Modlitwy o powołania kapłańskie i zakonne

Modlitwa o powołania kapłańskie i zakonne

Jezu, Boski Pasterzu, Ty powołałeś Apostołów i uczyniłeś ich rybakami ludzi. Wezwij i dzisiaj młodych ludzi do Twojej służby. Ty nieustannie żyjesz dla nas. Twoja ofiara nieprzerwanie uobecnia się na naszych ołtarzach, bo pragniesz, by wszyscy ludzie mieli udział w Twoim odkupieniu. Niechaj ci, których powołałeś, rozpoznają Twoją wolę i daj im oczy otwarte na potrzeby całego świata. Daj im usłyszeć nieme prośby tylu ludzi, błagających o światło prawdy i ciepło prawdziwej miłości. Pozwól im wiernie trwać w dziele budowania Twego Mistycznego Ciała, by w ten sposób kontynuowali Twoje posłannictwo. Uczyń ich solą ziemi i światłością świata. Panie spraw, aby wiele dziewcząt i chłopców wielkodusznie i bez wahania poszło za głosem Twej miłości. Obudź w ich sercach pragnienie doskonałego życia według Ewangelii oraz wolę bezinteresownej służby dla Kościoła. Daj im gotowość przyjścia z pomocą wszystkim tym, którzy potrzebują ich pomocnych rąk i miłosiernego pochylenia nad ludzką nędzą. Amen.

Modlitwa Jana Pawła II o powołania

Święta Rodzino z Nazaretu, wspólnoto miłości Jezusa, Maryi i Józefa, wzorze i ideale każdej rodziny chrześcijańskiej – Tobie zawierzamy nasze rodziny. Otwieraj serca rodzinnych wspólnot na wiarę, na przyjęcie słowa Bożego, na chrześcijańskie świadectwo, aby stawały się źródłem nowych i świętych powołań. Oświecaj umysły rodziców, aby otaczając swoje dzieci troskliwą opieką i mądrą miłością umieli prowadzić je nieomylnie ku dobrom duchowym i wiecznym. Kształtuj w duszach ludzi młodych prawe sumienie i wolną wolę, aby wzrastając w mądrości, latach i łasce umieli wielkodusznie przyjąć dar Bożego powołania. Spraw, abyśmy kontemplując i naśladując Twoją wytrwałą modlitwę, wielkoduszne posłuszeństwo, z godnością przeżywane ubóstwo i dziewiczą czystość, uczyli się wypełniać wolę Bożą i wspomagać z subtelną rozwagą tych spośród nas, którzy zostali powołani do bardziej radykalnego naśladowania Pana Jezusa, który za nas wydał samego siebie. Amen.

Modlitwa o powołania misyjne

Boże, Ty pragniesz, aby cały świat usłyszał Dobrą Nowinę, a każdy człowiek został zbawiony; wejrzyj na wielu młodych w naszej Archidiecezji i natchnij ich duchem misyjnym, by gotowi byli opuścić wszystko z miłości do Ciebie i zapragnęli zanieść Ewangelię innym narodom. Wspieraj swoim błogosławieństwem misjonarzy i misjonarki z naszej Archidiecezji, niech ich ewangelizacyjny trud wyda obfity plon.

Modlitwa za przygotowujących się do kapłaństwa i życia zakonnego

Panie Jezu Chryste, który oddałeś swoje życie dla zbawienia ludzi i stałeś się Wiecznym Kapłanem, prosimy Cię za tych, którzy przygotowują się do kapłaństwa i życia zakonnego. Racz ich otoczyć łaską swego błogosławieństwa, oddalaj od nich wszystkie pokusy i umacniaj w świętości, aby ochoczo i z oddaniem poznawali Ciebie i w ten sposób przygotowali się do zaszczytnej służby w Twoim Kościele. W szczególny sposób polecamy Ci alumnów, wychowawców i wykładowców naszego Seminarium. Ukaż im sens i wartość powołania, aby coraz bardziej Cię kochali i jednoczyli się z Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

 REGULAMIN

Małego Rycerza Miłosierdzia Bożego

1.1 Rycerz Miłosierdzia Bożego musi być całkowicie oddany Bogu przez posłuszeństwo i pokorę oraz

pełną wiarę w Miłosierdzie Boże.

1.2. Rycerz Miłosierdzia Bożego jest prawdomówny i dba o dobro ogólne.

1.3. Cnota miłości musi panować wśród wszystkich Małych Rycerzy.

1.4. Rycerzy Miłosierdzia Bożego cechuje miłość do nieprzyjaciół.

1.5. Rycerz Miłosierdzia Bożego musi poświęcić się dla Boga i bliźniego.

2. Obowiązki i powinności

2.1. Rycerz Miłosierdzia Bożego przez dobre uczynki, słowo i modlitwę okazuje miłosierdzie bliźniemu.

Rycerz Miłosierdzia Bożego zobowiązany jest do:

2.2. Codziennego odmawiania Różańca Świętego i Koronki do Miłosierdzia Bożego.

2.3. Częstego uczestnictwa we Mszy Świętej, częstego przyjmowania Sakramentów Świętych i

ofiarowania ich Miłosierdziu Bożemu przez Niepokalane Serce Maryi za grzeszny świat i dusze w

Czyśćcu.

