PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 42-47)
Życie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, którzy uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.
Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, spożywali posiłek w radości i prostocie serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118 (117), 2-4. 13-15. 22-24)
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
Albo: Alleluja.
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». *
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki».
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, †
lecz Pan mnie podtrzymał. *
Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych: *
«Prawica Pańska moc okazała».
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.
DRUGIE CZYTANIE (1 P 1, 3-9)
Radość płynąca z wiary
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary – zbawienie dusz.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 20, 29)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-31)
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!», A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»,
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!», Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»,
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Oto słowo Pańskie.
Nowy początek
Cichy bohater dzisiejszej Ewangelii to Duch Święty, Boży Pocieszyciel. W dniu zmartwychwstania Jezus przychodzi do swoich uczniów. Cel Jego przyjścia jest podwójny. Po pierwsze pragnie ich pokrzepić i zapewnić, że prawdziwie zmartwychwstał. Po drugie pragnie im oznajmić wolę Ojca i przygotować ich do misji, do której zostali wybrani. To przygotowanie polega na obdarowaniu ich Duchem Świętym. Swoim gestem – podczas „Pięćdziesiątnicy Janowej”, jak nazywają to wydarzenie uczeni, różnej od tej z Dziejów Apostolskich – Jezus zapoczątkował nowe stworzenie. Jego fundamentalnym aktem jest zwycięstwo nad złem, odpuszczenie grzechów. W Wieczerniku apostołowie, a przez ich ręce ludzie wszystkich czasów otrzymali najcenniejszy dar – sakrament Bożej Miłości. Jak bardzo Bóg musi nas kochać, że tak wielką moc przekazał nam, tak małym i słabym. Znamienne są słowa św. Pawła: „W każdym uwidacznia się działanie Ducha dla wspólnego dobra” (1 Kor 12, 7), bo „w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni (…) i napełnieni jednym Duchem” (1 Kor 12, 13). Prośmy zatem Ducha Świętego, aby wzmacniał nas swoimi darami. Bądźmy również wdzięczni i dziękujmy za wielkie dary, jakimi są sakramenty.
Duchu Święty, obdarz mnie mądrością, rozumem, radą, męstwem, umiejętnością, bojaźnią Bożą, pobożnością. Amen.
|
