zrzeszająca ponad 600 organizacji z 90 krajów ILGA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Lesbijek i Gejów), prowadzący setki klinik aborcyjnych globalny gigant Planned Parenthood oraz stojąca od 30 lat za światowym ruchem aborcyjnym fundacja Center for Reproductive Rights w obawie o swoją pozycję poprosiły Komisję Europejską o pomoc w walce z Ordo Iuris.

Choć wspomniane organizacje to najwięksi globalni lobbyści, dysponujący setkami milionów, to okazuje się, że zagrożeniem dla ich żywotnych interesów stał się… Instytut Ordo Iuris.

W ubiegłym miesiącu do Komisji Europejskiej trafił list, w którym przedstawiciele wspomnianych organizacji proszą unijnych komisarzy o pilne spotkanie, by porozmawiać na temat działalności naszego Instytutu. Powodem tego nadzwyczajnego apelu stało się to, że Instytut Ordo Iuris został dopuszczony do udziału w pracach komitetu monitorującego wydatkowanie unijnych funduszy w Polsce. Sygnatariusze skargi wzywają do pilnego wykluczenia Ordo Iuris z tego grona. List do Komisji Europejskiej to spektakularne podsumowanie skali naszego realnego oddziaływania.

Ataki aborcjonistów i genderowych ideologów to dla nas niemal codzienność. W przeszłości próbowano nas już przecież usuwać z Rady Gospodarczej i Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, rejestru przejrzystości Parlamentu Europejskiego i dwukrotnie wypowiadano nam umowę najmu biura w Brukseli. Ale tym razem nasza aktywność rozwścieczyła największych. Dlaczego? Bo obecność Instytutu Ordo Iuris w komitetach monitorujących wydatkowanie unijnych miliardów może realnie uderzyć w samo serce lobbystów – czyli w ich portfele.

Oczywiście ani jedno euro z unijnych funduszy nie trafi do Ordo Iuris, bo my jesteśmy finansowani tylko przez ludzi takich jak Pani. W komitecie będziemy dbać o transparentność i racjonalne wydatkowanie funduszy. Tymczasem ILGA czy Planned Parenthood bez swobodnego dostępu do unijnego finansowania nie mogłyby realizować swoich planów.

Walka Ordo Iuris z tymi potęgami to starcie Dawida z Goliatem. Wierzę jednak, że jak w biblijnej opowieści, brutalną przewagę Goliata możemy zrównoważyć wiernością prawdzie. Zresztą, doświadczenie potwierdza moje przeczucia. W ubiegłym miesiącu świętowaliśmy przecież zwycięstwo w wieloletniej walce z założoną przez George’a Sorosa Fundacją Batorego, która w procesie z Ordo Iuris była reprezentowana przez największą korporację prawniczą na świecie. Tam też walczyliśmy o jawność finansowania zagranicznych środków publicznych i tam także w grze były wielkie pieniądze.

List aborcjonistów i aktywistów LGBT to jednak nie koniec skoordynowanego ataku na Ordo Iuris.

Na nasz list nie dostaliśmy odpowiedzi, ale – jak się okazuje – władze Parlamentu Europejskiego odpowiedziały na pismo europosłów Renew Europe, prosząc o więcej szczegółów na temat sprawy. Nasi oskarżyciele wysłali zatem w styczniu koleją korespondencję, w której wymienili konkretne organizacje, wymagające ich zdaniem pilnej kontroli. Znaleźliśmy się w doborowym towarzystwie obok European Centre for Law and Justice, Alliance Defending Freedom International, Fondation Jérôme Lejeune i World Youth Alliance. To znani na całym świecie obrońcy życia, rodziny, wolności sumienia i wolności słowa.

Myślę, że podobnie jak ja i Pani odczuł teraz dumę z naszego wspólnego dzieła, jakim jest Instytut Ordo Iuris. Obie skargi traktuję jako wyraz uznania dla naszej działalności. Jeśli pomimo naszych problemów finansowych, o których pisałem Pani w zeszłym roku, jesteśmy stawiani w jednym szeregu z organizacjami o globalnym oddziaływaniu i budżetach wielokrotnie większych od naszego, to jest to najlepsza recenzja naszej działalności i znak, że potrafimy optymalnie zarządzać środkami powierzonymi nam przez polskie rodziny. Pomimo trudności stanowimy dziś zagrożenie dla żywotnych interesów największych na świecie aborcyjnych i genderowych lobbystów.

