Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi,

Ciemna noc w jasności promienistej brodzi.

Aniołowie się radują, pod niebiosy wyśpiewują:

Gloria, gloria, gloria in excelsis Deo.

Można śpiewać inną odpowiednią pieśń.

Kapłan pozdrawia wiernych jak we Mszy św., a następnie wprowadza ich do świadomego i czynnego udziału w obrzędach tego święta. Może się posłużyć słowami niżej podanymi lub podobnymi:

Drodzy bracia i siostry! Przed czterdziestoma dniami obchodziliśmy święto Narodzenia Chrystusa. Dzisiaj wspominamy dzień, w którym Jezus został przedstawiony w świątyni. W ten sposób nie tylko wypełnił przepis prawa Starego Testamentu, lecz spotkał się ze swoim ludem, który z wiarą Go oczekiwał. Symeon i Anna, prowadzeni i oświeceni przez Ducha Świętego, przybyli do świątyni, poznali Chrystusa i z radością wyznali wiarę w Niego. Podobnie i my, zgromadzeni przez Ducha Świętego, dążymy na spotkanie z Chrystusem. Znajdziemy Go i poznamy przy łamaniu chleba, a kiedyś spotkamy się z Nim, gdy przyjdzie w chwale.

Po wprowadzeniu kapłan, mając ręce złożone, błogosławi świece, mówiąc:

MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego światła, Ty dzisiaj ukazałeś sprawiedliwemu Symeonowi światło na oświecenie pogan, † pokornie Cię błagamy, pobłogosław te świece i przyjmij prośby swojego ludu, który się zgromadził, aby je nieść ku Twojej chwale; * spraw, niech drogą cnót dojdzie do światłości bez końca. Przez Chrystusa, Pana naszego.

                                                                                     

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Mimo, że jesteśmy już po świętach Bożego Narodzenia, czytamy dzisiaj zapowiedź przyjścia Mesjasza. W Księdze Malachiasza łączy się to z dwiema prawdami: z miłością Boga do Izraela oraz z Jego sprawiedliwą ręką.
Słynny obraz Rembrandta Ojciec Miłosierny zawiera szczegół, który dobrze tłumaczy, czym jest miłosierdzie Boga. Dłonie ojca, spoczywające na plecach syna marnotrawnego, są różne. Jedna jest delikatna, kobieca (łączona z rachamim, czyli z matczyną miłością, gotową do cierpliwego przebaczania), a druga silna, łączona z ojcem (to miłość chesed, czyli stała i wierna, którą utożsamiano z zawarciem przymierza Boga z ludźmi).
Zapowiedź przyjścia Pana we fragmencie z Księgi Malachiasza jest syntezą obu tych słów. Samo przyjście Mesjasza dokonuje się z miłości do nas i jest połączone z sądem, z ciężką ręką Boga, która pragnie sprawiedliwości. Może to być na pierwszy rzut oka trudne do pogodzenia zestawienie, ale Biblia ukazuje, że miłość Boga jest związana między innymi z trudem. Przykładami tego może być wyjście Abrahama i jego próba albo czterdzieści lat wędrówki Izraela po pustyni. W Nowym Testamencie potwierdzenie tego znajdujemy w tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania Chrystusa, a dosłownie wyrażone zostaje w Apokalipsie św. Jana: Ja, który kocham, karcę i ćwiczę (Ap 3, 19).
Miłość Boga nie znosi kompromisów. Jeżeli wchodzimy z Nim w relację, to mamy wejść w nią cali, zrywając z grzechem. Jest to trudny i wymagający proces, o którym mówi prorok: usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro… – użyte tutaj porównania są mocne i wskazują na ból, który mamy do przejścia. Ostatecznie jednak po tym oczyszczeniu nastąpi radość: będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych. Tę drogę możemy rozpocząć od spowiedzi.

Komentarz do psalmu

Psalm mógł mieć charakter hymnu, który był odśpiewywany w czasie wchodzenia ludu do świątyni. Pieśń dzieli się na trzy części. Pierwsza przedstawia Boga jako wszechmogącego, który podtrzymuje wszystko w istnieniu (Ps 24, 2). Druga mówi o tym, kto może wejść do świątyni, jaki człowiek jest godny, by przebywać w obecności Boga.
Ostatnie wersy z Psalmu 24 to wniosek pochodzący z lektury całego utworu. Jakiemu Panu należy otworzyć bramy? Stwórcy wszechświata, Temu, który ustanowił człowieka na szczycie i pokazał mu, jak ma postępować, by wszedł na górę Pana.
Można jeszcze wersety 7-10 łączyć z momentem, gdy Arka Przymierza była wprowadzana do Jerozolimy. Gdy król Dawid tańczył i śpiewał z radości (por. 2Sm 6, 12-16).

