Jeśli uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, to osiągnęliśmy gwarancję życia wiecznego. Szukanie eliksiru nieśmiertelności ludzkimi sposobami prowadzi tylko do rozczarowania. A odchodzenie od Prawa Bożego pogrąża ludzkość w coraz większym chaosie. 
Pandemia koronawirusa pokazała nam, że nawet wysoki stopień rozwoju medycyny nie jest w stanie zagwarantować pełnego bezpieczeństwa, długowieczności, nie mówiąc już o nieśmiertelności. Pod tym względem COVID zrównał wszystkich bez wyjątku. Zamożnych, ubogich, starszych i młodszych.
Kiedy Żydzi szemrali przeciw Jezusowi, On w odpowiedzi wskazał na siebie jako gwaranta życia wiecznego. To On jest drogą prowadzącą ku życiu. Każda inna droga, wcześniej czy później, doprowadzi idących nią na skraj przepaści.
Współczesny świat nie jest aż tak różny od tego, w którym przyszło żyć Synowi Bożemu. Tak samo jak wówczas, również dzisiaj wielu szemrze przeciw Bogu, próbując obalić prawo, które zostało przez Niego ustanowione. Brak szacunku dla Dekalogu prowadzi wielu ludzi do coraz większego chaosu.
Jezus wskazuje na tych, którzy na pustyni jedli mannę i pomarli. Bo manna była jedynie pokarmem materialnym, który choć pojawiał się w obfitości, nie dawał nieśmiertelności. Dziś potrzebujemy powrotu do tego co duchowe. Do odkrycia na nowo obecności Boga w naszym życiu i spojrzenia na świat z większą pokorą. Chlebem życia jest pokarm, jaki daje nam Zbawiciel podczas każdej sprawowanej w Kościele Eucharystii. Jest On tak blisko nas, chciałoby się rzec, na wyciągnięcie ręki. To dla nas wielki dar. Korzystajmy z niego jak najczęściej.

ks. Mariusz Krawiec, paulista

J eżeli moje słowa o Bogu nie są jakby zrodzone z ciszy i nie są w niej skąpane w toku ich powstawania, to nie ma w nich Boga i nikt nie będzie mnie słuchał. Potrzebujemy ciszy dla usłyszenia Boga. Jak Eliasz na górze Horeb. (…)
Kiedy jadę samochodem, próbuję modlić się samą jazdą, samym dotknięciem kierownicy czy pedałów, które jest jakoś inaczej wykonywane, wolniejsze. Wystarczy, że jest inaczej wykonywane, ale ze względu na Tego, który na mnie czeka z taką obfitością łask w Eucharystii. Każda taka próba, żeby zwolnić czy inaczej robić, staje się wtedy aktem wiary, bo jest ukierunkowana na Tego, który niczego bardziej nie pragnie, jak nieustannie rozlewać łaskę wiary. Właśnie na mnie.
„Ja z miłości ku tobie zstąpiłem z nieba, dla ciebie żyłem, dla ciebie umarłem i dla ciebie stworzyłem niebiosa” – powiedział Pan Jezus do św. Faustyny. A czy te słowa nie mogą odnosić się do mnie, gdybym tylko zechciał przyjąć Jego miłosierdzie, tak jak je przyjmowała św. Faustyna? On też z miłości ku mnie zstąpił z nieba, dla mnie żył, dla mnie umarł, dla mnie stworzył niebiosa. Bo to jest szaleństwo Boga – jakby mówił do mnie: Dla ciebie przychodzę na ołtarz, dla ciebie dokonuję tej cudownej przemiany. Czasem myślę, że ja przecież nie mam takiego powołania jak św. Faustyna, że się nie nadaję, a nawet nie pragnę tego. Ale czy w tych zastrzeżeniach nie kryje się zamaskowany opór wobec łaski, skoro On wybiera tych, których chce, i na Apostołów wybrał dwunastu, którzy wcale nie byli nadzwyczajni? Zwalnianie oznacza wchodzenie w ciszę i w tej ciszy może dokonywać się odkrywanie przeze mnie obecności Boga. Dopiero w ciszy mogę żyć sakramentem chwili obecnej.
ks. Tadeusz Dajczer,
Zachwycić się tą miłością. Rozważania o Eucharystii,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2018.

Książka „Zachwycić się tą Miłością” przybliża nam tajemnice wiary, pokazuje zdumiewającą bliskość Boga, odkrywając przed nami miłość Jezusa Eucharystycznego obecnego pośród nas. Ożywczą, realną, odkupieńczą. To lektura dla tych, którzy chcą świadomie i głęboko wierzyć.
Ksiądz Tadeusz Dajczer był wybitnym religioznawcą i teologiem, współzałożycielem Ruchu Rodzin Nazaretańskich, który dziś jest obecny na pięciu kontynentach. Był też wspaniałym przewodnikiem