od początku wojny, polsko-ukraińską granicę przekroczyło ponad 2 mln 344 tys. osób. W trakcie wielkiego kryzysu migracyjnego 2015 roku przez cały rok do Europy nie dotarło tylu obcokrajowców! Polskie społeczeństwo zjednoczyło się i pokazało wielkie serce, entuzjastycznie pomagając Ukraińcom. Wydaje się jednak, że wobec wojennej tragedii i cierpienia, wśród wielkich emocji, zabrakło pogłębionej refleksji i analizy. Analitycy Banku Pekao szacują, że napływ uchodźców będzie kosztował budżet państwa od 17 do nawet 35 mld zł. Unia Europejska zaproponowała na ten moment wsparcie w wysokości 1 mld euro, którego wciąż nie otrzymaliśmy. Jednocześnie, wciąż wstrzymane pozostają środki z Funduszu Odbudowy…

To od najbliższych decyzji prawnych i politycznych zależy, czy napięta sytuacja przerodzi się w korzystny dla wszystkich wielki projekt odbudowy i zbliżenia, czy też stanie się zarzewiem pogłębionych konfliktów.

Nie ulega wątpliwości, że mądra pomoc Ukrainie i Ukraińcom musi oznaczać pomoc militarną, rozliczenie rosyjskich zbrodni wojennych i przyjęcie uchodźców z obszaru konfliktu. Wielu uczestników życia publicznego nie dostrzega jednak, że jednocześnie powinniśmy już mówić o pomocy w powrocie uchodźców do domu, asyście w stabilizacji politycznej Ukrainy i wsparciu w jej odbudowie. Tylko w ten sposób bezprecedensowa pomoc dla Ukrainy może stać się również historyczną szansą dla Polski. Jeżeli o tym zapomnimy, to powszechny entuzjazm Polaków może szybko przerodzić się w zniechęcenie, a nawet we wrogość wobec milionów uchodźców.

Dlatego rozpoczynamy cykl debat i analiz, które posłużą nam do stworzenia spójnego i skutecznego modelu polityki państwa łączącej gościnność z realizacją narodowego interesu. Również na poziomie prawnych gwarancji, należy pochylić się nad różnicami w prawach i obowiązkach gości i gospodarzy. Natomiast analiza historycznych modeli prawnych pozwoli nam zaproponować najkorzystniejszy dla obu stron model wsparcia w odbudowie Ukrainy – łączący jej zbliżenie z Europą, zaangażowanie międzynarodowych środków i najszersze zaangażowanie polskich przedsiębiorców.

Jeszcze w kwietniu zaprezentujemy raport, w którym wykażemy jakie są prawne modele włączenia się przez Polskę i polskich przedsiębiorców w proces odbudowy Ukrainy oraz w jaki sposób uwolnić rozwój krajowej przedsiębiorczości w czasach uchodźczego kryzysu i wysiłku odbudowy. Dobre i dwustronnie korzystne modele możemy odnaleźć w umowach i wzorcach stosowanych w przeszłości. Tym razem należy połączyć je z potencjałem Unii Europejskiej i pożądaną rolą Polski jako koordynatora wsparcia w procesie odbudowy.

To z naszej strony wyjdzie pierwszy anglojęzyczny raport, który przedstawi prawne uwarunkowania ukraińskich roszczeń o wypłatę wojennych reparacji. Omówimy w nim prawne aspekty odzyskiwania strat wojennych od agresora. Obecność polskich ekspertów w gronie międzynarodowych prawników podejmujących dyskusję o reparacjach ma wielkie znaczenie również dlatego, że każdy rozwój doktryny prawnej w tym zakresie może być cenny dla polskich roszczeń o niemieckie reparacje.

Współpraca z Ukraińcami przy rozwoju Archiwum to kolejny etap budowania ścisłych relacji z ukraińskimi prawnikami, obrońcami życia, rodziny, wolności i suwerenności. Od września ubiegłego roku wspólnie z nimi budujemy Ordo Iuris na Ukrainie. W trakcie mojej wizyty w Kijowie w lutym, rozmawialiśmy na ten temat z trzema kolejnymi konserwatywnymi środowiskami na Ukrainie, których przedstawiciele byli niezwykle entuzjastyczni wobec całego projektu. To od nich usłyszałem, że nasza współpraca będzie miała wielkie znaczenie dla pokonania trzech zagrożeń – krwawego ruskiego miru ze wschodu, ideologii gender z zachodu i nihilistycznego nacjonalizmu na samej Ukrainie.

Jestem pełen nadziei, że na Ukrainie, gdzie dziś każdego dnia giną niewinni ludzie, a szkoły, szpitale, urzędy i osiedla mieszkalne są równane z ziemią, już wkrótce rozpocznie się wielka odbudowa, która zbliży naszego sąsiada do Europy, a przede wszystkim przekuje wielkie emocjonalne odrodzenie naszych relacji w ścisłą, gospodarczą współpracę opartą na dobrych prawnych wzorcach.

