Luz de Maria, 22/03/23
Orędzie Pana Jezusa #Imprimatur
Umiłowane dzieci:
MOJE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO I MOJE NIESKOŃCZONE MIŁOSIERDZIE SĄ ZAWSZE Z KAŻDYM Z MOICH DZIECI.
Jak kochający Ojciec wciąż was ostrzegam po to, żebyście się przygotowali, zanim będzie zbyt późno.
Umiłowane dzieci:
Wśród braku Wiary u tak wielu z Mych dzieci, wielu oddala się [ode Mnie] z powodu złych skłonności, szczególnie tych cielesnych, za pomocą których Demon podkopuje umysł Moich dzieci.
W TYM CZASIE, W KTÓRYM MÓJ DUCH ŚWIĘTY CZYNI SIEBIE OBECNYM W WAS W SPOSÓB SZCZEGÓLNY, ABYŚCIE OCALILI SWĄ DUSZĘ, WZYWAM WAS DO PRZYJRZENIA SIĘ SWEMU WNĘTRZU I DO PODJĘCIA NA NOWO DROGI [WIODĄCEJ] DO MNIE.
Wielu jest tych, którzy, zdezorientowani, nie chcą być częścią Mego Ciała Mistycznego. Wiedzcie jasno, że to „Ja jestem Pasterzem” (J 10, 11-16) dusz i wezwałem Moich umiłowanych synów, kapłanów, do bycia pasterzami dusz na Moje podobieństwo z miłością, a zarazem z prawością, nie zgadzając się na grzech.
Ludzkość jest podzielona [dosł. popękana] we wszystkich aspektach. Obecnym hasłem człowieka jest:           „Być bardziej popularnym i nie wypełniać Bożych Przykazań”.

Ludzkość zatracona w swoich osiągnięciach technologicznych, używająca nauki dla dobra, a jednocześnie do czynienia zła sobie nawzajem, zatraciła równowagę umysłu i popadła w całkowite szaleństwo, poświęcając swoje postępowanie Szatanowi.

Antychryst przemierza Ziemię i przechodzi z jednego kraju do drugiego, [przebywając] w tych krajach, które wyznaczyły sobie te same ideały, projekty, ambicje, dyrektywy i normy, które mają one zamiar [narzucić siłą], doprowadzając do tego, że będzie się je spełniać pod przymusem.
MOJE DZIECI CORAZ SZYBCIEJ ZMIERZAJĄ KU CIERPIENIU Z RĄK ANTYCHRYSTA, KTÓRY PANUJE I JUŻ TERAZ KIERUJE WIELKIMI KORPORACJAMI ŚWIATA.
Antychryst przemierza Europę, przygotowując upadek samej Europy w wojnie. Niedźwiedź [Rosja] posiada wielką władzę, by doprowadzić ludzkość do całkowitego stanu alarmowego, zaczynając od samej Europy.
Moje dzieci żyją, opierając się na fundamencie tak zwanego bezpieczeństwa, które posiadają w sferze materialnej. To wielkie zabezpieczenie, jakim jest gospodarka, kieruje się prosto ku wielkiemu upadkowi. Światowa gospodarka upada, dzieci, nie pozwólcie się oszukać; jeśli zapewniają was o wzroście gospodarczym… nie wierzcie w to!
Dzieci, przygotujcie się na ile każdy może. Musicie mieć środki, by nabywać to, co konieczne. TYM, KTÓRZY NIE SĄ W STANIE NABYĆ TEGO, CO KONIECZNE, JA SAM BĘDĘ POSYŁAŁ MANNĘ Z MEGO DOMU, ABY MOJE DZIECI NIE ZGINĘŁY [?; J 6, 30-35].
Dzieci, władza ziemska narzuca walutę z metalu [czip?] i porzuca papier, za pomocą którego obecnie nabywacie to, co potrzebne do przetrwania. To nie zostanie wprowadzone we wszystkich krajach, ale owszem w większości z nich.

WZYWAM LUDZKOŚĆ DO TRWANIA NA MODLITWIE (Mt 26, 41), W STANIE BRATERSKIEJ JEDNOŚCI; TAKIE POSTĘPOWANIE JEST TERAZ BARDZO WAŻNE DLA MYCH DZIECI.
Walka o dusze trwa cały czas; walka duchowa jest bardzo silna, wobec tego postępujcie dobrze. Ludzie egoistyczni, wyniośli, aroganccy i pyszni będą cierpieć, gdy zdadzą sobie sprawę, że są większymi ignorantami niż pokorni i prości.
Wojna o ogromnym rozmiarze wybucha pod wpływem mocy Demona. Niedźwiedź [Rosja] działa z zaskoczenia, wywołując przerażenie. Orzeł [Stany Zjednoczone] lata wysoko ze swoją tajną bronią w swych szopnach; nie potrzebuje wysyłać wielu samolotów, wystarczy jeden, a przerażenie doprowadza do ucieczki ich braci, których Orzeł uważa za swoich przeciwników.

DZIECI MOJE, ME SERCE CIERPI Z POWODU TAK OGROMNEGO BÓLU, DO KTÓREGO SIĘ ZBLIŻACIE. TAK WIELU PRZYŁĄCZA SIĘ DO TEJ SZALONEJ WOJNY, A BĘDĄ [PÓŹNIEJ] GORZKO ŻAŁOWAĆ, ŻE NA TO POZWOLILI!
Módlcie się, dzieci Moje, módlcie się, ażeby władza ziemska nie pociągnęła [w przepaść] waszych braci.
Módlcie się, dzieci Moje, nadciąga wielkie zamieszanie spowodowane przez silne wstrząsy o wielkiej intensywności.
Módlcie się, dzieci Moje, módlcie się, abyście nie wpadli w rozpacz, gdy nadejdzie głód, lecz żebyście się [wtedy] modlili, aby Moi Aniołowie zaopatrywali was w pożywienie, które was nasyci.
Moje dzieci, Moja Matka wezwała was do tego, żebyście mieli u siebie pobłogosławione winogrona [patrz: Apteczka Matki Bożej]], są one niezbędne, żebyście nasycili głód [za ich pomocą].
Mój Dom objawił wam rośliny, za pomocą których uwolnicie się od [nadchodzących] chorób, przyjmijcie to          z powagą i z dziękczynieniem. Zabezpieczajcie się przed chorobą, która już się ukazuje, i w swoim rozwoju będzie atakować skórę.