2.4. Ofiarowanie Bogu jednego dnia w tygodniu, wybranego przez siebie, czyniąc post i pokutę.

2.5. Odmawianie raz w tygodniu, w godzinach nocnych, Koronki do Miłosierdzia Bożego, w wybranym

przez siebie czasie między 21 00 a 5 00.

2.6. Wynagrodzenia w każdy trzynasty dzień miesiąca Sercu Jezusowemu i Niepokalanemu Sercu

Maryi za wszystkie grzechy świata.

3.1. Mali Rycerze w miarę możliwości powinni organizować się w grupy w kościele katolickim.

3.2. Raz w roku spotkać się na spotkaniu ogólnym.

3.3. W miarę możliwości brać udział we Mszy Świętej w intencji Małych Rycerzy, odprawianej o godzinie

15 00 raz w miesiącu.

PRZYRZECZENIE

MAŁYCH RYCERZY MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

O Boże w Trójcy Jedyny, który w Swej nieskończonej Miłości jesteś zawsze dla mnie łaskawy i Swym

Miłosierdziem ogarniasz cały świat, oto dzisiaj, na Twoje Wezwanie do wstępowanie do Legionu

Rycerzy Miłosierdzia Bożego, które jest Koroną wszystkich Dzieł Twoich, ja…….. proszę Cię

pokornie, przyjmij mnie w szeregi Małych Rycerzy Miłosierdzia Bożego, abym w tym Legionie Twojego

Miłosierdzia brał czynny udział w walce ze złem przez:

– zwalczanie moich własnych wad,

– dążenie do doskonałości według reguły,

– częste przystępowanie do Sakramentów Świętych,

– spełnianie uczynków miłosiernych względem bliźnich.

O Boże, współczuje zabłąkanym duszom, moim braciom i siostrom, gdyż odeszli od Ciebie. Ponieważ

oni dla swego zbawienia już nic zrobić nie mogą, więc ofiaruję swoje życie – wolę, codzienną pracę,

trudy, cierpienia, śmierć, abyś przez tę moją małą ofiarę był dla nich łaskawy i w Swoim Miłosierdziu,

które nie ma granic, przywrócił im najcenniejszy skarb, jakim jest wiara,a przez nią dał życie wieczne.

Dla nich każdy……………. (wymienić dzień tygodnia) będę pościł i czynił pokutę, a w nocy tego dnia

odmówię Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Każdego trzynastego dnia miesiąca będę wynagradzał

Najświętszemu Sercu Pana Jezusa Chrystusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie grzechy

świata.

Matko Boża, Matko Kościoła Świętego, wraz z Aniołami i Świętymi wspomagaj mnie każdego dnia,

abym był wierny temu przyrzeczeniu, a po czasie Próby żeby Twój Syn, a nasz Zbawiciel i Król Jezus

Chrystus nie odrzucił mnie, lecz przyjął na rzeczywistego Małego Rycerza Miłosierdzia Bożego.

Przyrzeczenie

Panie Jezu Chryste, przyrzekam całym moim Sercem służyć Tobie jako Mały Rycerz Twojego

Miłosierdzia, Dobrowolnie i z miłości do Ciebie, wyrzekam się swej woli, abyś mógł królować w moim

sercu. Z całym poświęceniem i miłością pragnę wypełniać Twoją Świętą Wolę. Udziel mi

Błogosławieństwa, Jezu Chryste i Ty, Dziewico Pełna Łaski, aby moje przyrzeczenie urzeczywistniło

Królestwo Waszych Dwóch Najświętszych i Niepokalanych Serc na ziemi. Amen.

HYMN MAŁYCH RYCERZY

MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

( PRZEKAZANY SIOSTRZE Zofii 16.05.1991 roku)

Hetmanko narodu polskiego, o waleczna Królowo! Wzywasz nas, Małych Rycerzy Miłosierdzia Bożego,

pod Swój Sztandar Niebieski, Dajesz nam zbroję Różańca Świętego i wołasz o ratunek dla świata

grzesznego. Stajesz na czele, nasza Królowo, my oddani Ci, Mali Rycerze. Prowadź nas Matko, na

śmierć i życie, by ocalić Twoje dzieci. Przy Tobie, Matko, nie zginiemy, a zwyciężymy. W Twoje Ręce,

Matko, się oddajemy i niczego się już nie boimy.

Tyś, Matko, nas do tej walki postawiła i będziesz nas w tej walce broniła. Święty Michale Archaniele,

czuwaj nad nami, czuwaj!

O MIŁOŚĆ DO JEZUSA CHRYSTUSA

Sławomir Mentzen zachwycił w sejmowym debiucie.Tak mocnych słów PiS się nie spodziewał (msn.com)

Polska afera Watergate

Orędzie przekazane przez Pana Jezusa ojcu Łukaszowi 24.11.2023.