Ukraina bliska Europie, ściśle współpracująca z Polską, to nie tylko szansa dla naszych przedsiębiorców i szansa na zbliżenie naszych narodów, ale także jedyna w swoim rodzaju okazja na zbudowanie silnej, środkowoeuropejskiej koalicji państw na rzecz ochrony fundamentalnych wartości – przede wszystkim ochrony rodziny, małżeństwa i suwerenności.

Wierzę, że dzięki Pani wsparciu, Instytut Ordo Iuris będzie mógł nadać prawu i debacie publicznej moc, które uczynią ten wielki projekt możliwym.

Ponadto, szacuje się, że co najmniej 6,5 mln ludzi porzuciło swoje domy, by schronić się w bardziej bezpiecznych miejscach na Ukrainie. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że Rosjanie rozpoczęli już także ataki na miasta na zachodzie Ukrainy (w tym na Lwów) – niewykluczone, że także i te osoby zdecydują się wkrótce na ucieczkę ze swojej Ojczyzny i zapewne również w tym przypadku Polska będzie głównym celem migracji.

Nic dziwnego, że z naszej jedności, solidarności, gościnności i wielkiej empatii dumni są nie tylko Polacy. Wielkie serce naszego narodu jest dostrzegane także poza granicami kraju.

Nie zmienia to jednak faktu, że unijne wsparcie udzielone Polsce to jedynie kropla w morzu potrzeb. Według Premiera Mateusza Morawieckiego, Unia Europejska zamierza przekazać Polsce ponad 1 mld euro. Tymczasem ekonomiści Banku Pekao szacują, że napływ uchodźców do Polski „będzie kosztował budżet państwa” od 17 do nawet 35 mld zł, a w 2023 te koszty będą jeszcze większe.

W obliczu wojny i wielkich ludzkich dramatów, liczenie pieniędzy mogłoby wydawać się wyjątkowo nietaktowne, ale merytoryczne i pozbawione emocji spojrzenie na narastający kryzys migracyjny to nie tylko dbanie o szeroko rozumiany interes Polaków, ale także o samych uchodźców. Dziś Polacy wykazują się bowiem wielkim sercem i godną największego podziwu empatią, ale nikt nie może być wolontariuszem całe życie. Odpowiedzialność za pomoc uchodźcom spadnie więc na państwo, co zresztą już się rozpoczęło. W ramach przyjętej specustawy dotyczącej pomocy uchodźcom z Ukrainy wprowadzono szereg instrumentów pomocy finansowej dla Ukraińców – w tym chociażby dofinansowanie na zakwaterowanie i wyżywienie w wysokości 40 zł dziennie przez dwa najbliższe miesiące.

Większość uchodźców ma dziś zapewne nadzieję na to, że ich pobyt w Polsce jest tylko tymczasowy i po zakończeniu wojny, będą mogli wrócić do swojej Ojczyzny. Pytanie tylko jak szybko będzie to w ogóle możliwe w sytuacji, w której wielu z nich po prostu nie ma gdzie wracać – ich domy i miasta zostały zrównane z ziemią.

A jeśli taki stan będzie się przedłużał, łatwo wyobrazić sobie scenariusz, w którym wśród Polaków zaczną się rodzić nastroje antyukraińskie. Uchodźcy będą wówczas atakowani za pogłębiający się kryzys i za „problemy dnia codziennego”. Już dochodzą do nas głosy, że w wielu polskich miejscowościach wydłużają się kolejki do publicznych przedszkoli czy okres oczekiwania na mieszkania socjalne, bo te w pierwszej kolejności oferowane są uchodźcom, a nawet pojawiają się tak istotne problemy jak wydłużenie okresu oczekiwania na karetkę.

Dlatego jako prawnicy musimy pilnie stworzyć spójny system pomocy, dzięki któremu emocje zostaną zastąpione przez skuteczne procedury i optymalne rozwiązania systemowe. Kierując się emocjami, szybko możemy bowiem przejść z entuzjazmu we wrogość i konflikty.

W ciągu miesiąca opublikujemy raport, w którym pokażemy, jak przy współpracy rządu z przedsiębiorcami i organizacjami społecznymi możemy pomóc Ukrainie i Ukraińcom w taki sposób, by korzyści odniosły obie strony. W raporcie przeanalizujemy prawne i ekonomiczne aspekty zagadnienia. W pierwszej kolejności opiszemy historyczne przykłady pomocy w odbudowie państw dotkniętych wojną, wspominając między innymi o Planie Marshalla, odbudowie Iraku, Afganistanu, Libii. Przypomnimy przykłady pomocy finansowej udzielanej w ostatnich latach przez państwa, które jednocześnie uczestniczyły w odbudowie kraju.

