film „Nie wierzcie w żadne obietnice …..oni wszyscy i tak będą zmuszeni do wprowadzenia praw przeciwko..”
w YouTube
POSPIESZALSKI. Watykan ODWOŁAŁ PROCESJĘ Bożego Ciała.
Co NAPRAWDĘ się za tym kryje? || w pośpiechu
https://www.youtube.com/watch?
https://www.youtube.com/watch?
Umacnianie Soboru?! Co planuje Franciszek?! || NA STRAŻY
Ale Duda wywinąłł numer! Znów się z nas śmieje cały świat
CZY A.DUDA NIE ROZUMIE, ŻE RZĄDZI BARDZO ŹLE – FATALNIE? RZĄD ANTYPOLSKI, ZŁOWIESZCZY OKRADA NARÓD POLSKI NIEUSTANNIE ZE WSZYSTKIEGO – NAWET Z BRONI, BO PRZECIEŻ POLSKĄ RZĄDZĄ ŻYDZI – WROGOWIE PANA BOGA I POLAKÓW. Z BOGIEM ZAWSZE SIĘ KŁÓCILI I NAJLEPSZEGO PRZYJCIELA ZAWSZE IGNOROWALI, NIE SŁUCHALI I NA ZAWSZE ODRZUCILI.
Ale Duda wywinąłł numer! Znów się z nas śmieje cały świat
https://www.youtube.com/watch?
https://www.youtube.com/watch?
Kaczyński przekazał na Ukrainę sprzęt, który miał bronić Polski. Jan Piński i Tomasz Szwejgiert
Konfederacja: PiS klęczy przed Brukselą! Wręczamy Mateuszowi Morawieckiemu nakolanniki.
Kartki na razie na węgiel. Co będzie następne? Żywność? PiS reaktywuje PRL. Jan Piński
WSPÓŁCZEŚNI WROGOWIE KOŚCIOŁA ŻYDZI TALMUDEM CHCĄ POUCZAĆ SAMEGO BOGA
OKAZUJE SIĘ, ŻE ZAWSZE PANOWANIU ZŁA NA ŚWIECIE WINNI SĄ PAPIEŻE I HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY EPISKOPATAMI I ARCHIDIECEZJAMI, BO BÓG PRZYCHODZI DO „SWOICH APOSTOŁÓW” ZE WSKAZÓWKAMI
A SWOI GO NIE PRZYJMUJĄ, MILCZĄ BO SIĘ BOJĄ POWIEDZIEĆ GŁOŚNO O PROŚBACH I RADACH PANA BOGA DLA LUDZI, A CIERPIĄ NA ICH KŁAMSTWACH I NIEPOSŁUSZEŃSTWIE BOGU STWORZYCIELOWI ŚWIATA ZWYKLI NIEWINNI MIESZKAŃCY PLANETY ZIEMI. ALE DO NIEBA, DO BOGA TO SIĘ PCHAJĄ.
WSPÓŁCZEŚNI WROGOWIE KOŚCIOŁA
ŻYDZI TALMUDEM CHCĄ POUCZAĆ SAMEGO BOGA
TAJEMNICA ZNANA TYLKO MASONERII – TRZECIA TAJEMNICA FATIMSKA.
Jeździec Apokalipsy – głód zniszczy USA?
Jacek Boki – 6 Czerwiec 2022 r.
Zostaliśmy ROZBROJENI! Prof. Zapałowski zdradza prawdę o bezpieczeństwie Polski
Andrzej Duda: Będziemy walczyć o każdą piędź ziemi, wróg okupi krwią każdy zdobyty metr kwadratowy Polski. CZY A.DUDA TEŻ BĘDZIE FIZYCZNIE WALCZYĆ?
Wróg musi wiedzieć, że każdy zdobyty metr kwadratowy Polski okupi krwią, powiedział w powiedział w poniedziałek prezydent Andrzej Duda.
Nie oddamy nawet guzika
KIM TY JESTEŚ PREZYDENCIE A.DUDA, ŻE TAK PRZYSIĘGASZ? CZY PYTAŁEŚ SIĘ BOGA WSZECHMOGĄCEGO? JEŚLI NIE PYTAŁEŚ, TO ZNACZY, ŻE TO TY DYKTUJESZ PANU BOGU CO MA ROBIĆ, BO TO TY MU NAKAZUJESZ.
Lepiej nawróć się do Boga Wszechmogącego i proś, aby Cudowny Bóg Jezus Chrystus chciał być KRÓLEM POLSKI i uznaj Go AKTAMI z Episkopatem a wtedy BÓG zwycięży a nie Ty grzeszniku i zapanuje POKÓJ I SZCZĘŚCIE.
Wiara w Boga jedyną racją stanu dla Polski- kazanie ks. prof. Tadeusza Guza w Radecznicy- 12.06.2022 r.
To jest prawdziwy pasterz, nie najemnik który bezrozumnie posłuszny swoim zwierzchnikom ślepo wykonuje wszelkie ich polecenia, przekraczające, sprzeczne z Nauką Pana Jezusa. O. Łukaszowi nie zależy na wygodach życia kapłańskiego i chwaleniu go za upiększanie kościoła i otaczających go terenów, niczym ośrodka wypoczynkowego. Nie głosi słodkich słów łechcących ucho bez wyrzutów w sumieniu. Zależy mu na byciu wiernym Panu Jezusowi i walczeniu o nasze zbawienie.
Módlmy się o Miłosierdzie Boże dla Polski i świata całego !
Módlmy się za kapłanów
Módlmy się za naszych nieprzyjaciół
Panie Jezu przyjdź !
DLACZEGO MA GINĄĆ KAPŁAN – NIECH ODEJDĄ HIERARCHOIWIE Z EPISKOPATU SŁUŻĄCY DWOM BOGOM A SZCZEGOLNIE LUCYFEROWI
Ukraiński rozkaz poboru kobiet do wojska…od 18 do 60 lat
No właśnie – tak walczą lucyferyczni ludzie – wysyłają kobiety swoje aby ich mordowano. Czy nie wie prez. Ukrainy, że Jedynym Ratunkiem jest Bóg Cudowny Jezus Chrystus, który CZEKA, że grzesznicy poproszą GO o pomoc w ratowaniu swojej Ojczyzny !!!
Jarosław Kaczyński już wie
Środa, 15 czerwca 2022
BŁ. JOLANTY, ZAKONNICY
Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
Rodzina chrześcijańska ujawnia żywą obecność Chrystusa w świecie
Chrystus Pan szczodrze ubłogosławił tę wielokształtną miłość, która powstała z Bożego źródła miłości i została ustanowiona na obraz Jego jedności z Kościołem. Jak bowiem niegdyś Bóg wyszedł naprzeciw swego ludu z przymierzem miłości i wierności, tak teraz Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła wychodzi naprzeciw chrześcijańskich małżonków przez sakrament małżeństwa. I pozostaje z nimi nadal po to, aby jak On umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, również małżonkowie przez obopólne oddanie się sobie miłowali się wzajemnie w trwałej wierności. Prawdziwa miłość małżeńska włącza się w miłość Bożą i kierowana jest oraz doznaje wzbogacenia przez odkupieńczą moc Chrystusa i zbawczą działalność Kościoła, aby skutecznie prowadzić małżonków do Boga oraz wspierać ich i otuchy im dodawać we wzniosłym zadaniu ojca i matki. Dlatego osobny sakrament umacnia i jakby konsekruje małżonków chrześcijańskich do obowiązków i godności ich stanu; wypełniając mocą tego sakramentu swoje zadania małżeńskie i rodzinne, przeniknięci duchem Chrystusa, który przepaja całe ich życie wiarą, nadzieją i miłością, zbliżają się małżonkowie coraz bardziej do osiągnięcia własnej doskonałości i obopólnego uświęcenia, a tym samym do wspólnego uwielbienia Boga. Stąd dzieci, a nawet wszyscy pozostający w kręgu rodzinnym, znajdą łatwiej drogę szlachetności, zbawienia i świętości, jeżeli torować ją będzie przykład rodziców i modlitwa rodzinna. Małżonkowie zaś, ozdobieni godnością oraz zadaniem ojcostwa i macierzyństwa, wypełnią sumiennie obowiązki wychowania zwłaszcza religijnego, które należy przede wszystkim do nich.
Dzieci zaś, jako żywi członkowie rodziny, przyczyniają się na swój sposób do uświęcenia rodziców. Za dobrodziejstwa doznawane od rodziców będą się odpłacać uczuciem wdzięczności, głębokim szacunkiem i zaufaniem i będą ich wspierać po synowsku w przeciwnościach życia oraz w osamotnieniu starości. Wdowieństwo przyjęte mężnie jako przedłużenie powołania małżeńskiego będzie szanowane przez wszystkich. Rodzina winna się dzielić wspaniałomyślnie swym bogactwem duchowym z innymi rodzinami. Toteż rodzina chrześcijańska, ponieważ powstaje z małżeństwa, będącego obrazem i uczestnictwem w miłosnym przymierzu Chrystusa i Kościoła, przez miłość małżonków, ofiarną płodność, jedność i wierność, jak i przez miłosną współpracę wszystkich członków ujawniać będzie wszystkim żywą obecność Zbawiciela w świecie oraz prawdziwą naturę Kościoła.
Węgierskie imię Jolenta (Johelet) jest tylko jedno w wykazach hagiograficznych. Otrzymała to imię zapewne dla pamięci ciotki, królowej aragońskiej (+ 1251). Sama Błogosławiona była najczęściej jednak nazywana za życia Heleną. Według Jana Długosza imię Helena mieli nadać Jolencie Polacy, a księżna chętnie je przyjęła.
Jolenta urodziła się w 1244 r. w Ostrzyhomiu jako ósme z rzędu dziecko węgierskiego króla Beli IV i Marii z cesarskiego rodu Laskarisów. Z jej najbliższej rodziny aż 4 osoby dostąpiły chwały ołtarzy: obie jej siostry – św. Kinga i św. Małgorzata Węgierska, ciotka – św. Elżbieta i stryjenka – bł. Salomea.
Ówczesnym zwyczajem jako kilkuletnia dziewczynka Jolenta przybyła do Krakowa na dwór swej siostry, św. Kingi, żony Bolesława Wstydliwego, i tu się wychowywała. Bela IV miał bowiem w planie wydać ją za kogoś z książąt piastowskich. W 1256 r. zaręczył się z Jolentą książę kaliski, Bolesław. Miała wówczas 12 lat, podczas gdy książę liczył wówczas lat 35. Uroczysty ślub odbył się jednak dopiero dwa lata później za specjalną dyspensą papieską, gdy Jolenta miała lat 14. Ślubu udzielił biskup krakowski, Prandota. Z małżeństwa tego urodziły się trzy córki: Jadwiga, Elżbieta i Anna.
Jolenta była wzorową żoną i matką. Swoją postawą wywierała wielki wpływ na otoczenie. W życie domowe wprowadziła klimat ładu, spokoju, szczerej pobożności i miłości. Wpływ księżnej tak dalece udzielił się mężowi, że potomność nadała mu przydomek Pobożnego. Jednak o jej udziale w zręcznej polityce męża wiadomości nie mamy. W roku 1257 zmarł książę Wielkopolski, Przemysł I, i prawem spadku cały ten obszar przeszedł pod panowanie Bolesława. Kochający książę Bolesław wciągał do swoich rządów także bł. Jolentę. W dokumentach podpisuje się nieraz sformułowaniem „umiłowana małżonka, pani Jolenta”. Książę okazał się nie tylko doskonałym organizatorem i administratorem książęcych dzielnic kaliskiej i wielkopolskiej, ale również dobrym opiekunem Kościoła. Sprowadził franciszkanów do Kalisza, Gniezna, Obornik, Pyzdr i Śremu; uposażył w trzy wsie klaryski w Zawichoście, gdzie ksienią była wówczas bł. Salomea; powiększył także uposażenie cystersek w Ołoboku i benedyktynów w Mogilnie. Czynił to nie bez udziału żony. Jolenta chętnie opiekowała się także biednymi i chorymi.
Po śmierci męża w kwietniu 1279 r. i szwagra, męża św. Kingi, Bolesława Wstydliwego, zwolniona już od obowiązków rodzinnych, postanowiła oddać się wyłącznie zbawieniu własnej duszy. Wraz z siostrą Kingą wstąpiła do klasztoru klarysek w Starym Sączu. Po śmierci Kingi przeniosła się w 1284 r. do klarysek w Gnieźnie. Nie wiemy, czy piastowała urząd ksieni (przełożonej), czy też wolała zostać zwykłą siostrą. Nekrolog z Lądu podaje jako datę jej śmierci w opinii świętości dzień 17 czerwca 1298 roku. Jej grób zasłynął wkrótce łaskami i cudami i stał się miejscem pielgrzymek.
Jolenta musiała jednak długo czekać na swojego hagiografa. Dopiero w roku 1631 prymas polski, Jan Wężyk, wyznaczył komisję kanoniczną dla kościelnego procesu. Wtedy też dokonano otwarcia jej grobowca i przełożenia jej śmiertelnych szczątków do nowej trumienki. Zaczęto prowadzić księgę łask. Pierwszy żywot Jolenty ukazał się dopiero w roku 1723. W 1775 r. generał franciszkanów wyznaczył osobnego prokuratora dla sprawy tej beatyfikacji w osobie o. Franciszka Cybulskiego. Napisał on i ogłosił drukiem Życie i cuda wielkiej sługi Bożej Jolenty. Równocześnie król Stanisław August Poniatowski wniósł do Rzymu prośbę o formalną beatyfikację. Odbyła się ona 14 czerwca 1827 r. Leon XII wyznaczył na dzień święta Jolenty 17 czerwca (obecnie – 15 czerwca). Na skutek trudności, jakie stawiał ówczesny rząd pruski, uroczystości beatyfikacyjne mogły się odbyć w Wielkopolsce dopiero w roku 1834. Z tej okazji relikwie bł. Jolenty przeniesiono do kaplicy klarysek.
Jolenta jest patronką archidiecezji gnieźnieńskiej oraz miasta Kalisza.
Jolenta urodziła się w 1244 r. w Ostrzyhomiu jako ósme z rzędu dziecko węgierskiego króla Beli IV i Marii z cesarskiego rodu Laskarisów. Z jej najbliższej rodziny aż 4 osoby dostąpiły chwały ołtarzy: obie jej siostry – św. Kinga i św. Małgorzata Węgierska, ciotka – św. Elżbieta i stryjenka – bł. Salomea.
Ówczesnym zwyczajem jako kilkuletnia dziewczynka Jolenta przybyła do Krakowa na dwór swej siostry, św. Kingi, żony Bolesława Wstydliwego, i tu się wychowywała. Bela IV miał bowiem w planie wydać ją za kogoś z książąt piastowskich. W 1256 r. zaręczył się z Jolentą książę kaliski, Bolesław. Miała wówczas 12 lat, podczas gdy książę liczył wówczas lat 35. Uroczysty ślub odbył się jednak dopiero dwa lata później za specjalną dyspensą papieską, gdy Jolenta miała lat 14. Ślubu udzielił biskup krakowski, Prandota. Z małżeństwa tego urodziły się trzy córki: Jadwiga, Elżbieta i Anna.
Jolenta była wzorową żoną i matką. Swoją postawą wywierała wielki wpływ na otoczenie. W życie domowe wprowadziła klimat ładu, spokoju, szczerej pobożności i miłości. Wpływ księżnej tak dalece udzielił się mężowi, że potomność nadała mu przydomek Pobożnego. Jednak o jej udziale w zręcznej polityce męża wiadomości nie mamy. W roku 1257 zmarł książę Wielkopolski, Przemysł I, i prawem spadku cały ten obszar przeszedł pod panowanie Bolesława. Kochający książę Bolesław wciągał do swoich rządów także bł. Jolentę. W dokumentach podpisuje się nieraz sformułowaniem „umiłowana małżonka, pani Jolenta”. Książę okazał się nie tylko doskonałym organizatorem i administratorem książęcych dzielnic kaliskiej i wielkopolskiej, ale również dobrym opiekunem Kościoła. Sprowadził franciszkanów do Kalisza, Gniezna, Obornik, Pyzdr i Śremu; uposażył w trzy wsie klaryski w Zawichoście, gdzie ksienią była wówczas bł. Salomea; powiększył także uposażenie cystersek w Ołoboku i benedyktynów w Mogilnie. Czynił to nie bez udziału żony. Jolenta chętnie opiekowała się także biednymi i chorymi.
Po śmierci męża w kwietniu 1279 r. i szwagra, męża św. Kingi, Bolesława Wstydliwego, zwolniona już od obowiązków rodzinnych, postanowiła oddać się wyłącznie zbawieniu własnej duszy. Wraz z siostrą Kingą wstąpiła do klasztoru klarysek w Starym Sączu. Po śmierci Kingi przeniosła się w 1284 r. do klarysek w Gnieźnie. Nie wiemy, czy piastowała urząd ksieni (przełożonej), czy też wolała zostać zwykłą siostrą. Nekrolog z Lądu podaje jako datę jej śmierci w opinii świętości dzień 17 czerwca 1298 roku. Jej grób zasłynął wkrótce łaskami i cudami i stał się miejscem pielgrzymek.
Jolenta musiała jednak długo czekać na swojego hagiografa. Dopiero w roku 1631 prymas polski, Jan Wężyk, wyznaczył komisję kanoniczną dla kościelnego procesu. Wtedy też dokonano otwarcia jej grobowca i przełożenia jej śmiertelnych szczątków do nowej trumienki. Zaczęto prowadzić księgę łask. Pierwszy żywot Jolenty ukazał się dopiero w roku 1723. W 1775 r. generał franciszkanów wyznaczył osobnego prokuratora dla sprawy tej beatyfikacji w osobie o. Franciszka Cybulskiego. Napisał on i ogłosił drukiem Życie i cuda wielkiej sługi Bożej Jolenty. Równocześnie król Stanisław August Poniatowski wniósł do Rzymu prośbę o formalną beatyfikację. Odbyła się ona 14 czerwca 1827 r. Leon XII wyznaczył na dzień święta Jolenty 17 czerwca (obecnie – 15 czerwca). Na skutek trudności, jakie stawiał ówczesny rząd pruski, uroczystości beatyfikacyjne mogły się odbyć w Wielkopolsce dopiero w roku 1834. Z tej okazji relikwie bł. Jolenty przeniesiono do kaplicy klarysek.
Jolenta jest patronką archidiecezji gnieźnieńskiej oraz miasta Kalisza.
W ikonografii bł. Jolenta przedstawiana jest w habicie klaryski. Czasami klęczy obok św. Kingi.
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty w miłosierdziu swoim oderwałeś błogosławioną Jolantę od zaszczytów i bogactw, a sprawiłeś, że wybrała pokorne naśladowanie Twojego Syna, † przez jej zasługi i wstawiennictwo naucz nas tak używać dóbr ziemskich, * abyśmy mogli dojść do radości życia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Wtorek, 14 czerwca 2022
BŁ. MICHAŁA KOZALA, BISKUPA I MĘCZENNIKA
Z kazania bł. Michała Kozala
Kapłan w Mistycznym Ciele Chrystusa
Prawdziwą wielkość człowieka mierzy się miarą jego zjednoczenia z Bogiem, mierzy się jego umiejętnością i gorliwością wykonywania planów Bożych. Obiektywnie najwięcej znaczy ten, który nosi w sobie życie Boże i potrafi to życie budzić w innych i doprowadzać do pełnego rozwoju.
Wobec tej prawdy nie może ulegać wątpliwości, że kapłan Chrystusowy mocą swego powołania i swej godności kapłańskiej wyrasta ponad zwykłych ludzi, bo Bóg powierza mu najważniejsze zadanie i w tym celu dopuszcza go do najściślejszego zjednoczenia ze sobą. Święty Paweł genialnym swym umysłem, oświeconym łaską Bożą, naprowadza nas w listach swoich na zrozumienie tej rzeczywistości nadprzyrodzonej. Od niego dowiadujemy się, jak Chrystus Pan za pomocą sakramentów świętych dokonuje niewidzialnych wprawdzie, a przecież niezaprzeczalnych zmian w duszach ludzkich.
Te zmiany przyrównać można do kształtowania się i rozwoju organizmu ludzkiego. Wiadomo, że żywe ciało wchłania w siebie surową, nieorganiczną materię, a drogą wewnętrznej przemiany przekształca ją i upodabnia do siebie. Z tej przekształconej i do siebie upodobnionej materii korzysta potem albo w ten sposób, że wzmacnia nią ogólnie cały organizm, albo też używa jej do odpowiedniego wyposażenia członków lub wreszcie przeznacza ją na tworzenie narządów, czyli tych części ciała, które nie tylko same żyją, ale zarazem rozprowadzają siły i soki życiowe po całym ciele.
Otóż rzecz podobna dzieje się w dziedzinie łaski. Pan Jezus przerabia, przekształca dusze nieśmiertelne. Z życia przyrodzonego podnosi je do życia nadprzyrodzonego. Celem przeprowadzenia tych zmian cudownych stworzył organizm nadprzyrodzony, który życiem i działaniem swoim przyrównany być może do ciała ludzkiego, mianowicie ustanowił Kościół święty, czyli swoje Ciało Mistyczne. Sam jest Głową tego Ciała, Duch Święty duszą jego, a członkami wierni.
Gdy teraz zrozumieć chcemy, co Chrystus Pan z duszą czyni, gdy do kapłaństwa ją wynosi, to pamiętajmy, że pierwszego, zasadniczego przekształcenia dokonuje Pan Jezus za pomocą chrztu świętego. W chwili chrztu świętego wlewa nowe życie do duszy, żyjącej dotąd tylko przyrodzonym życiem. Przemienia tę duszę do głębi, upodabnia do siebie, łączy ją ze sobą, wciela do swego cudownego Ciała Mistycznego, czyli włącza ją do Kościoła świętego. Gdy zaś na wybranej duszy wyciska znamię kapłaństwa, wtedy nadprzyrodzone zjednoczenie osiąga swój punkt kulminacyjny. Dusza wówczas nie tylko jest w Kościele, nie tylko czynną rolę odgrywa w Kościele, ale należy do duchowego ośrodka Kościoła świętego. Dusza kapłańska wchodzi w skład samego serca w Mistycznym Ciele Chrystusa Pana.