Nam katolikom świeckim jest bardzo przykro, że żaden biskup z Episkopatu nie broni ks. Łukasza, a mają tak dużo świadectw od innych kapłanów takich i podobnych Objawień – co okazało się najprawdziwszą Prawdą a oni dalej nie wierzą. Dlaczego sami Pana Boga żyjącego nie pytają, a Pan Jezus pragnie rozmowy ze swoimi Apostołami. Czy oni prawdziwie są Bożymi kapłanami? Może są innej wiary lub masonami i boją się ich boga i nie wierzą O. Łukaszowi.

Orędzie przekazane przez Pana Jezusa ojcu Łukaszowi 24.11.2023.

 

Dzisiaj podczas mistycznego doświadczenia ujrzałem Pana Jezusa o bardzo smutnym wyrazie twarzy ze łzami w oczach. Po chwili Pan Jezus powiedział.
Drogi Mój synu ubolewam nad tym, widząc jak inni ciebie ranią i wyśmiewają się z ciebie.
Proszę skryj się cały pod Moim sercem i zachowuj spokój. Nie odpowiadaj złem za zło, lecz miłością, która potrafi skruszyć najtwardsze serca. Ci wszyscy, którzy tak tobą poniewierają nie zdają sobie sprawy, że Mi zadają ból.
Widzę Mój synu ile wylewasz łez martwiąc się o Moje rany, które nosisz na swoim ciele. Dzisiaj pragnę ciebie uspokoić, że w chwili kiedy nadejdzie zagrożenie, podczas którego Moje rany mogłyby stać się pośmiewiskiem dla innych, np. w czasie przesłuchań sądowych, wówczas dla dobra twojego one zanikną i pojawią się nowo po wszystkich przykrych wydarzeniach.
Następnie pragnę to uczynić po to, aby nikt po raz kolejny nie mógł profanować Mojego ciała, jak to miało miejsce w chwili biczowania i ukrzyżowania.
Za wszystkich sprawców niszczących Mnie w tobie proszę módl się.
Błogosławię wszystkich, o których Mi dzisiaj mówiłeś i posyłam do nich Ojcowskie błogosławieństwo.
Jezus+++
https://www.facebook.com/profile.php?id=100077429887774

Święty gniew! Prośba: o łaskę gniewu, który ochroni dobro i postawi granicę złu.

MÓDLMY SIĘ

Z konferencji św. Wincentego a Paulo

Ubodzy to nasi panowie

Waszym głównym zadaniem powinno być służenie ubogim chorym – i to z wielką łagodnością i delikatnością. Po miłości Boga i po trosce, aby się podobać Jego majestatowi, jest to rzeczą najważniejszą. Temu służeniu powinno towarzyszyć prawdziwe współczucie. Ubodzy patrzą na was jak na osoby posłane przez Boga dla posługiwania im. Również wtedy, gdy skarżą się na własne dolegliwości, powinnyście ich słuchać, jak kochająca matka słucha swoich dzieci. Właśnie po to wybrał was Bóg, abyście ukazywały ubogim chorym Jego dobroć. Dobroć Boża wobec każdego człowieka objawia się z całą szczodrobliwością i łagodnością. Podobnie więc i wy musicie starać się służyć ubogim z wielką miłością i całkowitym oddaniem, bo są to moi i wasi panowie. W pewnym zgromadzeniu – nie pamiętam teraz jego nazwy – tak właśnie mówi się o ubogich: nasi panowie i nasi opiekunowie. Jestem przekonany, że słusznie używa się takiego określenia, wszak są oni wielkimi panami w królestwie niebieskim, są też naszymi opiekunami, bo jak mówi Ewangelia, oni mogą nam otworzyć bramy nieba. To wszystko powinno was zachęcić do służenia im z wielkim szacunkiem i życzliwością. Ponadto wiemy, że z nimi utożsamia się sam Chrystus, który mówi: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Widzicie więc, moje siostry, że sam Pan Jezus jest obecny w ubogich i On sam przyjmuje wasze posługiwanie. Dlatego nie tylko musicie wystrzegać się wszelkiej niecierpliwości i szorstkości, lecz dokładać wszelkich starań, aby służyć ubogim w duchu łagodności i dobroci.

Powinnyście uważać za wielkie szczęście, że Bóg powierzył wam tak święte zadanie. Czy może być coś ważniejszego niż opuszczenie wszystkiego i całkowite oddanie się Bogu dla służenia ubogim? Nie ma nic piękniejszego nad duszę Siostry Miłosierdzia, którą Bóg obdarza swoimi łaskami, aby gorliwie służyła ubogim, aby troszczyła się o ich zbawienie wieczne, i aby troszcząc się o własną doskonałość, starała się we wszystkim podobać Bogu, zgodnie z tym, co czytamy w Piśmie Świętym: taka dusza jaśnieje jak słońce.

Obyście mogły zrozumieć, jak wielką łaską jest wasze powołanie. Uwierzcie całym sercem w prawdę, że na szczęście wieczne w niebie zasługuje Siostra Miłosierdzia, która całe swoje życie poświęca dla służenia Bogu, która opuszcza wszystko, a wybiera jedynie miłość ku Bogu.

