koronami 8 września 1717 roku ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Była to pierwsza koronacja wizerunku Matki Bożej, która odbyła się poza Rzymem.
Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski”. Papież Benedykt XV chętnie przychylił się do tej prośby (1920). Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić nierozerwalną łączność tego święta z Sejmem Czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.
Dnia 31 października 1943 roku papież Pius XII dokonał poświęcenia całej rodziny ludzkiej Niepokalanemu Sercu Maryi. Zachęcił równocześnie, aby aktu oddania się dopełniły wszystkie chrześcijańskie narody. Episkopat Polski uchwalił, że w niedzielę 7 lipca 1946 roku aktu poświęcenia dokonają wszystkie katolickie rodziny polskie; 15 sierpnia – wszystkie diecezje, a 8 września – cały naród polski. Na Jasnej Górze zebrało się ok. miliona pątników z całej Polski. W imieniu całego narodu i Episkopatu Polski akt ślubów odczytał uroczyście kardynał August Hlond.
Wcześniej, zaraz po wojnie w roku 1945, Episkopat Polski pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce. Ponowił też złożone przez króla Jana Kazimierza śluby. W uroczystości tej brała udział milionowa rzesza wiernych. W przygotowaniu do tysięcznej rocznicy chrztu Polski (966-1966), w czasie uroczystej „Wielkiej Nowenny”, na apel prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego, cała Polska ponownie oddała się pod opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki. 26 sierpnia 1956 roku Episkopat Polski dokonał aktu odnowienia ślubów jasnogórskich, które przed trzystu laty złożył król Jan Kazimierz. Prymas Polski był wtedy w więzieniu. Symbolizował go pusty tron i wiązanka biało-czerwonych kwiatów. Po sumie pontyfikalnej odczytano ułożony przez prymasa akt odnowienia ślubów narodu. W odróżnieniu od ślubowań międzywojennych, akt ślubowania dotykał bolączek narodu, które uznał za szczególnie niebezpieczne dla jego chrześcijańskiego życia. 5 maja 1957 r. wszystkie diecezje i parafie oddały się pod opiekę Maryi. Finałem Wielkiej Nowenny było oddanie się w święte niewolnictwo całego narodu polskiego, diecezji, parafii, rodzin i każdego z osobna (w roku 1965), tak aby Maryja mogła rozporządzać swoimi czcicielami dowolnie ku ich większemu uświęceniu, dla chwały Bożej i dla królestwa Chrystusowego na ziemi.
Dnia 3 maja 1966 roku prymas Polski, kardynał Stefan Wyszyński, w obecności Episkopatu Polski i tysięcznych rzesz oddał w macierzyńską niewolę Maryi, za wolność Kościoła, rozpoczynające się nowe tysiąclecie Polski.
W 1962 r. Jan XXIII ogłosił Maryję Królowę Polski główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.
Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie. W czasie podniesienia król zszedł z tronu, złożył berło i koronę, i padł na kolana przed wielkim ołtarzem. Zaczynając swoją modlitwę od słów: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico”, ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, zająć się losem ciemiężonych pańszczyzną chłopów i zaprowadzić w kraju sprawiedliwość społeczną. Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z rąk nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich obecnych nowe wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”.
Warto dodać, że Jan Kazimierz nie był pierwszym, który oddał swoje państwo w szczególną opiekę Bożej Matki. W roku 1512 gubernator hiszpański ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Florydy. W roku 1638 król francuski, Ludwik XIII, osobiście i uroczyście ogłosił Matkę Bożą Wniebowziętą Patronką Francji, a Jej święto 15 sierpnia ustanowił świętem narodowym.
Choć ślubowanie Jana Kazimierza odbyło się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, to jednak szybko przyjęło się przekonanie, że najlepszym typem obrazu Królowej Polski jest obraz Pani Częstochowskiej. Koronacja obrazu papieskimi koronami 8 września 1717 roku ugruntowała przekonanie o królewskości Maryi. Była to pierwsza koronacja wizerunku Matki Bożej, która odbyła się poza Rzymem.
Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem „Królowej Polski”. Papież Benedykt XV chętnie przychylił się do tej prośby (1920). Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić nierozerwalną łączność tego święta z Sejmem Czteroletnim, a zwłaszcza z uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.
Dnia 31 października 1943 roku papież Pius XII dokonał poświęcenia całej rodziny ludzkiej Niepokalanemu Sercu Maryi. Zachęcił równocześnie, aby aktu oddania się dopełniły wszystkie chrześcijańskie narody. Episkopat Polski uchwalił, że w niedzielę 7 lipca 1946 roku aktu poświęcenia dokonają wszystkie katolickie rodziny polskie; 15 sierpnia – wszystkie diecezje, a 8 września – cały naród polski. Na Jasnej Górze zebrało się ok. miliona pątników z całej Polski. W imieniu całego narodu i Episkopatu Polski akt ślubów odczytał uroczyście kardynał August Hlond.
Wcześniej, zaraz po wojnie w roku 1945, Episkopat Polski pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce. Ponowił też złożone przez króla Jana Kazimierza śluby. W uroczystości tej brała udział milionowa rzesza wiernych. W przygotowaniu do tysięcznej rocznicy chrztu Polski (966-1966), w czasie uroczystej „Wielkiej Nowenny”, na apel prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego, cała Polska ponownie oddała się pod opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielki. 26 sierpnia 1956 roku Episkopat Polski dokonał aktu odnowienia ślubów jasnogórskich, które przed trzystu laty złożył król Jan Kazimierz. Prymas Polski był wtedy w więzieniu. Symbolizował go pusty tron i wiązanka biało-czerwonych kwiatów. Po sumie pontyfikalnej odczytano ułożony przez prymasa akt odnowienia ślubów narodu. W odróżnieniu od ślubowań międzywojennych, akt ślubowania dotykał bolączek narodu, które uznał za szczególnie niebezpieczne dla jego chrześcijańskiego życia. 5 maja 1957 r. wszystkie diecezje i parafie oddały się pod opiekę Maryi. Finałem Wielkiej Nowenny było oddanie się w święte niewolnictwo całego narodu polskiego, diecezji, parafii, rodzin i każdego z osobna (w roku 1965), tak aby Maryja mogła rozporządzać swoimi czcicielami dowolnie ku ich większemu uświęceniu, dla chwały Bożej i dla królestwa Chrystusowego na ziemi.
Dnia 3 maja 1966 roku prymas Polski, kardynał Stefan Wyszyński, w obecności Episkopatu Polski i tysięcznych rzesz oddał w macierzyńską niewolę Maryi, za wolność Kościoła, rozpoczynające się nowe tysiąclecie Polski.
W 1962 r. Jan XXIII ogłosił Maryję Królowę Polski główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu.
Naród polski od wieków wyjątkowo czcił Maryję jako swoją Matkę i Królową. Bolesław Chrobry miał wystawić w Sandomierzu kościół pod wezwaniem Matki Bożej. Władysław Herman, uleczony cudownie, jak twierdził, przez Matkę Bożą, ku Jej czci wystawił okazałą świątynię w Krakowie „na Piasku”. Król Zygmunt I Stary przy katedrze krakowskiej wystawił ku czci Najświętszej Maryi Panny kaplicę (zwaną Zygmuntowską), która jest zaliczana do pereł architektury renesansu. Bolesław Wstydliwy wprowadził zwyczaj odprawiania Rorat w Adwencie. Jan Sobieski jako zawołanie do boju pod Wiedniem dał wojskom imię Maryi. Na tę pamiątkę papież bł. Innocenty XI ustanowił święto Imienia Maryi (obchodzone do dziś 12 września w rocznicę wiktorii wiedeńskiej). Maryja była także Patronką polskiego rycerstwa. Stefan Czarniecki przed każdą bitwą odmawiał Zdrowaś Maryja. Tadeusz Kościuszko swoją szablę poświęcił w kościele Matki Bożej Loretańskiej w Krakowie. Na palcu hetmana Stanisława Żółkiewskiego w czasie badania grobu znaleziono po wielu latach pierścień z napisem: Mancipium Mariae (własność Maryi).
Bardzo często także mieszczanie zdobili swoje kamienice wizerunkami Matki Bożej, by mieć w Niej obronę. Figury i obrazy ustawiano na murach obronnych, jak to jeszcze dzisiaj można oglądać w Barbakanie Krakowskim. Pod figurą Matki Bożej Niepokalanej, która stała we Lwowie nad Bramą Krakowską, był napis: Haec praeside tutus (pod Jej opieką bezpieczny). Bardzo wiele przydrożnych kapliczek poświęcano Maryi. Święto Zwiastowania lud polski nazywał Matką Bożą Wiosenną; na nabożeństwach majowych wypełniał kościoły; Matkę Bożą Wniebowziętą nazywał Zielną, bo niósł wtedy do poświęcenia dożynkowe wieńce ziela; siewy rozpoczynał z Matką Bożą Siewną (Narodzenie Matki Bożej obchodzone 8 września). W wigilie, poprzedzające święta Matki Bożej – pościł. Na piersiach noszono szkaplerz lub medalik Matki Bożej. Pieśni religijnych ku czci Matki Bożej nie ma tyle żaden naród w świecie, co naród polski.
Także polscy święci uznawali Maryję za swą szczególną Opiekunkę. Św. Wojciech uratowany jako dziecko z ciężkiej choroby za przyczyną Matki Bożej został ofiarowany na służbę Panu Bogu. Znana jest legenda o św. Jacku (+ 1257), jak wynosząc z Kijowa Najświętszy Sakrament przed Tatarami usłyszał głos z figury: „Jacku, zabierasz Syna, a zostawiasz Matkę?”. Figurę tę pokazują dzisiaj w kościele dominikanów w Krakowie. Ze śpiewem na ustach Salve Regina zginęli z rąk Tatarów bł. Sadok i jego 48 towarzyszy (1260). Bł. Władysław z Gielniowa napisał Godzinki o Niepokalanym Poczęciu i kilka pieśni ku czci Matki Bożej. Św. Szymon z Lipnicy miał według podania umieścić w swojej celi napis: „Mieszkańcze tej celi, pamiętaj, byś zawsze był czcicielem Maryi”. W grobie św. Kazimierza znaleziono kartkę z własnoręcznie przez niego napisanym hymnem nieznanego autora Omni die dic Mariae (Każdego dnia sław Maryję). Św. Stanisław Kostka, zapytany z nagła, czy kocha Matkę Bożą, zawołał: „Wszak to Matka moja!”. Chętnie o Niej mówił, Ona to zjawiła mu się w Wiedniu, dała mu na ręce Dziecię Boże i uzdrowiła go cudownie. Jego śmierć poznano po tym, że nie uśmiechnął się, kiedy wetknięto mu w ręce obrazek Matki Bożej. Uprosił sobie u Matki Bożej, że przeszedł do nieba z ziemi w samą Jej uroczystość (15 sierpnia 1568 r.), podobnie jak św. Jacek (15 sierpnia 1257 r.).
Na terenie Polski znajduje się kilkadziesiąt dużych i znanych sanktuariów maryjnych. Bardzo często Maryi poświęcano utwory literackie. Jako pierwszy utwór w języku polskim podaje się hymn Bogarodzica, napisany według większej części krytyków w wieku XIII, a według niektórych wywodzący się nawet z czasów św. Wojciecha. Od wieku XIV pojawiają się także w muzyce polskiej tłumaczenia sekwencji, hymnów i innych utworów gregoriańskich, liturgicznych. Powstają pierwsze pieśni w języku polskim. Od wieku XV pojawia się w Polsce muzyka wielogłosowa (polifonia). Od tego też wieku znamy kompozytorów, którzy pisali utwory ku czci Matki Bożej. Najdawniejsze polskie wizerunki Matki Bożej spotykamy już od wieku XI (Ewangeliarz Emmeriański, Ewangeliarz Pułtuski i Sakramentarium Tynieckie; figury i płaskorzeźby w kościołach romańskich). Największym i szczytowym arcydziełem rzeźby poświęconym Maryi jest ołtarz Wita Stwosza z lat 1477-1489, wykonany dla głównego ołtarza kościoła Mariackiego w Krakowie, zatytułowany Zaśnięcie Matki Bożej. Jest to arcydzieło na miarę światową, należące do unikalnych. W wielu polskich miastach istnieją kościoły zwane mariackimi – a więc poświęcone w sposób szczególny Maryi.
AKT ZAWIERZENIA POLSKI
NAJŚWIĘTSZEMU SERCU PANA JEZUSA
I MATCE BOŻEJ KRÓLOWEJ POLSKI
Boże, Ojcze Wszechmogący, bogaty w Miłosierdzie, bądź uwielbiony w tajemnicy Twojej Miłości, objawionej przez Syna w Duchu Świętym.
Panie Jezu Chryste, Zbawicielu świata. Dziękujemy Ci za Twoją ofiarną miłość, która w tajemnicy Ukrzyżowania i Zmartwychwstania stała się miłością zwycięską.
Duchu Święty, Duchu Prawdy, miłości, mocy i świadectwa, prowadź nas.
Gdy zbliża się 100. rocznica Cudu Nad Wisłą – który w sierpniu 1920 roku za przyczyną Najświętszej Maryi Panny ocalił naszą Ojczyznę i cywilizację europejską od bolszewickiego panowania – my, Pasterze Kościoła w Polsce, podobnie jak nasi Poprzednicy przybywamy na Jasną Górę. To tutaj od pokoleń uczymy się, że królowanie Chrystusa, a wraz z Nim Maryi, Królowej Polski, obejmuje w sposób szczególny również służbę Narodowi. Tutaj – na Jasnej Górze – uświadamiamy sobie wyraźniej odpowiedzialność za chrześcijańskie dziedzictwo na polskiej ziemi. Potrzebę wspólnej troski wszystkich warstw społecznych nie tylko za materialne, ale także za duchowe dobro naszej Ojczyzny.
W tym szczególnym roku dziękujemy za 100. rocznicę urodzin Św. Jana Pawła II, który dostrzegał w Maryi wzór niezawodnej nadziei ogarniającej całego człowieka. Dziękujemy również za decyzję o beatyfikacji Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, który przypominał nam, że nie wystarczy patrzeć w czyste, zranione oblicze Matki, ale trzeba też, aby nasz Naród wyczytał w Jej oczach wszystko, co jest potrzebne dla odnowy polskich sumień.
Wraz z Maryją, Bogurodzicą Dziewicą, Królową Polski i Świętymi Patronami, błagamy o ratunek dla naszej Ojczyzny w jej dzisiejszym trudnym doświadczeniu.
W duchu Aktu Zawierzenia przez Biskupów Polskich sprzed 100 laty, wyznajemy „w prawdzie i pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę, ale przez zasługi naszych Świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy”. Prosimy Cię, przebacz nam nasze grzechy przeciwko życiu, bezczeszczenie Twojej eucharystycznej Obecności, bluźnierstwa wobec Twojej Najświętszej Matki i Jej wizerunków oraz wszelki grzech niezgody. „Przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą Twojej wszechmocnej łaski a z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili”.
Najświętsze Serce Jezusa, Tobie zawierzamy Kościół na polskiej ziemi, wszystkie jego stany i powołania: duchowieństwo, osoby życia konsekrowanego, wszystkich wiernych, którzy „Polskę stanowią” w kraju i poza jego granicami. Oddal od nas wszelką zarazę błędów i grzechów, pandemię koronawirusa, grożącą nam suszę, jak również kryzys ekonomiczny i związane z tym bezrobocie. Te nasze prośby ośmielamy się zanieść do Ciebie przez szczególne wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, która jest naszą Przedziwną Pomocą i Obroną.
Bogurodzico Dziewico, Królowo Polski i nasza Jasnogórska Matko! Ku Tobie wznosi się dzisiaj nasza ufna modlitwa, która zespala serca wszystkich Polaków. Przyjmij godziwe pragnienia Twoich dzieci, którymi opiekowałaś się zawsze z macierzyńską troską. Twoimi jesteśmy i Twoimi pragniemy pozostać. Towarzysz nam w codziennej wędrówce naszego życia, bądź Przewodniczką, błagającą i niezwyciężoną Mocą.
Maryjo! Pragniemy w tej modlitwie przywołać solidarny Akt Zawierzenia świata, Kościoła a także naszej Ojczyzny, który w dniu 25 kwietnia 2020 r., wypowiadał Pasterz Kościoła Portugalskiego w Fatimie. Dzisiaj zawierzamy Tobie naszą Ojczyznę i Naród, wszystkich Polaków żyjących w Ojczyźnie i na obczyźnie. Tobie zawierzamy całe nasze życie, wszystkie nasze radości i cierpienia, wszystko czym jesteśmy i co posiadamy, całą naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Uproś nam wszystkim obiecanego Ducha Świętego, aby ponownie zstąpił i odnowił oblicze tej Ziemi.
Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje!
Maryjo, Królowo Polski, módl się za nami. Amen.
Śluby króla Jana Kazimierza, złożone dnia 1 kwietnia 1656 roku
Ciebie dziś za Patronkę i Królową obieram
Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam.
A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twej służbie, przyrzekam przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie rozszerzać będę.
Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowaniem, nad wrogami, a szczególnie nad Szwedem odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało.
Skoro zaś z wielką serca mego żałością wyraźnie widzę, że za jęki i ucisk kmieci spadły w tym siedmioleciu na Królestwo moje z rąk Syna Twojego, sprawiedliwego Sędziego, plagi: powietrza, wojny i innych nieszczęść, przyrzekam ponadto i ślubuję, że po nastaniu pokoju wraz ze wszystkimi stanami wszelkich będę używał środków, aby lud Królestwa mego od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków wyzwolić.
Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna Twego łaskę wypełnienia ich uzyskał.
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Apokalipsa św. Jana to niezwykle dynamiczny, żywy, bogaty w symbole i znaki obraz Kościoła. To niezniszczalne dzieło Boga, stworzone po to, by dawało nadzieję i rozbudzało wiarę w potęgę Stwórcy. Przemawiające do wyobraźni sceny pozwalają uświadomić sobie, że kreacja Boga nie zna granic i wymyka się spod kontroli człowieka. Dla wierzących, których nie zaspokaja pobieżna lektura Pisma Świętego, stanowią źródło nieustającej refleksji nad własnym życiem oraz kondycją współczesnego Kościoła i świata.
Kluczem do zrozumienia tej perykopy jest właściwa interpretacja postaci Niewiasty. Współcześni egzegeci, powołując się na wczesnych komentatorów, zakładają, że Niewiasta wyobraża Kościół, rozumiany jako lud Boży, którego początkiem jest Izrael. Interpretacja maryjna stała się popularna wraz z nowożytną pobożnością.
Lud Boży jest pokazany w świecie, w którym zaangażowane są wszystkie siły zła, w obliczu cierpienia i zagrożeń, i w takiej sytuacji rodzi Mesjasza. Po Jego Wniebowstąpieniu droga Kościoła jest wędrówką przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Ta trudna droga trwa przez cały obecny czas, ale Bóg zapewnia o swojej nieustannej opiece.
Bóg jest Artystą doskonałym, więc Jego dzieło ukryte w symbolach można odczytywać w postawie Maryi, zasłuchanej i rozważającej każdy Jego znak.
Komentarz do psalmu
Bohaterką pieśni, która zajmuje miejsce psalmu responsoryjnego, jest Judyta, starotestamentowa bohaterka, która całkowicie i bezwarunkowo powierzyła swoje życie Bogu, by przez nią zniszczył nieprzyjaciela zagrażającego całemu narodowi.
