GWAR ZABAW USTANIE – Orędzie Jezusa Luz de Maria de Bonilla Czasy Ostateczne

GWAR ZABAW USTANIE – Orędzie Jezusa Luz de Maria de Bonilla

Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=WTfWhOjbAL0

Orędzie św. Michała – SAMI TO KUPUJECIE i SŁUŻY TO WASZEJ KONTROLI!

Luz de Maria Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=BsJMhcZ_YFI

 

Orędzie Maryi – NIE BĘDZIECIE MOGLI NIC KUPIĆ BEZ JEGO POZWOLENIA Trevignano Romano Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=8DW9VTWyPkY

 

Orędzie Maryi – NADEJDZIE ZARAZA Trevignano Romano Gisella Cardia

Czasy Ostateczne
https://www.youtube.com/watch?v=Y_85XvIXamk&t=40s

Szanowni Państwo,

Pierwsza sądowa batalia z Facebookiem zakończyła się pomyślnie! W wyniku postępowania zabezpieczającego Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok, zgodnie z którym korporacja Marka Zuckerberga nie może ograniczać działalności Konfederacji na platformie – aż do zakończenia właściwego procesu! Co dalej?

Nie należy bagatelizować punktu zwrotnego, w którym się znaleźliśmy. Spór partii Konfederacja z cyfrowym gigantem, jakim jest Facebook, to bezprecedensowe starcie w dziedzinie wolności słowa. Może zdefiniować na lata, jak będą wyglądały procesy demokratyczne w Polsce. Zaznaczmy, że w tym momencie już nikt nie neguje fundamentalnego wpływu, jaki miały platformy społecznościowe np. na ostatnie wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych!

„Znaczenie tego procesu wykracza daleko poza interes samej Konfederacji. To nie jest kwestia tego, czy odzyskamy nasz profil na Facebooku ani tego, jaki Konfederacja będzie miała wynik w wyborach. W naszym pozwie domagamy się m.in. trwałego, ostatecznego ustalenia przez sąd, czy Facebook w ogóle ma prawo blokować posty, profile polskich polityków, posłów, senatorów, partii politycznych, kandydatów na najważniejsze urzędy w państwie” – stwierdził Michał Wawer, wiceprezes Ruchu Narodowego.

W najbliższych dniach okaże się, czy władze Facebooka dostosują się do wyroku sądu we wstępnym postępowaniu, czy też zdecydują się go zignorować. Tak czy inaczej, spór prawny dopiero się rozpoczyna.

Zwracamy się w związku z tym z apelem do wszystkich, którzy stoją po naszej stronie w tym procesie, o wsparcie finansowe. Koszty tego procesu już w tej chwili są znaczące, a wszystko wskazuje na to, że Facebook wykorzysta wszelkie możliwości prawne, jakie są w jego dyspozycji. Zwracamy się o wsparcie nie tylko do sympatyków Konfederacji, ale do wszystkich Polaków, którym leży na sercu wolność słowa w Polsce!

Jednocześnie kierujemy nasze wezwanie do organizacji pozarządowych, szczególnie tych, które zajmują się obroną w Polsce wolności słowa. Dołączcie do tej sądowej batalii! Jednym z możliwych sposobów wsparcia jest włączenie się w proces sądowy jako interwenient. Pojawiajcie się na sali sądowej, zabierajcie głos, nagłaśniajcie tę sprawę! Niech polska opinia publiczna stanie po stronie wolności słowa, po stronie możliwości decydowania przez Polaków o naszym własnym kraju, a nie oddawaniu tej władzy w ręce prezesów międzynarodowych korporacji!

W pierwszych dniach roku 2022 z platformy społecznościowej Facebook został usunięty profil Konfederacji – największy profil partii politycznej w Polsce, partii dysponującej reprezentacją w Parlamencie RP. Była to bezprecedensowa ingerencja prywatnego podmiotu w życie demokratyczne w Polsce!

Początek roku 2022 bardzo szybko pozbawił nas złudzeń dotyczących wolności słowa w przestrzeni mediów społecznościowych. Bez żadnego uprzedzenia skierowanego do administratorów profilu Konfederacji – dominującej partii politycznej w internecie – operator Facebooka, Meta, zlikwidował stronę, którą śledziło blisko 700 tysięcy osób. Treści, które były tam zamieszczane, docierały do milionów odbiorców, czynnie kreując rzeczywistość polityczną i społeczną w kraju. Jak zwykle, decyzji nie towarzyszyło żadne uzasadnienie, choćby wskazanie, które punkty tzw. standardów społeczności zostały naruszone!

Bezkarność korporacji kierujących mediami społecznościowymi sprawia, że coraz śmielej usiłują wpływać na procesy demokratyczne w państwach! Monopolizacja wirtualnego rynku doprowadziła do tego, że ogromna większość obywateli korzysta z tych samych platform. Spędzają tam czas, czytają wiadomości, wymieniają się poglądami, reklamują swoje biznesy. Niemal tak samo, jak w prawdziwym państwie. Problem polega na tym, że administrator (albo nawet odpowiednio zaprogramowany algorytm) może natychmiast ograniczyć naszą wolność w ramach danego portalu. Cenzura ma wiele twarzy: zawieszenie lub likwidacja profilu, blokada wskazanych treści, oskarżenie o sianie dezinformacji, uniemożliwienie zarabiania na reklamach, a wreszcie tzw. shadowban – czyli utrudnienie docierania do odbiorców, o którym użytkownik nie zostaje nawet powiadomiony.

Nie godzimy się na kreowanie przez międzynarodowe korporacje rzeczywistości politycznej! Sprzeciwiamy się wymazywaniu z cyfrowej przestrzeni publicznej osób, organizacji i zagadnień, które „nie pasują” ich właścicielom!

STOP CENZURZE W SIECI! WALKA TRWA!

PILNE! GODZINA „W” i MARSZ POWSTANIA WARSZAWSKIEGO 2022 [OFICJALNA TRANSMISJA]

SAMI POLACY WYBRALI TEN RZĄD, BO OD PREZYDENTA ZACZYNA SIĘ FORMOWAĆ WŁADZĘ, A PREZYDENTA WYBRALI NAWET KSIĘŻA – T.RYDZYK NAMAWIAŁ ODBIORCÓW RADIA MARYJA I TRWAM. KAŻDY KSIĄDZ MA SZANSĘ NIE BŁĄDZIĆ, BO PYTA O WSZYSTKO SWOJEGO PRZEŁOŻONEGO BOGA JEZUSA CHRYSTUSA, KTÓRY PRZECIEŻ ŻYJE, WSZYSTKO WIDZI I SŁYSZY I CHCE POLAKOM POMAGAĆ.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Orędzie z 25 lipca 2022
„Drogie dzieci! Jestem z wami, by prowadzić was drogą nawrócenia, gdyż kochane dzieci, przez swoje życie możecie przybliżyć wiele dusz do mego Syna. Bądźcie radosnymi świadkami Słowa Bożego i miłości, z nadzieją w sercu, która przezwycięża każde zło. Przebaczcie tym, którzy czynią wam zło i idźcie drogą świętości. Prowadzę was do mego Syna, by On był dla was Drogą, Prawdą i Życiem. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”.