DZIECI MOJE, LUDZIE DOBRA, MÓDLCIE SIĘ I TRWAJCIE W CISZY, PO TO ABY USPOKOIĆ SWÓJ UMYSŁ, A W TEN SPOSÓB BĘDZIECIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM DLA WASZYCH BRACI, WPROWADZAJĄC W CZYN TO, CO GŁOSICIE.
Pośród zła, które postępuje naprzód w tak wielu sercach, dobro jest światłem, a światło nigdy nie zostanie zasłonięte przez ciemności, nigdy.
Wśród palącej pustyni Ja, wasz Pan i wasz Bóg, przyniosę [wam] krystalicznie czystą wodę, która nie tylko gasi pragnienie, lecz także uzdrawia zatwardziałe serce (por. J 4, 13-14).
Pośród waszych prześladowców Ja, wasz Pan i wasz Bóg, uwolnię was od nich.

WSZELKA BROŃ JEST BEZSILNA WOBEC MYCH NIEBIAŃSKICH LEGIONÓW, KTÓRYM POWIERZYŁEM [ZADANIE] BRONIENIA MOICH DZIECI.
To, czego potrzebujecie jest możliwe [do otrzymania?], o ile jesteście ludźmi dobrego świadectwa, wypełniającymi Moje Nauki, jednocząc wszystko z Wiarą. „Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków” (Jk 2, 26).
Błogosławię was, dzieci Moje, miłuję was Miłością Wieczną. Wasz Jezus
Witaj, najczystsza Maryjo, bez grzechu poczęta (x3).

Komentarz Luz de Maria: Bracia: Nasz Pan Jezus Chrystus otacza nas opieką jak prawdziwy Ojciec, i kocha nas tak bardzo, że troszczy się o nas we wszystkich szczegółach, żebyśmy nie zginęli. Jesteśmy uprzywilejowani, będąc wciąż przestrzeganymi przed tym, co się dzieje i co będzie się dziać. Tutaj wolna wola człowieka odegra pierwszoplanową rolę, mówiąc: „tak, wierzę!” albo mówiąc: „nie, nie wierzę!” i czekając, aż wszystko się wydarzy, a być może będzie [już wtedy] za późno. Bądźcie czujni, bracia! Czujni duchowo, by nie upaść, i czujni, by zaopatrzyć się w to wszystko, w co możemy się zaopatrzyć z wiarą. Pokarm się nie wyczerpie, o ile przygotowaliśmy się dokładnie i z pilnością, i o ile wierzymy w to, co Boże Słowo nam obiecało. […] Amen.

BÓG OJCIEC, 12.02.2009 r.

Ja, jako Ojciec całej ludzkości, błogosławię was i tak jak dzisiaj zapytam was, gdzie jesteś Mój ludu?, tak i dzisiaj powiadam, że błogosławię wam za słuchanie Moich wezwań. Ale: chodzi o to, dzieci, że to są naglące chwile i potrzebuję całkowitego i bezwarunkowego oddania, całkowitego i bezwarunkowego posłuszeństwa.

NASZ PAN JEZUS CHRYSTUS, 24.10.2021 r.

Nie chcę was straszyć, ale ostrzec. Najpierw następuje przygotowanie duchowe, a potem przygotowanie z pożywieniem, zgodnie z tym, co każdy posiada w ramach swoich możliwości. Pomnożę to, co posiadają Moje dzieci, o ile to, co nabywają, jest naprawdę tym, na co pozwalają im ich możliwości.

NASZ PAN JEZUS CHRYSTUS, 18.02.2015 r.

Ta walka jest duchowa, ale będzie jej towarzyszyć wojna. III Wojna Światowa będzie największą plagą, jaką kiedykolwiek widziano. I gdybym nie interweniował w tej zbliżającej się wojnie, cała ludzkość zniknęłaby, ale uratuję Mój Święty Lud i schronię w Moim Sercu razem z Moją Matką, aby wypędzić wroga, tego, który już objawia się w pośród ludzkości, bez dostrzeżenia tego przez ludzkość.

NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA, 13.05.2013 r.

Ci z Moich dzieci, którzy pozostają pod Moją Ochroną i zachowują wiarę w obietnicę Zbawienia daną przeze Mnie tym, którzy żyją w wierności, będą tymi, którzy pośród mocy zstępującej z wysokości będą towarzyszyć Mojemu Synowi w Jego Drugim Przyjściu, będą oni stanowić Świętą Resztę, która ponownie zjednoczona pod przewodnictwem wielkiego Pasterza, będzie z radością i pośród okrzyków patrzeć na ostateczny triumf prawdziwego Kościoła.Amen

https://www.facebook.com/profile.php?id=100048791601269 

Miesięczne zawierzenie św. Józefowi – Dzień 27.

Szczęść Boże,

dziś kolejny dzień modlitwy „Miesięcznego zawierzenia św. Józefowi”.

Wersja nagrana w redakcji „Królowej Różańca Świętego”: https://www.youtube.com/watch?v=2axJTp1lL1k

Wersja lektorska: https://www.youtube.com/watch?v=lMtm56dUGt4

Zadanie

Wiele razy zatraćcie się w woli Bożej, patrząc na Boga jak na Ojca. Dla próby otrzymacie z jego rąk rzeczy, które mogą nie być po waszej myśli. W ten sposób wygracie z pogardą i gniewem za każdym razem, kiedy coś okaże się wam przeciwne.

Akt strzelisty

O małżonku Maryi, wyproś dla mnie siłę, bym czynił wszystko zgodnie z wolą Boga.

                                                           

List wielkanocny św. Atanazego, biskupa

 

Zbliżającą się uroczystość Pańską uczcijmy nie słowami, lecz czynami

Bardzo bliskie jest nam to Słowo, które dla nas stało się wszystkim – Pan nasz, Jezus Chrystus, który przyrzekł uroczyście, iż pozostanie na zawsze z nami. Dlatego wołał mówiąc: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

On sam bowiem jest nie tylko pasterzem, najwyższym kapłanem, drogą i bramą, a równocześnie Tym, który się stał dla nas wszystkim. On również objawił się nam jako święto i uroczystość, bo jak mówi Apostoł: „Chrystus”, na którego oczekiwano, „został złożony w ofierze jako nasza Pascha”.

Rozumiemy teraz słowa modlącego się Psalmisty: „Radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mnie oblegli”. To jest dopiero rzetelna radość i prawdziwe święto, gdy się odrzuci precz wszelkie zło. Aby dojść do takiej radości, trzeba być człowiekiem nieskazitelnie prawym i mieć umysł pogrążony w rozmyślaniu nad pokojem wynikającym z bojaźni Bożej.