Dlatego bardzo Pani dziękuję za udzielane nam wsparcie. To właśnie dzięki ludziom takim jak Pani Instytut Ordo Iuris jest siłą o globalnym oddziaływaniu i tamą dla fali genderowych ideologii. Możemy być pewni, że tylko wydając im walkę na poziomie międzynarodowym – w ONZ i instytucjach unijnych – możemy powstrzymać ich radykalne plany wobec naszej Ojczyzny.

Wierzę, że dzięki Społeczności Ordo Iuris, jesteśmy w stanie pokonać trudności i stawić czoła gigantom, broniąc fundamentalnych wartości naszej cywilizacji przed zmasowaną ofensywą. Nie jest dla Pani też pewnie zaskoczeniem, że koszty prowadzonej przez nas działalności rosną wraz z siłą naszych wrogów. Chociaż stawiamy im dzielnie czoła ze stukrotnie niższym budżetem, to zwycięstwo wymagać będzie dalszego zaangażowania rodaków we wspólną misję Ordo Iuris.

Dlatego mam śmiałość prosić Panią zarówno o rozważenie większego wsparcia dla Instytutu, jak i zachęcenia przyjaciół do włączenia się we wspólne starania o obronę rodziny, życia i wolności.

Pretekstem jest dowolna interpretacja ponad 280 „kamieni milowych”, które stają się instrumentem nacisku, niejednokrotnie o ściśle ideologicznym zabarwieniu. Wśród nich znalazły się nie tylko powszechnie debatowane zmiany w polskim sądownictwie, ale też wprowadzenie podatków od kupna i posiadania samochodów spalinowych, zmiany w regulaminie Sejmu i Karcie Nauczyciela czy wdrożenie założeń „gender equality” w obszarach kultury i sztuki.

To na podstawie zasady „gender equality” unijni urzędnicy bezprawnie grożą odebraniem pieniędzy prorodzinnym samorządom. Unijna Komisarz ds. spójności i reform stwierdziła niedawno, że samorządy, które przyjęły prorodzinne uchwały wyrażające sprzeciw wobec agendy lobby LGBT powinny zostać odsunięte od wszelkich środków UE z nowego programu FEnIKS, w ramach którego do Polski miałyby trafić 24 miliardy euro.

Ale czasem nawet wypłata unijnych pieniędzy nie kończy politycznych szantażów. Wręcz przeciwnie. Przekazanie pieniędzy to często najlepszy sposób na indoktrynację narodów, opierających się radykalnym ideologiom. Mechanizm uzależnienia ekonomicznego może prowadzić do powolnego wycofywania się z do tej pory skutecznie bronionych pozycji.

Raport Ordo Iuris wykazał, że granty były rozdzielane według ideologicznego klucza. W latach 2013-2017 w ramach przeciwdziałania wykluczeniu i walki z dyskryminacją przeznaczono 21 milionów złotych dla organizatorów wulgarnych manifestacji środowisk LGBT czy agresywnych demonstracji proaborcyjnych. Wsparcie uzyskał chociażby projekt „Równość małżeńska dla wszystkich”, w ramach którego stworzono strategię lobbingową na rzecz obalenia zawartej w Konstytucji RP definicji małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny czy Fundacja na rzecz Różnorodności Polistrefa, która zadeklarowała, że uzyskane środki przeznaczy na to, by doprowadzić do likwidacji religii w polskich szkołach. W tym samym czasie organizacje chrześcijańskie otrzymały jedynie 1,5 mln zł.

Jednocześnie pomijano często cenne inicjatywy lokalne. Zdecydowana większość środków trafiła do podmiotów z województwa mazowieckiego. Organizacje z Mazowsza otrzymały wówczas ponad 65 milionów złotych, podczas gdy do województwa świętokrzyskiego trafiło jedynie 700 tys. zł, a do województwa opolskiego – 185 tys. zł.

Gdyby nie wysiłek naszych ekspertów, wiele z tych informacji pozostałoby ukrytych. Dzięki sądowemu zwycięstwu w procesie z Fundacją Batorego mamy szansę, by na dobre wprowadzić wymóg pełnej jawności zagranicznych dotacji dla polskich organizacji społecznych i politycznych.