Szczęść Boże
 Pragniemy zaprosić Państwa ,  na 11 Festiwal ABBA Pater w Kaliszu .
W dn. 5-7.sierpnia ( szczegóły na stronie fundacji ABBA pater ) . Oraz dołączonym plakacie .
Tegoroczny festiwal zbiega się z 90-ą  rocznicą objawień Boga Ojca
, przekazanych światu przez Matkę  Eugenii Ravasio . Objawienia te są uznane przez kościół .
Chcemy  w państwa ręce oddać również życiorys Matki Eugeni , który
był przekazany przez spowiednika Matki Eugeni i wydany w naszej
najnowszej książce „Ku Chwale Boga Ojca” .
Serdecznie zapraszamy , życzę wszystkim byśmy mogli wspólnie
Świętować ten doniosły dzień Ku Chwale Naszego Ojca .
Z pozdrowieniami
Skwarek Kamila
 https://abbapater.pl/APF2022/7-08.jpg

*****************************************

Zapraszamy do udziału w wydarzeniu modlitewnym  „24 Godziny Męki Pańskiej za Polskę”

w dniach 12-13 sierpnia 2022 r., które odbędzie się w Parafii Trójcy Przenajświętszej w Burzynie nad Biebrzą. Będziemy rozważać Mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa, napisaną przez włoską mistyczkę Luizę
Piccarretę, małą córeczkę Woli Bożej, jak nazywał ją sam Jezus.
Pragniemy poruszyć całe Niebo i Boże Serce, wypraszając potrzebne     łaski dla Polski, naszej Ojczyzny, którą miłujemy. Mamy bowiem świadomość, że choć wiele proroctw mówi o tym, że Polska ma do odegrania ważną rolę i z niej wyjdzie iskra, to jednocześnie wiemy, że jest to warunkowe: *„jeżeli posłuszna będzie woli Mojej”* (Dz 1732).
Tak jak 102 lata temu i w tych dniach, gdy Polacy wymadlali *Cud nad Wisłą*, będziemy modlić się za Polskę – *by posłuszna była woli Bożej* i by uchronić ją przed grożącymi jej niebezpieczeństwami – zarówno fizycznymi jak i duchowymi – aby przygotować tym samym duchowy fundament pod iskrę, która ma z niej wyjść. Będziemy modlić się za wstawiennictwem *Najświętszej Maryi Panny*, Królowej Polski, *Świętego Andrzeja Boboli*, Patrona Polski z woli Bożej, *Świętego Michała Archanioła*, obrońcy i wspomożyciela w walce duchowej oraz wszystkich *dusz czyśćcowych* córek i synów naszego narodu.       Organizatorem wydarzenia jest Parafia Trójcy Przenajświętszej w Burzynie nad Biebrzą wraz z jej proboszczem, księdzem Marcinem Sobiechem.
*Strona wydarzenia:****https://www.vicona.pl/24gmp (**O inicjatywie:
https://www.vicona.pl/24gmp-o-inicjatywie)
**Zaproszenia ks. Marcina Sobiecha z Polskiego Medjugorie: ****–
https://youtu.be/Zc9VkpfTs9c ****– https://youtu.be/0220Lvl50mY**

*****************************
Ewa,
Poniżej tekst o intencjach mszalnych sprawowanych przez zakon Maronitów ( o.Szarbel ).
Kościół maronicki wpisuje się w bogatą tradycję chrześcijaństwa wschodniego, będąc jedną z najstarszych wspólnot w całym chrześcijaństwie. Kościół ten jest jedynym spośród wszystkich Kościołów Wschodnich, który na przestrzeni wieków pozostawał cały czas w pełnej komunii z Rzymem, pomimo ogromnie bolesnych doświadczeń.
Jednym z najbardziej rozpoznawalnych postaci kościoła maronickiego jest św. Szarbel, którego sława wyszła daleko poza Liban. Informacji o uzdrowieniach z nieuleczalnych chorób za jego wstawiennictwem jest mnóstwo.  Szarbel płonąc miłością do Chrystusa, był jak On i czynił takie same cuda jak ON. Swoim życiem zaprzecza, że bycie pustelnikiem jest bezużyteczne, niepotrzebne społeczeństwu.
Liban, z którego pochodzi Św. Szarbel, to trudne miejsce na ewangelizacje. To prawdziwy kościół walczący, wspólnota wiernych mała, a posługa księży bardzo cieżka i oddana Bogu.
Jeśli chciałbyś zamówić intencje Mszy Świętej a jednocześnie wesprzeć klasztor i duszpasterza kościoła w Libanie, zapraszamy do składania intencji: https://maronici.pl/intencje-mszalne/
Jolanta Cherbanska

Jezus objawił uczniom tę tajemnicę na górze Tabor. Gdy wędrował wraz z nimi, uczył o królestwie i o swoim powtórnym przyjściu w chwale. Oni jednak, jak się zdaje, nie dowierzali temu, co mówił im o królestwie. Aby więc przyjęli ową naukę całym sercem, aby wydarzenia obecne pomogły im uwierzyć w przyszłe, Jezus okazał cudownie swe Bóstwo na górze Tabor jako zapowiedź i obraz królestwa Bożego. To tak jak gdyby mówił: „Aby upływający czas oczekiwania nie stał się przyczyną waszego niedowiarstwa, już teraz, w tej chwili «zaprawdę, mówię wam, że niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego» w chwale swojego Ojca”.

Wykazując, że Chrystus mógł dokonać wszystkiego, co zechciał, ewangelista dodaje: „Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich. Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak śnieg. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim”.

Oto są Boże cuda dzisiejszej uroczystości, oto zbawienne misterium dokonane dzisiaj dla nas na górze; gromadzi nas razem śmierć i uwielbienie Chrystusa. Abyśmy więc wraz z wybranymi spośród natchnionych przez Boga uczniów mogli wniknąć w głębię owych niewyrażalnych świętych misteriów, wsłuchajmy się w święty głos Boży, który z wysoka, ze szczytu góry, ustawicznie przyzywa nas do siebie.