W taki właśnie sposób cieszyli się na ziemi święci, dla których każdy okres życia był jakby uroczystością. Jeden z nich, mianowicie błogosławiony Dawid, wstawał w nocy nie raz, ale siedem razy, aby zanosić do Boga błagania. Inny zaś – wielki Mojżesz cieszył się śpiewając hymny i zanosząc pieśni pochwalne z okazji zwycięstwa nad faraonem i nad tymi wszystkimi, którzy ciężką pracą uciskali Hebrajczyków. Jeszcze inni z nieustanną radością pełnili służbę Bożą, jak ów wielki Samuel czy błogosławiony Eliasz, którzy prawością swojego życia osiągnęli wolność i teraz świętują w niebie radośnie wspominając swoją ziemską pielgrzymkę tam, gdzie już potrafią odróżnić rzeczywistość od figury.

A na jakie my wejdziemy drogi obchodząc teraz wielkanocną uroczystość? Jakiego będziemy mieli przewodnika zbliżając się do tego święta? Zapewne nikogo innego, moi umiłowani, jak tylko Tego, którego wraz ze mną nazwiecie Panem naszym: Jezusa Chrystusa, który mówi: „Ja jestem drogą”. On sam jest Tym, o którym św. Jan Chrzciciel powiedział, że „gładzi grzech świata”. On sam oczyszcza nasze dusze, jak mówi prorok Jeremiasz: „Stańcie na drogach i patrzcie; zapytajcie, jaka droga jest dobra, i idźcie po niej, a znajdziecie wytchnienie dla dusz waszych”.

Dawniej krew kozłów i popiół z cielca rozsypany nad nieczystymi mogły jedynie oczyścić ciało. Teraz zaś każdy dostępuje obfitego oczyszczenia przez łaskę Słowa Bożego. Jeżeli pójdziemy za Nim blisko, to już tu na ziemi będzie nam wolno kosztować radości wiecznego święta, jakbyśmy byli w przedsionkach niebieskiego Jeruzalem. Mistrzami tej łaski byli w przeszłości i są dla nas obecnie święci Apostołowie, którzy poszli za swoim wodzem Zbawicielem. Powiedzieli przecież: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”. Idźmy i my za Panem i wypełnijmy Jego święto nie tylko słowami, lecz czynami.

 

 

 

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Tytułem wstępu do wszystkich komentarzy rozpoczętego tygodnia, nadmienię, że oprę je wyłącznie na kanwie Katechizmu Kościoła Katolickiego (dalej: KKK), śledząc przede wszystkim, jak liturgiczne biblijne teksty są w nim intepretowane wprost, a także, jak w innych razach współbrzmią z jego treścią. Publikując KKK, Papież stwierdza: „Uznaję go za pewną normę nauczania wiary, jak również za pożyteczne i właściwe narzędzie służące komunii eklezjalnej [= kościelnej]” (Konstytucja Apostolska Fidei depositum). Z tego względu, moje komentarze pomyślane są tak, by tam, gdzie powołują się na KKK, były czymś więcej niż tylko własną interpretacją, a współrezonowały z Kościołem (sentire cum Ecclesia). Przechodząc zaś do aktualnego czytania, zauważmy, że „teksty prorockie dotyczące wprost zesłania Ducha Świętego są wyroczniami, przez które Bóg mówi do serca swego ludu językiem obietnicy; według tych obietnic, w «czasach ostatecznych» Duch Pana odnowi serca ludzi, wypisując w nich nowe prawo; On zgromadzi i pojedna rozproszone i podzielone narody; przekształci pierwsze stworzenie i Bóg zamieszka w nim razem z ludźmi w pokoju” (KKK 715; por. 1965). Prorok Ezechiel zapowiada więc nasz czas – czas Kościoła, który rozpoczął się wraz z misją Jezusa, której sens przybliży nam dzisiejsza Ewangelia.

Komentarz do psalmu

Nie wiem, czy spostrzegliście swoisty „ruch”, który znamionuje przejście od pierwszego czytania do psalmu, mianowicie, ruch z góry na dół. U Ezechiela Bóg mówi „z wysoka” – wyobraźmy sobie, jak zadzieramy głowę, by Go usłyszeć: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów… Z kolei w psalmie człowiek odpowiada Bogu „z niska” – teraz, z kolei, musimy spuścić głowę: Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, nachyl swe ucho… To ćwiczenie pozwala nam zająć właściwą postawę serca względem wspomnianego wyżej upodobanego przez Pana „języka obietnicy” – postawę pokory.

Komentarz do drugiego czytania

Święty Paweł pisze z perspektywy spełnionej obietnicy: Mieszka w was Chrystus, macie Jego Ducha! Co istotne, w czytanym fragmencie Apostoł wyróżnia dwa aspekty tego zamieszkiwania: na końcu, oznacza ono zmartwychwstanie w sensie ścisłym – należące jednak do przyszłości (= Jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha); na początku zaś, „zamieszkiwanie Ducha” oznacza zmartwychwstanie w sensie moralnym – należące do teraźniejszości (= Jeżeli mieszka w was Duch Boży, nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha). Jak to ostatnie rozumieć? Chodzi o to, byśmy nie ulegali nieuporządkowanemu pożądaniu: „Teologia chrześcijańska nadała pojęciu «pożądania» szczególne znaczenie pragnienia zmysłowego, które przeciwstawia się wskazaniom rozumu ludzkiego. […] Już w samym człowieku, ponieważ jest on istotą złożoną z ciała i duszy, istnieje pewne napięcie, toczy się pewna walka między dążeniami «ducha» i «ciała». Walka ta w rzeczywistości należy do dziedzictwa grzechu, jest jego konsekwencją i równocześnie jego potwierdzeniem. Jest częścią codziennego doświadczenia walki duchowej” (KKK 1515n). Dalej dokument cytuje encyklikę św. Jana Pawła II: „Nie chodzi Apostołowi o upośledzanie i potępienie ciała jako współtworzącego wraz z duchową duszą naturę człowieka i jego osobową podmiotowość. Chodzi natomiast o uczynki czy też raczej stałe usposobienie – cnoty i wady – moralnie dobre lub złe, które jest owocem ulegania (w pierwszym wypadku) bądź też opierania się (w drugim) zbawczemu działaniu Ducha Świętego” (Dominum et Vivificantem, 55). Reasumując, tych dwóch wymiarów „zamieszkiwania Ducha” nie da się rozdzielić, bo prowadziłoby to do jakiejś formy duchowej „schizofrenii”: „Wiarę w zmartwychwstanie deklaruję, ale nią nie żyję”. Absurd! A jednak, dla wielu letnich i niedzielnych chrześcijan nadchodzące święta paschalne to tylko data w kalendarzu, a nie esencja ich codzienności. Jak jest z Tobą, Bracie i Siostro?