Katarzyna urodziła się 2 maja 1806 r. w burgundzkiej wiosce Fain-les-Moutiers, w licznej rodzinie chłopskiej (była dziewiąta z jedenaściorga rodzeństwa). Kiedy miała 9 lat, zmarła jej matka. Nigdy nie uczęszczała do szkoły. Po pogrzebie matki Katarzynę zabrała ciotka Małgorzata. W tym czasie starsza siostra Katarzyny wstąpiła do Sióstr Miłosierdzia (szarytek). Kiedy rodzeństwo rozeszło się, ojciec wezwał Katarzynę, by pomogła mu w prowadzeniu gospodarstwa. Miała wówczas zaledwie 12 lat. Z całą energią zabrała się do nowych obowiązków, zajmując się ponadto wychowaniem najmłodszego brata i siostry.
Kiedy miała 20 lat i przekonała się, że w domu jej pomoc nie jest już nagląco potrzebna, wyznała ojcu, że pragnie wstąpić do szarytek. Ojciec stanowczo jednak odmówił i wysłał córkę do Paryża, do jej brata, Karola, żeby mu pomagała prowadzić tam skromną restaurację. Nie czuła się tam jednak dobrze i dlatego też, na własną rękę, przeniosła się do bratowej, by pomagać jej w prowadzeniu pensjonatu. Równocześnie nawiązała kontakt z siostrami miłosierdzia. Wstąpiła do nich w 24. roku życia. Po odbyciu postulatu i trzech miesięcy próby odbyła nowicjat w domu macierzystym zakonu w Paryżu. W domu na rue du Bac w Paryżu doznała mistycznych łask. Rzadki to wypadek, by już w nowicjacie, a więc na progu życia zakonnego, Pan Bóg obdarzał swoich wybrańców darem wysokiej kontemplacji aż do ekstaz i objawień. Katarzyna należała do tych szczęśliwych wybranek. Najgłośniejszym echem odbijały się po świecie objawienia dotyczące „cudownego medalika”. Było ich w sumie pięć. Najbardziej znane są dwa.
W nocy z 18 na 19 lipca 1830 roku, kiedy Francja przeżywała rewolucję lipcową, w której został obalony król Karol X, podczas snu ukazał się Katarzynie anioł, zbudził ją i zaprowadził do kaplicy nowicjackiej. Tam zjawiła się jej Matka Boża, która skarżyła się na publiczne łamanie przykazań, zapowiedziała kary, jakie spadną na Francję i zachęciła Katarzynę do modlitwy i uczynków pokutnych.
Kilka miesięcy później, w nocy z 26 na 27 listopada 1830 roku, ten sam anioł w podobny sposób obudził Katarzynę i zaprowadził ją do kaplicy. Szarytka ujrzała Najświętszą Maryję Pannę stojącą na kuli ziemskiej, depczącą stopą łeb piekielnego węża. W rękach trzymała kulę ziemską, jakby chciała ją ofiarować Panu Bogu. Równocześnie Katarzyna usłyszała głos: „Kula, którą widzisz, przedstawia cały świat i każdą osobę z osobna”. Niebawem obraz zmienił się. Matka Boża miała ręce szeroko rozwarte i spuszczone do dołu, a z Jej dłoni tryskały strumienie promieni. Usłyszała ponownie głos: „Te promienie są symbolem łask, jakie zlewam na osoby, które Mnie o nie proszą”. Święta ujrzała następnie literę M z wystającym z niej krzyżem, dokoła 12 gwiazd, a pod literą M dwa Serca: Jezusa i Maryi. Dokoła postaci Maryi z rękami rozpostartymi ujrzała napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Pod koniec tego objawienia Katarzyna otrzymała polecenie: „Postaraj się, by wybito medale według tego wzoru”.
Katarzyna o swoim objawieniu oraz o otrzymanym poleceniu zawiadomiła spowiednika, o. Aladela. Ten nie chciał sam decydować, ale poradził się arcybiskupa Paryża. Arcybiskup po wstępnym zbadaniu sprawy orzekł, że nie widzi w tym nic, co sprzeciwiałoby się nauce katolickiej. 30 czerwca 1832 roku wybito 1500 pierwszych medalików. Dla bardzo wielu łask zyskały one sobie tak wielką sławę, że zaczęto je szybko określać mianem „cudownego medalika”. W ciągu 10 lat w samym tylko Paryżu wybito w różnych wielkościach ponad 60 milionów jego egzemplarzy. W roku 1836 arcybiskup Paryża zarządził kanoniczne zbadanie objawień oraz łask, jakie wierni otrzymali przez cudowny medalik. Raport komisji stwierdził wiarygodność tak objawień, jak i cudów. Wtedy biskup wydał oficjalną aprobatę.
Cudowny Medalik Niepokalanej nie był pierwszą w dziejach Kościoła katolickiego tego rodzaju formą czci Matki Bożej. Znaleziono już z wieku IV dwa medaliony z wizerunkiem Matki Bożej. Papieże w wiekach średnich podobne medale błogosławili i rozdzielali pomiędzy wiernych. Papież św. Pius V w 1566 roku udzielił nawet odpustu zupełnego dla tych, którzy będą go nosić. Z czasem jednak przestano je nosić. Cudowny medalik przywrócił ten chwalebny zwyczaj, a ponieważ współczesne medaliki są małe i bardzo lekkie, dlatego wiele osób bardzo chętnie je nosi. Nazwę „cudowny medalik” zatwierdziła Stolica Święta, a papież Leon XIII dekretem z dnia 23 lipca 1894 roku zezwolił na coroczne obchodzenie święta Objawienia Cudownego Medalika (dnia 27 listopada).