Dlatego, gdy wyraziliśmy gotowość dołączenia naszych ekspertów do krajowych Komitetów Monitorujących wydatkowanie środków unijnych, spodziewałem się, że przyjęcie nas do tego gremium może oburzyć skrajną lewicę. Tak też się stało. Radykałowie nie zwracają przy tym uwagi na fakt, że Ordo Iuris w skład komitetu zostało wybrane głosami polskich organizacji społecznych, zwyciężając w transparentnej procedurze. W skład komitetu, do którego dołączyli prawnicy Ordo Iuris wchodzi 11 organizacji pozarządowych oraz przedstawiciele rządu i samorządów, ale to obecność naszych ekspertów wzbudziła najwięcej emocji.

W grudniu na biurko unijnego komisarza ds. miejsc pracy i praw socjalnych oraz komisarza ds. spójności i reform trafiło pismo, którego autorzy prosili komisarzy o potajemne spotkanie w sprawie „przedyskutowania możliwych środków gwarantujących, że organizacje działające wprost przeciwko wartościom UE i Karcie Praw Podstawowych nie będą miały wpływu na metodologię i kryteria selekcji projektów finansowanych z funduszy unijnych”.

W liście znajdziemy całą litanię „grzechów” Ordo Iuris, składającą się na wielką pochwałą naszej skuteczności. Autorzy donosu mają do nas pretensje za sprzeciw wobec postulatów politycznych działaczy LGBT, za kwestionowanie międzynarodowego „prawa do aborcji”, za zwalczanie genderowej Konwencji stambulskiej. Wbrew oczywistym faktom, zarzucają nam ataki na prawa kobiet. Wreszcie skarżą się Komisji, że Ordo Iuris walczy z przepisami antydyskryminacyjnymi i przepisami przewidującymi kary za „mowę nienawiści”.

Pod listem podpisało się 8 organizacji pozarządowych działających na rzecz aborcji oraz realizacji żądań ruchu LGBT: Planned Parenthood (European Network), ILGA-Europe, Human Rights Watch, European Civic Forum, Center for Reproductive Rights, Women’s Link Worldwide oraz ich krajowe przybudówki jak Kampania Przeciw Homofobii i Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny (FEDERA).

Stanowczo sprzeciwiliśmy się oskarżeniom o dyskryminację czy atakowanie „społeczności LGBTI”, podkreślając, że nie można nazywać atakiem krytyki postulatów politycznych jakiejkolwiek grupy społecznej.

Wykazaliśmy absurdalność i brak podstaw prawnych dla uznawania postulatów politycznych aborcjonistów i genderowych ideologów za „prawa człowieka”. Przypomnieliśmy w tym kontekście, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej kilkukrotnie powtarzał, że państwa członkowskie UE mają autonomię w decydowaniu o ewentualnej instytucjonalizacji tzw. małżeństw jednopłciowych czy przepisy Konwencji o prawach dziecka, która w art. 6 stwierdza, że każde dziecko ma niezbywalne prawo do życia, a już w samej preambule przypomina, że „dziecko, z uwagi na swoją niedojrzałość fizyczną oraz umysłową, wymaga szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed, jak i po urodzeniu.”

Podkreśliliśmy, że – wbrew zarzutom naszych adwersarzy – prawnicy Instytutu nie zajmują się „atakowaniem” kogokolwiek. Zależy nam jedynie na uczciwej debacie na temat rozwoju doktryny „praw człowieka”, podkreślając istotę wolności słowa, gwarantowanej przez szereg wiążących aktów prawa międzynarodowego.

Przygotowaliśmy wtedy pisemną odpowiedź, w której 24 europosłów z Polski, Hiszpanii, Węgier, Niemiec, Estonii i Włoch stanęło w naszej obronie, wyrażając swoje oburzenie tą bezprecedensową próbą cenzurowania wolności myśli i słowa, której celem jest wyeliminowanie pluralizmu wśród organizacji pozarządowych działających na forum Parlamentu Europejskiego.