Tradycja Kościoła widziała w Judycie typ Maryi. W święto Patronki, Królowej Polski, spójrzmy na Jej obecność i działanie w historii naszego narodu. Dajmy się poprowadzić Maryi w trudnych momentach naszego osobistego życia, w rodzinach czy wspólnotach, by uczyła całkowitego oddania i zaufania Bogu, by nasze życie było owocne i piękne.
Komentarz do drugiego czytania
Św. Paweł napisał List do Kościoła w Kolosach na wieść o tym, że młoda wspólnota trochę się pogubiła i powraca do starych praktyk religijnych. We wstępie Paweł modli się za wiarę adresatów, za jej wzrost. Przypomina im, a także każdemu z nas, że powinniśmy nauczyć się rozpoznawać, jak wielkim dobrem zostaliśmy obdarzeni przez Boga, w Osobie Jezusa Chrystusa i jak zabiegać o swój duchowy rozwój.
Radość, która jest pierwszym owocem przyjęcia Dobrej Nowiny, razem z dziękczynieniem Bogu jest drogą, którą powinniśmy iść każdego dnia. Powołaniem każdego z nas jest stawanie się coraz doskonalszym obrazem Chrystusa. W praktyce oznacza to odchodzenie od destrukcyjnego działania zła, życie w wierze i sprawiedliwym postępowaniu.
Komentarz do Ewangelii
W Ewangelii Jana epizod z udziałem Maryi i umiłowanego ucznia u stóp krzyża, zajmuje centralne miejsce w scenie ukrzyżowania i śmierci Jezusa. Komunia tych dwojga, ich relacja: matki i syna, stała się zalążkiem nowej wspólnoty.
Maryja występuje w podwójnej roli. Należąc do Kościoła, jest pierwszą odkupioną, jednocześnie będąc jego Matką. Przekazując swój duchowy testament, Jezus wskazał na Maryję jako wzór do naśladowania. Jako córka stała się przykładem dla każdego chrześcijanina, a Jej macierzyństwo – modelem dla wspólnoty. Tak więc zasadniczą rolą Kościoła, z której wynikają wszystkie działania, jest macierzyństwo duchowe wobec każdego wierzącego. Kościół zrodził się pod Krzyżem, w ciszy pozwalającej usłyszeć słowa umierającego Jezusa. Jego jedyną siłą jest moc miłości Boga.
Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot
LITANIA DO MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ POLSKI
Poniedziałek, 2 maja 2022
ŚW. ATANAZEGO, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Kazanie św. Atanazego, biskupa
Wcielenie Słowa
Przyszło na ziemię Słowo Boże, bezcielesne oraz wolne od skażenia i materii, chociaż przedtem również nie było daleko, bo żadna część świata nie była nigdy pozbawiona Jego obecności; istniejąc bowiem w jedności ze swoim Ojcem, napełniało wszystko.
Słowo przyszło ze swej łaskawości względem nas i nam się objawiło. Zlitowało się nad rodzajem ludzkim i jego słabością; poruszone naszym zepsuciem nie mogło znieść, że śmierć panuje nad nami. Nie chcąc, aby zginęło to, co zostało uczynione, i aby nie zmarnowało się dzieło Jego Ojca, który stworzył człowieka, samo przyjęło ciało, nie różniące się od naszego. Nie chciało bowiem tylko być w ciele albo tylko się w nim ukazać. Albowiem gdyby chciało tylko się ukazać, mogłoby wówczas przyjąć inne ciało, doskonalsze; przyjęło jednak prawdziwie nasze ciało.
W Dziewicy utworzyło sobie świątynię, mianowicie ciało, które uczyniło jakby właściwym dla siebie narzędziem: w nim dało się poznać i mieszkało. Ponieważ wszyscy byli poddani skażeniu śmierci, Słowo przyjąwszy ciało podobne do naszego ciała, wydało je na śmierć i z miłości do ludzi ofiarowało je Ojcu. Dzięki temu wszyscy w Nim umierający nie podlegają prawu skażenia, wydanemu przeciw ludziom. Prawo to wyczerpało swoją moc w ciele Pana i nie może już dosięgnąć ludzi Jemu podobnych. Słowo uczyniło na nowo nieśmiertelnymi ludzi podległych skażeniu śmierci, i ze śmierci odwołało ich do życia; przez ciało, które przyjęło, i przez łaskę zmartwychwstania usunęło od nich śmierć, tak jak ogień, który trawi słomę.
Odwieczne Słowo przyjęło śmiertelne ciało, aby ono stając się uczestnikiem Słowa, które jest ponad wszystko, mogło umrzeć za wszystkich, a dzięki Słowu, które w nim mieszka, pozostało niezniszczone i aby przez łaskę zmartwychwstania uwolnić wszystkich ludzi od skażenia.
Słowo wydało na śmierć ciało, które przyjęło, jako ofiarę bez zmazy za innych, i w ten sposób oddaliło śmierć od wszystkich ludzi Jemu podobnych.
Słowo Boże, które jest ponad wszystko, ofiarując świątynię swojego ciała za wszystkich, spłaciło przez śmierć nasz dług. W ten sposób nieśmiertelny Syn Boży, zjednoczony ze wszystkimi ludźmi przez podobne ciało, wszystkim zapewnił niezniszczalność przez obietnicę zmartwychwstania.
Skażenie śmierci nie ma już mocy nad ludźmi, dzięki Słowu, które zamieszkało wśród nich w ludzkim ciele.
Atanazy urodził się w 295 r. w Aleksandrii. Jak można wnosić z jego pism oraz z imienia jego brata, Piotra, który po nim zasiadł na stolicy aleksandryjskiej, Atanazy był z pochodzenia Grekiem. Posiadał wszechstronne wykształcenie. Jego młodość przypadła na krwawe prześladowanie Dioklecjana i Galeriusza. Miał dosyć okazji podziwiać męstwo męczenników oddających swoje życie za Chrystusa nieraz wśród najwyszukańszych tortur.
W młodym wieku podjął życie w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. Za rządów św. Aleksandra Atanazy w 319 r. został wyświęcony na diakona i pełnił przy biskupie urząd jego sekretarza. Jako autor listu św. Aleksandra do biskupów, w którym błędy Ariusza poddał szczegółowej analizie i krytyce, został zaproszony na Sobór Nicejski (325), na którym zajaśniał niezwykłą wymową i wiedzą teologiczną tak dalece, że można powiedzieć, iż przyczynił się w głównej mierze do potępienia przez ojców soboru Ariusza. Cesarz Konstantyn I Wielki skazał herezjarchę na wygnanie.
Po śmierci biskupa Aleksandra jego następcą został wybrany Atanazy (328). Od samego początku jego pasterzowaniu towarzyszyły wielkie wyzwania. Cesarz Konstantyn odwołał bowiem z wygnania Ariusza i jawnie zaczął sprzyjać jego zwolennikom. Dla umocnienia wiernych swojej diecezji Atanazy rozpoczął uciążliwą wizytację od Assuanu po Tebaidę. W Tabennesi powitał go serdecznie św. Pachomiusz. W tym czasie przeciwnicy Atanazego oskarżyli go przed cesarzem, że objął stolicę aleksandryjską, nie mając jeszcze wieku kanonicznego, a ponadto że popiera przeciwników politycznych cesarza. Atanazy udał się więc do Nikomedii, gdzie wtedy urzędował cesarz, i zbił wszystkie zarzuty przeciwników. Cesarz żegnał go z wielkimi honorami (332).
Przeciwnicy ponownie oskarżyli Atanazego, tym razem o to, że przyczynił się do potajemnego zamordowania ariańskiego biskupa Arseniusza. Kiedy Atanazy zażądał kategorycznie sądu, zorganizowano go na synodzie w Cezarei Palestyńskiej, gdzie została wykazana niewinność Atanazego. Z tej okazji cesarz Konstantyn wystosował nawet do Atanazego list pochwalny.
Ariusz dzięki poparciu cesarza zdołał w tym czasie pozyskać bardzo wielu biskupów na Wschodzie. Sześćdziesięciu z nich zebrało się na synodzie w Tyrze (335). Atanazy omalże nie został na miejscu zabity. Ratował się ucieczką, ale cesarz skazał Atanazego na banicję do Trewiru w Galii. Daremnie w obronie Atanazego pisał do cesarza listy św. Antoni Pustelnik. Dopiero śmierć cesarza w 337 r. przywróciła udręczonemu obrońcy Kościoła wolność.
Wrogowie ponownie wnieśli przeciwko Atanazemu skargę, tym razem do papieża, św. Juliusza I, o to, że nieprawnie objął stolicę biskupią. Atanazy zwołał wówczas synod do Aleksandrii, który wykazał jego niewinność. Przeciwnicy, korzystając z poparcia cesarza ariańskiego, Konstansa I (337-350), wymogli depozycję Atanazego; na jego miejsce wszedł biskup ariański, Grzegorz. Atanazy ponownie musiał ratować się ucieczką (338). Udał się wówczas do Rzymu. Papież św. Juliusz I zwołał dla rozpatrzenia sprawy synod do Rzymu. Wobec zebranych 50 biskupów została ponownie wykazana niewinność Atanazego. Papież wystosował list do biskupów Egiptu, Grzegorza obłożył klątwą i zdjął z urzędu (340). Cesarz poparł papieża i wydał zarządzenie namiestnikowi Egiptu, aby Atanazego przyjął z należnymi mu honorami. Kiedy ten powrócił na swoją stolicę, witały go takie tłumy, że – jak pisze św. Grzegorz z Nazjanzu – przypominało to wylew Nilu. Czterdziestu biskupów Egiptu złożyło mu homagium (346).
Znów niestety Atanazy nie zaznał pokoju. Cesarz Konstancjusz II przeszedł jawnie na stronę arian. Zwołał synody w roku 353 do Arles (Francja), a w roku 355 do Mediolanu (Włochy), na którym potępiono uchwały Soboru Nicejskiego I z roku 325 i potępiono również Atanazego. Cesarz nalegał, by papież, św. Liberiusz I, uczynił to samo. Kiedy zaś ten wyraził stanowczy sprzeciw, także papieża skazał na wygnanie jako heretyka. Atanazy był właśnie wraz ze swoim klerem w katedrze, kiedy wszedł do niej wysłannik cesarski i ogłosił jego depozycję. Atanazy usunięty siłą przez 6 lat ukrywał się wśród znajomych i mnichów na pustyni. W miejsce Atanazego wybrano ariańskiego biskupa Jerzego. W czasie pobytu na pustkowiu wśród oddanych mu mnichów Atanazy napisał dwie apologie do cesarza Konstansa II: jedną w obronie Kościoła przeciwko arianom, drugą zaś w obronie własnej. Napisał także Historię arian.
W młodym wieku podjął życie w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. Za rządów św. Aleksandra Atanazy w 319 r. został wyświęcony na diakona i pełnił przy biskupie urząd jego sekretarza. Jako autor listu św. Aleksandra do biskupów, w którym błędy Ariusza poddał szczegółowej analizie i krytyce, został zaproszony na Sobór Nicejski (325), na którym zajaśniał niezwykłą wymową i wiedzą teologiczną tak dalece, że można powiedzieć, iż przyczynił się w głównej mierze do potępienia przez ojców soboru Ariusza. Cesarz Konstantyn I Wielki skazał herezjarchę na wygnanie.
Po śmierci biskupa Aleksandra jego następcą został wybrany Atanazy (328). Od samego początku jego pasterzowaniu towarzyszyły wielkie wyzwania. Cesarz Konstantyn odwołał bowiem z wygnania Ariusza i jawnie zaczął sprzyjać jego zwolennikom. Dla umocnienia wiernych swojej diecezji Atanazy rozpoczął uciążliwą wizytację od Assuanu po Tebaidę. W Tabennesi powitał go serdecznie św. Pachomiusz. W tym czasie przeciwnicy Atanazego oskarżyli go przed cesarzem, że objął stolicę aleksandryjską, nie mając jeszcze wieku kanonicznego, a ponadto że popiera przeciwników politycznych cesarza. Atanazy udał się więc do Nikomedii, gdzie wtedy urzędował cesarz, i zbił wszystkie zarzuty przeciwników. Cesarz żegnał go z wielkimi honorami (332).
Przeciwnicy ponownie oskarżyli Atanazego, tym razem o to, że przyczynił się do potajemnego zamordowania ariańskiego biskupa Arseniusza. Kiedy Atanazy zażądał kategorycznie sądu, zorganizowano go na synodzie w Cezarei Palestyńskiej, gdzie została wykazana niewinność Atanazego. Z tej okazji cesarz Konstantyn wystosował nawet do Atanazego list pochwalny.
Ariusz dzięki poparciu cesarza zdołał w tym czasie pozyskać bardzo wielu biskupów na Wschodzie. Sześćdziesięciu z nich zebrało się na synodzie w Tyrze (335). Atanazy omalże nie został na miejscu zabity. Ratował się ucieczką, ale cesarz skazał Atanazego na banicję do Trewiru w Galii. Daremnie w obronie Atanazego pisał do cesarza listy św. Antoni Pustelnik. Dopiero śmierć cesarza w 337 r. przywróciła udręczonemu obrońcy Kościoła wolność.
Wrogowie ponownie wnieśli przeciwko Atanazemu skargę, tym razem do papieża, św. Juliusza I, o to, że nieprawnie objął stolicę biskupią. Atanazy zwołał wówczas synod do Aleksandrii, który wykazał jego niewinność. Przeciwnicy, korzystając z poparcia cesarza ariańskiego, Konstansa I (337-350), wymogli depozycję Atanazego; na jego miejsce wszedł biskup ariański, Grzegorz. Atanazy ponownie musiał ratować się ucieczką (338). Udał się wówczas do Rzymu. Papież św. Juliusz I zwołał dla rozpatrzenia sprawy synod do Rzymu. Wobec zebranych 50 biskupów została ponownie wykazana niewinność Atanazego. Papież wystosował list do biskupów Egiptu, Grzegorza obłożył klątwą i zdjął z urzędu (340). Cesarz poparł papieża i wydał zarządzenie namiestnikowi Egiptu, aby Atanazego przyjął z należnymi mu honorami. Kiedy ten powrócił na swoją stolicę, witały go takie tłumy, że – jak pisze św. Grzegorz z Nazjanzu – przypominało to wylew Nilu. Czterdziestu biskupów Egiptu złożyło mu homagium (346).
Znów niestety Atanazy nie zaznał pokoju. Cesarz Konstancjusz II przeszedł jawnie na stronę arian. Zwołał synody w roku 353 do Arles (Francja), a w roku 355 do Mediolanu (Włochy), na którym potępiono uchwały Soboru Nicejskiego I z roku 325 i potępiono również Atanazego. Cesarz nalegał, by papież, św. Liberiusz I, uczynił to samo. Kiedy zaś ten wyraził stanowczy sprzeciw, także papieża skazał na wygnanie jako heretyka. Atanazy był właśnie wraz ze swoim klerem w katedrze, kiedy wszedł do niej wysłannik cesarski i ogłosił jego depozycję. Atanazy usunięty siłą przez 6 lat ukrywał się wśród znajomych i mnichów na pustyni. W miejsce Atanazego wybrano ariańskiego biskupa Jerzego. W czasie pobytu na pustkowiu wśród oddanych mu mnichów Atanazy napisał dwie apologie do cesarza Konstansa II: jedną w obronie Kościoła przeciwko arianom, drugą zaś w obronie własnej. Napisał także Historię arian.
Po śmierci Konstancjusza II tron objął Julian Apostata. Na początku swoich rządów wydał dekret o uwolnieniu z więzień i banicji wszystkich prawowitych biskupów. Atanazy powrócił więc na swoją stolicę. Niebawem jednak cesarz zaczął jawnie sprzyjać poganom, a prześladować chrześcijan. Zachował się list Juliana Apostaty do namiestnika Egiptu, Egicjusza, z nakazem usunięcia Atanazego nie tylko ze stolicy biskupiej, ale i z Egiptu. Ponownie więc biskup musiał ratować się ucieczką. Cesarz jednak uwikłał się w wojnę z Persami. Przegrał ją i podczas niej zginął. Jego następca, Jan, był szczerze oddany katolikom. Atanazy po raz czwarty wrócił do Aleksandrii. Niestety, po roku umarł cesarz Jan. Po raz piąty Atanazy dekretem cesarskim został zmuszony opuścić swoją owczarnię. Tym razem jednak lud stanowczo opowiedział się za swoim pasterzem i zmusił cesarza do odwołania wyroku banicji. Cztery lata później, w nocy z 2 na 3 maja 373 r. Atanazy zmarł. Św. Grzegorz z Nazjanzu wygłosił ku jego czci wspaniałą mowę. Św. Bazyli nazwał go jedynym obrońcą Kościoła w czasach, kiedy szalał arianizm. Na Soborze Konstantynopolitańskim II (553) wobec papieża św. Wigiliusza zaliczono św. Atanazego do nauczycieli Kościoła. We wszystkich obrządkach obchodzi się jego doroczne święto, chociaż w różnych dniach. Atanazy pozostawił po sobie traktaty. W „Żywocie św. Antoniego” dał podwaliny pod koncepcje życia zakonnego.
Św. German I (VII/VIII w.) przeniósł ciało św. Atanazego do kościoła Mądrości Bożej (Hagia Sofia) w Konstantynopolu w czasie najazdu Arabów. Król Baldwin w XII w. podarował ramię Świętego mnichom z Monte Cassino, a jego ciało przeniesiono do kościoła benedyktynek w Wenecji. Od 1806 roku relikwie Atanazego znajdują się w kościele św. Zachariasza. Jego czaszka znajduje się w opactwie benedyktynów w Valvanera, natomiast w rzymskim kościele pw. św. Atanazego znajduje się część jego ramienia.
W ikonografii (zachodniej) św. Atanazy przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub ortodoksyjnego. Czasami jako kardynał albo mnich. Jego atrybutami są: łódka, rylec, zwój. Na Wschodzie przedstawiany jest w bizantyjskich szatach biskupich z dużymi krzyżami. W obu dłoniach trzyma Ewangelię. Ma szeroką, siwą brodę i łysinę czołową. Często towarzyszy mu św. Cyryl, arcybiskup aleksandryjski.
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś świętego Atanazego, biskupa, na obrońcę wiary w Bóstwo Twojego Syna, † spraw, abyśmy dzięki jego nauce i opiece * coraz lepiej Ciebie poznawali i goręcej miłowali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Maj – miesiąc poświęcony Maryi
Miesiąc maj jest tradycyjnie poświęcony Maryi. Jak każdego roku, w całej Polsce rozbrzmiewać będą przepiękne pieśni maryjne. Wczesnymi wieczorami niosą się „po górach, dolinach”, bo tym śpiewaniem katolicki lud polski, a także „strumyki wdzięcznym szemrzeniem, ptaszęta słodkim kwileniem i co czuje, i co żyje razem sławi Maryję”.
Początki tej tradycji sięgają czasów króla Hiszpanii Alfonsa X (XIII w.). Zbierano się wówczas przy obrazie Matki Bożej, śpiewano na Jej cześć Magnificat i przynoszono kwiaty. Około 1725 r. ustalono sposób obchodzenia nabożeństw majowych, do czego przyczynił się jezuita Hannibal Dionizy z Werony w książeczce „Miesiąc Maryi”. Do połowy XVII w. majówki odprawiano głównie w klasztorach, dopiero później zwyczaj ten przejęły kościoły parafialne. Śpiewaną podczas majówek litanię, znaną jako „Litania Loretańska” ułożono między 1150 a 1200 r. Zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1587 r.