Szczegółowo opiszemy instrumenty prawa międzynarodowego, które pozwalają na udzielanie zwrotnych i bezzwrotnych pożyczek na odbudowę kraju oraz polskie regulacje prawne dotyczące przekazywania wsparcia finansowego za granicę. W raporcie wskażemy też obszary, w których polskie przedsiębiorstwa mogą pomóc w odbudowie Ukrainy i w których polskie firmy mogą zastąpić działające do tej pory na Ukrainie firmy rosyjskie, które zapewne znikną z ukraińskiego rynku w ramach derusyfikacji ukraińskiej gospodarki.

Absolutnie kluczowa będzie też pomoc Ukraińcom w uzyskaniu reperacji wojennych. Prawny aspekt zagadnienia opiszemy w raporcie. Temu celowi służy także, uruchomione zaraz po wybuchu wojny, Archiwum Zbrodni Wojennych, w ramach którego gromadzimy dowody zbrodni wojsk Putina, które mogą się okazać kluczowe dla udowodniania poniesionych w trakcie wojny strat, będących podstawą do uzyskania reparacji.

Jeśli dojdzie do osądzenia zbrodni Putina, a Rosja poniesie odpowiedzialność za swoją agresję na Ukrainę, szacunki nie wystarczą. Konieczna będzie wówczas konkretna dokumentacja oraz dowody na popełnione przez rosyjską armię zbrodnie wojenne. Tylko tak Ukraińcy będą mogli odzyskać należne pieniądze, dzięki którym sfinansują odbudowę państwa, w której mogą pomóc i na niej skorzystać także polscy przedsiębiorcy i tym samym cała polska gospodarka.

Dlatego, aby wspomóc Ukrainę w otrzymaniu reparacji wojennych, zainicjowaliśmy Archiwum Zbrodni Wojennych, o czym informowały już liczne media w Polsce i nie tylko. Dzięki przetłumaczonej na język angielski, ukraiński i rosyjski stronie internetowej projektu oraz towarzyszącym jej profilom na Facebooku, Twitterze i Instagramie, każdy może zgłosić przykłady rosyjskich zbrodni wojennych. Zgłoszenie trafia bezpośrednio do wolontariuszy Ordo Iuris i studentów Collegium Intermarium, którzy weryfikują przesyłane doniesienia, szukając ich potwierdzenia w zeznaniach świadków oraz wśród lokalnych władz i pracujących na miejscu dziennikarzy. Zweryfikowane przypadki trafiają do prawników Ordo Iuris, którzy analizują je pod kątem międzynarodowego prawa karnego, prawa konfliktów zbrojnych i prawa humanitarnego, dokując odpowiedniej kwalifikacji prawnej i decydując o tym, czy w danym przypadku możemy faktycznie mówić o zbrodni wojennej z perspektywy prawa. O przekazanie zweryfikowanych przez nas materiałów zgłosiła się już do nas Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, która również zajmuje się badaniem rosyjskich zbrodni. Dowody zbrodni wojennych armii Putina trafią też do Międzynarodowego Trybunału Karnego, którego przedstawiciele gościli niedawno w Polsce.

W całym projekcie kluczową roję pełnią zaprzyjaźnieni z Ordo Iuris ukraińscy prawnicy, dziennikarze, duchowni oraz tamtejsze organizacje społeczne, z którymi od początku pozostajemy w ścisłym kontakcie i które pomagają nam weryfikować zgłoszenia. W poniedziałek do grona naszych partnerów dołączyły ukraińskie Chrześcijańskie Służby Ratunkowe, Chrześcijańska Sieć Pomocy i Zjednoczenie Wspólnot Katolickich. Od samego początku mogliśmy też liczyć na naszych przyjaciół z organizacji, które razem z nami mają tworzyć Ordo Iuris Ukraina.

Na początku lutego gościliśmy w Kijowie ustalając, wraz z trzema innymi konserwatywnymi organizacjami ukraińskimi, szczegóły funkcjonowania ukraińskiego oddziału Ordo Iuris. Osobiście wziąłem również udział w inauguracji Amerykańskiego Uniwersytetu w Kijowie, który ma być wkrótce uczelnią ściśle współpracującą z Collegium Intermarium. Już wtedy Rosja gromadziła przy granicy z Ukrainą swoje wojska, grożąc użyciem siły. Dlatego aby wesprzeć naszych ukraińskich przyjaciół stworzyliśmy „Koalicję w obronie pokoju”. Jej członkowie podpisali się pod Deklaracją, w której wezwaliśmy państwa Unii Europejskiej, regionu Międzymorza i całą społeczność międzynarodową do udzielenia wsparcia narodowi Ukrainy w obliczu rosnącego zagrożenia suwerenności państwa ukraińskiego. Deklaracje przekazałem na ręce liderów współpracujących z nami organizacji.