Władze Parlamentu Europejskiego zignorowały nasz list, a teraz otrzymaliśmy informacje, że odpowiedź otrzymali eurodeputowani z grupy Renew Europe, którzy zostali poproszeni o podanie konkretnych zarzutów wobec działających na forum PE konserwatystów. W liście, który w ubiegłym tygodniu trafił do przewodniczącej Parlamentu Europejskiego, lewicowi europosłowie wymieniają więc konkretne organizacje, które powinny zostać ich zdaniem dokładnie skontrolowane przez szefostwo PE i wyliczają ich „przestępstwa”.

Wśród organizacji, które powinny być ich zdaniem usunięte z Parlamentu Europejskiego znalazły się między innymi European Centre for Law and Justice, Alliance Defending Freedom czy World Youth Alliance – międzynarodowa organizacja pozarządowa, założona w 1999 roku podczas organizowanej przez ONZ Międzynarodowej Konferencji na rzecz Populacji i Rozwoju, której europosłowie zarzucili, że organizacja… „podkreśla godność osoby ludzkiej od poczęcia do naturalnej śmierci”. Wymieniono też Fundację Jérôme’a Lejeune’a – francuskiego genetyka, który odkrył przyczynę występowania zespołu Downa. Naukowiec był początkowo uznawany za geniusza, ale gdy zorientował się, że jego odkrycie może stać się przyczyną masowego mordowania dzieci z zespołem Downa i stanowczo stanął w ich obronie, stał się przedmiotem ataków, przez co nigdy nie dostał Nagrody Nobla.

Umieszczenie Instytutu Ordo Iuris w tak zacnym gronie to dowód na to, że wykonujemy dobrą pracę.

W całej tej walce nie chodzi oczywiście tylko o Instytut Ordo Iuris. To nasza wspólna sprawa – całej Społeczności Ordo Iuris, bo w Parlamencie Europejskim działamy w Pani imieniu.

Nie ulega wątpliwości, że wykluczenie Ordo Iuris z prac organów unijnych byłoby decydującym krokiem do radykalnego zaostrzenia kursu wobec Polski i innych wiernych obronie życia i rodziny państw. Tak długo, jak długo stawiamy opór radykalnym ideologom w międzynarodowych instytucjach, ich postulaty nie mogą być narzucone naszej Ojczyźnie ponad naszymi głowami.

Sam monitoring i informowanie o radykalnych projektach w UE i ONZ to koszt przekraczający 20 000 zł miesięcznie. Jednak nie robi tego nikt poza nami. Świadczą o tym podziękowania od polskich i zagranicznych eurodeputowanych, którzy dopiero po naszej informacji wyrażają często sprzeciw wobec działań ideologów. A każdy projekt powstrzymany w UE to o jeden problem mniej w naszym kraju, w naszych szkołach, rodzinach czy miejscach pracy.

Szczegółowe analizy i opinie, dzięki którym ujawniamy strategię radykałów lewicy, to wysiłek kilkunastu ekspertów, którzy współpracują z Instytutem. Nie raz musimy przy tym sięgać do znawców tematu spoza Polski. A koszt rzetelnej i wyczerpującej analizy to nie mniej niż 8 000 zł.

Dlatego bardzo Panią proszę o wsparcie Instytutu kwotą 30 zł, 50 zł, 100 zł lub dowolną inną, dzięki czemu będziemy mogli kontynuować walkę o transparentność życia publicznego i walczyć z ofensywą aborcjonistów i genderystów na forum międzynarodowym.

pod koniec ubiegłego roku informowaliśmy o naszym wielkim zwycięstwie w głośnej sprawie pracownika salonu meblowego IKEA. Pan Janusz Komenda został zwolniony z pracy za poparty biblijnymi cytatami sprzeciw wobec narzucania pracownikom obowiązku poparcia postulatów lobby LGBT. Krakowski sąd rejonowy przyznał rację prawnikom Ordo Iuris i nakazał przywrócić Pana Janusza do pracy.

Trzy lata wcześniej doprowadziliśmy do głośnego uniewinnienia drukarza z Łodzi, ściganego karnie ze odmowę druku materiałów promocyjnych dla fundacji „LGBT Business Forum”.

Te głośne sprawy to za każdym razem zwycięstwo wolności słowa, sumienia i wyznania, ale też ważna lekcja na przyszłość. Prześladowanie osób wierzących – w tym wyrzucanie ich z pracy za przekonania, znane dotychczas z głośnych spraw z Wielkiej Brytanii czy USA – stało się poważnym problemem w Polsce.