Ku owej górze trzeba nam zatem podążać – odważę się powiedzieć – jak Jezus, który tam w niebie jest poprzednikiem naszym i wodzem. Wraz z Nim zajaśniejemy blaskiem, na który patrzeć potrafią jedynie oczy ducha. Odnowieni na duszy, upodobnieni do Jego obrazu, jako uczestnicy Bożej natury będziemy przysposobieni do życia wiecznego.

Biegnijmy tam ufni i radośni: wejdźmy w obłok podobnie jak Mojżesz i Eliasz, podobnie jak Jakub i Jan. Bądźmy jak Piotr, pochłonięci oglądaniem i kontemplacją Boga, przemienieni chwalebnym Przemienieniem, oddaleni od świata, oderwani od ziemi. Porzućmy ciało, pozostawmy stworzenia i zwróćmy się ku Stwórcy, do którego Piotr mówił w zachwycie: „Panie, dobrze nam tu być”.

Bez wątpienia, Piotrze, rzeczywiście „dobrze nam tu być” z Jezusem i na zawsze tu pozostać. Cóż bardziej szczęśliwego, cóż wznioślejszego, cóż wspanialszego, jak być z Bogiem, do Niego się upodabniać i trwać w Jego światłości? Oto każdy z nas mając Boga w swoim sercu, przemieniony na obraz Boży, niechaj zawoła z radością: „Dobrze nam tu być”, gdzie wszystko wypełnione jest światłem, gdzie panuje szczęście, radość i wesele, gdzie wszystko w naszym sercu jest pokojem, pogodą i słodyczą, gdzie ogląda się Boga (Chrystusa), gdzie On sam wraz z Ojcem gotuje dla siebie mieszkanie i przychodząc mówi: „Dzisiaj domowi temu stało się zbawienie”; gdzie wraz z Chrystusem znajdują się i gromadzą skarby dóbr wiecznych, gdzie jakby w zwierciadle ukazują się pierwociny i obrazy przyszłych wieków.

Dzisiejsza Ewangelia prowadzi nas wraz z Chrystusem, Piotrem, Jakubem i Janem na górę Tabor. Tam Chrystus przemienił się wobec swoich Apostołów. Jego twarz zajaśniała jak słońce, a szaty stały się olśniewająco białe. Apostołowie byli zachwyceni, choć poznali jedynie niewielki odblask wiecznej chwały Ojca, w której po swoim zmartwychwstaniu zasiadł Jezus. To wydarzenie pozostało tajemnicą dla pozostałych uczniów – dowiedzieli się o nim dopiero po wniebowstąpieniu Jezusa.
Zdarzenie to Ewangeliści musieli uważać za bardzo ważne, skoro jego szczegółowy opis umieścili wszyscy synoptycy: św. Mateusz (Mt 17, 1-9), św. Marek (Mk 9, 1-8) i św. Łukasz (Łk 9, 28-36). Również św. Piotr Apostoł przekazał opis tego wydarzenia (2 P 1, 16-18). Miało ono miejsce po sześciu dniach – czy też „jakoby w osiem dni” – po uroczystym wyznaniu św. Piotra w okolicach Cezarei Filipowej (Mt 16, 13-20; Mk 8, 27-30; Łk 9, 18-21).
Św. Cyryl Jerozolimski (+ 387) jako pierwszy wyraził pogląd, że górą Przemienienia Chrystusa była góra Tabor. Za nim zdanie to powtarza św. Hieronim (+ ok. 420) i cała tradycja. Faktycznie, góra Tabor uważana była w starożytności za świętą.
Może dziwić szczegół, że zaraz po przybyciu na górę Apostołowie posnęli. Po odbytej bardzo uciążliwej drodze musieli utrudzić się wspinaczką, zwłaszcza że wędrowali sześć dni od Gór Hermonu.
W Starym Testamencie powszechne było przekonanie, że Jahwe pokazuje się w obłoku (Wj 40, 34; 1 Sm 8, 11). Dlatego w czasie Przemienienia ukazał się obłok, który okrył Chrystusa, Mojżesza i Eliasza. Głos Boży z obłoku utwierdził uczniów w przekonaniu o teofanii, czyli objawieniu się Boga. Dlatego Ewangelista stwierdza, że świadkowie tego wydarzenia bardzo się zlękli.

Czwartek, 4 sierpnia 2022
ŚW. JANA MARII VIANNEYA, PREZBITERA

Z katechezy św. Jana Marii Vianneya, kapłana

Błogosławiona powinność człowieka: modlić się i miłować

W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj wprowadzenie do niniejszego czytania.

Pamiętajcie, dzieci moje: skarb chrześcijanina jest w niebie, nie na ziemi. Dlatego gdzie jest wasz skarb, tam też powinny podążać wasze myśli.
Błogosławioną powinnością i zadaniem człowieka jest modlitwa i miłość. Módlcie się i miłujcie: oto, czym jest szczęście człowieka na ziemi.
Modlitwa jest niczym innym jak zjednoczeniem z Bogiem. Jeśli ktoś ma serce czyste i zjednoczone z Bogiem, odczuwa szczęście i słodycz, które go wypełniają, doznaje światła, które nad podziw go oświeca. W tym ścisłym zjednoczeniu Bóg i dusza są jakby razem stopionymi kawałkami wosku, których już nikt nie potrafi rozdzielić. To zjednoczenie Boga z lichym stworzeniem jest czymś niezrównanym, jest szczęściem, którego nie sposób zrozumieć.
Nie zasługujemy na dar modlitwy. Ale dobry Bóg pozwolił, abyśmy z Nim rozmawiali. Nasza modlitwa jest najmilszym dlań kadzidłem.
Dzieci moje, wasze serce jest ciasne, ale modlitwa rozszerza je i czyni zdolnym do miłowania Boga. Modlitwa jest przedsmakiem nieba, jest jakby zstąpieniem do nas rajskiego szczęścia. Zawsze przepełnia nas słodyczą; jest miodem spływającym do duszy, który sprawia, iż wszystko staje się słodkie. W chwilach szczerej modlitwy znikają utrapienia jak śnieg pod wpływem słońca.
Modlitwa sprawia także, iż czas mija tak szybko i tak przyjemnie, że nawet nie zauważa się jego trwania. Posłuchajcie: Kiedy byłem proboszczem w Bresse, zdarzyło się, iż prawie wszyscy okoliczni proboszczowie zachorowali. Pokonywałem wówczas pieszo duże odległości, modląc się stale do Boga, i zapewniam was, wcale mi się nie dłużyło.
Są tacy, którzy jak ryby w falach całkowicie zatapiają się w modlitwie. Dzieje się tak dlatego, że całym sercem są oddani Bogu. W ich sercu nie ma rozdwojenia. O, jakże miłuję te szlachetne dusze! Święty Franciszek z Asyżu i święta Koleta oglądali naszego Pana i rozmawiali z Nim, podobnie jak my rozmawiamy między sobą.
My natomiast, ileż to razy przychodzimy do kościoła nie wiedząc, jak się zachować ani o co prosić? Kiedy idziemy do kogoś, wiemy dobrze, po co idziemy. Co więcej, są tacy, którzy zdają się mówić do Pana: „Powiem kilka słów, żeby mieć już spokój”. Myślę często, że gdy przychodzimy, aby pokłonić się Panu, otrzymamy wszystko, czego pragniemy, jeśli tylko poprosimy z żywą wiarą i czystym sercem.