Brutalna napaść Rosji na Ukrainę zawiesiła cały proces budowy ukraińskiego oddziału Ordo Iuris. Ludzie, z którymi chcieliśmy bronić życia nienarodzonych dzieci – dziś bronią życia własnych dzieci i swoich rodzin. Jednak głęboko wierzę w to, że już wkrótce wojna się skończy i będziemy mogli kontynuować rozwój tego, tak istotnego dla budowy koalicji obrońców wartości na arenie międzynarodowej, projektu.

Musimy jednak wznieść się ponad targające nami emocje i racjonalnie spojrzeć w tę bliższą i dalszą przyszłość, by skutki wojny na Ukrainie nie były odczuwalne jeszcze przez długie lata. Jeśli już teraz zaczniemy zastanawiać się nad racjonalną polityką migracyjną i pomocową, możemy nie tylko uchronić się przed wieloletnimi negatywnymi konsekwencjami wojny, ale też stworzyć fundament pod budowę Ukrainy, będącej członkiem europejskiego sojuszu obrońców wartości naszej cywilizacji. Liczę na to, że z Pani pomocą możemy to zrobić.

Aby tak się stało będziemy musieli przygotować cykl debat eksperckich, które pozwolą na wypracowanie spójnych procedur zmierzających do ujarzmienia narastającego kryzysu. Każda debata wiąże się jednak dla nas z koniecznością wydania co najmniej 6 000 zł.

Cennym dla polskiego rządu materiałem może się okazać raport, nad którym już pracują eksperci Ordo Iuris. Znajdą się w nim konkretne rekomendacje związane z tym, w jaki sposób polscy przedsiębiorcy, a w konsekwencji budżet państwa, może zyskać na wsparciu Ukrainy w odbudowie kraju. Na przygotowanie raportu będziemy potrzebowali nie mniej niż 20 000 zł.

Nie możemy też zarzucić projektu Archiwum Zbrodni Wojennych, które może być kluczowe dla uzyskania przeze Ukrainę reparacji wojennych. Miesięczny koszt funkcjonowania Archiwum to ok. 10 000 zł.

Dlatego bardzo Panią proszę o wsparcie Instytutu kwotą 30 zł, 50 zł, 100 zł lub dowolną inną, dzięki której będziemy mogli podjąć działania zmierzające do zbudowania spójnego systemu polityki migracyjnej i pomocowej państwa polskiego wobec Ukrainy i Ukraińców.

P.S. Korzystając z okazji, chciałbym też poinformować Panią o odniesionym przez nas sukcesie w sprawie, o której pisałem do Pani w poprzedniej wiadomości. W czwartek wojewoda mazowiecki Konstanty Radziwiłł unieważnił konkurs na prowadzenie programu „Równe Miejsce”, czyli zapowiadanej w Deklaracji LGBT+ sieci „tolerancyjnych” pracodawców. Program zobowiązywał pracodawców do angażowania się w społeczne akcje promujące „różnorodność” i do „konsekwentnego pociągania do odpowiedzialności zatrudnianych osób za zachowania lub postawy, które są dyskryminujące”. Program zachęcałby więc warszawskich pracodawców do naśladowania IKEI, która zwolniła swojego pracownika za brak zgody na udział w promocji ruchu LGBT. Na szczęście wojewoda, po otrzymaniu stanowiska Ordo Iuris, zdecydował o unieważnieniu konkursu.

Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris jest fundacją i prowadzi działalność tylko dzięki hojności swoich Darczyńców.

w ubiegłym miesiącu sąd pierwszej instancji uniewinnił kierowniczkę krakowskiego oddziału IKEI, która podjęła decyzję o zwolnieniu Janusza Komendy za wierność wyznawanym wartościom. Prokuratura nie przekonała sądu, że oburzająca całą Polskę dyskryminacja wierzącego pracownika zasługuje na karę. Szczęśliwie to jeszcze nie koniec. W najbliższych tygodniach usłyszymy wyrok sądu pracy, przed którym nasi prawnicy reprezentują Pana Janusza, dowodząc bezprawności działania pracodawcy zmuszającego pracowników do akceptacji ideologicznych postulatów aktywistów LGBT.

Gdy w 2014 r. zainterweniowaliśmy w głośnej sprawie zwolnionego za odmowę wykonania aborcji prof. Bogdana Chazana, nie spodziewałem się, że wkrótce nasi prawnicy będą się zajmować kilkudziesięcioma podobnymi przypadkami. Dzisiaj prawnicy Instytutu konsekwentnie reprezentują przed polskimi sądami lekarzy, położne, fizjoterapeutów, przedsiębiorców, nauczycieli, a nawet pracowników naukowych.