Komentarz do Ewangelii

Ewangelia według św. Jana, obok prologu (1, 1-18) i epilogu (21, 1-25), składa się z dwóch głównych części zwanych odpowiednio „Księgą znaków” (1, 19 – 12, 50) i „Księgą chwały” (13, 1 – 20, 31). Pierwsza partia zawiera opis siedmiu cudów: przemiany wody w wino (2, 1-11); uzdrowienia sługi urzędnika królewskiego (4, 46-54); uzdrowienia paralityka (5, 1-9); rozmnożenia chleba i chodzenia po wodzie (6, 1-21); uzdrowienia niewidomego (9, 1-7); oraz dzisiejszego wskrzeszenia Łazarza (11, 1-45). Warto uprzytomnić sobie całościowy sens tych epizodów: „Słowom Jezusa towarzyszą liczne «czyny, cuda i znaki» (Dz 2, 22), które ukazują, że Królestwo Boże jest w Nim obecne. Potwierdzają one, że Jezus jest zapowiedzianym Mesjaszem [i] świadczą o tym, że został posłany przez Ojca. Zachęcają do wiary w Niego. Mogą jednak także dawać okazję do «zwątpienia» (Mt 11, 6) – nie mają [bowiem] zaspokajać ciekawości i magicznych pragnień. Wyzwalając niektórych ludzi od ziemskich cierpień: głodu, niesprawiedliwości, choroby i śmierci, Jezus wypełnił znaki mesjańskie. Nie przyszedł On jednak po to, by usunąć wszelkie cierpienia na ziemi, ale by wyzwolić ludzi od największej niewoli – niewoli grzechu, która przeszkadza ich powołaniu do synostwa Bożego i powoduje wszystkie inne ludzkie zniewolenia” (KKK 547-549; por. 440). Jak zatem odczytasz dzisiejsze wskrzeszenie Łazarza: bardziej jako pobudkę do modlitwy prośby o łaskę uzdrowienia dla bliskich Ci chorych osób czy raczej jako zachętę do modlitwy wdzięczności i uwielbienia za już dostępne im „uzdrowienie bardziej radykalne – zwycięstwo nad grzechem i śmiercią przez Jego Paschę” (zob. KKK 1505)? Rzecz jasna, te dwie perspektywy się nie wykluczają; chodzi o właściwe proporcje – przysłowiowy „języczek u wagi” – które rozstrzygają się w Twoim sercu.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna

Część 2 odprawia się w II i V Niedzielę Wielkiego Postu.

ZACHĘTA (Pobudka)

   1. Gorzkie żale przybywajcie,
       Serca nasze przenikajcie.

   2. Rozpłyńcie się, me źrenice,
       Toczcie smutnych łez krynice.

   3. Słońce, gwiazdy omdlewają,
       Żałobą się pokrywają.

   4. Płaczą rzewnie Aniołowie,
      A któż żałość ich wypowie?

   5. Opoki się twarde krają,
       Z grobów umarli powstają.

   6. Cóż jest, pytam, co się dzieje?
       Wszystko stworzenie truchleje!

   7. Na ból męki Chrystusowej
       Żal przejmuje bez wymowy.

   8. Uderz, Jezu, bez odwłoki
       W twarde serc naszych opoki!

   9. Jezu mój, we krwi ran swoich
       Obmyj duszę z grzechów moich!

  10. Upał serca swego chłodzę,
       Gdy w przepaść męki Twej wchodzę.

INTENCJA

W drugiej części rozmyślania męki Pańskiej będziemy rozważali, co Pan Jezus wycierpiał od niesłusznego przed sądem oskarżenia aż do okrutnego cierniem ukoronowania. Te zaś rany, zniewagi i zelżywości temuż Jezusowi cierpiącemu ofiarujemy, prosząc Go o pomyślność dla Ojczyzny naszej, o pokój i zgodę dla wszystkich narodów, a dla siebie o odpuszczenie grzechów, oddalenie klęsk i nieszczęść doczesnych, a szczególnie zarazy, głodu, ognia i wojny.

HYMN

   1. Przypatrz się, duszo, jak cię Bóg miłuje,
       Jako dla ciebie sobie nie folguje.
       Przecież Go bardziej, niż katowska, dręczy,
       Złość twoja męczy.

   2. Stoi przed sędzią Pan wszego stworzenia,
       Cichy Baranek, z wielkiego wzgardzenia;
       Dla białej szaty, którą jest odziany,
       Głupim nazwany.

   3. Za moje złości grzbiet srodze biczują;
       Pójdźmy, grzesznicy, oto nam gotują
       Ze Krwi Jezusa dla serca ochłody
       Zdrój żywej wody.

   4. Pycha światowa niechaj, co chce, wróży,
       Co na swe skronie wije wieniec z róży,
       W szkarłat na pośmiech, cierniem Król zraniony,
       Jest ozdobiony!

   5. Oby się serce we łzy rozpływało,
       Że Cię, mój Jezu, sprośnie obrażało!
       Żal mi, ach, żal mi ciężkich moich złości,
       Dla Twej miłości!

LAMENT DUSZY NAD CIERPIĄCYM JEZUSEM

   1. Jezu, od pospólstwa niewinnie
       Jako łotr godzien śmierci obwołany,
       Jezu mój kochany!

   2. Jezu, od złośliwych morderców
       Po ślicznej twarzy tak sprośnie zeplwany,
       Jezu mój kochany!

   3. Jezu, pod przysięgą od Piotra
       Po trzykroć z wielkiej bojaźni zaprzany,
       Jezu mój kochany!

   4. Jezu, od okrutnych oprawców
       Na sąd Piłata, jak zabójca szarpany,
       Jezu mój kochany!

   5. Jezu, od Heroda i dworzan,
       Królu niebieski, zelżywie wyśmiany,
       Jezu mój kochany!

   6. Jezu, w białą szatę szydersko
       Na większy pośmiech i hańbę ubrany,
       Jezu mój kochany!

   7. Jezu, u kamiennego słupa
       Niemiłosiernie biczmi wysmagany,
       Jezu mój kochany!

   8. Jezu, przez szyderstwo okrutne
       Cierniowym wieńcem ukoronowany,
       Jezu mój kochany!

   9. Jezu, od żołnierzy niegodnie
       Na pośmiewisko purpurą odziany,
       Jezu mój kochany!

 10. Jezu, trzciną po głowie bity,
       Królu boleści, przez lud wyszydzany,
       Jezu mój kochany!

Bądź pozdrowiony, bądź pochwalony,
Dla nas zelżony, wszystek wykrwawiony.
Bądź uwielbiony! Bądź wysławiony!
Boże nieskończony!

ROZMOWA DUSZY Z MATKĄ BOLESNĄ

   1. Ach, widzę Syna mojego
       Przy słupie obnażonego,
       Rózgami zsieczonego!

   2. Święta Panno, uproś dla mnie,
       Bym ran Syna Twego znamię
       Miał na sercu wyryte!