Michał Kozal urodził się 25 września 1893 r. w Nowym Folwarku pod Krotoszynem. Był synem Jana, oficjalisty dworskiego, i Marianny z Płaczków. Po ukończeniu szkoły podstawowej, a później gimnazjum w Krotoszynie, wstąpił w 1914 roku do seminarium duchownego w Poznaniu, gdzie ukończył tzw. kurs teoretyczny. Ostatni rok studiów, zwany praktycznym, ukończył w Gnieźnie. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie w dniu 23 lutego 1918 roku. Planował, że podejmie studia specjalistyczne, ale po nagłej śmierci ojca musiał zapewnić utrzymanie matce i siostrze. Był wikariuszem w różnych parafiach. Odznaczał się gorliwością w prowadzeniu katechizacji, wiele godzin spędzał w konfesjonale, z radością głosił Słowo Boże, dużo się modlił. Był wyrozumiały, uczynny i miłosierny wobec wiernych.
W uznaniu dla jego gorliwej posługi kapłańskiej i wiedzy zdobytej dzięki samokształceniu, kardynał August Hlond mianował go w 1927 ojcem duchownym seminarium w Gnieźnie. Okazał się doskonałym przewodnikiem sumień przyszłych kapłanów. Alumni powszechnie uważali go za świętego męża. Dwa lata później został powołany na stanowisko rektora seminarium. Obowiązki pełnił do roku 1939, kiedy Pius XI mianował go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej i biskupem tytularnym Lappy (na Krecie). Konsekrację biskupią otrzymał 13 sierpnia 1939 roku z rąk księdza biskupa Karola Radońskiego w katedrze włocławskiej.
We wrześniu 1939 roku nie opuścił swojej diecezji, którą zarządzał po wyjeździe z kraju biskupa diecezjalnego. Jego nieustraszona, pełna poświęcenia postawa stała się wzorem zarówno dla duchowieństwa, jak i dla ludzi świeckich. Niemcy aresztowali go 7 listopada 1939 roku. Najpierw wraz z alumnami seminarium i kapłanami został osadzony w więzieniu we Włocławku. Od stycznia 1940 r. do 3 kwietnia 1941 r. internowano go w klasztorze księży salezjanów w Lądzie nad Wartą. Po wywiezieniu z Lądu, więziony był w obozach w Inowrocławiu, Poznaniu, Berlinie, Halle, Weimarze i Norymberdze. Wszędzie ze względu na swoją niezłomną postawę, rozmodlenie i gorliwość kapłańską doznawał szczególnych upokorzeń i prześladowań.
Od lipca 1941 roku był więźniem obozu w Dachau, gdzie tak jak inni kapłani pracował ponad siły. Doświadczał tu wyrafinowanych szykan, ciesząc się w duchu, że „stał się godnym cierpieć zelżywości dla imienia Jezusowego”. Chociaż sam był głodny i nieraz opuszczały go siły, dzielił się swoimi racjami żywnościowymi ze słabszymi od siebie, potrafił oddać ostatni kęs chleba klerykom. Odważnie niósł posługę duchową chorym i umierającym, a zwłaszcza kapłanom. W styczniu 1943 roku ciężko zachorował na tyfus; gdy był już zupełnie wycieńczony, przeniesiono go na osobny „rewir”.
26 stycznia 1943 roku został uśmiercony zastrzykiem z fenolu. Umarł w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzyżowanym. Mimo prób ocalenia jego ciała przez więźniów, zostało ono spalone w krematorium. Po bohaterskiej śmierci sława świętości biskupa Kozala utrwaliła się wśród duchowieństwa i wiernych, którzy prosili Boga o łaski za jego wstawiennictwem. Zaraz po wojnie zaczęto zabiegać o beatyfikację. Św. Jan Paweł II podczas uroczystej Mszy świętej 14 czerwca 1987 roku w Warszawie przed Pałacem Kultury i Nauki – zamykającej II Krajowy Kongres Eucharystyczny – dokonał beatyfikacji biskupa Michała Kozala. Papież powiedział w homilii: „Tę miłość, którą Chrystus mu objawił, biskup Kozal przyjął w całej pełni jej wymagań. Nie cofnął się nawet przed tym najtrudniejszym: «Miłujcie waszych nieprzyjaciół» (Mt 5, 44). Niech będzie jednym jeszcze patronem naszych trudnych czasów, pełnych napięcia, nieprzyjaźni i konfliktów. Niech będzie wobec współczesnych i przyszłych pokoleń świadkiem tego, jak wielka jest moc łaski Pana naszego Jezusa Chrystusa – Tego, który «do końca umiłował»”.
W uznaniu dla jego gorliwej posługi kapłańskiej i wiedzy zdobytej dzięki samokształceniu, kardynał August Hlond mianował go w 1927 ojcem duchownym seminarium w Gnieźnie. Okazał się doskonałym przewodnikiem sumień przyszłych kapłanów. Alumni powszechnie uważali go za świętego męża. Dwa lata później został powołany na stanowisko rektora seminarium. Obowiązki pełnił do roku 1939, kiedy Pius XI mianował go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej i biskupem tytularnym Lappy (na Krecie). Konsekrację biskupią otrzymał 13 sierpnia 1939 roku z rąk księdza biskupa Karola Radońskiego w katedrze włocławskiej.
We wrześniu 1939 roku nie opuścił swojej diecezji, którą zarządzał po wyjeździe z kraju biskupa diecezjalnego. Jego nieustraszona, pełna poświęcenia postawa stała się wzorem zarówno dla duchowieństwa, jak i dla ludzi świeckich. Niemcy aresztowali go 7 listopada 1939 roku. Najpierw wraz z alumnami seminarium i kapłanami został osadzony w więzieniu we Włocławku. Od stycznia 1940 r. do 3 kwietnia 1941 r. internowano go w klasztorze księży salezjanów w Lądzie nad Wartą. Po wywiezieniu z Lądu, więziony był w obozach w Inowrocławiu, Poznaniu, Berlinie, Halle, Weimarze i Norymberdze. Wszędzie ze względu na swoją niezłomną postawę, rozmodlenie i gorliwość kapłańską doznawał szczególnych upokorzeń i prześladowań.
Od lipca 1941 roku był więźniem obozu w Dachau, gdzie tak jak inni kapłani pracował ponad siły. Doświadczał tu wyrafinowanych szykan, ciesząc się w duchu, że „stał się godnym cierpieć zelżywości dla imienia Jezusowego”. Chociaż sam był głodny i nieraz opuszczały go siły, dzielił się swoimi racjami żywnościowymi ze słabszymi od siebie, potrafił oddać ostatni kęs chleba klerykom. Odważnie niósł posługę duchową chorym i umierającym, a zwłaszcza kapłanom. W styczniu 1943 roku ciężko zachorował na tyfus; gdy był już zupełnie wycieńczony, przeniesiono go na osobny „rewir”.
26 stycznia 1943 roku został uśmiercony zastrzykiem z fenolu. Umarł w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzyżowanym. Mimo prób ocalenia jego ciała przez więźniów, zostało ono spalone w krematorium. Po bohaterskiej śmierci sława świętości biskupa Kozala utrwaliła się wśród duchowieństwa i wiernych, którzy prosili Boga o łaski za jego wstawiennictwem. Zaraz po wojnie zaczęto zabiegać o beatyfikację. Św. Jan Paweł II podczas uroczystej Mszy świętej 14 czerwca 1987 roku w Warszawie przed Pałacem Kultury i Nauki – zamykającej II Krajowy Kongres Eucharystyczny – dokonał beatyfikacji biskupa Michała Kozala. Papież powiedział w homilii: „Tę miłość, którą Chrystus mu objawił, biskup Kozal przyjął w całej pełni jej wymagań. Nie cofnął się nawet przed tym najtrudniejszym: «Miłujcie waszych nieprzyjaciół» (Mt 5, 44). Niech będzie jednym jeszcze patronem naszych trudnych czasów, pełnych napięcia, nieprzyjaźni i konfliktów. Niech będzie wobec współczesnych i przyszłych pokoleń świadkiem tego, jak wielka jest moc łaski Pana naszego Jezusa Chrystusa – Tego, który «do końca umiłował»”.
W ikonografii bł. Michał przedstawiany jest w stroju biskupim lub w pasiaku więziennym. Jego atrybutami są: mitra, fioletowy trójkąt i numer obozowy 24544.
Módlmy się. Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Michała, biskupa i męczennika, łaską szczególnego nabożeństwa do Najświętszej Eucharystii oraz heroicznym męstwem w obronie wolności Kościoła, † spraw, abyśmy za jego przykładem i wstawiennictwem, umocnieni łaską Tajemnicy eucharystycznej, * mogli wytrwać do końca w wyznawaniu prawdziwej wiary. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Poniedziałek, 13 czerwca 2022
ŚW. ANTONIEGO Z PADWY,
PREZBITERA I DOKTORA KOŚCIOŁA
PREZBITERA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Kazanie św. Antoniego z Padwy, kapłana
Mowa skuteczna jest wówczas, gdy przemawiają czyny
Kto napełniony jest Duchem Świętym, ten przemawia różnymi językami. Różne języki – to różne sposoby świadczenia o Chrystusie, a zatem: pokora, ubóstwo, cierpliwość, posłuszeństwo. Przemawiamy nimi wtedy, gdy inni widzą je w nas. Mowa zaś jest skuteczna wówczas, kiedy przemawiają czyny. A zatem proszę was, niechaj zamilkną słowa, a odezwą się czyny. U nas tymczasem pełno słów, ale czynów prawdziwe pustkowie. Dlatego Pan zapowiada nam karę, jak to zapowiedział drzewu figowemu, na którym zamiast owoców znalazł same tylko liście. „Obowiązkiem głosiciela – mówi święty Grzegorz – jest wypełniać to, co się głosi”. Daremna jest znajomość Prawa u tego, kto uczynkami obala to, czego naucza.
Apostołowie „mówili tak, jak im Duch Święty pozwalał mówić”. Błogosławiony, kto przemawia tak, jak poddaje mu Duch Święty, a nie własne jego odczucie. Są bowiem tacy, którzy przemawiają według własnego upodobania i słowami innych posługują się jakby swoimi własnymi. O nich właśnie oraz im podobnych mówi Pan u Jeremiasza: „Oto Ja zwracam się przeciw prorokom, którzy przemawiają i ogłaszają wyrocznie. Oto Ja jestem przeciw prorokom o kłamliwych snach – mówi Pan – przeciw tym, którzy opowiadają je i zwodzą mój lud kłamstwami i fałszywymi znakami. Ja ich nie posłałem i nie dałem poleceń. W niczym nie są użyteczni dla ludu – mówi Pan”.
Przemawiajmy zatem zgodnie z tym, co Duch Święty poleci nam mówić. Prośmy Go pokornie i usilnie o łaskę, abyśmy potrafili urzeczywistnić na nowo dzień Pięćdziesiątnicy przez uświęcenie pięciu zmysłów i wypełnianie dziesięciu przykazań. Prośmy o ducha prawdziwej skruchy, o żar świadectwa, abyśmy w ten sposób oświeceni i zapaleni zasłużyli na oglądanie wśród świętych Trójjedynego Boga.
Ferdynand Bulonne urodził się w Lizbonie w 1195 r. Pomiędzy 15. a 20. rokiem życia wstąpił do Kanoników Regularnych św. Augustyna, którzy mieli swój klasztor na przedmieściu Lizbony. Spędził tam dwa lata, po czym przeniósł się do klasztoru w Coimbrze, które to miasto, obok Lizbony, było drugim, najważniejszym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego kraju. Tam zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne i w roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie.
W rok potem Ferdynand był świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych przez mahometan w Maroko. Przy tej okazji po raz pierwszy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu i natychmiast wstąpił do nich w Olivanez, gdzie osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Z tej okazji Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni. Zapalony duchem męczeńskiej ofiary, postanowił udać się do Afryki, by tam oddać swoje życie dla Chrystusa. Jednak plany Boże były inne. Antoni zachorował śmiertelnie i musiał wracać do ojczyzny. Jednakże na Morzu Śródziemnym zastała go burza i zapędziła jego statek na Sycylię. W roku 1221 odbywała się w Asyżu kapituła generalna nowego zakonu. Antoni udał się tam i spotkał się ze św. Franciszkiem (+ 1226). Po skończonej kapitule oddał się pod władzę brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii, który mu wyznaczył erem w Montepaolo w pobliżu Forli. Czas tam spędzony Antoni wykorzystał na pogłębienie życia wewnętrznego i dla swoich studiów. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo święte. Równocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Sława jego kazań dotarła niebawem do brata Eliasza, następcy św. Franciszka. Ten ustanowił go generalnym kaznodzieją zakonu.
Odtąd Antoni przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Dar wymowy, jego niezwykle obrazowy i plastyczny język, ascetyczna postawa, żar i towarzyszące mu cuda gromadziły przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy. W latach 1225-1227 udał się z kazaniami do południowej Francji, gdzie z całą mocą zwalczał szerzącą się tam herezję katarów (albigensów). Kiedy powrócił do Italii, na kapitule generalnej został wybrany ministrem (prowincjałem) Emilii i Mediolanu. W tym czasie napisał Kazania niedzielne. W roku 1228 udał się do Rzymu, by załatwić pilne sprawy swojej prowincji. Z tej okazji papież Grzegorz IX zaprosił go z okolicznościowym kazaniem. Wywarło ono na papieżu tak silne wrażenie, że nazwał Antoniego „Arką Testamentu”. Papież polecił mu wówczas, by wygłaszał kazania do tłumów pielgrzymów, którzy przybywali do Rzymu. Na prośbę kardynała Ostii Antoni napisał Kazania na święta. Wygłosił tam także kazania wielkopostne.
Po powrocie do swojej prowincji udał się do Werony, gdzie władcą był znany z okrucieństw i tyranii książę Ezelin III. Był on zwolennikiem cesarza i w sposób szczególnie okrutny mścił się na zwolennikach papieża. Do niego wtedy należała także Padwa. Antoni wiedział, że naraża własne życie, miał jednak odwagę powiedzieć władcy prawdę. Ku zdumieniu wszystkich tyran nie śmiał go tknąć i wypuścił cało.
Antoni obdarzony był wieloma charyzmatami – miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. W roku 1230 na kapitule generalnej zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Był zupełnie wycieńczony, zachorował na wodną puchlinę. Opadając z sił, zatrzymał się w klasztorku w Arcella, gdzie przy śpiewie O gloriosa Virginum wieczorem w piątek, 13 czerwca 1231 roku, oddał Bogu ducha mając zaledwie 36 lat.
Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił 13 czerwca świętem dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego – Il Santo – wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.
W rok potem Ferdynand był świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych przez mahometan w Maroko. Przy tej okazji po raz pierwszy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu i natychmiast wstąpił do nich w Olivanez, gdzie osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Z tej okazji Ferdynand zmienił swoje imię na Antoni. Zapalony duchem męczeńskiej ofiary, postanowił udać się do Afryki, by tam oddać swoje życie dla Chrystusa. Jednak plany Boże były inne. Antoni zachorował śmiertelnie i musiał wracać do ojczyzny. Jednakże na Morzu Śródziemnym zastała go burza i zapędziła jego statek na Sycylię. W roku 1221 odbywała się w Asyżu kapituła generalna nowego zakonu. Antoni udał się tam i spotkał się ze św. Franciszkiem (+ 1226). Po skończonej kapitule oddał się pod władzę brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii, który mu wyznaczył erem w Montepaolo w pobliżu Forli. Czas tam spędzony Antoni wykorzystał na pogłębienie życia wewnętrznego i dla swoich studiów. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo święte. Równocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Sława jego kazań dotarła niebawem do brata Eliasza, następcy św. Franciszka. Ten ustanowił go generalnym kaznodzieją zakonu.
Odtąd Antoni przemierzał miasta i wioski, nawołując do poprawy życia i pokuty. Dar wymowy, jego niezwykle obrazowy i plastyczny język, ascetyczna postawa, żar i towarzyszące mu cuda gromadziły przy nim tak wielkie tłumy, że musiał głosić kazania na placach, gdyż żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy. W latach 1225-1227 udał się z kazaniami do południowej Francji, gdzie z całą mocą zwalczał szerzącą się tam herezję katarów (albigensów). Kiedy powrócił do Italii, na kapitule generalnej został wybrany ministrem (prowincjałem) Emilii i Mediolanu. W tym czasie napisał Kazania niedzielne. W roku 1228 udał się do Rzymu, by załatwić pilne sprawy swojej prowincji. Z tej okazji papież Grzegorz IX zaprosił go z okolicznościowym kazaniem. Wywarło ono na papieżu tak silne wrażenie, że nazwał Antoniego „Arką Testamentu”. Papież polecił mu wówczas, by wygłaszał kazania do tłumów pielgrzymów, którzy przybywali do Rzymu. Na prośbę kardynała Ostii Antoni napisał Kazania na święta. Wygłosił tam także kazania wielkopostne.
Po powrocie do swojej prowincji udał się do Werony, gdzie władcą był znany z okrucieństw i tyranii książę Ezelin III. Był on zwolennikiem cesarza i w sposób szczególnie okrutny mścił się na zwolennikach papieża. Do niego wtedy należała także Padwa. Antoni wiedział, że naraża własne życie, miał jednak odwagę powiedzieć władcy prawdę. Ku zdumieniu wszystkich tyran nie śmiał go tknąć i wypuścił cało.
Antoni obdarzony był wieloma charyzmatami – miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. W roku 1230 na kapitule generalnej zrzekł się urzędu prowincjała (ministra) i udał się do Padwy. Był zupełnie wycieńczony, zachorował na wodną puchlinę. Opadając z sił, zatrzymał się w klasztorku w Arcella, gdzie przy śpiewie O gloriosa Virginum wieczorem w piątek, 13 czerwca 1231 roku, oddał Bogu ducha mając zaledwie 36 lat.Jego pogrzeb był wielką manifestacją. Pochowano go w Padwie w kościółku Matki Bożej. W niecały rok później, 30 maja 1232 roku, papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet świętych. O tak rychłej kanonizacji zadecydowały rozliczne cuda i łaski, jakich wierni doznawali na grobie św. Antoniego. Komisja papieska stwierdziła w tak krótkim czasie 5 uzdrowień z paraliżu, 7 wypadków przywrócenia niewidomym wzroku, 3 głuchym słuchu, 2 niemym mowy, uzdrowienie 2 epileptyków i 2 wypadki wskrzeszenia umarłych. Kult św. Antoniego rozszedł się po całym świecie bardzo szybko. Grzegorz IX bullą Cum iudicat w 1233 roku wyznaczył dzień jego dorocznej pamiątki na 13 czerwca. Sykstus V w 1586 r. włączył jego święto do kalendarza powszechnego Kościoła. Na życzenie króla Hiszpanii Filipa V Innocenty XIII w roku 1722 ustanowił 13 czerwca świętem dla całej Hiszpanii i podległej jej wówczas Ameryki Południowej. W Padwie zainicjowano praktykę czczenia w każdy piątek śmierci św. Antoniego i we wtorek jego pogrzebu. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.
Św. Antoni Padewski jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu św. Antoniego – Il Santo – wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 r. badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, pociągłą twarz i ciemnobrązowe włosy. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.
W ikonografii św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się według legendy ukazało (podobnie jedynie legendą jest jego kazanie do ryb czy zniewolenie muła, żeby oddał cześć Najświętszemu Sakramentowi, by w ten sposób zawstydzić heretyka). Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień – symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.
Litania do św. Antoniego
Kyrie elejson. Chryste elejson. Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami.
Święty Antoni, ozdobo portugalskiej ojczyzny,
Święty Antoni, nowe światło włoskiej ziemi,
Święty Antoni, chwało miasta Padwy,
Święty Antoni, filarze Kościoła świętego,
Święty Antoni, ozdobo Zakonu Braci Mniejszych,
Święty Antoni, wierny synu świętego Franciszka,
Święty Antoni, serdeczny przyjacielu Dzieciątka Jezus,
Święty Antoni, niestrudzony w głoszeniu Ewangelii,
Święty Antoni, gorliwy kaznodziejo,
Święty Antoni, nauczycielu prawdy,
Święty Antoni, przewodniku dusz,
Święty Antoni, zdobywający serca dla Chrystusa,
Święty Antoni, proroku swoich czasów,
Święty Antoni, żarliwy apostole,
Święty Antoni, gotowy na męczeństwo za wiarę,
Święty Antoni, nawracający grzeszników,
Święty Antoni, zwalczający występki,
Święty Antoni, odnowicielu obyczajów,
Święty Antoni, opiekunie uciśnionych,
Święty Antoni, pociecho strapionych,
Święty Antoni, aniele pokoju,
Święty Antoni, gardzący chwałą ziemską,
Święty Antoni, miłujący życie ukryte,
Święty Antoni, mężu świętej modlitwy,
Święty Antoni, napełniony miłością Bożą,
Święty Antoni, zwierciadło cnoty,
Święty Antoni, miłośniku pokory,
Święty Antoni, krysztale czystości,
Święty Antoni, perło ubóstwa świętego,
Święty Antoni, wzorze posłuszeństwa,
Święty Antoni, przedziwny w mądrości,
Święty Antoni, skarbnico Pisma świętego,
Święty Antoni, miłujący sprawiedliwość,
Święty Antoni, postrachu złych duchów,
Święty Antoni, wskrzeszający umarłych,
Święty Antoni, odnajdujący rzeczy zgubione,
Święty Antoni, chwalebny cudotwórco,
Święty Antoni, święty całego świata,
Przez tajemnicę wcielenia Słowa Bożego, aby w nas zawsze mieszkało, przyczyń się za nami.
Przez narodzenie Dzieciątka Jezus, które spoczywało na Twoich rękach,
Przez krzyż i mękę niewinnego Baranka, abyśmy ukrzyżowali ciało z jego pożądliwościami,
Przez śmierć i pogrzeb Pana, abyśmy umierali naszym namiętnościom i pogrzebani z Chrystusem, razem z Nim mogli żyć na wieki,
Przez chwalebne zmartwychwstanie Syna Bożego, abyśmy w dniu ostatecznym mogli być zaliczeni do Jego wybranych,
Przez cudowne Wniebowstąpienie Pańskie, abyśmy osiągnęli wieczne szczęście,
Przez przyjście Ducha Świętego Pocieszyciela, aby On nas nauczył całej prawdy,
Aby Bóg nam odpuścił nasze grzechy,
Aby Bóg zachował w pokoju Kościół święty i duchowieństwo,
Aby Bóg dał wieczny odpoczynek wszystkim zmarłym,
JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami
W. Módl się za nami, święty Antoni.
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty w świętym Antonim z Padwy dałeś swemu ludowi znakomitego kaznodzieję, opiekuna ubogich i cierpiących. Spraw, za jego wstawiennictwem, abyśmy wprowadzali w życie wskazania Ewangelii i doświadczyli Twego miłosierdzia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.