Przed Komisją Dyscyplinarną Uniwersytetu Śląskiego odpowiadała prof. Ewa Budzyńska, która została ukarana naganą za to, że podczas wykładu nazwała człowieka na prenatalnym etapie rozwoju „dzieckiem” oraz posłużyła się konstytucyjną definicją małżeństwa, jako związku kobiety i mężczyzny. Ofiarami ideologicznych represji na tej samej uczelni stali się prof. Anna Łabno i dr Tadeusz Kania. Interwencja prawników Ordo Iuris doprowadziła do oczyszczenia z zarzutów dr Justynę Melonowską oskarżoną bezpodstawnie o „homofobię tradycyjną” oraz dr. Wilhelma Czaplińskiego atakowanego za krytykę proaborcyjnych protestów.

Cały czas trwa też proces w sprawie ks. Dariusz Oko, któremu za tekst naukowy na temat homoseksualnego lobby w Kościele katolickim grozi nawet do pięciu lat pozbawienia wolności.

We wszystkich tych sprawach konsekwentnie świadczymy pomoc prawną ofiarom cenzury.

Skala ideologicznej cenzury i prześladowania pracowników za poglądy w ich miejscach pracy narasta z każdym miesiącem, a do Centrum Interwencji Procesowej Ordo Iuris zgłasza się coraz więcej ofiar dyskryminacyjnych działań pracodawców.

Dlatego aby zapewnić każdemu pracownikowi dostęp do rzetelnej wiedzy z zakresu prawa pracy, opublikujemy w najbliższych tygodniach specjalny poradnik, w którym wyjaśnimy, jakie prawa przysługują pracownikom w związku z ochroną wolności słowa, sumienia i religii. W poradniku wykażemy, dlaczego warunki zatrudnienia nie mogą być różnicowane ze względu na światopogląd, poglądy naukowe i etyczne, wyznanie, religię, wyznawane wartości oraz zasady moralne.

Rzetelne źródło wiedzy o prawach pracowników przyda się już niedługo w Warszawie. W stolicy rozstrzygnięto bowiem konkurs na prowadzenie sieci „tolerancyjnych” pracodawców, którzy przystępując do projektu, będą zobowiązani między innymi do „konsekwentnego pociągania do odpowiedzialności zatrudnianych osób za zachowania lub postawy, które są dyskryminujące”. To, co stało się w krakowskiej IKEI, może być więc niebawem w Warszawie codziennością. Nasi prawnicy przygotowali szczegółową opinię prawną, w której zwracamy uwagę na cenzorski i ideologiczny charakter programu. Analiza trafiła już do Wojewody Mazowieckiego, którego wzywamy do stwierdzenia nieważności zarządzenia prezydenta Warszawy o ogłoszeniu konkursu.

Jeszcze większym zagrożeniem dla wszystkich Polaków jest inicjatywa Komisji Europejskiej, która chce uznania tzw. mowy nienawiści za przestępstwo europejskie, a więc ścigane we wszystkich państwach Unii Europejskiej. Prawnicy Ordo Iuris już przygotowali analizę, w której zwracamy uwagę na to, że inicjatywa KE jest ogromnym zagrożeniem dla wolności słowa, wolności zgromadzeń czy wolności religijnej, których ochronę gwarantuje zarówno prawodawstwo krajowe państw członkowskich, jak i prawo unijne.

Aby skutecznie przeciwstawić się próbie penalizacji mowy nienawiści, pracujemy obecnie nad przełomowym raportem o mowie nienawiści, który opublikujemy w najbliższych tygodniach. Kompleksowo przeanalizujemy w nim koncepcję mowy nienawiści, jej ideologiczne uwikłania oraz zdemaskujemy metody, za pomocą których radykalna lewica przy pomocy tego niesprecyzowanego pojęcia próbuje wykluczać z udziału w debacie publicznej obrońców wartości.

Konsekwentne wsparcie Darczyńców i Przyjaciół Ordo Iuris umożliwia naszym prawnikom stawanie w obronie szykanowanych pracowników i pracodawców. Tylko dzięki takim ludziom jak Pani możemy udzielać skutecznej pomocy prawnej każdej zgłaszającej się do nas ofierze dyskryminacji w miejscu pracy.

Mężczyzna od 2016 roku pracował w krakowskim sklepie szwedzkiej sieci meblowej, ciesząc się uznaniem pracodawców, kolegów z pracy i klientów sklepu, o czym świadczy regularne podnoszenie jego wynagrodzenia. Niestety dla jego przełożonych ideologia okazała się ważniejsza od uczciwości czy profesjonalizmu, a nawet tak przyziemnych spraw jak rozwój i funkcjonowanie oddziału sklepu.