Stawiamy czoła temu zagrożeniu. Opublikowaliśmy właśnie przystępny poradnik prawny dla pracowników, przedsiębiorców, przedstawicieli zawodów medycznych oraz wykładowców akademickich, których wolność sumienia, słowa czy wyznania jest zagrożona w miejscu pracy. Na specjalnej konferencji promującej poradnik, Janusz Komenda mówił, że „o to, w co wierzymy, warto walczyć i cieszę się, że jest taka instytucja jak Ordo Iuris, która służy w takich sprawach pomocą”.

W naszej publikacji przedstawiamy częstsze i mniej typowe problemy oraz radzimy, jak konkretnie powinien reagować na nie pracownik, przedsiębiorca czy wykładowca akademicki. Dzięki jasnym instrukcjom i wzorom pism każdy powinien czuć się pewniej, gdy przyjdzie mu bronić swoich przekonań lub odmówić wykonania polecenia głęboko sprzecznego z wyznawanymi wartościami.

Przypominamy przedsiębiorcom, że dzięki naszemu zwycięstwu przed Trybunałem Konstytucyjnym sprzed trzech lat każdy z nich ma prawo odmówić wykonania usługi, której realizacja byłaby nie do pogodzenia z jego sumieniem.

W poradniku wskazujemy też, że przedstawiciele zawodów medycznych mogą odmówić uczestnictwa w dokonaniu legalnej aborcji albo w procedurze in vitro, farmaceuci nie są zobligowani do sprzedaży pigułek poronnych, a pracownicy naukowi mają prawo do wyrażania swoich przekonań religijnych i filozoficznych.

Jeśli jednak pracodawca postąpi wbrew prawu i będzie szykanował pracownika, jesteśmy gotowi otoczyć każdą ofiarę takich działań bezpłatną opieką prawną. Tak jak pomagaliśmy skutecznie Panu Januszowi Komendzie w sporze z IKEA, prof. Ewie Budzyńskiej w sporze z rzecznikiem dyscyplinarnym Uniwersytetu Śląskiego, prof. Bogdanowi Chazanowi i Panu Adamowi Jackowi – drukarzowi z Łodzi.

A w raz podjętej sprawie działamy z pełną stanowczością aż do końca. Dzisiaj otrzymaliśmy pisemne uzasadnienie wyroku sądu drugiej instancji, który uniewinnił kierowniczkę krakowskiej IKEI w sprawie karnej wszczętej przez prokuraturę. Już pracujemy nad złożeniem kasacji do Sądu Najwyższego.

Przed nami jeszcze jedna bardzo ważna walka o wolność sumienia. W stolicy rozstrzyga się właśnie dalszy los programu „Równe Miejsce”, czyli zapowiedzianej już w warszawskiej „Deklaracji LGBT” sieci „tolerancyjnych pracodawców”. Każdy warszawski pracodawca, który będzie chciał dostać od miasta „pieczątkę” propagatora równości i tolerancji, będzie musiał zobowiązać się do promowania „różnorodności” oraz dyscyplinowania i karania wszystkich, oskarżonych o „przejawy dyskryminacji, stereotypizacji, uprzedzeń i mowy nienawiści”.

Przedstawiliśmy w tej sprawie opinię prawną Wojewodzie Mazowieckiemu, który stwierdził nieważność zarządzenia Prezydenta Warszawy. Na wniosek Rafała Trzaskowskiego decyzję wojewody na razie uchylił sąd administracyjny, ale prawnicy Ordo Iuris pracują już nad skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie wolno nam bez walki oddać wolności sumienia dwóch milionów ludzi, mieszkańców Warszawy. Tym bardziej, że po nich przyszedłby czas i na resztę Polaków.

Reprezentujemy też farmaceutkę, którą Okręgowy Sąd Aptekarski w Krakowie ukarał karą nagany za odmowę sprzedaży pigułek wczesnoporonnych. Po naszej interwencji Naczelny Sąd Aptekarski uchylił to orzeczenie, nakazując ponowne rozpatrzenie sprawy w pierwszej instancji. Obecnie kończymy również prace nad projektem ustawy, której przyjęcie uchroni Polaków przed ideologiczną presją w miejscu pracy.