Błogosławienie lilii
Módlmy się: Boże, Stwórco, który zachowujesz rodzaj ludzki, miłośniku świętej niewinności, Dawco łaski i Sprawco wiecznego zbawienia; obdarz te lilie Twoim świętym błogosławieństwem, przedstawiamy Ci je jako wyraz wdzięczności i ku uczczeniu świętego Antoniego, Twego Wyznawcy, pokornie prosząc o Twoje błogosławieństwo. Niech przez zbawienny znak Krzyża świętego spłynie na nie rosa Twego niebieskiego poświęcenia. Tyś sprawił najłaskawiej, że kwiaty te wydają przemiłą woń i służą człowiekowi ku zdrowiu. Daj, więc i utwierdź w nich tę moc, aby użyte w przeróżnych dolegliwościach za wstawiennictwem Twego sługi świętego Antoniego, przechowywane w naszych domostwach lub nabożnie noszone, odpędzały od nas siły nieczyste, sprowadzały zbawienną wstrzemięźliwość, oddalały choroby i wyjednały dla wszystkich, którzy Ci służą, łaskę i pokój. przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Błogosławienie dzieci
Módlmy się: Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, który zrodzony przed wiekami; chciałeś jednak w doczesności być dzieckiem i miłujesz niewinność tego wieku; Ty z miłością tuliłeś i błogosławiłeś przyniesione Ci dzieci, oraz sam jako dziecię zstąpiłeś w objęcia świętego Antoniego: racz, więc te dzieci zawczasu otoczyć słodyczą swego błogosławieństwa i spraw, aby złość nie odmieniła ich umysłu, oraz dozwól, aby za przyczyną tegoż świętego Antoniego, którego opiece i obronie je polecamy, wzrastając w latach; mądrości i łasce, mogły zawsze Tobie się podobać. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Niech was błogosławi i niech strzeże serc waszych Wszechmogący Bóg Ojciec, i Syn, i Duch Święty. Amen.
Po ludzku już nie ma szans. Cała nadzieja w Bogu
Kiedy przyjdą po Twoje dziecko?
|
|
|
| Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris |
| ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa |
| (22) 404 38 50 |
| www.ordoiuris.pl |
Transgenderowa lalka Barbie
|
OCZYWIŚĆIE WSZYSTKIEMU ZŁU NA ŚWIECIE WINNI SĄ HIERARCHOWIE RZĄDZĄCY RELIGIĄ KATOLICKĄ, BO SĄ NIEPOSŁUSZNI SWEMU CUDOWNEMU PRZEŁOŻONEMU BOGU WSZECHMOGĄCEMU I RZĄDZĄ NA ROKAZY LUCYFERA MŚCIWEGO I MORDERCZEGO Z PIEKŁA WIECZNEGO.
Gdyby papieże oddali Rosję – Maryi, jak ich prosiła to ocalałby niejedn Kraj i także Ukraina. Obecnie Episkopt w Polsce akceptuje tę okrutną wojnę a Bóg prosi ich już 100 lat aby uznali Jezusa Królem Polski to zapanuje Pokój
a Ukraina, Rosja i inne Kraje wezmą wzór, zaprzyjaźnią się z Niebiem i nikt nie będzie chciał wywoływał wojny.
UKRAINA PRZEGRYWA WOJNĘ ! „Kraj ROZPACZY i NĘDZY”
Pan Jezus ujawnia przyszłość Polski. Orędzie Jezusa przekazane ojcu Łukaszowi.
Pan Jezus ujawnia przyszłość Polski.
Dziś 3 czerwca 2022 ujrzałem Jezusa w obecności Maryi, który wypowiedział ważne słowa dla Narodu Polskiego.
Drogi mój synu.
Naród Polski czeka bardzo trudny czas. Nastąpią chwile głodu i wielkiego ubóstwa. Rządzący Państwem Polskim robią wszystko, aby z czasem zagłodzić polskie społeczeństwo.
Fala migrantów zalała już Polskę i Polscy obywatele będą tracić pracę, pozostając bez środków do życia. Podstawowe pokarmy staną się bardzo drogie, aż do tego stopnia, że Polskiego obywatela nie będzie na nie stać. Wielu dojdzie do całkowitego bankructwa tracąc wszystko. Ludzie zaczną umierać na ulicach z głodu.
Będzie wiele agresji, złości i przemocy. Ludzkość będzie nawzajem się niszczyć i zabijać.
Mój nieprzyjaciel będzie jeszcze z większą siłą niszczył rodzinne ogniska, doprowadzając je do kłótni i niezgody. W domach zabraknie prądu i gazu. Nadejdą dni ciemności, w których to trzeba przebywać w domu i z nich nie wychodzić na zewnątrz.
W świecie wybuchnie nowa zaraza, która będzie miała na celu wszystkich zaczipować, aby mieć nad każdym kontrole. Kochani Moi, czas, w którym obecnie trwa Polska i cały świat to chwile wielkiego zamętu i chaosu. Musicie być świadomi tego, że tylko wierne trwanie przy Mnie i Mojej Matce ochroni was przed całym zamętem, który bardzo szybko się rozprzestrzenia. Trwajcie przy Moim kapłanie, którego Ja wybrałem dla was, aby prowadził was prostą drogą do nieba. Kochani Moi, módlcie się nieustannie i wspierajcie mojego kapłana. Zauważcie jego wielkie cierpienia i wyrzeczenia, które zawsze ofiarowuje za wszystkich proszących o modlitwę. Niestety ludzie tego świata chcą go zniszczyć i upokorzyć, lecz na marne są ich próby i działania, bo to jest Mój syn umiłowany, w którym mam upodobanie i jego słuchajcie.
Błogosławię wszystkich za których modli się Mój syn.
Błogosławię wszystkich, którzy składają jałmużnę (dziesięcinę), gdyż ona łagodzi Mój gniew.
Synu Mój rozmawiaj ze Mną o każdym potrzebującym uzdrowienia, bo pragnę wysłuchiwać każdą twoją prośbę.
Jezus
W dzisiejszy pierwszy piątek miesiąca o godzinie 18:20 od ojca Łukasza odszedł ból odczuwania ran Chrystusa. Tego dnia stygmaty zostały otwarte i cały czas wypływa z nich krew. Zjednoczenie o. Łukasza z Chrystusem zostało uwidocznione poprzez otwarte rany, z których sączy się krew, gdyż stygmaty są to rany na ciele, które odtwarzają rany cierpiącego podczas ukrzyżowania Chrystusa.
Z postawy Ojca Łukasza wypływa szczera i prawdziwa miłość do Jezusa.
Dziś potrzebujemy właśnie tak oddanych Bogu kapłanów, którzy całym sercem kochają Jezusa i idą za Jezusem radykalnie. Kapłanów, których nie zniechęcają wielogodzinne spotkania modlitewne i przyprowadzanie dusz do Jezusa, ale kapłanów, którzy czynią to właśnie z miłości do Jezusa. Ojciec Łukasz sam napełniony obecnością Jezusa jest świadectwem miłości do Jezusa, co sprawia, że osoby po spotkaniu na modlitwie z o. Łukaszem powracają na drogę wiary.
Niech każde serce kapłańskie zapłonie taką miłością do Jezusa, która będzie przemieniało serca osób, których spotkają na swojej drodze.
https://www.facebook.com/
Jezus ujawnia przyszłość Polski – orędzie Jezusa przekazane o. Łukaszowi 03.06.2022
https://www.youtube.com/watch?
https://www.youtube.com/
MY POLACY W KATOLICKIEJ POLSCE CIĄGLE OSZUKIWANEJ PRZEZ RZĄDZĄCYCH BEZBOŻNYCH POLITYKÓW PROSIMY PATRIOTÓW POLSKICH ABY JAK MOGĄ WALCZYLI Z DEMONICZNYMI LUDŹMI W UE ORAZ ŻĄDAMY
OD ANTYPOLSKIEJ DEMONICZNEJ LEYN MILIARDERKI MÓWIĄC PO POLSKU WON I NIE OKRADAJ POLSKI !!!
film „Antypolska Von der Leyen musi odejść! Chrust, zimno i limity przed kopalnią! Prof. Piotrowski” w YouTube
Antypolska Von der Leyen musi odejść! Chrust, zimno i limity przed kopalnią! Prof. Piotrowski
https://www.youtube.com/watch?v=yAWkwqMZ-sE
https://www.youtube.com/watch?
Video o godz. 15:00 PILNE! 42% zaeliksirowanych wśród zmarłych! Co na to „eksperci” Morawieckiego? Rafał Piech UJAWNIA!
KRUCJATA RÓŻAŃCOWA ZA OJCZYZNĘ – 24.06.2022 r.
This e-mail contains graphics, if you don’t see them » view it online.
Gazeta Warszawska na czasie!
This issue will present the 5 last articles.
Warszawa. Żydówka U. von der Leyen poniża Polskę. Kompradorów na latarnie !
Żenujący Duda, żenujący Morawiecki, cały ten ziąd kompradorski to jedna wielka żenada i obrzydłość.Ta natrętna żydówka z prus bezceremonialnie przeszukuje kieszenie – tym małym chłopcom – bo chce sprawdzić czy nie oszukują. Chłopcy posłusznie stoją w pokorze. Straszne!
Jak długo to bydło ziądu warsiawskiego będzie dalej wyniszczać Polskę?
Kiedy Polacy podniosą głowę i zaczną wieszać na latarniach?
Czy już nigdy?
Red. Gazeta Warszawska
Read More:
„Myślę, że Rosja jest coraz bardziej przerażona”. Premier o nowym traktacie polsko-ukraińskim
Co zawierają te ”traktaty”. Czy Polacy znają ich zawartość i wyrażają zgodę na ich treść?
„Chodzi o podpisane dokumenty dot. energetyki, obronności, współpracy transgranicznej i celnej, polityki ekologicznej, polityki regionalnej,odbudowy Ukrainy oraz współpracy w zakresie pamięci narodowej”
– Świat tego nie widział, aby taki wielki obszar zagadnień uzgodnić w taki sposób.
A temat „…odbudowy Ukrainy” musi przerażać. To Polska będzie płacić za tę odbudowę!? Ta nagła wizyta na Ukrainie zbiega się z wizytą w Warszawie U. von der Leyen. Może to oznaczać, że te środki finansowe będą przyznane Polsce, ale pod warunkiem, że będą wysłane na Ukrainę, to może nawet i gotówce, bo to U. von der Leyen tak wymaga. U. von der Leyen jest żydówką, a władze ukrainy to żydzi bez wyjątku.
Red. Gazeta Warszawska
+
Premier Mateusz Morawiecki wskazał na konferencji prasowej w Kijowie, że podpisane polsko-ukraińskie memoranda mogą stać się przedsionkiem do nowego traktatu. Mówiąc o całkiem nowej jakości polsko-ukraińskich relacji stwierdził, że „Rosja jest coraz bardziej przerażona”.
W Kijowie odbyły się dziś polsko-ukraińskie konsultacje międzyrządowe pod przewodnictwem premierów obu państw. Polski rząd jest pierwszym,który przeprowadził z rządem Ukrainy rozmowy w tego typu formacie po wybuchu wojny.– „Myślę, że Rosja jest coraz bardziej przerażona relacjami polsko-ukraińskimi. Tym jak te relacje rosną, krzepną, tężeją. Jak jesteśmy w stanie budować przyszłość w oparciu o teraźniejszość”– stwierdził premier Mateusz Morawiecki.
Read More:
Jak PiS manipulował Narodem polskim, doprowadając nas do tragedii narodowej 1,220 views
Read More:
Antychryst Bergoglio mianował kardynałem aborcjonistę – Robert McElroy, USA.
Brak słów.
Redakcja Gazeta Warszawska
+
Biskup Robert McElroy z San Diego, jeden z ideologicznych sojuszników papieża Franciszka, który często walczył z bardziej konserwatywnymi
biskupami USA, został w niedzielę mianowany przez papieża jednym z 21 nowych kardynałów .
Diecezja San Diego poinformowała, że McElroy zostanie zainstalowany przez papieża Franciszka 27 sierpnia w Bazylice św. Piotra w Rzymie.
Wśród jego godnych uwagi postaw, 68-letni McElroy, był jednym z mniejszości biskupów USA, ostro krytykujących kampanię mającą na celu
wykluczenie z komunii katolickich polityków popierających prawo do aborcji.
„Przyniesie to niezwykle destrukcyjne konsekwencje”, napisał McElroy w maju 2021 r. „Eucharystia jest uzbrojona i wykorzystywana jako
narzędzie w wojnie politycznej. To nie może się zdarzyć”.
Wybierając McElroy, Franciszek pominął wyższego rangą arcybiskupa San Francisco, Salvatore Cordileone. Na początku tego miesiąca Cordileone
powiedział, że nie pozwoli już przewodniczącej Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi na przyjmowanie komunii z powodu jej poparcia dla prawa do
aborcji. McElroy w oświadczeniu powiedział, że był „oszołomiony i głęboko zaskoczony” wiadomością o jego nominacji.
Read More:
Roman „Donieck”: pewna analogia
„Opinie: Roman „Doniecki”
01 czerwca 2022
Wszelkie analogie przeszłości i teraźniejszości są szorstkie i przybliżone, przeszłość się nie powtarza, chyba że ogólnie, w takim
stopniu, w jakim ludzka natura jest taka sama. Niemniej jednak istnieją pewne analogie w różnych okresach historii jednego kraju, ponieważ ludzie
i ich zbiorowa nieświadomość i rozumienie sprawiedliwości są takie same we wszystkich epokach.
Ogólnie rzecz biorąc, upadek Imperium Rosyjskiego w takiej formie, w jakiej miał miejsce, jest najstraszniejszym wydarzeniem w naszej historii.
Przyczyn tego było wiele, setki, ale obecność choroby nie oznacza, że pacjent umrze, wszyscy mamy setki słabości w organizmie, ale
niektórzy dożywają stu lat. Imperium umarło, po nim umarł ZSRR, który powtórzył to imperium na wiele sposobów, znacznie bardziej niż się
wydaje. Ale dlaczego umarła, kontrowersje wciąż szaleją. Powodów jest wiele – żydowscy masoni, i głupi car, i przegrana wojna, agenci
Ententy/Trójprzymierza i zdrajcy bolszewicy…
If you’re not interested any more » unsubscribe
Modlitwy na dni nowenny do MBNP – rozpoczyna się 18 czerwca
I
Matko Boska Nieustającej Pomocy z radością klękam przed Twym obrazem, gdyż widok jego wywołuje w mym sercu uczucie dziecięcej ufności. Na ręku trzymasz Boskie Dziecię, mojego Odkupiciela, mojego Boga wszechmocnego, najwyższego Pana życia i śmierci. Pana wszelkich łask. Ty zaś jesteś Jego Matką. Dziecię Jezus miłuje Cię i każdą prośbę wysłuchuje. Dlatego też wołam do Ciebie; Wspomóż mnie i daj łaskę, o którą Cię proszę. Amen.
3 razy Zdrowaś Maryjo……
II
Matko Boska Nieustającej Pomocy w Dzieciątku, które trzymasz widzisz nie tylko Jezusa, Syna Bożego ale wszystkich ludzi, którzy z jego woli stali się Twymi dziećmi. Nigdy nie zapominasz tej chwili, gdy umierający na krzyżu Jezus oddał Ci cały rodzaj ludzki w opiekę. Tak jak Jezus, na widok aniołów niosących narzędzia męki drży i u Ciebie pomocy szuka, tak samo każda zatrwożona, smutna, nawet zrozpaczona dusza może z ufnością uciekać się do Ciebie. Więc i ja w smutku i strapieniu szukam u Ciebie ratunku i pomocy. Wysłuchaj mnie, proszę gorąco i daj mi tę łaskę, o którą Cię błagam w tej nowennie.
III
Matko Boska Nieustającej Pomocy jakże jestem szczęśliwy, gdy się wpatruję w Twój cudowny obraz. Mówi mi on przecież o Twojej potędze i dobroci. Widzę na nim greckimi literami wypisaną Twoją nazwę, że jesteś Matką Boga. Widzę Archanioła Gabryjela, który Cię pozdrowił jako pełną łaski. Widzę Archanioła Michała, który mi przypomina, że jesteś królową wojsk niebieskich. Twoja ręka obejmuje rączki Dzieciątka Jezus. To wszystko poucza mnie, że jesteś niepokalana, święta, arcydziełem wszechmocnego Boga. Pozdrawiam Cię jako Królowę nieba i ziemi. A chociaż jesteś tak potężna, nie obawiam się stanąć przed Twoim obliczem i przedstawić Ci prośby… O czcigodna Pani i Matko moja, wysłuchaj mnie łaskawie i wspomóż. Amen.
IV
Matko Boska Nieustającej Pomocy, Twój cudowny obraz stał się źródłem szczęścia i nadziei dla biednych ludzi. Dzieciątko Jezus, które do serca tulisz, to nasz Bóg tak łaskawy i miłosierny, że z miłości ku stworzeniom stał się człowiekiem i bolesną śmiercią krzyżową, ludzi od śmierci wiecznej wybawił. Na czole Twym błyszczy jasna gwiazda. Czyż nie jesteś Jutrzenką zaranną, która nam zwiastowała dzień odkupienia? Czyż nie jesteś Gwiazdą Morską, która wśród wichrów i nawałnic prowadzi dusze do portu wiecznego zbawienia? Myśl, że mam taką dobrą i potężną Matkę, napawa mnie ustawiczną radością, a zarazem nadzieją, że prośby moje będą wysłuchane.
Matko Nieustającej Pomocy, okaż mi się Matką. Amen.
V
Matko Boska Nieustającej Pomocy, gdy patrzę na Twój cudowny obraz stwierdzam, że słusznie zostałaś nazwana Matką Bolesną. Dziecię Jezus, które drży na widok przyszłej męki, odczuwa w duchu te niewymowne cierpienia, które mu ludzie przygotowali. To samo odczuwałaś i Ty także Matko Zbawiciela. Twoje Serce przeszyte zostało siedmiu mieczami. Matko moja współczując z Tobą żałuję za grzechy moje, które przyczyniły się do cierpień Twoich i Jezusowych. Przez te boleści, któreś wycierpiała, proszę Cię daj mi prawdziwy żal za grzechy i siłę bym ich w dalszym życiu unikał. Daj mi także, tę łaskę o którą w tej nowennie tak usilnie błagam. Amen.
VI
Matko Boska Nieustającej Pomocy Twój cudowny obraz mówi mi o wielkich cierpieniach, któreś wraz z Jezusem zniosła dla naszego zbawienia. Włócznia, która miała przebić serce Twego Syna, już przedtem przeszyła Twoje Serce. Wiesz przeto dobrze, czym jest smutek i cierpienie. Możesz je także jako Królowa nieba zmniejszyć lub zupełnie uchylić. Z Twych oczu bije współczucie, które odnosi się do Dzieciątka Jezus i do nas, niosących krzyż cierpienia. Dziecię Jezus tulisz do siebie, lecz oczy zwracasz na czcicieli Twoich, którzy u Ciebie szukają pomocy i ratunku. Matko moja wysłuchaj moją modlitwę i daj mi łaskę o którą Cię błagam w tej nowennie.
VII
Matko Boska Nieustającej Pomocy, Ty jesteś skarbnicą łask Bożych. Wszystkie łaski przechodzą przez Twoje miłosierne ręce. Dlatego do Ciebie zwraca się każdy, kto pomocy i ratunku potrzebuje. Ty zaś spieszysz chętnie swym czcicielom z pomocą, bo jesteś Matką Bolesną i Opiekunką rodzaju ludzkiego. Jako Matka Boża stoisz zawsze przy boku Dawcy łask wszelkich. On nie odrzuca żadnej Twojej prośby. Od wieków nie słyszano, aby kto uciekał się do Ciebie, został opuszczony. Współodkupicielko nasza, jako współwłaścicielka skarbca niebieskiego możesz z niego czerpać bez ograniczenia. Pani moja i Królowo wspomóż mnie i daj łaskę, o którą Cię proszę w tej nowennie. Amen.
VIII
Matko Boska Nieustającej Pomocy, Twój obraz jest księgą, w której można wyczytać o miłości Jezusa Chrystusa i Jego cierpieniach, a zarazem o cnotach, które nas mają upodobnić do Niego. Kolor złoty, który jest tłem obrazu i zdobi Twoje szaty, przypomina nam niebo i żar miłości. Uczysz nas, że miłość jest jedynym środkiem osiągnięcia wiecznej szczęśliwości. Kolor fioletowy przypomina Twe cierpienia i pokutę, którą czynić winniśmy za nasze grzechy. Kolor zielony to znak nadziei świętej. Kolor czerwony stawia nam przed oczy krew najdroższą Jezusa i Jego królewski majestat. Cały zaś obraz mówi do nas: „Miejcie ufność, Ja jestem Matką miłosierdzia. Przekonacie się, że jestem Matką Nieustającej Pomocy”. Wspomóż więc mnie o Maryjo, daj mi łaskę, o którą Cię błagam w tej nowennie. Amen.
IX
Matko Boska Nieustającej Pomocy, z wielkim nabożeństwem i ufnością, że zostanę wysłuchany odprawiam tę nowennę. Dzisiaj znowu słyszysz moją prośbę i jestem pewny, że mnie wysłuchasz. A jeżeli jest inna Wola Boża, daj mi łaskę, która jest mi najpotrzebniejsza. Wspomnij Syna Swego i swe boleści, na tytuł któryś sobie wybrała. Święta Maryjo, Matko Boża, tak wielka jest moja ufność, że z góry dziękuję Ci za otrzymaną łaskę. Dziękuję Ci też za wszystkie inne dobrodziejstwa, któreś mi aż do tej chwili wyświadczyła. Ty zaś, Matko moja, módl się za mną grzesznym, teraz i w godzinę śmierci mojej. Amen.