                               

Jan urodził się w rodzinie ubogich wieśniaków w Dardilly koło Lyonu 8 maja 1786 r. Do I Komunii przystąpił potajemnie podczas Rewolucji Francuskiej w 1799 r. Po raz pierwszy przyjął Chrystusa do swego serca w szopie, zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Ponieważ szkoły parafialne były zamknięte, nauczył się czytać i pisać dopiero w wieku 17 lat.
Po ukończeniu szkoły podstawowej, otwartej w Dardilly w 1803 roku, Jan uczęszczał do szkoły w Ecully (od roku 1806). Miejscowy, świątobliwy proboszcz udzielał młodzieńcowi lekcji łaciny. Od służby wojskowej Jana wybawiła ciężka choroba, na którą zapadł. Wstąpił do niższego seminarium duchownego w 1812 r. Przy tak słabym przygotowaniu i późnym wieku nauka szła mu bardzo ciężko. W roku 1813 przeszedł jednak do wyższego seminarium w Lyonie. Przełożeni, litując się nad nim, radzili mu, by opuścił seminarium. Zamierzał faktycznie tak uczynić i wstąpić do Braci Szkół Chrześcijańskich, ale odradził mu to proboszcz z Ecully. On też interweniował za Janem w seminarium. Dopuszczono go do święceń kapłańskich właśnie ze względu na tę opinię oraz dlatego, że diecezja odczuwała dotkliwie brak kapłanów. 13 sierpnia 1815 roku Jan otrzymał święcenia kapłańskie. Miał wówczas 29 lat.
Pierwsze trzy lata spędził jako wikariusz w Ecully. Na progu swego kapłaństwa natrafił na kapłana, męża pełnego cnoty i duszpasterskiej gorliwości. Po jego śmierci biskup wysłał Jana jako wikariusza-kapelana do Ars-en-Dembes. Młody kapłan zastał kościółek zaniedbany i opustoszały. Obojętność religijna była tak wielka, że na Mszy świętej niedzielnej było kilka osób. Wiernych było zaledwie 230; dlatego też nie otwierano parafii, gdyż żaden proboszcz by na niej nie wyżył. O wiernych Ars mówiono pogardliwie, że tylko chrzest różni ich od bydląt. Ks. Jan przybył tu jednak z dużą ochotą. Nie wiedział, że przyjdzie mu tu pozostać przez 41 lat (1818-1859).
Całe godziny przebywał na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Sypiał zaledwie po parę godzin dziennie na gołych deskach. Kiedy w 1824 r. otwarto w wiosce szkółkę, uczył w niej prawd wiary. Jadł nędznie i mało, można mówić o wiecznym poście. Dla wszystkich był uprzejmy. Odwiedzał swoich parafian i rozmawiał z nimi przyjacielsko. Powoli wierni przyzwyczaili się do swojego pasterza. Kiedy biskup spostrzegł, że ks. Jan daje sobie jakoś radę, erygował w 1823 r. parafię w Ars. Dobroć pasterza i surowość jego życia, kazania proste i płynące z serca – powoli nawracały dotąd zaniedbane i zobojętniałe dusze. Kościółek zaczął się z wolna zapełniać w niedziele i święta, a nawet w dni powszednie. Z każdym rokiem wzrastała liczba przystępujących do sakramentów.

Pomimo tylu zabiegów nie wszyscy jeszcze zostali pozyskani dla Chrystusa. Ks. Jan wyrzucał sobie, że to z jego winy. Uważał, że za mało się za nich modli i za mało pokutuje. Wyrzucał także sobie własną nieudolność. Błagał więc biskupa, by go zwolnił z obowiązków proboszcza. Kiedy jego błagania nie pomogły, postanowił uciec i skryć się w jakimś klasztorze, by nie odpowiadać za dusze innych. Biskup jednak nakazał mu powrócić. Posłuszny, uczynił to.
Nie wszyscy kapłani rozumieli niezwykły tryb życia proboszcza z Ars. Jedni czynili mu gorzkie wymówki, inni podśmiewali się z dziwaka. Większość wszakże rozpoznała w nim świętość i otoczyła go wielką czcią.
Sława proboszcza zaczęła rozchodzić się daleko poza parafię Ars. Napływały nawet z odległych stron tłumy ciekawych. Kiedy zaś zaczęły rozchodzić się pogłoski o nadprzyrodzonych charyzmatach księdza Jana (dar czytania w sumieniach ludzkich i dar proroctwa), ciekawość wzrastała. Ks. Jan spowiadał długimi godzinami. Miał różnych penitentów: od prostych wieśniaków po elitę Paryża. Bywało, że zmordowany jęczał w konfesjonale: „Grzesznicy zabiją grzesznika!” W dziesiątym roku pasterzowania przybyło do Ars ok. 20 000 ludzi. W ostatnim roku swojego życia miał przy konfesjonale ich ok. 80 000. Łącznie przez 41 lat jego pobytu w tym miejscu przez Ars przewinęło się około miliona ludzi.
Nadmierne pokuty osłabiły już i tak wyczerpany organizm. Pojawiły się bóle głowy, dolegliwości żołądka, reumatyzm. Do cierpień fizycznych dołączyły duchowe: oschłość, skrupuły, lęk o zbawienie, obawa przed odpowiedzialnością za powierzone sobie dusze i lęk przed sądem Bożym. Jakby tego było za mało, szatan przez 35 lat pokazywał się ks. Janowi i nękał go nocami, nie pozwalając nawet na kilka godzin wypoczynku. Inni kapłani myśleli początkowo, że są to gorączkowe przywidzenia, że proboszcz z głodu i nadmiaru pokut był na granicy obłędu. Kiedy jednak sami stali się świadkami wybryków złego ducha, uciekli w popłochu. Jan Vianney przyjmował to wszystko jako zadośćuczynienie Bożej sprawiedliwości za przewiny własne, jak też grzeszników, których rozgrzeszał.