Maj – dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku – to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych „majówkami”. Jeszcze dziś przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni maryjne. Zwyczaj ten trwa dopiero od połowy XIX wieku.
Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów – także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego – na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem – przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.
W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę „Loretańska” otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.
Tekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył „Litanię Loretańską” dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, przekształcone po drugiej wojnie światowej na „Królowo Polski”.
Warto w tym miejscu wspomnieć, że starsza od Litanii loretańskiej jest litania do dziś odmawiana w Zakonie Kaznodziejskim. Pochodzi ona z XII wieku (jest zatem starsza niż zakon dominikański, niewykluczone że jest ona zaginionym pierwowzorem Litanii Loretańskiej). Jej pełny tytuł brzmi: „Litania dominikańska do odmawiania we wszelkich utrapieniach”. W Polsce jest znana w kilku tłumaczeniach (m.in. poetki Anny Kamieńskiej). W Zakonie odmawia się ją w szczególnych momentach. Jak podaje stara tradycja – kardynałowie i prałaci zwykli byli mówić: „Strzeżcie się litanii braci kaznodziejów, gdyż czynią rzeczy dziwne”. Przysłowiem stało się powiedzenie: Litaniis Ordinis Praedicatorum libera nos, Domine (Od litanii Zakonu Kaznodziejskiego wybaw nas, Panie).
W maju jednak, także dominikanie w czasie nabożeństw majowych modlą się tekstem Litanii Loretańskiej. Wzorem dla obu litanii był Akatyst ku czci Bogurodzicy, piękny hymn maryjny Kościoła Wschodniego, który przetrwał do naszych czasów (śpiewany także przez katolików).
Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów – także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego – na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem – przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.
W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec. W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach.
Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę „Loretańska” otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego.
Tekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył „Litanię Loretańską” dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).
W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie „Królowo Polskiej Korony”, przekształcone po drugiej wojnie światowej na „Królowo Polski”.
Warto w tym miejscu wspomnieć, że starsza od Litanii loretańskiej jest litania do dziś odmawiana w Zakonie Kaznodziejskim. Pochodzi ona z XII wieku (jest zatem starsza niż zakon dominikański, niewykluczone że jest ona zaginionym pierwowzorem Litanii Loretańskiej). Jej pełny tytuł brzmi: „Litania dominikańska do odmawiania we wszelkich utrapieniach”. W Polsce jest znana w kilku tłumaczeniach (m.in. poetki Anny Kamieńskiej). W Zakonie odmawia się ją w szczególnych momentach. Jak podaje stara tradycja – kardynałowie i prałaci zwykli byli mówić: „Strzeżcie się litanii braci kaznodziejów, gdyż czynią rzeczy dziwne”. Przysłowiem stało się powiedzenie: Litaniis Ordinis Praedicatorum libera nos, Domine (Od litanii Zakonu Kaznodziejskiego wybaw nas, Panie).
W maju jednak, także dominikanie w czasie nabożeństw majowych modlą się tekstem Litanii Loretańskiej. Wzorem dla obu litanii był Akatyst ku czci Bogurodzicy, piękny hymn maryjny Kościoła Wschodniego, który przetrwał do naszych czasów (śpiewany także przez katolików).
Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny
Kyrie, elejson, Christe elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami, módl się za nami.
Matko Chrystusowa, módl się za nami.
Matko Kościoła, módl się za nami.
Matko miłosierdzia, módl się za nami.
Matko łaski Bożej, módl się za nami.
Matko nadziei, módl się za nami.
Matko nieskalana, módl się za nami.
Matko najczystsza, módl się za nami.
Matko dziewicza, módl się za nami.
Matko nienaruszona, módl się za nami.
Matko najmilsza, módl się za nami.
Matko przedziwna, módl się za nami.
Matko dobrej rady, módl się za nami.
Matko Stworzyciela, módl się za nami.
Matko Zbawiciela, módl się za nami.
Panno roztropna, módl się za nami.
Panno czcigodna, módl się za nami.
Panno wsławiona, módl się za nami.
Panno można, módl się za nami.
Panno łaskawa, módl się za nami.
Panno wierna, módl się za nami.
Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami.
Stolico mądrości, módl się za nami.
Przyczyno naszej radości, módl się za nami.
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami.
Przybytku chwalebny, módl się za nami.
Przybytku sławny pobożności, módl się za nami.
Różo duchowna, módl się za nami.
Wieżo Dawidowa, módl się za nami.
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami.
Domie złoty, módl się za nami.
Arko przymierza, módl się za nami.
Bramo niebieska, módl się za nami.
Gwiazdo zaranna, módl się za nami.
Uzdrowienie chorych, módl się za nami.
Ucieczko grzesznych, módl się za nami.
Pociecho migrantów, módl się za nami.
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami.
Wspomożenie wiernych, módl się za nami.
Królowo Aniołów, módl się za nami.
Królowo Patriarchów, módl się za nami.
Królowo Proroków, módl się za nami.
Królowo Apostołów, módl się za nami.
Królowo Męczenników, módl się za nami.
Królowo Wyznawców, módl się za nami.
Królowo Dziewic, módl się za nami.
Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami.
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Królowo wniebowzięta, módl się za nami.
Królowo różańca świętego, módl się za nami.
Królowo rodziny, módl się za nami.
Królowo pokoju, módl się za nami.
Królowo Polski, módl się za nami.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Modlitwa końcowa w ciągu roku i uniwersalna:
P. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się
Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, † i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, * uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W. Amen.
W okresie wielkanocnym:
P. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja.
W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.
Módlmy się
Boże, Ty przez zmartwychwstanie Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, przywróciłeś radość światu, † spraw, abyśmy przez Jego Matkę Dziewicę Maryję, * osiągnęli szczęście życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego.
W. Amen.
Akt Osobistego Oddania się Matce Bożej
Święta Maryjo, Bogurodzico Dziewico, obieram sobie dzisiaj Ciebie za Panią, Orędowniczkę, Patronkę, Opiekunkę i Matkę moją.
Postanawiam sobie mocno i przyrzekam, że Cię nigdy nie opuszczę, nie powiem i nie uczynię nic przeciwko Tobie.
Nie pozwolę nigdy, aby inni cokolwiek czynili, co uwłaczałoby czci Twojej.
Błagam Cię, przyjmij mnie na zawsze za sługę i dziecko swoje.
Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach duszy i ciała oraz w pracy kapłańskiej dla innych.
Oddaję się Tobie, Maryjo, całkowicie w niewolę, a jako Twój niewolnik poświęcam Ci ciało i duszę moją, dobra wewnętrzne i zewnętrzne, nawet wartość dobrych uczynków moich, zarówno przeszłych jak obecnych i przyszłych, pozostawiając Ci całkowite i zupełne prawo rozporządzania mną i wszystkim bez wyjątku, co do mnie należy, według Twego upodobania, ku większej chwale Boga, w czasie i w wieczności.
Pragnę przez Ciebie, z Tobą, w Tobie i dla Ciebie stać się niewolnikiem całkowitym Syna Twojego, któremu Ty, o Matko, oddaj mnie w niewolę, jak ja Tobie oddałem się w niewolę.
Wszystko, cokolwiek czynić będę, przez Twoje Ręce Niepokalane, Pośredniczko łask wszelkich, oddaję ku chwale Trójcy Świętej – Soli Deo! Maryjo Jasnogórska, nie opuszczaj mnie w pracy codziennej i okaż swe czyste Oblicze w godzinę śmierci mojej. Amen.
ks. kard. Stefan Wyszyński
film „Co Maryja mówi o św. Józefie? / przesłania czcigodnej Marii z Agredy” w YouTube
Modlitwa i słowo o. Daniela na dzisiejsze komunikaty z Kurii Częstochowskiej (29.04.2022)
Grupa demona rycerza Kolumba jest zarejestrowana w Archidiecezji Częstochowskiej, to dlatego Bp.Depo nie chce uznać Pana Boga Jezusa Chrystusa KRÓLEM POLSKI, bo ich król to Kolumb rodem z piekła, który nie pozwala im na wywyższenie Zbawiciela, bo Depo wywyższa każdego roku od 10 lat właśnie diabła z piekła. Na tyle lat właśnie Depo zamknął w piwnicach Klasztoru Jasnej Góry Cudownego Zbawiciela Boga Jezusa Chrystusa Króla Polski. Gdy pojechała Polonia z Chicago rozmawiać – prosić innowierca Depo o wyjęcie z piwnic do Kaplicy Matki Bożej Królowej Polski, to Depo uciekł i nie chciał z Bożymi ludźmi o Bogu rozmawiać. Dlatego nie chce usunąć demonicznego boga słońca z Kaplicy Maryi Jasnogórskiej bo mu demon Kolumb nie pozwala. Pan Jezus już nie raz powiedział, że ci duchowni, którzy nienawidzą Boga Jezusa Chrystusa KRÓLA POLSKI już są i będą potępieni, bo oni nie pozwalają żyć w Pokoju w Polsce, który zapewni tylko Bóg Jezus Chrystus KRÓL POLSKI. I przez Episkopat właśnie są wojny, kataklizmy i wszystkie nieszczęścia, bo demon ma ich zgodę na te tragedie.
Modlitwa i słowo o. Daniela na dzisiejsze komunikaty z Kurii Częstochowskiej (29.04.2022)
POLACY – KATOLICY MARYJA KRÓLOWA POLSKI ZAPRASZA NAS
DO NOWEJ OSUCHOWEJ – 7 maja 2022r. godz.10 – Pierwsza Sobota.
„Uwaga, Ważny Komunikat. Zaproszenie.” w YouTube
Bądźmi wierni naszej ukochanej Królowej Maryi, która nas zawsze ratować będzie.
Czym jest Wielki Reset i czego tak naprawdę chcą globaliści?
Nowenna do św. Stanisława Biskupa Męczennika
(29 IV – 7 V)
MODLITWA WSTĘPNA
Pragnę w tej dzisiejszej nowennie przypominać sobie opatrznościowego męża, świętego Stanisława,
który był biskupem Kościoła krakowskiego, który przez swoje świadectwo życia i męczeńskiej śmierci
stał się na całe stulecia rzecznikiem ładu moralnego w Ojczyźnie, który był i nadal jest tej Ojczyzny
Patronem.
Oto ja, niegodny twój czciciel, oddaję się tobie w opiekę i obieram sobie ciebie za mojego
szczególnego patrona, wspomożyciela i orędownika u Boga. Wyjednaj mi łaskę dobrego życia i
szczęśliwej śmierci wraz z dobrodziejstwem, o które dzisiaj cię proszę w sposób szczególny…
MODLITWY NA POSZCZEGÓLNE DNI
PIERWSZY DZIEŃ
Święty Stanisław, biskup i męczennik, główny patron Polski jest jej chlubą i ozdobą. Wiele
przesławnych jego czynów opromienia swoim blaskiem dzieje Polski. W pamięci pokoleń na zawsze
pozostaje imię świętego Stanisława, sławnego opiekuna i orędownika. Stał się on obrońcą Polski i
Polaków, który nazwali go „Ojcem Ojczyzny”.
W. Pan Bóg ustanowił Stanisława biskupem,
O. Aby kierował lud Boży na drogę pokoju.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Święty Stanisławie, nieustraszony pasterzu dusz powierzonych twojej pieczy, któryś w obronie swojej
owczarni poniósł śmierć męczeńską z rąk bezbożnych siepaczy, wyjednaj nam, prosimy cię pokornie,
przez zasługi twe u Boga, abyśmy zawsze byli gorliwymi naśladowcami twoich cnót. Amen.
DRUGI DZIEŃ
„Ten biskup krakowski, którego powołała Boża Opatrzność, pozostawił nam doskonały przykład
chrześcijańskiego męstwa. Święty Stanisław żył tylko dla Boga, całkowicie oddany ludziom i trosce o
powierzoną sobie owczarnię, za przykładem Boskiego Pasterza, który był mu wzorem aż do
ostatniego dnia życia.
Nie szczędził trudów, nie zrażał się żadnymi przeszkodami, byle tylko obyczaje społeczeństwa i
jednostek oprzeć na zasadach Ewangelii. Nie cofnął się nawet wtedy, gdy ściągnął na siebie gniew
króla Bolesława, ponieważ wypominał mu jego zgubne postępowanie. Ten bezbożny tyran mógł się
srożyć na biskupie, mógł się targnąć na jego życie, nie mógł jednak złamać jego ducha” (Pius XII).
W. Z łaski Chrystusa stał się znakiem jedności.
O. I opiekunem Ojczyzny.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Boże, za Twój Kościół zginął pod mieczami prześladowców sławny biskup Stanisław; spraw, prosimy,
aby wszyscy, którzy wzywają jego pomocy, osiągnęli zbawienny owoc swojej prośby. Amen.
TRZECI DZIEŃ
Święty Stanisław chwałą męczeństwa uświęcił początki chrześcijaństwa w naszym kraju. Potrzeba
nam było takiego pasterza oddającego swoje życie za owce w obronie wiary i obyczajów
chrześcijańskich. Troska dobrego pasterza płynie z miłości. Każda twórcza troska płynie z miłości.
Dlatego troska dobrego pasterza tworzy dobro, osłania przed złem. Dobry pasterz duszę swoją daje
za owce swoje.
W. Dzięki Ci składamy, Chryste, Dobry Pasterzu,
O. Ty uwieńczyłeś świętego Stanisława swoją chwałą.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Boże, któryś przez świętego Stanisława, biskupa i męczennika związałeś na całe wieki naród polski z
Kościołem Chrystusowym zbudowanym na opoce Piotra; przyjmij nasze modlitwy, które Ci składamy i
spraw, abyśmy naśladując świętego Patrona, jednością wiary i braterską miłością kształtowali nasze
życie, a w Ojczyźnie naszej umacniali Chrystusowe królestwo. Amen.
CZWARTY DZIEŃ
Z woli Bożej święty Stanisław został biskupem w Krakowie. Jako biskup diecezji z wielką gorliwością
troszczył się o swoich wiernych, zwłaszcza o ubogich, sieroty i wdowy; tępił niezgodę i karcił zepsucie
obyczajów, zwłaszcza na królewskim dworze Bolesława Śmiałego. Wskutek tego narastał zatarg
między biskupem, a królem. Zatarg ten zakończył się śmiercią męczeńską św. Stanisława.
W. Sługa Boży, biskup Stanisław.
O. Czujnie pełnił straż nad owczarnią Chrystusa.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Wszechmogący Boże, który nikogo nie opuszczasz, ale litościwie przebaczasz nasze grzechy, gdy za
nie pokutujemy, wejrzyj na pokorne prośby, które do Ciebie zanosimy za przyczyną świętego
Stanisława, biskupa i męczennika, i oświeć nasze serca, abyśmy zdołali wypełnić Twoje przykazania.
Amen.
PIĄTY DZIEŃ
Od czasu wyniesienia świętego Stanisława na stolicę biskupią w Krakowie, troską swoją objął on
wszystkich w diecezji: duchowieństwo i wiernych, zwłaszcza ubogich, sieroty i wdowy, których liczba
wzrastała wskutek częstego prowadzenia wojen przez króla Bolesława Śmiałego. Biskup Stanisław
wspierał ich materialnie i duchowo.
W. Boże, Ty przez świętych pasterzy objawiłeś swoją miłość i łaskawość.
O. Obdarz nas przez nich swoim miłosierdziem.
Ojcze nasz..-, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Chwalebny święty Stanisławie, który dałeś przykład troski o ubogich, sieroty i wdowy, spraw swoim
wstawiennictwem u Boga, abyśmy naśladowali ciebie w czynach miłosierdzia i zasłużyli na nagrodę
wieczną. Amen.
SZÓSTY DZIEŃ
Po śmierci męczeńskiej święty Stanisław odbierał cześć prywatną. Stąd biskup Lambert zarządził
przeniesienie jego relikwii do Katedry Wawelskiej. Oficjalny kult biskupa krakowskiego datuje się od
jego kanonizacji w 1253 roku i od uroczystego podniesienia jego relikwii w dniu 8 maja 1254 r., w
obecności biskupów i książąt z wszystkich dzielnic Polski. Można w tym dostrzegać dążenie do
zjednoczenia Polski. Odtąd katedra krakowska stała się celem pielgrzymek z całej Polski, a także z
Łużyc, Czech i Węgier. Zapiski świadczą o licznych łaskach i cudach, jakie wierni otrzymywali za jego
wstawiennictwem u Boga.
W. Wysławiajmy Boga w Trójcy Jedynego,
O. Za Jego potęgę okazaną w świętym Stanisławie.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Święty Stanisławie, Patronie ziemi naszej, ochraniaj ją od wszelkich klęsk i niedoli, byśmy zachowali
wiarę, którą przed wiekami głosiłeś naszym praojcom; abyśmy wytrwali w gorącej miłości, w służbie
Bożej, w jedności z Kościołem świętym i zasłużyli na wieczne zjednoczenie nasze z Bogiem w
królestwie niebieskim. Amen.
SIÓDMY DZIEŃ
Święty Stanisław nie szczędził trudów, nie zrażał się żadnymi przeszkodami. Jest on przykładem
niezachwianej stałości w doświadczeniach życiowych, aby żadna niegodziwość nie zdołała osłabić
naszej nadziei nawet wtedy, gdy wszystko wokół zda się upadać. Św. Grzegorz Wielki stwierdził:
„Kościół święty potrafi wzrastać wśród cierpień, a pośród zniewag nie zbaczać z prostej drogi; nie
przygnębiają go przeciwności, nie odurzą powodzenia; w pomyślności umie zachować pokorę, w
trudnościach z nadzieją spoglądać w niebo”.
W. Ganiąc odważnie monarchę,
O. Palmę osiągnął zwycięstwa.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Wszechmogący Boże, Ty sprawiasz, że miłującym Ciebie wszystko wychodzi na dobre, daj sercom
naszym za przyczyną świętego Stanisława, biskupa i męczennika, niezłomną moc Twej miłości, aby
żadne doświadczenie nie zdołało w nas przytłumić pragnień, które od Ciebie pochodzą. Amen.
ÓSMY DZIEŃ
Kult świętego Stanisława zapuścił głęboko korzenie Rzeczpospolitej, stając się kultem narodowym,
ściśle zespolonym z zasięgiem kultury polskiej. Kult liturgiczny miał swoje formularze mszalne i
brewiarzowe. Kult ludowy natomiast wyrażał się w modlitwach, pielgrzymkach i innych formach.
Między innymi do pieśni „Bogurodzica” w XV wieku dodawano wiersze o świętym Stanisławie, a hymn
„Gaude Mater Polonia” stał się pieśnią o charakterze narodowo-religijnym.
W. Biskup Stanisław blaskiem potężnym jaśnieje,
O. Przez męczeńską śmierć i cuda.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Wszechmogący, wieczny Boże, za Twój Kościół zginął pod mieczami bezbożnych chwalebny biskup
święty Stanisław; spraw, prosimy, aby wszyscy, którzy wzywają jego pomocy, otrzymali łaski
potrzebne w dążeniu do chwały niebiańskiej. Amen.
DZIEWIĄTY DZIEŃ
Od kanonizacji święty Stanisław wszedł na stałe do dziejów Polski. Na przełomie XV/XVI wieku
ustanowiony został jej głównym patronem, sławnym orędownikiem naszej Ojczyzny, chlubą i ozdobą
Kościoła. Jako obrońca Polski i Polaków nazwany został „Ojcem Ojczyzny”. Przez swoje świadectwo
stał się na całe stulecia rzecznikiem ładu w naszej Ojczyźnie, której nadal jest jej głównym patronem.