Niedziela, 12 czerwca 2022
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Uroczystość
Dzisiejsza uroczystość kończy okres spowiedzi i Komunii świętej wielkanocnej.
(J 16,12-15)
Jezus powiedział swoim uczniom: ”Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.
Jezus powiedział swoim uczniom: ”Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.
Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej specyficznych elementów chrześcijaństwa. Żadna inna religia tej tajemnicy nie podaje do wierzenia. Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił nam to Jezus Chrystus. Jest wiele miejsc, na których Pan Jezus mówi o swoim Ojcu jako odrębnej Osobie-Bogu. Można przytoczyć kilkadziesiąt miejsc w Ewangeliach, gdzie jest mowa o Duchu Świętym jako równym Ojcu i Synowi i jako o odrębnej od nich Osobie. Gdy archanioł zwiastuje Maryi, że zostanie Matką, Ewangelista wyraźnie zaznacza, że to Bóg go posłał, aby Jej zwiastować, iż porodzi Syna Bożego – i że stanie się to za sprawą Ducha Świętego (Łk 1, 30-35).
Przy chrzcie Pana Jezusa objawia się cała Trójca Święta: Syn Boży stoi na brzegu, Bóg Ojciec daje Mu świadectwo głosem a Duch Święty jawi się nad Jezusem w postaci gołębicy (Łk 3, 22-23). Zanim Pan Jezus wstąpił do nieba, powiedział Apostołom te znamienne słowa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). Kiedy Chrystus zapowiada zesłanie Ducha Świętego na Apostołów, mówi: „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam” (J 14, 16). „Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy” (J 14, 26). „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie” (J 15, 26).
Już Apostołowie podjęli tajemnicę Trójcy Świętej: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13, 13). „Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Jezusie Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych” (2 Kor 1, 21-22). „Piotr, Apostoł Jezusa Chrystusa do wybranych. (…) Według tego, co przewidział Bóg Ojciec, aby w Duchu zostali uświęceni” (1 P 1, 1).
Tajemnica Trójcy Świętej przekracza możliwości naszego pojmowania. Dlatego nie dziwne, że właśnie na tę prawdę od samego początku istnienia Kościoła skierowane były najliczniejsze ataki heretyków, określane wspólnym mianem antytrinitaryzmu. Już pierwsze sobory powszechne Kościoła stanowczo potępiły te błędy i w swoich symbolach wiary dały jasny wykład nauki chrześcijańskiej. Podobnie także pierwsi pisarze Kościoła kładą tę tajemnicę jako fundament wiary. Św. Klemens Rzymski, papież (+ ok. 97) pisze w liście do Koryntian: „Czy nie jednego Boga (Ojca) mamy i jednego Chrystusa i jednego Ducha łaski, wylanego na nas?” Św. Ignacy Męczennik (+ ok. 117) pisze do Magnezjan: „Jak Chrystus jest uległy Ojcu według ciała, tak i Apostołowie Chrystusowi, Ojcu i Duchowi”. W wyznaniu wiary z wieku III spotykamy słowa: „Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, naszego Pana, który narodził się z Maryi przez Ducha Świętego”. W tym samym czasie św. Dionizjusz z Aleksandrii (+ 265) pisze wprost o istnieniu w jednym Bogu Trójcy. Wyznanie wiary, które nam przekazał pierwszy powszechny sobór w Nicei w roku 325, nie tylko odróżnia odrębność osób w Bogu, ale z całą mocą podkreśla również ich jedność w naturze. Jeszcze szerzej tę prawdę rozwinęły sobory: Konstantynopolitański I (381), Efeski (431) i Chalcedoński (451). Na temat tajemnicy Trójcy Przenajświętszej napisali całe traktaty: św. Atanazy (+ 373), św. Grzegorz z Nazjanzu (+ 390), św. Cyryl Aleksandryjski (+ 444) i św. Augustyn (+ 430). Wykazywali oni, (a także wielu innych po nich) nie tylko istnienie tej prawdy, ale usiłowali określić także jej naturę, oczywiście w granicach dostępnych dla rozumu.
Prawda o tajemnicy Trójcy Przenajświętszej jest dla nas o tyle istotna, że przedstawia Pana Boga, jakim jest sam w sobie. Pan Bóg jest jeden w swojej naturze, ale w trzech osobach. Osoby Boskie różnią się między sobą rzeczywiście tak, że jedna osoba nie jest osobą drugą. Nie różnią się jednak naturą ani też przymiotami, ani też działaniem, które jest wspólne. Mają wspólną naturę Bożą, wszystkie przymioty i działania Boże. Osoby różnią się między sobą jedynie pochodzeniem: Bóg Ojciec nie pochodzi od nikogo, Syn Boży pochodzi przez odwieczne i duchowe zrodzenie od Ojca, Duch Święty pochodzi przez wspólne tchnienie miłości Ojca i Syna. Pierwszą osobę wyróżnia ojcostwo, drugą osobę – synostwo, a trzecią – pochodzenie od Ojca i Syna. Tyle zdołała określić teologia katolicka na podstawie tekstów Pisma świętego i pism Ojców Kościoła.
Odrębny obchód ku czci Trójcy Świętej powstał w liturgii stosunkowo późno, bo dopiero w wieku XI. W roku 1334 papież Jan XXI rozszerzył go na cały Kościół. Św. Rupert, opat z Ottobeuren (+ ok. 1180), zna to święto i tak tłumaczy, dlaczego zostało ono umieszczone w najbliższą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego: „Albowiem wkrótce po Zstąpieniu Ducha Świętego prawda Chrystusowa i chrzest przez Niego nakazany w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego były udzielane po całym świecie. Tak przeto uroczystość dzisiejsza jest najpiękniejszym zamknięciem cyklu zbawienia”. W Polsce z tym dniem kończy się również czas Spowiedzi i Komunii świętej wielkanocnej.
Dla pogłębienia wśród wiernych nabożeństwa do Najświętszej Trójcy Kościół w swoich modlitwach liturgicznych dodaje: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu”. Kościół we wszystkich swoich modlitwach wzywa Boga w trzech Osobach: każdą modlitwę liturgiczną kończy wezwaniem Trójcy Najświętszej. Modlitwę „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu” miał już wprowadzić Sobór Nicejski I w roku 325. Synod w Narbon (589) nakazał kapłanom każdy psalm kończyć tą piękną modlitwą, co trwa po nasze czasy i znajduje swe odbicie także w Liturgii Godzin. W wieku XII został założony zakon trynitarzy dla uczczenia tej tajemnicy (w roku 1198). Jego fundatorami byli: św. Jan z Matha i św. Feliks Valois. Zatwierdził ten zakon papież Innocenty III. Szczególnym czcicielem Trójcy był św. Patryk (+ ok. 461), apostoł Irlandii. Tajemnicę Trójcy Przenajświętszej miał on tłumaczyć obrazem trójlistnej koniczyny. Do dnia dzisiejszego w jego święto (17 III) Irlandczycy przypinają sobie do ubrania liść koniczyny.
Z symboliką Trójcy po raz pierwszy spotykamy się w sztuce chrześcijańskiej już w wieku IV. Na sarkofagu, który można oglądać w Muzeum Laterańskim, Trójca Najświętsza jest przedstawiona w postaci trzech osób ludzkich. W bazylice św. Pawła w Rzymie z V wieku spotykamy inny symbol: Boga Ojca jako osobę ludzką, Syna Bożego w postaci baranka i Ducha Świętego w postaci gołąbka. Symbolem późniejszym jest trójkąt, który często otaczano słońcem na wyrażenie natury Boskiej. Bardzo dawnym symbolem Trójcy Przenajświętszej był trianguł, który diakon zapalał w Wielką Sobotę w obrzędzie poświęcenia światła. Są to umieszczone na jednym drążku trzy świece na trzech rozgałęzieniach. Również starożytnym symbolem jest litera Y, którą tworzą trzy równe ramiona. Symbolem bardziej skomplikowanym, ale bardziej wymownym są trzy koła w trójkącie, tak umieszczone, że wzajemnie się wypełniają. Od wieku XII bardzo rozpowszechnił się symbol: Boga Ojca w postaci starca, siedzącego na tronie, Syna Bożego, rozpiętego na krzyżu, który jest oparty o kolana Boga Ojca i Ducha Świętego w postaci gołębicy.
Z listów św. Atanazego, biskupa
Światłość, chwała i łaska w Trójcy i od Trójcy
Pożyteczne jest poznawanie starożytnej tradycji, nauki i wiary Kościoła, którą Pan przekazał, Apostołowie głosili, Ojcowie zachowali. Na niej zbudowany jest Kościół, a jeśli ktoś oddala się od Kościoła, nie jest już ani też nie może nazywać się chrześcijaninem.
Otóż wierzymy, iż wyznawana w Ojcu, Synu i Duchu Świętym Trójca jest święta i doskonała. Nie ma w Niej nic obcego ani też pochodzącego z zewnątrz. Nie składa się ze Stwórcy i stworzenia, ale cała jest stwarzającą i podtrzymującą mocą. W swojej naturze tożsama i niepodzielna, jedna w mocy i jedna w działaniu. Ojciec bowiem dokonuje wszystkiego przez Słowo w Duchu Świętym, i w ten sposób zostaje zachowana jedność Trójcy. Toteż w Kościele głosi się jednego Boga, który jest „ponad wszystkim, przez wszystko i we wszystkim”. Jest „ponad wszystkim” jako Ojciec, jako początek i źródło; „przez wszystko”, to jest przez Słowo, i „we wszystkim”, w Duchu Świętym.
Kiedy święty Paweł pisze do Koryntian o darach duchowych, wszystkie odnosi do Boga Ojca jako do źródła: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są posługiwania, lecz ten sam Pan; różne są działania, lecz jeden Bóg, który dokonuje wszystkiego we wszystkich”.
To bowiem, co każdemu przydziela Duch Święty, przychodzi od Ojca przez Syna. Wszystko bowiem, co należy do Ojca, należy też do Syna. Dlatego też dary udzielone przez Syna w Duchu Świętym są rzeczywiście darami Ojca. Gdy bowiem Duch Święty jest w nas, podobnie też jest również Ojciec. Tak spełnia się powiedzenie: „Ja i Ojciec przyjdziemy do niego i mieszkanie u niego uczynimy”. Tam, gdzie jest światło, tam i jasność, gdzie zaś jasność, tam jej skuteczność i niezrównana łaska. Poucza o tym święty Paweł w Drugim Liście do Koryntian następującymi słowami: „Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi”. Łaskę bowiem i dar dany w Trójcy otrzymujemy od Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Podobnie więc jak łaskę daje nam Ojciec przez Syna, tak też nie możemy mieć udziału w darze, jak tylko w Duchu Świętym. Mając zaś w Nim udział, mamy miłość Ojca, łaskę Syna i jedność w Duchu Świętym.
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Mądrość, odwieczny Logos, zasada wszechświata. Zanim świat został stworzony, została zrodzona mądrość. W duecie ze Stwórcą w mistrzowski, radosny sposób powoływała świat do istnienia. Jest ciągle obecna, dana człowiekowi jako dar od Boga.
Przez mędrców biblijnych mądrość była rozumiana jako sztuka życia. Podobnie jak artyści i rzemieślnicy doskonale znali się na swojej pracy, tak mędrcy – kobiety i mężczyźni – byli ludźmi, którzy swoją umiejętność opanowali po mistrzowsku.
Wiedzę zdobywali na podstawie obserwacji i oceny doświadczeń życiowych, zjawisk dotyczących człowieka i otaczającego go świata. Udzielali wskazówek, porad, ocen dotyczących ludzkich cech i postaw. Ukazywali konsekwencje podejmowanych przez człowieka działań.
Wnioski z refleksji nad światem przekazywali w różnych formach literackich. Powstawała literatura mądrościowa, wśród której Księga Przysłów zawiera najstarsze treści. Oprócz przysłów jest zbiorem sentencji, maksym i dłuższych utworów poetyckich religijno-moralnych.
Według starożytnych mędrców źródłem i dawcą wszelkiej mądrości jest wszechmocny Bóg. Jej personifikacja przygotowywała grunt nowotestamentowemu objawieniu Chrystusa jako wcielonej mądrości Boga.
Komentarz do psalmu
Psalm jest hymnem wyśpiewywanym na cześć Boga, Stwórcy wszechświata. W tym świecie człowiek zajmuje szczególne miejsce. Stworzony na obraz Boga, niewiele mniejszy od aniołów, a jednak kruchy i słaby. Znikomy wobec wszechświata, rozdarty między niebem a ziemią, jednocześnie obdarzony władzą nad wszystkim, co stworzone.
Komentarz do drugiego czytania
Święty Paweł, przed spotkaniem Chrystusa zagorzały wyznawca judaizmu, dzieli się z nami swoim doświadczeniem przemiany życia. Metamorfoza była niespodziewana, niezwykła i przez niego nie zainicjowana. Była decydująca dla jego wiary i rozprzestrzeniania się Ewangelii. Głosił Dobrą Nowinę w sposób autentyczny, ponieważ osobiście przekonał się o mocy miłości Boga, która pod Damaszkiem „powaliła” go na kolana.
Pierwszym owocem usprawiedliwienia jest pokój. To nie jest spokój umysłu czy sumienia po odpuszczeniu grzechów. To stan, który jest efektem właściwych relacji z Bogiem. To nie zawsze są romantyczne chwile. Czasami jest źle, ale dopóki nie zerwiemy przyjaźni i nie odwrócimy się od Boga, możemy mieć nadzieję na obiecaną chwałę.
Komentarz do Ewangelii
Otrzymaliśmy od Boga tajemniczy dar, którym jest Duch Święty, nauczyciel i przewodnik po ścieżkach życia duchowego. Niestety, często opakowujemy Go własną „mądrością”, nie pozwalając Mu odkrywać przed nami tajemnicy Boga. Uczniowie zmagali się ze zrozumieniem Jezusa jako Syna Bożego, Pism czy przepowiadanych cierpień i prób, które miały czekać wspólnotę chrześcijańską.
Działanie Ducha jest związane z Chrystusem, a Ten z Ojcem. Ich doskonała komunia i jedność działania ma swoje źródło w Ojcu. Ojciec, Syn i Duch Święty, trzy Boskie Osoby, połączone w sposób nierozerwalny, pragną przyciągnąć do siebie człowieka, by miał współudział w pełni życia. By był szczęśliwy, spełniony i wolny.
Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot
Litania do Trójcy Przenajświętszej
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze Wszechmogący, Stworzycielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu przedwieczny, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Przenajświętszy, Oświecicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, w trzech osobach niepojęty i niewysłowiony, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, przez którego i w którym jest wszystko, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, którego niebo i ziemia ogarnąć nie mogą, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, który jako Ojciec, opatrznością wszystko rządzisz, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, który czynisz cuda na ziemi. zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, obrońco nasz i zapłato nasza wieczna, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, litościwy, cierpliwy i wielkiego miłosierdzia, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, Królu nad królami, Panie nad wszystkimi
panującymi, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, który nie chcesz zguby grzesznego człowieka, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, który pokutujących do łaski swojej zawsze.
przyjmujesz, zmiłuj się nad nami.
Bądź nam miłościw, przepuść nam Panie!
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas Panie!
Od wszelkiego złego, wybaw nas Panie!
Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie!
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas Panie!
Przez wszechmocność Twoją, Boże Ojcze Stworzycielu nasz, wybaw nas Panie!
Przez wcielenie, mękę i śmierć Twoją Synu Boży, Zbawicielu nasz, wybaw nas Panie!
Przez oświecenie Twoje, Duchu Święty, Pocieszycielu nasz, wybaw nas Panie!
Przez przyczynę Przenajświętszej Panny Maryi i wszystkich Świętych Twoich, prosimy niegodne stworzenia Twoje, wybaw nas Panie!
Abyśmy Ciebie, Boga i Pana naszego z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił naszych chwalili i miłowali, wysłuchaj nas Panie!
Abyśmy przykazania i nauki Twoje wiernie zachowywali, wysłuchaj nas Panie!
Abyśmy zgodę i pokój pomiędzy pany i ludem chrześcijańskim sprawować i pomnażać raczył, wysłuchaj nas Panie!
Abyś wszystkie kraje od wszelkich plag sprawiedliwości Twojej zachować raczył, wysłuchaj nas Panie!
Abyś nam grzechy nasze odpuścić i do chwały królestwa Twego przyjąć raczył, wysłuchaj nas Panie!
Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, odpuść nam Panie!
Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, wysłuchaj nas Panie!
Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami!
Boże, usłysz nas, Boże wysłuchaj nas!
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Módlmy się. Wszechmogący wieczny Boże, któryś dał sługom Twoim w wyznawaniu prawdziwej wiary, poznać chwałę Trójcy wiekuistej i w mocy Majestatu chwalić jedność Bóstwa, pokornie Cię prosimy, abyśmy mocą tej wiary zawsze byli od wszelkich niebezpieczeństw obronienie. Miłosierny Boże, Ojcze, Synu, Duchu Święty, który nad żywymi i umarłymi panujesz i nad wszystkimi miłosierdzie Twe okazujesz, pokornie Cię prosimy, okaż miłosierdzie Twoje wszystkim ludom, a duszom wiernych zmarłych daj odpoczynek wieczny.
Amen.
Uwielbienia Trójcy Przenajświętszej.
Oddaję Ci cześć i wielbię Cię, o błogosławiona Trójco! Łącząc się z tą niewypowiedzianą chwałą, którą Bóg Ojciec w swojej wszechmocności czci Syna i Ducha Świętego przez wszystkie wieki. Wielbię Cię i błogosławię, o błogosławiona Trójco! Łącząc się z tą czcigodną chwałą, którą Bóg Syn swoją niedościgłą mądrością wielbi Ojca i Ducha Świętego przez wszystkie wieki. Oddaję Ci pokłon i wywyższam Cię nad wszystko, o błogosławiona Trójco! Łącząc się z tą najgodniejszą chwałą, którą Duch Święty w swojej nieodmiennej dobroci wysławia Ojca i Syna przez wszystkie wieki.
Amen.
Sobota, 11 czerwca 2022
ŚW. BARNABY, APOSTOŁA
Z komentarza św. Chromacjusza, biskupa, do Ewangelii św. Mateusza
Wy jesteście światłością świata
„Wy jesteście światłością świata. Nie może ukryć się miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu”. Solą ziemi nazwał Pan swoich uczniów, albowiem mądrością z nieba przywracają świeżość nadpsutym przez szatana ludzkim sercom. Teraz znowu nazywa ich światłością świata, ponieważ oświeceni przez Tego, który jest wiecznym i prawdziwym światłem, oni z kolei stają się światłem wśród ciemności.
Skoro Chrystus jest słońcem sprawiedliwości, słusznie zatem nazywa swoich uczniów światłem świata, ponieważ przez nich, jakby za pośrednictwem jasnych promieni, przekazuje całemu światu światło swego poznania. Oni to bowiem ukazawszy światło prawdy, usunęli z serc ludzkich ciemności błędu.
Także i my, przez nich oświeceni, staliśmy się światłem, będąc niegdyś ciemnością, jak to powiada Apostoł: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu; postępujcie jak dzieci światłości”. I znowu: „Nie jesteście synami nocy ani ciemności, lecz jesteście synami światłości i synami dnia”. Słusznie też święty Jan w swym liście powiada: „Bóg jest światłością, a kto trwa w Bogu, trwa w światłości, jak i On jest w światłości”. A zatem, skoro radujemy się uwolnieniem od mroków błędu, postępujmy w świetle, jako synowie światłości. Dlatego właśnie powiada Apostoł: „Między nimi jawicie się jako źródła światła, zawierające słowo życia”.
A jeśli nie uczynimy tego, wtedy okaże się, iż naszą niewiernością, jakby zasłoną, na własną i drugich szkodę zakrywamy i zaciemniamy tak bardzo potrzebne człowiekowi światło. Wiemy przecież i czytamy, że ten, kto otrzymał talent, aby zamienić go na wieczną chwałę, słuszną poniósł karę, skoro wolał go raczej ukryć niż we właściwy sposób wykorzystać.
A zatem gorejąca owa pochodnia zapalona dla naszego zbawienia niechaj płonie w nas nieustannie. Mamy bowiem pochodnię niebieskiego przykazania i duchowej łaski, o której Dawid powiedział: „Twe słowo jest dla moich stóp pochodnią i światłem na moich ścieżkach”. Zaś Salomon mówi: „Pochodnią jest nakaz prawa”.
Dlatego nie wolno nam zasłaniać pochodni wiary i przykazań, ale dla dobra powszechnego trzeba umieścić ją w Kościele jakby na świeczniku, abyśmy sami mogli korzystać z tego światła, a zarazem, by wszyscy wierzący mogli być przezeń oświecani.
Barnaba urodził się na Cyprze w żydowskiej rodzinie z pokolenia Lewiego. Jego właściwe imię brzmiało Józef, ale Apostołowie dali mu przydomek Barnaba. Według Klemensa Aleksandryjskiego i Euzebiusza Barnaba miał należeć do grona 72 uczniów Pana Jezusa. Był krewnym św. Marka Ewangelisty, dlatego św. Paweł nazywa go kuzynem Ewangelisty (Kol 4, 10). Barnaba zapewne razem ze św. Pawłem przybył do Jerozolimy, aby u stóp Gamaliela, znanego rabina – uczonego żydowskiego, pogłębić swoją wiedzę w zakresie religii mojżeszowej. Dzieje Apostolskie tymi słowy wprowadzają nas w okoliczności początków jego działalności. „Józef, nazwany przez Apostołów Barnabas, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów” (Dz 4, 36-37).
O powadze, jakiej zażywał wśród Apostołów, świadczy to, że to Barnaba przygarnął św. Pawła po jego nawróceniu i dopiero z Barnabą Paweł mógł pójść do pozostałych Apostołów (Dz 9, 26-27). Wraz ze św. Pawłem Barnaba udał się do Antiochii, gdzie pozyskali wielką liczbę wiernych dla Chrystusa. Był to rok 42 po narodzeniu Pana Jezusa. Barnaba i Paweł swoje nauczanie kierowali najpierw do Żydów. Kiedy jednak ci ich odrzucili, poszli do pogan. Aby jednak neofitów nie zrazić, nie nakładano na nich żadnych obowiązków prawa mojżeszowego, a żądano jedynie, by dawali świadectwo Chrystusowi przez przyjęcie chrztu i życie zgodne z Ewangelią. Wieść o tym dotarła jednak do gminy jerozolimskiej, która pilnie przestrzegała prawa mojżeszowego. Barnaba po raz pierwszy wprowadził Pawła do gminy żydowskiej. Obaj Apostołowie bronili tam swojego kierunku działania wobec nawróconych z pogaństwa. Ich stanowczymi przeciwnikami byli natomiast nawróceni Żydzi. Sprawę rozstrzygnął na korzyść Barnaby i Pawła św. Piotr, a poparł go św. Jakub Młodszy. Ustalono, że wolno nawracać pogan, kiedy w danym mieście Żydzi nie przyjmą nauki Chrystusa Pana, oraz że nawróconym z pogaństwa nie należy narzucać obowiązku zachowania prawa mojżeszowego (Dz 15, 1-35).