https://youtu.be/GywM576BkWg

 POLITYCY INNYCH PAŃSTW POWINNI ZADBAĆ ABY IMIGRANCI POZOSTALI W SWOICH KRAJACH DLA DOBRA WSZYSTKICH LUDZI. 

POLITYCY POWINNI POMAGAĆ ABY NIKT NIE CHCIAŁ WĘDROWAĆ DO INYCH KRAJÓW I NAUCZYĆ LUDZI MIESZKAĆ W SWOICH PAŃSTWACH.

Po co Niemcom imigranci?

Do czego prowadzi politycznie pożądana imigracja do Europy?

https://www.youtube.com/watch?v=Gcz2TzI3jtY

G_BRAUN ws. 

propagowania naz**mu w banderowskim wydaniu przez Ukraińców!

KAŻDY KAPŁAN POWINIEN NAWRACAĆ GRZESZNIKÓW, ABY URATOWAĆ ICH PRZED PIEKŁEM WIECZNYM.

Przecież biskupi wiedzą za jakie grzechy lucyfer ich porywa, więc powinni już wiele lat temu zadbać o swoje dusze. Już dawno wiemy, dlaczego Bóg Jezus  Chrystus nie może doczekać się uznania i oficjalnego ukoronowania na KRÓLA POLSKI bo Żydzi nienawidzą Boga Wszechmogącego a szczególnie Jezusa Chrystusa bo GO z nienawiści zabili. Katolicy nie zrozumieją nigdy biskupów pochodzenia żydowskiego, że specjalnie weszli do Episkopatu aby niszczyć Polskę, bo ich bóg to lucyfer, który tylko niszczy. Ogólnie – najgłupsi są ci ludzie, którzy zaprzyjaźnić się nie chcą z Wszechmogącym Cudownym Bogiem Zbawicielem który jest Najlepszym ludzi Przyjacielem – tylko Ratuje i Miłuje a nigdy jak Żydzi Boga przeciwnicy. Lucyfer szczegónie mści się na księżach, którzy są jemu posłuszni, bo wiedzą jak jest w piekle a chcą tam być torturowani. W Episkopacie powinien być bp.Wielgus a wcisnęli bezbożnego Nycza Żyda i dlatego Polska cały czas ma kłopoty. Niby wybrany przez Boga Ojca Naród Żydowski a cały czas jest nieposłuszny swojemu Wybawicielowi i ciągle się kłócili z Bogiem Ojcem i Syna Mu zablili. Bóg Ojciec ich wyratował z Egiptu, chociaż tam sami uciekli przed Bogiem i mieli wracać 40 dni, ale jak zwykle znowu byli Bogu przeciwni i szli 40 lat. Przecież są mądrzy i wiedzą, że Jezus to Mesjasz – tak dużo Cudów uczynił. Gdy się narodził, to przyjechali z Orszakami z daleka Trzej Królowie z Prezentami i Darami i jeszcze im znaków mało? Dlaczego Żydzi nieustannie niszczą tych ludzi, którzy kochają Jezusa a przecież wiedzą, że tylko Bóg Ojciec Wszechmogący jest Prawdziwym Bogiem. Dlaczego Żydzi nienawidzą Polaków? Żyd – Żyda wciąga do Rządu i do Episkopatu i dlatego jest bardzo źle w Polsce, bo ciągle rządzą wrogowie. Bpa Wielgusa katolika Polaka nie chcieli a by uczynił już dawno Boga KRÓLEM POLSKI. Polacy nie są nienawistni a Bóg Polski by nas wszystkich ratował i pomagał. Polak, Żyd, Ukrainiec i wszyscy by w zgodzie żyli. Sam fakt, że Żydzi ukrywają oficjalnie swoje pochodzenie, to już bardzo źle o nich świadczy.

W MSZY ŚW. ZMIENIAJĄ SŁOWA  A NIE POWINNI POPRAWIAĆ PANA BOGA. Polacy każdą wiarę szanują i nie wtrącają do żadnej innej religii i my prosimy o to Żydów albo niech się nawracają i Boga Jezusa Chrystusa KRÓLEM POLSKI UZNAJĄ DLA DOBRA WSZYSTKICH MIESZKAŃCÓW ZIEMI I WSZYCY BĘDA OCALENI.

Dlaczego Episkopat Polski

solidaryzuje się ze Zbrodniarzami?