                               

                               

UWAGA-Kliknij na obrazek lub nagłówek aby przeczytać cały artykuł lub wysłuchać program

KONSPIRACJA czy KOLABORACJA …

Wrze w Kosowie. Serbia może poprosić Rosję o „pomoc wojskową”

Chiny poderwały myśliwce blisko Tajwanu. „Oczyszczają” przestrzeń powietrzną

ks. Dominik Chmielewski – Znaki czasów ostatecznych

Szatan uspokaja Twoje sumienie gdy żyjesz w grzechu ciężkim – ks. Dominik Chmielewski

Michalkiewicz OSTRO: Trzaskowski ma już POWSTANIE w GETCIE i nie potrzeba mu innego

Wtorek, 2 sierpnia 2022
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY ANIELSKIEJ
Z PORCJUNKULI

Z pism brata Tomasza z Celano

Uważajcie to miejsce mieszkania Boga za godne czci

Mąż Boży Franciszek, wzrostem mały, duchem pokorny, zajęciem niski, kiedy żył na świecie, wybrał ze świata dla siebie i dla swoich małą cząsteczkę; w innym razie, gdyby miał cośkolwiek, co należy do świata, nie mógłby służyć Chrystusowi. Zgodnie z przewidywaniem wyroczni Boskiej miejsce, które miało przypaść w udziale im, którzy zupełnie nic, co należy do świata, nie chcieli posiadać, od starodawnych dni zostało nazwane Porcjunkulą. Był tam również zbudowany kościół Matki Dziewicy, która z powodu swojej szczególnej pokory zasłużyła, by być drugą po Synu swoim głową wszystkich świętych. Z niego wziął swój początek Zakon Braci Mniejszych, tutaj też po pomnożeniu się ich liczby okrzepł jak dostojna budowla na trwałym fundamencie. To miejsce Święty ukochał przed wszystkimi innymi; braciom kazał, by je mieli w szczególnej czci; chciał, żeby zawsze było strzeżone jako zwierciadło zakonności w pokorze i najwyższym ubóstwie; jego własność cedował innym, a sobie i swoim braciom zostawił tylko użytkowanie.

Zachowywano tam jak najostrzejszą karność we wszystkim, w milczeniu i w pracy oraz w innych zakonnych ustawach. Pozostając na miejscu bez przerwy dniem i nocą, oddawali się chwalbie Bożej, a tchnąc przedziwną wonią cnót, prowadzili życie anielskie.

Chociaż bowiem wiedział, że po wszystkiej ziemi założone zostało Królestwo niebieskie i wierzył, że w każdym miejscu Bóg udziela łaski swoim wybranym, to jednak doświadczył, że miejsce kościoła świętej Maryi w Porcjunkuli napełnione jest łaską bardziej obfitą i nawiedzane przez duchy z wysoka.

Przeto często mówił: „Baczcie, synowie, byście kiedyś nie opuścili tego miejsca. Jeśliby was wyrzucono na zewnątrz z jednej strony, wchodźcie z powrotem z drugiej, bo miejsce to jest naprawdę święte i mieszkanie Boga. Tutaj, gdy byliśmy nieliczni, Najwyższy pomnożył nas w liczbę; tutaj zapalił naszą wolę ogniem swej miłości; tutaj każdy, kto będzie się modlił pobożnym sercem, otrzyma to, o co by prosił, a ten, kto zgrzeszy, srożej będzie karany. Dlatego, wszyscy synowie, uważajcie to miejsce mieszkania Boga za godne czci i tutaj z całego serca uwielbiajcie Pana i dziękujcie Mu”.

U stóp Asyżu wznosi się bazylika Matki Bożej Anielskiej, wybudowana w XVI wieku. W samym centrum tej renesansowej świątyni znajduje się skromny kościółek benedyktyński z IX wieku, zwany Porcjunkulą. Pierwotny tytuł tego kościoła brzmiał – Najświętszej Maryi Panny z Doliny Jozafata. Według bowiem podania kapliczkę mieli ufundować pielgrzymi wracający z Ziemi Świętej. Mieli oni przywieźć grudkę ziemi z grobu Matki Bożej, który sytuowano w Dolinie Jozafata w Jerozolimie. Nazwę Matki Bożej Anielskiej prawdopodobnie nadał świątyni św. Franciszek z Asyżu. Legenda głosi, że słyszano często nad kapliczką głosy anielskie i dlatego dano jej tę nazwę. Na początku XIII w. kapliczka znajdowała się w stanie ruiny. Odbudował ją św. Franciszek zimą 1207/1208 roku i tu zamieszkał. Tu również w roku 1208 lub 1209 w uroczystość św. Macieja Apostoła (wtedy było to 24 lutego) Franciszek wysłuchał Mszy św. i usłyszał słowa Ewangelii:

„Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. (…) Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski” (Mt 10, 6-10).

Franciszek wziął te słowa do siebie jako nakaz Chrystusa. Zdjął swoje odzienie, nałożył na siebie habit, przepasał się sznurem, udał się do kościoła parafialnego św. Jerzego w Asyżu i zaczął na placu nauczać. Jeszcze w tym samym roku zgłosili się do niego pierwsi towarzysze: Bernard z Quinvalle i Piotr z Katanii, późniejszy brat Egidiusz. Obaj zamieszkali wraz z Franciszkiem przy kościółku Matki Bożej Anielskiej. Kiedy zebrało się już 12 uczniów Franciszka, nazwali się braćmi mniejszymi. Za cel obrali sobie życie pokutne i głoszenie Chrystusa, nawoływanie do pokuty i zmiany życia.
W roku 1211 benedyktyni z góry Subasio odstąpili Franciszkowi i jego towarzyszom kaplicę i miejsce przy niej, na którym ci wybudowali sobie ubogie szałasy. Porcjunkula stała się w ten sposób domem macierzystym zakonu św. Franciszka. Tu również schroniła się św. Klara z Offreduccio. W Niedzielę Palmową 28 marca 1212 r. odbyły się jej obłóczyny. Tak powstał II zakon (klarysek) pod pierwotną nazwą „Ubogich Pań”. Niebawem w ślady św. Klary poszła jej siostra, św. Agnieszka. Zamieszkały one tymczasowo u benedyktynek w pobliżu Bastii, zanim św. Franciszek nie wystawił dla nich klasztorku przy kościele św. Damiana. Franciszek zakończył swoje życie przy kościele Matki Bożej Anielskiej w 1226 roku.
11 kwietnia 1909 roku św. Pius X podniósł kościół Matki Bożej Anielskiej w Asyżu do godności bazyliki patriarchalnej i papieskiej. Nazwa Porcjunkula również była znana już za czasów św. Franciszka i być może przez niego została wprowadzona. Etymologicznie oznacza tyle, co kawałeczek, drobna część. Może to odnosić się do samej kapliczki, która była bardzo mała, jak również do posesji przy niej leżącej, także niewielkiej.