O powadze, jakiej zażywał wśród Apostołów, świadczy to, że to Barnaba przygarnął św. Pawła po jego nawróceniu i dopiero z Barnabą Paweł mógł pójść do pozostałych Apostołów (Dz 9, 26-27). Wraz ze św. Pawłem Barnaba udał się do Antiochii, gdzie pozyskali wielką liczbę wiernych dla Chrystusa. Był to rok 42 po narodzeniu Pana Jezusa. Barnaba i Paweł swoje nauczanie kierowali najpierw do Żydów. Kiedy jednak ci ich odrzucili, poszli do pogan. Aby jednak neofitów nie zrazić, nie nakładano na nich żadnych obowiązków prawa mojżeszowego, a żądano jedynie, by dawali świadectwo Chrystusowi przez przyjęcie chrztu i życie zgodne z Ewangelią. Wieść o tym dotarła jednak do gminy jerozolimskiej, która pilnie przestrzegała prawa mojżeszowego. Barnaba po raz pierwszy wprowadził Pawła do gminy żydowskiej. Obaj Apostołowie bronili tam swojego kierunku działania wobec nawróconych z pogaństwa. Ich stanowczymi przeciwnikami byli natomiast nawróceni Żydzi. Sprawę rozstrzygnął na korzyść Barnaby i Pawła św. Piotr, a poparł go św. Jakub Młodszy. Ustalono, że wolno nawracać pogan, kiedy w danym mieście Żydzi nie przyjmą nauki Chrystusa Pana, oraz że nawróconym z pogaństwa nie należy narzucać obowiązku zachowania prawa mojżeszowego (Dz 15, 1-35).
Barnaba był człowiekiem dobrym, pełnym Ducha Świętego i wiary (Dz 11, 22-24). Razem ze św. Markiem jako towarzysz św. Pawła udał się w pierwszą podróż misyjną na Cypr, a stamtąd do Azji Mniejszej (Dz 13, 1-14). Na Cyprze dokonali nawrócenia namiestnika wyspy, Sergiusza Pawła. Kiedy w miasteczku Perge św. Paweł uzdrowił człowieka chromego, „na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: «Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas». Barnabę nazwali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramy woły i przyniósł wieńce, i chciał z tłumem złożyć (im) ofiarę. Na wieść o tym Apostołowie Barnaba i Paweł rozdarli szaty (…) Zawiedziony tłum od entuzjazmu przeszedł do wściekłości”. Pobudzeni przez Żydów z Ikonium poganie omal nie pozbawili Apostołów życia, św. Pawła ukamienowali, ale cudem wyszedł z ich rąk (Dz 14, 1-21).
Barnaba zamierzał wraz z Pawłem udać się w drugą podróż misyjną. Doszło jednak do konfliktu, gdyż Paweł stanowczo sprzeciwił się, by w tej podróży brał udział również Marek, który w czasie pierwszej wyprawy samowolnie ich opuścił. Barnaba w tej sytuacji wycofał się i powrócił z Markiem na Cypr, gdzie kontynuowali pracę apostolską (Dz 15, 39-40). Odtąd giną wszelkie informacje o Barnabie. Według podania miał pozostać na Cyprze jako pierwszy biskup i pasterz tej wyspy. Miał także działać w Rzymie, Aleksandrii, Mediolanie. Około 60 r. na Cyprze, w mieście Salaminie, poniósł wedle tego przekazu śmierć męczeńską przez ukamienowanie. Jak mówi podanie, za cesarza Zenona w roku 488 odnaleziono relikwie św. Barnaby. Miał on na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą sam własnoręcznie dla swojego użytku przepisał.
Jak wielką popularnością cieszył się w pierwotnym chrześcijaństwie św. Barnaba, świadczą liczne apokryfy: Dzieje Barnaby, Ewangelia Barnaby oraz List Barnaby. Dzieje Barnaby opisują walki, jakie Apostoł musiał staczać z Żydami, którzy mieli go spalić żywcem. Jego prochy miał zebrać ze czcią św. Marek. Dziełko powstało ok. roku 400 na Cyprze. Ewangelię Barnaby mieli napisać gnostycy. Jest wspomniana w pismach niektórych ojców apostolskich, ale jej treści bliżej nie znamy. Ciekawym dokumentem jest List Barnaby z wieku II, w którym autor poleca alegorycznie tłumaczyć teksty Pisma świętego. Teologicznie cenną jest druga część tego Listu, mówiąca o preegzystencji Chrystusa Pana, o tajemnicy Jego wcielenia i o dwóch drogach – światła i ciemności.
Kult św. Barnaby był już w czasach apostolskich tak wielki, że tylko jemu jednemu z uczniów Dzieje Apostolskie nadają zaszczytny tytuł Apostoła. W wieku XVI powstał zakon Regularnych Kleryków św. Pawła, założony przez św. Antoniego Marię Zaccaria, od macierzystego kościoła św. Barnaby nazywany popularnie barnabitami.
Barnaba jest patronem Florencji i Mediolanu, w którym według tradycji nauczał; czczony jest także jako orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych.
W ikonografii św. Barnaba przedstawiany jest jako starszy mężczyzna z długą brodą w tunice i płaszczu albo w szatach biskupich, czasami jako kardynał. Jego atrybutami są: ewangeliarz, zwój pergaminu, gałązka oliwna, halabarda, model kościoła.
Piątek, 10 czerwca 2022
BŁ. BOGUMIŁA, BISKUPA
Z Dekretu o działalności misyjnej Kościoła
Ad gentes divinitus Soboru Watykańskiego II
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody
Wszyscy biskupi jako członkowie ciała biskupiego, będącego dalszym ciągiem Kolegium Apostołów, zostali konsekrowani nie tylko dla jakiejś diecezji, ale i dla zbawienia całego świata. Rozkaz Chrystusa głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu odnosi się przede wszystkim i bezpośrednio do nich z Piotrem i pod kierownictwem Piotra. Stąd rodzi się owa wspólnota i współdziałanie Kościołów, która dzisiaj jest tak konieczna do prowadzenia dzieła ewangelizacji. Na mocy tej wspólnoty poszczególne Kościoły dzielą troski wszystkich innych Kościołów, powiadamiają się nawzajem o własnych potrzebach, wzajemnie się wspomagają, albowiem rozszerzanie Ciała Chrystusowego jest zadaniem całego Kolegium Biskupów.
Biskup w swej diecezji, z którą stanowi jedno, wzbudzając dzieło misyjne, popierając i kierując nim, sprawia, że duch i zapał misyjny Ludu Bożego obleka się w ciało i niejako uwidacznia, tak że cała diecezja staje się misjonarską.
Obowiązkiem biskupa będzie: wyszukiwanie spomiędzy swego ludu osób, szczególnie wśród chorych i nieszczęśliwych, które by wielkodusznie ofiarowały Bogu swe modlitwy i pokutne uczynki w intencji ewangelizacji świata; chętne popieranie powołań spośród młodzieży i kleryków do instytutów misyjnych i przyjmowanie z wdzięcznym sercem, jeśli Bóg powoła kogoś do misyjnej działalności Kościoła; zachęcanie i wspomaganie stowarzyszeń diecezjalnych, by przyjęły swoją cząstkę w dziele misyjnym.
Bogumił urodził się w Koźminie (Wielkopolska). Pochodził ze znakomitego rodu Leszczyców. Przyszedł na świat ok. 1135 r. O jego rodzicach dokumenty milczą. Jego bliższym krewnym, może nawet bratem, był cysters w Łeknie, Boguchwał. Nie są znane bliższe okoliczności wstąpienia Bogumiła do klasztoru cystersów. Nie wiemy również, czy jego imię Piotr jest chrzestnym, czy też zakonnym. W roku 1185 miał powstać klasztor cystersów w Koprzywnicy, a jego opatem miał być wybrany wówczas właśnie Bogumił-Piotr. W roku 1186 Bogumił został powołany na urząd biskupa w Poznaniu. Do dziś w skarbcu katedry przechowywana jest jego stuła. Jednak już w roku następnym, 1187, po śmierci arcybiskupa gnieźnieńskiego Zdzisława, Bogumił został powołany do Gniezna na jego następcę. Tak szybka kariera wskazuje, że musiał wyróżniać się niezwykłymi zaletami ducha. Bł. Wincenty Kadłubek, który zapewne znał go osobiście, napisał o nim w Kronice: „Mąż pełen cnót i wiedzy (…), wyróżniający się dobrymi obyczajami, pełen szlachetności umysłu”. Bogumił był rzeczywiście chlubą zakonu cysterskiego dzięki swojej mądrości, uczynności, dzielności, świętości i hojnej fundacji na cele misyjne.
Swoje przywiązanie do zakonu cystersów okazał Bogumił zaraz na początku swoich rządów, kiedy przeznaczył dochody z kilkunastu wsi, należących do metropolii, na zorganizowanie nowego opactwa cystersów w Sulejowie, które ufundował wtedy książę Kazimierz Sprawiedliwy. Opactwu cysterskiemu w Łeknie ofiarował dochody z trzech innych wsi. O publicznej działalności Błogosławionego wiemy tyle, że w roku 1191 uczestniczył w konsekracji kolegiaty sandomierskiej. Wezwany na rozjemcę w sporze między benedyktynami a norbertanami o opactwo św. Wincentego we Wrocławiu w roku 1193, przydzielił je norbertanom. Jemu też zlecono delikatną i trudną misję pojednania książąt Kazimierza Sprawiedliwego z Mieszkiem Starym. W rodzinnym majątku, w Dobrowie, Bogumił ufundował kościół parafialny Świętej Trójcy i hojnie go uposażył.
Spragniony ciszy i spokoju, po dwunastu latach rządzenia metropolia gnieźnieńską, w 1198 r. złożył rezygnację na ręce legata papieskiego, kardynała Piotra, i przeniósł się do Dobrowa, gdzie na wyspie rzeki Warty założył sobie pustelnię. Tam, jak pisał promotor procesu beatyfikacyjnego, prymas Maciej Łubieński, „trawiąc czas na modlitwie i trapiąc ciało swoje postami, niespaniem i różnymi umartwieniami, spędził ostatnie lata swego życia”. W każdą niedzielę dla okolicznych mieszkańców odprawiał Msze św. i wygłaszał kazania. Przeżył tam ok. 5 lat. Dobra rodzinne przeznaczył na misje wśród pogańskich Prusów.
Nieznana jest data jego zgonu. Według Kalendarza Krakowskiego miał przejść do wieczności 19 sierpnia. Według nekrologu klasztorów norbertanów we Wrocławiu i w Szczecinie miał zasnąć w Panu 20 sierpnia. Przypuszczalny rok jego śmierci to ok. 1204 r.
Jego cześć od samego początku była żywa. Obejmowała zwłaszcza rejon Wielkopolski. Uciekano się do jego wstawiennictwa przede wszystkim, by uprosić zdrowie dla żywego inwentarza oraz o szczęśliwe połowy ryb. U jego grobu w kościele dobrowskim składano liczne wota dziękczynne za wyjednane łaski. Prymas Jakub Uchański (1562-1581) w czasie badania relikwii Bogumiła wyjął z jego sarkofagu mitrę i pierścień biskupi z szafirem oraz złotą blachę z napisem pośmiertnym. Proces kanoniczny rozpoczął dopiero w roku 1625 prymas Maciej Łubieński. Akta tego procesu zostały przesłane do Rzymu w roku 1651. Z tej okazji opracowano żywot Bogumiła. Niestety, księga cudów, którą wypożyczył Sebastian Głębocki, spłonęła w jego dworze w Głębokim pod Kruszwicą. Nowy proces kościelny rozpoczął w roku 1908 biskup kujawski, Stanisław Kazimierz Zdzitowiecki. Dopiero papież Pius XI 27 maja 1925 roku zatwierdził starodawny kult biskupa Bogumiła. Paweł VI ogłosił bł. Bogumiła wraz z bł. Jolentą patronem archidiecezji gnieźnieńskiej. Ponadto bł. Bogumił jest patronem archidiecezji gdańskiej, poznańskiej, wrocławskiej i diecezji włocławskiej. Jest wzywany jako orędownik odbywających rekolekcje i skupienia.
Swoje przywiązanie do zakonu cystersów okazał Bogumił zaraz na początku swoich rządów, kiedy przeznaczył dochody z kilkunastu wsi, należących do metropolii, na zorganizowanie nowego opactwa cystersów w Sulejowie, które ufundował wtedy książę Kazimierz Sprawiedliwy. Opactwu cysterskiemu w Łeknie ofiarował dochody z trzech innych wsi. O publicznej działalności Błogosławionego wiemy tyle, że w roku 1191 uczestniczył w konsekracji kolegiaty sandomierskiej. Wezwany na rozjemcę w sporze między benedyktynami a norbertanami o opactwo św. Wincentego we Wrocławiu w roku 1193, przydzielił je norbertanom. Jemu też zlecono delikatną i trudną misję pojednania książąt Kazimierza Sprawiedliwego z Mieszkiem Starym. W rodzinnym majątku, w Dobrowie, Bogumił ufundował kościół parafialny Świętej Trójcy i hojnie go uposażył.
Spragniony ciszy i spokoju, po dwunastu latach rządzenia metropolia gnieźnieńską, w 1198 r. złożył rezygnację na ręce legata papieskiego, kardynała Piotra, i przeniósł się do Dobrowa, gdzie na wyspie rzeki Warty założył sobie pustelnię. Tam, jak pisał promotor procesu beatyfikacyjnego, prymas Maciej Łubieński, „trawiąc czas na modlitwie i trapiąc ciało swoje postami, niespaniem i różnymi umartwieniami, spędził ostatnie lata swego życia”. W każdą niedzielę dla okolicznych mieszkańców odprawiał Msze św. i wygłaszał kazania. Przeżył tam ok. 5 lat. Dobra rodzinne przeznaczył na misje wśród pogańskich Prusów.
Nieznana jest data jego zgonu. Według Kalendarza Krakowskiego miał przejść do wieczności 19 sierpnia. Według nekrologu klasztorów norbertanów we Wrocławiu i w Szczecinie miał zasnąć w Panu 20 sierpnia. Przypuszczalny rok jego śmierci to ok. 1204 r.
Jego cześć od samego początku była żywa. Obejmowała zwłaszcza rejon Wielkopolski. Uciekano się do jego wstawiennictwa przede wszystkim, by uprosić zdrowie dla żywego inwentarza oraz o szczęśliwe połowy ryb. U jego grobu w kościele dobrowskim składano liczne wota dziękczynne za wyjednane łaski. Prymas Jakub Uchański (1562-1581) w czasie badania relikwii Bogumiła wyjął z jego sarkofagu mitrę i pierścień biskupi z szafirem oraz złotą blachę z napisem pośmiertnym. Proces kanoniczny rozpoczął dopiero w roku 1625 prymas Maciej Łubieński. Akta tego procesu zostały przesłane do Rzymu w roku 1651. Z tej okazji opracowano żywot Bogumiła. Niestety, księga cudów, którą wypożyczył Sebastian Głębocki, spłonęła w jego dworze w Głębokim pod Kruszwicą. Nowy proces kościelny rozpoczął w roku 1908 biskup kujawski, Stanisław Kazimierz Zdzitowiecki. Dopiero papież Pius XI 27 maja 1925 roku zatwierdził starodawny kult biskupa Bogumiła. Paweł VI ogłosił bł. Bogumiła wraz z bł. Jolentą patronem archidiecezji gnieźnieńskiej. Ponadto bł. Bogumił jest patronem archidiecezji gdańskiej, poznańskiej, wrocławskiej i diecezji włocławskiej. Jest wzywany jako orędownik odbywających rekolekcje i skupienia.
W ikonografii bł. Bogumił przedstawiany jest w pontyfikalnym stroju biskupim z krzyżem w ręku. Czasami ukazywany, gdy przechodzi suchą nogą przez rzekę. Jego atrybutem jest ryba.
Módlmy się. Panie, nasz Boże, wysłuchaj błagania oddanego Ci całym sercem ludu; † przez modlitwy błogosławionego Bogumiła, biskupa, zachowaj go w zdrowiu duszy i ciała * i spełnij wszystkie jego prośby. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
R. Ziemkiewicz: Senat to banda wariatów | Polska Na Dzień Dobry 1/4
Dziecko nas uczy – nie wstydźmy się głośno modlić
Dziecko Ukraińskie modli się głośno o zakończenie okrutnej wojny.
Czwartek, 9 czerwca 2022
JEZUSA CHRYSTUSA
NAJWYŻSZEGO I WIECZNEGO KAPŁANA
NAJWYŻSZEGO I WIECZNEGO KAPŁANA
Święto
Z Encykliki Mediator Dei papieża Piusa XII
Chrystus kapłanem i żertwą ofiarną
Chrystus jest kapłanem, ale kapłanem dla nas, a nie dla siebie, ponieważ w imieniu całego rodzaju ludzkiego zanosi Ojcu Przedwiecznemu prośby i wyrazy czci religijnej; On jest żertwą ofiarną, ale dla nas, ponieważ w miejsce człowieka obarczonego grzechami stawia siebie samego. Już słowa Apostoła: „To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie”, domagają się od wszystkich chrześcijan, by w ten sposób wzbudzali w sobie – na ile ludzkie możliwości pozwalają – te uczucia, którymi ogarnięta była dusza Boskiego Odkupiciela, gdy składał ofiarę z siebie samego; w każdym razie niech wzbudzają pokorne poddanie umysłu i Najwyższemu Majestatowi Bożemu składają uwielbienie, cześć, chwałę i dziękczynienie.
Oprócz tego słowa te domagają się od nich, by przybierali w jakiś sposób postawę żertwy ofiarnej, by zapierali się samych siebie ze względu na przykazania Ewangelii, by z własnej woli i ochoczo podejmowali dzieło pokuty, by wszyscy z osobna brzydzili się tym, czego się dopuścili, i za to czynili ekspiację. W końcu słowa te domagają się, byśmy wszyscy razem z Chrystusem ponieśli mistyczną śmierć na krzyżu w taki sposób, abyśmy mogli przypisać sobie myśl św. Pawła: „Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża”.
Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana
Dziś obchodzimy święto – Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Dla księży jest ono zachętą, by wpatrywali się w Chrystusa Kapłana, a dla wiernych – by nieśli kapłanom duchowe wsparcie.
Historia tego święta związana jest z hiszpańskim kontemplacyjnym Zgromadzeniem Sióstr Oblatek Chrystusa Kapłana, którego charyzmatem jest duchowe wsparcie dzieła uświęcenia kapłanów i kandydatów do kapłaństwa. Bp José Maria Garcia Lahiguera, współzałożyciel zgromadzenia sióstr zwrócił się do Piusa XII z prośbą o ustanowienie dla tego zakonu święta patronalnego Chrystusa Kapłana. Jest ono obchodzone od 1952 r.Następnie zostało rozszerzone na Kościół w krajach języka hiszpańskiego i od 1973 r.obchodzone jest w czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego. Dlaczego akurat czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego?
Jest to dzień modlitw o uświęcenie kapłanów. Każdy pierwszy czwartek miesiąca jest w tradycji katolickiej uznawany za dzień poświęcony właśnie kapłaństwu urzędowemu. Inicjatorom tego święta przyświecał sens pięknego, paschalnego oświetlenia treści tego święta. Gdy mówimy o zakończonym okresie paschalnym, który konkluduje się uroczystością w niedzielę Zesłania Ducha Świętego to już w pierwszy czwartek po tej uroczystości kapłaństwo nabiera nowego znaczenia i wielkiego zakorzenienia w kapłaństwie Jezusa Chrystusa, Jedynego Kapłana. Jedynego kapłana, który złożył jedyną ofiarę na ołtarzu krzyża i jako jedyny pośrednik stawia się za nami u Ojca. Kapłani, którzy kontynuują jego dzieło stają się alter christus. Stają się jego przedstawicielami w każdej wspólnocie wierzących.
W czerwcu 2012 roku Ojciec Święty Benedykt XVI po zakończonym Roku Kapłańskim, a także po wielkim doświadczeniu Kościoła jakim stały się doroczne Dni Modlitw o Uświęcenie Kapłanów rozszerzył możliwość świętowania tego obrzędu dla całego Kościoła. Święto to stało się dla Kościoła w Polsce niejako duchowym testamentem. Episkopat Polski podjął decyzję o wprowadzeniu nowego święta Pańskiego na zabraniu plenarnym w listopadzie 2012 r.Watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w lutym 2013 r.wydała dekret o zatwierdzeniu nowego święta dla Polski, zaaprobowała także polskie przekłady tekstów liturgicznych.
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana ma stać się inspiracją do wzmożonej modlitwy całego Kościoła za jego pasterzy. Ponadto ma przywoływać wzór Chrystusa – Kapłana tym, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie służebnym. A wszystkim wiernym przypomnieć o uczestnictwie w kapłaństwie powszechnym.
LITANIA DO CHRYSTUSA KAPŁANA I OFIARY
Kyrie eleison.
Chryste eleison. Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Jezu, Kapłanie na wieki, zmiłuj się nad nami.
