Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Exodus wpisał się na trwałe w świadomość kolejnych pokoleń ludu Bożego. Stał się punktem odniesienia w całej historii interpretacji jego dziejów. Prorok Jeremiasz w „Księdze pocieszenia” zapowiada nowe wyjście Izraelitów z miejsc, do których zostali przesiedleni. Ponownie będzie to wielkie dzieło zbawienia, jakiego Bóg dokona wobec ocalałej Reszty Izraela. Zbawienie dla Izraelitów to każda interwencja Boga w obronie człowieka, dla jego dobra i przywrócenia sprawiedliwości.
Bóg przez proroka przypomina, że jest ojcem tego ludu. Zbawcza interwencja jest więc podejmowana przez Ojca, który nie opuszcza żadnego ze swych dzieci, ale bardziej zdecydowanie staje w obronie słabych. „Są wśród nich niewidomi i kulawi, kobiety brzemienne i rodzące”.
Ta historia zbawienia trwa. Ojciec nieustannie nas wypatruje w naszych ziemiach niewoli i miejscach przesiedlenia, aby nas przyprowadzić „nad strumienie wód”. Wszystko zależy jednak nie tylko od interwencji Boga, ale również od naszej woli współpracy, od chęci bycia znalezionymi i przyprowadzonymi do ziemi Bożych praw i wartości.

 

Komentarz do psalmu

Wraz z pielgrzymami zdążającymi do Jerozolimy i powracającymi do ojczyzny przesiedleńcami wyrażamy radość z odbywanej podróży. Jest to droga wiodąca z niewoli do wolności, z ciemności do światła, od łez wygnania do radości bycia odnalezionym.
Psalmista wpisuje te przemiany ludzkiego losu w obraz rytmu natury. Wyschłe strumienie w czasie deszczu napełniają się wodą; zasiew, który wiąże się z niepewnością i koniecznością „utraty” ziarna, przynosi w końcu obfity plon.
To dobra szkoła także dla człowieka boleśnie doświadczającego własnej grzeszności. Pustynia duszy może stać się oazą pełną życia! Nieszczęśliwy człowiek karmi swoją nadzieję wspomnieniem doznanych łask: „Pan uczynił nam wielkie rzeczy” oraz ufnością pokładaną w Bogu: „Odmień nasz los, Panie”.

 

Komentarz do drugiego czytania

Bóg podarował swojemu ludowi kapłanów z plemienia Aarona w czasach Starego Przymierza i tych, którzy uczestniczą w kapłaństwie Nowego Przymierza, zawartego we Krwi Chrystusa. Autor Listu do Hebrajczyków przypomina o ludzkiej kondycji kapłanów. Znają więc rzeczywistość grzechu nie tylko w sensie teoretycznym, ale z własnego doświadczenia. Bóg pozostawił kapłanom ludzką skłonność do grzechu, aby mogli współczuć z tymi, którym służą, rozumieć ich zmagania i podtrzymywać ich wolę walki o życie w łasce.
Chrystus, który jest najwyższym i wiecznym Kapłanem, posiada tę empatię w najwyższym stopniu, jednak nie z powodu własnego doświadczenia grzechu, gdyż „był do nas podobny we wszystkim, oprócz grzechu” (Hbr 4, 15). Jezus jako Bóg znał moc grzechu, który niszczy jedność człowieka ze Stwórcą i Źródłem szczęścia. Chciał jednak doświadczyć skutków naszych grzechów także jako człowiek, dlatego umarł na krzyżu, bo przecież „zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6, 23). Oto w pełni współczujący najwyższy Kapłan, który składa ofiarę z samego siebie, aby nas wyzwolić z mocy grzechu.

 

Komentarz do Ewangelii

Symboliczna i inspirująca jest dla nas przemiana niewidomego pod Jerychem. Jego uzdrowienie jest procesem, który następuje dzięki Jezusowi. To obecność Pana inicjuje ten proces i jest jego motorem.
Spotykamy Bartymeusza siedzącego przy drodze. Ewangelista zestawia tu dwie rzeczywistości: dynamikę drogi i statyczność pozbawionego wzroku człowieka. Życie przechodzi obok żebraka, a on nie jest w stanie w nim uczestniczyć. Musi zadowolić się jałmużną, która nigdy nie będzie pełnią życia.
Pojawienie się Jezusa pobudza w Bartymeuszu pragnienie zmiany, pragnienie życia, które niewidomy komunikuje bardzo ekspresyjnie, krzycząc do Przechodzącego. Próby uciszenia go prowokują krzyk jeszcze głośniejszy. Bartymeusz nie może stracić tej okazji, bo przechodzi obok niego Życie wcielone! Także on chce żyć! To pragnienie zatrzymuje przechodzącego Jezusa i dynamizuje ślepca. Żebrak zrywa się na nogi i idzie do Mistrza, idzie do życia. Jezus nie zastępuje go w tym, co powinien uczynić dla siebie o własnych siłach. Współpraca to część procesu przemiany.
Następuje spotkanie pragnienia ze Źródłem. Bartymeusz staje w obecności Jezusa i zyskuje nową perspektywę rzeczywistości, nowy ogląd spraw, Prawdę. A potem były ślepiec idzie dalej za Jezusem. Już może uczestniczyć w życiu, bo odnalazł swoje miejsce na Drodze.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Bogusława Zemana SSP

 

                                     

 

Inwokacje do Trójcy Świętej

 

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Bogu tylko cześć i chwała. Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, chwalmy Go i uwielbiajmy na wieki.