Litania do Królowej Aniołów _

Panie zmiłuj się nad nami !
Chryste zmiłuj się nad nami !
Panie zmiłuj się nad nami !
Chryste usłysz nas!
Chryste wysłuchaj nas !
Ojcze z nieba, Boże zmiłuj się nad nami !
Synu, Odkupicielu świata, Boże zmiłuj się nad nami !
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami !
Królowo Aniołów – módl się za nami
Królowo Archaniołów – módl się za nami !
Królowo Księstw – módl się za nami !
Królowo Zwierzchności – módl się za nami !
Królowo Mocarstw – módl się za nami !
Królowo Tronów – módl się za nami !
Królowo Cherubinów – módl się za nami !
Królowo Serafinów – módl się za nami !
Królowo wszystkich zastępów niebieskich – módl się za nami !
Królowo Aniołów, poczęta bez grzechu pierworodnego – módl się za nami !
Królowo Aniołów, której chwała i cuda mnożą się z każdym dniem – módl się za nami !
Królowo Aniołów, która uzdrawiasz chorych, wskrzeszasz Zmarłych i nawracasz grzeszników–módl się za nami !
Królowa Aniołów, podziwiana przez Boga, aniołów i świętych – módl się za nami !
Królowo Aniołów, Wspomożycielko nasza w każdej potrzebie – módl się za nami !
Królowo Aniołów, nie opuszczająca tych, którzy w tobie pokładają zaufanie ; – módl się za nami !
Królowo Aniołów, która przywracasz wzrok ślepym i łagodzisz cierpienie ; – módl się za nami !
Królowo Aniołów, która lubisz być tak nazywana ; – módl się za nami !
Królowo Aniołów, która udzielasz wszelkich łask wzywającym ciebie ; – módl się za nami !
Królowo Aniołów, chroniąca przed piekłem tych, którzy noszą Twój szkaplerz – módl się za nami !
Królowo Aniołów, usuwająca wszelkie przeszkody z drogi tych, którzy pragną poświęcić się Twojemu Synowi – módl się za nami !
Królowo Aniołów, która pouczyłaś tak wielu świętych – módl się za nami !
Ty, którą Bóg Ojciec cieszy się jako ukochaną córką – módl się za nami !
Ty, którą Syn Boży czci jako swa Matkę Niepokalaną – módl się za nami !
Ty, która Duch Święty miłuje jako wierną oblubienicę – módl się za nami !
Ty, która przewodzisz Zastępom Niebieskim – módl się za nami !
Życie nasze – módl się za nami !
Radości nasza – módl się za nami !
Nadziejo nasza – módl się za nami !
Nasza Orędowniczko u Pana – módl się za nami !
Ty, której nikt nie wzywa na próżno – módl się za nami !
Ty, której, po Bogu, najwięcej zawdzięczamy – módl się za nami !
Ty, która dokonałaś tak wielu cudów– módl się za nami !
Ty, której kłaniają się aniołowie
Królowo Aniołów, mocna Sercem Twojego Syna, wybaw nas od zagrażającego nam zła.
Królowo Aniołów, doskonała wyznawczyni Boskości, wyjednaj dla nas umiłowanie Boga.
Królowo Aniołów, największe dzieło Ducha Świętego, wyjednaj dla nas doskonałe posłuszeństwo wobec Jego podszeptów.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie!
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie!
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami Panie!
Chryste, usłysz nas!
Chryste, łaskawie wysłuchaj nas!
K. Módl się za nami Święta Boża Rodzicielko,
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże, który dałeś nam dostojną Królową Aniołów, władającą w niebie i na ziemi, spraw byśmy mogli zaznać Jej niezwykłej opieki, gdy pogrążeni w niedoli, wezwiemy Ją tym chwalebnym tytułem.
Przez Chrystusa, Pana Naszego.
Amen.