Wczytaj się w poniższy link.

https://marucha.wordpress.com/2023/10/29/dlaczego-episkopat-polski-solidaryzuje-sie-ze-zbrodniarzami/

Czuwanie przed urocz. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata | NIEPOKALANÓW – bazylika

25.11 g.15:00 Sympozjum przed urocz. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Cz. 1 | sala św. Bonawentury

NIE ZATWARDZAJCIE DZISIAJ SERC WASZYCH, LECZ SŁUCHAJCIE GŁOSU PAŃSKIEGO.

https://youtu.be/GywM576BkWg

Z pism św. Katarzyny Labouré

Opis objawienia Najświętszej Maryi Panny

27 listopada 1830 roku, w sobotę przed pierwszą niedzielą adwentu, o godz. 17.30, gdy zapadło milczenie po przeczytaniu pierwszej części tekstu rozmyślania, usłyszałam szelest, jaki wydaje poruszana jedwabna suknia, pochodzący od strony ambony, z miejsca, na którym zawieszony jest obraz świętego Józefa. Gdy spojrzałam w tamtą stronę, ujrzałam Najświętszą Dziewicę, stojącą na wysokości obrazu świętego Józefa. Jej postać była wyraźnie widoczna. Ubrana była w białą jedwabną suknię, błyszczącą jak jutrzenka. Miała również biały, długi welon sięgający do stóp. Pod welonem można było dostrzec włosy. Twarz pozostawała niezasłonięta. Oczy miała wzniesione ku niebu. Stopy opierały się na kuli, czy raczej na półkuli, w każdym razie widziałam tylko połowę kuli. Inną kulę Najświętsza Dziewica trzymała w dłoniach, ułożonych w sposób naturalny na wysokości piersi. Ta kula oznaczała glob ziemski. Cała postać promieniowała takim pięknem, że nie potrafię tego opisać.

Po pewnej chwili na palcach Najświętszej Dziewicy dostrzegłam pierścienie, ozdobione drogimi kamieniami i perłami różnej wielkości i kształtu. Wszystkie rzucały różnorakie promienie. Te promienie, skierowane ku dołowi, jaśniały takim blaskiem, że w ich świetle stały się zupełnie niewidoczne stopy Dziewicy.

Gdy oglądałam to niebiańskie widzenie, Najświętsza Dziewica skierowała na mnie wzrok. Usłyszałam wówczas głos, który mówił: „Glob, który widzisz, przedstawia całą ziemię. Przedstawia też Francję. Nade wszystko zaś przedstawia każdego człowieka. Promienie oznaczają łaski, jakie zlewam na tych, którzy mnie proszą”.

Nie potrafię opisać wszystkiego, co czułam, nie potrafię wyrazić piękna owego widzenia ani blasku promieni. Zrozumiałam jednak wtedy, jak ważne jest wzywanie pośrednictwa Najświętszej Dziewicy. Jak Ona jest wielkoduszna wobec wszystkich, którzy zwracają się do Niej. Ile łask otrzymują ci, którzy Ją proszą. Jak wielką wreszcie radość sprawia Jej pośredniczenie w rozdawnictwie łask.

Widzenie sprawiało mi tak wielką radość, że nawet nie wiedziałam, czy żyję, czy nie. Wokół postaci Najświętszej Dziewicy dostrzegłam owalny obraz, na którym pojawiły się złote litery tworzące napis: „O Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Równocześnie usłyszałam głos: „Postaraj się, aby wybito medalik według tego wzoru; wszyscy, którzy będą go nosić, otrzymają wiele łask; wielkimi dobrodziejstwami będą obdarzani wszyscy noszący go z wiarą”. Odniosłam wrażenie, że obraz, który widziałam, odwrócił się i zobaczyłam drugą stronę medalika.

Po kilku dniach w czasie rozmyślania zastanawiałam się, jak właściwie powinna wyglądać ta druga strona medalika. Usłyszałam wtedy głos: „Litera M i dwa serca mówią wystarczająco dużo”.

 

 

                                                             

W dniu 27 listopada 1830 r. siostra Katarzyna Laboure nowicjuszka Sióstr Miłosierdzia w Paryżu otrzymała misję od Matki Bożej – wybić medalik z wizerunkiem Niepokalanej.
Nowicjuszka widziała w czasie modlitwy obraz przedstawiający Matkę Najświętszą Niepokalanie Poczętą, stojącą na kuli ziemskiej, opasanej splotami węża. Była ubrana w białą suknię i płaszcz srebrzyste – błękitny z welonem koloru jutrzenki. W rękach uniesionych na wysokości piersi trzymała glob ziemski. Katarzyna usłyszała głos: „kula, którą widzisz, przedstawia cały świat, a szczególnie Francję i każdą poszczególną osobę”.

Po chwili glob zniknął, a Matka Najświętsza wyciągnęła ręce, jakby chciała nimi objąć cały świat. Z Jej dłoni wychodziły wiązki promieni o niezwykłym blasku. Siostra usłyszała: „Promienie te są symbolem łask, które zlewam na osoby, które Mnie oto proszą. Postaraj się, by wybito Medalik na ten wzór. Osoby, które będą go nosiły, otrzymają wiele łask. Łaski szczególnie otrzymają ci, którzy nosić go będą z ufnością.” Wokół Najświętszej Dziewicy utworzył się napis owalny, wypisany złotymi literami: O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Dalej usłyszała obietnicę:

„Osoby, które pobożnie odmówią tę krótką modlitwę, cieszyć się będą wyjątkową opieką Matki Bożej”.