   3. Ach, widzę jako niezmiernie
       Ostre głowę rani ciernie!
       Dusza moja ustaje!

   4. O Maryjo, Syna swego,
       Ostrym cierniem zranionego,
       Podzielże ze mną mękę!

   5. Obym ja, Matka strapiona,
       Mogła na swoje ramiona
       Złożyć krzyż Twój, Synu mój!

   6. Proszę, o Panno jedyna,
       Niechaj krzyż Twojego Syna
       Zawsze w sercu swym noszę!

Któryś za nas cierpiał rany,
Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!     (3 razy)

https://www.youtube.com/watch?v=AMNZELUrBjs

Święty Dyzmas (w prawosławiu Rach) to jeden z dwóch łotrów, powieszonych na krzyżu obok Jezusa. Informację o nim przekazuje św. Łukasz w swojej Ewangelii. Kiedy drugi z ukrzyżowanych z Jezusem łotrów urągał Mu, Dyzmas skarcił go mówiąc, że oni umierają słusznie, za swe zbrodnie, ale Jezus nic złego nie uczynił. Zwrócił się do Jezusa, prosząc, żeby wspomniał na niego, kiedy już przyjdzie do swego królestwa. A Jezus obiecał Dobremu Łotrowi – bo tak go od tego czasu nazywamy – że jeszcze dziś będzie z Nim w raju. Był to pierwszy swoisty akt kanonizacji, którego jeszcze na Krzyżu dokonał Chrystus. O Dobrym Łotrze pisało wielu Ojców Kościoła i świętych. Jego imię – Dyzmas – pochodzi z pism apokryficznych. Kościół wschodni czci go nawet jako męczennika. W Bolonii, w kościele św. Witalisa i w bazylice św. Stefana, oddawano cześć częściom krzyża, na którym Dobry Łotr miał ponieść śmierć. Pielgrzymi, udający się do Ziemi Świętej, chętnie nawiedzali miejscowość Latrum w pobliżu Emaus, która im przypominała postać Dobrego Łotra. Dobry Łotr jest symbolem Bożego Miłosierdzia; pokazuje, że nawet w ostatniej chwili życia można jeszcze powrócić do Boga. Św. Dyzmas jest patronem Gallipoli (Apulii), skruszonych złodziejów, więźniów, umierających, skazanych na śmierć i dobrej śmierci oraz kapelanów więziennych, pokutujących i nawróconych grzeszników. Stanowi wzór doskonałego żalu za grzechy. W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec, również w wieku dojrzałym, a nieraz też jako starzec. Jego strojem jest opaska na biodrach lub krótka tunika. Atrybutami św. Dyzmy są krzyż, łańcuch, maczuga, miecz lub nóż. Warto wiedzieć, że dolna (trzecia) ukośna belka prawosławnego krzyża symbolizuje skazańców ukrzyżowanych z Chrystusem. Jej prawy kraniec, uniesiony do góry, wskazuje niebo, do którego poszedł Dobry Łotr. Lewy kraniec wskazuje piekło, do którego trafił ten, który nie wyraził skruchy. Episkopat Polski zdecydował w 2009 r, że dzień wspomnienia św. Dobrego Łotra obchodzony jest w Polsce jako Dzień Modlitw za Więźniów.

Szanowni Państwo,

WRACA „PIĄTKA PRZECIWKO ROLNIKOM”! PiS PONOWNIE UDERZA W BRANŻĘ SPOŻYWCZĄ!

Wyżyny hipokryzji rządu PiS i Solidarnej Polski wciąż potrafią zaskoczyć! Jeszcze w grudniu minister rolnictwa Henryk Kowalczyk zapowiadał, że tylko inspekcja weterynaryjna będzie mogła odbierać zwierzęta rolnikom. Tymczasem przedstawiony w tym tygodniu rządowy projekt zakłada, że przedstawiciele pseudoekologicznych organizacji pozarządowych będą mogły w świetle prawa kontynuować ten proceder!

Nowe przepisy dla rolników i posiadaczy zwierząt nazwano tym razem „ustawą o szczególnych rozwiązaniach, mających na celu poprawę nadzoru nad zdrowiem i ochroną zwierząt.” De facto, projekt traktuje wszystkich hodowców jak potencjalnych przestępców, narzucając ubojniom obowiązek całodobowego i całorocznego(!) monitoringu – którego koszt jest oszacowany przez ustawodawcę na 50 tysięcy złotych.

Co więcej, wbrew wcześniejszym deklaracjom, w mocy pozostaje absurdalny obowiązek rejestracji jednej kury, kaczki czy gęsi jako zakładu drobiu.

Paraprzestępcze, często finansowane z zagranicy organizacje samozwańczych „obrońców praw zwierząt”, które mają na swoim koncie bezprawne wtargnięcia na prywatne gospodarstwa i konfiskatę (czyt. kradzież) zwierząt, będą otoczone przez rząd i ministra Kowalczyka parasolem ochronnym – wystarczy, że powołają się na mgliste, nieprecyzyjne kryteria dobrostanu bydła czy trzody.

Trudno wyobrazić sobie okoliczności bardziej zniechęcające uczciwych rolników do kontynuowania działalności, od której zależy bezpieczeństwo żywnościowe całego państwa. Działania rządu są tym bardziej oburzające, że od miesięcy obserwujemy gwałtowny wzrost cen żywności, w szczególności produktów pochodzenia zwierzęcego.

Poseł Krzysztof Bosak o sytuacji w branży mięsnej:
„Przez ostatnie lata liczba rzeźni w Polsce spada. Rynek jest przejmowany stopniowo przez kapitał zagraniczny. Jak na to PiS reaguje? Dowala nowe obowiązki. […] Tam, gdzie PiS chce rejestrować każde pojedyncze zwierzę, my mówimy: odsunąć urzędnika od rolnika! Jeżeli ktoś przestrzega przepisów prawa powszechnie obowiązującego, powinien mieć swobodę gospodarowania. Żadnych monitoringów, żadnego odbierania zwierząt przez organizacje, które nie są organami państwa, i to bez wyroku sądu!”

Mec. Marek Szewczyk o uprzywilejowaniu tzw. „obrońców praw zwierząt”:
„Nieprecyzyjne zapisy w ustawie dają pole do wielkich nadużyć! Były sytuacje, zwierzęta zabierane przez organizacje antyhodowlane – mimo orzeczenia sądu – nie wracały do swoich właścicieli, ponieważ nie dało się ustalić miejsca ich pobytu. Organizacje antyhodowlane unikały odpowiedzi albo twierdziły, że nie wiedzą, gdzie jest to zwierzę. Nie ma w polskim systemie prawnym organu, który może wydać orzeczenie, przeprowadzić egzekucję, a następnie uchylić się od orzeczenia sądowego! Gdyby zrobiła to jakakolwiek inna grupa, zostałaby nazwana w mediach zorganizowaną grupą przestępczą!”

