25 stycznia Kościół wspomina przełomowe wydarzenie w życiu Apostoła Narodów św. Pawła. To, co wydarzyło się pod Damaszkiem, zmieniło całe jego życie i sprawiło, że Paweł stał się wielkim apostołem Chrystusa.  Dzień to wyjątkowy, zarówno ze względu na wydarzenie, jak i osobę świętego, któremu jest poświęcony. W kalendarzu liturgicznym jest to jedyny przypadek, gdy czcimy nawrócenie osoby. Jednak nawrócenie to jest znaczące, mające wymiar zarówno konkretny, jak i symboliczny. Konkretny, bo dotyczy historycznej osoby i wydarzenia, które wpłynęło na losy chrześcijaństwa. Symboliczny, ponieważ odnosi się do każdego wierzącego, który spotyka/który może spotkać na swojej drodze Boga.

Paradoksalnie celem podróży Pawła do Damaszku było definitywne skończenie z sektą chrześcijan. Dla swojej misji miał nawet oficjalne listy polecające. Paweł opuścił Jerozolimę przez Bramę Północną, w pobliżu której znajdował się grób św. Szczepana.

Śmierć Szczepana jeszcze bardziej podsycała Szawła do prześladowania tych, którzy wyznawali, że Jezus jest Panem. Damaszek jest oddalony od Jerozolimy o 250 km. Szaweł potrzebował na przebycie tej drogi ośmiu dni podróży karawaną przez Płaskowyż Judejski. Kiedy już przekroczył granicę miasta utworzoną z pierścienia drzew, zdarzył się cud. Na drodze do Damaszku dokonało się jego nawrócenie. Objawił mu się Chrystus. Ukazany został Zmartwychwstały z krzyżem, który zadaje upadłemu pytanie: Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz? Poraził go światłem, powalił na ziemię i powołał, aby został Jego uczniem. Szaweł utracił wzrok na trzy dni, ale tak na prawdę było mu to potrzebne, aby jego umysł i serce mogło zostać oświecone wiarą. To oświecenie polegało na tym, że rozpoznał w Jezusie jedynego Zbawiciela i Pana. Przejrzał i zrozumiał, że Jezus jest rzeczywiście obiecanym przez proroków Starego Testamentu Mesjaszem.

Istotą spotkania Jezusa z Szawłem na drodze do Damaszku było to, że Szaweł pozwolił sobie na to, aby wreszcie zaufać Jezusowi. Takie pozwolenie inaczej nazywa się nawróceniem.

Pod Damaszkiem dokonało się nawrócenie Szawła. Nie było to jednak nawrócenie polegające na porzuceniu jakiegoś niemoralnego stylu życia. Według prawa nie miał on sobie nic do zarzucenia. Nie popełniał on żadnego przestępstwa w świetle prawa. To jeszcze bardziej utwierdzało go w jego hardości i zawziętości wobec Jezusa i jego uczniów. Problemem Szawła było to, że uważał się za sprawiedliwego, za kogoś, kto nie potrzebuje żadnej zmiany.

Dzisiejsze święto jest dla nas zaproszeniem abyśmy pozwolili się całkowicie ogarnąć przez Boga, abyśmy nie bali się zawierzyć całego naszego życia Jezusowi i otworzyć na przyjęcie uprzedzającego daru zbawienia.