Następnie obraz odwrócił się i na jego drugiej – stronie siostra Katarzyna zauważyła literę „M” z małym krzyżem umieszczonym powyżej, a na dole Najświętsze Serce Pana Jezusa i Matki Najświętszej. Medalik ten zasłynął jako „Cudowny Medalik”,gdyż za jego przyczyną działy się i nadal dzieje się wiele cudów fizycznych i duchowych.

Propagatorem „Cudownego Medalika” był św. Maksymilian Maria Kolbe – kapłan i męczennik, założyciel Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej.” Rozszerzał on ten medalik wśród katolików i wśród niewierzących. Św. Maksymilian tak pisał na temat medalika: „Jej medalik rozdawać, gdzie się tylko da: i dzieciom, by zawsze go na szyi nosiły i starszym, i młodzieży zwłaszcza, by pod Jej opieką miała dosyć sił do odparcia tylu pokus i zasadzek czyhających na nią w naszych czasach. A już tym, co do kościoła nie zaglądają, do spowiedzi boją się przyjść, z praktyk religijnych szydzą, z prawd wiary się śmieją, zagrzęźli w błoto moralne albo poza Kościołem w herezji przebywają – o tym, to już koniecznie medalik Niepokalanej ofiarować i prosić, by zechcieli go nosić, a tymczasem gorąco Niepokalaną błagać o ich nawrócenie. Wielu nawet wtedy radę znajduje, gdy kto nie chce w żaden sposób przyjąć medalika. Ot po prostu wszywają go po kryjomu do ubrania i modlą się, a Niepokalana prędzej czy później okazuje, co potrafi… Dużo jest zła na świecie, ale pamiętajmy, że Niepokalana potężniejsza i Ona zetrze głowę węża piekielnego”.

Rozszerzajmy „Cudowny Medalik”, gdyż mając przy sobie Niepokalaną, masz wszystko.

” O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.

To Matka ukoić może twe serce
Przytulić tak mocno jak tuli Jezusa
Wziąść wszystko co twoje
We własne Swe ręce
I zanieść ten skarb
Do Syna Chrystusa.

25.11 g.19:00 Czuwanie przed urocz. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata | NIEPOKALANÓW – bazylika

25.11 g.15:00 Sympozjum przed urocz. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Cz. 1 | sala św. Bonawentury

Kazanie św. Cezarego z Arles, biskupa

W jaki sposób naśladować Chrystusa

Wydaje się trudne, najdrożsi bracia, i w powszechnej opinii jest ciężarem to, co nakazał Pan w Ewangelii, kiedy powiedział: „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie”. Lecz nie jest trudne to, co nakazuje, kiedy On sam pomaga, aby można było to spełnić.

Niech się zaprze oraz weźmie swój krzyż i idzie za Chrystusem. A dokąd trzeba iść za Chrystusem, jeśli nie tam, skąd wyszedł? Wiemy bowiem, że zmartwychwstał i wstąpił do nieba, dlatego tam trzeba podążać. Należy całkowicie zaufać, bynajmniej nie dlatego, że człowiek cokolwiek może, ale dlatego, iż fundamentem nadziei są obietnice Chrystusa. Niebo było od nas dalekie, zanim wstąpiła tam nasza Głowa. A skoro jesteśmy członkami złączonymi z tą Głową, dlaczego tracimy nadzieję, że i my tam będziemy? Skąd więc to zwątpienie? Ponieważ tu, na ziemi, cierpimy z powodu wielu lęków i utrapień. Podążajmy za Chrystusem, tam gdzie jest pełnia szczęścia, pełnia pokoju i wolna od trosk wieczność.

Lecz kto pragnie iść za Chrystusem, niech posłucha, co mówi Apostoł: „Jeżeli ktoś mówi, że trwa w Chrystusie, powinien również sam postępować tak, jak On postępował”. Chcesz iść za Chrystusem? Bądź pokorny w tym, w czym On był pokorny: nie pogardzaj Jego uniżeniem, jeśli wraz z Nim chcesz być wywyższony.

Wyboista stała się bowiem droga po grzechu człowieka. Lecz jest już równa od chwili, kiedy swe stopy postawił na niej Chrystus zmartwychwstały i z pełnej wąskich zakrętów ścieżki uczynił królewski gościniec. Po drodze tej można biec obiema stopami, to jest pokorą i miłością. Jej stromość pociąga wszystkich, lecz pierwszym krokiem jest pokora. Dlaczego wyciągasz stopę dalej niż potrafisz? Chcesz raczej upaść, niż piąć się w górę. Zacznij od pierwszego kroku, to jest od pokory, a zobaczysz, że w ten sposób już się wzniosłeś w górę.