Konfederacja wspiera rozwój polskiej wsi i ostrzega przed szkodliwymi działaniami rządu!

STOP dewastacji polskiego rolnictwa!
Czas odsunąć urzędnika od rolnika!

Dzień Świętości Życia

W uroczystość Zwiastowania Pańskiego, przypadającą najczęściej 25 marca, Kościół przeżywa Dzień Świętości Życia. W tym dniu w sposób szczególny spoglądamy nie tylko na swoje życie, które jest wielkim darem Stwórcy. Nadarza się też dobra okazja, by zatroszczyć się o życie tych najbardziej bezbronnych, poczętych, ale jeszcze nienarodzonych, którym grozi zagłada. W intencji dziecka zagrożonego w łonie matki zabiciem możemy podjąć Duchową Adopcję.

                                         

Z listu św. Leona Wielkiego, papieża

Tajemnica naszego pojednania

Majestat przyoblókł się w pokorę, moc w słabość, wieczność w śmiertelność; dla uwolnienia zaś człowieka od ciążącego na nim długu, natura nietykalna złączyła się z naturą podległą cierpieniu. Sposób zbawienia odpowiadał naszemu położeniu: jeden i ten sam Pośrednik między Bogiem i ludźmi; człowiek Jezus Chrystus, mógł umrzeć jako człowiek i nie mógł umrzeć jako Bóg.

Tak więc w pełnej i doskonałej naturze prawdziwego człowieka narodził się prawdziwy Bóg, cały w swoich przymiotach Boskich i cały w naszych przymiotach ludzkich. Naszymi zaś nazywamy te, które Stwórca powołał w nas do istnienia na początku i które przyjął Chrystus, aby je naprawić.

Te bowiem, które sprowadził szatan, a zwiedziony człowiek je przyjął, nie miały u Zbawiciela żadnego śladu. A ponieważ nie miał udziału w słabościach ludzkich, dlatego też nie był uczestnikiem naszych przestępstw.

Przyjął postać sługi bez zmazy grzechu; powiększając to, co ludzkie, nie pomniejszył tego, co Boskie: wyniszczenie bowiem owo, przez które Niewidzialny stał się widzialny, a Stwórca i Pan wszystkich rzeczy chciał być jednym ze śmiertelnych, było okazaniem miłosierdzia, a nie uszczerbkiem dla mocy. Tak więc Ten, który będąc Bogiem, uczynił człowieka, stał się człowiekiem, przyjmując postać sługi.

Przychodzi więc do tej ziemskiej nędzy Syn Boży, zstępując z tronu niebieskiego, nie opuszczając jednak Ojcowskiej chwały, zrodzony w nowym porządku, nowym narodzeniem.

W nowym porządku, ponieważ będąc niewidzialnym w swojej naturze, stał się widzialny w naszej; będąc nieogarniony, chciał, aby był objęty rozumem; trwając odwiecznie, zaczął istnieć w czasie; Pan całego stworzenia – przyjął postać sługi, ukrywszy niezmierzoność swego majestatu; Bóg, nie podlegający cierpieniu, nie uważał za niegodne, aby stać się człowiekiem poddanym cierpieniom i będąc nieśmiertelnym, poddać się prawom śmierci.

Ten bowiem, który jest prawdziwym Bogiem, jest również prawdziwym człowiekiem i nie ma w tej jedności żadnego kłamstwa, bo w tym zjednoczeniu razem istnieje pokora człowieka i wielkość Bóstwa.

Jak bowiem Bóg nie zmienia się przez to, że okazuje miłosierdzie, tak i człowiek nie przestaje być sobą przez to, że jest wyniesiony. Każda bowiem z natur działa to, co jest dla niej właściwe, w łączności z drugą; Słowo mianowicie sprawia to, co jest Słowa, a ciało wykonuje to, co należy do ciała. Pierwsze z nich jaśnieje cudami, drugie podlega niesprawiedliwościom. I podobnie jak Słowo nie traci chwały równej z Ojcem, tak i ciało nie opuszcza natury naszego rodzaju.

Albowiem zawsze należy to podkreślać, że jest jeden i ten sam prawdziwy Syn Boży i prawdziwy Syn Człowieczy. Bóg przez to, że „na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo”; człowiek przez to, że „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”.

 

 

 

Dzisiejsza uroczystość przypomina nam o tym wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga. Fakt, że uroczystość ta przypada często w trakcie Wielkiego Postu uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Początki tej uroczystości są nadal przedmiotem dociekań. Najprawdopodobniej nie została ona wprowadzona jakimś formalnym dekretem władzy kościelnej, ale wyrosła z refleksji nad wydarzeniem tak szczegółowo przedstawionym na kartach Ewangelii.
Uroczystość Zwiastowania zaczął najpierw wprowadzać Kościół Wschodni już od wieku V. Na Zachodzie przyjęło się to święto od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego (+ 604). Najstarszym świadectwem tego święta na Wschodzie jest homilia Abrahama z Efezu, wygłoszona najprawdopodobniej w Konstantynopolu między 530 a 550 r. Święto w Konstantynopolu potwierdzone jest w VI w., w Antiochii pod koniec VI w., w Jerozolimie w I połowie VII w. Na Zachodzie natomiast potwierdzenie znajdujemy w VII w. (Rzym i Hiszpania). W swoich początkach uroczystość ta miała wysoką rangę, gdyż była uważana za święto Pańskie. Akcentowano nie tyle moment zwiastowania, co wcielenia się Chrystusa Pana, czyli pierwszy akt Jego przyjścia na ziemię i rozpoczęcia dzieła naszego zbawienia. Tak jest i dotąd. Z czasem lud nadał temu świętu charakter maryjny, pierwszą osobą czyniąc Maryję jako „błogosławioną między niewiastami”, wybraną w planach Boga na Matkę Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Liber Pontificalis papieża św. Sergiusza I (687-701) poleca, aby w święto Zwiastowania, podobnie jak w święto Ofiarowania Pana Jezusa, Narodzenia i Zaśnięcia Maryi wychodziła procesja z litanią z kościoła św. Hadriana do bazyliki Matki Bożej Większej. O święcie Zwiastowania wspominają synody w Toledo (656) i w Trullo (692). We Francji na ten dzień była przeznaczona osobna, bardzo piękna procesja.
Wiadomo także, że już w IV wieku w Nazarecie powstała bazylika Zwiastowania. Wystawił ją bogacz żydowski, Józef z Tyberiady, który przeszedł na chrześcijaństwo. Wybudował on kościół na miejscu, gdzie według podania miał stać domek Świętej Rodziny. W roku 570 nawiedza tę bazylikę i opisuje pielgrzym, Antoni z Piacenzy. Przetrwała ona do wieku XI. Krzyżowcy na jej miejscu wystawili o wiele większą i bardziej okazałą. Ta z kolei przetrwała aż do roku 1955, kiedy to franciszkanie wystawili nową, obecnie istniejącą świątynię. W odległości ok. 200 metrów od niej znajduje się kościół św. Józefa. W wieku VI stał na tym miejscu kościół Matki Bożej Karmiącej. W pobliżu niego znajduje się także synagoga, zbudowana na miejscu tej, w której Chrystus często przebywał i nauczał. Pamiątką najpewniejszą z czasów Maryi jest jej studnia, jedyna zresztą w Nazarecie. Na tym miejscu stał kiedyś kościół poświęcony świętemu archaniołowi Gabrielowi.

