Valtorta miała podczas II wojny światowej wizje ziemskiego życia Jezusa i spisała je na 15 tys. stron, które wydano jako Poemat Boga Człowieka. Mówiła, że nie miała ludzkich źródeł, aby móc wiedzieć, o czym pisała.
Poemat Boga-Człowieka – to opowieści o życia Jezusa, autorstwa Marii Valtorty. Dzieło liczy 7 ksiąg w szesnastu tomach o objętości około czterech tysięcy stron; opublikowane po włosku w 1956, oparte jest na ponad 15 tys. stron zapisków z lat 1943–47.
Poemat Boga-Człowieka podzielono na 7 Ksiąg, a każda odpowiada jednemu okresowi z życia Jezusa. Wszystkie wydarzenia opisano chronologicznie.
W Księdze I, z podtytułem Przygotowanie, znajdują się wizje i pouczenia od ślubu złożonego Bogu przez Joachima i Annę – rodziców Maryi – błagających o upragnione od lat potomstwo, poprzez dzieciństwo Maryi, Jej pobyt w Świątyni Jerozolimskiej, zwiastowanie, życie ukryte Jezusa aż do śmierci św. Józefa, małżonka Maryi.
1. W Księdze II – Pierwszy rok życia publicznego, znajdują się wizje i pouczenia od pożegnania z Matką w Nazarecie, poprzez pobyt i kuszenie na pustyni, spotkania z pierwszymi uczniami, cuda i nauczanie aż do powołania na apostoła celnika.
W Księdze III – Drugi rok życia publicznego, znajdują się wizje i pouczenia od spotkania z Samarytanką przy studni, poprzez liczne nauki wygłoszone przez Syna Bożego, po ostateczny wybór apostołów i wreszcie Kazanie na Górze. Ukazane są wizje i pouczenia od rozpoczęcia drugiej podróży paschalnej, poprzez nauczanie, m. in. barwne i głębokie przypowieści o synu marnotrawnym, o dziesięciu mądrych pannach, o królu, który przygotował ucztę dla swego króla i wiele innych. Przedstawione jest nawrócenie Marii Magdaleny i dalej – wizje i pouczenia kończące drugą podróż paschalną. Pierwsze poważne zatargi z faryzeuszami, wielkie cuda (rozmnożenie chleba, kroczenie po wodzie itd.), wysłanie 72 uczniów z misją głoszenia Mesjasza, ewangelizacja Zajordanii.
W Księdze IV – Trzeci rok życia publicznego, znajdują się wizje i pouczenia z kolejnych wędrówek Chrystusa po Palestynie oraz ogrom dokonanych przez Niego cudów dla ukazania ludziom Dobroci, Miłości Boga i Jego wielkiej Litości. Następnie ukazane są wizje i pouczenia z kolejnych wędrówek Chrystusa po Palestynie, miedzy innymi znane z Ewangelii sceny nawrócenia Zacheusza, pouczenie Szymona Piotra o tym, że trzeba wybaczać bez końca; o tym, że mamy być nieskazitelni jak gołębie i wiele innych. Chrystus mając pełną świadomość, że Jego nauczanie zmierza ku końcowi żegna się z mieszkańcami kolejnych wiosek i miejscowości.
2. W Księdze V – Przygotowanie do Męki, znajdują się wizje i pouczenia z ostatnich dni życia Jezusa Chrystusa przed Męką. Jest to czas wskrzeszenia Łazarza, a następnie ucieczki przed Żydami do Efraim, ostatnich prób podejmowanych przez Jezusa dla ocalenia Judasza oraz podjęcie przez niego świadomej decyzji zdrady Nauczyciela. Tom pokazuje Judasza, jego sposób rozumowania oraz odrzucenie pomocy udzielanej mu przez Boga, który chciał go ocalić przed potępieniem.
W Księdze VI – Męka Jezusa Chrystusa, przedstawione są wydarzenia z ostatniego tygodnia życia Chrystusa: nauczanie tłumu w Świątyni, zatargi z faryzeuszami, ostatnie pouczenia uczniów i apostołów, pożegnanie z Matką, ostatnia wieczerza, ujęcie, proces, męka, pogrzebanie ciała Chrystusa, samobójstwo Judasza, zagubienie uczniów i wielka boleść Maryi w czasie dni i nocy dzielących ich od zmartwychwstania.
3. W Księdze VII – Uwielbienie, są wizje i pouczenia od zmartwychwstania Jezusa, poprzez spotkania z uczniami i przyjaciółmi, wniebowstąpienie, zesłanie Ducha Świętego, męczeństwo św. Szczepana, wniebowzięcie Maryi.
Wszystkie wydarzenia opisane są językiem barwnym, plastycznym, dającym poczucie rzeczywistego uczestnictwa w przedstawionych wydarzeniach. Część wizji została jej przekazana przez Jezusa w postaci wewnętrznych dyktand, które zapisywała w chwili ich słyszenia.