Liczę, że dzięki pomocy ludzi takich jak Pani, będziemy mogli zakończyć każde wymienione postępowanie zwycięstwem, wzmacniając tym samym konstytucyjnie gwarantowaną wolność sumienia.

Janusz Komenda pracował w IKEI od 2016 do 2019 r. W tym czasie był wielokrotnie chwalony przez klientów sklepu oraz cieszył się zaufaniem pracodawcy, czego wyrazem były regularne podwyżki wynagrodzenia. Niestety okazało się, że jego przełożeni wyżej od profesjonalizmu cenią ideologiczne zaangażowanie swoich pracowników.

W 2019 r. IKEA usiłowała wpłynąć na poglądy swoich pracowników, organizując w sklepach akcję promującą postulaty ruchu LGBT. W tym samym czasie, na wewnętrznym forum pracowniczym, firma opublikowała artykuł o tym, że „włączenie LGBT+ jest obowiązkiem każdego z nas„. Janusz Komenda odpowiedział na wpis komentarzem, w którym zaznaczył, że jako chrześcijanin nie może uczestniczyć w promowaniu zgorszenia, jakim w myśl nauczania Kościoła Katolickiego jest propagowanie zachowań homoseksualnych. Mężczyzna powołał się przy tym na cytaty z Pisma Św.

Pan Janusz został zaproszony na rozmowę, gdzie w imieniu pracodawcy poproszono go o usunięcie z opublikowanego komentarza cytatów ze Starego i Nowego Testamentu oraz o zmianę wpisu tak, aby nie nosił cech „mowy nienawiści”. Janusz Komenda odpowiedział jasno: „nie będę cenzurować Pana Boga”. Kilka dni później został zwolniony z pracy.

Gdy tylko zgłosił się do Ordo Iuris, nie miałem wątpliwości, że musimy udzielić mu pomocy prawnej. Wnieśliśmy więc pozew do sądu pracy. Wskazaliśmy w nim, że decyzja IKEI naruszyła gwarantowaną konstytucyjnie wolność sumienia oraz była przejawem dyskryminacji na tle religijnym.

W toku postępowania przesłuchaliśmy część pracowników korporacji. Niektórzy z nich wprost powiedzieli, że IKEA jako pracodawca ma lewicowy światopogląd, a osoby, które mają odmienny światopogląd, nie zrobią tam kariery i muszą uważać, co mówią i o czym rozmawiają w pracy.

Po 3 latach, krakowski sąd rejonowy przyznał, że zwolnienie Janusza Komendy było bezprawne i nakazał IKEI przywrócenie mężczyzny do pracy. To kluczowe rozstrzygnięcie, które pokazuje radykałom, że nie mogą zmuszać polskich pracowników do poparcia genderowej agendy pod groźbą konsekwencji dyscyplinarnych.

Jednocześnie, kontynuujemy nasz udział w zainicjowanej przez prokuraturę sprawie karnej przeciwko kierowniczce IKEI, która zwolniła Janusza Komendę. Choć sądy pierwszej i drugiej instancji uniewinniły kobietę od zarzutu dyskryminacji w miejscu pracy, to liczymy, że po złożeniu kasacji przekonamy Sąd Najwyższy do stanięcia po stronie pracownika IKEI.

Regulamin programu „Równe Miejsce” przewiduje, że każdy przedsiębiorca, który do niego przystąpi, musi zaangażować się w „społeczne akcje mające na celu promowanie różnorodności i przeciwdziałanie dyskryminacji”, a także „zdecydowanie reagować na wszelkie przejawy dyskryminacji, stereotypizacji, uprzedzeń i mowy nienawiści”. Dołączając do programu, pracodawca będzie musiał wyznaczyć osobę odpowiedzialną za monitorowanie zgłoszeń dotyczących naruszeń tych zasad.

Co więcej, regulamin programu wprost mówi o „konsekwentnym pociąganiu do odpowiedzialności zatrudnianych osób za zachowania lub postawy, które są dyskryminujące”. W rezultacie każdy, kto sprzeciwi się uczestniczeniu w miejscu pracy w promowaniu postulatów agendy LGBT w rodzaju formalizacji związków jednopłciowych czy homoadopcji, może zostać ukarany dyscyplinarnie lub nawet zwolniony – dokładnie tak jak Janusz Komenda.