W. Możny opiekunie narodu,
O. Do Boga za nim się wstawiaj.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…
Modlitwa
Wszechmogący, wieczny Boże, za Twój Kościół zginął pod mieczami bezbożnych chwalebny biskup
Stanisław; spraw, prosimy, aby wszyscy, którzy wzywają jego pomocy, osiągnęli jego zbawienny
skutek. Amen.
za: ks. Tarsycjusz Sinka CM, Nowenna do św. Stanisława Biskupa Męczennika, Kraków 2005, Nihil
obstat Wizytatora Polskiej Prowincji XX. Misjonarzy
CO DALEJ Z INTRONIZACJĄ?! – YouTube
MY BARDZO PROSIMY BISKUPÓW RZĄDZĄCYCH EPISKOPATEM I POLITYKÓW W RZĄDZIE W POLSCE,
ABY ZAPRZYJAŹNILI SIĘ Z NAJLEPSZYM PRZYJACIELEM CUDOWNYM CZŁOWIEKIEM JEZUSEM CHRYSTUSEM,
KTÓRY NIGDY NIE ZDRADZA, A ZAWSZE POMAGA I CO NAJWAŻNIEJSZE NA WIECZNOŚĆ ZBAWIA.
TYDZIEŃ MIŁOSIERDZIA.
29. 04.2022 r. DZIEŃ MĘCZEŃSTA DUCHOWIEŃSTWA POLSKIEGO.
Św. KATARZYNY ze SIENY – DOKTORA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO – PATRONKI EUROPY.
Panie Jezu, czy pozwolisz Św. Katarzynie ze Sieny Patronce Europy mówić do Polaków w celu uratowania Polski i całej Europy przed zniszczeniem? Katarzyna niepiśmienna walczyła odważnie o Kościół Katolicki i o Prawdę Bożą, uczyła ludzi szacunku do kapłanów oraz umiała przekonywać ludzi do Modlitwy, pokuty i bezgrzesznego życia. Spowodowała powrót papieża z Awinionu do Rzymu, bo on się bał swoich prześladowców. Panie Jezu bardzo prosimy pozwól ukazać się Jej w Episkopacie aby umiała przekonać hierarchów którzy są także posłuszni lucyferowi aby nie walczyli z Bogiem Wszechmogącym w Trójcy Przenajświętszej Jedynym, bo przegrają a my razem z nimi i Europa może być zniszczona przez lucyferycznych i demonicznych ludzi szczepionkami, głodem i tylko oni wiedzą czym jeszcze.
NAM POLAKOM ZALEŻY, ABY UMIAŁA PRZEKONAĆ HIERARCHÓW – BISKUPÓW, KARDYNAŁÓW, ABY CHCIELI UZNAĆ NATYCHMIAST JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLEM POLSKI – AKTAMI WEDŁUG TWOJEJ KRÓLEWSKIEJ WOLI.
ŚWIĘTA KATARZYNA ZE SIENY.
„Ja staram się pomagać ludziom cały czas jak wtedy gdy na Ziemi żyłam bo nawet o Prawdę z wieloma się kłóciłam. Ja bardzo przeżywałam, gdy osoby duchowne nie były posłuszne Bogu w Trójcy Przenajświętszej Jedynemu który przecież stworzył ten piękny świat dla nas ludzi którzy na wieczność powinni być z Bogiem zjednoczeni. Nie rozumiem księży ani biskupów, którzy zapomnieli, lub nie rozumieją, że Bóg jest Miłością i dla stworzenia swojego ludziom by chciał wszystkiego najlepszego, lecz wymaga szacunku i wierności ale i sprawiedliwości, bo sam taki jest i przykro Mnie jest gdy ludzie bezczeszczą Bożej Miłości gest. Dobrze Mieczysławo myślisz, bo gdy ludzie cokolwiek czynią wbrew
Woli Bożej – to z nienawiści do Boga Trój-Jedynego i Episkopat nie chce uznać Jezusa Chrystusa Zbawiciela KRÓLEM POLSKI dlatego. Ja dobrze rozumuję, że Episkopat nie chce być posłuszny Bogu Ojcu Wszechmogącemu i nie chce ustalić oficjalnie jednej niedzieli w roku Nabożeństwa dla Niego,
a powinni w każdym miesiącu takie Nabożeństwo uczynić – no i hierarchowie sami siebie za to winią.
Episkopat nienawidzi także Boga Ducha Świętego, gdyż nie ustalił żadnego Nabożeństwa Świętego do Niego. To kogo oni kochają i za boga uważają? Czy lucyfera, którego demony do piekła ich wciągają?
To jest nieprawdopodobne że ludzie doczekali takich czasów w których panuje szatan z piekłem całym i wywołują wojny i niezgody a zawsze są na ludzi wściekli. To jest nieprawdopodobne, że ci rządzący Kościołem Katolickim faryzeusze na Bożych kapłanów wymyślają katusze.
Dziękuję wam kochani Polacy że pragniecie Pokoju i szacunku do Boga Wszechmogącego i walczcie Modlitwą, listami i prośbami z tymi w sutannach odmieńcami. My w Niebie obserwujemy Ziemię i wam pomagamy i ratujemy w potrzebie.
Ja Katarzyna ze Sieny też miałam kłopoty z niedowiarkami – księżmi na Ziemi. A wy Polacy cieszcie się, bo skoro macie KRÓLOWĄ POLSKI to Ją błagajcie, aby wrogowie wasi, których macie wielu nie zniszczyli waszej katolickiej Polski. My ze łzami patrzymy na grzeszną Ziemię, a tym bardziej na biskupów popierających to heretyckie przeciwko Panu Bogu – plemię. Walczcie, bo walczycie o życie
w Bogu na Ziemi a wiecie, że tylko Jezus Chrystus KRÓL POLSKI – wojny na Pokój a serca ludzi z nienawistnych na miłosierne zamieni. Katarzyna ze Sieny ma nadzieję, że Król Polski zdąży Polskę
i świat na Miłosierny zamienić i Bogu Wszechmogącemu zawierzyć”.
——————————
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Na świętszym Sakramencie – 29.04.22 r.
Widzenia mistyczne św. Katarzyny ze Sieny
Wizja św. Katarzyny
MODLITWA DO DUCHA ŚWIĘTEGO ŚW.KATARZYNY ZE SIENY
O Duchu Święty, przyjdź do mego serca.
O Boże żywy, mocą swoją świętą pociągnij me serce ku sobie.
Racz mi udzielić daru roztropnej miłości razem ze świętą bojaźnią.
Zachowaj mnie od wszelkiej złej myśli.
Niech miłość Twoja będzie mi żarem i światłem, ażeby każdy ciężar stał mi się lekkim ciężarem.
Święty mój Ojcze i słodki mój Panie!
Wspomóż mnie w każdej Twej służbie.
Daj mi miłość Twoją. Amen.
Modlitwa św. Katarzyny ze Sieny o miłość roztropną
O Duchu Święty, przyjdź do mojego serca, o Boże żywy, mocą Twoją świętą pociągnij me serce ku Sobie. Racz mi udzielić roztropnej miłości i daru świętej bojaźni. Zachowaj mnie od wszelkiej złej myśli. Niech miłość Twoja będzie mi żarem i światłem, ażeby każdy ciężar stał mi się lekkim ciężarem. Święty mój Ojcze i słodki mój Panie, wspomóż mnie w każdej Twej służbie. Daj mi miłość Twoją! Amen.
STRASZNE CIERPIENIA I MILIONY ZAMORDOWANYCH LUDZI PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ – OTO HISTORIA ZAAKCEPTOWANEJ PRZEZ RZĄD I EPISKOPAT WOJNY, A W NAGRODĘ ZA ZGODĘ NA WOJNĘ WYWYŻSZONO KARD. A. HLONDA NA ŚWIĘTEGO I POSŁANO DO NIEBA BEZ ZGODY WŁAŚCICIELA. LUDZIE DO TEJ PORY PŁACZĄ I ZE SMUTKIEM WSPOMINAJĄ TĘ TRAGEDIĘ. OBECNIE RZĄD I EPISKOPAT PRZYGOTOWUJĄ POWTÓRKĘ TRAGEDII – JESZCZE GORSZĄ III WOJNĘ ŚWIATOWĄ NA ZŁOŚĆ PANU BOGU, KTÓRY JUŻ 100 LAT PROSI GRZESZNIKÓW W SUTANNACH O UZNANIE GO KRÓLEM POLSKI A WTEDY ZATRZYMA WSZYSTKIE KARY I ZAPOWIADANE PRZEZ PROROKÓW STRASZNE ZŁO NA ZIEMIĘ. TE WSZYSTKIE STRASZNE WYDARZENIA NASTĄPIĄ, GDY BÓG JEZUS CHRYSTUS NIE BĘDZIE NATYCHMIAST UZNANY KRÓLEM POLSKI, BO WOJNA JUŻ SIĘ ZACZĘŁA A BĘDZIE SIĘ ROZWIJAĆ WŁAŚNIE Z WINY EPISKOPATU NIEPOSŁUSZNEGO PANU BOGU.
Trzy dni ciemności – we władzy demonów! Proroctwa dusz ofiarnych.
Nadchodzi kres. Jak przetrwać 3 dni ciemności – Ku Bogu
CZYŚCIEC istnieje naprawdę! Dramatyczne doświadczenia z pogranicza śmierci I Podcast cz.1
NADCHODZI ŚMIERĆ! PRZYGOTUJ SIĘ! OSTATNIE SEKUNDY ŻYCIA
CAŁA ROZMOWA / KS. PAWEŁ ŚMIERZCHALSKI
Pobity zalany krwią ksiądz połykał paciorki różańca.
Aktywiści LGBT zakazują leczenia i terapii
|
|
|
Zaczynamy konferencję o nierozerwalności małżeństwa! Link do transmisji online!
|
|
|
|
||||||||
|
Dane do przelewu:
Centrum Życia i Rodziny
Nr konta: 32 1240 4432 1111 0011 0433 7056, Bank Pekao SA Z dopiskiem: „Darowizna na działalność statutową Centrum Życia i Rodziny”
SWIFT: PKOPPLPW IBAN: PL32 1240 4432 1111 0011 0433 7056
|
||||||||
|
||||||||
|
Centrum Życia i Rodziny tel. +48 12 385 39 99 |
||||||||
Piątek, 29 kwietnia 2022
ŚW. KATARZYNY SIENEŃSKIEJ
DZIEWICY I DOKTORA KOŚCIOŁA, PATRONKI EUROPY
DZIEWICY I DOKTORA KOŚCIOŁA, PATRONKI EUROPY
Święto
Z Dialogu św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy, O Bożej Opatrzności
Zakosztowałam i ujrzałam
O wieczne Bóstwo, wiekuista Trójco! Ty sprawiłaś, że przez zjednoczenie z Bożą naturą krew Twojego Jednorodzonego Syna nabrała takiej ceny. Ty, Trójco wieczna, jesteś morzem głębokim, w którym im więcej szukam, więcej znajduję, a im więcej znajduję, tym więcej Cię szukam. Ty w nienasycony sposób nasycasz duszę; w Twojej głębokości tak nasycasz duszę, że zawsze pozostaje ona złakniona Ciebie, Trójco wieczna, i pragnie ujrzeć Ciebie, Światłości, w Twoim świetle.
Zakosztowałam i światłem mojego umysłu w świetle Twoim ujrzałam Twoje przepastne głębiny, Trójco wieczna, i piękno Twojego stworzenia. A oglądając siebie w Tobie, ujrzałam, że jestem Twoim obrazem. Bo ze swej mocy, wiekuisty Ojcze, i mądrości, którą jest Syn Twój Jednorodzony, udzieliłeś mi; a Duch Święty, który od Ciebie i od Syna pochodzi, dał mej woli zdolność kochania Ciebie.
Ty, wiekuista Trójco, jesteś Stwórcą, a ja stworzeniem. W odrodzeniu, którego dokonałeś we mnie przez krew Syna Twego Jedynego, ujrzałam, że rozmiłowałeś się w piękności swojego stworzenia.
O przepaści, o Trójco Boska i wieczna, o morze głębokie! Cóż mogłeś mi dać więcej nad siebie samego? Jesteś ogniem, który zawsze płonie i nie gaśnie nigdy. Jesteś ogniem, który swoim żarem spala wszelką miłość własną duszy. Jesteś ogniem, który usuwa wszelką oziębłość i który oświeca wszelki umysł swoim światłem. W tym świetle dałeś mi poznać Twoją prawdę.
W odblasku tego światła poznaję Ciebie, Dobro Najwyższe, Dobro ponad dobrami, Dobro błogosławione i niepojęte, Dobro bezcenne, Piękności nad pięknościami, Mądrości nad mądrościami, Mądrości sama! Ty, Chlebie aniołów, z żarem miłości oddałeś się ludziom.
Jesteś szatą, która okrywa moją nagość, jesteś pokarmem, który swoją słodyczą żywi zgłodniałych. Jesteś słodyczą bez śladu goryczy. O Trójco wieczna!
Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 r. w Sienie (Włochy). Była przedostatnim z dwudziestu pięciu dzieci mieszczańskiej rodziny Jakuba Benincasy i Lapy Piangenti – córki poety Nuccio Piangenti. Przyszła na świat jako bliźniaczka, ale jej siostra, Janina, zaraz po urodzeniu zmarła. Rodzina nie cierpiała biedy, skoro stać ją było na to, by przyjąć do swego grona sierotę po starszym bracie, Tomasza Fonte, który, po wstąpieniu do dominikanów, był pierwszym spowiednikiem Katarzyny.
Katarzyna już jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Wspierana Bożą łaską w wieku 7 lat (w 1354 r.) złożyła Bogu w ofierze swoje dziewictwo. Kiedy miała 12 lat, doszło po raz pierwszy do konfrontacji z matką, która chciała, by Katarzyna wiodła życie jak wszystkie jej koleżanki, by korzystała z przyjemności, jakich dostarcza młodość. Katarzyna jednak już od wczesnej młodości marzyła o całkowitym oddaniu się Panu Bogu. Dlatego wbrew woli rodziców obcięła sobie włosy i zaczęła prowadzić życie pokutne. Zamierzała najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak okazało się to niemożliwe, własne serce zamieniła na zakonną celę. Tu była jej Betania, w której spotykała się na słodkiej rozmowie z Boskim Oblubieńcem. Z miłości dla Chrystusa pracowała nad swoim charakterem, okazując się dla wszystkich życzliwą i łagodną, skłonną do usług. W woli rodziców zaczęła upatrywać wolę ukochanego Zbawcy.
Pomimo wielu trudności ze strony rodziny, w 1363 roku wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) w Sienie i prowadziła tam surowe życie. Modlitwa, pokuta i posługiwanie trędowatym wypełniały jej dni. Jadła skąpo, spała bardzo mało, gdyż żal jej było godzin nie spędzonych na modlitwie. Często biczowała się do krwi. W wieku 20 lat była już osobą w pełni ukształtowaną, wielką mistyczką. Pan Jezus często ją nawiedzał sam lub ze swoją Matką. Pod koniec karnawału 1367 roku, gdy Katarzyna spędzała czas na nocnej modlitwie, Chrystus Pan dokonał z nią mistycznych zaślubin, zostawiając jej jako trwały znak obrączkę. Odtąd Katarzyna stała się posłanką Chrystusa. Przemawiała odtąd i pisała listy w imieniu Chrystusa do najznakomitszych osób ówczesnej Europy, tak duchownych, jak i świeckich. Skupiła ponadto przy sobie spore grono uczniów – elitę Sieny – dla których była duchową mistrzynią i przewodniczką. Wspierana nadzwyczajnymi darami Ducha Świętego i posłuszna Jego natchnieniom, łączyła w swoim życiu głęboką kontemplację tajemnic Bożych w „celi swojego serca” z różnorodną działalnością apostolską. Z jej przemyśleń i duchowych przeżyć zrodziło się zaangażowanie w sprawy Kościoła i świata.
Katarzyna miała wielu wrogów. Uważano za rzecz niespotykaną, by kobieta mogła tak odważnie przemawiać do kapłanów, biskupów, a nawet do papieży w imieniu Chrystusa, ogłaszać się publicznie Jego posłanką. Pod naciskiem opinii wezwano więc przed trybunał inkwizycji do Florencji. Kościelny przewód sądowy odbył się w klasztorze dominikanów przy kościele S. Maria Novella. Było to w samą uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 21 maja 1374 roku. Katarzyna miała jednak przy sobie nie tylko oskarżycieli, ale również obrońców. Sąd inkwizycyjny nie dopatrzył się żadnej herezji ani błędu, tak w jej wypowiedziach, jak też w jej pismach.
Zaledwie Katarzyna wróciła do Sieny, miasto nawiedziła dżuma. Katarzyna oddała się posłudze zarażonym z heroicznym oddaniem. W nagrodę za to 1 kwietnia 1375 roku otrzymała od Chrystusa stygmaty (jednak nie w postaci ran, lecz krwawych promieni).
Podczas licznych konfliktów na terenie Italii i w samym Kościele była orędowniczką pokoju i mediatorem. Domagała się od kolejnych papieży (najpierw od bł. Urbana V, a potem od Grzegorza XI) powrotu z Awinionu do Rzymu. Wobec nieskuteczności wysyłanych listów udała się do Awinionu, by skłonić Grzegorza XI do zamieszkania w Wiecznym Mieście. Kiedy papież zdecydował się powrócić, jej pośrednictwu przypisywano to ważne wydarzenie. Po śmierci papieża Grzegorza XI kardynałowie wybrali arcybiskupa z Bari, który przyjął imię Urbana VI (1378-1389). Ten jednak swoją surowością zraził sobie kardynałów, dlatego część z nich zbuntowała się i wybrała antypapieża w osobie Klemensa VII (1378-1394). Kościół został podzielony. Kilka lat później, w 1409 r., miał pojawić się jeszcze drugi antypapież, co wywołało prawdziwy chaos. Rozłam trwał 39 lat. Kiedy wysiłki Katarzyny nie dały rezultatu, gdyż antypapież nie chciał ustąpić, Katarzyna robiła wszystko, by jak najwięcej zwolenników skupić koło osoby prawowitego papieża. Nawoływała do modlitw w jego intencji. Popierała też usilnie reformy, jakie Urban VI wprowadził. Na jego życzenie udała się do Rzymu, by tam pracować dla dobra Kościoła. Wielu mężczyznom i kobietom, pochodzącym z różnych warstw społecznych, pomogła wejść na drogę cnoty lub osiągnąć pokój.