 

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Achaz nie chciał iść za radą Pana i prosić o znak. W jego tłumaczeniu czuć fałszywą pokorę. W rzeczywistości nie oczekiwał znaku od Boga, bo miał swój własny plan. Dążył do sojuszu z Asyrią, przez który Izrael wszedł potem w pogaństwo. Bóg, pomimo jego uporu, obiecał mu jednak swój znak.
Bywamy podobni do Achaza, kiedy w trudnych sytuacjach polegamy tylko na sobie, gdy nie chcemy prosić Boga o wsparcie, kiedy Mu nie ufamy. Między prośbą o znak, a wystawieniem Pana na próbę jest ogromna różnica. Na ten pierwszy gest potrafi zdecydować się tylko człowiek pokorny, uznający władzę Boga i gotowy do przyjęcia Jego darów. Oczekiwanie na znak nie jest grzechem, ale wyrazem zawierzenia i nadziei. Potrzebujemy Bożych znaków bez względu na to, czy czujemy się, jakbyśmy byli na dnie piekła, czy w niebie. Taka prośba wymaga jednak bycia konsekwentnym. Skoro otrzymujemy znak, to powinniśmy go przyjąć i za nim pójść. Prośmy Pana o Jego znaki w naszym życiu, ale też o światło, do ich zrozumienia i odwagę do przyjęcia. Nie wołajmy o nie na próżno.

Komentarz do psalmu

Psalmista mówi o gotowości do pełnienia Bożej woli. W jego wypowiedzi czuć, że szykuje się coś nowego, że dawne ofiary ze zwierząt i płodów rolnych przestały już wystarczać. Autor psalmu słyszy wezwanie Pana i idzie za nim. Słowo, które od Niego usłyszał, rozgłasza wszystkim, do których podąża. Opowiada o Bożej sprawiedliwości, wierności i łasce. Można uznać, że ten psalm proroczo mówi o Jezusie, który ustanowi nową ofiarę, a wcześniej będzie głosił ludziom Dobrą Nowinę o Królestwie Bożym i czynił cuda, wynikające ze swojego posłania od Ojca.
Czy mogę powtórzyć za psalmistą: Oto przychodzę? Na ile jestem gotowy do pełnienia woli Bożej? Czy stać mnie na dar z siebie względem Boga i ludzi? Skoro Jezus oddał za mnie swoje życie, to ja nie mogę zatrzymać mojego tylko dla siebie. Podążanie za Nim i naśladowanie Go nie zawsze jest łatwe, ale warte wysiłku, bo ostatecznie zaowocuje wieczną radością przed Jego obliczem.

Komentarz do drugiego czytania

Wcielenie Chrystusa miało ogromne znaczenie dla naszego zbawienia. Ofiara, którą On złożył z Siebie na krzyżu, zastąpiła wszystkie dotychczasowe ofiary, składane Bogu w świątyni z różnych zwierząt. Tamte trzeba było nieustannie powtarzać, ta wydarzyła się tylko raz. Objęła wszystkich ludzi świata i będzie aktualna do jego końca; co więcej, odnawia się w sposób bezkrwawy w każdej Mszy św.
Wartość ofiary Chrystusa pozostaje ciągle niedoceniona. Żyjemy tak, jakby Jezus za nas nie umarł. Nie wierzymy, że Jego śmierć gładzi nasze grzechy i daje nam udział w życiu wiecznym. Nie doceniamy też roli Eucharystii. Z obojętnością patrzymy na przemianę chleba w Ciało a wina w Krew Chrystusa. Ofiary starotestamentalne składano na podstawie Prawa, ofiara Jezusa była wyrazem Jego miłości do każdego z nas. On oddał życie, byśmy zostali uwolnieni z mocy grzechu, śmierci i szatana. Czy ktoś inny zapłacił za nas więcej niż Jezus? Czy jest coś cenniejszego niż Jego Ciało, które za nas wydał i Krew, którą wylał dla naszego zbawienia? Niech ofiara Chrystusa pobudzi nas do większej miłości, wdzięczności i nawrócenia.

Komentarz do Ewangelii

Zwiastowanie było początkiem historii naszego zbawienia. Po grzechu pierwszych rodziców Bóg postanowił, że pośle na ziemię swego Syna, który stanie się człowiekiem dla odkupienia rodzaju ludzkiego. Najwyższy tak umiłował świat, że nie zawahał się nam dać Jezusa. Myśląc o tej Bożej miłości warto przypomnieć sobie słowa z Orędzia Wielkanocnego: „Nic by nam przecież nie przyszło z daru życia, gdybyśmy nie zostali odkupieni”. Nie byłoby jednak zmartwychwstania Chrystusa, gdyby nie doszło do Jego Wcielenia, a potem śmierci. Bóg postanowił, że Jego Syn przyjdzie na ziemię jak każdy człowiek, że narodzi się z kobiety, że będzie miał swoją rodzinę. Do tej misji zaprosił Miriam z Nazaretu. Na Jej fiat czekało całe niebo i ziemia.
Zachwyćmy się nim teraz, w XXI wieku. Rozmyślając nad sceną Zwiastowania, wejdźmy w ciszę Niepokalanego Serca Maryi, które potrafiło usłyszeć Boga i było otwarte na Jego propozycje. Ona poświęciła się dziełu zbawienia, ale nie straciła w tym siebie. Wpatrzeni w Jej przykład przyjmujmy Słowo Boga do swojej codzienności i wypełniajmy je najlepiej, jak potrafimy. Niech także nasze życie wyda błogosławiony owoc – Jezusa Chrystusa.