Komentarz do drugiego czytania

Jezus chce uwolnić wszystkich tych, którzy są w niewoli lęku przed śmiercią. W kontekście dzisiejszego czytania misja Chrystusa nabiera specjalnego charakteru. Człowiek może umrzeć na wiele sposobów. Nie mówimy tutaj jedynie o śmierci cielesnej, gdy ciało odłącza się od duszy, ale także o śmierci spowodowanej grzechem. Duński filozof – Soren Kierkegaard, jedno ze swoich dzieł zatytułował Choroba na śmierć. W tej książce dotyka zagadnienia specjalnego rodzaju śmierci. Mowa tutaj o rozpaczy, której kresem jest śmierć jako rzecz ostateczna.
Życie w grzechu jest drogą w rozpaczy. Człowiek grzeszny trwa w napięciu, w pewnym niedomknięciu. Natura ludzka jest niedoskonała – stąd nasze upadki i powroty na drogę przymierza z Bogiem. Taką pustkę może „załatać” Bóg w sakramencie pokuty. Chrześcijanin to człowiek, który potrafi spojrzeć dalej, za horyzont śmierci, swojego upadku. Jest to jedynie okno, przez które widać krajobraz życia wiecznego. Dlatego ludzie wierzący nie traktują śmierci jako koniec, lecz jako przejście. Jest to podstawowe odróżnienie, jakiego używał Kierkegaard a także autor Listu do Hebrajczyków.
W tym świetle widzimy Chrystusa i Jego zbawcze dzieło. Przez śmierć pokonuje tego, który dzierżył władzę nad śmiercią (por. Hbr 2,14b). Ojcowie Kościoła pisali, że Jezus, przychodząc na świat, odkupił wszystko, w co się wcielił, a więc całą naturę ludzką oprócz grzechu. Jest to wyjątkowe zwycięstwo, dzięki któremu wiemy, jak mamy postępować, by nie być niewolnikiem. Wpatrujmy się w Jezusa.

Komentarz do Ewangelii

Ofiarowanie Jezusa w świątyni łączy się szczególnie z motywem światła. Tego porównania używa starzec Symeon, gdy wypowiada proroctwo: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. Również świece, które w tym dniu przynosimy ze sobą na Mszę św., mają symbolizować światło, które wychodzi z Kościoła i oświeca naszą drogę.
Tradycja żydowska nakazywała, by po czterdziestu dniach od urodzenia przedstawić dziecko Bogu oraz złożyć Mu specjalną ofiarę. Jednak Ofiarowanie Pańskie miało bardziej na celu przedstawienie Zbawiciela światu, czego potwierdzeniem jest proroctwo Symeona.
Wniesienie Jezusa do świątyni jest umiejscowieniem Króla na tronie, czyli tam gdzie jest Jego miejsce. Chrystus zostaje ofiarowany, lecz światło z Niego bijące rozchodzi się dalej, zdecydowanie poza świątynię jerozolimską. Jego królowanie zostaje też wspomniane w słowach skierowanych bezpośrednio do Maryi – Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Zapowiedź Symeona Kościół interpretuje jako przygotowanie na wydarzenia Męki i Zmartwychwstania. Tronem naszego Króla będzie krzyż, za berło posłuży Mu trzcina, a na głowie będzie miał koronę cierniową.
Tutaj splata się tajemnica Wcielenia z misterium Zbawienia. Jeszcze jednym elementem, w którym to widać, jest tekst Exsultet. Noc, która jako dzień zajaśnieje, która będzie światłem i radością (por. Exsultet), to wyraz Zmartwychwstania Chrystusa, to moment, gdy blask Jego chwały zacznie padać na każdego człowieka. Świeca paschalna, którą wnosimy do kościoła w Wigilię Paschalną, jest jak Chrystus wnoszony przez swoich Rodziców do świątyni. Od Paschału rozchodzi się światło na wszystkich wiernych, a od Jezusa – nadzieja zbawienia.

Komentarze zostały przygotowane przez Pawła Klefasa kleryka IV roku WMSD w Warszawie

                                                                              

Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych – List przed Dniem Życia Konsekrowanego 2022

https://www.ekai.pl/dokumenty/komunia-uczestnictwo-i-misja-w-zyciu-osob-konsekrowanych-list-przed-dniem-zycia-konsekrowanego-2022/

Modlitwa za osoby konsekrowane

Boże, Ty dajesz natchnienie do dobrego i pomagasz je urzeczywistniać, prowadź droga wiecznego zbawienia naszych braci i siostry, którzy dla miłości Twojej porzucili wszystko i oddali się Tobie. Spraw, aby naśladując Chrystusa wiernie wypełniali śluby oraz służyli Tobie i braciom w duchu ubóstwa i pokorze serca. Spraw, aby mieli ducha jedności i zachęcając się wzajemnie do pełnienia dobrych uczynków, przez święte życie byli prawdziwymi świadkami Chrystusa. Amen.