Dlatego, walczymy o to, by zablokować wdrożenie groźnego programu Rafała Trzaskowskiego. Przygotowaliśmy jego analizę prawną, w której wskazaliśmy, że program narusza szereg przepisów prawa, prowadząc do zakazanej w Konstytucji RP ingerencji w sferę życia prywatnego obywateli oraz ograniczając wolność sumienia i wypowiedzi. Podkreśliliśmy, że choć miasto deklaruje, że przystąpienie do programu miałoby być dobrowolne dla pracodawców, to jednak pracownicy nie będą mieli żadnego wpływu na dołączenie ich przedsiębiorstwa do programu. W rezultacie mogą paść ofiarą dyskryminacji lub mobbingu.

Po zapoznaniu się z naszą opinią Wojewoda Mazowiecki wydał rozstrzygnięcie nadzorcze, w którym stwierdził nieważność decyzji prezydenta Rafała Trzaskowskiego. Warszawski ratusz zaskarżył decyzję wojewody do sądu administracyjnego, który niestety stanął po stronie miasta. Aby zapobiec urzeczywistnieniu ideologicznego programu, pracujemy nad złożeniem skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zwycięstwo w tej sprawie jest kluczowe. Jeśli Rafał Trzaskowski dopnie swego, wdrażając program „Równe Miejsce”, to wkrótce kolejne samorządy mogą pójść śladem Warszawy.

Chcąc wyposażyć Polaków w rzetelną wiedzę prawną na temat tego, jak bronić swoich praw w podobnych sytuacjach, przygotowaliśmy przystępny poradnik prawny, w którym kompleksowo omawiamy problematykę obrony wolności słowa, sumienia i wyznania w miejscu pracy. Publikacja jest przeznaczona nie tylko dla pracowników, ale również dla przedsiębiorców, przedstawicieli zawodów medycznych i nauczycieli akademickich.

W publikacji przedstawiamy szereg przykładowych sytuacji, w których dochodzi do naruszenia wolności słowa i wolności sumienia oraz omawiamy środki prawne, za pomocą których można przeciwstawić się ideologicznej presji w miejscu pracy. Odpowiadamy na najczęściej pojawiające się w takich sytuacjach pytania. Proponujemy konkretne wzory pism.

Pracodawca nie jest w stosunku do pracownika nauczycielem ani wychowawcą i nie może narzucać mu swojego światopoglądu, zmuszając do wyrzeczenia się własnych wartości i zrobienia czegoś, co jest z nimi sprzeczne. To od suwerennej decyzji pracownika zależy, czy publicznie i w miejscu pracy uzewnętrzni swoją religię i światopogląd. Ewentualne szykany, które spotkają pracownika w związku ujawnieniem swojego wyznania czy światopoglądu, będą przejawem zabronionej przez prawo dyskryminacji.

Także przedsiębiorca ma prawo odmówić podpisania umowy na wykonanie usług, które są sprzeczne z jego wartościami. Dlatego nikt nie może zmusić drukarza do wykonania ulotek promujących ruch LGBT lub legalizację aborcji, restauratora do organizacji wydarzenia promującego „związki jednopłciowe”, a właściciela księgarni do dystrybucji książek, których treści nie chce promować.

Również każdemu pracownikowi sektora medycznego przysługuje prawo do sprzeciwu sumienia. Nikt nie może zmusić lekarza czy pielęgniarki do wykonania aborcji czy uczestniczenia w procedurze in vitro, a farmaceuty do sprzedaży środków służących do zabijania dzieci nienarodzonych. W przypadku świadczenia medycznego niezgodnego z jego sumieniem, lekarz nie jest zobowiązany do wskazania pacjentowi innego lekarza, który mógłby je wykonać.

Dzięki naszemu sukcesowi w procesie dyscyplinarnym prof. Ewy Budzyńskiej, możemy uspokoić naukowców, że pracownicy naukowi nie mogą być pociągani do odpowiedzialności dyscyplinarnej za wyrażanie przekonań religijnych, światopoglądowych czy filozoficznych.