Wystarczył jeden wpis na wewnętrznym forum pracowniczym, by firma podjęła decyzję o zwolnieniu swojego oddanego pracownika, który nie zgodził się na udział w organizowanej przez pracodawcę promocji środowisk LGBT, tłumacząc się tym, że jako chrześcijanin nie może przyłączyć się do propagowania zgorszenia, którym zgodnie z nauczaniem Kościoła Katolickiego są praktyki homoseksualne. Sprawa jest o tyle istotna, że cały komentarz był oparty na cytatach z Pisma Świętego, a to oznacza, że na szali jest nie tylko wolność słowa i wolność sumienia, ale także wolność wyznania. Jeśli sąd uzna, że nie ma nic złego w zwalnianiu ludzi za cytowanie Biblii, to będzie oznaczało, że wolność religijna w Polsce jest poważnie zagrożona.

Dlatego, gdy Pan Janusz zgłosił się do Instytutu Ordo Iuris, nie miałem wątpliwości, że musimy mu pomóc. Od razu nagłośniliśmy sprawę w mediach, dzięki czemu prokuratura postawiła kierowniczce sklepu zarzuty dotyczące złamania zakazu dyskryminacji. Niestety w lutym tego roku sąd pierwszej instancji uniewinnił kobietę. To jednak nie koniec sprawy karnej. Reprezentując Janusza Komendę w tym postępowaniu jako oskarżyciel posiłkowy, złożymy apelację.

W najbliższych tygodniach możemy się też spodziewać rozstrzygnięcia w zainicjowanym przez nas postępowaniu przed sądem pracy, w którym reprezentujemy poszkodowanego, domagając się przywrócenia mężczyzny do pracy i wpłaty zadośćuczynienia na cele charytatywne.

Ta ważna sprawa zbliża się ku końcowi. Wierzę, że nakład czasu i pracy naszych prawników ostatecznie pozwoli na triumf wolności sumienia nad ideologicznym reżimem zagranicznych koncernów.

Stanęliśmy też w obronie lek. Ewy Wendrowskiej, która została przez Naczelną Izbę Lekarską oskarżona o rozpowszechnianie informacji niezgodnych ze stanem wiedzy medycznej. Tymczasem list otwarty, pod którym podpisała się kobieta, zawierał odniesienia do licznych badań i publikacji naukowych, a wśród jego sygnatariuszy znalazło się wiele osób z tytułami doktorskimi i profesorskimi.

Także i w tym przypadku udzielamy niezbędnej pomocy prawnej. Nasi prawnicy przygotowali odpowiedź na pismo Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, w którym podkreśliliśmy, że wszczęcie postępowań dyscyplinarnych za podpisanie apeli, petycji czy listów otwartych może stanowić naruszenie art. 54 oraz art. 63 Konstytucji RP. W piśmie powołaliśmy też szereg wniosków dowodowych, żaden z nich nie został dopuszczony przez Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Czekamy zatem na jego końcowe stanowisko, licząc się z tym, że w przypadku tak wybiórczego potraktowania postepowania wyjaśniającego, może zaistnieć potrzeba obrony lekarki w postępowaniu przed sądem dyscyplinarnym.

Podobnie było także z ks. prof. Dariuszem Oko, który nie został „zaproszony” do udziału w niemieckim postępowaniu, którego efektem był wyrok nakazowy. Polski kapłan został skazany na karę grzywny w wysokości 4 800 euro lub odbycia 120 dni aresztu. Przyczyną był artykuł naukowy na temat homoseksualnego lobby w Kościele katolickim, który nie spodobał się… pewnemu niemieckiemu kapłanowi. Jak się okazało, donosiciel stracił wcześniej stanowisko wicerektora seminarium po tym, jak media opublikowały zdjęcia, na których całował się z klerykiem. Po przystąpieniu do sprawy prawników Ordo Iuris wyrok nakazowy upadł, a sąd w Kolonii rozpoczął zwyczajne postępowania karne. Zapowiadane na początek lutego posiedzenie sądu w sprawie ks. prof. Oko zostało jednak odwołane, a nowy termin wyznaczono na maj.

Dzięki prawnikom Ordo Iuris, z zarzutów już oczyszczono natomiast dr Justynę Melonowską, która została oskarżona o homofobię za wpis w mediach społecznościowych, w którym nawet nie wspomniała o homoseksualizmie oraz dr. Wilhelma Czaplińskiego atakowanego za krytykę agresywnych manifestacji proaborcyjnych. Ofiarami cenzorskich praktyk na uczelniach byli też między innymi prof. Aleksander Nalaskowski, dr Tomasz Terlikowski. O wszystkich przypadkach piszemy w aktualizowanym co roku raporcie na temat wolności akademickiej.

Nasi prawnicy kończą właśnie pracę nad poradnikiem prawnym, w którym w sposób precyzyjny i przystępny wyjaśnimy, jakie prawa przysługują każdemu pracownikowi. W poradniku podkreślamy, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, każdemu pracownikowi, obok prawa do godziwego wynagrodzenia, przysługuje również prawo do niedyskryminacji, które powinno stać skutecznie na straży wolności słowa, religii i sumienia. Niedopuszczalne jest gorsze traktowanie z uwagi na światopogląd, poglądy naukowe i etyczne, wyznanie, religię, wyznawane wartości i zasady moralne czy przekonania polityczne.