Umarła z wyczerpania 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie w wieku 33 lat. Pozostawiła po sobie trzy dzieła, które zawierają jej naukę: „Dialog o Bożej Opatrzności”, „Listy” oraz „Modlitwy”. Jej kult rozpoczął się zaraz po jej śmierci. Nikt już nie wątpił, że była wybranką Bożą i niewiastą opatrznościową dla Kościoła. Pan Bóg wsławił też jej grób wielu cudami. Już w roku 1383 bł. Rajmund z Kapui, ówczesny generał dominikanów, za zezwoleniem Stolicy Apostolskiej przeniósł jej ciało do kaplicy kościoła dominikanów S. Maria della Minerva w Rzymie i wybudował dla niej okazały grobowiec. Jemu zawdzięczamy obszerny „Żywot świętej Katarzyny ze Sieny”, wydany również po polsku. Bł. Rajmund napisał go na podstawie osobistych kontaktów ze św. Katarzyną (był jej spowiednikiem i przewodnikiem duchowym) oraz korzystając ze świadectwa innych bliskich jej osób, z którymi przeprowadził wiele rozmów. Pius II 26 czerwca 1461 roku w bazylice św. Piotra dokonał uroczystej kanonizacji sługi Bożej. W nagrodę za poniesione trudy w obronie Kościoła Pius IX w roku 1866 ogłosił św. Katarzynę drugą, po św. Piotrze, patronką Rzymu. W roku 1939 papież Pius XII proklamował św. Katarzynę ze Sieny drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Italii, a Paweł VI w 1970 roku ogłosił ją doktorem Kościoła. Papież św. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku współpatronką Europy. Jest także patronką Sieny oraz pielęgniarek, strażników, strażaków.
Katarzyna już jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Wspierana Bożą łaską w wieku 7 lat (w 1354 r.) złożyła Bogu w ofierze swoje dziewictwo. Kiedy miała 12 lat, doszło po raz pierwszy do konfrontacji z matką, która chciała, by Katarzyna wiodła życie jak wszystkie jej koleżanki, by korzystała z przyjemności, jakich dostarcza młodość. Katarzyna jednak już od wczesnej młodości marzyła o całkowitym oddaniu się Panu Bogu. Dlatego wbrew woli rodziców obcięła sobie włosy i zaczęła prowadzić życie pokutne. Zamierzała najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak okazało się to niemożliwe, własne serce zamieniła na zakonną celę. Tu była jej Betania, w której spotykała się na słodkiej rozmowie z Boskim Oblubieńcem. Z miłości dla Chrystusa pracowała nad swoim charakterem, okazując się dla wszystkich życzliwą i łagodną, skłonną do usług. W woli rodziców zaczęła upatrywać wolę ukochanego Zbawcy.
Pomimo wielu trudności ze strony rodziny, w 1363 roku wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) w Sienie i prowadziła tam surowe życie. Modlitwa, pokuta i posługiwanie trędowatym wypełniały jej dni. Jadła skąpo, spała bardzo mało, gdyż żal jej było godzin nie spędzonych na modlitwie. Często biczowała się do krwi. W wieku 20 lat była już osobą w pełni ukształtowaną, wielką mistyczką. Pan Jezus często ją nawiedzał sam lub ze swoją Matką. Pod koniec karnawału 1367 roku, gdy Katarzyna spędzała czas na nocnej modlitwie, Chrystus Pan dokonał z nią mistycznych zaślubin, zostawiając jej jako trwały znak obrączkę. Odtąd Katarzyna stała się posłanką Chrystusa. Przemawiała odtąd i pisała listy w imieniu Chrystusa do najznakomitszych osób ówczesnej Europy, tak duchownych, jak i świeckich. Skupiła ponadto przy sobie spore grono uczniów – elitę Sieny – dla których była duchową mistrzynią i przewodniczką. Wspierana nadzwyczajnymi darami Ducha Świętego i posłuszna Jego natchnieniom, łączyła w swoim życiu głęboką kontemplację tajemnic Bożych w „celi swojego serca” z różnorodną działalnością apostolską. Z jej przemyśleń i duchowych przeżyć zrodziło się zaangażowanie w sprawy Kościoła i świata.
Katarzyna miała wielu wrogów. Uważano za rzecz niespotykaną, by kobieta mogła tak odważnie przemawiać do kapłanów, biskupów, a nawet do papieży w imieniu Chrystusa, ogłaszać się publicznie Jego posłanką. Pod naciskiem opinii wezwano więc przed trybunał inkwizycji do Florencji. Kościelny przewód sądowy odbył się w klasztorze dominikanów przy kościele S. Maria Novella. Było to w samą uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 21 maja 1374 roku. Katarzyna miała jednak przy sobie nie tylko oskarżycieli, ale również obrońców. Sąd inkwizycyjny nie dopatrzył się żadnej herezji ani błędu, tak w jej wypowiedziach, jak też w jej pismach.Zaledwie Katarzyna wróciła do Sieny, miasto nawiedziła dżuma. Katarzyna oddała się posłudze zarażonym z heroicznym oddaniem. W nagrodę za to 1 kwietnia 1375 roku otrzymała od Chrystusa stygmaty (jednak nie w postaci ran, lecz krwawych promieni).
Podczas licznych konfliktów na terenie Italii i w samym Kościele była orędowniczką pokoju i mediatorem. Domagała się od kolejnych papieży (najpierw od bł. Urbana V, a potem od Grzegorza XI) powrotu z Awinionu do Rzymu. Wobec nieskuteczności wysyłanych listów udała się do Awinionu, by skłonić Grzegorza XI do zamieszkania w Wiecznym Mieście. Kiedy papież zdecydował się powrócić, jej pośrednictwu przypisywano to ważne wydarzenie. Po śmierci papieża Grzegorza XI kardynałowie wybrali arcybiskupa z Bari, który przyjął imię Urbana VI (1378-1389). Ten jednak swoją surowością zraził sobie kardynałów, dlatego część z nich zbuntowała się i wybrała antypapieża w osobie Klemensa VII (1378-1394). Kościół został podzielony. Kilka lat później, w 1409 r., miał pojawić się jeszcze drugi antypapież, co wywołało prawdziwy chaos. Rozłam trwał 39 lat. Kiedy wysiłki Katarzyny nie dały rezultatu, gdyż antypapież nie chciał ustąpić, Katarzyna robiła wszystko, by jak najwięcej zwolenników skupić koło osoby prawowitego papieża. Nawoływała do modlitw w jego intencji. Popierała też usilnie reformy, jakie Urban VI wprowadził. Na jego życzenie udała się do Rzymu, by tam pracować dla dobra Kościoła. Wielu mężczyznom i kobietom, pochodzącym z różnych warstw społecznych, pomogła wejść na drogę cnoty lub osiągnąć pokój.
Umarła z wyczerpania 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie w wieku 33 lat. Pozostawiła po sobie trzy dzieła, które zawierają jej naukę: „Dialog o Bożej Opatrzności”, „Listy” oraz „Modlitwy”. Jej kult rozpoczął się zaraz po jej śmierci. Nikt już nie wątpił, że była wybranką Bożą i niewiastą opatrznościową dla Kościoła. Pan Bóg wsławił też jej grób wielu cudami. Już w roku 1383 bł. Rajmund z Kapui, ówczesny generał dominikanów, za zezwoleniem Stolicy Apostolskiej przeniósł jej ciało do kaplicy kościoła dominikanów S. Maria della Minerva w Rzymie i wybudował dla niej okazały grobowiec. Jemu zawdzięczamy obszerny „Żywot świętej Katarzyny ze Sieny”, wydany również po polsku. Bł. Rajmund napisał go na podstawie osobistych kontaktów ze św. Katarzyną (był jej spowiednikiem i przewodnikiem duchowym) oraz korzystając ze świadectwa innych bliskich jej osób, z którymi przeprowadził wiele rozmów. Pius II 26 czerwca 1461 roku w bazylice św. Piotra dokonał uroczystej kanonizacji sługi Bożej. W nagrodę za poniesione trudy w obronie Kościoła Pius IX w roku 1866 ogłosił św. Katarzynę drugą, po św. Piotrze, patronką Rzymu. W roku 1939 papież Pius XII proklamował św. Katarzynę ze Sieny drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Italii, a Paweł VI w 1970 roku ogłosił ją doktorem Kościoła. Papież św. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku współpatronką Europy. Jest także patronką Sieny oraz pielęgniarek, strażników, strażaków.
W ikonografii Święta przedstawiana jest w habicie dominikanki, w koronie cierniowej, z krzyżem w dłoniach, z różańcem. Niekiedy trzyma tiarę. Ukazywana jest także z Dzieciątkiem Jezus, które podaje jej pierścień – znak mistycznych zaślubin, których dostąpiła. Jej atrybutami są także: czaszka, diabeł u stóp, krucyfiks, lilia, serce.
Módlmy się. Wszechmogący Boże, święta Katarzyna ze Sieny, rozważając Mękę Pańską i służąc Twojemu Kościołowi, płonęła miłością ku Tobie, † spraw za jej wstawiennictwem, * abyśmy się zjednoczyli w misterium Chrystusa i radowali się z objawienia Jego chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
O STWORZYCIELU DUCHU PRZYJDŹ, NAWIEDŹ DUSZ WIERNYCH TOBIE KRĄG, NIEBIESKĄ ŁASKĘ ZESŁAĆ RACZ SERCOM, CO DZIEŁEM SĄ TWYCH RĄK. POCIESZYCIELEM JESTEŚ ZWAN I NAJWYŻSZEGO BOGA DAR. TYŚ NAMASZCZENIEM NASZYCH DUSZ, ZDRÓJ ŻYWY, MIŁOŚĆ, OGNIA ŻAR. ŚWIATŁEM ROZJAŚNIJ NASZĄ MYŚL, W SERCA NAM MIŁOŚĆ ŚWIĘTĄ WLEJ I WĄTŁĄ SŁABOŚĆ NASZYCH CIAŁ POKRZEP STAŁOŚCIĄ MOCY TWEJ. NIEPRZYJACIELA ODPĘDŹ W DAL I TWYM POKOJEM OBDARZ WRAZ. NIECH W DRODZE ZA PRZEWODEM TWYM MINIEMY ZŁO, CO KUSI NAS.
Panie Jezu, czy powinniśmy wydać III Tom Książki: „Jezuniu moja Miłości” i jak to zrobić
– bardzo proszę o wskazówki i pokierowanie nami.
PAN JEZUS.
„Moi ukochani katolicy – dziękuję wam, że w dalszym ciągu Moje DZIEŁO jest kontynuowane i zapisywane, gdyż wiadomości w Nim są wam przedstawiane i Cudami owiane. Tak – pragnę, aby ludzie czytali i się nawracali ale także Polskę omadlali gdyż wasza Ojczyzna, to i Maryi wybrany Naród, który nie może zginąć bo świat jeszcze istnieje dzięki Polakom modlącym się, pokutującym i w Boga wierzącym oraz wiarę w Boga Przenajświętszego Jedynego manifestującym. Od wielu lat jesteś Narodzie oszukiwany, okradany, mordowany i z bólem Serca patrzę na was, a Maryja leje łzy przed Bogiem Ojcem Wszechmogącym, który też broni was.
Zmartwychwstał Bóg i Polska Zmartwychwstanie nawet jeśli wojna nastanie. Oczywiście z winy Episkopatu była, jest i będzie przez wrogów targana i maltretowana, lecz zwycięży, bo kocha swego Przyjaciela Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, Króla i Pana. Faryzeusze żydowscy chcą rządzić całym światem bez Boga w Trójcy Przenajświętszej Jedynego na swoją szkodę i zniszczenie. Przez tyle lat nie umieją zrozumieć, że tylko Bóg Jezus Król Polski jest ludzkości Nadzieją, a ich zdradzieckie pomysły niech się rozwieją. Do dnia dzisiejszego niszczą Mnie i Moich wyznawców a całe Niebo się ich brzydzi.
Ja Jestem Miłością i czekam do dnia dzisiejszego na ich nawrócenie i tak naprawdę, to nie winię Narodu Żydowskiego, lecz tylko faryzeuszy rządzących na świecie do dnia dzisiejszego. A przecież tak mało potrzeba, aby świat mógł istnieć bez wojen i kataklizmów, bez obozów koncentracyjnych i bez grzechów – gdyby panujący Żydzi nie wtrącali się do Moich czcicieli i religii katolickiej, a wszędzie ich pełno nawet w Episkopatach i Archidiecezjach na wysokich stanowiskach, a przecież wiedzą, że na swoją szkodę, bo się słuchają lucyfera, a on do piekła ich zabiera.
Dlatego wydaj III Tom Naszej KSIĄŻKI, a tytuł: „APOKALIPSA JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA POLSKI I ŚWIATA CAŁEGO” gdyż te czasy są OSTATECZNE w takiej formie bo Jestem bardzo biczowany, a BÓG OJCIEC nie może już patrzyć na Moje powiększające się na całym Ciele RANY.
Ludzie powinni być Mnie wdzięczni łącznie z Żydami za mnóstwo Łask utrzymujących Planetę Ziemię jeszcze w całości, a ludzie – grzesznicy mordują i biczują Mnie coraz bardziej na podstawie zła, mściwości, zazdrości i nienawiści.
BŁOGOSŁAWIĘ WAS CZYTELNICY KSIĄŻKI NASZEGO DZIEŁA NIEBIAŃSKIEGO, W KTÓREJ MÓWIĘ O WSZYSTKIM I DO WSZYSTKICH DLA ZBAWIENIA WASZEGO.
BŁOGOSŁAWIĘ WAS MOI – NASI NAJDROŻSI KATOLICY I NA CAŁY ŚWIAT GŁOŚCIE SŁOWA MOJE. NAWRACAJCIE SIĘ I POWRACAJCIE DO MNIE BOGA ZANIM ZAMKNĘ TEN GRZESZNY ŚWIAT – AMEN”.
—————————–
Panie Jezu, czy w tym roku będzie OŚWIECENIE – OSTRZEŻENIE?
PAN JEZUS.
„Jeśli się nie nawrócicie, to w tym roku Mnie Żywego zobaczycie i będę rozliczał was publicznie i indywidualnie, aż z ludzkich serc wszystko zło wypadnie. Przygotujcie domy wasze, wyświęćcie i się wyciszcie a serca swoje z grzechów w konfesjonale oczyśćcie. Na Spotkanie ze Mną przygotowani bądźcie perfekcyjnie, aby mieć szansę na dobre z Bogiem Spotkanie. Błogosławię was mieszkańców Ziemi – bądźcie z grzechów oczyszczeni i w pokorę uzbrojeni. Amen. Jezus Sędzia Sprawiedliwy”.
————————
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie – 27.04.2022 r.
PRZYBĄDŹ DUCHU ŚWIĘTY, ZEŚLIJ Z NIEBA WZIĘTY ŚWIATŁA TWEGO STRUNIEŃ. PRZYJDŹ OJCZE UBOGICH, PRZYJDŹ DAWCO ŁASK DROGICH, PRZYJDŹ ŚWIATŁOŚCI SUMIEŃ. OBMYJ CO NIE ŚWIĘTE, OSCHŁYM WLEJ ZACHĘTE, ULECZ SERCA RANĘ. NAGNIJ CO JEST HARDE, ROZGRZEJ SERCA TWARDE, PROWADŹ ZABŁĄKANE. DAJ ZASŁUGĘ MĘSTWA, DAJ WIENIEC ZWYCIĘSTWA I SZCZĘŚCIE BEZ MIARY.
Mam wielki szacunek do wszystkich kapłanów, ale muszę to napisać, ponieważ kapłani milczą bo muszą być posłuszni swoim przełożonym: proboszczom, biskupom, czy prymasom, a my świeccy mówimy i piszemy PRAWDĘ. Świeccy obserwują, że Modlitwy i teksty nawet w Piśmie Świętym są zmieniane na Pana Boga obrażanie i nikt nie protestuje. Modlitwa Ojcze nasz – kapłani mówią nam: Módlmy się jak nas nauczył Pan Jezus:”i nie dozwól, abyśmy ulegli pokusie”,
a za chwilę przekłamują. Spowiadam się…..i wam bracia siostry – okrutne kłamstwo, bo nikt nie będzie się spowiadał braciom, ani siostrom tylko kapłanom – ZMIENILI! Mszę Św. nazwali UCZTĄ a przecież to jest okrutna męczeńska śmierć Pana Boga za nasze grzechy. Tydzień zaczynają po żydowsku – od niedzieli a Bóg Ojciec tydzień zakończył w niedzielę
i to jest dzień odpoczynku, a my dziękujemy za pracowity tydzień na Mszy św. Zbawicielowi. Święty Maksymilian ułożył Modlitwę:”O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta Módl się za nami, który się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie”a masoneria wyrzuciła słowo „masonami”. Masoneria kościelna usunęła z Pisma Św. Modlitw i pieśni słowo: JEZUS a zostawiła: Pan, Panu, Panem a na świecie jest co drugi „pan”. Nie chcą wymieniać Imienia- JEZUS, bo ich panem jest lucyfer. Dużo mogę wymieniać masońskich kłamstw, ale trzeba jeszcze poruszyć wiele tematów: MIŁOSIERDZIE CZEKAŁO NA UZNANIE 50 LAT, a przecież ono występuje już w Starym Testamencie i to jest hańba dla Episkopatu w Polsce bo teraz wiemy ile Łask Polacy stracili. Dziękujemy Panu Bogu, że przez Catalinę Riwas z Boliwii pokazał nam DAR – TAJEMNICĘ MSZY ŚWIĘTEJ, bo w Polsce nie doczekaliby katolicy wśród tych wrogów, a Boliwijka jeszcze żyje i może żyć. W Polsce Bóg Jezus Zbawiciel nie może doczekać się KORONY KRÓLEWSKIEJ a Polacy tracą WOLNOŚĆ, POKÓJ i ŁASKI BOŻE. Przez Rozalię Pan Jezus prosił aby Episkopat uznał Jezusa KRÓLEM POLSKI, a oni wybrali dla Polaków wojnę i kilka milionów zabitych ludzi, dla siebie piekło a kard. Hlond uciekł z Polski już 6.09.39r a tym samym zaakceptował okrutną wojnę. Krakowski bp Macharski nakazał spalić dom Rozalii ze złości i też wybrał piekło jak każdy innowierca rządzący Kościołem katolickim niezgodnie z Wolą Bożą. My nie interesujemy się kim kto jest – niech będą masonami i Żydami, ale w swoim towarzystwie i niech w swoich Synagogach rządzą a nam katolikom niech nie przeszkadzają wierzyć w Boga Wszechmogącego. Katolicy nie wtrącają się do innych religii i prosimy o to samo. Katolicy nie jeżdżą do Izraela ich nawracać, bo każdy ma wolną wolę. Każdy wie, że Bóg Wszechmogący zwycięży chociażby przez wojny, czy kataklizmy a każdy stanie w momencie śmierci przed Stworzycielem świata na Sądzie i o tym też oni wiedzą. Też wiemy, że 3/4 w Episkopacie to nie są tylko katolicy, bo wyznający dwóch bogów, bo Bożych kapłanów żyjących zgodnie z Wolą Bożą zwalniają i usuwają z Kościoła katolickiego. Wobec świadectw oraz sytuacji na świecie – już wojna trwa, więc my katolicy prosimy biskupów – nie walczcie z Bogiem w Trójcy Przenajświętszej Jedynym, bo Boga nie zwyciężycie tylko świat zniszczycie, a Cudowny Bóg i tak stworzy Nowy Świat – Nową Ziemię i Niebo ale już bez was heretyków i bez lucyfera. Jednak póki jeszcze żyjemy to Episkopat jaki jest – prosimy, aby AKTAMI UZNALI CUDOWNEGO BOGA KRÓLEM POLSKI I WSZYSCY JESZCZE NA ZIEMI W POKOJU POŻYJEMY.
—————————–
SŁOWA NADZIEI BOGA OJCA wg.książki: „Jestem, Który Jestem.”
„Daję wam dzieci Moje Słowa Nadziei. Ja, Pan wasz i Bóg chcę, abyście poznali żem Ojcem waszym.
