Sobota, 22 stycznia 2022
ŚW. WINCENTEGO PALLOTTIEGO, PREZBITERA
Z pism świętego Wincentego Pallottiego
Uczestnictwo w dziedzictwie Bożym,
współdziedziczenie z Jezusem Chrystusem
Oświecony wiarą, muszę przypomnieć, że święty Paweł Apostoł, pisząc do pierwszych wiernych w Rzymie o naszym Panu Jezusie Chrystusie, zapewnia nas, iż Bóg dał Go nam po to, by był On naszym bratem pierworodnym. „Aby On był pierworodnym między wielu braćmi” (Rz 8, 29), to znaczy między wszystkimi prawdziwymi chrześcijanami.
Choć Bóg przewidział od całej wieczności naszą niewdzięczność oraz niezliczone, ciężkie grzechy nasze, wierzymy, że w swej nieskończonej miłości i miłosierdziu nie tylko stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, dając nam wolną wolę, abyśmy przez zasługi mogli doskonalić w sobie Jego obraz, lecz także dał nam swego odwiecznego Syna jako Zbawiciela i brata pierworodnego.
Ojciec, od którego odwróciliśmy się popełniając grzech, uczynił to wszystko, aby związać nas ze sobą tym intymnym, nadprzyrodzonym związkiem, przez który uzyskujemy prawo nazywania się dziećmi i dziedzicami Boga oraz współdziedzicami Jezusa Chrystusa. Św. Paweł napisał: „Wszyscy, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi… Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale” (Rz 8, 14-17).
Jest więc prawdą wiary, że jeśli jesteśmy bez grzechu ciężkiego, jesteśmy prawdziwie dziećmi Bożymi, dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa.
Jako dzieci Boże nie jesteśmy tylko żywym obrazem Boga, ale Jego prawdziwymi przybranymi dziećmi: dziećmi przedwiecznego, nieogarnionego, nieskończonego i niepojętego Boga.
Jako przybrane dzieci Boga jesteśmy wszyscy Jego pełnoprawnymi dziedzicami. Naszym wiecznym, nieskończonym, ogromnym i niepojętym dziedzictwem jest Bóg, cały Bóg, Ojciec, Syn i Duch Święty.
Jesteśmy współdziedzicami naszego Pana Jezusa Chrystusa, ponieważ On jest naszym bratem pierworodnym, a my wraz z Nim jesteśmy przybranymi synami Boga. Dlatego będziemy się radować tym samym wiecznym dziedzictwem, co nasz Boski Odkupiciel i pierworodny brat Jezus Chrystus.
Wincenty Pallotti urodził się 21 kwietnia 1795 r. i pracował przez całe życie w Rzymie. Matka Wincentego, Magdalena de Rossi, była pobożną tercjarką franciszkańską, a ojciec, Piotr Pallotti – zamożnym kupcem i żarliwym miłośnikiem różańca; po latach Wincenty dziękował Bogu za „świętych rodziców”. Został ochrzczony następnego dnia po narodzeniu. Otrzymał wówczas imiona: Wincenty, Alojzy, Franciszek. Był trzecim z dziesięciorga dzieci. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjalnej Wincenty zapisał się na studia filozoficzne, a potem teologiczne na papieskim uniwersytecie „Sapienza”, które uwieńczył podwójnym doktoratem. W czasie studiów zapoznał się ze św. Kasprem del Bufalo (+ 1837). Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie 16 maja 1818 roku. Jako doktor filozofii i teologii, a także magister filologii greckiej, w latach 1819-1829 wykładał na uniwersytecie. W latach 1827-1840 był ojcem duchownym w wyższym seminarium rzymskim. Przez pewien czas pełnił funkcję duszpasterza wojskowego w państwie kościelnym (1842). Tworzył szkoły wieczorowe, stowarzyszenia cechowe dla robotników, sierocińce i ochronki dla dziewcząt.