Z tej racji nasz Pan i Zbawiciel nie tylko powiedział: „Niech się zaprze samego siebie”, lecz dodał: „Niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”. Co znaczy: „Niech weźmie krzyż swój”? Niech niesie to, co jest niewygodne, i w ten sposób niech Mnie naśladuje. Kiedy zacznie Mnie naśladować sposobem życia i wiernością moim przykazaniom, będzie miał wielu przeciwników. Wielu będzie go powstrzymywać i zwrócą się ku niemu nie tylko szydercy, ale również prześladowcy. I to nie tylko spośród pogan, którzy są poza Kościołem, lecz także spośród tych, którzy – jak się zdaje – są wewnątrz Ciała Chrystusowego, ale z powodu przewrotnego postępowania są poza nim. I chociaż chlubią się przynależnością do tej samej chrześcijańskiej wiary, to jednak ustawicznie prześladują gorliwych chrześcijan. Obecność takich ludzi wśród członków Kościoła jest podobna do złej krwi w organizmie. Ty więc, jeśli pragniesz iść za Chrystusem, nie broń się przed niesieniem Jego krzyża, znoś cierpliwie złośliwości ludzi przewrotnych i nie upadaj.

Stąd, gdy chcemy wypełnić nakaz Pana: „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”, starajmy się, jak mówi Apostoł, wypełnić go z pomocą Bożą. Mając co jeść i w co się ubrać, bądźmy z tego zadowoleni, abyśmy, wiedzeni pragnieniem bogactwa, szukając ziemskich zabezpieczeń ponad to, co potrzebne, nie wpadli przypadkiem w pokusę i pułapkę diabła, bądź też w liczne, lecz próżne, a nawet szkodliwe pożądania, które pogrążają ludzi w zepsuciu i zgubie. Oby Pan, mając nas w swej opiece, od tej pokusy raczył nas wybawić.

Podobnie jak św. Cecylia na Zachodzie, tak św. Katarzyna przede wszystkim na Wschodzie należała do najbardziej znanych świętych. Mało jednak o niej wiemy, a tak wiele powstało o niej legend, że niektórzy hagiografowie nawet powątpiewali w jej historyczne istnienie. Zachowały się dwa opisy męki i śmierci św. Katarzyny Aleksandryjskiej, ale pochodzą one dopiero z wieku VI i są pełne legend. Mamy jednak świadectwa już z wieku IV – a więc bardzo wczesne, bo sięgające prawie czasów Świętej. Wspominają bowiem o niej Rufin i Euzebiusz z Cezarei Palestyńskiej.
Według legendy Katarzyna urodziła się w Aleksandrii, stolicy Egiptu, jako córka króla Kustosa. Była osobą nie tylko bardzo zamożną, ale także wykształconą. Słynęła z urody. O jej rękę daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta, bo – jak wiele chrześcijanek – złożyła ślub dozgonnej czystości.
Wkrótce wybuchło najdłuższe i najbardziej krwawe w dziejach Kościoła prześladowanie chrześcijan – za panowania cesarza Dioklecjana i jego współrządców: Galeriusza Maksymiana i Konstancjusza I. Szczególną nienawiścią do chrześcijan wyróżniał się Maksymian, władca wschodniej części Imperium Rzymskiego. Przybył on osobiście do Aleksandrii, by dopilnować realizacji prześladowczych edyktów.
Jedną z jego ofiar miała być Katarzyna. Po pojmaniu była przymuszana do złożenia ofiary bogom. Odmówiła, wyznając wiarę w Boga Jedynego. Wówczas cesarz zarządził dysputę między Katarzyną a pięćdziesięcioma tamtejszymi filozofami i retorami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając prawdziwość chrześcijaństwa, i doprowadziła wielu z nich do wiary w Chrystusa. Miała wtedy 18 lat. Cesarz rozgniewany obrotem sprawy skazał ją na tortury: smagano ją żyłami wołowymi tak, że jej ciało było jedną wielką raną; morzono ją głodem; łamano jej kości. Modlitwa Katarzyny sprawiła, że podczas miażdżenia kołem zstąpił anioł i spowodował, że rozpadło się ono w rękach kata. Na widok jej bohaterstwa w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców. Ostatecznie wykonano wyrok śmierci przez ścięcie prawdopodobnie między rokiem 307 a 312.

https://www.youtube.com/watch?v=ce4LfU3hw3A

BÓG  WSZECHMOGĄCY – RODZINA – OJCZYZNA …….. POLSKA -NASZA OJCZYZNA JEST BOGIEM SILNA.

Nam nie jest potrzebny „honor” gdyż nas gubi, bo z honorem przyjmujemy uchodżców dla naszej zguby. 

Nasz honor patriotyczny wykorzystują nasi wrogowie i bardzo lubią patrzeć na Polaków w grobie.

Dowodem tej wrednej przyjaźni są sprowadzane przez „farbowanych” Polaków cowidy i zatrute zastrzyki.

„Któż jak Bóg” nikt nie powie nawet prezydent A.Duda, którego zasługą na naszą niewolę jest zdradziecka obłuda.

MOCNE! TEGO NIE POKAZAŁY ŻADNE MEDIA! [RELACJA Z MARSZU NIEPODLEGŁOŚCI]