Jezu, nazwany przez Boga Kapłanem
na wzór Melchizedeka,
Jezu, Kapłanie, którego Bóg namaścił
Duchem Świętym i mocą,
Jezu, Kapłanie wielki,
Jezu, Kapłanie z ludzi wzięty,
Jezu, Kapłanie dla ludzi ustanowiony,
Jezu, Kapłanie naszego wyznania,
Jezu, Kapłanie większej
od Mojżesza czci godzien,
Jezu, Kapłanie prawdziwego przybytku,
Jezu, Kapłanie dóbr przyszłych,
Jezu, Kapłanie święty,
niewinny i nieskalany,
Jezu, Kapłanie wierny,
Jezu, Kapłanie miłosierny,
Jezu, Kapłanie dobroczynny,
Jezu, Kapłanie pałający gorliwością o Boga i ludzi,
Jezu, Kapłanie na wieczność doskonały,
Jezu, Kapłanie, który wszedłeś do nieba,
Jezu, Kapłanie, siedzący po prawicy
Majestatu na wysokości,
Jezu, Kapłanie wstawiający się za nami
przed obliczem Boga,
Jezu, Kapłanie, któryś nam otwarł drogę
nową i żywą,
Jezu, Kapłanie, któryś umiłował nas
i obmył od grzechów Krwią swoją,
Jezu, Kapłanie, któryś siebie samego
wydał jako ofiarę i hostię dla Boga,
Jezu, Ofiaro Boga i ludzi,
Jezu, Ofiaro święta,
Jezu, Ofiaro niepokalana,
Jezu, Ofiaro przyjęta przez Boga,
Jezu, Ofiaro przejednania,
Jezu, Ofiaro uroczysta,
Jezu, Ofiaro chwały,
Jezu, Ofiaro pokoju,
Jezu, Ofiaro przebłagania,
Jezu, Ofiaro zbawienia,
Jezu, Ofiaro, w której mamy ufność
i śmiały przystęp do Boga,
Jezu, Ofiaro, która dwoje jednym uczyniła,
Jezu, Ofiaro od założenia świata ofiarowana,
Jezu, Ofiaro żywa przez wszystkie wieki.
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Jezu.
Od zła wszelkiego, wybaw nas Jezu.
Od nierozważnego wejścia na służbę Kościoła,
Od grzechu świętokradztwa,
Od ducha niepowściągliwości,
Od pogoni za pieniądzem,
Od wszelkiej chciwości,
Od złego używania majątku kościelnego,
Od miłości świata i jego pychy,
Od niegodnego sprawowania świętych Tajemnic,
Przez odwieczne Kapłaństwo Twoje,
Przez święte namaszczenie Boskości,
mocą którego Bóg Ojciec uczynił Cię Kapłanem,
Przez Twego kapłańskiego ducha,
Przez Twoje posługiwanie,
którym na ziemi wsławiłeś Ojca Twego,
Przez krwawą ofiarę z Siebie raz na Krzyżu złożoną,
Przez tę samą ofiarę codziennie na ołtarzu odnawianą,
Przez Boską władzę, którą jako jedyny
i niewidzialny Kapłan
wykonujesz przez swoich kapłanów,
Abyś wszystkie sługi Kościoła
w świętej pobożności zachować raczył,
Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
Aby ich napełnił duch kapłaństwa Twego,
Aby usta kapłanów strzegły wiedzę,
Abyś na żniwo swoje robotników
nieugiętych posłać raczył,
Abyś sługi Twoje w gorejące
pochodnie przemienił,
Abyś pasterzy według Twego Serca
wzbudzić raczył,
Aby wszyscy kapłani nienaganni byli
i bez skazy,
Aby wszyscy, którzy zobaczą sługi ołtarzy,
Pana uczcili,
Aby składali Ci ofiary w sprawiedliwości,
Abyś przez nich cześć Najświętszego
Sakramentu rozkrzewić raczył,
Kapłanie i Ofiaro, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
MÓDLMY SIĘ.
Boże, Uświęcicielu i Stróżu Twojego Kościoła, wzbudź
w nim przez Ducha Twojego godnych i wiernych szafarzy
świętych Tajemnic, aby za ich posługiwaniem i przykładem,
przy Twojej pomocy, lud chrześcijański kierował się
na drogę zbawienia. Boże, Ty nakazałeś modlącym się i poszczącym
uczniom oddzielić Pawła i Barnabę do dzieła, do
którego ich przeznaczyłeś, bądź teraz z Twoim Kościołem
trwającym na modlitwie, i wskaż tych, których do służby
Twej wybrałeś. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Modlitwa za kapłanów
Panie Jezu, Ty wybrałeś Twoich kapłanów spośród nas i wysłałeś ich, aby głosili Twoje Słowo i działali w Twoje Imię. Za tak wielki dar dla Twego Kościoła przyjmij nasze uwielbienie i dziękczynienie. Prosimy Cię, abyś napełnił ich ogniem Twojej miłości, aby ich kapłaństwo ujawniało Twoją obecność w Kościele. Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się, aby Twoja moc przenikała ich słabości. Nie pozwól, by w swych utrapieniach zostali zmiażdżeni.Spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy, nie ulegali pokusom, by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni. Natchnij ich w modlitwie, aby codziennie żyli tajemnicą Twojej śmierci i zmartwychwstania. W chwilach słabości poślij im Twojego Ducha. Pomóż im wychwalać Twojego Ojca Niebieskiego i modlić się za biednych grzeszników. Mocą Ducha Świętego włóż Twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich serca, aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym – uzdrowienie. Niech dar Maryi, Twojej Matki, dla Twojego ucznia, którego umiłowałeś, będzie darem dla każdego kapłana. Spraw, aby Ta, która uformowała Ciebie na swój ludzki wizerunek, uformowała ich na Twoje boskie podobieństwo, mocą Twojego Ducha, na chwałę Boga Ojca. Amen.
TELEWIZJA CHRYSTUSA KROLA w CHICAGO
ks. Edmund Szaniawski MIC: CZY UWOLNIENIE BEZ NAWRÓCENIA JEST MOŻLIWE? – YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
Unia chce zakazać grzania węglem, olejem i gazem, a nawet sprzedaży aut spalinowych!
|
Szanowni Państwo,W ciągu 5 lat możemy się spodziewać całkowitego zakazu stosowania pieców na węgiel i na gaz. Unia Europejska brnie dalej w lewicowy program Fit for 55, który pod ekologicznymi hasłami kryje demontaż europejskiej energetyki i porzucenie standardów dobrobytu, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Przez chwilę można się było łudzić, że napięte stosunki z Rosją – po agresji na Ukrainę – oraz kryzys bezpieczeństwa energetycznego, w obliczu którego stanęła Unia Europejska, doprowadzą do rezygnacji z lewicowej ideologii „neutralności klimatycznej”. Tym bardziej, że efektem jej dotychczasowej realizacji jest uzależnienie energetyczne np. Republiki Federalnej Niemiec od rosyjskich surowców.
Jest dokładnie odwrotnie – radykalne postulaty likwidacji górnictwa, ograniczania emisji, a nawet odchodzenia od korzystania z pojazdów spalinowych i stosowania nawozów w rolnictwie gwałtownie się nasiliły na przestrzeni ostatnich miesięcy! W ramach pakietu Fit for 55 Komisja Europejska chce zakazać emisji dwutlenku węgla z paliw kopalnych ze źródeł zainstalowanych w budynku. Co to oznacza w praktyce? Czeka nas zakaz używania pieców węglowych, olejowych i gazowych w polskich domach. Zgodnie z unijnym planem ten będzie obowiązywał już od 2027 roku dla nowych budynków i od 2030 roku dla modernizowanych! Warto przypomnieć, że kolejne eko-lewicowe postulaty znalazły się na liście wymagań wobec Polski, czyli wśród tzw. kamieni milowych, których realizacja – według obietnic unijnych komisarzy – pozwoli Polsce na otrzymanie należnych jej środków na Krajowy Plan Odbudowy.
Wśród wymogów, przedstawionych przez Ursulę von der Leyen i zaakceptowanych przez premiera Mateusza Morawieckiego, znalazły się między innymi:
Propozycje organów unijnych mieszczą się w zakresie programu „Fit for 55”, eko-lewicowej agendy, która bez względu na koszty i konsekwencje dąży do redukcji różnych parametrów oddziaływania społeczeństw europejskich na środowisko. W ostatnim czasie powszechne stały się zarzuty, że uporczywa realizacja „zielonych” celów w Europie jest efektem działań rosyjskich lobbystów, ponieważ minione miesiące pokazały, że np. Niemcy, które ze względów ideologicznych odchodziły od energetyki atomowej, są obecnie w ogromnym stopniu uzależnione od surowców Federacji Rosyjskiej.
STOP DYKTATOWI BRUKSELI! STAŃMY W OBRONIE POLSKIEJ SUWERENNOŚCI! |
.jpg)
| Wiadomość ta została wysłana pod podany adres e-mail przez Ruch Narodowy (administrator danych). Jeżeli nie życzą sobie Państwo otrzymywać więcej takiej korespondencji, prosimy o wypisanie się przy użyciu linka: LINK. |
Środa, 8 czerwca 2022
ŚW. JADWIGI, KRÓLOWEJ
Wspomnienie św. Jadwigi Królowej zostało przeniesione na dziś z 17 lipca po kanonizacji św. Jadwigi
Z Roczników Królestwa Polskiego Jana Długosza, kanonika krakowskiego
Sławna i czczona dzięki wspaniałym cnotom
W dniu dzisiejszym, to jest 17 lipca 1399 r., zmarła królowa Jadwiga. Była ona bardzo powabna na twarzy, lecz obyczajami i cnotami powabniejsza; krzewicielka wiary katolickiej na Litwie. Ona ustanowiła kolegium psałterzystów w katedrze krakowskiej i tamże dwa ołtarze. Ona fundowała klasztor Najświętszej Maryi na Piasku. Ona zaczęła uposażać i murować klasztor braci Słowian. Ona przez Wielki Post i Adwent poskramiała ciało swe włosiennicą i nadzwyczajnymi umartwieniami. Była pełna wielkiej szczodrobliwości wobec biednych, wdów, przybyszów, pielgrzymów i wobec wszelkich nędzarzy i potrzebujących.
Nie było w niej lekkomyślności, nie było gniewu, nie można było stwierdzić w niej pychy, zazdrości lub zawziętości. Odznaczała się głęboką pobożnością i niezmierną miłością Boga; odrzuciwszy od siebie wszelką pychę światowej nieprawości, duszę i myśl zwracała jedynie ku modlitwie i czytaniu ksiąg pobożnych, mianowicie Starego i Nowego Testamentu, homilii czterech doktorów, żywotów Ojców, kazań, żywotów świętych, rozważań i kazań błogosławionego Bernarda, św. Ambrożego, objawień św. Brygidy i innych przetłumaczonych z łaciny na polski. Ona żywiła wielu zdolnych młodzieńców poświęcających się nauce. Fundowała kolegium dla Litwinów w Pradze i postarała się o erekcję Wydziału Teologicznego w Krakowie. Ona przeznaczyła testamentem wszystkie swe klejnoty, szaty, pieniądze i wszystek strój królewski na pomoc dla biednych i na odnowienie Uniwersytetu Krakowskiego.
Ona zostawiła katedrze krakowskiej także racjonał z samych pereł. Ona była tak sławna i ceniona w całym świecie katolickim dla wspaniałej postawy moralnej, że wszyscy czcili ją za życia jako wzór świętości.
Jadwiga była trzecią i najmłodszą po Katarzynie (+ 1378) i Marii (+ 1395) córką króla Węgier i Polski, Ludwika Andegaweńskiego, i Elżbiety, księżniczki bośniackiej. Urodziła się prawdopodobnie 18 lutego 1374 roku. Rodzice planowali dla Jadwigi małżeństwo z Wilhelmem Habsburgiem. Dzieci połączono warunkowym ślubem (1378), by go dopełnić w ich wieku dojrzałym. W chwili zawarcia ślubu warunkowego Jadwiga miała zaledwie 4 lata. W nadziei na przyszły ślub wysłano Jadwigę do Wiednia. W tym jednak roku zmarła najstarsza córka Ludwika Węgierskiego, Katarzyna. W tej sytuacji odwołano Jadwigę na Węgry.
Po śmierci Ludwika Węgierskiego (1382) Węgrzy ogłosili królową siostrę Jadwigi, Marię. Natomiast Polacy zaprosili na swój tron Jadwigę. W wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 r. W związku z zaistniałą sytuacją polityczną, a także wobec dalekosiężnych planów polskich rozważano możliwość unii Polski z Litwą. Stała się ona faktem dzięki małżeństwu królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą, wielkim księciem Litwy. Ceremonia zaślubin, poprzedzona chrztem Jagiełły (15 lutego 1386 r.), odbyła się w katedrze królewskiej 18 lutego 1386 r. Tam również 4 marca odbyła się koronacja Jagiełły na króla polskiego. Jagiełło miał wówczas 35 lat, Jadwiga – 12.
Wiosną tego samego roku para królewska udała się do Wielkopolski, gdzie król uspokoił tamtejszych panów, mianując na wojewodę wielkopolskiego ich kandydata, Bartosza z Odolanowa. Rok później panowie polscy zdołali przekonać Jadwigę, by stanęła na czele wojsk i na nowo przyłączyła Ruś do granic Polski. Starosta węgierski oddał Ruś bez oporu. 8 marca 1387 roku Jadwiga wjechała do Lwowa.
Jan Długosz (+ 1480) oddaje Jadwidze najwyższe pochwały. Gdy była małoletnia, pozwoliła, by rządzili za nią wytrawni i całą duszą oddani polskiej racji stanu doradcy. Kiedy wraz z Jagiełłą została współrządczynią kraju, miała na celu jedynie dobro narodu polskiego. Z Krzyżakami wiodła ożywioną korespondencję: m.in. interpelowała w sprawie ich zbrojnych wypraw na Litwę, jak też w sprawie przywłaszczonych sobie dóbr Opolczyka w Ziemi Dobrzyńskiej i na Kujawach. We Włocławku spotkała się osobiście z wielkim mistrzem krzyżackim, Konradem von Jungingen, by omówić problemy, dotyczące obu stron (1397). Doprowadziła do zgody między Władysławem Jagiełłą a jego rywalem, Witoldem (1393). Odtąd wszelkie porachunki dynastyczno-polityczne książęta litewscy zobowiązali się załatwiać z udziałem Jadwigi. W 1392 roku udała się na Węgry, gdzie w spotkaniu ze swoją siostrą, Marią, omawiała w Lubowli i w Kezmarku sprawy obu państw. Nawiązała ścisły kontakt z papieżem Urbanem VI (+ 1392) i Bonifacym IX (+ 1404), skutecznie likwidując intrygi Krzyżaków, Opolczyka i Zygmunta Luksemburczyka.
Serca poddanych pozyskała sobie jednak przede wszystkim niezwykłą dobrocią. Kiedy żołnierze królewscy spustoszyli wieśniakom pola, urządzając sobie na nich lekkomyślnie polowanie, zażądała od męża ukarania winnych i wynagrodzenia wyrządzonych szkód. Kiedy Jagiełło zapytał, czy jest już zadowolona, otrzymał odpowiedź: „A kto im łzy powróci?” Przy budowie kościoła Najświętszej Maryi Panny „na Piasku” w Krakowie, istniejącego do dziś, sama doglądała robót. Pewnego dnia jej czujne oko dojrzało kamieniarza, który był smutny. Kiedy zapytała, co mu jest, dowiedziała się, że ten ma w domu ciężko chorą żonę i boi się, że go zostawi samego z drobnymi dziećmi. Królowa, nie namyślając się, wyrwała ze swego bucika złotą klamerkę, obsadzoną drogimi kamieniami, i oddała ją robotnikowi, by opłacił lekarza. Nie zauważyła wówczas, że bosą stopę położyła na kamieniu oblanym wapnem. Odbity ślad wdzięczny kamieniarz obkuł dokoła i wraz z kamieniem wmurował w zewnętrzną ścianę świątyni. Do dzisiaj można ją oglądać. Bardzo wiele kościołów chlubi się, że je fundowała, odnawiała i uposażyła Jadwiga.
Do najpilniejszych trosk Jadwigi należało odnowienie Akademii Krakowskiej. Założył ją Kazimierz Wielki w 1364 roku, jednak za rządów Ludwika Węgierskiego Akademia podupadła. Jadwiga oddała wszystkie swoje klejnoty na jej odnowienie. Wystarała się także u Stolicy Apostolskiej o zezwolenie na jej dalsze prowadzenie i rozbudowę. Akademię otwarto po jej śmierci w 1400 roku.
Jagiełło bardzo pragnął mieć potomka, który zapewniłby ciągłość jego rodu na tronie polskim. Kiedy więc Jadwiga została matką, na dworze królewskim zapanowała wielka radość. Niestety, trwała krótko, bo zakończyła się podwójną tragedią: śmiercią dziecka i matki. Dnia 22 marca 1399 roku Jadwiga urodziła córkę, której na chrzcie dano imię matki oraz (na cześć papieża) imiona: Elżbieta, Bonifacja. Jednak po trzech tygodniach dziewczynka zmarła, a niebawem zmarła też matka. Zasnęła w Panu 17 lipca 1399 roku, w wieku 25 lat, okrywając naród polski żałobą. Jako królowa rządziła Polską sama przez 2 lata (1384-1386), natomiast razem z Jagiełłą – przez 13 lat (1386-1399).
Po śmierci Ludwika Węgierskiego (1382) Węgrzy ogłosili królową siostrę Jadwigi, Marię. Natomiast Polacy zaprosili na swój tron Jadwigę. W wieku 10 lat została koronowana 16 października 1384 r. W związku z zaistniałą sytuacją polityczną, a także wobec dalekosiężnych planów polskich rozważano możliwość unii Polski z Litwą. Stała się ona faktem dzięki małżeństwu królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą, wielkim księciem Litwy. Ceremonia zaślubin, poprzedzona chrztem Jagiełły (15 lutego 1386 r.), odbyła się w katedrze królewskiej 18 lutego 1386 r. Tam również 4 marca odbyła się koronacja Jagiełły na króla polskiego. Jagiełło miał wówczas 35 lat, Jadwiga – 12.
Wiosną tego samego roku para królewska udała się do Wielkopolski, gdzie król uspokoił tamtejszych panów, mianując na wojewodę wielkopolskiego ich kandydata, Bartosza z Odolanowa. Rok później panowie polscy zdołali przekonać Jadwigę, by stanęła na czele wojsk i na nowo przyłączyła Ruś do granic Polski. Starosta węgierski oddał Ruś bez oporu. 8 marca 1387 roku Jadwiga wjechała do Lwowa.
Jan Długosz (+ 1480) oddaje Jadwidze najwyższe pochwały. Gdy była małoletnia, pozwoliła, by rządzili za nią wytrawni i całą duszą oddani polskiej racji stanu doradcy. Kiedy wraz z Jagiełłą została współrządczynią kraju, miała na celu jedynie dobro narodu polskiego. Z Krzyżakami wiodła ożywioną korespondencję: m.in. interpelowała w sprawie ich zbrojnych wypraw na Litwę, jak też w sprawie przywłaszczonych sobie dóbr Opolczyka w Ziemi Dobrzyńskiej i na Kujawach. We Włocławku spotkała się osobiście z wielkim mistrzem krzyżackim, Konradem von Jungingen, by omówić problemy, dotyczące obu stron (1397). Doprowadziła do zgody między Władysławem Jagiełłą a jego rywalem, Witoldem (1393). Odtąd wszelkie porachunki dynastyczno-polityczne książęta litewscy zobowiązali się załatwiać z udziałem Jadwigi. W 1392 roku udała się na Węgry, gdzie w spotkaniu ze swoją siostrą, Marią, omawiała w Lubowli i w Kezmarku sprawy obu państw. Nawiązała ścisły kontakt z papieżem Urbanem VI (+ 1392) i Bonifacym IX (+ 1404), skutecznie likwidując intrygi Krzyżaków, Opolczyka i Zygmunta Luksemburczyka.
Serca poddanych pozyskała sobie jednak przede wszystkim niezwykłą dobrocią. Kiedy żołnierze królewscy spustoszyli wieśniakom pola, urządzając sobie na nich lekkomyślnie polowanie, zażądała od męża ukarania winnych i wynagrodzenia wyrządzonych szkód. Kiedy Jagiełło zapytał, czy jest już zadowolona, otrzymał odpowiedź: „A kto im łzy powróci?” Przy budowie kościoła Najświętszej Maryi Panny „na Piasku” w Krakowie, istniejącego do dziś, sama doglądała robót. Pewnego dnia jej czujne oko dojrzało kamieniarza, który był smutny. Kiedy zapytała, co mu jest, dowiedziała się, że ten ma w domu ciężko chorą żonę i boi się, że go zostawi samego z drobnymi dziećmi. Królowa, nie namyślając się, wyrwała ze swego bucika złotą klamerkę, obsadzoną drogimi kamieniami, i oddała ją robotnikowi, by opłacił lekarza. Nie zauważyła wówczas, że bosą stopę położyła na kamieniu oblanym wapnem. Odbity ślad wdzięczny kamieniarz obkuł dokoła i wraz z kamieniem wmurował w zewnętrzną ścianę świątyni. Do dzisiaj można ją oglądać. Bardzo wiele kościołów chlubi się, że je fundowała, odnawiała i uposażyła Jadwiga.
Do najpilniejszych trosk Jadwigi należało odnowienie Akademii Krakowskiej. Założył ją Kazimierz Wielki w 1364 roku, jednak za rządów Ludwika Węgierskiego Akademia podupadła. Jadwiga oddała wszystkie swoje klejnoty na jej odnowienie. Wystarała się także u Stolicy Apostolskiej o zezwolenie na jej dalsze prowadzenie i rozbudowę. Akademię otwarto po jej śmierci w 1400 roku.Jagiełło bardzo pragnął mieć potomka, który zapewniłby ciągłość jego rodu na tronie polskim. Kiedy więc Jadwiga została matką, na dworze królewskim zapanowała wielka radość. Niestety, trwała krótko, bo zakończyła się podwójną tragedią: śmiercią dziecka i matki. Dnia 22 marca 1399 roku Jadwiga urodziła córkę, której na chrzcie dano imię matki oraz (na cześć papieża) imiona: Elżbieta, Bonifacja. Jednak po trzech tygodniach dziewczynka zmarła, a niebawem zmarła też matka. Zasnęła w Panu 17 lipca 1399 roku, w wieku 25 lat, okrywając naród polski żałobą. Jako królowa rządziła Polską sama przez 2 lata (1384-1386), natomiast razem z Jagiełłą – przez 13 lat (1386-1399).