W publikacji wskażemy, że naturalnie na pracowniku ciąży obowiązek starannego wykonywania pracy, a także wykonywania poleceń przełożonych, jednak tylko tych, które dotyczą pracy, są zgodne z przepisami prawa oraz z warunkami określonymi w umowie o pracę. Pracownikowi przysługuje natomiast prawo do odmowy uczestnictwa w inicjatywach pracodawcy, które nie mają związku z jego obowiązkami i są sprzeczne z jego wartościami. Dotyczy to, np. przedsięwzięć promujących postulaty ruchu LGBT+ lub lobby aborcyjnego. Wskazujemy również, że pracownikom sektora medycznego przysługuje klauzula sumienia, która gwarantuje im prawo do powstrzymania się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z ich sumieniem.

W poradniku odniesiemy się też do zastosowania najbardziej dolegliwej formy naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu w postaci wypowiedzenia umowy o pracę. Opiszemy ścieżkę odwołania, jaka przysługuje wówczas ofierze dyskryminacji w miejscu pracy. Istotne jest też to, aby zwolniony pracownik wiedział, że oprócz wystąpienia z powództwem o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach, może się również domagać od pracodawcy odszkodowania w związku z naruszeniem zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Takim naruszeniem jest bowiem wypowiedzenie umowy ze względu na stan zdrowia pracownika oraz jego światopogląd, poglądy naukowe i etyczne, wyznanie, religię bądź wyznawane wartości i zasady moralne.

Innymi słowy, prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski wskazuje za wzór działalność krakowskiej IKEI, która najpierw „zaangażowała się w akcję społeczną promującą różnorodność”, a następnie pociągnęła Janusza Komendę „do odpowiedzialności za zachowania dyskryminujące”. Jeśli projekt wejdzie w życie, setki warszawskich pracowników, którzy nie mają przecież wpływu na to, czy ich pracodawca weźmie udział w programie, mogą zostać potraktowani tak, jak były pracownik krakowskiej IKEI.

Aby do tego nie doszło, przesłaliśmy już do Wojewody Mazowieckiego analizę prawną regulaminu programu, zwracając uwagę na jego cenzorski, dyskryminacyjny i ideologiczny charakter. Przygotowaliśmy tez internetową petycję, w której apelujemy do wojewody o stwierdzenie nieważności uchwały ogłaszającej konkurs.

Jesteśmy gotowi pomóc każdemu pracownikowi, który padnie ofiarą dyskryminacji i szykan z uwagi na swoje przywiązanie do wartości.

Wsparcie prawników Ordo Iuris już przełożyło się na skuteczną obronę pracownika łódzkiej drukarni, którego Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar nakazał ścigać tylko za to, że mężczyzna odmówił wydrukowania materiałów promujących organizację LGBT. Łódzki drukarz został początkowo skazany przez sądy dwóch instancji na podstawie uchwalonego jeszcze w czasach komunistycznych przepisu. Dzięki naszemu wieloletniemu zaangażowaniu Trybunał Konstytucyjny, przychylając się do złożonej przez prawników Ordo Iuris ekspertyzy, orzekł o jego niekonstytucyjności, nakazując jednocześnie zmianę prawa w tym zakresie. Sąd Najwyższy uchylił wyroki skazujące, oczyszczając mężczyznę z zarzutów.

Stwierdzenie nieważności komunistycznego przepisu przez TK okazało się pomocne także w sprawie innej drukarni, która nie chciała podjąć się wydruku treści satanistycznych na koszulkach. Nasi prawnicy udzielili jej niedawno porady prawnej, wskazując, że zgodnie z obowiązującym prawem przedsiębiorca może odmówić wykonania usługi, która jest sprzeczna z jego sumieniem, wyznawaną wiarą czy wartościami.

Problem polega jednak na tym, że o ile znajdujące się dziś w tym zbiorze przestępstwa są jasno zdefiniowane, o tyle „mowa nienawiści” jest pojęciem, które można interpretować w zasadzie w dowolny sposób. Co gorsza, sama Komisja Europejska dała już wskazówkę, jak powinno się „mowę nienawiści” rozumieć, powołując się na statystyki Facebooka, który w swoich „Standardach społeczności” za „mowę nienawiści” uznaje „wyrażenia mówiące o odstępstwie od normy” czy „treści wyrażające odrzucenie, w tym między innymi: nie uznaję, nie lubię, nie zależy mi”.