4 kwietnia 1835 roku założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, charakteryzujące się nowatorskim programem duszpasterskim, który opiera się na współpracy świeckich i duchownych. Na czele Zjednoczenia miała stać nowa rodzina zakonna, Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (SAC), która miała spełniać zadanie animatora wszystkich dzieł katolickiego apostolatu. Nową rodzinę zakonną związał jedynie przyrzeczeniem i profesją. Do dziś centralną część tego dzieła stanowią księża i bracia pallotyni oraz siostry pallotynki. Pallotyni zatwierdzeni zostali przez Stolicę Apostolską w roku 1904. Na ziemiach polskich pallotyni pojawili się w 1907 roku, już trzy lata po zatwierdzeniu Stowarzyszenia.
Jeszcze za swojego życia Wincenty Pallotti otrzymał zaszczytny tytuł „apostoła Rzymu” i „drugiego św. Filipa Nereusza”. Nazywa się go również prekursorem Akcji Katolickiej, która swoje apogeum osiągnęła za rządów papieża Piusa XI (1922-1939). Święty może być uważany także za ojca współczesnego ruchu ekumenicznego – zapoczątkował Oktawę Modlitw o jedność po uroczystości Objawienia Pańskiego (obecnie jest ona obchodzona w dniach 18-25 stycznia). Pozostawił po sobie wiele pism.
Zmarł 22 stycznia 1850 r. z powodu choroby, której nabawił się spowiadając w zimnym kościele, oddawszy swój płaszcz żebrakowi. Chociaż jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się bardzo wcześnie, bo w dwa lata po jego śmierci, trwał długo właśnie z powodu rozległej działalności, jaką sługa Boży prowadził. Błogosławionym ogłosił Wincentego papież Pius XII 22 stycznia 1950 r. (dokładnie w setną rocznicę śmierci Wincentego), a do chwały świętych wyniósł go 20 stycznia 1963 r. Jan XXIII. Jest patronem hodowców winorośli.
4 kwietnia 1835 roku założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, charakteryzujące się nowatorskim programem duszpasterskim, który opiera się na współpracy świeckich i duchownych. Na czele Zjednoczenia miała stać nowa rodzina zakonna, Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (SAC), która miała spełniać zadanie animatora wszystkich dzieł katolickiego apostolatu. Nową rodzinę zakonną związał jedynie przyrzeczeniem i profesją. Do dziś centralną część tego dzieła stanowią księża i bracia pallotyni oraz siostry pallotynki. Pallotyni zatwierdzeni zostali przez Stolicę Apostolską w roku 1904. Na ziemiach polskich pallotyni pojawili się w 1907 roku, już trzy lata po zatwierdzeniu Stowarzyszenia.
Jeszcze za swojego życia Wincenty Pallotti otrzymał zaszczytny tytuł „apostoła Rzymu” i „drugiego św. Filipa Nereusza”. Nazywa się go również prekursorem Akcji Katolickiej, która swoje apogeum osiągnęła za rządów papieża Piusa XI (1922-1939). Święty może być uważany także za ojca współczesnego ruchu ekumenicznego – zapoczątkował Oktawę Modlitw o jedność po uroczystości Objawienia Pańskiego (obecnie jest ona obchodzona w dniach 18-25 stycznia). Pozostawił po sobie wiele pism.
Zmarł 22 stycznia 1850 r. z powodu choroby, której nabawił się spowiadając w zimnym kościele, oddawszy swój płaszcz żebrakowi. Chociaż jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się bardzo wcześnie, bo w dwa lata po jego śmierci, trwał długo właśnie z powodu rozległej działalności, jaką sługa Boży prowadził. Błogosławionym ogłosił Wincentego papież Pius XII 22 stycznia 1950 r. (dokładnie w setną rocznicę śmierci Wincentego), a do chwały świętych wyniósł go 20 stycznia 1963 r. Jan XXIII. Jest patronem hodowców winorośli.
Módlmy się. Boże, Ty powołałeś w swoim Kościele świętego Wincentego Pallottiego, kapłana, do obrony wiary i ożywiania miłości, † spraw łaskawie, abyśmy, wstępując w jego ślady, * rozpalali sercem i czynem światło prawdy i miłość braterską. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.