Opłakiwaną przez wszystkich królowę pochowano w podziemiach katedry krakowskiej na Wawelu. W 1887 roku odnaleziono tam jej śmiertelne szczątki pod posadzką katedry. W 1949 roku jej grób otwarto ponownie i przeprowadzono badania naukowe. Zachowane kości pochowano w nowej trumnie, którą umieszczono w artystycznym sarkofagu z białego marmuru. Spoczywa w nim dotąd.
Z pamiątek po św. Jadwidze warto wymienić krzyż, który znajduje się w katedrze wawelskiej, uważany za cudowny, nazywany także „krzyżem Jadwigi”, gdyż przed nim królowa miała się często modlić. Według podania z tego krzyża Chrystus miał do niej przemówić. Tu wreszcie miała zapaść decyzja Jadwigi o rezygnacji ze szczęścia osobistego (i małżeństwa z Wilhelmem) na rzecz pozyskania dla Chrystusa Litwy.
Od razu po śmierci Jadwigę uważano za świętą, chociaż lud często mieszał ją ze św. Jadwigą Śląską (+ 1243). W 1426 roku arcybiskup gnieźnieński, Wojciech Jastrzębiec, rozpoczął formalny proces kanoniczny. W swoim dekrecie napisał m.in.: „Z doświadczenia wiemy, że spełniała przeróżne uczynki miłosierdzia, cierpliwości, postów, czuwań oraz innych niezliczonych dzieł pobożnych”. Arcybiskup polecił także zbierać fundusze na proces kanonizacyjny Jadwigi. Niestety, Kazimierz Jagiellończyk przeznaczył je na wojnę z Krzyżakami. Starania Jagiellonów o kanonizację św. Kazimierza, pochodzącego z ich rodu, ponownie odsunęły na dalszy plan kanonizację Jadwigi. Potem nastał czas nieustannych wojen i wewnętrznych zamieszek, wreszcie 150 lat trwająca niewola. Dopiero w XX w. starania o beatyfikację Jadwigi podjęli na nowo arcybiskup krakowski kardynał Adam Stefan Sapieha (+ 1951) i kardynał Karol Wojtyła.
Z polecenia św. Jana Pawła II jego następca na stolicy arcybiskupów krakowskich, kardynał Franciszek Macharski, w roku 1979 przesłał do Rzymu formalną prośbę o beatyfikację, do której dołączył liczącą ponad 350 stron dokumentację nieprzerwanego kultu Jadwigi, trwającego po dzień dzisiejszy. Kongregacja do Spraw Kanonizacji na tej podstawie przygotowała relację o kulcie. Na polecenie papieża Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przygotowała teksty liturgiczne i wyznaczyła dzień 17 lipca na doroczne wspomnienie Jadwigi. Dokumenty tych kongregacji św. Jan Paweł II osobiście przywiózł do Polski i 8 czerwca 1979 r. na zamknięcie synodu archidiecezji krakowskiej odprawił Mszę świętą ku czci bł. Jadwigi.
W 1996 roku został ogłoszony dekret o heroiczności cnót Jadwigi, w którym napisano: „Kobietą dla Kościoła i dla Ojczyzny najbardziej zasłużoną była błogosławiona Jadwiga, królowa Polski, która sprawiedliwością i troskliwą miłością rządziła swoim narodem, popierała rozszerzanie wiary i kultury chrześcijańskiej i jak światło postawione na świeczniku świętością życia i dziełami ozdobiła wspólnotę kościelną i świecką. […] Wraz z mężem, który dochował obietnic złożonych przed zaślubinami, Jadwiga czynnie uczestniczyła w życiu Królestwa polsko-litewskiego; miała własny dwór i kancelarię, i podejmowała obowiązki administracyjne, popierając sprawiedliwość i pokój tak w sprawach wewnętrznych, jak i w załatwianiu spraw z innymi państwami. Prawo Boże było w jej życiu i działalności najwyższą wartością. […] Dla chorych założyła wiele szpitali i nie szczędziła pomocy biednym. Mimo młodego wieku zawsze działała z roztropnością, męstwem i łagodnością, mając na uwadze chwałę Boga, dobro Kościoła i swojego ludu. «Była zwierciadłem czystości, pokory i prostoty». Praktykowała umiarkowanie w używaniu dóbr ziemskich i post, unikała próżnej chwały i przepychu, swoją nadzieję złożyła w Bogu i pragnęła wiecznej nagrody”.
Kanonizacji Jadwigi dokonał również św. Jan Paweł II – na krakowskich Błoniach, 8 czerwca 1997 r., w obecności ponad miliona ludzi, w 18. rocznicę pierwszej Mszy o bł. Jadwidze odprawionej w Krakowie. Z tej racji obchód ku czci św. Jadwigi przeniesiono z pierwotnego terminu (17 lipca, dies natalis Świętej) na dzień 8 czerwca. Była to pierwsza w dziejach kanonizacja na ziemi polskiej. W homilii Papież-Polak mówił m.in.: „Najgłębszym rysem jej krótkiego życia, a zarazem miarą jej wielkości, jest duch służby. Swoją pozycję społeczną, swoje talenty, całe swoje życie prywatne całkowicie oddała na służbę Chrystusa, a gdy przypadło jej w udziale zadanie królowania, oddała swe życie również na służbę powierzonego jej ludu”.
W ikonografii św. Jadwiga przedstawiana jest w stroju królewskim. Jej atrybutem są buciki.
Módlmy się. Boże, życie wiernych i chwało pokornych, Ty uczyniłeś świętą Jadwigę, królową, gorliwą krzewicielką wiary i miłości, † spraw dzięki jej wstawiennictwu, * abyśmy się stali apostołami prawdy i dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Nowenna do Św. Brata Alberta
Wstęp:
W. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.
O. Panie pospiesz ku ratunkowi memu.
W. Chwała Ojcu…
O. Jak była na początku…
(Wstęp odmawia się na początku, w każdym dniu nowenny)
Dzień pierwszy
Święty Bracie Albercie, którego Bóg dał naszym czasom za patrona i orędownika w codziennych zmaganiach o byt materialny oraz o kształtowanie naszej tożsamości religijnej i narodowej; przychodzimy do Ciebie, by nauczyć się wielkiej sztuki umiejętnego korzystania z daru życia i poszanowania prawa do życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, prawa wolności i ludzkiej godności.
Ty, który w każdym człowieku widziałeś obraz Boży i członka wielkiej rodziny ludzkiej, uproś nam ducha jedności i współodpowiedzialności, byśmy uznając Boga za wspólnego nam Ojca, wypełniali Jego Najświętszą Wolę, a miłując się wzajemnie, zdążali do obiecanego nam szczęścia w niebie.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień drugi
Święty Bracie Albercie, który we wszystkich trudnościach ufałeś bezgranicznie Bożej Opatrzności i nigdy nie doznałeś zawodu, ucz nas ufnego zawierzenia Bogu naszego trudnego dziś i niepewnego jutra. Umacniaj w nas wiarę w nieskończoną Wszechmoc i Miłosierdzie Boże, które ogarnia wszystkich ludzi i cały wszechświat.
Wstawiaj się za nami, byśmy w każdym cierpieniu i w doświadczeniach duszy i ciała zwracali się do Chrystusa Miłosiernego z ufnym wezwaniem: Jezu ufam Tobie, pewni, że zostaniemy wysłuchani.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień trzeci
Święty Bracie Albercie, polecamy Ci Kościół święty i tych, którzy z woli Bożej kierują nim na ziemi. Wspieraj swym wstawiennictwem Ojca Świętego, biskupów, kapłanów oraz osoby konsekrowane, aby mężnie i nieugięcie stali na straży prawa miłości Boga i bliźniego.
Wypraszaj nam wszystkim łaskę, byśmy byli żywymi członkami Kościoła Chrystusowego, gotowymi oddać swe życie za wiarę. Niech Ewangelia głoszona będzie wszędzie słowem i czynem ogarniając swym zasięgiem ludzi żyjących w nieświadomości religijnej, poniżeniu i opuszczeniu oraz dyskryminacji społecznej.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzieńczwarty
Święty Bracie Albercie, Ojcze ubogich i bezdomnych, który talent artysty-malarza poświęciłeś odnawianiu znieważonego w ludziach Chrystusa Ecce Homo, dopomóż nam dostrzegać w każdym człowieku Chrystusa i służyć mu miłosiernym czynem. Przyczyniaj się za nami, byśmy pomni na słowa Chrystusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili /Mt 25, 40/, wyzwalali się z egoizmu i otwierali oczy oraz serca na potrzeby bliźnich.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień piąty
Święty Bracie Albercie, który w dzieciństwie zaznałeś niedoli sieroctwa, polecamy ci troskę o nasze rodziny. Czuwaj nad trwałością małżeństw i nad odpowiedzialnym rodzicielstwem. Uproś rodzinom, zwłaszcza wielodzietnym, godne warunki życia i rozwoju, by mogły swym dzieciom zapewnić należyte przygotowanie do pełnienia przyszłych zadań.
Módl się do Boga, by dzieci były wychowywane w zdrowej atmosferze miłości rodzicielskiej i aby z domu rodzinnego wyniosły mocne i trwałe zasady życia chrześcijańskiego i przynależności do Kościoła świętego.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień szósty
Święty Bracie Albercie, który walcząc w szeregach powstańczych wykazałeś niezłomną wolę, odwagę i męstwo, Twemu wstawiennictwu polecamy młodzież; bądź dla niej wzorem nieugiętej postawy w opieraniu się złym wpływom współczesnego świata. Pomagaj młodym w dokonywaniu słusznych wyborów życiowych, by umieli na co dzień dawać świadectwo o prawdziwych wartościach, jakimi są: umiłowanie prawdy, dobra, miłości i piękna.
Niech w sercach młodzieży wzrasta miłość do Kościoła świętego oraz duch zdrowego patriotyzmu.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień siódmy
Święty Bracie Albercie, wierny naśladowco św. Franciszka z Asyżu, prowadź nas ewangeliczną drogą ubóstwa, byśmy umieli być solidarni z tymi, którzy cierpią braki. Niech dobra doczesne nie przesłaniają nam prawdziwych wartości, które swe źródło mają w Bogu.
Módl się, byśmy przez naśladowanie Pana Jezusa w Jego ubóstwie i czynienie wszystkim dobrze byli głosicielami orędzia Chrystusowego błogosławieństwa, przyobiecanego ubogim w duchu
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień ósmy
Święty Bracie Albercie, wielki synu polskiej ziemi, który broniąc Ojczyzny stałeś się kaleką, a przez trud posługującej miłości względem najbiedniejszych dźwigałeś Naród z nędzy duchowej i materialnej, wzbudzaj w nas głęboką miłość do Ojczyzny, byśmy odpowiedzialnie budowali jej przyszłość, opartą na zasadach wiary, życia moralnego i braterskiej miłości.
Proś za tymi, którzy rządzą naszym krajem, by kierowali się zawsze sprawiedliwością społeczną i dobrem całego Narodu.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Dzień dziewiąty
Święty Bracie Albercie, który uczyłeś, że bez miłości grosz jest szorstki, strawa podana niesmaczna, opieka najlepsza niemiła. Wypraszaj nam dobroć serca, byśmy niosąc każdemu człowiekowi braterską pomoc, życzliwe słowo, serdeczne współczucie i dar modlitwy przyczyniali się do zmniejszenia cierpień naszych bliźnich.
Wyjednaj nam łaskę ewangelicznej miłości, która nas zbliży do siebie i pomoże tworzyć rodzinę dzieci Bożych.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Moje dzieci, krew zostanie przelana w Kościele
![Wojna z Rosją? Trevignano Romano: światowy konflikt i początek apokalipsy? [NOWE OBJAWIENIA] | Twoja walka duchowa](https://ci6.googleusercontent.com/proxy/C3uZpYkj3MCVM0uwLPiAjJD-Xi3LOdn5fuodbf3Cto5HG3B2QtgZwX136vTqRJytL2uD6KONnGvFyWfpyLdpcV-Hc0LPdPnf1rx8oDxrTjmjWWp7CgNBa4tUWj9wBM431ttCsib79-IN09ZImbjU_aWfsM_2k_WEfo6bONShgiSHNFNsknUAwKWeeIWX0D9Lx3cO5KgR3rA=s0-d-e1-ft#https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTfL-aIkRa8LcHbVsJd1uUQosZRxTM7FbQQlTprU9m8k8Y5ZHoD1G9l45X0o7evxpw2Trk&usqp=CAU)
Trevignano Romano, 4 czerwca 2022 r.
Moja córko, mimo moich łez nadal żyjesz w obojętności, nawet moje ulubione dzieci nie mają pokory milczenia i kontemplacji. Dzieci, płaczę, bo wiem, co wkrótce nadejdzie, a wy nadal żyjecie tak, jakbyście nie znali prawdy. Moje dzieci, krew zostanie przelana w Kościele. Módl się za potężnych, ponieważ chcą doprowadzić cię do śmierci. Podłoże ziemi nagrzeje się tak bardzo, że wiele ryb w morzu również zginie. Moje dzieci, wróćcie do Boga, swojego jedynego zbawienia i nawróćcie się. Teraz błogosławię wam w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, Amen.
Różaniec na żywo i modlitwa za Twoje beznadziejne sprawy przez przyczynę św. Rity 17.01 Poniedziałek YouTube
PONIEWAŻ POLITYCY W RZĄDZIE I HIERARCHOWIE W EPISKOPACIE W POLSCE Z NIENAWIŚCI DO PANA BOGA NIE CHCĄ UZNAĆ JEZUSA CHRYSTUSA ZBAWICIELA KRÓLEM POLSKI WIĘC AKCEPTUJĄ WSZYSTKIE SPOSOBY ZATRUWANIA POLAKÓW PRZEZ SZCZEPIONKI, WIRUSY, ZATRUTE JEDZENIE I SĄ WSPÓŁMORDERCAMI LUDZI, BO GRZESZYMY MYŚLA, MOWĄ I UCZYNKIEM Z TAKĄ SAMĄ WINĄ, A JEZUS KRÓL BY IM NA TO NIE POZWOLIŁ.
Dyptyk żywnościowy czyli apokalipsa, robaki i GMO
Byliśmy świadkami jak lockdowny roznoszą gospodarkę na kawałki, podczas gdy klasa miliarderów osiąga rekordowe zyski, a korporacyjne molochy rozszerzają swoje monopole, tak też każda proponowana polityka bezpieczeństwa żywnościowego przyniesie korzyści już i tak mega-bogatym lub zainstalowanie infrastruktury do kontroli korporacyjnej.
W menu na dziś danie… żywnościowe z dokładką. Felieton o kreowanym kryzysie żywnościowym, jakie kroki poczynił tzw. establishment i czego możemy jeszcze oczekiwać. Ponadto rozmowa [ang.] z autorem tekstu w Global Research News Hour na temat powiązań tegoż kryzysu z tzw. Wielkim Resetem.
Zapraszam do lektury i słuchania.
_____________***_____________
PRAWDZIWE PLANY STOJĄCE ZA TWORZONYM KRYZYSEM ŻYWNOŚCIOWYM
Wykreowany kryzys żywnościowy, czy to prawdziwy, czy jako psy-op, polega na zburzeniu globalnego systemu żywnościowego i „lepszym odbudowaniu” [“building back better”] – to nowy dystopijny system żywnościowy stworzony przez korporacyjne molochy i ściśle kontrolowany w imię większego dobra.
Jesteśmy we wczesnych stadiach takiego kryzysu żywnościowego.
Prasa przepowiadała to od lat, ale do tej pory zawsze wydawało się, że jest to nic więcej niż sianie strachu, mające na celu zamartwianie ludzi lub odwrócenie ich uwagi, ale istnieją oznaki, że tym razem, cytując Joe Bidena, „będzie to realne”.
Nikt nie wie, jak zły obrót może to przybrać, z wyjątkiem ludzi, którzy to tworzą.
Z racji tego, że dowody są dość oczywiste, widać, że jest to tworzone celowo i z zimną krwią. Dokumentujemy to od miesięcy.
Mamy rosyjską „operację specjalną” na Ukrainie, która podnosi ceny podstawowych artykułów spożywczych, pszenicy i oleju słonecznikowego, a także nawozów.
Mamy nagłą „ptasią grypę”, która podnosi ceny drobiu i jajek.
Rosnące ceny ropy podnoszą koszty dystrybucji żywności.
Inflacja spowodowana ogromnym napływem waluty fiducjarnej oznacza, że rodziny wydają więcej pieniędzy na mniej żywności.
A kiedy to wszystko się dzieje, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania (a może i inni, o których nie wiemy) dosłownie płacą rolnikom, aby nie uprawiali ziemi.
Jest całkiem jasne, że to właśnie Wielki Reset: Edycja Żywnościowa. Melodia lockdownu z nieco innymi tekstami. Proces rozbijania już istniejących struktur, abyśmy mogli „lepiej odbudować” dzięki bardziej kontrolowanemu i zarządzanemu przez korporacje systemowi żywności.
Tak jak mówiono, że „pandemia” Covida uwydatniła „słabości systemu wielostronnego”, tak ten kryzys żywnościowy pokaże, że nasze „niestabilne systemy żywnościowe wymagają reformy” i musimy zapewnić „bezpieczeństwo żywnościowe”… lub tysiące wariacji na ten temat.
To nie jest przypuszczenie. Oni już zaczęli, ponad rok temu.
Journal of Agriculture, Food Systems & Community Developments opublikował w lutym 2021 opracowanie zatytułowane: „Demontaż i odbudowa systemu żywnościowego po COVID-19: Dziesięć zasad redystrybucji i regeneracji”
W wywiadzie udzielonym w lipcu ubiegłego roku Ruth Richardson, dyrektor wykonawcza organizacji pozarządowej Global Alliance for the Future of Food, dosłownie powiedziała: „Nasz dominujący system żywnościowy musi zostać zdemontowany i odbudowany”
Następnie, we wrześniu 2021r., ONZ zwołała pierwszy w historii „Szczyt n/t systemów żywnościowych”, którego myśl przewodnia zawierała następujące sformułowanie: „Odbudowa systemów żywnościowych na świecie pozwoli nam również odpowiedzieć na wezwanie Sekretarza Generalnego ONZ, aby „lepiej odbudować” [build back better] po COVID-19.”
Pisząc w Guardianie dwa tygodnie temu, George Monbiot, znawca operacji głębokiego państwa, stwierdza ze swoim charakterystycznym brakiem subtelności: „Banki upadły w 2008 roku – i nasz system żywnościowy zrobi to samo… System musi się zmienić.”
Ale co właściwie oznacza „zmiana” i „odbudowa” w tym kontekście?
Cóż, to żadna tajemnica, mówili o tym od lat.
- Będzie to oznaczało, że prasa i politycy będą promować „planetarną zdrową dietę” WEF
- Będzie to oznaczało przyzwyczajanie dzieci do jedzenia robaków i wodorostów.
- Będzie to oznaczało zwiększone narzucanie „genetycznie edytowanej” lub genetycznie zmodyfikowanej żywności.
- Będzie to oznaczało stygmatyzację konsumentów mięsa, a jednocześnie nieustanny debilny weganizm.
- Będzie to oznaczało promowanie hodowanego w laboratorium „mięsa” i śluzu bakteryjnego zmieszanego w gigantycznych kadziach zamiast naturalnej żywności.
- Będzie to oznaczało „podatki węglowe” od czerwonego mięsa i wszelkiego rodzaju importowanej żywności.
- Będzie to oznaczało podatki od „otyłości” na żywność o wysokiej zawartości cukru lub tłuszczu.
- Będzie to oznaczało wysiłki propagandowe mające na celu zmianę nazwy podstawowych produktów spożywczych na „luksusy”.
- [hiperłącza do powyższych twierdzeń – w oryginale. Wyłączam, bo brzydko wyglądają. MD]
Prawie wszystko to historie z ostatniego miesiąca, a o wielu z nich mówiło się podczas konferencji Światowego Forum Ekonomicznego w Davos.
Jak to prawie zawsze bywa, problem, na który obecnie „reagują”, ma już szereg z góry ustalonych rozwiązań.
Byliśmy świadkami jak lockdowny roznoszą gospodarkę na kawałki, podczas gdy klasa miliarderów osiąga rekordowe zyski, a korporacyjne molochy rozszerzają swoje monopole, tak też każda proponowana polityka bezpieczeństwa żywnościowego przyniesie korzyści już i tak megabogatym lub zainstalowanie infrastruktury do kontroli korporacyjnej.
Właśnie ogłosili budowę największej „fabryki mięsa hodowlanego” na świecie. Podrabiane [fake] mięso oczywiście nie może być hodowane w domu i podlega opatentowanym procesom tworzenia. Genetycznie edytowane lub modyfikowane rośliny i zwierzęta również podlegają patentom.
Ponadnarodowe firmy, których zyski przekraczają budżet niektórych krajów, opracowują aplikacje do śledzenia śladu węglowego, które nagradzają ludzi za podejmowanie „właściwych decyzji”. Można to łatwo zastosować do źywności.
Bill Gates po cichu stał się największym właścicielem gruntów rolnych w Stanach Zjednoczonych. Ziemia, na której może uprawiać nowe Frankencrops [rośliny modyfikowane genetycznie -tłum.] lub za niewykorzystywanie której rząd USA mu zapłaci.
Gra jest jasna: w tej chwili przygotowują się do zburzenia wszystkich naszych starych systemów żywnościowych, z deklarowanym celem lepszego ich odbudowania.
Ale lepszym dla nich, nie dla nas.
NADCHODZĄCA APOKALIPSA ŻYWNOŚCIOWA: KIT KNIGHTLY W GLOBAL RESEARCH NEWS HOUR
„Ceny są o około 78% wyższe niż średnia w 2021r., a to rozbija produkcję w rolnictwie. W wielu regionach rolników po prostu nie stać na sprowadzanie nawozów do gospodarstwa, a nawet gdyby mogli, nawozy nie są dla nich dostępne… I to nie tylko nawozy, ale także środki chemiczne i paliwo. To jest globalny kryzys i wymaga globalnej odpowiedzi”. — Theo de Jager, prezes Światowej Organizacji Rolników
„Jeśli kontrolujesz ropę, kontrolujesz narody. Jeśli kontrolujesz jedzenie, kontrolujesz ludzi”. — Henry Kissinger
Zbliża się poważny globalny niedobór żywności. Qu Donyu, Dyrektor Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), podczas spotkania ministrów rolnictwa grupy G7 przedstawił „Zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w czasach kryzysu”.