Przeto obiecuję wam zachować Ziemię. Moją ona jest własnością i nie zginie bez Mojej Woli, lecz obmyję Ją, oczyszczę ogniem i wodą, wstrząsnę Ziemią i powietrzem, zezwolę by wszystkie Jej moce działały swobodnie na czas tak długi, jaki porzebny będzie dla przejrzenia waszego. Od was samych zatem zależy jak długo trwać będzie wzburzenie żywiołów na Ziemi. Moc ich działania też od was zależy. Boleje Serce Moje, że takich środków potrzeba, aby uratowac przed bratobójczą walka i śmercią. Nad wzywającymi Mnie rozpostrę płaszcz Mojej opieki i nie będę się ociągał przybywając z pomocą. Dlatego was ratuję, że was kocham. Amen”.
LUDZIE CZY MAŁO WAM WOJEN I KATAKLIZMÓW? KTO Z BOGIEM WALCZY, TO Z WOLI BOGA GINIE, JAK ŻYDZI.
TYLKO JEZUS CHRYSTUS UZNANY KRÓLEM POLSKI JEST JEDYNYM RATUNKIEM CAŁY CZAS – PÓKI ŻYJEMY.
KTÓŻ JAK BÓG i TYLKO BÓG ZWYCIĘŻY JAKO KRÓL POLSKI i NIE UŻYJE WOJENNYCH ORĘŻY.
Módlmy się o nawrócenie całego Episkopatu aby uznali Boga KRÓLEM POLSKI, aby nie było jak na Ukrainie w której zwycięża nienawiść, zachłanność i mocarz diabelski. Drodzy biskupi – dlaczego nie chcecie prosić Boga Miłosiernego o objęcie władzy politycznej i religijnej na podstawie miłości i miłosierdzia, a Król będzie rządził razem z wami politykami z sercami pozmienianymi AKTAMI religijnymi z Pisma Świętego wziętymi.
MODLITWA
Ojcze Wszechmogący zachowaj nas błagamy w pokoju, miłości i prawdzie w godzinie Twojego gniewu.
Zachowaj od nagłej i niespodziewanej śmierci wszystkich żyjących na ziemi. Oddaj nas w opiekuńcze dłonie
Niepokalanej Maryi Pannie i Aniołom Swoim przez Chrystusa Syna Twojego i Zbawiciela naszego. Amen.
MODLITWA
Potężna Niebios Królowo i Pani Aniołów, Ty która otrzymałaś od Boga posłannictwo i władzę by zetrzeć głowę szatana prosimy Cię pokornie, rozkaż hufcom Anielskim, aby ścigały szatanów, stłumiły ich zuchwałość a zwalczając ich wszędzie strąciły do piekła na zawsze. Święci Aniołowie i Archaniołowie brońcie nas i strzeżcie nas. Amen.
Polska Święta, którą zna cały świat: Faustyna Kowalska.
https://www.youtube.com/watch?v=KOG4TniPvF0
Proroctwo św. Faustyny ∙ Apokaliptyczne przesłania Bożego Miłosierdzia Podcast
https://www.youtube.com/watch?v=v27m2w9R10M
5 rzeczy o Eucharystii, które Jezus powiedział do św Faustyny
https://www.youtube.com/watch?v=1PUFvU6TAgg
- Widzenia siostry Faustyny | Dobre proroctwa i przepowiednie dla Polski
https://www.youtube.com/watch?v=Pk7v1zgAySs
WIZJE PODLASIANKI – PRZEPOWIEDNIE DLA POLSKI I ŚWIATA.
https://www.youtube.com/watch?v=ACxEdeZLkcg
Któż Jak Bóg
Bóg nasz Tata w swych niebiosach, dal nam życie by Go kochać.
Stworzył mnie i ciebie na podobieństwo Swoje, I obdarzył nas pokojem.
On to chciał by ludzie Bogiem żyli i Trójcy Przenajświętszej wierni byli.
Bóg to Wszechmogący naszym przyjacielem i jedynym Zbawicielem.
Dziś niestety ludzie nie chcą Boga, a bez Boga do piekła prowadzi ta droga.
Ludzie wciąż szukają wrażeń demonicznych na podstawie zasad diabolicznych.
Człowiek w skarbach tego świata ma pociechę, gdzie lucyfer ma uciechę.
I Maryja za człowiekiem płacze, wciąż do ludzkich serc kołacze.
Świętych figur jest tak wiele, gdzie Jej krew we łzach się leje.
Ludzie patrzą podziwiają w sercach skruchy dziś nie maja.
Pogubionych jest tak wiele ludzi, kto z letargu ich obudzi?
Tylko Bóg zło w dobro zmieni, pokój da dla całej ziemi.
Tak jest wiele dziś pasterzy którzy w Boga już nie wierzy.
Gdyby w Boga dziś wierzyli to bez strachu by Go czcili.
Pochowali nam balaski w zamian dali koncert i oklaski.
Wciąż prostują nam kolana i biczują mego Pana.
Jezus znów przezywa męki, gdy kapłani Święte Ciało wkładają do ręki.
O pasterze się obudźcie i do Boga się nawrocie.
Jak się w porę nie ockniecie to po prostu poginiecie.
Na ołtarzach stoją trony, Jezus z centrum wyrzucony.
Ciągle słychać dziś straszenie Wolna Polska to złudzenie.
Wstań o Polsko z tej niewoli, kraj dziś cierpi w tej niedoli.
Weź Maryje dziś za rękę uwierz proszę w jej potęgę.
Oddaj Bogu się narodzie i zaufaj tej metodzie.
Jezus Chrystus czeka, bo jest miłosierny, szuka dzieci którzy są mu jeszcze wierni.
„Któż jak Bóg” często mówcie i przez dobre uczynki tylko Bogu służcie.
Z pomocą Aniołów modlitwami, Pokój i zgodę na Świecie twórzcie.
Bądź dziś rozkochany w Niebie a Jezus obdarzy cię laskami i pomoże w potrzebie.
Pytaj Boga i Maryi co masz robić w każdej chwili.
Zycie w Bogu jest bez strachu i bez trwogi i do Nieba prowadzą Jego drogi.
Króluj nam Chryste zawsze i wszędzie!
Przyjmij to moje małe westchnięcie.
Nowenna do MB Łaskawej – Głównej Patronki Warszawy.
5 – 13 maj 2022 r.
Matko moja Najłaskawsza,
przychodzę przed Twój Cudowny Obraz,
aby zwierzyć Ci się ze wszystkiego, co leży mi na sercu.
Aby powierzyć Ci wszystkie troski i nadzieje,
moją trudną teraźniejszość i nieznaną przyszłość.
Chcę Cię prosić, byś mi powiedziała,
jak nie dać się smutkom i przygnębieniu,
jak napełnić serce ufnością w Twoją niezawodną pomoc.
Dziś składam u Twych stóp prośbę … (przypisane na każdy dzień)
DZIEŃ 1 – DZIEŃ WIARY
Matko,dziś u Twych stóp o wiarę proszę,
bym czekając na Twą pomoc, nie zgubił siebie,
by nie usechł listek wątłych mych nadziei,
bym mógł doznać łaski Twej dobroci,
teraz tutaj, a dopiero później – w niebie!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA WIARY – Zmartwychwstanie Pana Jezusa
DZIEŃ 2 – DZIEŃ NADZIEI
Matko, daj siłę czekać z wiarą, pomaleńku
aż dojrzeje owoc Twojej łaskawości i dobroci!
Ufam, że mnie wysłuchasz, że zaradzisz,
że nie opuścisz, choć wszyscy opuścili!
Mamo, jesteś moją Nadzieją!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA NADZIEI – Przemienienie Pańskie
DZIEŃ 3 – DZIEŃ MIŁOŚCI
Mamo moja Najłaskawsza,
proszę Cię o serce nowe, czyste, zdolne do kochania,
pełne miłości i obfite jak źródło przejrzyste,
które przed wylewem swych skarbów wcale się nie wzbrania,
bo pragnie połączyć się z morzem,
portem powołania!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA MILOŚCI – Narodzenie Pana Jezusa
DZIEŃ 4 – DZIEŃ NAWRÓCENIA
Matko,niech Serce Twe łaskawe dzisiaj mnie wysłucha,
Mamo, przyjmij prośby mego ducha:
niech nikt z moich nie zginie,
niech się nie zagubi,
jeśli przed zgonem wzywa, że Cię, Matko, lubi!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA NAWRÓCENIA – Głoszenie Ewangelii i wzywanie do nawrócenia
DZIEŃ 5 – DZIEŃ CIERPIENIA
Oddaję Ci, Matko, boleści mego serca.
Powierzam Ci strach o jutro, lęk przed chorobą
i codzienne pytanie, czy wystarczy do pierwszego.
Ofiaruj, proszę, Jezusowi te moje małe trwogi
wraz z cierpieniami Twej duszy udręczonej,
zbolałej i omroczonej, gdyś pod krzyżem, Matko stała!
Proszę, niech przez zasługi boleści Twej duszy
udoskonali się moja wiara i nadzieja,
niech moje słabe zaufanie okrzepnie i stanie się
Twoją bezmierną ufnością!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA CIERPIENIA – Droga krzyżowa Jezusa i Matki Najświętszej
DZIEŃ 6 – DZIEŃ PEŁNIENIA WOLI BOŻEJ
Najlepsza Matko,
obdarz mnie łaską dostrzegania woli Bożej w tym,
co mnie każdego dnia spotyka!
Daj mi łaskę odwagi powiedzenia – jak Jezus w Ogrójcu:
Niech Twoja, nie moja wola się stanie – z ufnością!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA PEŁNIENIA WOLI BOŻEJ – Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
DZIEŃ 7 – DZIEŃ ODWAGI
Matko Łaskawa,
z jaką mocą łamiesz strzały nieprzyjaciół naszych,
z jaką determinacją osłaniasz nas, swe dzieci,
przed Gniewem Bożym!
Spraw, Matko,
bym mógł skruszyć strzały zwątpienia i rozpaczy
i pozwól mi w fałdach twego płaszcza
ukryć się jak dziecko!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA ODWAGI – Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
DZIEŃ 8 – DZIEŃ PROŚBY
Matko Najłaskawsza,
wysłuchaj, proszę, moich zwykłych i niezwykłych próśb:
daj zaznać ulgi, radości, rozkoszy,
że dzięki Tobie przeciwności został pokonany próg!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA WYSŁUCHANIA PROŚBY – Wesele w Kanie Galilejskiej
DZIEŃ 9 – DZIEŃ WDZIĘCZNOŚCI
Matko Łaskawa,
dziękuję, że mogłem u stóp Twych dzisiaj się wyżalić,
u kolan Matczynych nabrać znów nadziei.
Odchodząc, jeszcze Cię proszę,
niech mi myśli Twe serdeczne towarzyszą co dzień
i dobrzy Anieli!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA WDZIĘCZNOŚCI – Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi
DZIEŃ 10 – ZAKOŃCZENIE NOWENNY – CZAS POKORY
Matko moja Łaskawa,
kiedyś myślałem, że wszystko mogę,
bo mam otwartą głowę, zdolne ręce i dobre chęci.
Nawet myślałem, że mogę zostać kimś ważnym!
Ale poznałem siebie i teraz pragnę jedynie skryć się w Twoim Sercu
i błagać, byś mnie w Nim ukrytego
przeniosła przez życie!
Dziesiątek różańca: TAJEMNICA POKORY – Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Modlitwa do Matki Bożej Łaskawej Patronki Warszawy i Strażniczki Polski
Błogosławiona Matko Boża Łaskawa, skieruj na nas swoje miłosierne spojrzenie. Od trzech przeszło wieków Warszawa Cię wzywa jako swoją Patronkę i Orędowniczkę przed tronem Boga.
Ty zawsze spieszyłaś na pomoc naszej Stolicy w jej ciężkich chwilach dziejowych kiedy padały jej mury strawione siłą bombardowań i ogniem. Gdy krew męczeńska niby rzeka płynęła jej ulicami, o Matko, byłaś z Warszawą i strzegłaś jej ducha, by pozostał nie zatruty.
O strzeż nas teraz i oddal od miasta naszego wszelkich nieprzyjaciół. Niech grzech nie plami dusz mieszkańców Stolicy. Niech nędza moralna i podłość nie pełzają po jej ulicach i placach. Niech Warszawa pozostanie na zawsze miastem nieujarzmionym. Niech w sercach jej mieszkańców potężnieje wiara, zmartwychwstaje nadzieja i rozpłomienia się miłość mocniejsza niż śmierć.
Spraw, by w odbudowanych domach Stolicy żyli ludzie o sercu nowym, współczującym, gościnnym i otwartym dla wszystkich. Uproś u Boga, by Stolica nasza i Polska cała szły drogą swych przeznaczeń, wypisanych na kartach historii.
Wspomożycielko wiernych, przybądź nam z pomocą.
Pocieszycielko strapionych, uspokój nasze serca.
Uzdrowienie chorych, ulecz cierpiących na duszy i ciele.
Patronko Warszawy, módl się za nami u Boga.
Wstawiaj się za nami do Syna Twego, byśmy po życiu ziemskim, mogli na zawsze zjednoczyć się z Ojcem, który jest w Niebie i wraz Tobą śpiewać Mu „Magnificat” Chwały Wiecznej. Amen.
Niesamowita wizja niemieckiej mistyczki dla Polski i Niemiec – stygmatyczki Teresy Neumann. W języku polskim będą głoszone najmądrzejsze prawa. [to proroctwo już wypełniło się, ponieważ Encykliki wydane przez Ojca Świętego Jana Pawła II były wydawane w języku polskim]
Warto przeczytać i modlić się!!!
Teresa Neuman przez 40 lat od 1922 aż do swojej śmierci w 1962 nie spożywała żadnych pokarmów oprócz codziennej Eucharystii.
+++
Wizja Teresy Neumann z 15 października 1948 r., /Stephen Lassare – Odkryte sekrety przyszłości, Wyd. Adam, Warszawa 1992/
+++
„Od wielu lat Bóg dawał mi wizje przyszłości i dotąd wszystko się sprawdziło. Milczałam jednak, nic nie mówiąc nikomu poza spowiednikiem, dopóki nie otrzymałam wyraźnego nakazu, aby pisać. Na dwa dni przed 15 października 1948 r. ukazał mi się prorok Eliasz wraz ze świętą Teresą od Dzieciątka Jezus i św. Janem od Krzyża. Święci ci są patronami i opiekunami Zakonu Karmelitów. Prorok Eliasz dał mi wyraźne polecenie pisania:
„Posłuchaj Izraelu, to do ciebie mówi Pan. Posłuchajcie ostrzeżenia, bracia moi. Pan bowiem zdjął pieczęć milczenia z warg moich i włożył słowa swoje w usta moje. Pierwsze z tych snów jest do ciebie, Izraelu. Pan dał przez Eliasza polecenie, abym w imieniu Jego odezwała się do ciebie. Posłuchaj, Izraelu, nie zatwardzaj serca swego, albowiem mówi tobie Pan. Było milczenie przed tobą na długie lata. O, plemię niewdzięczne, któreś zabijało proroków i ukrzyżowało Syna samego Boga! Skoroście Syna Bożego słuchać nie chcieli, ani Apostołów Jego, który miał do was przemówić? Abyście nie byli już jako wygnańcy i bezdomni pośród narodów świata, dano wam wrócić na skrawek tej ziemi, którą krew Zbawiciela uświęciła i powstało państwo Izrael. Wasze stopy tułacze dotknęły Ziemi Świętej, w której jest błogosławieństwo. Obyście pojęli łaskę i znaleźli wiarę w miłości, pamiętali o Piśmie Świętym i o prorokach, a nie zatwardzali serc waszych ku wiecznej zgubie, oddając ziemi stare tajemnice.
Czy i teraz nie poznajecie jeszcze jak wierna była mowa proroków i jak spełniły się wszystkie proroctwa Jezusa Chrystusa, którego nie poznaliście i ukrzyżowaliście?
Przyjdzie czas, już nie daleki, gdy odda ziemia umarłych swoich i będzie sąd nad wszystkimi plemionami i pokoleniami świata. Wtedy biada bezbożnym sługom pychy i nienawiści, których serca są zatwardziałe. Biada tym, którzy pokutować nie będą, nie nawrócą się do Pana Zbawiciela swego”.
„Posłuchaj Izraelu, to do ciebie mówi Pan. Posłuchajcie ostrzeżenia, bracia moi. Pan bowiem zdjął pieczęć milczenia z warg moich i włożył słowa swoje w usta moje. Pierwsze z tych snów jest do ciebie, Izraelu. Pan dał przez Eliasza polecenie, abym w imieniu Jego odezwała się do ciebie. Posłuchaj, Izraelu, nie zatwardzaj serca swego, albowiem mówi tobie Pan. Było milczenie przed tobą na długie lata. O, plemię niewdzięczne, któreś zabijało proroków i ukrzyżowało Syna samego Boga! Skoroście Syna Bożego słuchać nie chcieli, ani Apostołów Jego, który miał do was przemówić? Abyście nie byli już jako wygnańcy i bezdomni pośród narodów świata, dano wam wrócić na skrawek tej ziemi, którą krew Zbawiciela uświęciła i powstało państwo Izrael. Wasze stopy tułacze dotknęły Ziemi Świętej, w której jest błogosławieństwo. Obyście pojęli łaskę i znaleźli wiarę w miłości, pamiętali o Piśmie Świętym i o prorokach, a nie zatwardzali serc waszych ku wiecznej zgubie, oddając ziemi stare tajemnice.
Czy i teraz nie poznajecie jeszcze jak wierna była mowa proroków i jak spełniły się wszystkie proroctwa Jezusa Chrystusa, którego nie poznaliście i ukrzyżowaliście?
Przyjdzie czas, już nie daleki, gdy odda ziemia umarłych swoich i będzie sąd nad wszystkimi plemionami i pokoleniami świata. Wtedy biada bezbożnym sługom pychy i nienawiści, których serca są zatwardziałe. Biada tym, którzy pokutować nie będą, nie nawrócą się do Pana Zbawiciela swego”.
+++
A teraz słowa wtóre, jakie kazał mi rzec Pan do wszystkich ludzi:
„Idzie godzina wielka, groźna, sądu i kary. Póki macie czas posłuchajcie i porzućcie grzechy wasze, które na karę zasługują. Biada ziemi, gdy owocu pokuty zabraknie, a usta modlących się zamilkną. Nie otworzą się tym razem upusty niebieskie, jak za dni Noego, i nie popłyną wody, by zalać ziemię skalaną grzechami. Ale otworzy się ziemia, zapłonie od wulkanów, które już zagasły, i będzie drżało jej łono, aż walić się będą lądy, gdzie szumi zboże i stoją łany. Pioruny będą padały z chmur jak deszcz, aż poruszona zostanie materia nienawiści ludzkiej. Zbliża się nowy potop, nie potop tym razem wody, lecz ognia i błyskawic. Biada wam synowie, którzy czynicie nieprawość. Biada wam narody, które się zaparły Boga i podeptały Krzyż Jego, które wstydzicie się znaku Krzyża, znaku odkupienia waszego, a nie wstydzicie się zbrodni i okrucieństwa.