Nie ma więc wątpliwości, że wpisanie „mowy nienawiści” do unijnych traktatów będzie oznaczać zmuszenie Polski do ideologicznej cenzury swoich obywateli. Dlatego eksperci Instytutu przygotowali analizę, w której zwracamy uwagę na to, że wcielenie w życie proponowanej inicjatywy, stanowiłoby bezprecedensowe zagrożenie dla wartości takich jak wolność słowa, wolność zgromadzeń, wolność sumienia czy wolność religijna, które są gwarantowane przez Konstytucję RP oraz Kartę Praw Podstawowych UE i Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, stanowiące najważniejsze filary ochrony praw podstawowych w UE.

Aby ostrzec europejską opinię publiczną i rządy krajów UE przed tak ogromnym zagrożeniem, eksperci Ordo Iuris w najbliższych tygodniach przedstawią przełomowy raport na temat pojęcia „mowy nienawiści”. Zwrócimy w nim uwagę na związki teorii „mowy nienawiści” z ideologią postmarksistowską. Pokażemy, że „mowa nienawiści” nie posiada konkretnej ani precyzyjnej definicji, jest natomiast pojęciem w swojej istocie niedookreślonym, subiektywnym i selektywnym, co w praktyce bardzo ułatwia manipulowanie jego znaczeniem. Wytłumaczymy, jak przy jej pomocy radykałowie próbują usuwać z debaty publicznej obrońców wartości, przedstawiając ich jako nietolerancyjnych nienawistników. Wskażemy także ewentualne konsekwencje prawne poszerzenia zakresu penalizacji „mowy nienawiści” w polskim systemie prawnym, podkreślając, że w praktyce uniemożliwiałoby to krytykę postulatów aktywistów LGBT czy aborcjonistów.

Posługując się niedookreślonym pojęciem mowy nienawiści radykałowie, starają się zamknąć usta obrońcom wartości i wyeliminować ich z przestrzeni publicznej. Nasz Instytut dzięki wsparciu Darczyńców i Przyjaciół Ordo Iuris może konsekwentnie obnażać prawdę o ideologicznym pochodzeniu pojęcia „mowy nienawiści” oraz występować w obronie ludzi szykanowanych za wyrażanie sprzeciwu wobec radykalnych postulatów.

Jeżeli zabraknie prawników, stających po stronie pracowników, bezkarna ideologiczna presja koncernów – bez udziału państwa i jego struktur – zastraszy Polaków, złamie naturalny i racjonalny opór przeciwko radykalnym ideologiom.

Nasi prawnicy znajdują się w nieustannej gotowości, by świadczyć bezpłatną pomoc prawną pracownikom i pracodawcom represjonowanym za okazywanie przywiązania do wartości takich jak życie, małżeństwo czy rodzina. Każda z naszych interwencji wiąże się jednak konkretnymi kosztami.

Udzielenie pomocy prawnej prześladowanemu pracownikowi wymaga zawsze bardzo indywidualnego podejścia. Analizy każdej sytuacji. Dobrania odpowiednich środków prawnych. Często zasięgnięcia opinii branżowych specjalistów. Przeciętnie, taka sprawa kosztuje nas nawet 10 000 zł. Jednak każde zwycięstwo to wyraźny sygnał, że w wolnej Polsce nie wolno wywierać ideologicznej presji w miejscu pracy.

Reprezentowanie Janusza Komendy przed sądem pracy przeciw IKEI to jeszcze koszt nie mniejszy niż 10 000 zł. Natomiast złożenie apelacji w postępowaniu karnym pochłonie nie mniej niż 7 000 zł. Bez naszego wsparcia Pan Janusz zostałby sam ze swoim dramatem.

Kolejne 12 000 zł musimy przeznaczyć na napisanie naszego poradnika dla pracowników. Jednak dzięki niemu każdy, kto padnie ofiarą presji ideologicznej w miejscu pracy, uzyska dostęp do rzetelnej wiedzy o tym, jak się bronić przed takimi bezprawnymi praktykami.

Przygotowanie przełomowego raportu o mowie nienawiści to wiele godzin pracy ekspertów z różnych dziedzin. Łączny koszt raportu i jego promocji nie będzie mniejszy niż 15 000 zł. Dokument umożliwi nam zwrócenie uwagi rządowi krajów UE i opinii publicznej na poważne zagrożenia wynikające z implementacji pojęcie mowy nienawiści do traktatów unijnych.

Nasza obojętność i brak reakcji na krzywdę szykanowanych pracowników mogą mieć dalekosiężne konsekwencje. Radykałowie krok po kroku realizują swoją strategię, w myśl której wszelka krytyka ich postulatów ma zostać uznana za przestępstwo „mowy nienawiści”.

Dlatego bardzo Panią proszę o wsparcie Instytutu kwotą 30 zł, 50 zł, 100 zł lub dowolną inną, dzięki czemu będziemy mogli bronić pracowników, którzy są zwalniani za to, że nie boją się odważnie stawać po stronie wartości.