2 sierpnia

Błogosławiony August Czartoryski, prezbiter

Nie posyłają swoich dzieci do szkoły, tylko uczą je w domu

Szanowny Panie, chciałybyśmy dziś opowiedzieć Panu o bardzo ciekawej konferencji, którą zorganizowałyśmy w Płocku we współpracy z tamtejszymi rodzicami. Dotyczyła ona edukacji domowej — tematu tak bardzo zbieżnego z misją Konfederacji Kobiet. Zaproszone mamy podzieliły się mnóstwem bardzo interesujących przemyśleń i anegdot, z których choć część chciałybyśmy pokrótce Panu przybliżyć. Być może edukacja domowa to dla Pana zupełnie nieznany temat. Łatwo wtedy o krzywdzące stereotypy. Po to właśnie było to spotkanie — by przedstawić prawdziwe oblicze nauczania domowego. Od kuchni, zza kulis, w praktyce! Cieszymy się, bo zainteresowanie tą formą nauki cały czas rośnie. Same byłyśmy zaskoczone, w jak szybkim tempie! Proszę sobie wyobrazić, że obecnie w domu uczy się aż blisko 19 tysięcy dzieci i młodzieży. To oczywiście kropla w morzu, jeśli spojrzy się na ogólną liczbę 4,7 mln uczniów, ale porównując te dane do poprzednich lat, widać rekordowy skok. Mamy opowiadały, jak uczą swoje dzieci O tym, dlaczego rodzice rezygnują z posyłania swoich pociech do szkoły, opowiadały cztery mamy — Ewa Zaręba, mama siedmiorga dzieci, w tym trojga w edukacji domowej, Magda Karpienia — mama trojga dzieci uczących się w domu, Zuzanna Zarzycka, mama pięciorga dzieci, w tym dwojga w nauczaniu domowym, oraz Sylwia Jabs której najstarszy syn spośród czworga dzieci właśnie skończył szkołę podstawową i będzie kontynuował naukę w domu na poziomie liceum. Dlaczego zaproszone mamy wraz ze swoimi mężami wybrały tę wciąż nietypową ścieżkę? Ile rodzin, tyle motywacji! Bez wątpienia niebagatelną rolę we wzroście zainteresowania edukacją domową odegrały obostrzenia związane z pandemią, które zamknęły dzieci w domu i przykuły je do ekranów na długie godziny. Z badań Fundacji Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii wynika, że w czasie nauki zdalnej dzieci spędzały przed komputerami średnio aż 9 godzin dziennie! To więcej niż etat! Wielu rodzicom się to nie podobało, zwłaszcza że taka nauka często przynosiła mizerne efekty i tak większość materiału dzieci musiały opanować z rodzicami. — Ale nawet abstrahując od pandemii, proszę zauważyć, że rodzice posyłający dzieci do szkoły też uczą je w domu: muszą nadrobić materiał, odrobić pracę domową, przypilnować, by dziecko nauczyło się do klasówki — wskazywała Zuzanna Zarzycka. — Niejednokrotnie przeciąga się to do późnego wieczora i na bycie razem czy cokolwiek innego nie starcza już czasu. A to przecież takie ważne, by rodzina mogła spędzać ze sobą czas. Po prostu! Ewa Zaręba wyjaśniała z kolei, że choć początkowo w ogóle nie zakładała takiego scenariusza dla swojej rodziny, na jej decyzję kluczowy wpływ miały słowa ks. Grzegorza Śniadocha, które przeczytała na stronie białostockiego duszpasterstwa: Obowiązkiem, naturalnym prawem i pierwszym zadaniem małżonków jest wychowanie potomstwa dla chwały Bożej. Nauczanie dzieci w domu rodzinnym, tak jak to się odbywało przez całe wieki jest sposobem, aby prawdziwa radość i pokój powróciły do naszych rodzin. Natomiast dla Sylwii Jabs, która o edukacji domowej dowiedziała się z artykułu w „Gościu Niedzielnym”, bardzo ważna była ochrona ich dzieci przed seksualizacją. — Gdy nasze najstarsze dziecko szło do szkoły, wybuchła jedna z pierwszy afer związanych z wulgarną edukacją seksualną — wspominała prelegentka. Małżonkowie nie chcieli, by ich dzieci były karmione treściami, które są sprzeczne z ich systemem wartości, a trud włożony w wychowanie był niweczony. — A ja po prostu nie lubię rano wstawać — tak pół żartem pół serio skwitowała Magda Karpienia. A już bardziej na poważnie podkreślała wolność, którą daje nauczanie w domu. Elastyczność i brak presji sprzyjają nauce i rozwojowi zainteresowań. Obok powodów religijnych, wychowawczych i rodzinnych ważne, choć nie kluczowe, są też względy edukacyjne. W szkole każdy przedmiot jest równie ważny i dziecko musi nad nim pracować, by dostać jak najlepsze oceny, zaliczyć kartkówki, sprawdziany, odpytywanie przy tablicy. Często na to, co jest dla niego naprawdę interesujące, zwyczajnie brakuje czasu. Odwrotnie jest podczas nauki w domu. Dziecko po prostu ma czas, by się uczyć! Edukacja domowa od kuchni Mamy opowiadały, jak w praktyce wygląda nauka w ich domu. Pani Sylwia i pani Magda, które mają w tym największe doświadczenie, przyznawały, że w kilkuletniej już przygodzie z nauczaniem domowym przetrenowały już chyba wszystkie możliwe sposoby nauki. — Na różnych etapach nauki sprawdzało się różne podejście — mówiły zgodnie. I rzeczywiście — z wypowiedzi mam wynikało, że młodsze dzieci, które dopiero uczą się czytać, pisać i liczyć, lepiej odnajdują się w ustalonym rytmie i pewnej dyscyplinie. Ale starsze dzieci właściwie uczą się same. Mole książkowe ciągnie do książek, umysły ścisłe do rachunków, łamigłówek, zadań. — U nas nauka zawsze zaczyna się od historii, bo moje dzieci ją po prostu uwielbiają — opowiadała Sylwia Jabs. — Uczą się blokami. Materiał z danej klasy dla dwóch przedmiotów przerabiają w dwa-trzy miesiące, potem zdają egzamin, a następnie biorą się za kolejne przedmioty. — To my, rodzice, musimy się „odszkolnić”, wyjść ze schematycznego myślenia o nauce. Moje dzieci na jednej, dwóch wędrówkach z mężem po lesie potrafią poznać program jednej klasy z przyrody czy biologii — wskazywała Magda Karpienia, która wraz z mężem prowadzi inicjatywę „Czas na las”. —Trzeba zmienić również sposób myślenia o szkolnym ocenianiu. Gdy zrozumiałam, że traktowałam oceny na egzaminach moich dzieci jako sprawdzian mnie samej, moich kompetencji jako matki, odpuściłam i teraz w ogóle nie zwracamy z mężem uwagi na oceny dzieci. Mamy zaproszone do udziału w konferencji podkreślały, że zdają sobie sprawę, że edukacja domowa nie jest dla każdego, ale sprawdza się w przypadku ich rodzin. Zwłaszcza że i szkolne życie potrafi być wcale nie mniej trudne i wymagające. — Czasami, w chwilach kryzysu, gdy było mi ciężko i chciałam zrezygnować, zawsze tak się jakoś układało, że zupełnie przypadkiem rozmawiałam z jakąś koleżanką, która żaliła mi się na problemy, z którymi mierzą się jej dzieci w szkole — mówiła Sylwia Jabs. To za każdym razem umacniało ją w powziętej decyzji. Jak humanista uczy fizyki? Musimy przyznać, że konferencja wywołała duże zainteresowanie. Uczestnicy mieli do zaproszonych mam sporo pytań. Na przykład o to, jak ktoś, kto w szkole był zupełną nogą z przedmiotów ścisłych, może nauczyć dziecko fizyki. I odwrotnie — jak umysł ścisły uczy przedmiotów humanistycznych. Mamy wyjaśniały, że wspierają się pomocami naukowymi w Internecie, które są teraz na naprawdę wysokim poziomie, a także — w razie kłopotów — korzystają z pomocy zaprzyjaźnionych osób czy bliskich w rodzinie. Nie zabrakło również bardzo ważnego pytania: o kontakty społeczne. To istotne zwłaszcza dziś, gdy podwórka świecą pustkami. Jednak i to okazało się nie być problemem, zwłaszcza w rodzinach wielodzietnych, gdzie nie da się narzekać na brak towarzystwa. Mamy podkreślały, że ich dzieci mają kontakt z rówieśnikami podczas licznych zajęć dodatkowych, takich jak harcerstwo, skauting, sporty walki, tańce itp. Są to wartościowe znajomości, zawierane z wyboru, a nie z przypadku. A dzięki nauce w domu, które zajmuje o wiele mniej godzin niż nauka w szkole, mają czas i na kolegów, i na rozwój swoich pasji. Budujmy kulturę poświęcenia Cieszymy się, że konferencja była taka udana. To nasze zadanie jako Konfederacji Kobiet — wspieranie kobiet, które wybrawszy taki model edukacji, na co dzień ofiarowują swój czas, wiedzę, umiejętności i talenty najbliższym, które stawiają relacje z nimi na czele hierarchii wartości, które wreszcie każdego dnia pośród kuchennych naczyń, wychowawczych trudów, kaszek i pieluszek, a także — jak powyżej opisane mamy — również pośród podręczników i zeszytów formują najmłodsze pokolenie Polaków, by wyrośli na prawych, mądrych i wolnych dorosłych. Włączenie się w organizację konferencji było możliwe dzięki naszym Darczyńcom, którym jeszcze raz serdecznie dziękujemy ale też na koniec tego listu chcemy prosić Pana o wsparcie. Aby tego typu konferencje i wszystkie przedsięwzięcia, które planujemy, by promować kobiecość, macierzyństwo i kulturę poświęcenia, tak bardzo zapomnianą we współczesnym świecie, miały szansę urzeczywistnienia, potrzebujemy środków finansowych. Im więcej ich będzie, tym większy zasięg będą miały nasze działania zmierzające do tego, by przywrócić właściwie rozumianej kobiecości należne jej miejsce w społeczeństwie. Liczymy na Pana pomoc! Łączymy wyrazy szacunku