A teraz słowa wtóre, jakie kazał mi rzec Pan do wszystkich ludzi:
„Idzie godzina wielka, groźna, sądu i kary. Póki macie czas posłuchajcie i porzućcie grzechy wasze, które na karę zasługują. Biada ziemi, gdy owocu pokuty zabraknie, a usta modlących się zamilkną. Nie otworzą się tym razem upusty niebieskie, jak za dni Noego, i nie popłyną wody, by zalać ziemię skalaną grzechami. Ale otworzy się ziemia, zapłonie od wulkanów, które już zagasły, i będzie drżało jej łono, aż walić się będą lądy, gdzie szumi zboże i stoją łany. Pioruny będą padały z chmur jak deszcz, aż poruszona zostanie materia nienawiści ludzkiej. Zbliża się nowy potop, nie potop tym razem wody, lecz ognia i błyskawic. Biada wam synowie, którzy czynicie nieprawość. Biada wam narody, które się zaparły Boga i podeptały Krzyż Jego, które wstydzicie się znaku Krzyża, znaku odkupienia waszego, a nie wstydzicie się zbrodni i okrucieństwa.
+++
Biada przede wszystkim tobie Germanio. Nie pomyśleliście nigdy na szlaku waszej zbrodni, że nienawiść wasza i pycha mogły stworzyć dla was niezgłębioną czeluść w miejsce wiecznej zagłady, czeluść, której głębię wielkość waszej winy wypełnię żarem takich płomieni i taką siłą kaźni, jakiej dla innych nie będzie. Nie pomyśleliście nad tym, jaką grozą mogą na wieki zapłonąć, na hańbę waszą i karę, słowa waszej pychy.
Nur fur Deutsche. Uznaliście siebie samych za nadludzi, a przez uczynki wasze staliście się gorsi niż wilki i hieny, gdy nie oszczędziliście ani żywych, ani umarłych i pohańbiliście zwłoki tych, którym wydarliście życie. Przydaliście nowe zbrodnie do starych, a krzyk pomordowanych Żydów przyłączył się do starych, wołaniem krwi, ludów zapomnianych.
Biada przede wszystkim wam Prusacy, wodzowie i nieprzyjaciele. Przyszły już dwa uderzenia wichru i upadło Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego oraz moc sroga synów Północy. A przyjdzie trzecie uderzenie, a wtedy biada i Berlinowi. Los Berlina będzie jak los Niniwy, bo gdy padnie w gruzy, nie odbuduje się już więcej. Wicher pustyni zasypał piaskiem Niniwę, choć była większa niż inne miasta starożytności.
Puszcza będzie szumiała nad gruzami Berlina- miasta zbrodni i pychy. Będzie to szczęście dla ciebie, Germanio, jeżeli inny obejmie władzę nad tobą, jeżeli obmyta strumieniem krwi i łzami późnej pokuty, usłuchasz innego głosu, poznawszy w czym była twoja wina i zguba twoja. Nie ci, bowiem są wybrani, którzy się za takich uznają. Inni, którymi gardzicie w pysze, wyprzedzają was w słowie i mocy.
Biada przede wszystkim tobie Germanio. Nie pomyśleliście nigdy na szlaku waszej zbrodni, że nienawiść wasza i pycha mogły stworzyć dla was niezgłębioną czeluść w miejsce wiecznej zagłady, czeluść, której głębię wielkość waszej winy wypełnię żarem takich płomieni i taką siłą kaźni, jakiej dla innych nie będzie. Nie pomyśleliście nad tym, jaką grozą mogą na wieki zapłonąć, na hańbę waszą i karę, słowa waszej pychy.
Nur fur Deutsche. Uznaliście siebie samych za nadludzi, a przez uczynki wasze staliście się gorsi niż wilki i hieny, gdy nie oszczędziliście ani żywych, ani umarłych i pohańbiliście zwłoki tych, którym wydarliście życie. Przydaliście nowe zbrodnie do starych, a krzyk pomordowanych Żydów przyłączył się do starych, wołaniem krwi, ludów zapomnianych.
Biada przede wszystkim wam Prusacy, wodzowie i nieprzyjaciele. Przyszły już dwa uderzenia wichru i upadło Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego oraz moc sroga synów Północy. A przyjdzie trzecie uderzenie, a wtedy biada i Berlinowi. Los Berlina będzie jak los Niniwy, bo gdy padnie w gruzy, nie odbuduje się już więcej. Wicher pustyni zasypał piaskiem Niniwę, choć była większa niż inne miasta starożytności.
Puszcza będzie szumiała nad gruzami Berlina- miasta zbrodni i pychy. Będzie to szczęście dla ciebie, Germanio, jeżeli inny obejmie władzę nad tobą, jeżeli obmyta strumieniem krwi i łzami późnej pokuty, usłuchasz innego głosu, poznawszy w czym była twoja wina i zguba twoja. Nie ci, bowiem są wybrani, którzy się za takich uznają. Inni, którymi gardzicie w pysze, wyprzedzają was w słowie i mocy.
++++++++++++++++++++++++++
Biada i tobie dumny Albionie, kupczący krwią cudzą. Ciąży na tobie krzywda. Wybrałaś sobie zamiast Boga mamonę, a wzgardziłeś Prawem Moim i stolicą Piotrową. Posłałeś żołnierzy i kupców w dalekie kraje dla mocy swojej i zysku swojego, a o chwałę Moją nie dbałeś. Z winy twojej nie zostały chrześcijanami całe plemiona, ani też o duszę synów własnych nie dbałeś. Skrusz się, póki czas, i nawróć się do Mnie, Pana twego, i uznaj sługę Mego nad sobą.
Biada wam, wszyscy czciciele złotego cielca, albowiem swoim uczyniliście zysk i okryliście hańbą ziemię, a lud przez krzywdzenie wydaliście na łup kłamstwa i nienawiści, który uwiedliście obietnicami wolności i zemsty. Na was to, bankierzy o zamkniętych dłoniach przez chciwość i sercach skamieniałych, spada ciężar potu i łez wyzyskiwanych, i ciężar krwi, którą przelewają niszczący się w zaślepieniu.
Biada wam, gorszyciele i deprawatorzy dusz. Krótkie są dni panowania waszego. Koniec wasz będzie wśród płomieni razem z bestią, której służycie. Gdy zagrozicie Zachodowi, miecz od Wschodu na was spadnie. Ludy żółtego Goga i Magoga postawiłem na straży bezpieczeństwa Europy.
Oddaliście się na służbę nienawiści, przez nienawiść będziecie ukarani. żal jest mi ludu, który cierpi, żal mi dzieci, z których uczyniliście synów kłamstwa i nieprawości. Nie zostawię ludu w waszej mocy ani nie wydam najwierniejszych na tej ziemi na skażenie. Oburzy się na gorszycieli ziemia i morze, i powstanie przeciw nim ogień i bałwany. Biada światu za zgorszenia. Znam tych, których oczy są zaślepione, a serca oszukane. Skarcę władających narzędziem, a nad narzędziem zlituję się.
Miłosierdzie Moje wzejdzie nad narodem, będącym w ucisku i pohańbieniu, a ziemia wzgardzonych zobaczy światło i błogosławieństwo nad sobą. Władza bezbożnych ustanie.
Na Kremlu zabłysną łacińskie krzyże, a na miejscu zburzonej cerkwi Chrystusa Zbawiciela stać będzie kościół katolicki Zbawiciela. Jak w orną ziemię, wpadnie ziarno dobra i odmieni się oblicze narodu, który tyle wycierpiał.
Biada i tobie dumny Albionie, kupczący krwią cudzą. Ciąży na tobie krzywda. Wybrałaś sobie zamiast Boga mamonę, a wzgardziłeś Prawem Moim i stolicą Piotrową. Posłałeś żołnierzy i kupców w dalekie kraje dla mocy swojej i zysku swojego, a o chwałę Moją nie dbałeś. Z winy twojej nie zostały chrześcijanami całe plemiona, ani też o duszę synów własnych nie dbałeś. Skrusz się, póki czas, i nawróć się do Mnie, Pana twego, i uznaj sługę Mego nad sobą.
Biada wam, wszyscy czciciele złotego cielca, albowiem swoim uczyniliście zysk i okryliście hańbą ziemię, a lud przez krzywdzenie wydaliście na łup kłamstwa i nienawiści, który uwiedliście obietnicami wolności i zemsty. Na was to, bankierzy o zamkniętych dłoniach przez chciwość i sercach skamieniałych, spada ciężar potu i łez wyzyskiwanych, i ciężar krwi, którą przelewają niszczący się w zaślepieniu.
Biada wam, gorszyciele i deprawatorzy dusz. Krótkie są dni panowania waszego. Koniec wasz będzie wśród płomieni razem z bestią, której służycie. Gdy zagrozicie Zachodowi, miecz od Wschodu na was spadnie. Ludy żółtego Goga i Magoga postawiłem na straży bezpieczeństwa Europy.
Oddaliście się na służbę nienawiści, przez nienawiść będziecie ukarani. żal jest mi ludu, który cierpi, żal mi dzieci, z których uczyniliście synów kłamstwa i nieprawości. Nie zostawię ludu w waszej mocy ani nie wydam najwierniejszych na tej ziemi na skażenie. Oburzy się na gorszycieli ziemia i morze, i powstanie przeciw nim ogień i bałwany. Biada światu za zgorszenia. Znam tych, których oczy są zaślepione, a serca oszukane. Skarcę władających narzędziem, a nad narzędziem zlituję się.
Miłosierdzie Moje wzejdzie nad narodem, będącym w ucisku i pohańbieniu, a ziemia wzgardzonych zobaczy światło i błogosławieństwo nad sobą. Władza bezbożnych ustanie.
Na Kremlu zabłysną łacińskie krzyże, a na miejscu zburzonej cerkwi Chrystusa Zbawiciela stać będzie kościół katolicki Zbawiciela. Jak w orną ziemię, wpadnie ziarno dobra i odmieni się oblicze narodu, który tyle wycierpiał.
++++++++++++++++++++++++
Błogosławieństwo Moje dam Słowianom, a Słowianie, choć wielu z nich dzisiaj błądzi, lepiej je przyjmą i obfitszy przyniosą owoc. Będą prawdziwym ludem Moim, ludem Słowa Przedwiecznego i pojmą naukę Moją, i staną się posłusznymi. Nie ci bowiem są wybrani, którzy sami się wybierają, lecz ci, którzy na wołanie Boga wstaną. Nie będą daremne łzy pokuty i modlitwy, a wierność wytrwania nie będzie bez błogosławieństwa i nagrody. Zdejmie niewolnica kajdany swoje i stanie się jako królowa. Wstawią się za nią łzy, które Matka Moja pod Krzyżem przelała, a naród, który Ją czci, nie będzie między narodami ostatni.
Światłych i mądrych Polsce nie odmówię. W języku polskim będą głoszone najmądrzejsze prawa i najsprawiedliwsze ustawy, zaś Warszawa stanie się stolicą Stanów Zjednoczonych Europy.
Polska, która pierwsza karę poniosła, choć wina jej nie była największa, prędzej niż inni się podniosła. W czym zawiniła, przez to musiała doznać kary. Ale już bliski jest koniec jej pokuty. Wytrwa przy Kościele swoim i doczeka wyzwolenia. Nieprzyjaciołom swoim krzywdy pamiętać nie będzie, dobrem za zło zapłaci. Będzie mieć chwałę między narodami i skrzydła szeroko otwarte, rozszerzy też granice swoje. Weźmie narody wierne Kościołowi w nagrodę wierności swojej.
Błogosławieństwo Moje dam Słowianom, a Słowianie, choć wielu z nich dzisiaj błądzi, lepiej je przyjmą i obfitszy przyniosą owoc. Będą prawdziwym ludem Moim, ludem Słowa Przedwiecznego i pojmą naukę Moją, i staną się posłusznymi. Nie ci bowiem są wybrani, którzy sami się wybierają, lecz ci, którzy na wołanie Boga wstaną. Nie będą daremne łzy pokuty i modlitwy, a wierność wytrwania nie będzie bez błogosławieństwa i nagrody. Zdejmie niewolnica kajdany swoje i stanie się jako królowa. Wstawią się za nią łzy, które Matka Moja pod Krzyżem przelała, a naród, który Ją czci, nie będzie między narodami ostatni.
Światłych i mądrych Polsce nie odmówię. W języku polskim będą głoszone najmądrzejsze prawa i najsprawiedliwsze ustawy, zaś Warszawa stanie się stolicą Stanów Zjednoczonych Europy.
Polska, która pierwsza karę poniosła, choć wina jej nie była największa, prędzej niż inni się podniosła. W czym zawiniła, przez to musiała doznać kary. Ale już bliski jest koniec jej pokuty. Wytrwa przy Kościele swoim i doczeka wyzwolenia. Nieprzyjaciołom swoim krzywdy pamiętać nie będzie, dobrem za zło zapłaci. Będzie mieć chwałę między narodami i skrzydła szeroko otwarte, rozszerzy też granice swoje. Weźmie narody wierne Kościołowi w nagrodę wierności swojej.
+++++++++++++++++
Wzejdzie, mimo klęski, znowu chwała nad Paryżem i Tokio. Hiszpania będzie krajem Serca Mojego, przez miłość ku niemu się podniesie. Italię, chociaż by krwią uroczystą spływała, czeka piękne odrodzenie duchowe. Patrzę na łzy wierności i ich pokutę. Raz jeszcze zlituję się nad światem. Topór kary odroczę i serca grzeszne życiem ożywię.
Nie zostawię ziemi złym na władanie, jako sobie umyślili w sercach swoich. Mową piorunów skarcę tych, co nie słuchają mowy miłości, a dla tych, którym było za mało słów ludzkich, zabrzmi głos płomieni.
Usłuchajcie więc przestrogi, grzesznicy, póki upominam, a nawróćcie się, póki oczekuję. Idzie bowiem wielki i bliski czas, kiedy ani więcej upominać, ani czekać nie będę.
Nie trwóżcie się jednak wy, bojący się Boga i nieulegający podszeptom szatana w rozpaczy. Miejcie ufność we Mnie i w posłannictwie Matki Bożej, która oręduje za wami. Widzę was w ucisku i zlituję się nad wami. Broni was przed sprawiedliwością Moja krew za was przelana. Nie przeminęła ofiara moja, ale trwa i ratuje was, mimo że jej nie cenicie. Nie dość pilnie czuwacie przy ołtarzach Moich. Pamiętam o łzach, które Matka Moja przelała pod krzyżem i mam wzgląd na Jej Serce, przebite mieczem boleści. To Serce Niepokalane i Miłosierne was osłania. Przyłóżcie rękę do pługa, a będę błogosławił trudowi waszemu”.
To polecił mi Pan nasz, Jezus Chrystus, abym wam przekazała, bracia moi: „Grają niewidzialne surmy Aniołów, wieją wichry, aby szkodzić ziemi, zbliża się kataklizm, jakiego nie było od dni Noego”.
Wzejdzie, mimo klęski, znowu chwała nad Paryżem i Tokio. Hiszpania będzie krajem Serca Mojego, przez miłość ku niemu się podniesie. Italię, chociaż by krwią uroczystą spływała, czeka piękne odrodzenie duchowe. Patrzę na łzy wierności i ich pokutę. Raz jeszcze zlituję się nad światem. Topór kary odroczę i serca grzeszne życiem ożywię.
Nie zostawię ziemi złym na władanie, jako sobie umyślili w sercach swoich. Mową piorunów skarcę tych, co nie słuchają mowy miłości, a dla tych, którym było za mało słów ludzkich, zabrzmi głos płomieni.
Usłuchajcie więc przestrogi, grzesznicy, póki upominam, a nawróćcie się, póki oczekuję. Idzie bowiem wielki i bliski czas, kiedy ani więcej upominać, ani czekać nie będę.
Nie trwóżcie się jednak wy, bojący się Boga i nieulegający podszeptom szatana w rozpaczy. Miejcie ufność we Mnie i w posłannictwie Matki Bożej, która oręduje za wami. Widzę was w ucisku i zlituję się nad wami. Broni was przed sprawiedliwością Moja krew za was przelana. Nie przeminęła ofiara moja, ale trwa i ratuje was, mimo że jej nie cenicie. Nie dość pilnie czuwacie przy ołtarzach Moich. Pamiętam o łzach, które Matka Moja przelała pod krzyżem i mam wzgląd na Jej Serce, przebite mieczem boleści. To Serce Niepokalane i Miłosierne was osłania. Przyłóżcie rękę do pługa, a będę błogosławił trudowi waszemu”.
To polecił mi Pan nasz, Jezus Chrystus, abym wam przekazała, bracia moi: „Grają niewidzialne surmy Aniołów, wieją wichry, aby szkodzić ziemi, zbliża się kataklizm, jakiego nie było od dni Noego”.
Teresa Neumann z Konnersreuth (ur. 9 kwietnia 1898 w Konnersreuth; zm. 18 września 1962, tamże) niemiecka mistyczka i stygmatyczka. Była członkiem Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. 5 marca 1926 Teresa miała zostać obdarzona stygmatami. Na jej rękach, nogach, głowie i boku widoczne były krwawe rany. Co tydzień, od północy w czwartek do godziny trzynastej w piątek jej rany otwierały się i krwawiły. Podczas ekstaz, miała obserwować mękę Jezusa, przepowiadać przyszłe wydarzenia i mówić obcymi językami (między innymi językiem aramejskim), których nigdy wcześniej nie poznała. Pomimo cierpień, w pozostałych dniach tygodnia była ona aktywna i pełna energii. Świadkowie twierdzą, iż dzięki modlitwie Teresa wywoływała w swoim ciele dolegliwości innych ludzi. W ten sposób miała uzdrawiać chorych. Do jej domu w Konnersreuth pielgrzymowało setki ludzi, prosząc o łaski i wstawiennictwo u Boga. Od 1922 aż do swojej śmierci w 1962 Teresa nie spożywała żadnych pokarmów oprócz codziennej Eucharystii.
OTO SĄ OWOCE DZIAŁALNOŚCI PACHOŁKÓW LUCYFERA. W POLSCE RZĄD Z AKCEPTACJĄ RZĄDZĄCYCH HIERARCHÓW EPISKOPATEM ODDALI POLSKĘ LUCYFEROWI W TORUNIU – 6.03.2019 R. I TERAZ ROBIĄ CO CHCĄ Z POLAKAMI. MUSZĄ JEDNAK WIEDZIEĆ, ŻE BÓG WŁAŚCICIEL PLANETY ZIEMI WSZYSTKO WIDZI
I SŁYSZY I WSZYSTKICH WINOWAJCÓW SPRAWIEDLIWIE ROZLICZY, ALE JUŻ NIE BĘDZIE NIKOGO, ABY MORDERCÓW WPYCHAĆ DO NIEBA BO PO WOJNIE BĘDZIE TYLKO TROSZKĘ LUDZI, A PAN BÓG BĘDZIE RZĄDZIŁ WEDŁUG SWOJEJ WOLI JAK POTRZEBA.
Izrael ZBOMBARDOWAŁ Syrię! Pożar na Bliskim Wschodzie PODPALI ŚWIAT? Jaka jest prawda?
Za wolność waszą bardziej niż naszą! Wojciech Sumliński
Rozmowa z posłem Grzegorzem Braunem z Konfederacji
Media głównego nurtu obrażają śp. Z. Hałata. Straszne! Kościół lub związek wyznaniowy potrzebny!