Reprezentujemy między innymi fizjoterapeutę, który został zwolniony z pracy za to, że nie zgodził się na poddanie szczepieniu przeciw Covid-19. Początkowo mężczyzna był zastraszany przez władze szpitala, które groziły mu przeniesieniem do ekipy sprzątającej placówkę. Ostatecznie został zwolniony dyscyplinarnie.

Złożyliśmy przeciw szpitalowi pozew, domagając się przywrócenia pracownika do pracy na takim samym stanowisku i warunkach jak przed zwolnieniem oraz wypłaty stosownego zadośćuczynienia przez pracodawcę, który swoją bezprawną decyzją naruszył zasady niedyskryminacji i równego traktowania w miejscu pracy. Liczymy na to, że po odrzuceniu odpowiedzi szpitala na nasz pozew sąd pracy na najbliższej rozprawie, która odbędzie się 25 stycznia, stanie po stronie dyskryminowanego pracownika.

Z kolei przed sądem aptekarskim bronimy odważnej farmaceutki, która nie chciała przyłożyć ręki do śmierci niewinnego dziecka i odmówiła sprzedaży tabletek wczesnoporonnych EllaOne, powołując się na klauzulę sumienia. Kobiecie odmówiono skorzystania z prawa do obrony. Okręgowy Sąd Aptekarki rozpatrzył sprawę pod nieobecność oskarżonej i ukarał ją karą nagany.

Dzięki interwencji prawników Ordo Iuris, Naczelny Sąd Aptekarski uchylił rozstrzygnięcie i nakazał ponowne zbadanie sprawy. Nasze stanowisko poparł nawet Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej, który przyłączył się do wniosku o uchylenie postanowienia sądu pierwszej instancji. Podczas niedawnej rozprawy farmaceutka złożyła wyjaśnienia, odpowiadając na pytania sądu i obrońcy.

Kierując się troską o wszystkich pracowników w Polsce, pracujemy nad projektem ustawy wprowadzającej szereg zmian do Kodeksu pracy oraz ustaw branżowych, których przyjęcie pozwoli każdemu pracownikowi cieszyć się wolnością sumienia w miejscu pracy – bez konieczności dociekania swoich praw przed sądami.

Projekt będzie częścią szerszego pakietu ustaw, regulujących stosunki pomiędzy państwem a związkami wyznaniowymi. Ich celem jest zmienienie polskiego prawa w kierunku podnoszącym prawne gwarancje dla wolności ludzi wierzących. Wszystkie projekty z pakietu zaprezentujemy na przełomie stycznia i lutego.

Przygotowanie kasacji od wyroku w sprawie forsowanego przez warszawski ratusz programu „Równe miejsce” to wydatek rzędu 10 000 zł. Zwycięstwo w tym postępowaniu nie tylko pozwoli zatrzymać wprowadzenie ideologicznej cenzury w warszawskich przedsiębiorstwach, ale także w innych polskich samorządach, które mogłyby chcieć wprowadzić analogiczne rozwiązania.

Występowanie w obronie farmaceutki, która odważnie odmówiła sprzedaży środków poronnych, generuje koszty rzędu 6 000 zł. Zwyciężając w tym postępowaniu, pokażemy radykałom, że nie mogą bezprawnie zmuszać pracowników sektora medycznego do uczestnictwa w mordowaniu bezbronnych dzieci.

Z kolei opracowanie projektu ustawy, której wdrożenie zapewni każdemu Polakowi prawo do korzystania z w miejscu pracy z klauzuli sumienia to wydatek nie mniejszy niż 8 000 zł.

W każdym tygodniu odbieramy prośby o rady i pomoc od ludzi, którzy są prześladowani za wierność chrześcijańskim zasadom. Z reguły wystarczy rada, pomoc w zredagowaniu pisma. Teraz pomocny będzie także nasz poradnik. Jednak jedna na kilka spraw wymaga zaangażowania prawników i gotowości poniesienia kosztów. Możemy to zapewnić wyłącznie dzięki Pani.

Bez pomocy naszych prawników żadna z opisywanych wyżej spraw nie zakończy się zwycięstwem obrońców wartości.

Dlatego bardzo Panią proszę o wsparcie Instytutu kwotą 30 zł, 50 zł, 100 zł lub dowolną inną, dzięki czemu będziemy mogli skutecznie bronić polskich pracowników, szykanowanych za wierność własnym przekonaniom.