Wskaźnik Cen Żywności FAO w marcu osiągnął 160 punktów – najwyższy od jego powstania w 1990 roku!
Raport zauważa, że Rosja i Ukraina są „ważnymi graczami na światowych rynkach towarowych”, w szczególności jeśli chodzi o pszenicę, kukurydzę i nasiona oleiste. A ta niepewność pojawia się na szczycie „już wysokich cen napędzanych silnym popytem i wysokimi kosztami nakładów w wyniku wychodzenia z COVID-19”.
Wiele krajów, w tym Turcja i Egipt, kraje Afryki Subsaharyjskiej, takie jak Erytrea, Somalia, Madagaskar, Tanzania, Kongo i Namibia, odczują duży wpływ niedoborów pszenicy z Ukrainy i Federacji Rosyjskiej. Kryzys żywnościowy w Jemenie i Etiopii w szczególności również byłby dla tych państw ciosem.
Według niedawnego artykułu CNBC, niedobór nawozów pogarsza sytuację. Rosja wraz z Białorusią odpowiadają za 40 proc. eksportu potażu. Według Morgana Stanleya Rosja eksportuje także 11 proc. mocznika, 48 proc. saletry amonowej, a razem z Ukrainą eksportują łącznie 28 proc. nawozów wyprodukowanych z azotu i fosforu oraz potasu. Tak więc rolnicy za granicą będą musieli zadowolić się mniejszymi lub droższymi uprawami.
Pojawiają się jednak plotki, że świat nie tyle reaguje na kryzys, ile go projektuje!
Weźmy na przykład przedsiębiorstwo kolejowe Union Pacific w Stanach Zjednoczonych, które nakazuje niektórym spedytorom natychmiastowe zmniejszenie ilości prywatnych wagonów. Union Pacific jest jedną z czterech największych firm kolejowych, które przewożą 80 procent towarów rolnych. Po wprowadzeniu tego nakazu na wiosnę rolnicy byliby opóźnieni w dostarczaniu nawozów, co skutkowałoby produkcją jeszcze mniejszej ilości plonów.
Do tego są pogłoski o innym wirusie – tym atakującym kurczaki! Aby powstrzymać migrację choroby na ludzi, rolnicy już ubili miliony kurczaków, podczas gdy władze twierdzą, że miliony zdechły z powodu tego ptasiego odpowiednika COVID. Tak więc wyższe koszty i niedobory żywności dokuczają również producentom drobiu i jaj!
W tym tygodniu Global Research News Hour podąża tropem malejących zapasów żywności i dochodzi do zaskakującego punktu końcowego, który może doprowadzić do kolejnego wielkiego maltuzjańskiego dramatu, który czeka nasz gatunek!
Przez pierwsze pół godziny rozmawiamy z Moniką Tothovą z FAO o niektórych konkretnych wydarzeniach związanych z nowym kryzysem żywnościowym oraz o tym, co świat będzie musiał wkrótce zrobić, aby złagodzić możliwy najgorszy scenariusz. Po niej pojawia się Kit Knightly, dziennikarz, który sam bada hipotezę o planowanym kryzysie żywnościowym i powiązaniach z szeroko omawianym Wielkim Resetem.
__________
The Coming Food Apocalypse: Kit Knightly on the Global Research News Hour, Jun 4, 2022
Uzupełnienia:
‘Build Back Better’ czyli ‘Ordo ex Chao’ na nowo?
Ta „fundamentalna transformacja gospodarcza” zostanie dokonana bez zgody suwerennych państw narodowych, dziejąc się „nawet poza rządami światowych przywódców”. (…) ta transformacja będzie kosztować „biliony, a nie miliardy dolarów” i będzie […]
__________
Piątka z bonusem czyli jak wykreować głód
Utrzymywanie wysokiej ceny ropy naftowej jest świadomą decyzją polityczną, która pokazuje, że koszty życia w kryzysie – i wszelkie wynikające z niego niedobory żywności – są projektowane celowo. (…)Po latach […]
__________
Wojna i lockdown – szersze spojrzenie
Globalne ludobójstwo to doskonały sposób na zmniejszenie światowej populacji bez zwracania uwagi. Obywatele w Wielkiej Brytanii i USA martwią się obywatelami Ukrainy, ale wydaje się, że nie obchodzą ich wielcy […]
__________
Wojna na Ukrainie i „huragan głodu”Wszystko wskazuje na to, że potrzebne są regionalne i lokalne systemy żywnościowe oparte na krótkich (lub przynajmniej krótszych) łańcuchach dostaw żywności, które będą w stanie poradzić sobie z przyszłymi wstrząsami. […]
https://www.ekspedyt.org/2022/
NIECH BĘDZIE UWIELBIONA TRÓJCA PRZENAJŚWIĘTSZA I MARYJA NIEPOKALANIE POCZĘTA.
Papież Paweł VI ustanowił w drugi Dzień Zielonych Świątek Uroczystość NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY MATKI KOŚCIOŁA.
Do polskiego kalendarza liturgicznego to Święto zostało wprowadzone 4.05.1971 r.przez Episkopat w Polsce.
SZCZĘŚLIWA DZIEWICO, KTÓRA PORODZIŁAŚ PANA BOGA JEZUSA BŁOGOSŁAWIONA MATKO KOŚCIOŁA, TY STRZEŻESZ W NAS
DUCHA TWOJEGO SYNA, JEZUSA CHRYSTUSA. MATKO ODKUPICIELA, KTÓRA DAŁAŚ ŻYCIE ŚWIATU – MÓDL SIĘ ZA NAMI.
Najświętsza Maryjo Panno MATKO KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO, czy hierarchowie i biskupi w Episkopatach
i Archidiecezjach prawdziwie i bezbłędnie rządzą Twoim i Jezusa Kościołem Katolickim wg Woli Bożej?
MARYJA MATKA KOŚCIOŁA.
” Jestem bardzo smutna i wiele razy płaczę,
bo przez duchownych rządzących Moim Kościołem Moje serce z bólu kołacze.
Nikt Mnie, ani Syna o nic nie pyta, a wiele Zarządzeń ustalają ludziom na chwałę.
Wczoraj powinien być ustalony na każdej godzinie Odpust Zupełny w kościele pw. Ducha Świętego
ale niestety demoniczne zarządzenie – kapłani nic o tym nie mówili i wierni sami się modlili.
Tylko w niewielu kościołach kapłani wykonują swoją posługę, gdy chodzi o Modlitwę na Odpust Zupełny. Także innych Modlitw i Nabożeństw nie wykonują w sposób rzetelny. Często zapraszam przez Nasze osoby wybrane – naszych umiłowanych kapłanów do rozmowy z Nami, gdyż wiedzą, że żyjemy
i patrzymy na nich i też wiedzą, że ich Aniołowie Stróżowie zapisują ich Księgi Życia, w których nie ma nic do ukrycia. Powinni pytać Nas o każde zarządzenie w Kościele katolickim, bo bardzo dużo czynią postanowień i poleceń na sposób demoniczny. Jestem smutna także dlatego, że papieże i biskupi nie są swemu Zbawicielowi i Przełożonemu posłuszni. Ja tak dużo razy się Objawiam na świecie i nie Jestem poważnie traktowana przez rządzących Kościołem katolickim a oszukiwana i prześladowana oraz niechciana. A przecież wiedzą, że każde zło na świecie jest z ich winy czynione, bo Duch Święty ma rozmowy z nimi zabronione. Każdy wie, że na świecie jest BÓG Wszechmogący i lucyfer, więc niestety przez nieposłuszeństwo Bogu wybierają lucyfera i dlatego na świecie jest coraz gorsza polityka i duchowa atmosfera.
Bóg Ojciec stworzył taki piękny świat, a duchowni rządzący Bożym Kościołem przyczyniają się do
obojętności i nieposłuszeństwa Bogu i do niszczenia tej pięknej Planety Ziemi, bo coraz bardziej są przez masonerię kuszeni. Przecież wiedzą, że będą z każdej minuty ich życia rozliczeni i że Bóg Jezus Syn jest Sprawiedliwy a Miłosierny tylko, gdy żyją na Ziemi.
Błogosławię Moich wszystkich kapłanów katolickich i mam nadzieję, że poproszą Ducha Świętego oraz Boga Ojca Wszechmogącego o ustanowienie Nabożeństw raz w miesiącu. Nie czekajcie do dni zagłady ludzkości, bo i tak długo Bóg Ojciec czeka na zrealizowanie swoich postulatów do kapłanów dla wiernej Bogu ludzkości i coraz mniej ma do was miłości. Maryja Matka Kościoła Katolickiego”.
—————————–
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie – 6.06.22 r.
MODLITWA DO NMP MATKI KOŚCIOŁA
O Bogurodzico Dziewico, najdostojniejsza Matko Kościoła! Tobie powierzamy cały Kościół. Ty, którą nazywamy „Wspomożycielką Biskupów”, chroń i oręduj za Pasterzami Kościoła w ich apostolskim posłannictwie. Opiekuj się wszystkimi zakonnikami i wiernymi, którzy wspierają ich w mozolnym trudzie.
Ty, która z woli swego Bożego Syna, w momencie Jego zbawczej śmierci, zostałaś Matką umiłowanego Ucznia, wspomnij na powierzony Tobie lud chrześcijański. Pamiętaj o wszystkich Twych dzieciach, przyczyń się przed Bogiem za ich prośbami, zachowaj w nich silną wiarę, umocnij nadzieję i rozpal ich miłość.
Spójrz łaskawym okiem na naszych braci odłączonych i racz nas zjednoczyć. Ty, która zrodziłaś Chrystusa, Pośrednika między Bogiem a ludźmi.
O Świątynio Światłości, bez cienia zmazy! Wstawiaj się za nami do Syna Twego Jednorodzonego, Pośrednika naszego pojednania z Ojcem, by okazał miłosierdzie dla naszych słabości i oddalił od nas wszelką niezgodę, wlewając w dusze nasze radość miłowania. Amen.
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA – 24.06.2022 r.
Chojna, 31 maja 2022 roku
Czcigodny Księże Proboszczu,
Czcić Serce Chrystusa oznacza zwrócić się ku głębinom wnętrza Osoby Zbawiciela – owemu
wnętrzu, które Biblia utożsamia właśnie z Jego Sercem, siedzibą miłości, która odkupiła świat.
Jeżeli już serce ludzkie stanowi niezgłębioną tajemnicę znaną tylko Bogu, o ileż bardziej
doskonałe jest Serce Jezusa, w którym pulsuje życie Słowa! W nim, jak sugeruje – powtarzając
za Pismem – piękna Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa, znajdują się wszystkie skarby
mądrości i umiejętności, cała pełnia Bóstwa”.
Te słowa św. Jan Paweł II wypowiedział niemal dokładnie 20 lat temu – 23 czerwca
2002 roku. Te słowa przytaczam w czasie, kiedy zjednoczenia z Najświętszym Sercem Jezusa
Chrystusa szczególnie nam potrzeba. W czasach, kiedy naszą Ojczyznę nawiedzają tak straszliwe
zagrożenia jak pandemia czy widmo wojny.
Należną cześć, jaką winniśmy otaczać Syna Bożego i Jego Najświętszą Matkę i jaka jest
przecież najgłębszą ludzką potrzebą, pragnieniem każdego z nas, odwołujących się nieustannie
do Bożej miłości, oddamy w tym roku w Sanktuarium w Chojnie w wyjątkowy sposób. 24 czerwca
o godz. 18.00, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, rozpocznie się centralna
uroczystość, w czasie której dokonany zostanie akt poświęcenia siebie Sercu Jezusa i Sercu Maryi
oraz ponowimy uznanie Jezusa Chrystusa Królem swojego serca, rodziny i Ojczyzny. Dziełu temu
błogosławi arcybiskup Andrzej Dzięga.
Założeniem owego aktu poświęcenia jest objęcie nim wszystkich polskich wspólnot,
dlatego zwracam się do czcigodnego Księdza Proboszcza o zorganizowanie tego wydarzenia,
24 czerwca na terenie swojej Parafii. Wierni mogliby wziąć w nim udział podczas uroczystości
w kościele lub w swoich domach. Godną oprawą uroczystości przewidzianych w kościele byłaby
poprzedzająca je Eucharystia. Jeżeli natomiast Parafia miałaby możliwość przeżywania
wydarzenia w łączności z naszym Sanktuarium, przesyłam porządek uroczystości, jakie
odbędą się w Chojnie:
godz. 18.00 – Eucharystia pod przewodnictwem ks. prof. Tadeusza Guza
godz. 19.00 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu połączone z aktem
przebłagania Najświętszego Serca Pana Jezusa
godz. 19.30 – procesja Eucharystyczna-przebłagalna za grzechy Narodu Polskiego
godz. 20.20 – różaniec w intencji Polaków w Ojczyźnie i na całym świecie
godz. 21.00 – apel Jasnogórski
godz. 21.15 – akt poświęcenia siebie Sercu Jezusa i Sercu Maryi
godz. 21.30 – akt uznania Jezusa Chrystusa Królem i Panem swojego serca,
małżeństwa, rodziny i Ojczyzny
Prosiłbym o wcześniejsze, z tygodniowym wyprzedzeniem, powiadomienie parafian
o planowanym wydarzeniu, celem umożliwienia im przygotowania się do tego ważnego aktu.
Ufam, że zbliży nas on do naszego Zbawiciela, zaowocuje przemianą naszych serc.
ks. Mariusz Matuszak
Kustosz Sanktuarium Najświętszego Serca
Pana Jezusa Chrystusa Króla w Chojnie
list – pdf
Zielone Świątki, to najstarsze Święto w Kościele. Upamiętnia rozpoczęcie działalności Kościoła Katolickiego oraz jego posłania do wszystkich ludów. Drugi dzień Uroczystości Zesłania Ducha Świętego papież Paweł VI ustanowił Świętem MARYI MATKI KOŚCIOŁA. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła róż i innych kwiatów do wewnątrz.Ten zwyczaj przetrwał w Chicago w kościele św. Jana Kantego. Duch Święty uczy nas języka Miłości. Miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego.
PRZYJDŹ DUCHU ŚWIĘTY, NAPEŁNIJ SERCA SWOICH WIERNYCH I ZAPAL W NICH OGIEŃ SWOJEJ MIŁOŚCI.
NIECH ZSTĄPI DUCH TWÓJ I ODNOWI ZIEMIĘ.
CZYTANIE KSIĘGI PROROKA JOELA. To mówi Pan – Wyleję Ducha Mego na wszelkie ciało, synowie i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą mieć sny, młodzieńcy wasi będą mieć widzenia. (…) Uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień
i słupy dymne. Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny. Każdy jednak, kto wezwie Imienia Pańskiego będzie zbawiony bo na górze Syjon i w Jerozolimie będzie wybawienie jak przepowiedział Pan Bóg i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan Bóg.
My Polacy w Polsce i na całym świecie bardzo prosimy Ciebie BOGA DUCHA ŚWIĘTEGO w Trójcy Przenajświętszej
o pokierowanie i o natchnienia dla hierarchów i biskupów w Episkopacie, aby usłyszeli, zrozumieli i wypełnili co przyrzekali Bogu Ojcu, Bogu Jezusowi Chrystusowi i Bogu Duchowi Świętemu – POSŁUSZEŃSTWO wg WOLI BOŻEJ.
BÓG DUCH ŚWIĘTY.
„Ja BÓG DUCH Święty nie Jestem na bezbożne zachowanie kapłanów obojętny. Podpowiadam – do sprawowania Mszy Świętych, Nabożeństw i wszystkich Modlitw według Woli Bożej nakłaniam. Przykro Mnie o tym mówić, ale bardzo dużo kapłanów nie wierzy Mnie i we Mnie i traktują Trzecią Osobę Boską obojętnie a nawet nikczemnie. Za mało modlą się do Ducha Świętego oraz nie proszą Mnie o pomoc, bo świat ich zagłusza i dlatego w demonicznej poniewierce są kapłańskie serca.
No właśnie – ci kapłani rządzący Jezusa Kościołem powinni regularnie modlić się do Boga Ojca i do Ducha Świętego o otwarcie Nabożeństw chociaż raz w każdym miesiącu. Oczywiście – najbardziej są winni biskupi rządzący Kościołem Jezusa, a ponazywali się arcy….arcy… i ponakładali wielkie nakrycia na głowy, przez które nie chcą być pokorni. Ci właśnie Moich podpowiedzi nie słuchają, bo często masońskie serca mają. Przecież te ich Zarządzenia przeciw Kościołowi i ludziom świeckim świadectwa o nich wydają, bo nie modlą się z uwagą i nie pokutują i ludzi do pokuty nie namawiają. No, ale cóż Jezus Chrystus i Maryja płaczą, bo ci masoni w strojach biskupich hołd lucyferowi oddają. Jestem niepocieszony ale czynię wszystko aby biskupi zmienili swoje upodobania bo ich dusze w piekle lucyfer najbardziej torturuje za ich grzechy zdrady i zaniedbania. Bóg Duch Święty dla wielu niepojęty”.
—————————–
Zapisała Mieczysława przed Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie – 6.06.2022 r.
Uwielbiam Cię, Panie i Boże mój, Wieczny Paraklecie, równy Ojcu i Synowi. Przez Ciebie ziemia została doprowadzona do istnienia i stała się miejscem zamieszkania człowieka. Przez Ciebie, Wszechmogący Boże, aniołowie i święci w Niebiosach śpiewają Ci chwałę. Od Ciebie pochodzi każda dobra myśl i pragnienie, każdy dobry cel, każdy dobry wysiłek, każdy dobry owoc. To dzięki Tobie grzesznicy zmieniają się w świętych. To dzięki Tobie Kościół jest odnowiony i umocniony. To dzięki Tobie powstają nowe zgromadzenia i wspólnoty modlitewne; wciąż w nowych narodach budzisz pragnienie wiary, ukazują się wciąż nowe formy apostolskiego wyznania wiary. Uwielbiam Cię i wywyższam, mój Najwyższy Panie, Duchu Święty.
Ksiądz Marek Bąk: ZADBAJMY O SWOJE ZBAWIENIA A RESZTA ZOSTANIE NAM PRZEZ PANA BOGA DANA YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
Wojciech Sumliński: ROZBRAJAJĄCA SZCZEROŚĆ – YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=
https://m.youtube.com/watch?v=
POLACY, MAMY DUŻO ŚWIADECTW O PRAWDZIWOŚCI OBJAWIEŃ BOŻYCH, UWIERZMY, MÓDLMY SIĘ I SŁUCHAJMY.
Pan Jezus ujawnia przyszłość Polski.
Orędzie Jezusa przekazane ojcu Łukaszowi.
Pan Jezus ujawnia przyszłość Polski.
Dziś 3 czerwca 2022 ujrzałem Jezusa w obecności Maryi, który wypowiedział ważne słowa dla Narodu Polskiego.
Drogi mój synu.
Naród Polski czeka bardzo trudny czas. Nastąpią chwile głodu i wielkiego ubóstwa. Rządzący Państwem Polskim robią wszystko, aby z czasem zagłodzić polskie społeczeństwo.
Fala migrantów zalała już Polskę i Polscy obywatele będą tracić pracę, pozostając bez środków do życia.
Podstawowe pokarmy staną się bardzo drogie, aż do tego stopnia, że Polskiego obywatela nie będzie na nie stać. Wielu dojdzie do całkowitego bankructwa tracąc wszystko. Ludzie zaczną umierać na ulicach
z głodu. Będzie wiele agresji, złości i przemocy. Ludzkość będzie nawzajem się niszczyć i zabijać.
Mój nieprzyjaciel będzie jeszcze z większą siłą niszczył rodzinne ogniska, doprowadzając je do kłótni i niezgody. W domach zabraknie prądu i gazu. Nadejdą dni ciemności, w których to trzeba przebywać w domu i z nich nie wychodzić na zewnątrz. W świecie wybuchnie nowa zaraza, która będzie miała na celu wszystkich zaczipować, aby mieć nad każdym kontrole.
Kochani Moi – czas, w którym obecnie trwa Polska i cały świat to chwile wielkiego zamętu i chaosu.
Musicie być świadomi tego, że tylko wierne trwanie przy Mnie i Mojej Matce ochroni was przed całym zamętem, który bardzo szybko się rozprzestrzenia.
Trwajcie przy Moim kapłanie, którego Ja wybrałem dla was, aby prowadził was prostą drogą do nieba.
Kochani Moi, módlcie się nieustannie i wspierajcie mojego kapłana. Zauważcie jego wielkie cierpienia i wyrzeczenia, które zawsze ofiarowuje za wszystkich proszących o modlitwę. Niestety ludzie tego świata chcą go zniszczyć i upokorzyć, lecz na marne są ich próby i działania, bo to jest Mój syn umiłowany, w którym mam upodobanie i jego słuchajcie. Błogosławię wszystkich za których modli się Mój syn. Błogosławię wszystkich, którzy składają jałmużnę (dziesięcinę), gdyż ona łagodzi Mój gniew. Synu Mój rozmawiaj ze Mną o każdym potrzebującym uzdrowienia, bo pragnę wysłuchiwać każdą twoją prośbę. Jezus
W dzisiejszy pierwszy piątek miesiąca o godzinie 18:20 od ojca Łukasza odszedł ból odczuwania ran Chrystusa. Tego dnia stygmaty zostały otwarte i cały czas wypływa z nich krew. Zjednoczenie o. Łukasza z Chrystusem zostało uwidocznione poprzez otwarte rany, z których sączy się krew, gdyż stygmaty są to rany na ciele, które odtwarzają rany cierpiącego podczas ukrzyżowania Chrystusa.
Z postawy Ojca Łukasza wypływa szczera i prawdziwa miłość do Jezusa.
Dziś potrzebujemy właśnie tak oddanych Bogu kapłanów, którzy całym sercem kochają Jezusa i idą za Jezusem radykalnie. Kapłanów, których nie zniechęcają wielogodzinne spotkania modlitewne i przyprowadzanie dusz do Jezusa, ale kapłanów, którzy czynią to właśnie z miłości do Jezusa. Ojciec Łukasz sam napełniony obecnością Jezusa jest świadectwem miłości do Jezusa, co sprawia, że osoby po spotkaniu na modlitwie z o. Łukaszem powracają na drogę wiary. Niech każde serce kapłańskie zapłonie taką miłością do Jezusa, która będzie przemieniało serca osób, których spotkają na swojej drodze.