Reżimowe „media narodowe”
Kamil Klimczak: Żydowski szmalcownik? Reżimowe meandry
R. Bąkiewicza wobec G. Brauna i Konfederacji
Robert Wasilewski: Amok w Warszawie, Kijowie i Moskwie, panowie w kapeluszach – tresury ciąg dalszy
Eucharystia z hymnem UPA?
https://www.youtube.com/watch?v=KWXvlWwcwoI
DLACZEGO obwód kaliningradzki NIE należy do POLSKI ani do LITWY? Jak dzielono Prusy Wschodnie?
film „EPIDEMIA ŚWIADOMOŚCI – Co wydarzy się w MARCU 2023 roku? – Katarzyna Szewczyk | 171” w YouTube
Ksiądz Marek Bąk: OBUDŹMY SIĘ! MAMY ZBYT WIELE DO STRACENIA! – YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
Czwartek, 28 kwietnia 2022
ŚW. LUDWIKA MARII
GRIGNION DE MONTFORT, PREZBITERA
GRIGNION DE MONTFORT, PREZBITERA
Z traktatu św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, prezbitera,
O prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Dziewicy
Cały Twój
Ponieważ cała doskonałość nasza polega na upodobnieniu się do Jezusa Chrystusa, na zjednoczeniu z Nim i poświęceniu się Jemu, przeto najdoskonalszym z nabożeństw jest niewątpliwie to, które nas najdoskonalej upodabnia do Jezusa Chrystusa, najściślej z Nim jednoczy i całkowicie Jemu poświęca. Ponieważ ze wszystkich stworzeń najpodobniejsza do swego Syna jest Maryja, zatem spośród wszystkich nabożeństw tym, które duszę najpełniej poświęca naszemu Panu i z Nim ją jednoczy, jest nabożeństwo do Najświętszej Maryi, Jego Matki. Im bardziej dusza jest poświęcona Maryi, tym pełniej będzie należeć do Jezusa Chrystusa.
Dlatego doskonałe poświęcenie się Jezusowi Chrystusowi nie jest niczym innym, jak doskonałym i całkowitym oddaniem się Najświętszej Pannie. Na tym polega nabożeństwo przeze mnie głoszone.
Ta forma nabożeństwa słusznie może być nazwana doskonałym odnowieniem ślubów lub przyrzeczeń złożonych na chrzcie świętym. W nabożeństwie tym chrześcijanin cały oddaje się Najświętszej Dziewicy, tak że przez Maryję cały należy do Chrystusa.
Stąd wynika, że ofiarujemy siebie równocześnie Najświętszej Dziewicy i Jezusowi Chrystusowi. Najświętszej Maryi Pannie, ponieważ jest najlepszą drogą, którą sam Jezus wybrał, aby połączyć się z nami i nas zjednoczyć ze sobą. Panu Jezusowi oddajemy się, ponieważ jest naszym ostatecznym celem, któremu zawdzięczamy wszystko, czym jesteśmy, bo jest naszym Odkupicielem i Bogiem.
Ponadto należy wziąć pod uwagę, że każdy człowiek, gdy przyjmuje chrzest, własnymi ustami albo przez rodziców chrzestnych uroczyście wyrzeka się szatana, jego pokus i dzieł, a wybiera Jezusa Chrystusa na swojego Mistrza i najwyższego Pana i z miłości staje się posłuszny jak niewolnik. To samo dokonuje się w tym nabożeństwie: chrześcijanin wyrzeka się szatana, świata, grzechu i siebie samego, oddając się całkowicie Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi.
Przy chrzcie przyjmujący sakrament nie oddaje się wyraźnie Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi i nie oddaje Panu zasługi swoich dobrych uczynków. Także po chrzcie chrześcijanin zachowuje zupełną wolność oddania tej zasługi innym lub zachowania jej dla siebie. Przez to nabożeństwo chrześcijanin wyraźnie oddaje się naszemu Panu przez ręce Maryi i poświęca Mu całkowicie zasługi własnych dobrych uczynków.
Ludwik pochodził ze starego francuskiego rodu. Urodził się 31 stycznia 1673 r. w Montfort-la-Cane (obecnie Montfort-sur-Meu w Bretanii, Francja) jako drugi z osiemnaściorga dzieci adwokata Jana Chrzciciela Grignon i Joanny Robert, córki urzędnika miejskiego. Rodzina była bardzo pobożna. Jego dwóch braci zostało kapłanami, jeden dominikaninem, a dwie siostry wstąpiły do klasztoru. Po ukończeniu miejscowej szkoły Ludwik pobierał naukę w kolegium jezuitów w Rennes (1685-1693). Potem udał się do Paryża, gdzie u sulpicjanów studiował teologię (1693-1700). W liście do swojego przełożonego nakreślił taki program swojego działania: „Odczuwam wielkie pragnienie umiłowania Pana naszego i Jego świętej Matki. Chciałbym jako prosty i ubogi kapłan uczyć biednych wieśniaków i zachęcać grzeszników do nabożeństwa do Świętej Dziewicy”.
Po przyjęciu święceń kapłańskich (5 czerwca 1700 r.) pracował jako kapelan szpitala w Poitiers (1701-1703). W listopadzie 1700 r. wstąpił do tercjarzy dominikańskich, prosząc o zgodę nie tylko na naukę odmawiania różańca, ale i na zakładanie bractw różańcowych. Założył z Marią Ludwiką Trichet zgromadzenie żeńskie pod wezwaniem Bożej Mądrości dla pielęgnowania chorych. Następnie z woli przełożonych został misjonarzem. Wędrował od wioski do wioski, od miasteczka do miasteczka i głosił Boże słowo. Natrafił jednak niespodziewanie na opór miejscowych duszpasterzy, którzy widzieli w misjonarzu intruza, który wchodzi w ich kompetencje. Udał się więc do Rzymu i u papieża Klemensa XI wyprosił sobie przywilej głoszenia kazań w całej Francji. Zwalczał szczególnie szerzący się jansenizm, w którym widział głównego wroga pobożności chrześcijańskiej (przedstawiciele tego ruchu zaprzeczali wolnej woli uważając, że bez specjalnej łaski Bożej człowiek nie jest w stanie zachować przykazań; ograniczali też możliwość przystępowania do Komunii św.). W czasie swoich wędrówek Ludwik wygłosił około 200 rekolekcji i misji. Każda misja trwała do 5 tygodni: uczył religijnych śpiewów, zapisywał wiernych do bractw: Różańca świętego, Pokutników, 44 Dziewic, Milicji św. Michała i Przyjaciół krzyża. Aby swojemu słowu nadać skuteczność, podejmował w intencji nawrócenia grzeszników wiele pokut, co tym więcej wzruszało i kruszyło serca.
Ludwik miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej. Oddał się Jej w „niewolę miłości” i na wyłączną własność. W Jej ręce złożył nawet wszystkie swoje zasługi, modlitwy, posty, uczynki pokutne, prace apostolskie, całą swoją osobę. Napisał Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej, w którym szeroko rozwinął i uzasadnił korzyści, jakie daje to całkowite oddanie się Maryi. Zostawił także regulaminy wspomnianych wcześniej bractw, które zakładał, oraz teksty pobożnych pieśni, które ułożył. Zostawił wreszcie kilka traktatów teologicznych i ascetycznych, z których najciekawszy to traktat Miłość Jezusa – odwieczna Mądrość.
Zbyt intensywna apostolska praca wyczerpała siły Świętego. Pożegnał ziemię dla nieba 28 kwietnia 1716 roku, mając zaledwie 43 lata. Pozostawił po sobie dwa zakony: „Towarzystwo Maryi” i „Zgromadzenie Córek Mądrości (Bożej)”. Jako cel wyznaczył swoim synom i córkom duchowym nauczanie ubogiej młodzieży, nawiedzanie i doglądanie chorych w szpitalach, przytułkach i domach prywatnych, oraz służenie pomocą wszystkim, którzy się do nich o nią zwrócą. Akt oddania siebie Maryi podejmowali później papieże, teologowie, m.in. św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI, Stefan kardynał Wyszyński oraz św. Jan Paweł II, który w swoim herbie umieścił zawierzenie Bogurodzicy: „Totus Tuus” – „Cały Twój”. On też w uroczystym akcie powierzył NMP Kościół i świat.
Ludwika beatyfikował w roku 1888 papież Leon XIII, a kanonizował w roku 1947 papież Pius XII. Relikwie św. Ludwika znajdują się w kościele w St. Lament-sur-Serve, gdzie zmarł.
Dzieła św. Ludwika Marii Grignon de Montfort zostały początkowo zapomniane, ale odkryte na nowo w XIX w. – do dziś są wydawane.
Po przyjęciu święceń kapłańskich (5 czerwca 1700 r.) pracował jako kapelan szpitala w Poitiers (1701-1703). W listopadzie 1700 r. wstąpił do tercjarzy dominikańskich, prosząc o zgodę nie tylko na naukę odmawiania różańca, ale i na zakładanie bractw różańcowych. Założył z Marią Ludwiką Trichet zgromadzenie żeńskie pod wezwaniem Bożej Mądrości dla pielęgnowania chorych. Następnie z woli przełożonych został misjonarzem. Wędrował od wioski do wioski, od miasteczka do miasteczka i głosił Boże słowo. Natrafił jednak niespodziewanie na opór miejscowych duszpasterzy, którzy widzieli w misjonarzu intruza, który wchodzi w ich kompetencje. Udał się więc do Rzymu i u papieża Klemensa XI wyprosił sobie przywilej głoszenia kazań w całej Francji. Zwalczał szczególnie szerzący się jansenizm, w którym widział głównego wroga pobożności chrześcijańskiej (przedstawiciele tego ruchu zaprzeczali wolnej woli uważając, że bez specjalnej łaski Bożej człowiek nie jest w stanie zachować przykazań; ograniczali też możliwość przystępowania do Komunii św.). W czasie swoich wędrówek Ludwik wygłosił około 200 rekolekcji i misji. Każda misja trwała do 5 tygodni: uczył religijnych śpiewów, zapisywał wiernych do bractw: Różańca świętego, Pokutników, 44 Dziewic, Milicji św. Michała i Przyjaciół krzyża. Aby swojemu słowu nadać skuteczność, podejmował w intencji nawrócenia grzeszników wiele pokut, co tym więcej wzruszało i kruszyło serca.
Ludwik miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej. Oddał się Jej w „niewolę miłości” i na wyłączną własność. W Jej ręce złożył nawet wszystkie swoje zasługi, modlitwy, posty, uczynki pokutne, prace apostolskie, całą swoją osobę. Napisał Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej, w którym szeroko rozwinął i uzasadnił korzyści, jakie daje to całkowite oddanie się Maryi. Zostawił także regulaminy wspomnianych wcześniej bractw, które zakładał, oraz teksty pobożnych pieśni, które ułożył. Zostawił wreszcie kilka traktatów teologicznych i ascetycznych, z których najciekawszy to traktat Miłość Jezusa – odwieczna Mądrość.
Zbyt intensywna apostolska praca wyczerpała siły Świętego. Pożegnał ziemię dla nieba 28 kwietnia 1716 roku, mając zaledwie 43 lata. Pozostawił po sobie dwa zakony: „Towarzystwo Maryi” i „Zgromadzenie Córek Mądrości (Bożej)”. Jako cel wyznaczył swoim synom i córkom duchowym nauczanie ubogiej młodzieży, nawiedzanie i doglądanie chorych w szpitalach, przytułkach i domach prywatnych, oraz służenie pomocą wszystkim, którzy się do nich o nią zwrócą. Akt oddania siebie Maryi podejmowali później papieże, teologowie, m.in. św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI, Stefan kardynał Wyszyński oraz św. Jan Paweł II, który w swoim herbie umieścił zawierzenie Bogurodzicy: „Totus Tuus” – „Cały Twój”. On też w uroczystym akcie powierzył NMP Kościół i świat.
Ludwika beatyfikował w roku 1888 papież Leon XIII, a kanonizował w roku 1947 papież Pius XII. Relikwie św. Ludwika znajdują się w kościele w St. Lament-sur-Serve, gdzie zmarł.
Dzieła św. Ludwika Marii Grignon de Montfort zostały początkowo zapomniane, ale odkryte na nowo w XIX w. – do dziś są wydawane.
Módlmy się. Boże, wiekuista Mądrości, Ty świętego Ludwika Marię, prezbitera, uczyniłeś gorliwym świadkiem i nauczycielem zupełnego oddania się Chrystusowi, Twojemu Synowi, przez ręce Jego Najświętszej Matki; † pozwól, abyśmy idąc tą duchową drogą, * na świecie szerzyli Twoje królestwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
TRAKTAT O PRAWDZIWYM NABOŻEŃSTWIE DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
TAK BÓG UMIŁOWAŁ ŚWIAT, ŻE SYNA SWEGO JEDNORODZONEGO DAŁ, ABY KAŻDY, KTO W NIEGO WIERZY NIE ZGINĄŁ, ALE MIAŁ ŻYCIE WIECZNE. BÓG NIE POSŁAŁ SWEGO SYNA NA ŚWIAT, ABY GO POTĘPIŁ, ALE PO TO, BY ŚWIAT ZOSTAŁ PRZEZ NIEGO ZBAWIONY. KTO WIERZY W NIEGO, NIE PODLEGA POTĘPIENIU, A KTO NIE WIERZY, JUŻ ZOSTAŁ POTĘPIONY. PANIE JEZU – TY PRZYSZEDŁEŚ PO TO, ABY KAŻDY, KTO W CIEBIE WIERZY MIAŁ ŻYCIE WIECZNE. UFAMY, ŻE DASZ NAM WSZYSTKO, CZEGO POTRZEBUJEMY, KTÓRY ŻYJESZ I KRÓLUJESZ NA WIEKI.
Panie Jezu – otrzymuję listy od osób które bardzo przepraszają Ciebie JEZUSA MIŁOSIERNEGO że nie mogły z różnych przyczyn modlić się o godzinie 15 – Koronką do Miłosierdzia Bożego i bardzo proszą o wskazówki i podpowiedzi jak mogą wynagrodzić tę utratę Bożych Łask?
JEZUS MIŁOSIERNY.
„Jestem Miłością Miłosierną i rozumiem ludzi, czekam do ostatniego dnia, że się nawrócą i za swoje grzechy i Łaski utracone w „Niedzielę Bożego Miłosierdzia o godzinie 15” do odmawiania Nowenny powrócą. To nie jest rozkaz, lecz Moja Prośba, by rozpocząć ponownie odmawiać Nowennę do Bożego Miłosierdzia każdego dnia z wymienionymi intencjami przez 9 dni do Święta Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, ale to nie jest data ostateczna, bo może ta Nowenna trwać cały czas gdyż tak naprawdę taka jest ogólna wasza potrzeba.
Cieszę się Polacy że Jezus Miłosierny Drogami Swoimi was prowadzi i dawać wam Łaski jeszcze może.
NIE UPADAJCIE I NIE NARZEKAJCIE, A MNIE BOGA NA KRÓLA POLSKI WYWYŻSZAJCIE.
Oczekuję, aby wasze Rodziny, Parafie, Diecezje i Polska mogły uznać Mnie Królem Rodzin, Parafii, Diecezji i Polski, bo dotychczas, to Jestem tylko „SŁUGĄ” Episkopatu bez należnego szacunku.
Gdy będę KRÓLEM POLSKI, to wszystkich mieszkańców Polski będę Błogosławił i ochraniał.
Nie będę patrzył źle na różnych obcokrajowców, czy odmieńców, bo Łaskami Królewskimi obdarzę
wszystkich mieszkańców Miłosiernym Sercem i wszyscy będą szczęśliwi, bo nie będzie innowierców.
Ja nie będę nikogo wyganiał z Polski bo ludzie sami z sercami zmienionymi będą Przykazaniom Bożym wierni. NIE BĘDZIE WOJNY, ANI KATAKLIZMÓW, BO LUDZIE BĘDĄ RZĄDZILI POLSKĄ ZE MNĄ NA ZASADZIE MIŁOŚCI DO BOGA I BLIŹNIEGO, GDYŻ LUDZIE SAMI ZAPROWADZĄ POKÓJ W POLSCE.
Nie będzie zdrajców, ani przebierańców. Takie będą Moje Łaski Boga KRÓLA POLSKI Miłosiernego
i nie będzie nikogo oszukanego, zdradzającego, ani opętanego.
BŁOGOSŁAWIĘ WAS MOI WIERNI KATOLICY BO DLA MNIE KAŻDE SERCE NAWRÓCONE SIĘ LICZY AMEN
Wasz Przyjaciel Jezus Miłosierny i Zbawiciel Mieszkańców Ziemi”.
——————————
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie – 26.04.22 r.
NOWENNA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Litania do Miłosierdzia Bożego
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.
Miłosierdzie Boże, nieogarniony przymiocie Stwórcy, Ufam Tobie
Miłosierdzie Boże, najwyższa doskonałości Odkupiciela,
Miłosierdzie Boże, niezgłębiona miłości Uświęciciela,
Miłosierdzie Boże, niepojęta tajemnico Trójcy Świętej,
Miłosierdzie Boże, wyrazie największej potęgi Pana,
Miłosierdzie Boże, w stworzeniu duchów niebieskich,
Miłosierdzie Boże, powołujące nas z nicości do istnienia,
Miłosierdzie Boże, ogarniające wszechświat cały,
Miłosierdzie Boże, darzące nas życiem nieśmiertelnym,
Miłosierdzie Boże, chroniące nas przed zasłużonymi karami,
Miłosierdzie Boże, dźwigające nas z nędzy grzechu,
Miłosierdzie Boże, usprawiedliwiające nas w Słowie wcielonym,
Miłosierdzie Boże, wypływające z ran Chrystusowych,
Miłosierdzie Boże, tryskające z Najświętszego Serca Jezusowego,
Miłosierdzie Boże, dające nam Najświętszą Maryję Pannę za Matkę Miłosierdzia,
Miłosierdzie Boże, w objawieniu tajemnic Bożych,
Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu Kościoła powszechnego,
Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu sakramentów świętych,
Miłosierdzie Boże, przede wszystkim w sakramencie chrztu i pokuty,
Miłosierdzie Boże, w sakramencie ołtarza i kapłaństwa,
Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas do wiary świętej,
Miłosierdzie Boże, w nawracaniu grzeszników,
Miłosierdzie Boże, w uświęcaniu sprawiedliwych,
Miłosierdzie Boże, w udoskonalaniu świątobliwych,
Miłosierdzie Boże, pociecho dla chorych i cierpiących,
Miłosierdzie Boże, ukojenie serc udręczonych,
Miłosierdzie Boże, nadziejo dusz zrozpaczonych,
Miłosierdzie Boże, towarzyszące wszystkim ludziom zawsze i wszędzie,
Miłosierdzie Boże, uprzedzające nas łaskami,
Miłosierdzie Boże, pokoju konających,
Miłosierdzie Boże, rozkoszy niebiańska zbawionych,
Miłosierdzie Boże, ochłodo i ulgo dusz czyśćcowych,
Miłosierdzie Boże, korono wszystkich świętych,
Miłosierdzie Boże, niewyczerpane źródło cudów.
JEZU, któryś okazał największe miłosierdzie w odkupieniu świata na krzyżu – przepuść nam, Panie.
JEZU, który się miłosiernie ofiarujesz za nas w każdej Mszy świętej – wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który z nieprzebranego miłosierdzia gładzisz grzechy nasze – zmiłuj się nad nami.
K. Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego.
W. Przeto miłosierdzie Pańskie na wieki wychwalać będę (Ps 144,9; Ps 88,2).
Módlmy się: Boże, którego miłosierdzie jest niezgłębione, a skarby litości nieprzebrane, wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas ufność w miłosierdzie swoje, byśmy nigdy w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy, lecz zawsze ufnie zgadzali się z wolą Twoją, która jest samym miłosierdziem. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Króla miłosierdzia, który z Tobą i Duchem Świętym okazuje nam miłosierdzie na wieki wieków. Amen.
|