MODLITWA ZA OSOBY KONSEKROWANE 

Przenajświętsza Trójco, błogosławiona i błogosławiąca,

napełnij błogosławieństwem swoich synów i córki, których powołałaś,

aby wyznawali wielkość Twojej miłości,

Twojej miłosiernej dobroci i Twojego piękna.

 

Ojcze Święty, uświęć swoich synów i córki,

którzy konsekrowali się Tobie dla chwały Twojego imienia.

Wspomagaj ich swoją mocą, aby mogli świadczyć,

że Ty jesteś początkiem wszystkiego, jedynym źródłem miłości i wolności.

 

Dziękujemy Ci za dar życia konsekrowanego,

które z wiarą szuka Ciebie, a pełniąc swoją powszechną misję,

wzywa wszystkich, aby zmierzali ku Tobie.

 

Jezu Zbawicielu, Słowo Wcielone,

Ty powierzyłeś swoją drogę życia tym, których powołałeś:

nadal przyciągaj do siebie ludzi, którzy będą dla współczesnego człowieka

świadkami Twojego miłosierdzia, zapowiedzią Twojego powrotu,

żywym znakiem dóbr przyszłego zmartwychwstania.

Niech żadna próba nie oderwie ich od Twojej miłości!

 

Duchu Święty, Miłości rozlana w sercach,

który umysłom udzielasz łaski i natchnienia, odwieczne Źródło życia,

który doprowadzasz do końca misję Chrystusa przez różnorakie charyzmaty,

prosimy Cię za wszystkie osoby konsekrowane.

 

Napełnij ich serca głęboką pewnością,

że zostały wybrane, aby kochać, wielbić i służyć.

Pozwól im zaznać Twojej przyjaźni, napełnij je Twoją radością i pociechą,

pomagaj im przezwyciężać chwile trudności i podnosić się po upadkach,

uczyń je odblaskiem Boskiego piękna.

Daj im odwagę podejmowania wyzwań naszych czasów

i łaskę ukazywania ludziom dobroci i człowieczeństwa

Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.

                                                                                    

Litania na Ofiarowanie Pańskie

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.

Dzieciątko Jezus – usłysz nas.

Dzieciątko Jezus – wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata, Boże – zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże – zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.

O Maryjo, która poddałaś się prawu oczyszczenia przepisanemu w Prawie, módł się za nami.

O Maryjo, która z Twoim Synem i z Józefem udałaś się w drogę do Jeruzalem,

O Maryjo, któraś Syna Twego przedstawiła i ofiarowała w świątyni,

O Maryjo, któraś parę gołąbków na ofiarę przyniosła,

O Maryjo, któraś Syna wykupiła,

O Maryjo, którą Symeon pozdrowił i błogosławił,

O Maryjo, któraś Dziecię Twoje na ręce Symeona złożyła,

O Maryjo, któraś z radością przysłuchiwała się słowom Symeona,

O Maryjo, któraś słyszała bolesne przepowiadania sprawiedliwego starca,

O Maryjo, którą ucieszyły słowa pochwalne prorokini Anny,

O Maryjo, najczystsza Dziewico,

O Maryjo, niepokalana Panno oraz Matko,

 

Od ducha pychy i wyniosłości, wybaw nas wstawieniem się Twoim.

Od sprzeciwiania się przykazaniom Bożym,

Przez Twoje całego życia posłuszeństwo,

Przez Twoją pokorę,

 

My, grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas.

Abyśmy zawsze pamiątkę Syna Twego Boskiego w sercu zachowywali,

Abyśmy w szczęściu zuchwałości, a w nieszczęściu rozpaczy się nie poddawali,

Abyśmy także w godzinę śmierci, jak Symeon, w pokoju z tego świata zejść mogli,

Abyśmy po śmierci, w Kościele wiecznej chwały przedstawieni być mogli,

 

JEZU, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.

JEZU, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.

JEZU, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

 

Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, Twój Jednorodzony Syn, który przyjął nasze ludzkie ciało, został w dniu dzisiejszym przedstawiony w świątyni, pokornie Cię hlagamy, spraw, abyśmy mogli stanąć przed Tobą czystymi sercami. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.