Komentarze zostały przygotowane przez Agnieszkę Wawryniuk

Litania na Zwiastowanie Pańskie

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże - zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.

O Maryjo, której Archanioł Gabriel zwiastował poselstwo niebieskie, módl się za nami.
Maryjo, którą Archanioł nazwał pełną łaski i błogosławioną między niewiastami,
O Maryjo, na którą zstąpił Duch Święty,
O Maryjo, którą zacieniła moc Najwyższego,
O Maryjo, po której słowach niech się stanie zostały uweselone niebo i ziemia,
O Maryjo, w której łonie Przedwieczne Słowo Ciałem się stało,
O Maryjo, Jutrzenko jaśniejąca, która zwiastowałaś światu przyjście Słońca Sprawiedliwości,
O Maryjo, mężna Niewiasto, która podałaś światu Chleb Życia,
O Maryj o, Kolumno ognista narodu wybranego,
O Maryjo, Świątynio wiekuistej chwały,

Od wszystkiego złego, wybaw nas wstawieniem się Twoim.
Od wszelkiego niebezpieczeństwa,
Od sideł szatańskich,
Od pożądliwości ciała,
Od przekraczania przykazań Bożych,
Przez zjawienie się świętego Archanioła,
Przez jego chwalebne pozdrowienie,
Przez j ego zwiastowanie przynoszące zbawienie,
Przez udzieloną Ci łaskę Ducha Świętego,
Przez przybycie do Ciebie mocy Najwyższego,

My, grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas.
Abyś nam łaskę Ducha Świętego wyprosić raczyła,
Abyś nam cnoty potrzebne do zbawienia wyjednać chciała,

JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

P: Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi.
W: I poczęła z Ducha Świętego.

Módlmy się: Boże, z Twej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli sobie na udział w Jego Boskiej naturze. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Szczęść Boże,

dziś kolejny dzień modlitwy „Miesięcznego zawierzenia św. Józefowi”.

Wersja nagrana w redakcji „Królowej Różańca Świętego”: https://www.youtube.com/watch?v=4hcDr6bA5fU

Wersja lektorska: https://www.youtube.com/watch?v=qlcJe1agQBc

Zadanie

Umartwcie dziś swe gardło z miłości do św. Józefa, odmawiając sobie jedzenia, które najbardziej lubicie. Powiedzcie trzy razy: Jezu, Józefie i Maryjo, wyryjcie swe imiona w moim sercu.

Akt strzelisty

Święty Józefie, wyproś dla mnie głód i pragnienie Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

Szanowni Państwo,

Dzisiaj, w środę 22 marca, na obwodnicach Warszawy odbył się Strajk Polskich Przewoźników! Ponad 200 tirów objechało Warszawę w proteście przeciw dobijaniu całej branży transportowej!

Sektor transportu odpowiada za 6% polskiego PKB i około miliona miejsc pracy. Obecnie ten potężny filar polskiej gospodarki jest zagrożony przez nieuczciwą konkurencję ze strony białoruskich, ukraińskich i rosyjskich przewoźników – zaistniałą dzięki nieudolności polskiego rządu.

Polska branża transportowa jest od lat niszczona przez Unię Europejską, choćby poprzez wprowadzenie tzw. Pakietu Mobilności, ale również przez kolejne rządy PO i PiSu, drenujące ją drastycznie wysokim opodatkowaniem paliwa, drakońskimi mandatami czy Polskim Ładem.

Ostatni cios spadł na transportowców poprzez dziurawe sankcje na Białoruś i Rosję, na których polskie firmy tracą więcej niż adresaci tych sankcji!

Przewoźników w ich walce o prawo do uczciwej konkurencji, prawo do normalnego zarabiania pieniędzy wspiera Konfederacja, która wysunęła konkretne postulaty w celu ratowania branży. To m.in. uchylenie unijnego Pakietu Mobilności, obniżenie cen paliwa poprzez zmniejszenie opodatkowania (ustawa „Tanie Paliwo”), rezygnacja z zakazu sprzedaży samochodów spalinowych od 2035 roku, a przede wszystkim koniec z przywilejami dla obcych przewoźników!

„Można odnieść wrażenie, że rząd prowadzi politykę sprzyjającą przejęciu polskiego, a nawet unijnego rynku transportowego przez kapitał zza wschodniej granicy, i ma zamiar zajechać, poświęcić polską branżę transportową! Konfederacja na coś takiego nigdy się nie zgodzi! Jesteśmy zwolennikami zdrowej konkurencji, ale na równych zasadach! Jeżeli służby białoruskie dojeżdżają polskie firmy, zatrzymują ciężarówki, żądają idących w setki, tysiące euro kaucji, to to nie jest konkurencja na równych zasadach” – oznajmił na proteście branży transportowej poseł Krzysztof Bosak.

W ubiegłym tygodniu przedstawiciele Konfederacji podjęli interwencję u Głównego Inspektora Transportu Drogowego, by ustalić, czy wywiązuje się z obowiązku kontroli firm konkurencyjnych wobec rodzimych przewoźników. Posłowie zawiązali również zespół parlamentarny, w ramach którego zaprosili do debaty reprezentantów branży. Po kilku dniach od interwencji pojawiły się w mediach doniesienia, że funkcjonariusze inspekcji drogowej przystąpili do kontroli w kilkudziesięciu firmach z kapitałem białoruskim lub rosyjskim.

STOP niszczeniu przedsiębiorców!
Po pierwsze – Polska! Po pierwsze – Polacy!

WIDZICIE POLACY JAK RZĄDZI W POLSCE PARTIA PiS. ROZDAJE NA LEWO I NA PRAWO NASZE SKARBY I BOGACTWA DARMOZJADOM ZA DARMO. BEZ WOJNY POLSKI NIE BĘDZIE, BO BEZBOŻNA

I DEMONICZNA „UNIA EUROPEJSKA” RZĄDZI EUROPĄ DEMONICZNIE I CHAOTYCZNIE.

Po przejęciu kontroli nad lasami może nastąpić próba ich sprzedaży /Unią rządzą wariaci! S_Michalkiewicz bezlitosny dla eurokratów_PLUS

UWAGA-Kliknij na obrazek lub nagłówek aby przeczytać cały artykuł lub wysłuchać program

Unią rządzą wariaci! Stanisław Michalkiewicz bezlitosny dla eurokratów – PCH24.pl

Ozdoba: Po przejęciu kontroli nad lasami może nastąpić próba ich sprzedaży

Niemcy zaczynają stawiać tabliczki z nazwami ulic w języku arabskim

a Polacy telewizję, Banki, sklepy i lekarzy w języku ukraińskim.

Francuzi przeciwni reformie emerytalnej. Żądają dymisji Macrona, ostre protesty uliczne