Ciebie wzywamy, Ciebie chwalimy, Ciebie wielbimy, Trójco Święta.

Tyś jest naszą nadzieją, naszym zbawieniem, naszą chwałą, błogosławiona Trójco.

Wybaw mnie, ocal mnie, obdarz mnie życiem, błogosławiona Trójco.

Święty, Święty, Święty, Pan, Bóg Wszechmogący, który był, który jest i który będzie.

Tobie cześć i panowanie, błogosławiona Trójco,

Tobie chwała i moc na wieki.

Tobie cześć, chwała i dziękczynienie na wieki wieków, błogosławiona Trójco.

 

Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się nade mną.

 

 

Akt wyrzeczenia się

 

Wyrzekam się Szatana i wszystkich jego dzieł i pokus, abym nie dał się zdominować przez grzech i abym mógł żyć w wolności Syna Bożego. Wyrzekam się zabobonów, sztuki wróżbitów i sztuk magicznych.

Odmawiam uczestnictwa w seansach spirytystycznych i czynnościach okultystycznych związanych z kartami tarota, z tablicami pisma spirytystycznego, z pismem automatycznym i udziałem w zabawach związanych z wszelkiego typu okultyzmem. Przeciwstawiam się wszelakim skutkom związków umysłowych z jasnowidzami, astrologami, mediami, jak również skutkom skażenia okultyzmem i wpływowi działania Szatana, który przeszedł na mnie poprzez moją rodzinę.

Okrywając się Najdroższą Krwią Jezusa, wyrzekam się wszelkich mocy przeciwnych Bogu i kultom, w których nie czci się prawdziwego Boga. Zobowiązuję się podporządkować moje życie przykazaniom Ewangelii, kochać Boga, którym jest Ojciec, Syn i Duch Święty. Amen.

 

 

Niewiasta, która powiedziała Bogu „tak” i pokonała grzech, prowadzi nas ku wiecznemu zwycięstwu. Oddajmy się z ufnością pod Jej opiekę. Przez Krew Chrystusa, przez którą wszyscy jesteśmy zbawieni, przez Krew Tego, który zwyciężył śmierć, również i my zwyciężymy nad naszymi wrogami: nad naszym największym nieprzyjacielem i nad każdą istotą ludzką czy duchową, która chce nam uczynić zło.

 

Wezwania do Pana Jezusa

 

Jezu, Synu Boga żywego, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Obrazie Ojca, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Odwieczna Mądrości, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Odblasku Wiecznej Światłości, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Słowo życia, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Synu Maryi Panny, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Boże i Człowiecze, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Najwyższy i Wieczny Kapłanie, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Zwiastunie Królestwa Bożego, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Drogo, Prawdo i Życie, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Chlebie życia, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Prawdziwy Krzewie Winny, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Bracie ubogich, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Przyjacielu grzeszników, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Lekarzu dusz i ciał, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Wybawienie uciśnionych, zmiłuj się nade mną.

Jezu, Pocieszycielu opuszczonych, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który na ten świat przyszedłeś, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który wyzwalałeś dręczonych przez demona, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który zawisłeś na krzyżu, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który śmierć za nas przyjąłeś, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który spoczywałeś w grobie, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który zstąpiłeś do otchłani, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który powstałeś z martwych, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który wstąpiłeś do nieba, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który zesłałeś Ducha Świętego na apostołów, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który siedzisz po prawicy Ojca, zmiłuj się nade mną.

Jezu, który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych, zmiłuj się nade mną.

Przez tajemnicę Twojego wcielenia, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twoje święte narodzenie, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twój święty chrzest i post, wybaw mnie, o Panie.

Przez Krzyż i Mękę Twoją, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twoją śmierć i pogrzebanie, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twoje święte Zmartwychwstanie, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twoje chwalebne Wniebowstąpienie, wybaw mnie, o Panie.

Przez Zesłanie Ducha Świętego, wybaw mnie, o Panie.

Przez Twoje przyjście w chwale, wybaw mnie, o Panie.

Za każdym razem, gdy w tekście zostaje wspomniany krzyż, dobrze jest, aby wierny się przeżegnał.

Chryste Zbawicielu, wybaw mnie mocą Twojego krzyża † :

Ty, który uratowałeś Piotra na morzu, zmiłuj się nade mną.

Przez święty znak Krzyża † wybaw nas, Panie, od naszych nieprzyjaciół.

Przez Twój święty Krzyż † wybaw nas, Chryste Odkupicielu, Ty, który przez Twoją śmierć pokonałeś śmierć naszą i przez Twoje zmartwychwstanie przywróciłeś nam życie.

Wielbimy Twój Krzyż † , o Panie,

Wielbimy Twoje chwalebne męczeństwo:

Któryś za nas cierpiał rany, zmiłuj się nad nami.

 

Wielbimy Cię, Chryste, i błogosławimy Cię, bo przez Twój święty Krzyż † świat odkupiłeś.