P.S. Miło nam powiadomić Pana, że na naszej stronie wkrótce będzie dostępny kolejny odcinek „Rozmów Konfederacji Kobiet” — tym razem rozmawiamy z Ewą Zarębą właśnie o edukacji domowej. Zachęcamy do zapoznania się z ciekawymi argumentami rodziców, którzy nie posyłają swoich dzieci do szkoły, tylko uczą je w domu.

Konfederacja Kobiet RP działa wyłącznie dzięki hojności Darczyńców.
Każde wpłacone 20, 50 czy 100 zł wspiera głos polskich kobiet!

Można nas również wesprzeć wykonując tradycyjny przelew w dowolnej wysokości na konto:

NEST Bank 04 2530 0008 2016 1064 9314 0001
Konfederacja Kobiet RP
ul. Plac Grzybowski 3/5, 00-115 Warszawa

Dziękujemy!

This e-mail contains graphics, if you don’t see them » view it online. (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_acymailing&ctrl=archive&task=view&mailid=13&key=WGgwxuqt&subid=9-5S2gB6rBXMLujU )

Gazeta Warszawska

This issue will present the 5 last articles.

Arkadiusz Miksa (Klub im. Romana Dmowskiego Warszawa): Wywołanie powstania warszawskiego to była zbrodnia przeciwko Narodowi polskiemu! (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8064:arkadiusz-miksa-klub-im-romana-dmowskiego-warszawa-wywolanie-powstania-warszawskiego-to-byla-zbrodnia-przeciwko-narodowi-polskiemu&catid=12:video

La ORACIÓN DEL CORAZÓN (cantada) | The JESUS PRAYER (sung) (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8063:la-oracion-del-corazon-cantada-the-jesus-prayer-sung-2&catid=12:video

https://www.youtube.com/watch?v=mfzXHDBSaIQ

Read More (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8063:la-oracion-del-corazon-cantada-the-jesus-prayer-sung-2&catid=12:video

ENCYKLIKA PIUSA XII O ŚW. ANDRZEJU BOBOLI Invicti athletae Christi (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8062:encyklika-piusa-xii-o-sw-andrzeju-boboli-invicti-athletae-christi&catid=11:sancta-ecclesia

ENCYKLIKA PIUSA XII O ŚW. ANDRZEJU BOBOLI
Invicti athletae Christi
W trzechsetną rocznicę męczeństwa św. Andrzeja Boboli Papież Pius XII ogłosił w dniu 16 maja 1957 roku encyklikę, która wysławia heroiczną
miłość i zapał apostolski św. Andrzeja, a na zakończenie daje szereg praktycznych wskazań, jak jego zasady wcielać w życie codzienne. Jest to
jedyny w historii papieski dokument tej rangi poświęcony w całości jednemu świętemu!

Read More (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8062:encyklika-piusa-xii-o-sw-andrzeju-boboli-invicti-athletae-christi&catid=11:sancta-ecclesia

Doniosłość i aktualność misji św. Andrzeja Boboli jako patrona Polski… – ks. prof. Tadeusz Guz (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8061:donioslosc-i-aktualnosc-misji-sw-andrzeja-boboli-jako-patrona-polski-ks-prof-tadeusz-guz&catid=12:video

Read More (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8061:donioslosc-i-aktualnosc-misji-sw-andrzeja-boboli-jako-patrona-polski-ks-prof-tadeusz-guz&catid=12:video

Czy naród ukraiński jest nam wrogi i co z wybaczeniem? Witold Listowski i Sławomir Zakrzewski (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?option=com_content&view=article&id=8060:czy-narod-ukrainski-jest-nam-wrogi-i-co-z-wybaczeniem-witold-listowski-i-slawomir-zakrzewski&catid=12:video

If you’re not interested any more » unsubscribe (
http://www.gazetawarszawska.com/index.php?subid=9&option=com_acymailing&ctrl=user&task=out&mailid=13&key=5S2gB6rBXMLujU )

NOWENNA DO ŚW. TERESY OD KRZYŻA, 31 LIPCA – 08 SIERPNIA

Szanowni Państwo, czy słyszeli już Państwo, że Unia Europejska zamierza zmusić Polskę i inne kraje Europy do akceptacji adopcji dzieci przez pary jednopłciowe? Czy wiedzą Państwo, iż Ursula von der Leyen pracując nad „Strategią równości LGBT” stwierdziła, że „Jeżeli jesteś rodzicem w jednym kraju, jesteś rodzicem w każdym kraju.” i w myśl tej zasady Komisja Europejska zamierza zobligować wszystkie kraje członkowskie do akceptacji aktów, wydanych przez inne kraje wspólnoty? Czy wiedzą Państwo, że w praktyce oznaczałoby to, że adopcja dokonana przez homoseksualistów np. w Niemczech musiałaby być uznawana również w Polsce?   Jeżeli również Państwu leży na sercu troska o dzieci, zachęcamy do podpisania petycji „STOP narzucaniu homoadopcji!” poprzez kliknięcie w poniższą grafikę:     Z wyrazami szacunku Zespół Instytutu Ordo Iuris Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris jest fundacją i prowadzi działalność tylko dzięki hojności swoich Darczyńców. Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa (22) 404 38 50 www.ordoiuris.pl

Tymczasem dziękuję Państwu bardzo za wszystko co Państwo robią w imieniu całej społeczności CitizenGO!

Paweł Woliński z całym zespołem CitizenGO

P.S.- Czy zechcą Państwo wesprzeć pracę CitizenGO? Społeczność CitizenGO będzie działać nieustannie, dzień po dniu i rok po roku, aby bronić życia, rodziny i wolności. Aby było to możliwe, CitizenGO potrzebuje Państwa stałego wsparcia, teraz bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Jeśli są Państwo dumni z naszej pracy i mają Państwo taką możliwość, proszę rozważyć stałe wsparcie dla naszej organizacji. Nawet 10 zł miesięcznie daje nam możliwość, by kontynuować naszą walkę.